اخیرا برخی حرفهای عجیب می‌شنوم و می‌خوانم که البته خیلی جدید نیستند، ولی با داغ شدن صحبت‌ها در مورد Elden Ring، دوباره انگار کمی بالا آمده و بیشتر دیده می‌شوند. حرف‌هایی از این قبیل: “چرا Dark Souls و Elden Ring و Demon’s Souls و Bloodborne و … نباید حالت آسان داشته باشند؟” برخی به طور جالبی این حرف را با واژه‌ی Accessible مطرح کرده و می‌گویند به این شکل بازی “قابل دسترس‌تر” می‌شود. این حرف کلا غلط است، زیرا کجا آمده است که دشواری در تضاد با قابل دسترس بودن است؟ بازی دشوار هم کاملا قابل دسترس است، آن هم برای همه به صورت یکسان. فقط آن‌هایی که توان تحمل چالش ندارند نمی‌توانند ادامه‌اش دهند. اگر غیر قابل دسترسی بود کسی این عناوین را تمام نمیکرد!
دشواری بالا اولین و کلیدی‌ترین خصوصیت عناوین فرام سافتور و میازاکی است. یک سوال؛ آیا اگر دیمونز سولز حالت آسان داشت اسمش اصلا می‌پیچید و این‌قدر مشهور میشد که امروز با این سیستم صدها بازی ساخته شوند؟ خیر هرگز؛ دشواری بالا ویژگی اصلی و کلیدی این عناوین است. فکر میکنید چرا اصلا بونفایر تبدیل به این محل رویایی و نمادین شده است؟ از قدیم گفته‌اند “هر چه بیابان سخت‌تر و کشنده‌تر، سایه و درخت و رودخانه‌ای که به آن می‌رسید، لذت‌بخش‌تر.” اصلا دلیل این که این عناوین این‌قدر جذاب هستند، همین استرس و سختی‌ای است که تحمل میکنید تا به محلی امن برسید.
بازیها هرگز نباید هویتشان را از دست بدهند تا تعداد بیشتری بتوانند آن‌ها را بازی کنند! نمی‌شود بازیها را تبدیل به هم کنیم به بهانه‌ی این که طرفداران دیگر بازیها را هم جذب کنیم.
برخی می‌گویند باید حق انتخاب داشته باشیم. خب داری عزیز من! کسی شما را مجبور نکرده است که بروی Elden Ring و Dark Souls و … بازی کنی! تازه یک نکته‌ی جالب بگویم. شما حتی حالت آسان‌تر را هم در این بازیها دارید! کوآپ بازی کنید و چند NPC قوی هم بردارید دنبال خودتان راه بیندازید و باس‌ها را قلع و قمع کنید! ما حق نداریم سازنده‌ی یک بازی و چیزی که در ذهنش است و جامعه‌ی هدفی که می‌خواهد برایشان بازی بسازد را به زور تغییر بدهیم تا در نهایت چیزی ساخته شود که نه جامعه‌ی هدف را راضی می‌کند و نه آن‌هایی که قبلا این عناوین را دوست نداشته‌اند زیاد به سراغش می‌روند! کسی که عاشق فضای این عناوین است سختی را به جان می‌خرد و این سختی را رد کرده و کلی کیف می‌کند. جالب است که خیلی از بازیها درجهی سختی آخرشان چندین برابر از عناوین میازاکی سخت‌تر است، ولی هرگز دیمونز سولز و … نمی‌شوند، زیرا اینجا فقط یک حالت سخت داریم، ولی بالانس‌شده. نه درجهی سختی آخر فلان بازی شوتر که با یک تیر می‌میری و اصلا هم بالانس نیست.
کسی که فقط به خاطر دشوار بودن می‌تواند از کل داستان و فضاسازی و گیمپلی شاهکار این عناوین بگذرد و کمی سختی نکشد تا چند تا از برترین عناوین تاریخ را تجربه کند، همان بهتر که اصلا اینها را بازی نکند.
دشواری در DNA عناوین میازاکی است و حتی در داستان این بازیها هم ریشه تنیده است. بگذارید یک مثال بزنم. وقتی شما با Artorias روبه‌رو می‌شوید، او در ضعیف‌ترین حالت خودش است و کلا Abyss همه‌چیزش را از او گرفته است. ولی با این حال شمشیری عظیم را با یک دست گرفته است و بسیار هم نبرد سختی برایتان رقم می‌زند. این در واقع شما را به داستان بازی مرتبط می‌کند، زیرا با خود می‌گویید این Artorias در ضعیف‌ترین حالتش این است، پس دیگر وقتی در اوج قدرت بوده است چه‌قدر قوی بوده؛ بعد با خود می‌گویید پس Manus لعنتی دیگر چه‌قدر قوی است که Artorias را در اوج قدرت در هم شکسته است؟ این نکات ریز همه و همه شما را به درون داستان کشیده و به فکر کردن وامی‌دارند و دشواری گیمپلی را با توجه به چیزهایی که در داستان شنیده‌ایم، تبدیل به یک “باید” می‌کنند. فرض کنید این همه در داستان و Loreهای بازی و توضیحات آیتم‌ها و … خوانده‌ایم که Artorias فلان و بیسار بوده است و بی‌نهایت قدرتمند بوده و عزم آهنین داشته و شمشیر عظیم را در ضعیف‌ترین حالتش یک دستی می‌گیرد، بعد به نبرد با او بروید روی حالت آسان و مثل پشمک او را بکشید! اصلا کل ساختار داستان و Lore بازی از بین می‌رود و انگار دیگر نمی‌توانید به تاریخچه و داستان بازی اعتماد کنید؛ زیرا ابهت این شخصیت‌ها برایتان در هم می‌شکند.
اگر حالت آسان‌تر می‌خواهی کوآپ بازی کن و همه‌ی NPCها را هم همراه خودت ببر (فقط گیتارو نبر با خودت لطفا!).
بگذارید تا به یک نکته‌ی جالب اشاره کنم. شاید بشود گفت بیش از ۹۰ درصد کسانی که می‌گویند عناوین سولز و … باید درجهی سختی آسان داشته باشند، کسانی هستند که این عناوین را بازی نکرده‌اند و یا همان ابتدا رهایشان کرده‌اند، چون سخت بوده‌اند. حالا جالب این‌جاست که اصلا این افراد “از نظر من” صلاحیت گفتن این که این عناوین باید درجهی آسان داشته باشند را ندارند؛ می‌دانید چرا؟ چون اینها اصلا آن حس و حال یونیک تجربه کردن این عناوین و شکست باسهای مخوف و رسیدن به مراحل پایانی و یک نفس راحت کشیدن بعد از رسیدن به بونفایر و … را لمس نکرده‌اند و نمی‌دانند که چیست. این حسی است که به هیچ عنوان نمی‌شود آن را با کلمات توصیف کرد و می‌دانم الان که دارید این را می‌خوانید، کسانی که این سری را تجربه کرده‌اند دقیقا در عمق وجودشان دارند این حرف را درک می‌کنند و کاملا می‌دانند چه حسی را می‌گویم. آن حس خاصی که هرگز و هرگز در هیچ بازی دیگری غیر از سولز و سکیرو و بلادبورن و عناوین میازاکی تجربه نمی‌کنیم و یک طور خاصی انگار به روحمان گره می‌خورد و هر چه‌قدر هم سخت باشد و بمیریم و … ، نمی‌توانیم اصلا از آن دست بکشیم و صدها بار مردن در این بازیها را به دیگر عناوین ترجیح می‌دهیم. همان حسی که بعد از شکست نیملس کینگ داریم …
دشواری در DNA عناوین میازاکی است و حتی در داستان این عناوین هم ریشه تنیده است.
آسان‌تر کردن این عناوین به طور کل، ساختار بازی را می‌شکند و از داستان گرفته تا طراحی مراحل و استرس باس‌فایت‌ها و … را نابود می‌کند. اگر هم کلا نابود نکند، دیگر آن یونیک بودن و حس خاصی که ما عاشقان این سری با آن انس گرفته‌ایم را از دست می‌دهد. یعنی شاید در نهایت اینطور شود که این عناوین هم مخاطبین وفادار و جامعه‌ی هدف اصلیشان را که میلیون‌ها نسخه از این عناوین را خریده‌اند از دست بدهند و هم این که در آن حد که انتظار دارند مخاطب جدید به دست نیاورند. راستش را بخواهید شخصا نظرم این است که کسی که فقط و فقط به خاطر دشوار بودن می‌تواند از کل داستان و فضاسازی و گیمپلی شاهکار این عناوین بگذرد و کمی سختی به خودش ندهد تا چند تا از برترین عناوین تاریخ را تجربه کند، همان بهتر که اصلا کلا این عناوین را بازی نکند.
اگر روی آسان بازی را بدون مردن تمام کنی که دیگر اصلا آن دارک سولز نیست!
دنیای بازیها پر است از انتخاب‌های متفاوت. شما که غر میزنی که چرا دارک سولز و … سخت هستند، صدها که نه، هزاران بازی دیگر داری که انتخاب کنی و بازی کنی. مجبور که نیستی این عناوین را تجربه کنی. اگر برایت این‌قدر مهم بود، حتما کمی سختی به خود می‌دادی و سراغ این شاهکارها می‌رفتی. ناسلامتی داریم از عناوین شاهکاری حرف می‌زنیم که با وجود دشواری کاملا بالانس هستند و حتی بازی سال هم می‌شوند. حالا سازندگان بیایند به خاطر راحت‌طلبی شما حالت آسان بگذارند و کل فن‌بیس خودشان که با زحمت به دست آورده‌اند را ناامید کنند؟ تازه همان‌طور که گفتم، اگر حالت آسان‌تر می‌خواهی کوآپ بازی کن و همه‌ی NPCها را هم همراه خودت ببر تا یک باس را دوره کنید و شکست دهید؛ این هم حالت آسان‌تر!
می‌دانید هویت یک سری را گرفتن یعنی چه؟ “دشواری” هویت اصلی و اولین نکته‌ای است که وقتی نام Sekiro: Shadows Die Twice ,Bloodborne ,Dark Souls 3 ,Dark Souls 2 ,Dark Souls ,Demon’s Souls و Elden Ring (به طور کلی بازیهای استاد میازاکی) مطرح می‌شود، همه یاد آن می‌افتند. این یعنی “سخت بودن و در عین حال پاداش‌دهنده بودن”، خصوصیت کلیدی این عناوین و اولین نکته‌ای است که جامعه‌ی طرفداران این بازیها را کنار هم جمع کرده است، چون هر کدام از فرنچایزها از زمین تا آسمان با هم تفاوت دارند و در درجهی اول، همان سخت بودن و چالش‌برانگیز بودن است که همه‌ی این عناوین را زیر یک پرچم، یعنی پرچم عناوین آقای میازاکی آورده است.
ما حق نداریم سازنده‌ی یک بازی و چیزی که در ذهنش است و جامعه‌ی هدفی که می‌خواهد برایشان بازی بسازد را به زور تغییر بدهیم تا در نهایت چیزی ساخته شود که نه جامعه‌ی هدف را راضی می‌کند و نه آن‌هایی که قبلا این عناوین را دوست نداشته‌اند زیاد به سراغشان می‌روند!
گرفتن هویت اصلی این عناوین و قرار دادن حالت آسان، خصوصیت اصلی آن‌ها را می‌گیرد و تبدیل می‌شوند به عناوینی مثل دیگر بازیها. درصد بسیار زیادی از رضایتی که ما عاشقان این عناوین از تجربه‌ی آن‌ها کسب میکنیم، به خاطر همین حس رضایت بعد از غلبه بر یک چالش سنگین است. حسی که بعد از ۳۰ بار کشته شدن به دست Ornestin و Smough و سرانجام شکست دادن آن‌ها یا بعد از شکست Nameless King به شما دست می‌دهد، قابل مقایسه با هیچ حس دیگری در عناوین دیگر نیست، غیر از بازیهای خود آقای میازاکی.
مرگ و شکست، بخشی کلیدی و حیاتی نه تنها در گیمپلی این عناوین، بلکه حتی در داستان و دنیای آن‌ها هستند و اگر نباشند، دیگر اصلا این عناوین، این‌قدر خاص نخواهند بود. تازه یک نکته‌ی شاهکار دیگر در مورد این عناوین جدا از کوآپ بازی کردن این است که در واقع درجه‌های سختی مختلف در داخل گیمپلی این بازیها ساخته شده‌اند. شما می‌توانید به راحتی از روح گرفته تا تمام آیتم‌های لازم برای ارتقای حداکثری تجهیزات و شخصیتتان را Grind کنید و خود را خیلی خیلی قوی کنید تا حدی که بازی واقعا درجهی سختی‌اش برای شما پایین بیاید.
هر جور اطلاعات و کمکی که بخواهید با انواع ویدیوها و راهنمایی‌ها (افتخار میکنم که کامل‌ترین راهنماهای این عناوین به زبان فارسی را برای شما نوشته‌ام) برای هر نوع کلاس و شخصیتی که بخواهید وجود دارند و دقیقا به شما می‌گویند چه‌کار کنید تا کار برایتان راحتتر شود؛ اما نه! برخی می‌خواهند بازی را بگذارند روی Easy و مثل آب خوردن کل دارک سولز را بدون یک بار مردن تمام کنند! نه‌خیر اینطور نمی‌شود. لااقل برای عناوین آقای میازاکی نمی‌شود. اینجا از این خبرها نیست و اتفاقا چون از این خبرها نیست این عناوین این‌قدر خاص شده‌اند. اگر روی آسان بازی را بدون مردن تمام کنی که دیگر اصلا آن دارک سولز نیست.
فرض کنید این همه در داستان و Loreهای بازی خوانده‌ایم که Artorias بی‌نهایت قدرتمند بوده و عزم آهنین داشته و شمشیر عظیم را در ضعیف‌ترین حالتش یک دستی می‌گیرد، بعد به نبرد با او بروید روی حالت آسان و مثل پشمک او را بکشید! اصلا کل ساختار داستان و Lore بازی از بین می‌رود.
می‌دانید برای گذاشتن حالت آسان در این عناوین، بازی باید چه‌قدر تغییر کند؟ می‌دانید چه‌قدر از محتویات و طراحی مراحل و … شاید محکوم به حذف شدن از بازی شوند؟ اصلا اینها به کنار؛ می‌دانید سازندگان چه‌قدر وقت باید بگذارند تا فقط بازی را روی همه‌ی این حالت‌ها بالانس کنند، در حالی که این وقت می‌تواند مثل حالا برای عمیق‌تر کردن تجربه‌ی بازیبازان و پرداختن به پیشینه‌ی دنیای این عناوین و غنی‌تر کردن Lore آن‌ها اختصاص داده شود تا در نهایت شاهد شاهکارهایی باشیم که الان هستیم. ناسلامتی کلی کانال عظیم در یوتیوب مثل واتی‌ویدیا با میلیون‌ها مخاطب و بازدید، فقط و فقط به بیان داستان و Lore این عناوین می‌پردازند و یک جامعه‌ی عظیم حول محور این بازیها تشکیل شده است. حالا سازندگان کلی از وقتشان برای هرچه بهتر کردن بازی بزنند تا ۵ درجهی سختی را برای برخی که توان تحمل چالش ندارند، بالانس کنند؟
یک سوال؛ اگر حالت آسان برای این عناوین می‌خواهید تا اصلی‌ترین هویتشان از دست برود، اصلا چرا پس سراغ اینها آمده‌اید؟ بازی قحط است؟ شاید ۵ درجهی سختی برای فرنچایزهای دیگر خیلی خوب عمل کنند ولی عناوین میازاکی اینطور نیستند. برای همه یک راه و تنها یک راه برای پیروز شدن وجود دارد و آن هم غلبه بر چالش‌هاست. لطفا تنهایی به صورت عمیق، ۵ دقیقه‌ی کامل به این فکر کنید که اگر برای دارک سولز حالت آسان بگذارند، چه تغییراتی در بازی در انواع زمینه‌ها از گیمپلی و داستان‌سرایی گرفته تا باس‌فایت‌ها و یافتن آیتم‌های مهم و مواردی از این دست باید انجام شود. مطمئنم خودتان بعد از چند دقیقه که به تمامی جنبه‌ها فکر کردید، کاملا می‌فهمید که اصلا این‌کار نباید انجام شود، چون نتیجه دیگر دارک سولز و عناوین میازاکی نیست!
درصد بسیار زیادی از رضایتی که ما از این عناوین کسب میکنیم، به خاطر حس رضایت بعد از غلبه بر یک چالش سنگین است. حسی که بعد از ۳۰ بار کشته شدن به دست Nameless King و سرانجام شکست او به شما دست می‌دهد، قابل مقایسه با هیچ حس دیگری نیست.
نظر محمدحسین کریمی در خصوص داشتن یا نداشتن درجهی سختی در عناوین آقای میازاکی
سردبیر تیم خبری گیمفا، محمدحسین کریمی عزیز نیز یکی از عاشقان و طرفداران عناوین آقای میازاکی است و برای این مقاله، از او درخواست کردم تا نظرش را در چند خط در خصوص این موضوع حساس و مهم بیان کند تا شما از نقطه‌نظر و نگاه او به این موضوع نیز آگاه شوید. در ادامه نظر محمدحسین کریمی را مطالعه بفرمایید:
درجهی سختی بخشی از هدف و منطق سری سولز به شمار می‌رود. زمانی که شما در اثری به عنوان یک Hollow و شخصی ضعیف در مقابل خدایان قرار می‌گیرید، این ماموریت نباید آسان باشد. اگرچه درجهی سختی همه چیز نیست و خواهان این موضوع هستم که بخش عظیم‌تری از بازیبازان بتوانند این آثار را تجربه کنند و از زیبایی‌های محیطی، طراحی گیمپلی و روایت محیطی آن لذت ببرند، اما چنین چیزی در هدف و قالب سری سولز نمی‌گنجد.
ارائه‌ی یک تجربه‌ی هاردکور در کنار تجربه‌ای که برای همه مناسب باشد، بسیار سخت است و باعث می‌شود بازی یک درجهی سختی مصنوعی را به خود بگیرد. فرام‌سافتور در زمینه‌ی طراحی چالش‌های طبیعی مهارت دارد. تیم سازنده نمی‌تواند تنها با کاهش درجه سلامتی دشمنان و یا زیاد کردن آسیب سلاح‌ها بازی خود را آسان کند. برای رسیدن به یک درجهی سختی متعادل باید الگوی حملات باس‌ها و دشمنان تغییر یابد، جایگاه آیتم‌ها و رسیدن به آن‌ها دستخوش تغییر شود و بخش پلتفرمر حذف شود. با محدود کردن این موارد، در حقیقت مهارت‌های فرام‌سافتور را محدود میکنیم.
اگر الگوی ضربات باس‌ها در جهت آسان شدن بازی تغییر کند، آنگاه چگونه باید انتظار یک باس متفاوت و جذاب را داشته باشیم؟ در حقیقت برای کاهش چالش این آثار، باید سری سولز را از حیث ساختار، مضمون روایی و پایه‌ی طرفداران تغییر دهیم. نتیجه یک بازی کاملا متفاوت خواهد بود.
چیزی که باعث منسجم شدن انجمن طرفداران این سری بازیها شده، یک تجربه‌ی مشابه است. دستیابی به حس موفقیت، یک المان اصلی در این عناوین به شمار می‌رود که به طور واضح بخشی از اهداف سازنده بوده است. با ارائه‌ی چندین درجهی سختی، هر بازیباز تجربه‌ای مخصوص به خود را خواهد داشت و در این صورت انجمنی یکپارچه از طرفداران شکل نمی‌گیرد. در بازی‌هایی مانند Assassin’s Creed چنین موضوعی مطرح نیست، زیرا المان سختی و حس موفقیت جزو اهداف اصلی نبوده است و آن‌ها اهداف دیگری را دنبال می‌کنند، اما برای سری سولز داستان متفاوت است و درجهی سختی، شالوده را شکل می‌دهد. با تغییر آن، پایه‌ی طرفداران منقطع خواهد شد.
با این وجود، در طول این سالها، فرام‌سافتور برای جمعیتی که خواهان تجربه‌ای آسان‌تر هستند گزینهای به نام co-op را قرار داده است، گزینهای که بدون ارائه‌ی یک درجهی سختی مصنوعی، بازی را آسان‌تر و مضمون را نیز حفظ می‌کند.
در بازار، هزاران بازی با بازار هدف مختلف وجود دارند، از آثاری با هدف قشر کژوال و متعادل گرفته تا هاردکور و معمایی؛ به حذف یا تغییر هیچ یک از آن‌ها نیازی نیست. اگر از آثار سولز لذت نمی‌برید، آن‌ها را بازی نکنید، این آثار برای شما ساخته نشده‌اند. اگر خواهان چالش هستید و اثری مثل Assassin’s Creed شما را راضی نمی‌کند، بنابراین آن‌ها را بازی نکنید.
شما مجبور به تجربه‌ی یک بازی نیستید و از طرفی سازندگان یک بازی نیز مجبور نیستند اهداف و آرمان‌های خود در تولید یک اثر را برای اقشار مختلف تغییر دهند. یک بازی از یک ایده‌ی ذهنی شکل می‌گیرد که مقدس است و هیچ گروهی نباید مطابق میل خود آن را تغییر دهد.
با تشکر از محمدحسین کریمی عزیز برای بیان نظرش در مورد این موضوع.
“دشواری” هوبت اصلی و اولین نکته‌ای است که وقتی نام Sekiro: Shadows Die Twice ,Bloodborne ,Dark Souls 3 ,Dark Souls 2 ,Dark Souls ,Demon’s Souls و Elden Ring (به طور کلی بازیهای استاد میازاکی) مطرح می‌شود، همه یاد آن می‌افتند.
نتیجه‌گیری (سعید آقابابایی)
در نهایت و در جمع‌بندی این مقاله باید بگویم بازیها هرگز نباید هویتشان را از دست بدهند تا تعداد بیشتری بتوانند آن‌ها را بازی کنند! نمی‌شود بازیها را تبدیل به هم کنیم به بهانه‌ی این که طرفداران دیگر بازیها را هم جذب کنیم. یک مثال کوتاه می‌زنم. هیلو ۴ در بخش چندنفره سعی کرد شبیه کال آو دیوتی شود تا مخاطب آن‌ها را هم جذب کند، ولی در آخر طرفدار کال آو دیوتی، می‌رود کال آو دیوتی‌اش را بازی می‌کند و طرفدار هیلو هم هیلوی اصیل می‌خواهد.
اصلا حرف ما به کنار. ببینید خود میازاکی در صحبتی که در مورد بازی سکیرو کرده بود، چه می‌گوید:
“ما نمی‌خواهیم بخش انتخاب درجهی سختی قرار دهیم چون می‌خواهیم که همه‌ی مخاطبین را به یک سطح از بحث و گفتوگو و یک سطح از لذت برسانیم. ما می‌خواهیم که همه در ابتدا با یک چالش روبه‌رو شوند و بعد با هر روشی که مناسب نوع بازی کردنشان است، بر آن فائق آیند. ما می‌خواهیم همه آن حس به انجام رساندن کاری دشوار را داشته باشند. ما حس میکنیم اگر درجات سختی مختلفی وجود داشته باشند، جامعه‌ی مخاطبین را به چند بخش مجزا تقسیم میکنیم. آن‌ها تجربه‌های کاملا مختلفی را بر اساس درجه‌های سختی مختلف تجربه می‌کنند و هرگز در یک سطح از بحث و گفتوگو قرار نمی‌گیرند. این چیزی است که ما وقتی بازی می‌سازیم به آن فکر میکنیم. در عناوین قبلیمان همینطور بوده و در سکیرو هم همینطور است.”
پاسخ ما به استاد میازاکی چیست؟ آآآآآمییییین!
نظرات
مرسی از سعید اقا بابایی عزیز . سعید جان . شما یه نگاه به نیمرخ من بنداز . من یاد گرفتم زندگی رو اسون بگیرم . و به شدت هم به اتمسفر هنری بازی علاقه دارم . گناه من چیه که توان پیشروی در بازی رو ندارم . هم اعصاب ضعیف و هم نبود ان حد از استعداد . شما بگو گناه من چیه :-((
سلام و درود خدمت شما soosmar. خیلی ممنونم از لطفتون.
اصلا ایرادی نداره که. وقتی که حوصله ی این درجه سختی رو ندارید خب قاعدتا میرید سراغ کلی بازی دیگه و لذت می برید ازشون. ولی پیشنهاد میکنم مقداری تحمل کنید و بعدش که با قلق سختی بازی اشنا شدید اونقوته که لذت واقعی این عناوین رو می فهمید.
با دوستات کوآپش کن…
دو نفره راحت باسا پدرشون در میاد تازه میتونی برخی ان پی سی ها رو هم سامن کنی…
پیشنهادم رفتن دارک سولز سه با واکتروی آموزشی امید لنون تو یوتیوب هستش… قطعا در اول مسیر خیلی کمک خواهد کرد…
نمیدونم میشه تا ۴ نفرم کواپ کرد یا نه ولی اگه بشه که باسای بازی دیگه کشتنشون مثل مورچه راحت میشه
چون لذت بازی های سولز به سخت بودنش
از نظر من که عاشق بازیهای سختم، مقاله بی نظیری بود. :yes:
و خسته نباشید میگم به سعید آقابابایی بابت نوشتنش. :rose:
بنظر من خیلی مهمه که “سختی” بازی رو از “چالش برانگیز” بودنش تفکیک کنیم.
مثلا باس Yhorm the Giant در دارک سولز ۳ وحشتناک سخته ولی یه شمشیر کنار تختش هست که فقط با چند ضربه نابودش میکنه! خب این الآن یه “چالش” هست که اصلا ربطی به درجه سختی بازی نداره و اگه بازی درجه ی سختی داشته باشه و باس مورد نظر بدون اون شمشیر هم خیلی آسون کشته بشه که کلا اون چالش از بین میره!
و آثار استاد میازاکی بیشتر از اون که “سخت” باشن، “چالش برانگیز” هستن و توشون مجموعه ی وسیع و پیچیده ای از نکات و مواردی هست که باید اونها رو رعایت کنی تا به سلامت به پایان بازی برسی!
پس وقتی دو واژه ی “سختی” و “چالش” رو از هم تفکیک کنیم، به سادگی میفهمیم که اگه روی آثار میازاکی و بازیهای مشابه درجه سختی قرار بگیره، چالش های بازی نابود میشن و بازی برای اونهایی که روی درجات آسون بازیش میکنن بی معنی میشه و احتمالا اون بالانس و عدالت فوق العاده ای که در چالش های این بازیها هست به واسطه ی کار روی چند درجه ی سختی از بین میره. و البته همونطور که استاد میازاکی گفتن، تجربه ی یکسان بازیبازان که فوق‌العاده جذاب هست و هرکدوم به روش خودشون تونستن از پس سختی ها و چالش های یکسان بازی بر بیان هم با گذاشتن درجه سختی از بین میره.
سلام و درود خدمت نوید عزیز و گل. یک دنیا سپاس نوید جان از نظر زیبات. مثل همیشه دیدن نظرت باعث دلگرمیه. ممنون که محبت کردی و مطالعه کردی مقاله رو. خوشحالم رضایت داشتی.
بسیار بسیار زیبا نوشتی در مورد سختی این عناوین که کاملا بالانس شده و متعادل هستن و کلی راه وجو.د داره که بازی رو برای خودت اسونتر کنی.
مقاله خوبی بود، خسته نباشید. :yes:
سلام و درود خدمت شما Aiden Pearce. سلامت باشید انشالله. خیلی متشکرم که لطف کردید مطالعه فرمودید.
سلام به همه گیمفایی های عزیز یه سوال داشتم اگه جواب بدین ممنونتون میشم
من میخوام گیمنت بزنم کنسول ps5 که قیمتش افسانه ایه
نمیشه خرید،میخواستم بدونم اگه سری اس خریدم میتونم با خرید اشتراک گیم پس برای همه کنسولام بازی بریزم(مثلا تو یه کنسول بازی دانلود کنم بعد افلاینش بکنم بعد برای کنسول های دیگه هم همینکارو بکنم) چون هر چی گشتم اکانت هکی پیدا نشد برای ایکس باکس های نسل ۹،این روش جواب میده به نظرتون؟
واقعا لذتی که در مردن در بازی های میازاکی هست تو هیچ بازی نیست گاهی اوقات فقط یک ضربه کافیه تا مبارزه ببری ولی با تصویر YOU DIED مواجه میشی خودش بدترین و درعین حال برترین حسی که یک گیمر می تواند داشته باشه
البته به نظرم منظور میازاکی از آسان شدن بازی درواقع آن آزادی عملی هست که انگار کل بازی بر این ویژگی پایه ریزی شده یک جورایی میازاکی می خواد بگه تو به عنوان یک گیمر آزادی هر طور که می خوای با چالش های که درون بازی هست روبه رو بشی و این به معنای آسان شدن بازی نیست
و واقعا هم هیچ نیازی هم به جذب بازیکنان بیشتر ندارند چون همین طوری هم روز به روز به تعداد افرادی که گزینه اصلی شون برای گیم عناوین سولز لایک هست افزوده میشه ، یک زمانی به هرکی می گفتم Dark souls 2 فوق العادس ،Dark souls 1 عالیه در جواب با واژگانی مثل کی این بازی به درد نخور بازی می کنه ، سخت و چ.رت ،اصلا نمیشه بازیش کرد روبه رو می شدم ولی الان دیگه خبری از آن واکنش های تند نیست
عجب مقاله ای ، کاملا بجا بود .
اگه بازی براتون سخته ، خب هزاران بازی دیگه هست که آسون تر باشند و شما بتونید بازی کنید . مخاطب این ژانر مشخصه و فقط برای همین دسته پلیر ها این بازی ساخته شده
این پاسخ چندان پاسخ درستی نیست. در کل دلایل زیادی وجود داره که این بازیها سطح چالش بالاشون را حفظ کنن اما به نظر من این پاسخ غیرمناسب‌ترین اون هاست. با پاک کردن صورت مسئله و ارائه پیشنهادهای دیگه نمیشه کسانی رو راضی کرد که میخوان یک بازی به‌خصوص رو با جو او تجربه کنن. مسلماً دلایل بهتری هم برای توضیح درجه سختی این بازیها وجود داره
این پاسخ کاملاََ صحیح هستش و اصلا یک “دلیل” نیست که شما نوشتی دلایل زیادی وجود داره، صرفاََ یک فکت رو مطرح کردن بدون دلیل که ترجیح میدادم دلایل رو ذکر کنن. “درجهی سختی” بخش مهمی از جَو، تم، ساختار گیمپلی و اهداف سازنده به حساب میاد که به شدت در کامیونیتی و بحث‌های یکپارچه نقش داره. این که یک بازی برای شما ساخته نشده و شما میتونی هزاران بازی دیگه تجربه کنی خیلی واضح و درسته. این اتفاق در هر مدیومی رخ میده و قرار نیست همه با همه چیز ارتباط برقرار کنن. دلیل هم اینه که همه طرز فکر و سلیقه‌های مختلفی داریم. یکی عاشق به چالش کشیدن خودش هستش یکی فقط قصدش سرگرمیه. کلی اثر برای سرگرمی وجود داره یکی دو تا استودیو بیشتر نیستن که یک چالش در قالب درجه سختی طبیعی (نه مصنوعی ez normal hard) ارائه بدن.
چندتا کامنت بالاتر وارد جزئیات شدم که “چرا نمیشه یک حالت آسان تر داشت؟”
شما میتونی برای شخص مقابل به شیوه دیگه‌ای توضیح بدی که چرا تجربه بازی با این درجه سختی معقوله. این که بگی نگاه نکن، بازی نکن، تجربه نکن، دست نزن، گوش نکن، نمیتونی نزدیک نیا و … خیلی غیرمنطقیه. مشخصاً بازیساز (یا تولید کننده یک اثر)، بازی (و یا اثر) رو برای عده خاصی ساخته که گاهی اوقات بسیار زیادن و گاهی محدود. اما چطور ما میتونیم جزوی از اون عده باشیم(فارغ از اقلیت یا اکثریت بودنش)؟ من به عنوان یه شخصی فرضی میخوام از خاص‌ترین و اقلیت‌پسندترین محصولات هر رسانه‌ای بهره ببرم. دارم میپرسم که چطور میتونم؟ این سوال برای هر اثر فرضی پاسخ متفاوتی داره ولی مسلماً تجربه نکردن پاسخ نیست. با پاک کردن سوال که نمیشه جواب داد!
سلیقه و رویکرد پاسخ سواله! شما اگر از چالش لذت نمیبری هیچوقت نمی تونی با بازی ها ارتباط برقرار کنی و راهی هم وجود نداره برای برقراری ارتباط. چرا؟ چون چالش عجین شده با تار و پود بازی. بنابراین حرفی که دوستمون زد کاملاََ صحیحه، اما مثل یک عبارت بی دلیل و علت میمونه.
سلام عزیز
ببخشید قاشق نشسته بازی درمیارم.
درست می‌فرمایند جناب ملکی ولی؛
به ملانصرالدین گفتند وسط زمین کجاست؟
نشست رو زمین و گفت: همین جا که من نشستم!
گفتند: چرا؟
ملا گفت: شما برو ثابت کن اینجا وسط زمین نیست.
ملا باید ثابت کنه نه ما!
غرض اینکه سوال اینه: چرا بازی سخته؟
پاسخ درست: چون فلسفه بازی اینه، هدفش اینه، قصدش اینه، میخواد گذر از سختی رو نشون بده، گذر از جاده‌های تنگ و باریک.
پاسخ غلط: به تو چه، تو اصلا بازی نکن، چی میگی اصلا!
سلامت باشید، تشکر!
سلام
منم بعصی وقت‌ها این حرف رو زدم ولی کاملا درست می‌فرمائید که دلیل خوبی نیست و صورت مسئله رو پاک می‌کند.
مثل قضیه وسط زمین ملانصرالدین میمونه.
به قول یکی از دوستان ، این بازی بیشتر قلق داره تا سخت بودن ، اصول بازی رو یاد بگیری دیگه حله .
سخت و اعصاب خرد کن مثلاً میشه به مرحله های کوپتر بازی gta sa اشاره کرد که به هیچ اصولی پایبند نبود و فقط با توکل میشد مرحله رو رد کرد
قلق هم نداره
بهتره بگیم یه سری قانون داره
مثلا اینکه استامینات وسط فایت تموم شه هشتاد و پنج درصد مردی:-D
میازاکی دروغ میگه. این بازیا سرگرمیشونه. با بچه ها میشینن به rage quit گیمرا می خندن. :smug:
انقدر حسود نباشید بزارید ما هم بازی کنیم
همیشه برام سوال بوده که ایا کسی این کامنت طولانیارو میخونه؟ ?:-)
عرضم به خدمت شما هر کسی کامنت من رو خوند لطف کرده ازش ممنونم اگر کسی هم نخوند فدای سرت :laugh: من راجب گیم چه بخونم و چه بنویسم خسته نمیشم و خودم اکثرا کامنتای طولانی رو میخونم مخصوصا یکسری دوستان هستن که حتما میخونم کامنتشون that’s all
“”درصد بسیار زیادی از رضایتی که ما از این عناوین کسب میکنیم، به خاطر حس رضایت بعد از غلبه بر یک چالش سنگین است. حسی که بعد از ۳۰ بار کشته شدن به دست Nameless King و سرانجام شکست او به شما دست می‌دهد، قابل مقایسه با هیچ حس دیگری نیست.”””
من با این پاراگراف به شدت موافقم
چون اون حسی که بعد به پایان رسوندن این عناوین به دست میاری تو هیچ بازی دیگه ای پیدا نمیشه
عناوین روگ لایک سری سولز و
صد البته بازی های قدیمی چرا ؟ چون بازی های قدیمی نسبت به الان درجه ی سختی بالاتری داشتن و بعد به پایان رسوندن اونا یه جایزه بزرگ دریافت میکردن جایزه هه چی بود جایزه هه یه حس شیرین ناب مشتی بود که بعد به پایان رسوندن اون بازی تا یه ماه ن.شه بودی 😀
من که سنم قد نداد بازی های قدیمی رو تجربه کنم
ولی الان با شرایطی که میبینیم بازی ها به سمت آسان و آسان تر شدن میرن
افرادی که به دنبال اون حس ناب هستن این حس رو باید تو اعماق بازی های میازاکی جست و جو کنن
پی این حس تو بازی های روگ لایک باشن
خسته نباشید آقای آقابابایی لذت بردیم از خوندن این مطلب
سلام خدمت شما فرید جان. سلامت باشید انشالله. خیلی ممنونم از لطف و محبتتون و این که وقت عزیزتون رو گذاشتید برای مطالعه ی مقاله. از خوندن نظرتون لذت بردم و کاملا با شما موافق هستم.
:rose:
اقا محسن اگه مشکلی نیست من جواب بدم 🙂
باید بگم هر ران ۵ ساعته اگه اشتباه نکنم و اگه از بازی خارج بشی کل پیشرفت هایی که کردی فوت شده!!! باس های بازی هم ممکنه اذیت کنن البته اگه دیگه قشنگ عادت کنی بهش میتونی شکستشون بدی ولی اینم بگم باس های بازی چندتا فاز دارن
منم وقت نمیکنم بازیش کنم مثلا اگه سر باس بازی ببازی و کلش از اول بیاد یه حس بدی بهت دست میده. منم که حوصله ندارم و یهو دیدی عصبانی شدم و همینطوری ضرر زدم 😀
ولی انصافا بازی خوبیه منم خیلی دلم میخواد بازیش کنم.
محیط بازی پویاس و طوری طراحی شده که توی هر لوپ از محیط بازی زده نشی و از نظرم این نکته خیلی خوبه برای یه بازی روگ لایک
طراحی بازی کلا چشمگیره و حسابی جذبت میکنه
گیم ملی بازی هم عالیه و درگیرت میکنه
داستانش هم خیلی جذابه طوری که هرچی جلو بری باز دلت میخواد بدونی چه اتفاقی رخ میده
نقشه بازی هم خیلی بزرگ و عالیه
توی بازی باید حسابی تحرک داشته باشی و این هیجان بازی رو زیاد میکنه
استفاده عالی از ویژگی های کنسول ps5 و دوال سنس هم در نظر بگیر
اخ!!
گیم پلی هم نوشتم گیم ملی :laugh:
ممنون که جواب دادی :rose: پس با این حساب فعلا سراغش نمیرم مهم اینه بازی منتشر شده و عالیه حالا یک عمر فرصت هست برا تجربه کردنش من خیلی بازی ها بوده که نشده به هر دلیلی بازی کنم و سالها بعد تجربشون کردم بازی درجه ۱ همیشه پلی دادنش فوق العادست.
چاکرم :rose: :rose:
“بازی درجه ۱ همیشه پلی دادنش فوق العادست.”
:yes: :yes:
به قول محسن چاوشی :
از تو درد لذت‌بخش هر چی می‌کشم خوبه
مقاله عالی بود دستتون درد نکنه
به نظرم اگه کسی بیلد درستی داشته باشه تو این عناوین و سلاح‌ها و زره‌هاشو ارتقا بده، شخصیتش رو درست لول آپ کنه و از آیتم‌ها به درستی استفاده کنه، مشکلی از نظر سختی نخواهد داشت …
ببخشید ریپلای زدم به شما . سوال واجب دارم.
ببخشید دوستان دارک سولز ۳ روی pc از موس و کیبورد پشتیبانی دارد و ستینگ هم بر همون اساسه یه نه حتما باید گیم پد مایکروسافت رو خرید؟
متشکر از پاسخگویی شما
سلام
دقیق نمیدونم ولی انگار مشکلی نداره.
دارک ۲ رو نمیشه با PC بازی کرد (موسوکیبرد) تاخیر داره انگار.
چرا چیزی نمیدونی میگی چرا نمیشه دارک دو رو بازی کرد برو تنظیماتشو عین دارک سه کن بازی کن وقتی از چیزی خبر نداری امار اشتباه نده
سلام
یعنی دارک ۲ با موسوکیبرد تأخیر نداره رفیق؟ من فکر می‌کردم داره، مطمئنی نداره؟
جدای از اینها من هم گفتم دقیق نمیدونم، ولی فکر میکنم دارک ۱و۳ مشکلی ندارند طبق تجربه خودم.
منتها دارک ۲ تأخیر داره و روون نیست.
پشتیبانی میکنه ولی روون نیست
اگر تنظیمات رو عوض نکنی تاخیر داره باید بری توی تنظیمات موس کیبرد بازی یه گزینه ای رو تغییر بدی توی گوگل سرچ کنی میگه کدوم گزینست من یادم نیستش الان
سلام
آهان حالا شد! تشکر!
کدوم گزینه بود ؟ متوجه شدید ؟
اصلا مشکل نداره من هرسه تاش و بازی کردم کوچیک ترین مشکلی نداره
درسته ، دو نسخه ی اول دارک سولز رو پیسی جهنمه
ولی نسخه ی سه و ریمسترد مشکلی ندارن
سلام، تشکر!
متشکر
سلام
قربونت من که کاری نکردم، بچه‌ها می‌گن که اشکالی نداره انگار فقط باید تو تنظیمات ور بری.
پشتیبانی داره و کاملم هست ، اما با دسته خیلی بهتره تجربه اش کنی ، یجورایی انگار به راحتیش اضافه میکنه
متشکر
متشکر. پس برم یک گیم پد مایکروسافت بگیرم خیلی بهتر و راحتتر هست.
سلام
نه والا، متأسفانه من نمیدونم.
سلام ببخشید اسپم می کنم ولی من در حال بازی گردن مکس پین دو ام به نظر شما که این فرنچایز رو دوست دارید این بازی ا زنطر داستانی بهترین بازی شوتر سوم شخص هست تا به الان هست یا نه (فنای سونی دیس بارون نکنید من خودم ارادت ویژه ای به الی و مخصوصا جوئل دارم)
سلام
آزاردهنده ترین نکته‌اش اینه که خیلی کوتاهه!
من مکس‌پین ۱ رو بازی نکردم هنوز ولی ۲ که فوق‌العاده بود.
دقیقا :yes: من اصلا سلیقم به عناوین اقای میازاکی نمیخوره. داستانشون رو که اصلا سر در نمیارم. گیمپلی که انقد سخت و طولانیه که حوصلشو ندارم. گرافیکشونم زیاد خوب نیست.
مستقیم میگفتی من انحصاریه سونیو دوست دارم دیگه
باع
چه ربطی داشت؟! انحصاریای سونی رو بیشتر از بقیه بازیا دوست دارم. مشکلش کجاست؟
دنیای سولزبورن جای نوب ها نیست. هر پا برهنه ای که یه دسته گرفته دستش لیاقت پلی دادن این بازی ها رو نداره. :yes: 😎
خود میازاکی هم به همین اعتقاد داره. سر باس اول دارک سولز ۳ همینو گفته بود(به طور ضمنی): 《باس رو طوری طراحی کردیم که هرکس که اینکاره نیس همون اول بازی رو آنیستال کنه بره پی کارش.》دقیقا باس حکم یه غربال کردن رو داشت!!!! :inlove:
باریکلا
این بازی ها همینن که هستن
اگه مردشی بشین بازی کن
اگه نه کسی مجبورت نکرده 😀 😀
میتونید بازی نکنید. خیلی بازیها هستند که شدیداََ آسونن، برای خیلی‌ها بی‌مزه و برای خیلی‌ها جذاب هستن. کسی که نمی تونه با یک بازی آسون ارتباط برقرار کنه، بهتره بازی نکنه، اون اثر براش ساخته نشده، نباید دید کارگردان تغییر کنه و برعکس. الآن اکثر بازیها حالت آسان دارن و تنها یکی دو تا استودیو مثل فرام سافتور هستند که برای قشر هاردکور تجربه خلق میکنن، که بعضی از افراد مثل شما قصد دارن با این نظرها و اعتراضات نظر اونا رو هم عوض کنن. (استودیوهایی که راهی خلاف سودآوری خودشون پیش گرفتن) شما هزاران گزینه برای بازی کردن پیش روی خودت داری که خیلیاشون تجربه‌های بینظیری هستند.
نکته دوم هم اینه که شما لطف کردی این نظر ۶ خطی نوشتی اما اصلا مواردی که در مقاله نوشته شده رو به چالش نکشیدی، دقیقا داخل مقاله ذکر شده که چرا نمیشه یک حالت آسان تر به بازی اضافه کرد. به جای این که بیای دلایل ذکر شده توسط آقا سعید و من رو به چالش بکشی و بنویسی به فلان دلیل شما اشتباه کردین، اومدی فقط سوال “چرا حالت آسان تر نباید باشه؟” رو مطرح کردی خب اینا رو توضیح دادیم داخل مقاله.
۱- تم بازی در مورد “یک موجود (انسان ضعیف یا همان Hollow) در برابر خدایان” هستش، چنین تم و داستانی نمیتونه گیمپلی آسون داشته باشه. اگرچه از نظر ساختاری هم نمیشه بازی آسون باشه که در ادامه توضیح میدم، اما فرض کن از نظر ساختاری چنین امری قابل انجام باشه. اون وقت حالت easy بازی چجوری در تم و داستان بازی اجرا بشه؟ باید تم هم عوض کنن؟ تم بازی‌هایی مثل witcher و god of war و ac همگی فرق داره، اولاََ حس موفقیت بعد از شکست دشمن از اهداف کارگردانانشون نبود بلکه هرکدام اهداف متفاوتی داشتن دوماََ همگی شخصیت اصلی قدرتمندی دارن.
۲- ساختار بازی با آثار دیگر متفاوته و به شکلی هستش که تنها با درجه سختی مصنوعی نمیشه بازی رو برای شما آسان تر کرد.(درجه سختی مصنوعی یعنی زیاد کردن قدرت ضربه یا کم کردن جان دشمنان) اگر تیم سازنده بخواد یک حالت آسان به شما ارائه بده، اولاََ باید الگوی ضربات باس‌ها رو عوض کنه. پلتفرمرها حذف بشن. جایگیری آیتم‌ها تغییر کنه. به عبارت دیگه برای آسان شدن بازی نمیشه فقط مثل ۹۹ درصد بازی های موجود فقط میزان آسیب دشمنان رو کم کردن بلکه باید بازی از اول برنامه نویسی بشه، stun ها حذف بشه و …
۳- یکی از مهم ترین دستاوردهای سری سولز که خیلی از بازیهای دیگه بهش دست پیدا نکردن کامیونیتی به شدت فعال هستش. دلیلش اینه که همه یک تجربه ی واحد دارن و اگر تجربه‌ها متفاوت بود، چنین انجمن یکپارچه‌ای شکل نمیگرفت.
۴- بخش چندنفره بازی با یک حالت آسان بهم میریزه. فارم کردن و بدست آوردن آیتم و قدرتمند شدن چجوری باید طراحی بشه در صورتی که ez mode موجوده؟ یعنی باید تیم سازنده خیلی از موارد خلاقانه رو حذف کنه تا بخش چندنفره یکپارچه بشه. یا شاید مجبور باشه بخش چندنفره رو در صورتی ارائه بده که حالت استاندارد رو تجربه کنید. یعنی این محتوا برای یک قشر حذف بشه؟ اصلا چنین چیزی قابل انجام نیست.
۵- گیریم تمامی این موارد انجام بشه و فرام سافتور Dark Souls 4 رو دو بار بسازه یک بار برای قشر هاردکورد یک بار برای قشر کژوال. شما واقعاََ علاقه داری پروژه‌ای رو تجربه کنی که هدف سازنده نبوده و صرفاََ بخاطر اعتراضات مجبور شدن یک بازی خلق کنن که چشم‌انداز اصلی استودیو نبوده. اونوقت چه بلایی سر کامیونیتی میاد؟ یکپارچگی از بین نمیره؟ اونوقت اول هر بحث نباید بگیم که روی ez تجربه کردیم یا hard؟ چون این بازی مثل gow نیست که هر دو حالتش فقط درجه سختی به صورت مصنوعی تغییر کرده باشه، دو ورژن بازی کاملاََ متفاوت در میان و دو تجربه متفاوتن که حتی داستان هم دستخوش تغییر شده. و اصلا کدام استودیو در تاریخ برای درجه سختی دو بازی کاملا متفاوت ساخته؟ چنین چیزی شدنی نیست.
برادر مطمئنی چیزی که بازی کردی ( دیدی ) از سری سولز بوده؟
باس های بازی ضربات وان شات کننده دارن نمیگم ندارن ، ولی با توجه به تعداد فلاسک ها واقعا منطقیه
هلثشون هم اونقدر زیاد نیست ، هر کدوم با نهایتا بیست ضربه از میشن
.
یه موضوع دیگه هم پیش میاد اونم اینکه جدی ویچر و چالش برانگیز رو تو یه جمله آوردی؟
طراحی الگوی حملات یک هنر هستش و مصنوعی نیست. این که با افزایش درجه سلامتی دشمن یا افزایش میزان آسیب رسانی به دشمن رو افزایش بدین مصنوعیه این یک تعریف جهانیه. این که الگوی مبارزه‌ی یک باس در سکیرو به چه شکل باشه یک هنرمندی از سوی کارگردان و طراح گیمپلی به حساب میاد که هر استودیویی قابلیت انجامش رو نداره و دقیقا مخالف مصنوعی بودن هستش، این که بیای hp و خط سلامتی دشمن رو نصف کنی یا دو برابر کنی هیچ کاری نداره و یک حرکت مصنوعی به شمار میاد. موضوع جذاب بازی های میازاکی اینه که الگوی حرکات دشمن و سیستم مبارزه به شدت جذاب طراحی شده.
نکته دوم این که تم بازی دقیقا همینه که برای شکست دشمنان نفرین زنده شدن شخصیت اصلی رو کار گذاشتن که یعنی صدها بار تلاش کنی تا در نهایت بتونی باس رو از بین ببری. پیرامون این موضوع کلی lore و متن داخل بازی هستش، اگر بازی آسان باشه تمام این loreها و مکانیک respawn شدن از بین میره. مضمون بازی با آسان شدن از تاثیرگذاری با درجه ۱۰۰ به ۱۰ کاهش پیدا می کنه. فرض کنید توی کل بازی متونی می خونید که از کشته شدن بسیار و خدایان صحبت کرده اما شما همه ی باس ها رو با چند ضربه نابود می کنید. هیچ همخوانی نداره.
نکته سوم: موضوع همینه برای آسان تر شدن مثلا باس bed of chaos چجوری باید تغییر کنه؟ اصلا ربطی به variable نداره. یا قسمت پلتفرمر چه تغییری کنه. اصلا با آسان تر شدن بازی ابهت باس‌ها کاهش پیدا می کنه.
بخش چندنفره بازی با داشتن ez mode هیچ هماهنگی نداره و این بخش تنها قسمتیه که بازی رو سرزنده نگه میداره.
در حقیقت تجربه‌ی واحد و یکپارچه میان کامیونیتی هستش که sekiro و bloodborne و ds رو به بازی‌هایی تبدیل کرده که امروزه ازشون یاد میکنیم وگرنه اگر حالت آسان‌تر داشته باشند نه بخش چندنفره‌شون وجود داره نه ازشون در این حد یاد میشد. چالش برانگیز بودن و ارائه‌ی یک تجربه‌ی واحد خاصیت این بازیها و بخشی از اتمسفرشون هستش.
خدایی اگر گاردین ایپ رو زده باشی این owl father هیچی نیس فقط دیفلکت کن و اینکه نذار disable کنت چون هیچ ایتمی نمیتونی بزنی
گاردین ایپ به نظرم آسونتر اومد. آره درسته. باید تمرین کنم
آسون نیست، بلکه بر اساس گفته‌های میازاکی راه‌های بیشتری برای مقابله با باس ها وجود داره، چون بازی open world هستش و مکانیک جدیدی مثل احضار Phantom اضافه شده. این موضوع باعث شده بازی از نظر سختی چیزی نزدیک DS 3 باشه.
با این توصیف، همچنان خیلی‌ها درگیر پیدا کردن بهترین روش برای مقابله با باس‌ها خواهند شد و گیمرهای بی حوصله با مشکل رو به رو میشن.
همین پیدا کردن نقطه ضعف باس خودش یه چالش لذت بخشه :yes:
کسانی که به درجه سختی گیر میدهند اکثرا پی سی پلیر ها و ایکس فن ها هستند با مقاله شما هم نظر هستم اقای اقابابایی مچکرم برای مقالتون. هیچ گیمر حرفه ایی به درجه سختی گیر نخواهد داد.
اتفاقاً اکثرا شما سونی فنا هستین بازی های سولزلایک فروششون همیشه روی پیسی بالاتر بوده
تا جایی که یادمه قبلاََ داخل VGchartz ذکر شده بود که فروش بازیهای سری سولز روی پلی‌استیشن ۴ بیشتر از تمامی پلتفرم‌ها بوده و پی سی خیلی نزدیک بود به این رقم. البته ممکنه در مورد برخی نسخه‌ها (مثلا ds 1 PTDE) با فاصله خیلی کمی پی سی بالاتر باشه فروشش. قطعاََ اصل ژانر سولزبورن به پلی‌استیشن مربوط میشه نه تنها اصل و ریشه و فن بیس اصلی بازی از طریق Demon’s Souls بر روی پلی‌استیشن شکل گرفت، بلکه بعدها یکی از بهترین های سری یعنی بلادبورن با همکاری سونی ساخته شده و این فن بیس بر روی پلی‌استیشن قوی‌تر شد. NioH هم کار خودش رو از روی پلی‌استیشن آغاز کرد. در کل آمار دقیقی از این موضوع در دست نیست، اما همین آمار تخمینی موجود و با توجه به چیزی که یادمه از VG Chartz، پلی‌استیشن نسبت به پی سی برتری داشته در زمینه‌ی فروش بازیهای سولز و اگر در طول این سالها چیزی عوض شده باشه و پی سی به فروش بالاتر دست پیدا کرده باشه، فاصله‌ی معناداری نیست.
البته این بنده خدا صحبتش چندان صحیح نیست، روی هر پلتفرمی هاردکور گیمر و کژوال گیمر داریم و هیچ دسته‌ای بر دیگری برتری ندارن، شاید یکی وقت یادگیری بازی رو نداشته باشه.
می تونین از فروشگاه ایکس باکس به طور رسمی خریداری کنین. البته این موضوع ربطی به آمار جهانی نداره من دارم در مورد مردمی صحبت می کنم که مشکلی از این نظر ندارن و آمار رسمی مد نظرم این کپی که اصلا جزو آمار نیست و ربطی به صحبت من نداره. شما اگر کپی هم بازی می کردی حساب نمیشدی جزو هیچ آمار و دسته‌ای.
اون درسته حساب نمیشدم
اما خوب خودم تو حسرت بازی های میازاکی موندم.
سلام
مهم‌ترین نکته همین یادگیری ست.
ضعیف‌ترین گیمر هم اگه یاد بگیره، حله! حله آقا!
ریشه سری سولز از کجا شکل گرفته (Demon’s Souls) و کی بودجه‌اش رو تامین کرده؟ PS
کامل‌ترین تجربه از سولزبورن که از هیچ اثری (demon’s s original و demon’s s remake و bloodborne) محرومت نکنه کجا رخ میده؟ PS (بماند که بلادبورن یک تجربه خارق‌العاده اس به شکلی که خیلی از طرفداران و شخص میازاکی اون رو بهترین اثر میدونن)
یکی از بهترین سولزلایک‌ها که دسترسی زودهنگام برای یک سال در انحصار چه کنسولی بود و اولویت رو برای چه پلتفرمی قرار داد (NioH)؟ PS
سولزبورن و سولزلایک پلتفرم اصلیش ps هستش. هیچ آمار دقیقی از فروش در دست نیست که بتونید در موردش بحث کنید اگرچه به نظر من بازی های فرام سافتور بر روی پلی استیشن بیشتر فروش میرن. اما اگر این موضوع رو هم بحث نکنیم، در حال حاضر بهترین مکان برای تجربه‌ی سری سولز پلی‌استیشن هستش. همچنان سونی ریمیک میکنه آثار سولز رو و اهمیت میده به سولزبورن بعد چجوری متعلق به پی سی هستش من اصلا متوجه نمیشم.
اصلا دلیل اصلی خرید پلی‌استیشن ۵ برای من همین موضوع رابطه خوبه سونی با ژانر سولزبورن بود و این که ریمیک سولز رو به عنوان لانچ عرضه کردن نشانه بسیار خوبیه. حالا هم که شایعه‌های همکاری دوباره سونی و فرام سافتور به گوش میرسه.
سلام و درود خدمت شما Reciver. خیلی ممنون که لطف کردید و نظر گذاشتید. بسیار خوشحالم که موافق هستید با توضیحات مقاله.
من بدلیل نداشتن سیستم مناسب خب نتونستم هیچکدوم اینا رو تجربه کنم اما خب همیشه هر بازی که خواستم بکنم اول یدور روی درجه معمولی تمومش میکنم درحدی که راه و چاه دستم بیاد بعد از دومین بار تازه بازی کردنم شروع میشه درجه رو بالاتر میبرم و…
یادمه یه بازی بود که هرکسی بازیش نمیکرد GOD HAND بود اسمش
این بازی یسری چالش داشت که بی نهایت سخت بودن
بعد تموم کردن ۵۰ چالش فوق العاده سختش یه چالش برات باز گیشد به عنوان اخرین
که بی نهایت سخت بود یعنی یجور بود که باید باید باید خیلی حرفه ای میبودی تو بازی تا بتونی بریش من یادمه وقتی اونو رفتم یه حس غروری بهم دست داد انگار قله اورست رو فتح کرده بودم
درکل بازی و هرچیزی باید سخت باشه تا لذت داشته باشه برات دارک سولز و … هم همینطور
امیدوارم بتونم تجربه شون کنم
ممنون جواب دادی ، راجب اسپویل نگران نباش من وقتی بازیی رو شروع کنم یادم میره اسپویلشو خوندم یا دیدم :laugh: کلا فاز تعطیله مال من 😀 حالا شادو اف کلوسوس رو برم شاید بازیه بعدی ریترنال بود خلاصه تو چند وقت اخیر بازیش میکنم پس اونقدر ها هم ناجور نیست که نشه رو ۹۰ دقیقه یا حالا با ارفاق ۲ ساعت یه قسمت رو تموم کرد :yes:
پس ps5 دارین ؟ نه ؟
من دارم برا بار سوم بازی رو تموم میکنم فعلا از ۴ تا پایان ۲ تاشو رفتم الان باس آخر سومین پایان حالت داستانیم
راحت ترین راه برای کشتن این باس رو بهت بگم وقتی که فایر کرکر میزنه سریع برو پشت سرش ۲ تا ضربه بزن عقب بکش همین کار رو تکرار کنی خط اول خونش میره برای خط دوم خونش هم همین کار رو بکن با این تفاوت که وقتی با جغدش آتیش میزنه از روش بپر و تا با شمشیرش به سمتت حمله کرد B یا دایره بزن
ممنون
برای زدن دیمن آف هیترد بزار اون اول ضرباتش وارد کنه و بعد در حد فقط دوضرب بهش ضربه بزن و دوباره صبر کن اون ضربه بزنه یعنی بزار کمبوهای اون تموم بشه چون وقتی اون ضرباتش تموم بشه تا بخواد ضربه دیگه ای بزنه یک مکث در حرکتش هست و وقتی دوضرب بزنی به هیچ وجه نمی تونه اونقدر سریع عمل کنه که بهت ضربه بزنه مثلا پاشو برد بالا و آورد پایین بعد تو دوضرب بزن ( دو کلیک چپ موس کافیه )دوباره صبر کن که اون کمبوهاش بزنه و اصلا هم ازش فاصله نگیر وقتی پرید عقب به سرعت بهش نزدیک شو و پشت سرش هم نرو همون روبه روش بمون اگر یکم به حرکاتش عادت کنی می توانی به صورت دایره ای دورش بچرخی اینطوری ۹۰درصد حرکاتش بهت نمی خوره البته اینجا یکم با حرکاتش آشنا باشی برای اینکه سلاحت آسیب بیشتری وارد کنه هم می توانی از موادی که دمیج اسلحت بالا می برن استفاده کنی و البته ابزار فلوت در لول آخرش هم دوبار می تواند این باس گیج کنه و فرصت کافی بهت میده تا یکی از Health هاش بگیری
درمورد mldir هم حرکاتش به شدت تکراریه و باید یک جورایی حفظ شون کنی و از انگشتری هم که هنگام جانپ باعث میشه غیب بشی استفاده کن مثلا داره از چپ آتش میزنه و آتشش درحال چرخش است تو هم دقیقا به همون چپ جانپ کن تا از آتش رد بشی و بهش ضربه بزنی و در مقابل لایت هم آسیب پزیر و روساخت این نیرو قرار بدی امین بهتری بهش وارد می کنی و آخر اینکه ۷۵درصد از Health خالی کنی می اوفته زمین و می تونی با یک ضرب دیگه بکشیش
اصلا تمام حس و حال دنیای بازی های میازاکی به اینه که وقت بذاری سرش،یه منطقه رو واسه چند ساعت فارم کنی که سولز بیشتری به دست بیاری بتونی لول آپ کنی و واسه دشمنا یا باس اون منطقه قد علم کنی،حس رضایتی که بعد از کشتن یه باسی که بارها و بارها ازش شکست خوردی و بعد از چند ساعت تلاش و لول آپ کردن برمیگردی و شکستش میدی تو هیچ گیمی نمیتونی پیدا کنید،اگه از اون دسته پلیر هایی هستید که با منطق بکش برو جلو کنار میاید بازی های میازاکی مناسب ذائقه ی شما نیست،ولی اگر دنبال چالش و شیرینی پیروزیِ بعد از بارها شکست هستید گزینه ی مناسبیه،اینکه قرار باشه درجه سختی واسه این بازی ها قرار بدن یا خدای نکرده ذره ای از درجه ی سختی بازی کم کنن دیگه اون حس سولزبورن پلی کردن از پلیر گرفته میشه،مخصوصا واسه کسایی که تنها بازی مورد انتظارشون بازی های استاد میازاکیه،امیدوارم هیچوقت این اتفاق نیوفته و بذارن ما لذتمون رو ببریم…
ممنون برا مقاله سعید عزیز
والا بلا سولزبورن سخت نیستن خدا میدونه بازی دستت بیاد اونوقت که تو سوار بازی میشی و ازش لذت میبری
درود بر شما سعید جان. خیلی متشکرم از لطف شما. باعث افتخار منه که رضایت داشتی از مقاله.
دقیقا درست فرمودید سعید جان. کمی صبر و دقت داشته باشید و بعدش دیگه محاله بتونید دل بکنید از این عناوین.
آره . آقای آقابابایی واقعا با اختلاف بهترین نقد ها رو می نویسند . (جز لست ۲)
تأیید لطفاً
سلام و درود خدمت شما امیرمحمد جان (“انسان”).
خیلی متشکرم از لطف و محبتتون. این از لطف و بزرگواری شماست که اعتماد دارید به نقدهای بنده و بسیار ازتون متشکرم . عذر میخوام اگر نقد لست ۲ مطابق نظرتون و جوری که می خواستید نبوده.
خواهش می کنم. شما لطف دارید
برعکس، نقد لست ۲ جزء فان ترین نقدهای بود که خوندم
یه نقد خاص و متفاوت و خاطره انگیز، منکه واقعا لذت بردم از خوندنش
ولی خب نظرات متفاوت و محترم
سلام
آقا سعید بسار خسته نباشید! فکر کنم دارید حسابی رو داستان دارک‌سولز کار میکنید، خداقوت!
نظر من اینه که اتفاقا برعکس! کاملا! یعنی بقیه بازیها باید مثل دارک‌سولز بشن! درجه‌سختی در آوردنش خیلی سخته، تقریبا هیچکدوم از این بازیها بالانس نیستند.
الآن جی‌تی‌ای درجه سختی نداره، اساسینز قدیمی‌ها نداشتند، حتی بنظر من بهتره این اتفاق.
بازی بدون چالش بی‌معنا میشه، از همون روزهای اول، اولین روز حتی، یکی از پایه‌های بازی چالش بوده.
حالا یکی زیاد یکی کم، ولی بازی بدون چالش اصلا خوب درنمیاد!
مثال بزنم، اویل ویتین، چه نسخه ۱ چه ۲، آنقدر شخصیت‌پردازی خوب و به یاد ماندنی، تعقیب‌و‌گریزها و دوئل‌های خوب، بعد مبارزات پایانی….
آسیب زده به بازی یا حداقل کمک نکرده.
بنظرم بجای درجه سختی، بهتره بخش راهنما و آموزش رو درست کنند، اینطور من حین بازی کردن، بازی کردن یاد می‌گیرم و به خودم نیومده میبینم چقدر هم یاد گرفتم و حرفهای شدم.
این بحث به کنار ولی هویت دارک‌سولز همین سختی ست.
اگه تغییرش بدین، هم طرفدارها رو از دست می‌دیم، هم مخاطب جدید نمی‌گیریم.
مثل رزیدنت اویل ۶
یا بعضی کالا‌ف‌ها و اساسینزها
جای این کارها، بهتره خلاقیت رو بیشتر کنیم، به بازیباز تازه‌کار هم خوب آموزش بدیم، اینطوری بهتره باز.
درود بر آرین عزیز. سلامت باشید انشالله. خیلی ممنون از لطف و محبت شما آرین جان. بسیار خوشحالم که رضایت داشتید از کیفیت مقاله آرین جان. نظرتون باعث دلگرمیه واقعا.
آرین جان نظرات شما رو در پست نمرات دی ال سی اسسین والهالا دنبال می کردم و به معنای واقعی لذت بردم از نظرات شما و یکی دو نفر دیگه از دوستان. واقعا نوع نگاهی به دنیای گیم دارید فوق العاده اس و حضور افرادی مثل شما باعث ارتقای جامعه ی گیم و گیمرهاس. کسانی که طرف حق و طرف ضعیف تر رو می گیرن واقعا برای من قابل احترام هستن. از این که میبینم درگیر جو و احساس و حاشیه نیستید واقعا لذت بردم و بعد از دیدن نظرات شما در اون پست، احترام خیلی بیشتری از قبل براتون قائل هستم.
سلامت باشید قربان!
درس پس می‌دیم، از تأثیرات خود شما ست.
تشکر
به نظرم مشکل این بازیها نداشتن سیو هستش و تمام
مثلا دارک سولز ریمیک تا باس اولو تموم نکنی، اگه هر چندبار هم مردی مجددا از اول شروع میشه( هر چند به باس که رسیدی اگه مردی میتونی سریع بری سر وقت باس اما مجبوری بازم بری آیتم جمع کنی)
نمیخوام الکی گیر بدم به این بازیها اما لااقل یه سیو بذارن قبل باسهای اصلیش بازی قابل تحملتر میشد.
به هر حال حتی اگه درجه سختی نزارن بهتره چندتا حالت سیو بزارن چونکه واقعیتش همه تایم زیادی ندارن واسه بازی کردن.
می تونید از طریق میان بور باز کردن دوباره خیلی سریع بدون اینکه دو باره مجبور بشید کسی رو بکشید به باس برسید
من از دارک سولز خوف دارم یه چی بگید ترسم بریزه :rotfl: :rotfl:
اگه این بازی ها رو آسان کنن دیگه سولز بورن نیستن من یکی که عاشق و طرفدار این سبک شدم از طریق دارک سه بود اینقد مردم که بلاخره استاد شدم توش و اگه بخان سادش کنن من یکی دیگه هیچ وقت بازیش نمیکنم
شلام
منم از دارک ۳ شروع کردم، کلا دید آدم رو تغییر می‌دن.
بعد دارک‌سولز آدم یه چیزایی یاد می‌گیره که قبلا تو بازیها اصلا حواسش بهشون نبوده.
یه کمکی میکنم بهت بیشتر حرکتای جغد قابل داج هستن موقع حمله جغد به طرفش داج کن دو ضربه بزن یا وقتی اون سم رو میندازه که نمیتونی خون بزنی فرار کن سعی کن ازش دور باشی چون تازه کاری در زمان مناسب حمله کن
اون که شما میگی بار اول تو آشینا کستل هست اونو زدم
تو برو فورت نایت بازی کن فک کن داری دارک میزنی 😐 😐
اگه من می دونستم کی عصبانیت کرده همین امشب میرفتم سره وقتش یا سره وقتشون
چه مطلب به جا و درستی فرمودید جناب آقا بابایی، حقیقتا چند نکته رو در رابطه با این سبک عناوین باید در نظر گرفت اول از همه یکی از نکات مهمی که این سبک رو از بقیه جدا میکنه درجه سختی اونه که در انتهای بازی باعث میشه به عنوان یه گیمر به خودمون ببالیم و احساس غرور کنیم در حین مبارزات جانکاه احساس هیجان کنیم ضربان قلبمون شدت بگیره و ادرنالین ترشح کنیم و کف دستمون عرق کنه علی رغم تموم دشواریها نابرابریها قد علم کنیم و بعد از هر شکست مسمم تر وبا تجربه تر برگردیم، به نظرم اقای میازاکی فلسفه حقیقی زندگی رو از هر کس دیگه ای بهتر درک کرده و به نظرم الهام بخش ترین چهره این صنعته برای اثبات این ادعا کافیه تا به آثاری نگاه کنید که بعد از دیمن سولز ،و سولز بورن با الهام از این سری عناوین ساخته شدند ، در پایان از خدا و اقای میازاکی میخوام که این درجه سختی رو از ما نگیره.
باتشکر از مقاله خوبتون
سلام و عرض ادب خدمت شما Axel.7. یک دنیا سپاس از محبتتون. ممنونم که محبت کردید و وقت عزیزتون رو گذاشتید برای مطالعه ی مقاله. خوشحالم رضایت داشتید.
بسیار از خوندن نظرتون و نکاتی که فرمودید لذت بردم و کاملا با شما موافق هستم.
سلام خدمت دوست خوبم محسن عزیز. خیلی ممنون از لطف و محبت و نظر زیبات محسن جان. مثل همیشه لذت بردم از خوندن نظرت.
بله محسن جان سختی در بازی های میازاکی بالانس شده اس کاملا و این خیلی مهمه. اگر مقداری تحمل کنی و بازی دست بیاد دیگه غیرممکنه جدا شدن ازش.
محسن عزیز شدو او کلوسوس واقعا معنای یک بازی شاهکار و یونیکه و یک اثر هنری کامله. خوشحالم که داری تجربه اش میکنی. واقعا بلوپوینت خیلی کار درسته همونطور که اشاره کردی.
سلام عرض میکنم خدمت شما. خیلی ممنن که لطف کردید و مطالعه فرمودید مقاله رو و نظر نوشتید. بالاخره خب بعد از چندین سال طبیعیه که یک بار هم در مورد موضوعی نظرمون فرق داشته باشه. نظر شما مثل همیشه برای من بسیار بسیار قابل احترامه چه موافق نظرم باشه و چه مخالف.
ببینید سختی این بازی ها کاملا قابل رد کردن هستن و فقط نیاز به مقداری توجه دارن. تازه کلی راه هست که می تونید بازی رو باسونتر کنید برای خودتون. سختی این عناوین کاملا بالانس شده هستن. بهایی که این عناوین باید بپردازن برای اضافه شدن چند درجه ی سختی بهشون، واقعا سنگینه و اصل هسته ی این بازی ها رو از بین میبره.
با این حال هر کس نظری داره و این هم نظر شماست و خیلی ممنون که نوشتید نظرتونون رو.
درود بر شما یاشار جان. خیلی متشکرم از لطف و محبتت. باعث افتخار منه که رضایت داشتی از این مقاله. بسیار نظر زیبایی نوشتی و لذت بردم از خوندن نظرت. کاملا با شما موافق هستم.
درود بر شما مسعود جان. خیلی ممنونم که لطف کردید و مطالعه فرمودید. خوشحالم رضایت داشتید از کیفیت مقاله. همونطور که فرمودید سختی در دی ان ای این عناوینه و اگر گرفته بشه هسته ی اصلی این بازی ها از بین میره.
مسعود جان دارک ایتر تقریبا سخت ترین باس دارک سولز ۳ و یکی از چند باس سخت کل عناوین میازاکیه. واقعا باید بارها و بارها و بارها کشته بشی تا بالاخره یک بار اون راهی که درسته بری ومقداری هم شانس یاهات یار باشه. روش خیلی خاص و مشخصی برای کشتنش نیست تاجای که یادمه. فقط باید دقت کنی و بسیار صبر و حوصله داشته باشی.
دیمن او هیترد هم اگر خیلی اذیتت میکنه و برات خیلی سخت شده، یه راه اسون داره توی یوتیوب ببین که باس رو از صخره میندازه پایین.
سلام و درود خدمت شما Slave ladon. سلامت باشید انشالله. متشکرم که محبت کردید مطالعه فرمودید و نظر نوشتید.
بله دقیقا در این عناوین خیلی راه های مختلفی وجود داره که بتونی با زرنگی سختی رو برای خودت کمترش کنی. نکته ی بعدی هم اینه که سختی این بازی ها کاملا بالانس و عادلانه هستن و فقط نیاز به مقداری دقت و صبر دارن.
درود بر شما مهدی جان. دوستان زحمت کشیدن پاسخ های بسیار خوبی نوشتن براتون. امیدوارم که بتونید بکشید owl father رو. نگران نباشید همه دردسر داشتیم سر این باس. فقط شما نیستید. بالاخره ردش میکنید.
درود استاد. ممنون انشالله الدن رینگ بیاد با راهنمای اختصاصی شما حالشو ببریم
عرض سلام و ادب خدمت شما vergil2max. یک دنیا سپاس ازتون. مثل تمام این سالها، دیدن نظرتون باعث قوت قلب و خوشحالیه برام. تشکر که وقت عزیزتون رو گذاشتید و مطالعه فرمودید.
توی مقاله نوشتم که میتونید هم کواپ بای کنید و هم NPC ها رو همراه کنید با خودتون برای شکست باس ها و اسون تر شدن بازی.
همونظور که فرمودید واقعا هنر اصلی میازاکی اینه که سختی بازی هاش رو بسیار بسیار بالانس میکنه این فوق العاده اس. اگر چند درجه ی سختی اضافه بشه این بالانس دقیق از بین میره و کلا ساختار بازی عوض میشه.
خیلی ازتون ممنونم که به حرف و نقد بنده اعتماد دارید. این واقعا باعث افتخار منه و مسئولیتم رو سنگین تر میکنه. انشالله حتما این دو بازی رو اگر مقدور شد خودم نقد میکنم و امیدوارم که بتونم نقد خوبی بنویسم که ارزش اعتماد شما رو داشته باشه. یک دنیا سپاس از شما.
سلام مجدد. برام خیلی جالبه که سردبیر یک سایت به راحتی و با صمیمیت به کاربران پاسخ می دهد. اونم نه توی یک مقاله بلکه در اکثر به قریب اتفاق مقالاتشان.
دست مریزاد جناب آقابابایی
من تمام بازی هایی که سبک سولز هست رو بازی کردم . به نظرم چون الدن رینگ میخواد فضای باز باشه به همین دلیل زمان رسیدن به بونفایر به صورت اتومات پایین میاد مثل دارک سولز ۳ بشه .
می تونی آخر سیوهای بازی رو کپی کنی و پایانهای مختلفو ببینی خواستی پیام خصوصی بده میگم چه طوری
من اونو تا حالا سه بار کشتم…
تو یوتویوب نام باس رو سرچ کن روشای مختلفی گیرت میاد
قرار نیست همه پلیش بدن که
قشنگی بازیش به سختی منصفانشه
سلام
شما استادید واقعا، دقیقا!
خود رزیدنت‌اویل، بزار رو hard، خود خدا فقط می‌تونه بهت کمک کنه.
بازیهای استراتژیک چقدر می‌تونن سخت باشن.
ریسینگ‌ها، شوترها.
حتی فوتبال!
فقط کافیه بزاری رو hard، اصلا…
سلام
طرف هدفش فقط اون سختی و چالش هست برای همین هیچوقت آسون نمی‌کنه چون فکر میکنه اینطوری بازی‌اش کلا تغییر میکنه.
گاد رو اگه تغییر سختی بدیم بازی تغییر نمی‌کنه منتها دارک‌سولز تغییر میکنه.
بعد دور از جون شما، طرف فقط به فکر هواداران و مخاطبان خودش هست، زیاد برای ما تره خورد نمی‌کنه.
در کل اگه بخواد آسون کنه کلا یه بازی دیگه میشه، انگار همون گاد، چهار تا باس و دشمنش رو کلا حذف کنند، مثلا بالدر رو کلا حذف کنند تا ملت سختی نکشند، می‌دونید میخوام بگم جور درنمیاد، خراب میشه.
اصلا دارک سولز یعنی بازی سخت اگه آسون بود که نباید بهش میگفتن دارک سولز باید بهش میگفتن وایت سولز
محسن داداش حوصله داریا