پرونده: نقد و نمرات اعضای تیم تحریریه گیمفا از بازی The Last of Us Part 2 | پرونده‌ی مخوف سیاتل
بازی The Last of Us Part 2 هم با تمام حرف و حدیث ها و جنجال های قبل و بعد انتشارش، آمد و رفت و تبدیل به یکی از برترین بازی های تاریخ شد و در ویترین صنعت گیم قرار گرفت تا هر وقت خواستیم از هنر هشتم دفاع کنیم و قدرت یک بازی را از هر لحاظی به رخ بکشیم و یا یک روایت بی نظیر از یک تراژدی سیاه را در دنیای بازی ها مثال بزنیم، نخستین گزینه برای ما باشد. این بازی موفق شد تا امتیاز متای ۹۴ را از آن خود کند و از نظر فروش هم فوق العاده و رکوردشکن عمل کرد تا بار دیگر ناتی داگ بیشترین نقش را در یک نسل برای موفقیت کنسول های سونی داشته باشد و نشان دهد که حتی اگر با یک موضوع جنجالی و پر حرف و حدیث هم بازی بسازد، طوری می سازد که جزو برترین های نسل و حتی تاریخ شود.
این بازی را به طور کامل برایتان پوشش دادیم و از نقد و بررسی رسمی گیمفا و نقد و بررسی ویدئویی و هایلایت و تحلیل فنی و…. برای شما عزیزان در مورد این شاهکار منتشر کردیم. حالا نوبت رسیده به پرونده کامل این بازی که توسط تیم تحریریه توانمند گیمفا تهیه شده است که هر کئام می توانستند نقد بازی را به بهترین شکل برای شما بنویسند و در این پرونده دقیقا چنین کاری را انجام داده اند اما به صورت خلاصه. در این مطلب شاهد نقد و بررسی خلاصه شده ی اعضای تیم تحریریه گیمفا از بازی The Last of Us Part 2 هستیم به همراه نمره ی آنها به بازی. شاید مثلا نظر شما به یکی از این نقدها و نمرات نزدیک تر باشد و بد نیست که نظرات دیگر اعضای تحریریه را نیز در مورد این بازی بدانید. البته خب نمره ی رسمی گیمفا به بازی The Last of Us Part 2 که در OpenCritic هم ثبت شده است امتیاز ۱۰ و نمره ی کامل است و این پرونده بیشتر برای آشنایی شما با نظرات دیگر اعضای توانمند تحریریه است. دیگر بیشتر از این صحبت خاصی نمی کنم و نظرتان را در ادامه به نقد و بررسی های خلاصه شده و نمرات اعضای مختلف تحریریه گیمفا به بازی The Last of Us Part 2 جلب می کنم.
مهدی رضایی
چشمانم خشک شد از این مرثیه جان‌سوز
می‌خواهم نقد یا بهتر بگویم دلنوشته‌ام از بهترین تجربه نسل هشتمی‌ام را با اشاره به یک بازی دیگر آغاز کنم; آخرین اپیزود از فصل اول عنوان بسیار زیبای The Walking Dead را یادتان است؟ بسیار بعید بود کسی با بازی همراه شود و در آن سکانس پایانی که قلب هر انسانی را به درد می‌آورد نگریسته باشد. آن حالت مظلومانه صورت Lee، آن چشمان گریان کلمنتاین و جملات پر از اندوهشان تبدیل به تنها صحناتی شدند که در تاریخ گیمری‌ام با آن گریستم; اما فقط تا همین چند روز پیش. یک هفته‌ای می‌شود که شاهکاری را تجربه کردم که اصلا احتیاجی نداشت به پایان هم برسد، The Last Of Us Part II تا همان نیمه بازی نه یک بار که چندبار چشمم را خیس کرد; قلبم را پاره پاره کرد و چندین و چندبار با داستان و موسیقی زیبایش ندایی را در سرم پیچاند: آنقدرها هم که فکر میکردی سرسخت نیستی. شخصیت‌پردازی درست باشد، غم باشد، با کاراکارها همراه باشی و برایت مهم باشند تو هم اشکت در می‌آید آقای پرمدعا.
این شاهکار که نیازی به بررسی ابعاد مختلف و تاییدشان از طرف من نوعی ندارد; مثل این است که از یک منتقد سینما بپرسند بیا پدرخوانده را نقد کن; خب آن فرد جز مدح و ستایش این فیلم فوقالعاده چه می‌تواند بکند. قضیه TLOU Part 2 هم همین است. داستان بی‌نظیر است، شخصیت‌پردازی در بهترین فیلم‌ها هم به کاملی این بازی نیست، اتمسفر وصف‌ناپذیر است، گیمپلی جزء بهترین‌های نسل است و گرافیک هم که حرفی باقی نمی‌گذارد. در طول تجربه بازی بغض داشتم; انگار که خشم الی در من دمیده شده بود و میخواستم به بدترین شکل ممکن دشمنان را سلاخی کنم. اما مگر این ناتی‌داگ فقط یک بعد شاهکار می‌سازد؟ محیط‌های بازی آنقدر زیبا و چشم‌نواز و لذت‌بخشند که میخواستم و می‌خواهم ساعت‌ها و ساعت‌ها در آن گشت بزنم بدون توجه به هیچ‌جیز. گاه آنقدر محیط‌ها بزرگ بود که در آن گم می‌شدم و اصلا برایم مهم نبود مسیر اصلی کجاست. بدون توجه به چیزی همه جا را می‌گشتم و وسایل جمع‌آوری میکردم; این گستردگی محیط‌ها زمانی شگفت‌انگیزتر می‌شود که بدانید در بازی محیط‌های مخفی هم وجود دارد! اگر خیلی بخواهید بگردید سر از جاهای مخفی بازی در می‌آورید که پر است از مهمات و تجهیزات که واقعا هم لایق کسانی است که وقت گذاشتند و آنها را پیدا کردند.
دست‌نوشته‌ها، حاوی داستانک‌هایی است که بسیاری از آنها به هم ممتصل‌اند. شاید باورتان نشود اما داستانک‌های بازی هم می‌تواند ناراحتتان کند. شما شخصیتی ندیده‌اید،صدایی از او در خاظر ندارید و نهایت شناخت شما از او نقاشی زشتی است که دخترش از او کشیده و روی یک برگه در گوشه اتاقی انداخته شده. اما همین متن‌ها هم به قدری زیبا نوشته شده‌اند که وقتی اتفاقات پایانی داستان‌های کوچکی که روی این برگه‌ها هست را می‌خوانید، متاثر می‌شوید. متاثر از این پستی و کثافتی که بشریت در آن غرق شده و اصلا هم بی شباهت به دنیای امروزی ما نیست.
بعید است تا به امروزچیزی از داستان بازی ندانید ; اما اگر نمی‌دانید اصلا دنبالش نباشید. این سیاه دوست‌داشتنی را خودتان باید تجربه کنید. حتی از رسانه‌ها هم داستان بازی را دنبال نکنید و اگر قرار است ده سال بعد خودتان بازی کنید بگذارید همین‌گونه باشد. بازیهای ناتی‌داگ که تاریخ انقضا ندارند. مثلا شما اگر الان Unchrted 2 را بازی کنید اصلا متوجه می‌شوید بازی برای ۱۱ سال پیش است؟ قطعا نه. Last Of Us Part II هم در سال ۲۰۳۰ همین حکم را دارد; لمس درد و رنج شخصیت‌هایی که خودتان کنترلشان میکنید، با آنها می‌کشید، فرار میکنید، گریه میکنید و می‌خندید، همراه با آنها قدم می‌زنید دنیای بازی را احساس میکنید بسیار بسیار فراتر از صرفا تماشای آن در یوتیوب یا هر رسانه دیگری است; حتی ده درصد از لذت بازی هم به شما القا نخواهد شد.
اولین چیزی که در گیمپلی بازی نظرم را جلب کرد هوش مصنوعی عالی تمام دشمنان بود; به خصوص اگر بازی را روی یکی از دو درجه آخر سختی بازی کنید این موضوع بسیار برایتان ملموس می‌شود. رفتار کاراکتر همراه هم کاملا بهبود یافته و مانند نسخه اول شاهد در دید رفتن آنها نخواهیم بود. دشمنان انسانی که از سگ استفاده می‌کنند در کنار کلیکرها، Bloaterها و Shamblerها بدترین کابوس شما هستند. پیشرفت عالی بازی در بحث آپگرید پروتاگونیست و اسلحه، کاملا چشم‌گیر است. در نسخه اول چیزی به نام درخت مهارت برای جوئل وجود نداشت; اما حالا می‌توانید در دو شاخه اصلی Survival و Crafting و سه شاخه اختیاری( آزاد کردنشان احتیاج به پیدا کردن Manualهایی دارد که نیازمند گشتن دقیق محیط‌هاست) به نام‌های Stealth، Preceion و Explosives، الی را ارتقا بدهید.
مبارزه با دشمنان با هر سلاحی که مورد علاقه‌تان باشد، به شدت لذت‌بخش است. اسلحه گرم به قدری نرم و روان تیراندازی می‌کنند که لحظه‌ای از آن خسته نمی‌شوید; مبارزات تن به تن هم به لطف قابلیت پرش و Evade الی و سلاح‌های سرد متنوع همراه با قابلت ارتقای آنها؛ رنگ و بوی تازه‌ای به خود گرفته و اگر بگویم The Last Of Us Part 2 در بحث مبارزات دور و نزدیک، لذت‌بخش‌ترین تجربه عمرم بود بیراه نگفته‌ام. وقتی هوش مصنوعی عالی دشمنان را گان‌پلی عالی بازی ترکیب می‌شود معجونی چنان خوش‌مزه خواهید داشت که دست کشیدن از آن بسیار بسیار سخت است. بیشتر دشمنان در بازی اسم دارند! یعنی همان فوج‌فوج آدم‌هایی که با اسم Enemy در بازیهای دیگر ساعت‌ها می‌کشتیم، حال هرکدام اسم و هویت خود را دارند و البته غریب هم نیستند و وقتی آنها را می‌کشید دوستانش صدایش می‌کنند و بی‌رحمانه‌تر به دنبال شما خواهند بود. این را واقعا جدی می‌گویم: اگر واقعا گیمپلی TLOU Part II را دوست ندارید یا به هر دلیلی از مکانیزمی از آن خوشتان نیامد، دیگر در این نسل به دنبال نوع بهتر آن نباشید. شاید در اواسط نسل نهم یک بازی ساخته شود که مناسب سلیقه شما باشد. این بازی اوج تکامل گیمپلی در نسل هشتم ویدئوگیم است; از هوش مصنوعی گرفته تا تیراندازی و درخت مهارت‌ها. واقعا چه می‌توان گفت وقتی ارتقای هر سلاح به آن زیبایی و جزئیات صورت می‌گیرد و هنگام آپگرید تک تک آنها سلاح کاملا باز می‌شود و شما می‌بینید که الی کدام قسمت را باز کرد و چه چیز جای آن گذاشت; یعنی اگر قبلا در هر بازی ارتقای سلاح شما صرفا به صورت عکس نشان داده میشد این جا هر اتفاقی می‌افتد را زنده می‌بینید! به عنوان حسن ختام بررسی گیمپلی باید بگویم اگر گیمپلی بازی در نسخه اول شاهکار بود، در نسخه دوم مرزهای شاهکار را جابه جا کرده و در واقع ناتی‌اگ رکورد خودش را در خلق شاهکار زده است. بازی از هر نظر چندین برابر نسبت به نسخه اول پیشرفت داشته است.
چقدر یک بازی می‌تواند زیبا باشد. گرافیک بازی همان چیزی است که قبل از شروع نسل هشتم همگی در ذهن خود تجسمش می‌کردیم. حال این تجسمات به واقعیت تبدیل شده‌اند و بهترین اثر بصری نسل هشتم هم‌اکنون قابل بازی است. گرافیک این عنوان یک بازی آخر نسلی واقعی است و هر چه نکات خوب گرافیکی است در این لعنتی گنجانده شده. محیط‌ها چنان زیبا هستند که فقط می‌خواهید در آن قدم بزنید و خیره شوید. می‌خواهید اسبتان را زین کنید و فقط بروید و بروید و بروید. پیش خودتان می‌گویید داستان دیگر چیست می‌خواهم ساعت‌ها به اینها نگاه کنم. وقتی کم کم بعد از چندین ساعت به محیط‌های فرازیبای بازی عادت میکنید، باران خود را نشان میدهد و اینجاست که متوجه می‌شوید ناتی‌ئاگ فقط در طراحی محیط استاد نیست و چقدر افکت‌های باران و انفجار و دود و….. چشم‌نواز هستند. چهره‌ها در بهترین سطح خود قرار دارند و آنقدر حالات مختلف به خود می‌گیرند که گویی انسان‌های واقعی در بازی وجود دارند; موشن‌کپچر بازی حتی ریزترین حالات صورت را هم در برگرفته و از گوشه چشم گرفته تا پلک‌ها و تکان خوردن چین و چروک‌ها حرکت دارند و حیرت هر گیمری را برمی‌انگیزند.
انیمیشن‌های بازی هم اصلا جای تردیدی ندارند و بدون شک در کنار Red Dead Redemption 2 و Gof Of War برترین انیمشن‌های تاریخ ویدئوگیم را شاهد هستیم. حرکات به شدت طبیعی و فوقالعاده زیبا که فقط از پس شاهکارسازی چون ناتی‌داگ برمی‌آمد. صداگذاری شخصیت‌ها از این بهتر نمی‌توانسته کار شود و باور کنید بارها و بارها با چیزهایی احساساتم برانگیخته شد که فکرش را هم نمی‌کردم. گاه یک شخصیت فرعی آن‌چنان ماهرانه جمله‌ای را می‌گوید که به خودتان می‌آیید و می‌بینید بغض کردید! نمونه‌اش را در یکی از فلش‌بک‌های اوایل بازی تجربه میکنید. جوئل دوست‌داشتنی، دینا، جسی و در نهایت خود الی هرکدام شاهکار صداگذاری هستند و تک‌تک شخصیت‌های منفی هرکدام بی‌نظیر صداگذاری شده‌اند. حتی همین دشمنان پرتعداد هم که در بازی با آنها برخورد میکنید بسیار خوب صدا رویشان پیاده شده و هیچ کمبودی در این زمینه نیست.
در نهایت می‌رسیم به موسیقی بازی که البته گوستاوو امتحانش را در همان نسخه اول پس داده بود و این بار هم دست پر آمده و با انواع موسیقی‌های دلهره‌آور،احساسی، آرام و هیجانی از شما در لحظات مختلف پذیرایی میکند. قطعا در هما اوایل بازی به دنبال ساندترک بازی می‌روید و آن را مدام ستایش میکنید. چقدر موسیقی این آهنگساز خوب روی بازی نشسته و نه اضافه‌کاری در این زمینه مشاهده می‌شود نه کمبودی. گاهی اوقات اصلا موسیقی شنیده نمی‌شود تا شما به صدای محیط گوش کنید و در آن غرق شوید و از لحظه به لحظه بازی لذت خالص ببرید.
The Last Of Us Part II آنقدر بازی خوبی است، آنقدر شاهکار است، آنقدر لذت‌بخش و زیباست، آنقدر معنای خالص ویدئوگیم است، آنقدر بزرگ و محشر است که هیچ‌کس نمی‌تواند آن را زیر سوال ببرد. تجربه ۲۰ ساعته‌ام از بازی یک چیز را مدام در سرم تکرار میکرد: یک ویدئوگیم کامل چه دارد که The Last Of Us Part II ندارد؟ یک بازی چه ویژگی‌هایی باید داشته باشد تا آن را کامل‌ترین بازی تاریخ ویدئو گیم بدانیم؟ در پاسخ به سوال دوم می‌گویم: هر آنچه TLOU PartII دارد. یوزر اسکور بازی پایین است؟ یوزر اسکور تبدیل به ملاک جدید اعتبار بازی‌ها شده؟ خیر. بگذارید همچنان به ساخت ایمیل‌های انبوه مشغول باشند و شما از این شاهکار محشر تاریخ هنر هشتم فقط و فقط لذت ببرید. سگ‌ها پارس می‌کنند; و کاروان به راهش ادامه میدهد.
امتیاز ۱۰/۱۰
امیرمهدی نامجو
ادیسه‌ی خشم و انتقام در دنیای پساآخرالزمانی
به این موضوع فکر میکردم که نقد و بررسی کوتاه خودم از The Last of Us Part 2 را چه طور شروع کنم. هنوز بازی را تا انتها انجام نداده‌ام ولی تا حدی آن را تجربه کرده‌ام که بتوانم نقدی مختصر بر آن بنویسیم. اولین چیزی که در مورد ساخت عنوانی در این حد و اندازه به ذهن می‌رسد، دشواری بسیار بالای ساخت و توسعه یک بازی در این حد و کیفیت در کنار در نظر گرفتن انتظارات وحشتناک طرفداران از بازی است. نسخه قبلی The Last of Us یک شاهکار در صنعت ویدیو گیم بود و ساخت یک دنباله برای عنوانی که طرفداران بسیار زیادی دارد، به هیچ وجه کار راحتی نیست؛ در چنین شرایطی کمترین چیزی که از سازندگان انتظار می‌رود، خلق عنوانی در حد و اندازه نسخه قبلی است و ساخت بازی در حالی که هیچ کسی انتظار کمتر از شاهکار از شما نداشته باشد، به هیچ وجه کار راحتی نیست.
با وجود همه این انتظارات بالا، شرکت ناتی داگ با The Last of Us Part 2 ثابت کرد که نه تنها می‌تواند عنوانی در سطح بازی قبلی بسازد، بلکه توانایی این را دارد که استانداردهایی که برای عناوین شوتر سوم شخص داستان محور توسط نسخه قبلی همین فرنچایز تعریف شده بود را چندین مرتبه ارتقا داده و به سطح جدیدی برساند. از آن جایی که هنوز بازی را تا انتها تجربه نکرده‌ام، نمی‌خواهم خیلی در مورد داستان بازی صحبت کنم. با این وجود، نکته‌ای که وجود دارد، این است که سازندگان بازی قبل از انتشار آن هم گفته بودند که انتظار دارند که داستان بازی تا حد زیادی مخاطبان را به دو دسته تقسیم کند که بعضیها عاشق سیستم روایی بازی بشوند و بعضیها هم تا حدی از آن متنفر بشوند. این نشان میدهد که سازندگان از همان ابتدا قصد داشتند داستانی خاص را با فرم روایی مخصوص خود روایت کنند و قصدشان این نبوده که یک داستان ساده و معمولی بنویسند که صرفاً رضایت عمومی مخاطبان را در سطح معمولی جلب کند. با توجه به این موضوع و سر و صداهای زیادی که پیرامون داستان بازی پیش آمده است، می‌توان گفت که سازندگان قطعاً به هدف خود رسیده‌اند و همین نشان دهنده توانایی بالا و موفقیت آنها در خلق داستان بازی است. نوشتن یک داستان معمولی ساده در ادامه قسمت قبلی، راحت‌ترین کاری است که ناتی داگ می‌توانست انجام بدهد، اما در عوض آنان ترجیح داده‌اند که راه سخت‌تر را انتخاب کنند و در نهایت، شاهد موفقیت آنان در بخش داستانی هستیم.
از لحاظ گیم پلی، استودیوی ناتی داگ همواره فرمول موفقی در ساخت بازیهای داستان محور تقریباً خطی شوتر سوم شخص داشته است و به تدریج با عناوین مختلفی که در این سال‌ها تولید کرده است، از نسخه قبلی The Last of Us گرفته تا سری Uncharted، این فرمول موفق را بهبود داده است. نکته ویژه‌ای که در سری The Last of Us وجود دارد، تمرکز بیشتر آن بر مکانیزم‌های بقا و مواردی نظیر حفظ مهمات و ساخت وسایل با استفاده از مواد اولیه در یک دنیای آخرالزمانی است. استفاده درست از این نکات در نسخه قبلی و بهبود دادن آنها در این نسخه، باعث می‌شوند که تجربه چالش‌برانگیز، واقع‌گرایانه و البته جذابی از یک دنیای آخرالزمانی به بازیکنان منتقل بشود. ناتی داگ در مورد این مکانیزم‌ها سعی داشته که ضمن حفظ اکثر نقاط قوت نسخه قبلی به کامل‌تر کردن این سیستم‌ها بپردازد. ضمن این که بعضی تصمیمات درست، نظیر حذف کردن قابلیت ساخت تیغ برای مواجه نزدیک با کلیکرها و سایر دشمنان مبتلا به بیماری و تبدیل کردن آن به یک چاقوی دائمی، باعث شده‌اند که گیم پلی روند جذاب‌تری پیدا کند.
نکته قابل توجه دیگری که در زمینه گیم پلی باید مورد توجه قرار بگیرد، ابعاد محیط‌های بازی است. The Last of Us Part 2 به طور کلی یک عنوان داستان محور خطی محسوب می‌شود ولی با این حال، بسیاری از محیط‌های بازی، بسیار وسیع بوده و نکته مهمی هم که وجود دارد این است که وسعت بالای این محیط‌ها، به صورت تصنعی و صرفاً از نظر مساحت نیست، بلکه واقعاً زمان زیادی برای ساخت و ایجاد جزییات فراوان و جالب در تک‌تک قسمت‌های صرف شده است که باعث شده بازی از نظر محتوایی هم به شدت غنی باشد. این محیط‌های بزرگ حتی در مبارزات هم نقش مهمی ایفا می‌کنند و امکانات گوناگونی را برای نحوه رو به رویی با دشمنان در مقابل شما قرار می‌دهند. دستاورد بزرگ دیگر ناتی داگ، در این است که ضمن ایجاد این محیط‌های بزرگ در یک بازی خطی، توانسته ریتم داستان را به خوبی حفظ کند. بازیهای Open World معمولاً به دلیل دنیای بزرگشان، خیلی از اوقات نمی‌توانند به خوبی ریتم داستانی بازی را حفظ کنند و از این رو سازندگان بازیهای خطی، جرئت استفاده از محیط‌های بزرگ را به خود نمی‌دهند، اما سازندگان The Last of Us Part 2 جسارت استفاده از محیط‌های بزرگ را داشته‌اند و با طراحی درست و مناسب آنها، ریتم داستانی بازی را هم حفظ کرده‌اند.
مسئله دیگر، مربوط به خشونت بازی می‌شود. مسئله‌ای که از همان اولین تریلرهای بازی برای بازی به شدت حاشیه درست کرده بود و هنوز هم حاشیه درست کرده است. سازندگان بازی تصمیم داشته‌اند که خشونت و بی‌رحمی یک دنیای آخرالزمانی که کوچک‌ترین اشتباه در آن ممکن است مساوی با مرگ باشد را به بهترین شکلی که می‌توانند به تصویر بکشند و در این کار کاملاً موفق بوده‌اند. فردی که از ابتدای زندگی‌اش، در دنیای تا این حد خشن زندگی کرده باشد که هر گونه تعللی در هنگام تصمیم‌گیری در مقابله با خطر ممکن است به قیمت جانش تمام بشود، طبیعی است که با خشونت و خون سردی اقدام به کشتن دشمنانش بکند؛ مخصوصاً وقتی که در سمت دیگر داستان بازی، مسئله انتقام به عنوان درون مایه اصلی داستان بازی قرار گرفته است، نمایش چنین خشونتی در عنوانی با این درون‌مایه‌ها امری کاملاً طبیعی است و نمی‌توان به هیچ وجه آن را ایراد دانست. بازیهای زیادی هستند که بدون هیچ نوع انگیزه داستانی خاص، صرفاً خشونت زیادی را به تصویر می‌کشند و فردی هم به آنها خرده‌ای وارد نمی‌کند؛ هر چند که نمی‌توان خیلی هم ایرادی را به آن وارد دانست و به هر حال تشخیص سازندگان آن بازی‌ها هم در این بوده که گیم پلی و گرافیک بازیشان با خشونت بی‌حد و حصر و بعضاً اغراق شده، برای بازیکنان جالب‌تر خواهد بود. در The Last of Us Part 2 اما شاهد خشونت واقع‌گرایانه‌ای هستیم که از قضا توجیه داستانی هم دارد و از این رو به نظر من خشونت این عنوان چیزی نیست که بخواهیم به خاطر آن سازندگان را سرزنش بکنیم، بلکه خشونت در این بازی به شکلی درست و برای ایجاد یک فضاسازی درست از دنیای خشن و بی‌رحم بازی قرار گرفته است و کاملاً با اتمسفر آن همخوانی دارد.
بعد از این توضیحات نسبتاً کوتاه در مورد گیم پلی بازی، باید به گرافیک آن هم اشاره بکنم. شکی نیست که بازی از لحاظ فنی، یک دستاورد فوقالعاده برای شرکت ناتی داگ بوده است. نمایش چنین حدی از جزئیات و کیفیت خارق‌العاده گرافیکی بازی، در کنسول‌های نسل هشتم که حدود ۷ سال از عرضه نسخه اولیه آنها می‌گذرد، نشان دهنده توانایی فوقالعاده بالای شرکت ناتی داگ است. طراحی باکیفیت چهره شخصیت‌ها، بافت و پوشش گیاهی محیط، مدل‌سازی دقیق اشیای مختلف از جمله سلاح‌ها، انیمیشن‌های فوقالعاده بازی و موشن کپچر دقیق تقریباً همه بخش‌های اساسی که از لحاظ بصری در زمینه انیمیشن‌ها مورد توجه قرار می‌گیرند، همگی دستاوردهای تکنیکی بزرگی بوده‌اند که برای اولین بار در این حد بالای کیفی در یک بازی ویدیویی به دست آمده‌اند و اجرای آنها روی سخت‌افزار کنسول PS4 نیز باعث بالاتر رفتن ارزش این دستاورد شده است. در کنار اینها، قطعاً موسیقی شاهکار بازی و صداگذاری دقیق آن باعث شده‌اند که مجموعه سمعی بصری بازی تبدیل به یک شاهکار بشوند. دقت کردن به جزئیات ریز مربوط به صداگذاری نظیر برخورد سُم اسب با برف و بسیاری نکات ریز دیگر، همگی مواردی هستند که نشان می‌دهند صرف وقت و هزینه زیاد روی یک بازی، می‌تواند چه نتیجه خارق‌العاده‌ای داشته باشد؛ توجه بالا به جزییات و خلق یک تجربه فوقالعاده در کنار دستاورد تکنیکی بی‌نظیر. ضمن این که باید به سطح بالای گزینه‌های Accessibility بازی برای انجام آن توسط افرادی که با معلولیت‌های حرکتی، شنوایی یا بینایی رو به رو هستند هم اشاره کنیم، مسئله‌ای که خوشبختانه چند سالی است به شکل خوبی، حداقل در عناوین خیلی بزرگ و پرهزینه مورد توجه سازندگان قرار گرفته است. در این زمینه The Last of Us Part 2 را می‌توان کامل‌ترین عنوان از نظر توجه به این گزینه‌ها قرار گرفت. نکته خوب ماجرا این جاست که پیاده سازی کامل و دقیق این گزینه‌ها در The Last of Us Part 2 می‌تواند به عنوان الگویی برای سایر توسعه‌دهندگان قرار بگیرد تا برای بازیهای خود از آنها استفاده کرده و امکان تجربه بازیهای ویدیویی، برای قشر گسترده‌تری از انسان‌ها امکان‌پذیر بشود.
در نهایت باید گفت که The Last of Us Part 2 یک اثر بسیار باکیفیت است که با طراحی درست و اصولی گیم پلی، استفاده از محیط‌های بزرگ در عین حفظ ریتم داستانی، گرافیک فنی بسیار قوی به عنوان یک اثر کنسولی که در اواخر نسل عرضه شده، موسیقی فوقالعاده و دقت بسیار بالا به جزییات، توانسته به خوبی توانایی بالای استودیوی ناتی داگ در ساخت بازیهای ویدیویی را به تصویر بکشد. سازندگان بازی، از نظر داستانی هم انتظار برخوردهای متفاوت طرفداران را داشتند و همین که پیش‌بینی آنها درست بوده است، نشان میدهد که آنها از نظر داستانی هم توانسته‌اند عملکرد خیلی خوبی داشته باشند. نتیجه همه این صحبت‌ها این است که The Last of Us Part 2 یکی از بهترین عناوینی است که در صنعت ویدیو گیم ساخته شده است و فرای حاشیه‌های مختلفی که برای آن ایجاد شده، قطعاً در سال‌های آینده به عنوان الگو و استاندارد ساخت بازیهای باکیفیت شوتر سوم شخص و داستان محور از آن استفاده خواهد شد.
امتیاز ۱۰/۱۰
آریا مقدم
خون در برابر خون؟
خوبیِ پرونده‌ها این است که بیشتر به نویسنده این امکان را میدهد تا نظر شخصی خود را بدون سانسور بیان کند. چیزی که در ادامه می‌خوانید، حاصل تجربه‌ی شخصی من از بازی The Last of Us Part II است و ممکن است اسپویلرهای ریزی هم در آن پیدا شود. البته از بخش‌های کلیدی داستان خبری نیست، اما اگر خیلی حساس هستید و نمی‌خواهید چیزی از بازی بدانید، بهتر است خواندن این بخش را موکول کنید به بعد از اتمام بازی. می‌دانید، در دنیای هنر چیزی که یک اثر خوب را از یک شاهکار تمایز میدهد، خلاقیت و فکر پشت آن است. این که جرئت داشته باشید در دنیایی که بیشتر مردم دارند با یک سری چارچوب از پیش تعیین‌شده زندگی می‌کنند و حاضر نیستند حتی برای لحظه‌ای دنیا را از دید افراد دیگر ببینند، بیایید و بسیاری از این چارچوب‌ها را بشکنید. بیایید و در عنوانی که می‌دانید ده‌ها و شاید صدها میلیون نسخه خواهد فروخت، ریسک کنید و مسیری را انتخاب کنید که بدانید این همه تنفر و داد و فریاد به دنبال خواهد داشت. به نظرم یکی از اصلی‌ترین رسالت‌های هنر همین است. که بیاید و مخاطبانش را به فکر وادارد. بیاید و گرد و غباری که از ترس «متفاوت بودن» بر روی این صنعت نشسته را فوت کند. چیزی که استودیوهایی مانند ناتی داگ و راک‌استار را یک پله از سایر استودیوها بالاتر قرار میدهد همین است. اینها ساختارشکن‌اند. هر سال بازیهای زیادی تولید می‌شوند که ما هم بازی میکنیم و لذت می‌بریم، اما وقتی از بهترین بازیهای تاریخ حرف می‌زنیم، نام‌هایی خاص شنیده می‌شوند که علاوه بر کیفیت گیم‌پلی‌شان، حرفی مهم برای گفتن داشته‌اند. واقعیت این است که کسی مشکلی با بازیهای «هپی اِندینگ» ندارد. کسی با این مشکلی ندارد که بازی فقط سرگرم‌کننده باشد. اما بازی به عنوان یک فرم از هنر، وظیفه‌ی دیگری هم دارد. نیل دراکمن می‌توانست یک داستان مشابه داستان نسخه‌ی اول روایت کند. جول می‌توانست یک بار دیگر الی را از دست گروهی جدید نجات دهد و همه چیز بدون ریسک پیش رود تا همه راضی باشند. اما مسیری را انتخاب کرده که کمتر کسی حاضر بود در آن مسیر قدم بگذارد. ناتی داگ مسیری را انتخاب کرده که مسیر درد و خشونت و انتقام‌جویی است. مسیری که واقعاً دل مخاطب را به درد می‌آورد. به او صحنه‌هایی را نشان میدهد که دیدنش سخت است. به او اجازه‌ی تجربه‌ی احساساتی را میدهد که میلیون‌ها کیلومتر با احساسات لحظه‌ای سریال‌های دویست قسمتی درجه ۳ فرق دارند. قسمت دوم بی‌پروا آمد و در خلاف جهت رودخانه شنا کرد. این خیلی‌ها را اذیت کرد. خیلی‌ها را از منطقه‌ی امن‌شان بیرون کشید. نتیجه‌اش این شد که آمدند و بازی را کوبیدند. هنوز هم دارند می‌کوبند. وقتی می‌بینند خود بازی از نظر گیمپلی و جلوه‌های بصری تقریباً بی‌نقص است، می‌آیند و مسائل سیاسی و اجتماعی را علم می‌کنند. وقتی از آن طرف هم بایکوت می‌شوند می‌روند پشت سر هم ایمیل می‌سازند تا یوزر اسکور بازی را در سایت متاکریتیک پایین بیاورند. هنر این است که بتواند یک جامعه‌ی سنتی با افکار سنتی را به چالش بکشد. حتی این که بازی توانسته مخاطبان را به دو دسته‌ی کاملاً مجزا از هم تبدیل کند، نشان میدهد که با یک اثر عادی طرف نیستیم. اصلاً فکر میکنید اگر گروه‌های موسیقی مانند بیتلز و متالیکا که امروز از آنها به عنوان بزرگترین گروه‌های موسیقی یاد میکنیم، می‌آمدند و برای اینکه فروش‌شان تضمین شود آهنگ‌هایی مشابه با آهنگ‌های پرطرفدار آن روزها را می‌ساختند، اکنون از آنها به عنوان بهترین گروه‌های موسیقی یاد میشد؟ فکر میکنید اگر پیکاسو مانند بسیاری از نقاش‌های دیگر، آثاری عامه‌پسند می‌کشید، اکنون نامش در تاریخ هنر مانده بود؟ فکر میکنید اگر تارانتینو قرار بود قدم در راهی بگذارد که قبل او هزاران نفر در آن قدم گذاشته‌اند، الآن شاهکارهایی مانند Pulp Fiction در تاریخ سینما داشتیم؟ خودتان جواب را می‌دانید. سری‌هایی مانند The Last of Us نه تنها از نظر استانداردهای بازی‌سازی نزدیک به بی‌نقص هستند، بلکه به‌خاطر جرئتی که در خلق این آثار به کار رفته، تحسین‌برانگیز و قابل احترام‌اند. اما واقعیت این است که The Last of Us Part II بی‌نقص هم نیست. اگر شما هم تا نصف بازی، به هیچ وجه متوجه نظرات منفی بقیه نمی‌شدید کاملاً درک‌تان میکنم. اما پس از رد شدن از نیمه‌ی اول بازی، اگر فکر میکنید به پلات بازی ایرادهایی وارد است، باید بگویم تنها نیستید. قسمت‌هایی از بازی بود که از نظر حسی نمی‌شد با آن ارتباط برقرار کرد. بازی هرچقدر که میخواست بگوید همه خاکستری‌اند، باز هم نمی‌شد. نمی‌شود کاراکترهایی که هفت سال با آنها زندگی کرده‌ایم و یک گوشه از ذهن‌مان را به آنها اختصاص دادیم، با کاراکترهایی که تا نصف داستان چیزی به جز بدی از آنها ندیده‌ایم یک جا بگذارند و بگویند به هر دو طرف یک اندازه حق بدهید! بخش‌هایی از بازی، مانند باس فایت یکی مانده به آخر (اگر اسمش را باس فایت بگذاریم!)، اصلاً حسی را که سازندگان می‌خواستند، به من انتقال نداد. و می‌دانم که تنها نیستم. می‌دانم که خیلی‌ها نمی‌توانستند این صحنه‌ها را «حس» کنند. نمی‌خواستند این صحنه‌ها را بازی کنند. چگونه وقتی از یک نفر متنفر هستید می‌توانید حق را به او بدهید؟! نمی‌خواهم بخش‌های کلیدی بازی را اسپویل کنم، اما بزرگترین چالشی که باید پشت سر می‌گذاشتم، اوایل و اواخر نیمه‌ی دوم بازی بود. شاید اگر ترتیب اتفاقات، کمی متفاوت‌تر بود، ناتی داگ می‌توانست از همه‌ی انتقادهایی که به پلات بازی وارد است به راحتی رهایی پیدا کند. The Last of Us Part II بی‌نقص نیست ولی همچنان یونیک‌ترین، دردآورترین و هنرمندانه‌ترین بازیای است که در این نسل بازی کرده‌ام. بی‌نقص نیست ولی می‌توانم ایستاده تیم ناتی‌داگ را تشویق کنم که اعضایش در دورانی که همه به فکر «راضی نگه داشتن مخاطب» هستند و نه «به چالش کشیدن مخاطب» به هنر وفادار مانده‌اند. که نترسیده‌اند و داستانی پر از ساختارشکنی را روایت کرده‌اند. که داستان را با روح و قلب‌شان تعریف کرده‌اند، نه اینکه در عرض دو سال، چهار تا کلیشه سر هم کنند و پشت سر هم نسخه‌های جدید بیرون دهند. این‌هاست که باید ارزش یک بازی را مشخص کنند. بازی‌هایی مانند The Last of Us Part II، فرای کل‌کل‌های سونی و مایکروسافت هستند. همیشه بازنده‌های دنیای گیم، طرفداران متعصب یا دشمنان متعصب یک بازی یا یک کنسول بوده‌اند. بازی‌هایی مانند این، هنر هستند و باید با آنها به عنوان یک هنر برخورد شود. دیگر چه فرقی میکند که مال سونی است یا مایکروسافت یا نینتندو؟ ما گیمریم، سهام‌دار شرکت‌های غول‌پیکری مثل سونی و مایکروسافت که نیستیم! آنها هم نه با طرفداری کورکورانه‌ی یک سری فنبوی فرقی به حالشان میکند، نه با دشمنی خونی یک عده‌ی دیگر.
در آخر باید بگویم حتی با اشکالاتی که بالاتر گفتم، تجربه‌ی نهایی این بازی برای من، تجربه‌ای خاص، عجیب و بی‌نظیر بود. وقتی هدف بازی‌سازان را از این همه بالا و پایین شدن داستان می‌فهمید، سخت است که عاشق این بازی نشوید. سخت است وقتی که پایان تکان‌دهنده‌ی بازی را می‌بینید بگویید لست آو آس ۲ یک بازی متوسط بود. The Last of Us Part II یک شاهکار تمام عیار است. دستاورد جدید انسان‌ها در زمینه‌ی بازی‌سازی و داستان‌سرایی است. و مانند وقتی که تیتراژ بازی اول روی صفحه نمایان شد و به گیمر بودن خودمان افتخار کردیم، The Last of Us Part II نیز بار دیگر خیال‌مان را راحت میکند که هنوز هم گیمرها جزو خوشبخت‌ترین آدم‌های دنیا هستند که می‌توانند چنین چیزهایی را تجربه کنند.
امتیاز: ۹٫۵
مصطفی زاهدی
حسن ختامی شکوهمند برای نسل هشتم
سونی عملکرد بی نظیری در نیل هشتم از خود به نمایش گذاشت. از عرضه موفق نسخه های جدید فرانچایز های قدیمی خود مانند God of War گرفته، تا IP های جدید بی نظیری چون Horizon Zero Dawn و Bloodborne… اما بسیاری از مخاطبان و علاقه مندان به انحصاری های سونی و آثار ناتی داگ، به شدت مشتاق یک بازی بودند. دنباله ی عنوان تحسین شده The Last of Us…
خصوصیت بی نظیر ناتی داگ این است که هر وقت بازی و اثری را تولید میکند، برخی از مهم ترین استاندارد های صنعت گیم را به جلو می برد. کاری که ناتی با نسخه های مختلف انچارتد و صد البته نسخه اول TLOU انجام داد. و مطابق انتظارات، The Last of Us part Two نیز جا پای نسخه اول گذاشته، و تجربه ای کم نظیر را به مخاطبان ارائه داد. از بسیاری از جنبه های فنی و کیفی، The Last of Us Part II, اوج شکوفایی صنعت گیم در نسل هشتم به شمار می آید. انیمیشن های حرکتی فوق العاده باورپذیر و طبیعی هستند، هوش مصنوعی دشمنان با وجود مشکلات بسیار اندک بسیار تحسین برانگیز است، کات سین های بازی از لحاظ نگارش،کارگردانی و زاویه دوربین در سطح برجسته ترین فیلم های سینمایی قرار دارد و به طور کلی، کیفیت بازی یک سر و گردن از بسیاری از بازی های چندسال اخیر بالاتر است. هر چند که قبل از عرضه این بازی، شاهد حواشی و جنجال های فراوان بودیم، اما با این وجود The Last of Us Part II نه تنها رکورد های فروش سال و تا یخ عناوین انحصاری را شکست، بلکه تحسین منتقدان را نیز به همراه داشت
در مورد خود بازی، نیازی به توضیح مفصل و موشکافی دقیق نیست چرا که نقد کامل بازی را در سایت خوانده اید. اما به طور خلاصه باید گفت، از لحاظ داستانی، روایت بازی بسیار جذاب و البته تا حد زیادی تلخ و تاریک است که البته به لطف Plot Twist های جذاب، تعلیق بالایی در بطن داستان وجود دارد. از لحاظ گیم پلی، باید گفت The Last of Us part Two یکی از پخته ترین و کامل ترین مبارزات و گیم پلی در تاریخ بازی های ویدئویی را داراست و بنابراین جای صحبت خاصی باقی نمی ماند. از لحاظ گرافیکی نیز، باید بگویم خوشبختانه عملکرد فنی و هنری بازی فوق العاده رضایت بخش است. اگر بخواهم تنها یک ایراد کلی به باری بگیرم، کند شدن بیش از حد روایت داستان در قسمت های میانی بازی است. مشکلی که Uncharted 4 نیز با آن دست و پنجه نرم میکرد. اما در کل، باید گفت بلاشکThe Last of Us Part II یکی از برجسته ترین عناوین نسل هشتم به شمار می آید که تجربه آن ضروری است…
امتیاز: ۹.۵/۱۰
حسین غزالی
صدای خفته‌ی خشم
بازی The Last Of Us: Part II، تلاش میکند تا با شیوه‌ای جدا در معرفی شخصیت‌هایش، بهترین اثر ناتی‌داگ تاکنون را بسازند. اما آیا در انجام این عمل موفق شده است؟ سوالی که در ادامه به طور اجمالی به آن می‌پردازم. قسمت دوم، دنباله‌ای مستقیم برای بازی The Last Of Us محصول سال ۲۰۱۳ ناتی‌داگ است. استودیوی نزدیک به سونی که با انتشار بازی برای پلی استیشن ۳، باعث شگفتی همگان شد و نسل هفتم بازیهای ویدیویی را به شدت متفاوت تعریف کرد. اکنون و در سال ۲۰۲۰ میلادی اما، ناتی‌داگ «جاه‌طلبانه‌ترین» بازی خود را منتشر کرده است. عنوانی که نیل دراکمن، کارگردان و نویسنده آن می‌گوید ممکن است برخی از طرفداران قسمت اول از آن استقبال نکنند. بحث‌های پیرامون بازی از همان سال ۲۰۱۸ و معرفی‌های اولیه شکل گرفتند. قسمت اول بازی، با ارائه شخصیت‌های به شدت دوست‌داشتنی و محبوب، همچنین داستانی متفاوت و سطح‌بالا در ژانری به شدت استفاده شده، نما و جلوه‌ای نو از سبک خود را دوباره تکرار کرد. جایی که جوئل و الی، طی یک توافق، باید به یکدیگر برای رفتن به یک سفر طولانی در سراسر ایالات متحده اعتماد کنند. سفر، تم اصلی یک داستان پساآخرالزمانی، آغشته به ادویه ترس و بقا است. جایی که بازیکن در نقش جوئل، به همراه شخصیت‌هایی دوست‌داشتنی، و واقعی- که به نوعی امضای ناتی‌داگ هستند- مسیری طولانی برای بقا را درپیش می‌گیرد. بازی در هر فصل، بازیکن را با شخصیت‌های جدیدی آشنا میکند که باعث می‌شوند ریتم بازی به هیچ وجه از تب و تاب نیفتند و با وضوحی بی‌سابقه از احساسات، خواسته‌ها، دلایل و پس‌زمینه از شخصیت‌ها، در همراه کردن بازیکن با آنان کاملاً موفق می‌شود. قسمت دوم این بازی، از ابتدا محل بحث و جدال بود. از تریلر معرفی بازی در PSX سال ۲۰۱۷ تا ویدیوی پرسروصدای مراسم E3 2018 همه و همه دوباره نام The Last Of Us را سر زبان‌ها انداختند. از آن زمان به بعد، بازی به شدت مورد انتظار طرفداران بود تا درنهایت در سال ۲۰۲۰ میلادی منتشر شد و نظر منتقدان درباره بازی مثبت بود. اما بحث‌ها درباره قسمت دوم پس از انتشار بازی نه تنها پایان نیافت، بلکه شدت بیشتری پیدا کرد و باعث شنیده شدن صدای تعدادی از بازیکنان ناراضی شد. در این بررسی اجمالی، به بازی The Last Of Us: Part II در دو بخش جداگانه نگاه می‌شود. قسمت دوم، دنباله‌ای مستقیم است و در بررسی دنباله‌ها، قیاس امری است حتمی و اجتناب ناپذیر. لااقل برای نگارنده مطلب، نکات ارزنده‌ای از درِ قیاس میان قسمت اول و دوم حاصل شد که به بررسی آنها می‌پردازیم. در بخش اول، به بررسی بهبودهای قسمت دوم نسبت به بازی اول می‌پردازیم.
بخش اول: چگونه قسمت دوم، برخی ویژگی‌های خوب قسمت اول، و بازیهای دیگر ناتی‌داگ را جمع‌آوری میکند؟ قسمت دوم The Last Of Us، یک قدم رو به جلو در طراحی محیط است. برای ناتی‌داگ، تا پیش از این همه چیز در سکانس‌های از پیش تعیین شده و فضاهای بسته خلاصه میشد. با عرضه آنچارتد ۴، استودیو ناتی‌داگ تمایل و توانایی خود را در گسترش فضای حرکت و فعالیت‌های بازیکن نشان داد و با بازنگری در طراحی مراحل، به آزمایش این رفتار جدید پرداخت. نتیجه، بالا رفتن کیفیت عناصری مانند «اکتشاف» و جستجو بود. در بازیهای اکشن ماجراجویی، کلمه «ماجراجویی» گویای نکاتی است که تیم سازنده آنچارتد ۴ به خوبی آن را درک کرده، و سپس در راستای توجه به آنها تلاش کردند. نتیجه این تلاش‌ها در برخی مراحل بازی Uncharted: The Lost Legacy به خوبی هویدا بود. جایی که بازیکن باید برای دستیابی به یک هدف مشخص، به اکتشاف و جستجوی آزاد در یک محیط گسترده و شدیداً کمیاب در یک بازی خطی بپردازد. این ویژگی‌های نو و نوآورانه در بازی The Last Of Us: Part II با بلوغ بیشتری حاضر هستند. در مراحل مربوط به شهر سیاتل، فضاهای باز و آزادی که در بازیهای سابق ناتی‌داگ دیده بودیم، چندبرابر شدند و شهر سیاتل به معنای واقعی در بازی، نماینده یک شهر کامل است و حس حضور در یک شهر غمزده و متروک را به بازیکن القا میکند. گشت و گذار در شهر سیاتل با غافلگیری‌ها، و آیتم‌های فراوانی که به درک گذشته شهر و افراد حاضر در آن کمک می‌کنند، افزایش می‌یابد. اگرچه این گستردگی در فضا، برای مراحل دیگر کاهش یافته است و گاهی به همان استانداردهای سابق، در خدمت داستان بازمی‌گردد، اما هنوزهم طراحی سیاتل یکی از نکات مثبت بازی است که فضاسازی مناسبی به بازی میدهد. با آزادتر شدن فضا، دست بازیکن برای مبارزه و چینش برنامه‌هایش، مخصوصاً در درجه سختی بالاتر باز می‌شود. تغییرات در گیمپلی نیز همگی در خدمت این ویژگی بازی هستند تا مبارزات بسیار واقع‌گرایانه باشند. گاهی برای یافتن مهمات و برخی آیتم‌های مخفی، نیاز است تا بازیکن فروشگاه‌ها و خانه‌های محیط را یکی یکی جستجو کند. این گشت و گذار، حتی در هنگام مبارزه با دشمنان نیز ادامه پیدا میکند و گاهی ممکن است در جریان مبارزه نیاز باشد تا به دنبال مهمات نیز بگردید. اینکه گیمپلی چگونه نسبت به قسمت اول تغییر یافته است، نیازمند اشاره به گستردگی محیط بود. یکی از قابلیت‌های جدید که به قسمت دوم اضافه شده است، حالت سینه‌خیز شدن کاراکتر قابل بازی است. با استفاده از این حالت جدید حرکت، الی توانایی نجات دادن خود را در شرایط سخت پیدا میکند، همچنین مبارزات تنوع بیشتری پیدا می‌کنند. مخصوصاً اکنون که با آزادتر شدن محیط ، بازیکن می‌تواند حتی در فضای آزاد، میان علف‌ها پنهان شود و کاور مناسب‌تری انتخاب کند. متاسفانه این تغییرات گاهی باعث می‌شوند درجات سختی متوسط کمی از دشواری بیفتند و فرصت الی برای پنهان شدن، بیشتر از دشمنانش باشد. سیستم ساخت آیتم در بازی و ارتقای سلاح‌ها تغییرات کمی به خود دیده‌اند اگرچه هنوز هم کارآمد و نوآورانه هستند. رفتار سلاح‌ها و نشانه‌گیری البته، روان‌تر از گذشته هستند و به خوبی احساس لرزش دستان شخصیت‌ها، استرس و فشار مبارزات هنگام نشانه‌گیری به بازیکن منتقل می‌شود. در قسمت دوم آخرین ما، به علاوه دشمنان قدیمی که اکنون باهوش‌تر هستند، دشمنان جدید با جزئیات بیشتری در مقابل راهتان قرار می‌گیرند که باعث ایجاد تنوع زیادی در مبارزات شده‌اند. برای مثال، اضافه شدن سگ‌ها باعث می‌شود بازیکن تحرک زیادی داشته باشد. سگ‌ها کوچک‌تر هستند و معمولاً به سختی از پشت کاور یا میان علف‌ها دیده می‌شوند همچنین با استفاده از قابلیت بویایی، می‌توانند رد بازیکن را دنبال کنند و مدام سرعت بیشتری به جریان بازی بدهند. پیشرفت‌های جدید در گیمپلی و طراحی محیط بازی، قدم‌های مناسبی نسبت به قسمت اول هستند که اگرچه گاهی ایرادات ریزی را همراه خود دارند، اما به خوبی در کنار هم، ترکیب مناسبی برای اجرای گیمپلی روی بدنه بازی و محیط دقیق آن هستند.
بخش دوم: شکسته شدن شخصیت‌ها، سربلندی پیام (توضیح جزئی داستان بازی)
آنچه که در این بخش گفته می‌شود، حاصل بررسی‌های متوالی نگارنده و قیاس میان قسمت اول و دوم است. قیاسی که با توجه به اصول ساخت قسمت اول بازی، و شیوه معرفی شخصیت‌ها، دورنمای جدیدی از انتخاب‌های نویسنده و کارگردان این اثر را برای من ثابت کرد. نخستین و صریحانه‌ترین جمله این بخش این است: شخصیت‌هایی که در نسخه اول بازی دیدیم، کیلومترها با آنانی که در قسمت دوم میبینم فاصله دارند! این مسئله زمانی بیشتر مشخص می‌شود که در جریان پیش‌روی در بازی، فلش‌بک‌های میان جوئل و الی را می‌بینیم. جریان ناپیوسته، نامأنوس و سخت تعریف شخصیت‌ها در قسمت دوم، به شدت بازی را زخمی میکند و به آن ضربه می‌زند. گویی تیم سازنده بازی به سختی در تلاش بودند تا شخصیت‌های قسمت اول را از نو تعریف کنند! این تلاش برای تغییر یکباره شخصیت‌ها اما، نتیجه‌ای کاملاً معکوس در اثر جدید ناتی‌داگ دارد. در کلامی دیگر، شخصیت‌های قسمت اول دیگر خودشان نیستند! جدای از این نکته که تیم سازنده بازی هم دیگر تیم مسئول در ساخت قسمت اول نیست، بازی گاه و بی‌گاه به شما یادآوری میکند که شخصیت‌های قدیمی از قسمت اول، در حال پوست‌اندازی هستند و این پوست‌اندازی، نیاز به زمان دارد. بازی، در مدت زمان روایت داستان، تلاش و توان خود را بر این مهم می‌گذارد تا میان شخصیت‌های قدیمی و جدید، تعادلی برقرار کند که در همه جنبه‌ها برای همراه کردن بازیکن موفق باشد. متاسفانه، این تعادل برای برخی از شخصیت‌ها ایجاد، و برای برخی ایجاد نمی‌شود. در اینجاست که نات‌داگ، با قراردادن نیمه دوم بازی، سعی در برگرداندن این وزنه و ترازو است. تلاشی که ساعت‌ها ادامه می‌یابد و عملاً نیمه دوم بازی را برای بازیکن سخت غیرقابل درک میکند. مشکل اصلی در درک شخصیت‌ها از همین جا آغاز می‌شود. بازی به هیچ عنوان فرصتی به برخی از شخصیت های همراه الی نمی‌دهد که ماندگار شوند. پتانسل درخشیدن شخصیت‌هایی مثل جسی در عوض در مکانی دیگر خرج می‌شود اما درنهایت، این تب و تاب نویسندگان برای پردازش به تعداد بالای شخصیت‌های تاثیرگذار، باعث رساندن یک پیام قابل توجه، هرچند به سختی می‌شود. گاهی، روایت داستان از شخصیت‌ها و تصمیماتشان با انگیزه‌های بازیکن همراستا نیست که بعدها در جریان پایان‌بندی، تازه این مسیرها یکی می‌شوند. اما مهمترین بخش بازی، پایان‌بندی است. جایی که با وجود تمام ایرادت و اشکالات در پرداخت به شخصیت‌های نسخه اول، و تقسیم‌کار میان آنها، پیام نهایی بازی، که تصویری از یک چرخه مرگبار است به نمایش درمی‌آید. البته این یعنی، تیم جدید ناتی‌داگ در راستای نشان دادن این پیام خیلی چیزها را فدا کرده است. این قربانی کردن اما، درنهایت باعث ساخت یک نمایش، یک تئاتر از یک چرخه مرگبار است. هدفی که ناتی‌داگ به دنبال آن بوده و در پایان، آن را به تصویر می‌کشد.
امتیاز: ۸/۱۰
با تشکر از همراهی شما عزیزان با این پرونده. در انتها یک بار دیگر خدمت شما عرض می کنم که نمره ی رسمی گیمفا به بازی The Last of Us Part 2 که در OpenCritic هم ثبت شده است امتیاز ۱۰ و نمره ی کامل است و این پرونده بیشتر برای آشنایی شما با نظرات دیگر اعضای توانمند تحریریه نگارش شده است.
مطالب مرتبط سایت
تبلیغات
پر بحث‌ترین‌ها
- فوری: سونی در حال مذاکره برای خرید کمپانی مادر FromSoftware است
- نامزدهای بهترین بازیهای سال مراسم The Game Awards 2024 مشخص شدند
- نقدها و نمرات بازی STALKER 2 منتشر شدند
- ۱۰ بازی سینماتیک که می‌توانند با بهترین فیلمهای سینمایی رقابت کنند
- پلی استیشن برای ۱۰ سال متوالی نمایندهای برای بهترین بازی سال داشته است
- شایعه: حالت پرفورمنس بازی STALKER 2 روی Xbox Series X به خوبی اجرا نمی‌شود
- بازی GTA V با این هدف ساخته شد که از هر نظر بهتر از GTA IV باشد
- بازی Death Stranding Director’s Cut دومین بازی پرفروش ایکس باکس شد
- بدون اشتراک پلاس، امکان انتقال فایل سیو بازی‌ها از پلی استیشن ۵ استاندارد به پرو وجود ندارد
- رسمی: شرکت مادر FromSoftware پیشنهاد خرید از سوی سونی را تایید کرد
تبلیغات
پربازدید
+ ادامه
۱۰ آهنگ برتر و شنیدنی انیمیشن‌های دیزنی 
کلیپ جدید انیمیشن Moana 2 حول محور شخصیت مائویی منتشر شد 
اولین تریلر انیمیشن سریالی Dream Productions منتشر شد 
اولین تریلر از لایو اکشن How to Train Your Dragon لیک شد 
ویدیوی فیلم Sonic the Hedgehog 3 تراشیده شدن موهای جیم کری را نشان میدهد 
اولین تصاویر از فیلم جدید کارگردان Train To Busan منتشر شد 
ویدیوی پشت صحنه فیلم Minecraft نماهای جدیدی را نشان میدهد 
دیالوگهای الهامبخش انیمه Demon Slayer 
ویدیویی از پشت صحنه فیلم How To Train Your Dragon منتشر شد 
۱۰ دیالوگ برتر سریال The Penguin
آپدیت جدید GTA The Trilogy Definitive Edition خواسته بزرگ طرفداران را برآورده میکند 
نامزدهای بهترین بازیهای سال مراسم The Game Awards 2024 مشخص شدند 
صداپیشه شخصیت فرانکلین: ما نمیدانستیم که روی GTA V کار میکنیم! 
نقدها و نمرات بازی STALKER 2 منتشر شدند 
پلی استیشن برای ۱۰ سال متوالی نمایندهای برای بهترین بازی سال داشته است 
بازی GTA V با این هدف ساخته شد که از هر نظر بهتر از GTA IV باشد 
گزارش: GTA 6 وضوح فوقالعادهای روی پلی استیشن ۵ پرو خواهد داشت 
دارندگان PS5 Pro از کیفیت بد بازیهای بهینه شده شکایت دارند 
برندگان مراسم Golden Joystick Awards 2024 مشخص شدند؛ Black Myth: Wukong بازی سال شد 
تریلر جدید Assassin’s Creed Shadows روی مخفیکاری تمرکز دارد
- ۱۰ آهنگ برتر و شنیدنی انیمیشن‌های دیزنی
- کلیپ جدید انیمیشن Moana 2 حول محور شخصیت مائویی منتشر شد
- اولین تریلر انیمیشن سریالی Dream Productions منتشر شد
- اولین تریلر از لایو اکشن How to Train Your Dragon لیک شد
- ویدیوی فیلم Sonic the Hedgehog 3 تراشیده شدن موهای جیم کری را نشان میدهد
- اولین تصاویر از فیلم جدید کارگردان Train To Busan منتشر شد
- ویدیوی پشت صحنه فیلم Minecraft نماهای جدیدی را نشان میدهد
- دیالوگهای الهامبخش انیمه Demon Slayer
- ویدیویی از پشت صحنه فیلم How To Train Your Dragon منتشر شد
- ۱۰ دیالوگ برتر سریال The Penguin
نظرات
نمره من ۸.۵
نکات مثبت:
+فلش بک ها و روایت
+گیمپلی و سیستم مبارزات
+موسیقی
+صداگذاری
ایرادات بازی:
-داستان به خوبی قسمت اول نیست(شخصی)
-شخصیت پردازی بد بعضی کارکتر ها
-گان پلی هنوز جای کار دارد
.
.
تایید لطفا
من وقتی بازی کردم مثل هیتر ها گریه کردم اما این ۲ گریه خیلی فرق داشت
من از غم تو بازی گریه میکردم
بعضی ها از اینکه رفت تو ۴۰ بازی برتر تاریخ متا
۳ انحصاری برتر سونی در ۲۰۲۰
پرسونا ۹۵
لست ۹۵
دریمز ۹۰
۳ انحصاری برتر xbox در ۲۰۲۰
اوری ۹۰
گیرز تاکتیک ۸۰
بلدینگ ایج ۶۶
۲ تای اخر رقیب سخت باب اسفنجی هستن دم ماکرو گرم چه قدر داره ابرشاهکار میده بیرون
حالا تبخیر شید
من pc گیمرم
ولی طرف مایکرو ام.
باشه
خب پیسی گیمر مگه نیستی…خوشحالی…؟!
تویی که تجربه نکردی و رفتی ۲ تا واکترو دیدی و سابقه کامنتای هیتو ترول نسبت به سونی و ناتی ولست۲ داری و مایکروفنه منطقی هم نیستی آخه بدبختی…
ما سونی فنا که ۲۰ روزه داریم عنوانو تجربه میکنیم احترام میزاریم تا کامل بازیو درک نکردیم نمره نمیدیم..
اونوقت تو میگی شخصیت پردازی ضعیف!!!!
آدم دلش میسوزه…
ما این همه گفتیم فورزا خوبه…حسادت چیکارا که نمیکنه
من فقط تو کف اونایی ام که میگن از تو یوتیوب بازی رو نگاه کردیم و تهشم نمره میدن به بازی :rotfl:
یعنی عااااشقشونم :rotfl:
حرف هیچکی برات مهم نباشه امیدجان
من الان دارم بازیش میکنم و رسیدم به مرحله کشتی با اَبی و بهت میگم این بهترین بازی کل دوران زندگیمه
کاری باهام کرده که نمیتونم هیچوقت از فکرش دربیام
ازعمد دارم طول میدم که تموم نشه بازی
نمیدونم بعد از اتمامش چیکار کنم
بعد اتمامش چی کار کنی؟ساده اس.
دوباره همینو بازی کن.
بعدشم که گوست :inlove:
ایول اوژان…حالا یه چیزی بهت بگم بهم حسودی کنی…
تا حدودی اسپویل..((اوژان از تو عقبتر هستما…برای تو اسپویل نیست))
.
.
.
من تازه روز اول سیاتل با ابی هستم…
.
.
پایان اسپویل
حالا یه سوال از پیمان یا سروش یا ایمان و..بچه‌هایی که میدونم دور دوم سوم بازی هستن…
بهم بگین تا اینجایی که رفتم…(تا اینجارو خدایی ۲۰-۲۲ تا ساعت پلی دادم)
چند ساعت دیگه قراره زندگی کنم تا بازی تموم بشه؟؟
تایم خوب بگید که دعاتون کنم :yes: :-))
امید جان هنوز جاهای جذاب تر مونده و اینکه بهت بگم داداش یجورایی داری به نیمه راه نزدیک میشی و کلی راه مونده هنوز بهترین سکانس های لست ۲ خیلی زیادن اما بهترینش سکانسی که تو تریلر دیدی و بگمش هم اسپویل نیست همون سکانسی که ابی رو دار میزنن و ادامه ش بهترین مرحله بازیه کیفیت واقعی بازی تو این سکانس مشخص میشه که دقیقا گرافیک و حرکات کات سین ها و گیمپلی باهم برابری میکنن نکات هم زیاد داشت از گرافیک و طراحی محیط ها خیلی خوشم میاد به شخصه و آپگرید اسلحه ها بی نظیره و خیلی باهاش حال کردم
My crush abby
دقیقن اونجا و اونجایی که با ابی تو بالای ساختمونیم اون دیالوگا واااااای :chic: :chic: :chic: :chic: :chic:
حقیقتا امید جان بهت حسودیم میشه که هنوز این شاهکار رو تموم نکردی و داری لذت میبری و با بازی زندگی میکنی
واقعا دلم میخواست بتونم حافظم رو پاک کنم و دوباره بازی رو برم بدون اینکه بدون قراره چه اتفاقی بیفته
راجب اینکه کجای بازی هستی میتونم بگم که حدودا اواسط بازی هستی و هنوز کلی کاتسین و محیط های محشر و چند تا باس فایت موندن که بهشون برسی و حالا حالاها قراره لذت ببری…
خلاصه بگم تو کمترین حالت ممکن ۱۰ ساعت دیگه بازی واست محتوای جدید داره
مرسی ابی نیل و پیمان جان…
راستش وقتی میگم زندگی یعنی واقعا زندگی میکنم…جوری که بدون کمک همه‌ی گاوصندوق‌هارو باز کردم و سه تا لوکیشن مخفی پیدا کردم و کیف کردم…کات سینا رو ریپیت میکنم تا کلمه به کلمشو بفهمم….چقدر داستان کشش و قوس داره…این اثر گیم نیست خداییش…هنر خالص یه تیم هنرمند هستش که اونو به یادگار گذاشتن…
جدا که ارزش و بهای پی‌اس۴ هراران برابر کرد این عنوان…
پس فکر نکنم به صحنه ها ی جذاب بازی رسیده باشی و احتمالا تو بعضی جاها اعصابت خورد میشه :laugh: ولی آخر بازی مطمئنا چند لحظه فقط تو بهتی بعدش که فکر میکنی متوجه میشی حتی هالیوود هم این نوع داستان ناب رو روایت نکرده و البته مثل آقای بارلوگ افتخار میکنیم به این بازی و استودیو
بچه‌ها…محمدرضا..عباس..اوژان..پیمان…ایمان..دویل..مکس…علی….مسعود…ابی..دراکمن..و..نظرتونو راجب نکاتی که باعث شد توو اون زمینه ناتی داگ ماتو مبهوتتون بکنه بیشتر کدوم قسمت بود؟؟؟(البته که همه‌ی زمینه‌ها با یه سوپرشاهکار طرف بودیم)
راستی…بچه‌ها نقش هارلی کراسو توو تک تک پلانا و استوری لاین میشد دید…واقعا خوشحالم که کنار نیل دراکمن این قصه‌ی فوق‌العادرو گفت..مرسی
من که کل بازی برام معرکه بود. اونایی که سوت میزدن واااای نگم برات .بارون های بازی . سکوت بازی.گرافیک بازی . حس واقعی داشتن تو بازی.
ابی هم که شد برام یک الی دیگه :laugh:
مسعود…اگه سوروایور پلی ندادی…پیشنهاد میکنم این کارو بکنی و لذت ببری از قویترین هوش‌مصنوعی تاریخ
Omdi rasoli
داداش والله نمیدونم چی بگم اون گرافیک اون گیم لی اون جزییات اون داستان واقعن نمیشه گفت من هر لحظه تو بازی یه جیزی منو سوپرایز میکرد
همه نکات بازی از گیمپلی و به خصوص مبارزات نزدیک،دشمن ها و ری اکشن هاشون نسبت به وقایع و تعاملی که با هم دارن،شخصیت ها و خیلی چیزای دیگه من رو مبهوت خودش کرد
ولی بیشتر و بیشتر از همه نمادگرایی و روایت بازی بودش که من رو مبهوت خودش کرد که داخل دو بار تجربه خودم متوجه این نحوه روایت و نماد گرایی نشده بودم و وقتی ویدئو understanding the last of us part 2 رو دیدم،فهمیدم که چقدر این روایت بی نقص بوده و من خیلی نکات رو نگرفته بودم
امید جان بهت پیشنهاد میکنم وقتی بازی رو تموم کردی،هر چقدر هم که به داستان بازی پی برده باشی،باز هم این ویدئو رو داخل یوتیوب ببینی،خیلی نکات رو متوجه میشی که شاید متوجه اونا نشده بودی
پیمان حتما این ویدیویی که میگیو میبینم بعد از اتمام بازی….
پیمان گوستاوو چیکار کرد خداییش…ترکوند…بهترین بازیگری هم که بی‌برو برگرد برای مثلث الی جوئل ابی هستش…ایول به ناتی
بازی همه چیش پرفکته نمیتونم انتخاب کنم
واقعا سخته بگی کجاش مارو مبهوت کرده ولی تا اینجا لول دیزاین و هوش مصنوعی تو یه لول دیگن
روایت تو بهترین حالت ممکنشه
اسپویل واسه بقیه
ناتی داگ خیلی باهوشه…تا خواستم عاشق جسی بشم از بازی حذفش کرد و نذاشت تمرکزم از هدف بازی یعنی انتقام بهم بخوره
لعنتی اینا تو بازی هر کاراکتری خلق کنن عاشقش میشی
اوایل میخواستم سر به تن ابی نباشه جوری که ۱۰بار گذاشتم کلیکرا بخورنش وقتی وسط بازی کنترلش رو میده بهت ولی الان درکش میکنم
بازی جوریه که تصمیم اینکه کی خوبه کی بده رو میسپاره بهت و میگه تو قضاوت کن
یکی از ابی متنفره.یکی عاشقش شده..الی هم همینطور
فقط کاش یه چپتر رو ادای احترام میکردن به علاقمون به جوئل و میذاشتن کنترلش کنیم
تنها غمم همینه
داداش امید،والا بازی از همه لحاظ کامله،و از همه جنبه ها
نمره کامل رو میگیره،،ولی چیزی که بیشتر من رو توی بازی مجذوب خودش کرد،نحوه روایت داستان،شخصیت پردازی و گیم پلی بازی بود،هر موقع بازی رو تموم کردی،بیشتر بحث میکنیم در مورد داستان،
امیدِ عزیز به دلایلی بازی رو دیرتر شروع کردم.سه روزه شروع کردم حدودا ۸ ساعت بازی کردم.باید بگم کلا مات و مبهوت میشم نمیتونم بگم کجاش با من این کارو میکنه از موقعی که وارد بازی میشم یه حس و حالِ عجیبی بهم دست میده.
اسپویل
.
.
.
.
اوایل بازی که جوئل برای الی گیتار میاره و بعدش هم میزنه و هم میخونه ؛ بدجوری اشک تو چشمام جمع شد دیگه بعدِ اون اتفاقی که برای جوئل میوفته و چند دقیقه بعدش قشنگ اشک ریختم اونم منی که به راحتی گریه نمیکنم و به قولِ مهدی رضاییِ عزیز، اونقدر‌ها هم که فکر میکردم سرسخت نبودم(این موضوعِ سرسخت نبودن دوباره با این بازی بهم یادآوری شد).آخرین بازی که باهاش بغض کردم، شماره اولِ لست بود.
ایول…ایمان اصلا عجله نکن که بازیو تموم کنی…به هیچ وجه…قشنگ زندگی کن…ایمان اگه مخفی کاری مثل من خیلی حال میکنی…این بخشه مهارتتو بالا ببر و صدا خفه کن و تیرکمونتو آپگرید کن…
Crazy اخه چقدر تو بچه ای.اعضای تحریریه اومدن نمره دادن.تو چرا زورت گرفته و پای بازیهای ماکرو رو پیش میکشی؟؟؟
گرز تاکتیک هنچز برا ایکس باکس نیومده نمره هم بهش دادی :rotfl: :rotfl:
بعدشم خدایی چته.یکم بزرگ شو از نسل هشتم لذت ببر اخراشه.میترسیم نسل نهم فشارت بره بالا.
یکم انتقاد پذیری خوبه.هر ادم یه نظر داره و یه سلیقه.احترام خوبه ادما به نظر هم بزارن
double fine حالا واسه ما منطقی شدی؟حالا منتقد شدی واسه ما؟
تو نبودی تو پست های قبلی لست داشتی خودتو میکشتی و هیت میکردی فقط و ترول میکردی
چقدر این مایکروفنا رنگ عوض میکنن
I am a pc gamer
OK
double fine خب همون پیسی رو کی مدیریت میکنه و کی ساخته ویندوز رو؟مایکروسافت
فقط اونجا که گفتی من پیسی گیمرم ولی طرفدار مایکرو ام :rotfl:
So you cant play this game
OK
من هم pc گیمر هستم. در کنار داشتن ps4.
کنسولها و دستگاهها فقط وسیله ایه برای لذت بردن از بازی ها. نه طرفداری و تعصب.
کسی که خودش رو محدود کنه به یه پلتفورم قطعا ضرر کرده.
بعضیا یه جوری طرفداری میکنن انگار مدیر مالی سونی یا ماکروسافتن
داداش برو بازیتو بکن و لذتتو ببر
نشد یبار بیایم تو یه پست درباره بازی last of us و اولین کامنت رو یه هیتر نداده باشه
yunes79 گل گفتی از خود نویسنده پست زودتر کامنت رو میزارن 😐
انصافا ۸.۵ داده اونوقت میگید هیتر؟ ناموسا چه فکری کردی اینو گفتی؟ ۸.۵ یعنی عالی.جدای از بحث نمره، داستان بازی مهمترین نقطه ضعفش بود البته نه تمام عناصر داستان قسمت هایی مث صداگذاری موشن کپچر انیمیشن ها و … فوقالعاده بودن. مشکل روند پیشرفت داستان و شخصیت پردازی اشتباه کاراکتر ها بود. بازی خیلی زیاد تلاش میکرد یه داستان ساده رو براساس شخصیت ها و تعاملشون با دنیای بازی به جلو ببره که شدیداً شکست خورد در این مورد به خاطر شخصیت پردازی بد. پیشنهاد میکنم نقد های کانالهای yongyea و cr1tikal و skill up رو تو یوتیوب ببینید خیلی قشنگ توضیح دادن مخصوصا yongyea
خب…میگم هیتر…ناراحت میشن بعضیها…
تو بازیو بازی کردی؟؟
گرافیک کجاس پس..لول دیزاین کجاس پس..گان پلی جای کار داره…!!!وااای خدااااا…گان پلی این بازی!!!
کدوم شخصیت جای کار داره…اسم ببر با دلیل…
میگم بازی نکردی…داستان خیلی خیلی خفنتر از یک هستش..شماره یک فقط روایت شاهکار داشت…شماره دوم هم داستان هم روایت شاهکار بود…
چقدر شما ضعیف هستین که گیر الکی میدین…بخدا که کسی شمارو نمیکشه اگه بگین دمه ناتی با این همه ریسک و بلندپروازی گرم…
دنیای گیم داره راجبش صحبت میکنه…
پیش‌فروش تاریخ سونی شکسته شده…بیش از ۵۰ سایت نمره کامل دادن به بازی..
فقط سه نمره زرد گرفته…(رویایی)
همه تحت تاثیر بازی هستن..
کوری بارلوگ بهترین اثر سال توصیفش کرده…
استقبال وحشتناک بازی…
توو آلمان نسخه عادی و ادیشن برای اولی با هم رقابت میکنن…
توو روسیه افتتاحیه جی‌تی‌ای ویو زده..
توو انگلیس با فاصله ۱۸۰٪ از بازی دوم قرار گرفته
توو ژاپن اول هستش و ۹ تای بعدی عناوین نینتندو هست و جالبه که مجموع اون نه تا به لست۲ نمیرسه..
توو آمریکا رکوردای اولیو جابهجا کرده و افتتاحیه عناوین سونیو زده..
سه تا سایت ایرانی به بازی ۱۰ دادن..جالبه هر سه منتقدو متعصبی خطاب میکنن..
انجمن نویسندگان اروپا بازیو زیر نظر گرفتن و قراره راجبش مقاله بدن…
همه‌ی چهره‌ها راجبش صحبت کردن…افراد سرشناس اشک ریختن که اسمشون توو این کامنت جا نمیشه..
همه اشتباه میکنن…چند تا هیتر خوبن..آره خوبن
به مولا برگام ریخت اینو گفت.میگه گان پلی جای کار داره.من تو عمرم شوتر سوم شخص با گان پلی نزدیک به این اصلا ندیدم.
باورت میشه گاهی خشابامو خالی میکنم و از چک پوینت میارم فقط واسه گان پلی خوب بازی که اینقد فضاییه
یکی خوشش نیومده باید بیاد به تو جواب پس بده ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ نیل دراکمن نمیاد بگه غلط کردید که بدتون اومده بعد شماها میایید میگید ؟ خودش گفته خیلیا ممکنه از بازی متنفر باشند و حالشون بهم بخوره بعد تو برگشتی میگی نه هرکی خوشش نمیاد از دنیای گیم لفت بده :rotfl: :rotfl: یکم فکر کن اخه. هرکی یه سلیقه ای داره. در این حد میفهمی ؟ هر کس یک سلیقه ای داره. هرکسی یک سلیقه ای داره دیگه ۱۰۰ بار گفتم بلکه رفت تو مغزت.
دوست عزیز حالا بزار جوابت من بدم،کدوم شخصیت جایی کار داره؟؟؟پاسخ :ابی و دیناحتی خود الی در مورد ابی مشکل اصلی خودم با این شخصیت شیوه طراحی ظاهریش و شیوه معرفیش به مخاطبه چه اشکالی داشت اگه ظاهری زنانه تر حتی معصوم تر براش ارائه می شد و اول بازی معرفیش با لطمه های که بهش وارد شده به واسطه اون کار جوئل شروع می شد چه اشکالی داشت اون شخصیت خشک موقع کشتن جوئل جاش به شخصیتی میداد که حداقل موقع انجام اون کار دودل باشه.درمورد دینا چرا باید ازش یه بلندگو می ساختن ببین رفرنس های بازی اصلا برای من مهم نبود ولی آیا برای یه مسیحی هم مهم نیست من خودم اساسین ادیسه به خاطر اینکه حس کردم به هویت ملیم توهین شده بازی نکردم و یوزر اسکوش صفر دادم حالا فکر کن در یه بازی مورد علاقم مثل ویچر همچین اتفاقی می اوفتاد واقعا ناراحتیش چند برابره حالا تصور کن برای یه فرد مسیحی همچین حالتی پیش اومده در مورد الی بازی سعی داره ازش یه فرد کینه ای که مصمم به انتقام به هرقیمته به نمایش بزاره و بعد اون پایان؟؟؟هنر نویسندگی این نیست که چیزی که غیر منتظرس به مخاطب ارائه بده هرچند یه جاهایی این موضوع خوبه ولی هنر واقعی یه نویسنده اینکه چیزی که مخاطب نیاز داره درجایی که فکرش نمی کنه بهش داده بشه و این مورد اصلا تو بازی رعایت نمیشه
سلام راجب مشکل اولت با کاراکتر ابی بایستی بازی کنی تا متوجه این ظاهر زنانه ابی بشی و البته این حس تنفر بشی که چرا و به چه دلیل این ظاهرو پیدا کرد و انقدر نفرت تو دلش بود و در مورد دینا بایستی بهت بگم چه اشکالی تو این کاراکتر داشت و حتی بحث شخصیت پردازیش پرفکت بود و اینو باید بگی من از … بدم میاد که متنفرم بازی یا فیلمی با این مضمون کار بشه دیگه چه کار به شخصیت پردازی داری.
با اینکه خودم طرفدار سرسخت پلی استیشن هستم و ایکس باکسو اصلا کنسول حساب نمی کنم.
اما دوست نداشتم مسایل جنسی و مذهبی در این بازی جای می گرفتن و این خودش یک پوچی در ادم ایجاد میکرد.
مخصوصا که الی رو دگرباش معرفی کردن.
وگرنه در تمامی موارد عالی بود هرکی هم نمره پایین بده قطعا یه نوبه :laugh:
تمام 😀
یه سوال.شما بازیش کردی؟پس بعید میدونم حق نمره دادن داشته باشی.
باشه.حالا برو تومب ریدر بازیکن
مقاله علی بود فقط یه چیزی
اقای غزالی شما در پست های قبلی از این بازی حسابی بازی رو کوبیدید
چیشد که نظرتون عوض شد؟
https://gamefa.com/650359/the-last-of-us-hbo-series-producer-weighs-in-on-sequel/
کامنت های پایانی
سلام! نظرم که عوض نشده. من هیچوقت درباره گیمپلی توضیحی نداده بودم. اولین بار در اینجا گیمپلی رو توضیح دادم. کامنتی که شما اشاره کردید هم بخش زیادیش ایرادات مارکتینگ بازی بود و تریلری که جوئل درش بود و درنهایت جسی در بازی واقعی بود! حرکت ناتی‌داگ در تریلرها به شدت غیرحرفه‌ای بود و برخی رفتارهای دیگه. و الا نظر من هنوزهم ثابته، بازی و مخصوصاً داستانش از نظر من هنوز هم ایراد داره و دقیقاً همون ایرادات رو ذکر کردیم. از جمله ساده و دوبعدی شدن بعضی از کاراکترها و مشکل تقسیم زمان بین شخصیت ها و…. . نتیجه‌گیری بر عهده خوانندست. چون وبسایت‌های بسیار اندکی اجازه دادند نظرات متفاوت کادر درباره بازی پخش بشه و آزادی بدن به نویسنده که توضیحات مد نظر خودش رو بده.
تشکر بابت توضیحاتتون
خواهش میکنم. اختیار دارید شما. الان دیدم کامنتتون رو که اشتباه نمره رو خونده بودید.
بابت ریپلای معذرت میخوام .
مقاله خیلی زیبایی بود .
یه نکته ای رو راجع به یوزر اسکور بازی هست که این بازی توش رکورد زده . تا الان میانگین بازی شده ۵.۲ با وجود اینکه نصف نقد ها نمره ۰ دادن . یعنی نصف دیگر هم به بازی نمره کامل دادن که میشه چیزی حدود (۶۰۰۰۰) یوزر کریتیک . تا حالا هیچ بازی توی متاکریتیک ۶۰ هزار کاربر راضی نداشته .
شما تو صفحه ی خبر مربوط به نظر دراکمن درباره نسل بعد به تمسخر ننوشتی که بازی با مخ زمین خورد ؟ الان ۸٫۵ با مخ زمین خوردنه ؟ امتیازت رو باور کنیم یا اون نظرت رو ؟ البته خب اگه ۸٫۵ از نظرت مصداق یک بازی بده که نظرتون محترم ولی به نظرت این طوری حق بازی هایی که هم متای پایین داشتن هم یوزر اسکور پایین رو پایمال نمیکنی ؟ به هر حال اون ها زحمت کشیدن به دستاورد آشغال بودن برسن و امتیاز ۲ و ۳ رو کسب کنن . حیفه این هارو باهم یکی بکنی به اون ها رحم کن
امید سلطانی
داداش باور کن من هیتر لست نیستم..
به شخصه با داستانش حال نکردم من آرزوم بود به جای دینا جول می بود و کلی دیگه…
بله راس میگی این بازی خیلی فروخت و از متا سر بلند بیرون اومد..
و یه چیز دیگه باور کن اونی که از سایبر تعریف می کنه به ولله من نیستم جعلیمه پروفایلارو مقایسه کن می فهمی..
و ضمتا منتظرت جوابت هستم
آرش داداش میدونی مشکل چیه؟؟؟
اگه تویی که اصلی هستی ۲ تا کامنت میذاری…جعلیت ۲۲ تا کامنت میزاره..به اعضای سایت اطلاع بده…سعی کن بیشتر فعال باشی…عکس پروفایلتو عوض کن…
خطاب به جعلیه آرش که خیلی با من مشکل داره….امیدوارم به آرامش برسی..
آرش داداش…من اگه بی‌احترامی میکنم بخدا که با تو نیستم…منظورم همون جعلیت هستش…
جفتشون یک نفرن
اصلا ارش لست اف اس اصلی وجود نداره
تو اگه هیتر نبودی اسپویل نمیکردی لستو
سلام دوست عزیز
نظر شخصیتون قابل احترامه ولی قکر نکنم ایراد گرفتن به داستان بازی کار درستی باشه!
ایراد گرفتن به داستان بازی در واقع اصن هدف نقد نباید باشه ولی شما میتونید نحوه پیاده سازی داستان رو مورد بررسی قرار بدید …
داستان این نسخه درسته ک تم غم انگیز و دردناکی داره ولی این نظر نویسنده بوده و به ما مربوط نیست چیزی ک ب ما مربوطه نحوه پیاده سازی داستان توی بازیه ک عالی بود …
عالی سعید جان این بازی هر چقدر بررسی بشه براش کمه شاهکار بی نقص هنر هشتم
شاهکار نسل ۸ از دید خیلی ها
شاهکار قرن از دید من و شاید از دید خیلی های دیگه این بازی در حد یک بازی ویدیویی معمولی که هر ساله میان نیست این باز فرای هرچی داستان پردازی هستش و تاثیر گذاری خیلی زیادی داره و تحول عظیمی هستش توی ارائه محتوا در گیمینگ و مگه اینکه لست ۳ اونم به کارگردانی دراکمن کبیر بتونه بزنه رو دست همچین بازی ای بیاد به امید گوتی شدن این بازی شاهکار و درود بر عوامل سازنده این بازی و افتخار سونی که مثل الماس میدرخشه و چشم هرچی حسود و بدخواه رو کور میکنه به امید موفقیت بیشتر و رکورد های بیشتر تازه بازی ۱۴ روزه اومده و این همه موفقیت فقط تا این لحظه از لحظه انتشار تا الان دارم با این بازی زندگی میکنم و حال میکنم نوش جان سونی فن ها و فن های واقعی لست و ناتی داگ موفق باشید
درود بر شما مهدی جان. مرسی از نقد کوتاه عالی که نوشتی. قبلا خوندمش و بهت گفتم که عالیه. این بازی در ویترین دنیای گیمه.
با سلام
اقا سعید یکی از کامنت های من پاک شده لطفا پیگیری کنید تشکر
IGN ده داده بعد اینا ۹.۵ میدن
Gamespot هم ۸ داده.
چه ربطی داره؟
نظر شخصی هر کس مهمه
یکی دوست داره بده ۸ یکی دوست داره بده ۷ و یکی هم ۱۰
#احترام به سلایق
خب باشه…مگه نمیگی نظر هر شخص مهمه؟؟؟
خب نظر شخصی من این بازی خفن‌ترین تجربه‌ی گیمی من هستش و از ۱۰/۱۰ میدم
از نظر شخصی تو ۳-۴ یا حتی ۰ اوکی…
اما بحث سر این هستش که تو متاسفانه بازیو تجربه نکردی و هیتر بازی هستی…
یه سوال…چرا تعدادی از پیسی گیمرا و ایکس فنا از بازی متنفرن(گفتم تعدادی)
چرا یک سونی فن که بازیو پلی داده این چنین نظری نمیزاره…خب هستش همچین شخصی؟؟؟
اوکی..اگه هست بیاد توی یه فضای دوستانه با هم بازیو به چالش بکشیم نقد کنیم و خلاصه کیف کنیم…
اینی که گفتم با امثال تو امکان پذیر نیست…چون شما یه چیزی یاد گرفتین به عنوان اینکه ((این نظر شخصیمه و هر نظری محترمه)) اینو میگیدو علنی بازیو از چپو راست میکوبین..اما مهم آخرش هستش که هممون بحث میکنیم و مثل روشنایی روز…معلومه حق با کیه..!
شما منتظر مراسم جولایت باش
جوری با تحقیر میگی اینا انگار از کوچه علی بابا چند نفر جمع شدن به بازی نمره دادن کاکا مطمئنا باش این تیم هم از من و هم از شما خیلی خیلی از گیم سردر میارن
و نمره هم به تجربه هر فرد از اون بازی بستگی داره
هیچ کس از گیم سر در نمیاره. مهم خودمونیم و نظرمونم برای خودمونه نه که جار بزنیم نمره من به این بازی اینه
تو الان فکر کردی متا چیه؟
یه تیکه بی سواد سایت زدن تبلیغات میزنن تو سایت پول در میارن.
این نمره سایتم برام مهم نیست و دقیقا همون جمله بالا برای این سایت تکرار میشه
Ign مگه چیه؟!اونم یه سایت نقد هست مثل ما و هیچ چیز بیشتری از ایرانی ها بیشتر علم ندارن توی نقد.مرغ همسایه براتون غاز نباشه
عزیز مرغِ همسایه برا اکثرِ گیمفایی‌ها از جمله من مورچه هم نیست چه برسه به غاز.کیفیت و صفایی که گیمفا و عواملش ایجاد میکنن به هیچ عنوان جای دیگه‌ای پیدا نمیشه.اگه گیمفا و عواملش نباشن منم خوندنِ مقاله و نقد و بررسی در حوزه گیم رو میبوسم و میگذارم کنار.
درود بهت ایمان عزیز. گیمفا واقعا پشتش به شما گرمه و برای همینه که همیشه قرص و محکمه جاش. چون شما رو داره پشتش. واقعا ما افتخار میکنیم که برای افرادی مثل شما می نویسیم. یک نکته ی عالی اینه که حتی بدخواهای سایت هم ۲۴ ساعت توی گیمفا هستن و در حال خوندن مقالات و مطالب ما!! اینم جای تقدیر داره ازشون که تمام وقت در سایت ما هستن.
باز هم مرسی از شما ایمان عزیز و گل.
خطر==>خاطر
واقعا از تیم تحریریه گیمفا و مخصوصا آقای آقا بابایی متشکرم
واقعا به هیچ عنوان طی این چند هفته اجازه ندادن سایت زیر سوال بره چ اکس فن چ پی اس فن به بهترین شکل همیاری کردن و قضیه لست که همه فکر میکردن تعصبی نمره داده شده با این پست نشون دادین نه واقعا هم حقشه
فقط الان امیدوارم تیم تحریریه و مخصوصا آقای آقا بابایی توسط این هیترا تهدید نشن و بازم کامنتایی مثل کامنتای زیر پست نقد اصلی بازی تو سایت نباشیم ممنون از شما
بازی از نظر تمام ابعاد گرافیک، گیم پلی، موسیقی، هوش مصنوعی، موشن کپچر و صداگذاری شخصیت ها شاهکار و بی نظیر هست و در این شکی نیست..
تنها بحثی که باقی میمونه روایت داستان جسورانه بازی هست که بازی بازها رو به دو قسمت تقسیم میکنه
اولی بازی بازهای عامه پسندی هستند که سرگرمی در دنیای بازها براشون اولویت محسوب میشه و حجم این همه تغییر و واقع گرایی و به عبارتی سینماتیک شدن بازی رو ندارن
دسته دوم کسانی هستن که با تخصصی تر دنیای گیم رو دنبال میکنن و به راحتی با تغییرات شوکه نمیشن و بازی رو پس نمیزنن و بعد از برسی تمامی ابعاد داستان و پیشینه و جایگاهی که داره به شاهکار بودن بازی پی میبرن..
پس نتیجه میگیرم برای درک بهتر بازی باید تخصص داشته باشیم و با منطق نظرمون رو بدیدم نه از روی احساساته زودگذر
The last of us part ii از نظر داستانی شاهکاری هست که دنیای گیم باید بهش افتخار کنه نه فقط سونی فن ها.
پس خلاصه حرفت اینه
هرکس بگه داستان این بازی شاهکاره یه آدم با تجربست و تخصصی دنیای گیمو هنرو دنبال میکنه
هرکسم بگه شاهکار نیست یه نوبه که با تغییرات کنار نمیاد!!!
یعنی هرکی با من موافقه و بازی شاهکاره یه آدم متخصصه و هرکی بگه شاهکار نیست یه گیمر سطحی نگره
مرسی از برچسب زدن :laugh:
Mikasa
باشه این داستاتش بده داستان زلدا خیلی قشنگه
طرف میشینه انیمه ای مثل اتک ان تایتان میبینه که رسمن فیلم هندیه در مورد داستان خفن دلست نظر میده.کلن امثال تو میخوان یه داستان باشه طرف توش ابر قهرمان باشه مبارزاتشم فیلم هندی مثل اتک ان تایتان باشه.
من گفتم داستانش بده؟ کو اسکرین بده ببینم
من گفتم داستان زلدا خوبه؟ کو اسکرین بده ببینم اتقاقا داستان زلدا اصلا خوب نیست و مهم هم نیست چون داستان محور نیست بازیش
کامنت دومتم حوصله جواب دادن ندارم
ولی منطق شما فنبوی ها برام خیلی جالبه
که هرکس باهاتون موافق نیست نوبه و از بازی و داستان هیچی نمیفهمه
هرکس باهاتون موافقه خدای فهم و بینشه
اخه گل پسر اونموقع که تو داشتی رو ps3 لست اف اس میزدی من داشتم فیلمای برگمان و گدار رو میدیدم و ساعت ها تحلیلاشونو میخوندم 🙂 برا من از داستان خوب و تخصص حرف نزن که اونقدر شاهکار دیدم و خوندم که بدونم چی خوبه چی شاهکاره چی بده
میکاسا داداش دوستمون اشتباه متوجه شد و من کامنتاتو دنبال میکنم و شاید توو بعضی چیزا اختلاف نظر داشته باشیم اما من تورو به عنوان ی کاربر خوب توو گیمفا میشناسم…
میکاسا بازیو بازی کردی؟؟
داداش دلیل اینکه من در مورد بازی نظر قطعی نمیدم همینه نه میگم داستانش خوبه نه میگم بده
صرفا دیدم داستانشو و خوشم نیومد یکسری اشکالات هم داشت پرفکت نبود ولی نمیگم “بده”چون بازی باید کرد تا فهمید
گیم پلی بازی طبق چیزی که از دوستام شنیدم بهتر شده
درکل بازی تو علایق من نیست و با عقاید اقای دراکمن هم حال نمیکنم در نتیجه نخریدم ولی خب نظر خاصیم نمیدم در مورد بازی .شاید شاهکار باشه شاید نباشه الله اعلم
منکه اتفاقا خوشم میاد یه بازی سونی بسازه گوتی بگیره 😀
ولی میگم اینکه بگیم هرکس با داستان مخالفه پس یه عام گیمره که هیچی نمیفهمه اشتباه محضه !
برچسب زدن کلا کار اشتباهیه
من عاشق سکیروام ولی ایا درسته بیام به هرکس که از سکیرو خوشش نمیاد بگم یه نوب گیمری که از بازی هیچی نمیفهمی؟ نه دیگه 😀 حرف من صرفا اینه حالا هر حرفی بزنی یه عده اتک میدن
بر سر بهترین آثار ادبی هم اتفاق نظر قطعی وجود نداره که ما حالا بیایم سر یه بازی به زور اتفاق نظر ایجاد کنیم
سوع تفاهم شده چقدر شلوغش میکنی 😐 من عذر میخوام فک کردم منظورت اینه که هیچی وللش انقدر هیتر زیاد شده اینجوری میشه.شرمنده
منم شرمنده زیادی گندش کردم
دوست عزیز از قضا تنها اثری که داستانشو میتونی با لست مقایسه کنی همین اتک هستش
کارگردان هر دو واسه اینکه خطر درون دنیای گیم یا انیمه رو نشون بدن کرکترهایی رو قربانی میکنن که آدم تو اون دنیا اصلا احساس آرامش نکنه تو اتک شخصیتایی مردن که راحت میشد داستانو گذاشت رو دوش اونا درست مثل لست اتک هم اثری بی همتا تو صنعت انیمه هست مثل لست تو صنعت گیم
یه برنامه مناظره بزارید دو طرفه یکی که از داستان بازی بدش میاد و طرف دیگه که خوشش اومده
من بازیو بازی نکردم و نمیتونمم بازی کنم ولی ترول کردن اصلن کار درستی نیست و در واقع وقت تلف کردنه.خیلی زشته از بازی که این همه طرفدار داره بیخودی بدبگیم و بکوبونیمش. :yes:
leon افرین به ادم چیز فهم کاش همه مثل شما بودن یارو بازی نکرده میاد نظر میده بیخود
سایت گیمفا فکر نمیکنی داری از این بازی زیاد پست میزاری؟
نظر شخصیمه
الان همه منفی میدن :ZZZ:
حاجی بازی بحث برانگیزه. کل سایتا دنیا همینه. تا چند ماه دیگه سرش دعواس. کلا بازیای معروف تو چشمن.
تو رو خدا بیخیال این بازی شید دیگه
شاهکارها نباید فراموش شن
متاسفانه بعضی ها فکر می کنن هرکس از بازی تعریف کنه متعصبه
😐 😐 😐
نمونشم تو پست های قبلی بود لیست سایتهایی که ۱۰ دادنو لیست کردم یه نفر اومد گفت همشون متعصبن : 😐 😐 😐 😐
درحالیکه همه اقشارمردم باانواع واقسام گرونی های خواسته و ناخواسته دست و پنجه نرم میکنن،گریبان چاک کردن برای بازی ای که حدود ۱۲۰۰برای ادم اب میخوره کار جالبی نیست(کاری به اکانت هکی و ظرفیتی ندارم).
عده ای هم که کلا نه جنبه دارن نه فهم که نباید مطالب بازیو اسپویل کنن میان زیر هرپست لست که بیشتربرای بازدید مخاطب گذاشته میشه ابراز وجود میکنن ویهو ته داستانو هم لو میدن.(همه بچه مایه دار نیستن که پول بازیشونوباد براشون بیاره!)میدونم ممکنه برای کسی مهم هم نباشه اما من به شخصه به سایت سر نمیرنم به همین دلایل.دیگه لایو اینستا و هایلایت و نقد پیش کش.
به امیدروزی که وقتی چیزی گرون شد هجوم نبرین بخرید تا بیاد پایین.
اکانت هکی دوست عزیز شماس 😐 خب اان منظورت چیه یعنی هیچکی حرف نزنه از بازی؟مگه همه دیسک میخرن خیلیا هکیومیگیرن یا ظ۱.اونایی که یهو بازی رو اسپویل میکنن خیلی سوختن.سونی فنام که میزنن خطر اسپویل.دیگه چی بکنیم دقیقن 😐
حال یکی که چندین سال منتظر ماند تا این بازی رو تجربه کنه و تجربه کرد از بازی انتقاد کرده هیتر هست ?:-) یا اصلا مشکل از خوده گیمر است بازی مشکل نداره طرز فکر اشتباه است یا قصد تخریب بازی رو داره
متاسفانه خیلی ها قضاوت یک طرف می کنن نمی گن که یک چیز به نام سلیقه وجود دارد 😎
عزیز اونی که بدون هشدار اسپویل میکنه ۹۹ درصد خودِ هیترها هستن و یک درصد هم حواسشون نیست.وگرنه طرفدار‌ها هرکی اسپویل نوشته قبلش حتما هشدار داده.ولی خداوکیلی تو عمرِ گیمریم انقدر ندیده بودم یه بازی عمدا با این وسعت بدونِ هشدار اسپویل کنن.خدا ازشون نگذره.
اولا اسپویل اسپویله،چه باهشدار چه بی هشدار، اگر گیمفا یا”هرسایت گیم”ارزشی برای کاربرش قایله باید این نظراتو مطلقا تاییدنکنه!پس تاییدکامنت برای چیه؟چرا محتوای اکثر کامنتها رو ببینیدشامل درگیری و توسر هم زدنه بیشتر تا اشتراک گذاری نکات مثبت و سوال و جواب گیمری باهمدیگه؟گویا از جنجال و هیاهو زیر پستهااستقبال هم میشه.
ثانیا مگه اکانت ظرفیتی یاهکی مفته؟ماکنسول گرفتیم ۱۴۰۰،الان یه بازیش اندازه کنسولمه!دیسک میخریدیم ۱۰۰-۲۰۰،به gow
۲۰۱۸که ۳۰۰ بودمیگفتیم زیاده وامیسیم افت کنه،الان بگن جایی ظ۲ چهارصد طرف با کله میدوعه بخره،این یه قسمتیش تقصیرخودمونه که اون گرونفروشو با نخریدن ادب نکردیم،قسمت دیگش هم به عدم نظارت به بازار بی در و پیکره که گویا صاحب نداره.الان اون کسیکه میگه دم ناتی داگ گرم چه بازی خوبی ساختی،آیابا خرید اکانت هکی فیدبک مثبتی به مجموعه ساخت بازیش میده؟! نکته بعد درباره پرداختن به اخبار بازیه،درحالیکه آمار پیش فروش و هفته آغازین لست تمام جاها بود،اما الان آمار افت فروش۸۰درصدیش در انگلستان که به عنوان منبع موثق جامعه گیمری از سوی گیمفا و زومجی و …بودکلا نادیده گرفته شد.چرا؟ چون با صدر تا ذیل سایتها که دایم تبلیغات گیف کارت واکانتن نمیسازه و منتشر نمیشه.یااینکه حدود۴۸۰۰۰نفر امضاکردن که داستان بازیو ناتی داگ تغییر بده.چرا بازتاب نداره؟اگر داستان خوبه چرااین تعداد خواهان Remake storylineشدن؟چرا هرچی جلومون بذارن باید همه به به چه چه کنن؟هرکی انتقاد داشت هیتره؟وهرکی تعریف کرد هم میشه سهام دار سونی لابد!!
بازم میگم تعصب مانع دیدن معایب هرچیزیه.
Gray Fox
با کلیت حرف شما موافقم که تعصب مانع دیدن حقایق میشه . بحث اینه که شما هم خودتون در آخر متن اشاره می کنید که هرچی جلومون می گذارن به به و چه چه می کنیم اما خب این کلیه . شاید یکی این طوری باشه و شاید یکی واقعا با بازی ارتباط گرفته باشه
دوست عزیز درباره این که مردم امضا جمع کردن دلیل بر بد بودن نیست . اون مردمی که میگید ملت فست فودین . یک پکیج از قبل مشخص مثل فیلم های مارول بدن دستشون که همه چیزش مشخصه دو سه تا تیکه هم باب میل اشون توش باشه و تموم .مردم عادت کردن به حداقل ها . کاری هم ندارن که اثر کلیشه شکن باشه یا نه . صرفا یک حداقل هارو رعایت کنه ازش عین چی استقبال می کنن . نمونش رو در سری استار وارز می بینیم . جدا از ضعف های ساختاری قسمت هشتم مجموعه مردم طوری کوبیدنش چرا ؟ چون مثل لست اومد تمام تئوری پردازی های مردم و اون چیزی که مردم می خواستن باشه رو بهم ریخت اما از نظر ساختار کم از قسمت های قبلی اش نداشت و بعد چی شد ؟ اومدن یک قسمت نهم ساختن که واقعا فلان چیز رو به شقیقه توش ربط دادن و از هر طرف تئوری های مسخره طرفدار ها رو چپوندن تو فیلم که نتیجه اش این شد خیلی ها راضی بودن ولی یک پایان بد بود . هم در بین طرفدارهای بازی نخاله و آدم تعصبی که فقط به قصد تخریب بقیه بازی ها و ایجاد جوی متشنج از بازی حمایت می کنه وجود داره و هم بین مخالف ها افرادی که صرفا نظرات مردم رو خوندن یا تیتر های زرد رو خوندن و یا از قبل آماده بودن که به بی دلیل بازی رو بکوبن
همینو بگو دیگه.بگن هیتری مظلوم بازیا چیه.واقعا خیلی رو مخن امثال شما.اون،۸۰ درصدم حتی ign و game spot هم نزاشتن کلن یه سابت خارجی دیدم گذاشته که نوشته بود انچارتدم ۷۸ درصد افت فروش داشته.بعد الان ما از داستان فوق العاده بازی دفاع نکنیم که امثال شما با خیال راحت بیان بکوبن.باشه امر دیگه
باز قضاوت یک طرف می کنی :sweat: 😮
سلام و عرضِ ادب به سعید آقابابایی ، مهدی رضایی ، امیرمهدی نامجو ، آریا مقدم ، مصطفی زاهدی و حسینِ غزالی.
با تشکرِ فراوان از همه‌ی شما بابتِ مینی نقد‌های زیباتون :heart: :heart: :heart: :rose: :rose: :rose: :heart: :rose: :heart: :rose: :heart:
فقط یه سوال چرا مینی نقدِ محمد آریا‌مقدم نیستش تو این پست؟
سلام ایمان جان امیدوارم سلامت باشی. ممنونم ازت. من واقعاً خوشحال میشم وقتی همچین افراد فهمیده و باشخصیتی مثل شما هستند که مثل دوتا دوست می‌تونیم نظراتمون رو صریح و خودمونی مطرح کنیم. هرچند مثلاً نظر من ممکنه ایراد خیلی داشته باشه، شما درستش میکنی. اما همین که شما با حضورت اجازه میدی همچین فضایی توی وبسایت مطرح بشه خودش تحسین داره.
وای سوتی دادم فکر کردم ۹٫۵ دادید شرمنده :victory:
همه نقد ها عالی بودن ولی نقد آقای غزالی بهترین بود تمام نکات مثبت و منفی رو به بهترین شکل ممکن ارایه دادن :rose: شخصا نقد آقای غزالی رو بیشتر قبول دارم تک تک نکات بازی به صورت عادلانه بیان کردن :yes:
:rose:
من که عاشقشم درسته تو داستان یکم ایراد داشت ولی گیم پلی و گرافیکش به نظر خودم عالی بود حیف پلتفرم واس اجراش ندارم
بهترین بازی ایه که من تاحالا تجربه کردم.واقعا یه تجربه بی نظیر بود.مهمترین چیز تجربه خودتونه.بعد اینکه کسایی که فقط گیم پلی از یوتیوب دیدن نظر الکی ندن.هیچ چیز تجربه خودمون نمیشه
البته این که گفتم داستان ضعیفه تو یه مقاله ای خونده بودم ولی چون تجربه نکردم واقعا نباید نظر داد
عذر
من یه هیتر نیستما
۱۰/۱۰؟؟ معلومه دچار موج Overrate شدید و مشکلات جدی و اساسی این بازی خطی رو ندیدید
ببخشید یه چند تا بازی معرفی میکنید که قدیمی باشن یه کم تجربه گیمی مون بالا بره برای کامپیوتر ممنون
به چه سبکی علاقه داری؟ شوتر، اول شخص، سوم شخص، نقش آفرینی، ماجراجویی؟
منظورت از قدیمی چند سال پیشه؟
.
خب فعلا چند تا میگم…
Metro 2033 اول شخص ترسناک (البته نه اونقدر ترسناک)
.
Prince of Persia Warrior Within و
Prince of Persia Two Thrones اکشن- ماجراجویی
.
سه گانه اصلی Call of Duty Modern Warfare
.
Darkness 1 و ۲ (اولی نیمه ترسناکه و اتمسفر سنگینی داره ولی مبارزات بازی چندان جالب نیست. دومی اون اتمسفر رو نداره ولی گیم-پلی عالی و لذت بخش داره.
.
Skyrim یکی از بهترین نقش آفرینی های تاریخ که انقدر بزرگه که مشکلاتش رو میشه نادیده گرفت.
.
ببین باید بگی چقدر قدیمی و به چه سبکی علاقه داری.
ممنون از بازی هایی که معرفی کردی منظورم بازی های سال ۲۰۰۵ یا قدیمی تر یا کمی جدید تر سبک مورد علاقم هم شوتر اول شخص و سوم شخص open world هست سه گان mw رو تجربه کردم یکی از بهترین بازی های عمرمه بازی هایی که گفتی رو انشالله به زودی تجربه میکنم
الان گیمرای تازه وارد مثل من برای این که تو این بحثا حرفی واس گفتن داشته باشن باید بازی های قدیمی رو هم تجربه کنن مثل مافیا ۱ gta نسخه های قدیمی تر و غیر
منظور خاک خورده این صنعت باشن خودت که بهتر میدونی
همونایی که گفتم رو بازی کن.
Rage 1 هم خوبه Open World اول شخص.
Bully رو هم بگیر سبک GTA تو مدرسه با طنز قوی.
Dishonored 1 اول شخص-مخفی کاری.
Crysis 1 اول شخص-اکشن.
Area 51 2005 اول شخص-اکش-فضایی.
رزیدنت اویل قدیمی ها رو هم بازی کن.
Fear 1 ترسناک-اول شخص.
Max Payne 1 و ۲ هم قدیمی و معروفه.
تو سبک هایی که گفتی همینا یادمه بعدا یادم بنداز بیشتر واست معرفی میکنم.
ممنون عماد جان
معلوم شده هیترا بیشتر در معرض خطر ابتلا به کرونا هستن حالا خود دانید اگه دوست دارید هیتر باشید!
عزیز انتقاد خیلی خوبه اما تخریب نه.
بهترین بازی نسل هشتم….
بازی نسبت به نسخه قبل از همه نظر پیشرفت داشته….
شاهکار…
با همین جمله ها فن بو.ی بودنتون رو مشخص کردید
بازی های رد دد ۲ و انچارتد ۴و … رو دیدید و به این میگید بهترین بازی تاریخ ؟!!!!!
اسپویل:
.
.
.
.
.
.
.
.
.
الی کلی انسان رو میکشه اما وقتی به ابی میرسه تازه بد بودن انتقام یادش میاد؟ اون کسایی که کشت ادم نیستن؟
من نمیخوام بازی رو خراب کنم بازی خوبیه اما اینکه به این بازی بگی بهترین بازی تاریخ واقعا فن بو.ی بودنت رو مشخص میکنه
کار الی مثل اینه که تو هیتمن طرف میره تا یکی رو بکشه کلی از npc هارو میکشه اما زمانی که به هدف میرسه نمیکشتش|:
دیگه بازی از هر نظری نسبت به نسخه قبل پیشرفت داشت از نظر شخصیت پردازی و داستان نداشت
هر کسی که فن بو.ی بازی بود گیمر پرو و انسان با عقل و هرکسی که نقاط ضعف بازی رو گفت میشه هیتر و بچه سال و…؟
به به اقای مهدی رضایی خط اخر متنتون هم که مخالفین بازی رو به سگ تشبیه کردید… حداقل فن بو.ی یه احترامی میذاره…
دوستان یک نکته ای هم که رویت شده متاسفانه اینه که پیام بازی اینه که تعصبی رفتار نکنیم و همیشه یک طرفه به قاضی نریم اما می بینیم که مردم در دنیای واقعی دارن برعکس این قضیه عمل می کنند .لزوما هرکس که از بازی خوشش میاد سونی پرست نیست و سر انحصاری بودن و به رخ کشیدنش تعصبی طرفداری نمی کنه . از اون طرف هرکس هم که از بازی بدش میاد جزو اون دسته هیتر های تاکسیک و غیر منطق یا از طرفدار های پلتفرم های رقیب نیست . با این خشونت طلبی فقط آتش نفرت و کینه رو بیشتر می کنیم . بهترین راه برای حمایت از اثر محبوبمون اینه با منطق و آرامش بقیه رو با زوایای مختلف اثر آشنا کنیم که به عظمت اش پی ببرن . البته منظورم اون دسته از افرادیه که با منطق و دلیل میان از بازی انتقاد می کنن . نظرات یک جمله ای و شکمی مثل اینکه که چرت بود و آشغال بود و … حساب نیستن بهترین چیز در مقابلشون سکوته . چون اون ها در هر حالتی حرف خودشون رو می زنن .
ببین دوست عزیز این همه خبر این همه مقاله این همه کامنت.کسایی که میخواستن درک کنن تا الان درک کرده بودن
بحث یه چیزه دیگس
دقیقا می شه بگی سر چی است
دوبار خواب tlof 2 رو دیدم.لامصب تو خواب بیشتر حال میده بازی کردن 😀 :-))
از قدیم تا امروز بهتر بگم من تو نسل هشتم فهمیدم از متا و نمره ای هم هست اصن منتقدی هست اینجوری بگم بهتره کلا تو نسل هفتمم مثل قدیما از روی عکس و تریلر بازی میخریدم به این داستان کاری نداشتم متا و نمره رو هم من نمیدونم کدوم شیر پاک نخورده باب کرد تو سایت ولی به هر حال هرجا هستی به زمین گرم بخوری لذت گیم رو از بچه های این مرز بوم با ۴ تا نمره بردی زیر سوال بگذریم واقعا لست ۲ شاهکاری بود من همین الان که دارم تایپ میکنم تقریبا ۱۰ دقیقه اس بازی رو تموم کردم و واقعا آخر بازی بغض کردم و اشک تو چشام شد واقعا مرثیه ای بود برای خودش و واقعا از بازی لذت بردم شخصیت های بازی هم عالی بودن من هنوزم نفهمیدم ملت چه ایران چه خارج از چی چی بازی خوششون نیومد من که مشکل خاصی از اول تا آخر بازی ندیدم اون مورد جنسی الی رو هم والا چیز عجیبی نبود به نظرم این مسائل دیگه عادی و برای من یه نفر حداقل جا افتاده اس این مورد حتا کوچک ترین تاثیری روی من نداشت چون در کشور خودمون هم این پدیده الان وجود داره دیدنش خیلی سخت نیست بگذریم با اینکه به امتیاز و اینا اعتقادی ندارم اما امتیاز من ۹٫۵ از ۱۰ اون نیم نمره هم به خاطر ۲ تا باگی که تو بازی داشتم میدم یکی اینکه یهو دست الی انگار از کتف شکست و رفت پشتش تو کوله اش و مجبور شدم بازی رو یه بار کامل ببندم و دوباره باز کنم تا درست بشه یکی هم تو یکی از مراحل آلیس سگ مل و ابی یهو کلش پر پر میزد ولی غیر از اینا مورد دیگه ای به چشم نخورد به شدت از بازی لذت بردم از من به همتون نصیحت خودتون به خاطر ۴ تا نقد و حرف دیگران از این عنوان شاهکار محروم نکنید چون یکی از بهترین بازی های عمرتون رو از دست میدید
احتمالا اگه کسی واقعا بازی کرده و فنِ بازیِ، بیشتر به اون “اتفاق” اعتراض داره.
سلام
سلام من خیلی پیگیر اخبار گیمم و کلا گیمو دوست دارم اما به خاطر پدرم (مخالفت اکثر پدر ها ومادر ها با گیم)برام ps4 نمیخره خیلی دوست دارم لست ۲ رو بازی کنم اما نمیشه امیدوارم همه بتونن بازیش کنن
دوست عزیز خواستم بدونید اگه روزی Ps4 تهیه کردید این بازی مناسب سن شما (۸۴)نیست و بخاطر خشونت بیش از حدش حداقل باید ۱۷ سال سن داشته باشید
اینجا ایرانه کی به اینا اهمیت میده من خودم ۶ سالگی gta sa بازی میکردم
باید رعایت کرد ولی دیگ از ما گذشته
لست ۲ خشونتش از هر بازی بیشتره
من زیاد نظر نمیدم ولی اینقدر این پست رو دوست داشتم که خاستم یه خسته نباشید بگم، همه عالی نوشته بودن،، جملاتی که آقای مهدی رضایی نوشتن دقیقا حرف دل و نظرات من بود،، فکر میکردم فقط خودم تا این حد لذت بردم از بازی ولی خوشحالم میبینم خیلیا با من هم عقیده آن و همونجوری که من لذت بردم دوستامم لذت بردن ❤️
یک سایت ایرانی مربوط به کمیک اومده لست ۲ رو نقد کرده به داستانش ۴ از ۱۰ داده 😐
سلام به همه عزیزان ، همیشه گفتم هر چقدر بزرگتر باشی ، دشمنانت هم بیشترن ، زیاد تحویل نگرید کسایی و که بازی رو از عمد و بدون تجربه میگوبن ، اینها بزرگترین ظلم و به خودشون میکنن. بازی برای بچه ها نیست اخه ، که چند نفر جمع بشن تو بازی یه مشت دشمن و بکشند ، تهش هم یه عروسی ببینن ، فیلم هندی نیست . بازی مخاطبش مشخصه ، بزرگسال ، با داستان جدی و روایت فوقالعاده و عمیق ، اینهای که بازی نمیکنن و از یوتیوب میبینن همون هیترها هستن ، چون فوزولیشون گل کردا دستشون هم به بازی نمیرسه ، بازی و خراب میکنن ، میگن دیگی که واسه من نجوشه ، بزار سر سگ توش بجوشه ، حالا توی هیتر بدبخت بتل رویال باز و چه به این اثر هنری . حیف این بچه های گل و با ادب که هنوز سعی میکنن شما رو به راه راست هدایت کنند و توجیح کنن ، شما هیترها رو دعوت میکنم تا ۱۵ دقیقه لست پارت ۲ بازی کنید ، قسمت Abby در پارکینگ بیمارستان ، اونجا یه سورپرایز براتون هست لطفا با هدست بازی کنید ، شما رو میسپارم به همون عزیز دلی که میاد احوال پرسیتون . :cute: کلام اخر لست یک بازی نیست ، یک اثر شاهکاره که سینما و بازی و رو ادغام کرده ، کساییی که میفهمن بازیو مصلما چند تا شاهکار سینما رو دیدن ، بحثم با فیلمهای شلوارک رکابی نیست که یه بشقاب تخمه هم بزاری پاش بشکونی 😀
بازی کنید ، اگر بالای ۱۸ سال هستید بازی کنید به خودتون بیشتر از این ظلم نکنید ، اگه مایکرو فن یا pc فن هستید شرایطش و پیدا کردید لذت ببرید ، مطمئن باشید که من هم اگر هیلو اینفینیت و هل بلید ۲ بیان اینارو هر طور شده تجربه میکنم ، چرا باید بکوبمشون و بازیو خراب کنم ، من عاشق بازی کردنم ، احترام میزارم برای کسانی که برام ارزش قائل هستند ، اینور سونی و استودیوهاش اینکار و کردند ، اگر همین احترام و مایکرو هم بزاره با بازیهاش ، من استقبال میکنم .
ممنون از نظر زیباتون.
خسته نباشید اعضای گیمفا بویژه سعید آقا بابایی عزیز من خودم لست ۱ رو دو بار و لست۲ رو تا نصفه بازی کردم خدایی لست۱ که شاهکار بود کاری ندارم لست ۲ هم واقعا شاهکاره خدایی حاجی خیلی بازی خوبیه از لحاظ داستان هم من تا فعلا
کاملا راضی بودم لست ۱و۲ بدون شک هر کدوم از بهترین بازی های نسل خودشون بودند