رتروگیم؛ خوفناکترین دشمنان کلاسیک ژانر وحشت
در این قسمت از رتروگیم قصد داریم یادی کنیم از برخی از ترسناکترین دشمنان رترو در ژانر وحشت که حتی امروزه نیز ترسناک به نظر میرسند.
بازیهای ترسناک کلاسیک دهههای ۸۰، ۹۰ و حتی بعضا اوایل ۲۰۰۰ حس و حال عجیبی را در خود جای دادهاند که اصلا امروزه احساس نمیشود و گویی در همان سالها باقی مانده است. این حس بیشتر از طراحی دشمنان و هیولاهای این عناوین، رنگ و لعاب کلی دنیای بازی، پس زمینههای از پیش رندر شده و حتی بعضا چگونگی ارائهی آنها بازمیگردد که باعث میشود حتی در صنعت گیمینگ امروزی نیز با تجربهی این آثار، ترس به زیر پوستتان نفوذ کند!
به نظر من برخی از این دشمنان و طراحی آنها بیشتر به دلیل پیکسلی بودن یا حتی کم جزئیاتتر بودنشان ترسناک است چرا که به قدرت تخیل پلیر اجازه میدهند خودشان یک تصویر واقعگرایانهتر از آنها در ذهنشان ترسیم کنند که حقیقتا گاها میتواند رویاهایشان را تسخیر کند، حداقل این یکی از دلایلی است که شخصا هنوز از بسیاری از مواردی که امروز قرار است در این قسمت از رتروگیم به آنها بپردازیم میترسم بنابراین بیایید همراه هم نگاهی به این دشمنان خاطرهانگیز، هولناک و جذاب بیاندازیم.
Doom – Spiderdemon
نسخهی ابتدایی Doom جزو اولین تجربههای گیمینگ من به شمار میآمد که به شدت مرا به این صنعت وابسته کرد بنابراین این عنوان همیشه جای خاصی در قلب من دارد اما این تنها دلیل این مسئله نیست چرا که طراحی دشمنان در نسخههای کلاسیک Doom مخصوصا نسخهی ابتدایی به قدری نمادین، متفاوت و بعضا ترسناک بودند که در آن دورهای که به پای تجربهی این بازی مینشستم به طور همزمان مرا محو خود کرده و همچنین تا حدی میترساندند.
محیط و دنیای Doom نیز کمک بسیاری به این مسئله میکرد به طوری که پس زمینههای از پیش رندر شده و یا آن آسمان خونینی که در بخشهایی از بازی سرتاسر صفحهی نمایش را در بر میگرفت باعث میشد حتی صدها تیر و مهماتی که همراه خود داشتم نیز نتواند جلوی نفوذ داینامیک فضاسازی این بازی به زیر پوستم را بگیرد. در بین تمام هیولاهای جذاب نسخهی ابتدایی، یک هیولای خاص وجود داشت که به شدت مرا ناآرام و متشنج میکرد و آن هم Spiderdemon بود.
شخصا رابطهی خوبی با حشرات بجز مورچهها ندارم از همین رو زمانی که برای اولین بار این هیولای عنکبوت گونهی عجیب و غریب را دیدم حسابی شوکه شدم. نه تنها بدن عنکبوت مانند آن به شدت برایم ناخوشآیند بود بلکه زمانی که به آن خیره میشدم احساس میکردم که نگاهش از جسمم عبور میکند و روی روحم متمرکز میشود. ترکیب مکانیکی و اورگانیک طراحی این هیولا آن قدر هوشمندانه بود که میتوانست مدتها ذهنتان را به تسخیر خود در آورد.
Splatterhouse – Biggy Man
فرنچایز Splatterhouse جزو قدیمیترین مجموعههایی به شمار میآید که به طور جدی فضاسازی و اتمسفر خودش را روی سیگنال ترس تنظیم کرده بود و این مسئله برای طراحی دشمنان آن نیز صدق میکند به طوری که هرگاه صحبت از هیولاهای ترسناک رترو در صنعت گیمینگ میشود کم پیش میآید که نام Biggy Man از اولین نسخهی Splatterhouse که در سال ۱۹۸۸ عرضه شد برده نشود.
Splatterhouse در واقع یک اثر Beat’em Up به شمار میآید که دنیایی تاریک، بیرحم و خونین را به تصویر میکشد. شما در نقش Rick Taylor بازی میکنید که در طراحی آن به طور مستقیم از کاراکتر Jason Vorhees از مجموعهی Friday The 13th الگوبرداری شده است که باعث میشود حتی پروتاگونیست بازی نیز تا حدی خوفناک باشد. Rick در جستوجوی دوست دخترش Jennifer است و در این راه هر هیولایی که سد راهش باشد را تکه تکه میکند. از خصوصیات برجستهی این عنوان میتوان به فضاسازی و صداگذاری بسیار دلهرهآور آن اشاره کرد که به خوبی با طراحی دشمنانش هم راستا میشد.
در بین انبوهی از دشمنان این بازی که به راستی طراحی وحشتانگیزی داشتند، یک هیولا بود که نام و ظاهرش را در ذهن تمام کسانی که این اثر را تجربه کردند ثبت کرد؛ Biggy Man با وجود آن که شاید اسم آن چنان ترسناکی نداشته باشد اما ظاهرش حسابی دلهرهآور است. شما اولین بار زمانی که در حال گذر کردن از یک جنگل تاریک هستید با این کاراکتر روبهرو میشوید، یک هیولای عظیمالجثهی عجیب که در دستانش دو اره برقی فرو رفته است! اولین باری که این هیولا را ملاقات میکردید و صدای اره برقی او گوشهایتان را پر میکرد دیگر نمیتوانستید تصویر او را از ذهنتان پاک کنید.
Dark Seed – The Ancients
عنوان Dark Seed محصول سال ۱۹۹۲ یک اثر Point & Click محسوب میشد که داستان نویسندهای به نام Mike Dawson را روایت میکند که به تازگی یک عمارت بزرگ را خریداری کرده است. از قضا این عمارت ویکتوریایی یک در رو به دنیایی اهریمنی به نام Dark World دارد که کاملا بر پایهی نقش و نگارهای هنرمند مشهور H.R Giger طراحی شده است و Mike با ورود به این دنیا باید نژاد انسانها را نجات دهد.
چیزی که باعث میشود این مسیر ترسناک و دلهرهآور باشد طراحیهای H.R Giger و بیگانگانی است که در این دنیا پرسه میزنند و میخواهند جان را از بدن Mike بیرون بکشند. این بیگانگان که در بازی با نام The Ancients از آنها یاد میشود طراحیهای بسیار عجیب و غریبی داشته و بعضا نگاه کردن به آنها حسابی دلتان را به لرزه در میآورد. این طراحیها زمانی که با فضاسازیهای برجسته و سنگین Giger در هم آمیخته میشوند تجربهای را پدید میآورند که بسیار متمایز از دیگر آثار هم سبک خودش است و هیولاهایی را به تصویر میکشد که به راستی فراموش کردنشان کار دشواری است.
Dino Crisis – T. Rex
Diono Crisis یکی از خاصترین آثار وحشت بقای تاریخ این ژانر محسوب میشود که هرگز دوباره تکرار نشد. در طول سالیان سال استودیوها و توسعهدهندگان زیادی سعی بر ساخت اثری ترسناک با الگوبرداری از این عنوان و ایدهی دایناسورها داشتهاند اما هیچ یک موفق به تکرار این تجربه نشدند. حقیقتا هرگز دایناسورها برای من موجودات ترسناکی نبودند، بلکه حتی برعکس بسیار به داستانها و تاریخچهی آنها علاقه داشتم اما Dino Crisis موفق شد که در طول تجربهای که ارائه میداد مرا حسابی مضطرب نگاه دارد و دلیل آن هم استفادهی هنرمندانه از این موجودات بود.
اما در بین انواع دایناسورهایی که در طول تجربهی Dino Crisis با آنها روبهرو میشوید یک مورد وجود دارد که حسابی مو بر تن پلیرها سیخ میکرد و آن هم دایناسوری نبود جز T.REX! هرگز لحظهی ابتدایی ملاقات با آن را فراموش نخواهم کرد، شاید بتوانم بگویم یک بار که واقعا یک جامپ اسکر موفق به غافلگیر کردن و ترساندنم شد مربوط به آن لحظهای است که در سکوت و آرامش کامل در حال جستوجوی اتاقی بودم که ناگهان این دایناسور غولپیکر با سر پنجره را خورد کرد و وارد اتاق شد.
به یاد دارم آنقدر شوکه شده بودم که نمیدانستم در آن لحظه باید چکار کنم و از همین رو کشته شدم و مجبور تکرار حدود نیم ساعت از بازی شدم و مسئلهی جالب توجه آن بود که این بار T.REX اولین باری که وارد اتاق شدم ظاهر نشد از همین رو از روی تعجب یک بار از اتاق خارج و دوباره وارد شدم که ناگهان دوباره وارد اتاق شد و من باز هم از جایم پریدم! دیدن یک هیولای غول پیکر با این جزئیات و تکسچرهای متعدد در آن زمان روی صفحهی تلویزیون CRT قدیمیام حسابی برایم ترسناک بود.
به غیر از این رویارویی، زمانهای دیگری وجود داشت که شما مجبور به فرار از دست او بودید که جزو متشنجترین لحظات کل زمان تجربهی این بازی بودند. دیدن چنین موجود عظیمالجثهای پشت سرم در حالی که به سمتم هجوم میآورد به راستی ترسناک و دلهرهآور بود و مطمئنم این تجربه با بسیاری دیگر از پلیرها شباهت دارد. بد نیست اشاره کنم که در گذشته طی یک قسمت اختصاصی از رتروگیم به فرنچایز Dino Crisis پرداختیم که در صورت علاقه میتوانید از طریق این لینک آن را مطالعه کنید.
The Clock Tower – The Scissorman
تا به امروز بارها دربارهی فرنچایز Clock Tower صحبت و اهمیت آن در ژانر وحشت را گوشزد کردیم اما هیچوقت لزوما به آنتاگونیست آن نپرداختیم، از همین رو فکر میکنم این مقاله بهانهی خوبی برای پرداختن به The Scissorman باشد. اولین نسخهی Clock Tower خصوصیات منحصر به فرد و مثبت بسیاری داشت که باعث شده است تا همین امروز نیز به عنوان یکی از برترین تجربههای این ژانر از آن یاد بشود و یکی از همین خصوصیات The Scissorman، طراحی، چگونگی عملکرد و داینامیک آن با دیگر بخشهای بازی بود که باعث میشود حتی امروز هم آنتاگونیستی دلهره آور باشد.
The Scissorman بر پایهی ایدهی انعطاف پذیری از چگونگی انتقال ترس بنا شده است که لزوما به تاریخ یا زمان خاصی محدود نیست و همچنان تا همین امروز نیز بازدهی بالایی دارد به همین دلیل است که به نظر من این آنتاگونیست میتواند همچنان تا همین امروز نیز پلیرها را مضطرب و وحشت زده بکند. ماهیت Point & Click این عنوان نیز کاملا هم راستا با چگونگی عملکرد این آنتاگونیست و همچنین پروتاگونیست بازی، Jennifer بنا شده بود.
تمرکز بر حل پازلها در این عنوان با عملکرد The Scissorman برخورد کرده و روندی دلهرهآور را خلق میکرد، همچنین اتمسفر بازی و طراحی محیط آن خود مکملی عالی برای شخصیتی با این ساختار بود که به خوبی با هم تلفیق میشدند. در حالی که امروزه میتوان گفت The Clock Tower لزوما یک تجربهی «قابل بازی بهینه» نیست اما این آنتاگونیست همچنان یکی از بخشهای آن است که تا همین امروز نیز از او به عنوان یکی از ترسناکترین دشمنان بازیهای ترسناک گذشته یاد میشود.
Silent Hill – Grey Children
این موردی است که احتمالا بسیاری از شما به خوبی آن را به خاطر دارید، اولین باری که به کوچه پس کوچههای Silent Hill قدم گذاشتید و در دل کابوسی سقوط کردید که مغزتان را بیحس کرد. این کودکان اهریمنی اولین موجوداتی بودند که طی اولین سفرمان به Silent Hill ملاقاتشان کردیم. حقیقتا به همان اندازهای که این هیولاهای کوچک ترسناک بودند، به همان اندازه نیز کشتنشان حس اشتباهی را به آدم منتقل میکرد. Silent Hill مملو از طراحیهای سمبلیک است که مغزتان را به بازی میگیرد و شما را به فکر فرو میبرد بنابراین از آن جایی که Grey Children اولین رویارویی شما با جهنمی است که ای شهرک در قلب خود حبس کرده است، به خوبی در ذهنتان حک میشود.
حال که بحث از طراحی سبملیک شد بد نیست به هدف پشت طراحی این کودکان خاکستری بپردازیم؛ در حالی که به طور رسمی هیچ توضیحی دربارهی این موضوع داده نشده است اما برداشتی که میتوان از این کودکان در دنیای Silent Hill کرد آن است که در واقع این موجودات سمبل هم کلاسیهای Alessa Gillespie هستند که او را مورد آزار و اذیت قرار میدادند. این موضوع در چگونگی عملکرد آنها نیز کاملا مشخص است به طوری که به صورت گروهی به سمت Harry هجوم میآوردند و هنگام آویزان شدن به پاهایش میخندیدند.
با وجود اینکه Pyramid Head طراحی بسیار نمادین و خوفناکی دارد اما به نظر من محبوبیت زیاد آن بر بسیاری دیگر از موجودات دلهرهآور دنیای SH سایه میاندازد از همین رو تصمیم گرفتم از این کودکانی یاد کنم که با وجود اینکه لزوما در صنعت گیمینگ همچون Pyramid Head نمادین و شناخته شده نشدند اما بین طرفداران ژانر وحشت جاودانه گشتند به طوری که هنوز هم صدای خندههایشان گاها در مغزمان طنین انداز میشود.
Resident Evil 3: Nemesis – Nemesis
هر سه نسخهی کلاسیک فرنچایز Resident Evil حرف زیادی در زمینهی طراحی دشمنان داشتند و برخی از به یادماندنیترین دشمنان تاریخ گیمینگ را به نمایش گذاشتند از همین رو انتخاب یک مورد بسیار مشکل است و حقیقتا تا آخرین لحظه بین نوشتن Nemesis و Licker مستاصل بودم اما در نهایت تصمیم به انتخاب Nemesis گرفتم. از آن جایی که نسخهی دوم اوریجینال Resident Evil اولین تجربهی من در این فرنچایز بود، Lickerها جای خاصی در خاطرات و قلبم دارند اما با این وجود به نظرم Nemesis ترسی کاملا متفاوت را به تصویر میکشید، ترسی که برخواسته از ناتوانی و انزوا بود.
طراحی این B.O.W به تنهایی برای ترساندن پلیر کافی بود؛ یکی از کاور آرتهای بازی او را در دل شب به تصویر میکشید که نور ماه چهرهی تباه شدهی او را روشن میکرد. این تصویر به شدت حس انزوا را در من برانگیخته کرده و قبل از اینکه حتی کنسولم را روشن کنم مرا میترساند. اما یکی از اصلیترین دلایلی که Nemesis را انتخاب کردم طراحی او و در آمیخته شدن آن با فضاسازی شهر Raccoon بود به طوری که آن حس انزوایی که به آن اشاره کردم به لطف همین رقص بین اتمسفر Raccoon City و Nemesis خلق میشد.
در این نسخه از آن جایی که خیابانهای شهر Raccoon میزبان اصلی شما در طول بازی هستند بیشتر از هر زمان دیگری احساس تنهایی و تباهی دارید و طراحی Nemesis درست همچون یک مکمل برای این حس عمل میکرد. فریادهای خشمگین او، تکرار کلمهی “S.T.A.R.S” و در آمیخته شدن آن با سکوت مرگبار این شهر ویران شده همه و همه باعث میشدند دلتان بریزد، دستانتان عرق کنند و ضربان قلبتان افزایش یابد.
به نظرم Nemesis چیزی بود که هرگز تکرار نشد به طوری که حتی بازسازی نسخهی سوم نیز نتوانست عدالت را در قبال طراحی و عملکرد منحصر به فرد این کاراکتر رعایت کند و حداقل برای من یکی از بزرگترین مشکلات این بازسازی سیاستهای پیش گرفته نسبت به طراحی و عملکرد این شکارچی شب بود. با این وجود به عنوان کسی که دائما به نسخههای کلاسیک این فرنچایز بازگشته و آنها را تجربه میکنم میتوانم گواهی بدهم که این هیولا همچنان نیز لرزه به اندام پلیر میاندازد.
System Shock – SHODAN
امکان ندارد بازیهای ویدیویی را دنبال بکنید و حداقل یک بار نام System Shock و هوش مصنوعی اهریمنی آن، SHODAN به گوشتان نخورده باشد. SHODAN آنتاگونیست بسیار عجیبی است چرا که لزوما با نگاه کردن به او نمیترسید بلکه بیشتر از عظمت، قدرت کنترل و اعمال اهریمنی او وحشت میکنید و به نظرم این خصوصیتی است که این کاراکتر را از بسیاری از آنتاگونیستهای ترسناک تاریخ گیمینگ متمایز میسازد.
این هوش مصنوعی اهریمنی لزوما خود شخصا شما را در مبارزات به چالش نمیکشد و یا طراحی ظاهری به شدت وحشت انگیزی ندارد بلکه سرچشمهی عنصر ترس او در صداگذاری فوقالعادهاش نهفته است به طوری که هر بار که در طول بازی با پلیر صحبت میکند، صدای بیروح او و بعضا لرزشهای آن باعث میشود SHODAN حسابی به زیر پوستتان نفوذ کند. زمانی که این صداگذاری را با فضاسازی و اعمال وحشتناک این آنتاگونیست ترکیب میکنید یک مکمل ترس بسیار بهینه و کارآمد به دست میآورید.
همچنین در این مورد نیز میتوانم دوباره به این موضوع اشاره کنم که محدودیتهای سختافزاری سال ۱۹۹۴ کمک به سزایی به دلهرهآورتر شدن این بازی و کاراکتر SHODAN شدند و فضاسازی و صداگذاری او در نسخهی اوریجینال حسابی مغز پلیر را درگیر میکرد. همچنین موجوداتی که به دست SHODAN ساخته میشوند نیز تا حدودی محرکهای ترس زیر مجموعهی او به شمار میآیند که به خودی خود طراحیهای ترسناکی دارند و نگاه کردن به آنها یادآور اعمال وحشتناکی است که او انجام داده است.
شاید به جرات بتوان گفت کلیت تجربهی System Shock به SHODAN خلاصه میشود. هر چیزی که شما را میترساند، مضطرب میکند، شوکه میکند و یا حتی به فکر فرو میبرد تماما به نوعی به این کاراکتر متصل میشوند. این آنتاگونیست لزوما یک استراتژی ترس یکتا را به کار نمیگیرد بلکه ترسیدن از او ابعاد مختلفی دارد.
چندی پیش به نقد و بررسی نسخهی بازسازی شدهی System Shock پرداختیم که میتوانید از این لینک به آن دسترسی پیدا کنید.
سخن پایانی
این قسمت رتروگیم میزبان موجوداتی بود که خاطرات ما را تسخیر کرده و دلهای ما را به لرزه در آوردند. شبهایی را خلق کردند که هرگز به سپیده دم نرسید و روزهایی را خلق کردند که حتی از شب هم تاریکتر بودند. طراحی، صداگذاری و یا عملکرد هر یک از مواردی که امروز از آنها یاد کردیم به نوعی به عنوان سوختی برای عنصر ترس آنها عمل میکردند که بعضا به لطف فضاسازیهای فوقالعادهای که در کنارشان قرار میگرفت راندمان وحشت را حسابی بالاتر میبردند.
نظر شما دربارهی این هیولاها و موجودات چیست؟ کدامیک برایتان خاطرهانگیزتر هستند؟ از آن جایی که این مقاله ظرفیت کافی برای نام بردن از بسیاری دیگر از این موجودات را دارا نیست شما میتوانید از آنها در بخش نظرات یاد کنید.
پر بحثترینها
- بازیگر شخصیت اصلی Intergalactic نیل دراکمن را خدای بازیهای ویدیویی میداند و از همکاری با او هیجانزده است
- رکورد دیسلایک تریلر Concord توسط Intergalactic در یوتیوب شکسته شد
- رئیس ناتی داگ: تست بازیگری Intergalactic به اندازه انتخاب بازیگر نقش الی شگفتانگیز بود
- بازیهای انحصاری کنسولی بیشتری از پلی استیشن برای Xbox عرضه خواهند شد
- مدیرعامل ناتی داگ: Intergalactic دیوانهوارترین ماجراجویی ما است
- سازنده بازی Black Myth: Wukong بابت برنده نشدن در مراسم The Game Awards 2024 گریه کرد
- دیجیتال فاندری تریلر Intergalactic را از نظر بصری شگفتانگیز توصیف میکند
- گپفا ۲۶؛ مورد انتظارترین بازیهای شما در سال ۲۰۲۵
- مورد انتظارترین بازی های سال ۲۰۲۵
- مدیرعامل مایکروسافت: طرفدار Xbox بودن یعنی تجربه بازیهای آن روی تمامی دستگاهها
نظرات
به شخصه نمسیس برام خیلی رو اعصاب بود
اینم به خاطر قدرت کپکام بود تو ساخت کاراکترش
جای Mr .X خالیه
مستر ایکس نسخه اول یک خورده ترس داشت اون هم بخصوص زمانی که دوربین عوض می شد و یهویی جلوت سبز میشد بود.
سخت ترین باس اویل برام اون الکسای لعنتی بود که همه جارو می گرفت حتی با اون دوربین اول شخص هم مشکل اصلی بود وقتی هم شکل حشره گرفته بود عملا هی باید می چرخیدم که یکجا که می خواست حمله کنه و کامبک بکنه تا فاصلش رو حفظ کنه به غلط کردن افتاده بودم چون دستام کرخ شده بود و دیگه نای حرکت دادن کنترل رو نداشت و بدترین اسلحه رو هم برداشته بودم برای مبارزه با اون حالت دومش یعنی غول شدنش که کلاش اصلا روش اثر نداشت و فقط با اونUziیاTMP شکستش دادم منظورم همون اسلحه هایی که باید فندک می زدی به اون مشعل تا دربش باز می شد تا اسلحه رو برداری.
بیگ اسموک@ (((مستر ایکس نسخه اول یک خورده ترس داشت اون هم بخصوص زمانی که دوربین عوض می شد و یهویی جلوت سبز میشد بود.)))
.
ببین دوست من راجع به این خط اولت یک توضیحی بدم اونی که شما تو نسخه اول دیدی مستر ایکس نبود یک تایرانت مدل دیگه بود ببین کلا تایرانت ها مدل های مختلف دارن مثل مستر ایکس، نمسیس، اوستانک تو نسخه شیشم، من فکرکنم کلا منظورت نسخه فرعی بود همونی که اول شخص بود یعنی Resident Evil Survivor چون با توضیحاتی که دادی به این نسخه میخوره آره اون مستر ایکسش ترسناک بود مخصوصا آهنگی که زمان اومدنش پخش شد درواقع دوربین بازی جوری بود که وقتی دشمن نزدیکت میشد مثل کنه میچسبید بهت
داریم در مورد کلاسیک حرف میزنیم که تایرانت تو کمپین لئون خیلی نقش کم رنگی داشت، و اصلش تو کمپین کلیر بود تازه اونم به نسبت نمسیس، هیچی نیس
اون زمان تازه میخواستی بری داخل اداره پلیس رامون سیستمی یه صدای ناقوس یا همچین چیزی میومد بعد فلان نیروی stars میومد حرف بزنه بات توسط نمسیس از وسط …… میخورد )=
حس عجیبی کلا
من اون موقع وقتی میخواستن بخوابن برادرم شب بازی میکرد من کابوسم شده بود ناقوس و یک غول زشت و….
الان دماغش رو کج کردند بری ببینیش بجای ترس با خاطرات گذشته به خنده می افتی و قش می کنی.
آخه موندم چرا کپکام اینقدر این نمیسس رو میم کرد که اصلا اتمسفر ترس رو وقتی من باهاش بازی می کنم نمیده فقط توی درجه ویدیگو یک همچین چیزی اسمش بود رفتم دیدم زامبی ها جاهاشون عوض شده و از سقف هم می اومدن پایین یا از بالا ساختمون خودشون رو به پایین می انداختند.
(راکون سیتی
میخواستن = میخواستم
بخوابن = بخوابم
ببخشید که غلط املایی داشتم .
واقعا هیچی کله هرمی نمیشه ! 😂😂
دوستان میدونم ربطی نداره ولی میخوام یه گوشی تا حدود پانزده میلیون بخرم له نظرتون چی بخرم که هم کارایی داشته باشه هم برای گیم خوبه باشه.ممنون میشم راهنماییم کنید
Poco x3 pro
عزیز من حتما این گوشی رو پیشنهاد نمیکنم.
ولی خب خودم خریدمش راضیم.
آنر ۷۰.
ولی تو این رنج ای ۵۳ هست اگه سامسونگ باز هستی .
شیائومی رو نداشتم که تجربشو بگم.پس کلا پیشنهاد نمیدم
ولی انر ۷۰ اگه با مشکل کمبود (گلس) کنار میای شک نکن عالیه.
ای ۵۳ هم خوبه.
ای ۵۳ رو اشتباه نوشتم
منظور ای ۵۴ هس
معذرت.
ببین من فقط یک چیزی رو بگم که زخم نخوری از خرید گوشی.
ببین سخت افزار مهمه که شیائومی دارش ولی کارایی (بیشترش تو رابط کاربری و کار با گوشی مشخص میشه)
شیاوئومی ها من توی فامیل دیدم می ۱۱ تی پرو داشتن ولی هم باتری خالی میکرد هم رابط کاربریش باگ خالص بود. فقط تو گیم جواب بود بنظر من اولویت رو فقط سخت افزار قرار نده.
من با وانپلاس کار کردم میگم رابط کاربریش فقط تو پرچمدار خوبه
سامسونگ رابط کاربریش عالیه
آنر ها مجیک یو آی هستن اون ها هم هنگ نمیکنن لگ و باگ هم نمیزنن .
دیگه بیشتر ازین اطلاعات ندارم
ممنون
سامسونگ به نظرم انتخاب کن
با اینکه گرونه در برابر گوشی های شیائومی و تو یک رده قیمتی امکانات کمتری ارائه میکنه
اما در عوض وقتی تو سامسونگ میخری پول اعتبارشم دادی
یعنی خیالت راحته راحته که با یه گوشی درست و حسابی طرفی
حیف که نمیشه این پول رو به گوشی های سونی داد.
سونی گوشی آشغالش هم شرف داره به سامسونگ.
من خودم می خواستم سونی بگیرم ولی با قیمت نجومی چیزی که می خواستم دیگه بهم نرسید ولی به شبیهش قناعت کردم و رفتم A73گرفتم.
درسته ولی وقتی دستمون به اون نمیرسه مجبوریم سامسونگ و انتخاب کنیم
حق گفتی.
حیف که ما دستمون فقط به کره ای هاش میرسه و گر نه اگر پولمون بهش می رسید و حتی در دسترس بود می گفتن سامورایی یا کره ای می گفتم شرف سامورایی به کره ای های کج و کونجول بهتره.
سلام
یا a54 بخر یا s20 fe 2022
من s20 fe دارم واقعا راضی ام ازش البته مدل اولیهشو دارم (نه اونی که بعدا اومد البته فرق خاصی ندارن فقط جدیده بیشتر آپدیت میخوره انگار)
اصلا سمت شیائومی نرو
رابط کاربریشون واقعا چندشه
سامسونگ رابط کاربریش عالیه
سونی هم خیلی قبلتر داشتم رابط کاربیش زیادی ساده و بی امکانات بود
تازگیا هم همچین تو دور رقابت نیست خیلی هم گرونن
سونی دوران اوجش تو اکسپریا زد ۵ بود…. یادش بخیر
بستگی داره منظورت از کارایی چی باشه؟(دوربین، صفحه نمایش باکیفیت، قابلیت های مختلف)
ولی با این بودجه به نظرم تو گوشی های سری poco شیائومی میتونی حداقل، گوشی قوی واسه گیم پیدا کنی
شیاومی poco f4 یا f3 یا x4/5pro
اگه سامسونگ میخوای تو این قیمت فعلا a54 که گوشی خیلی خوبی هست.
من نظرم رو سامسونگه a54 هم دوربین خوبی داره هم باطری خوب هم پردازنده صفحه نمایش بهتر هم صفحه نمایش تطبیقی داره کلا فعلا a54 بهتره.در حال حاضر از هم قیمت هاش خیلی بهتره با توجه به این که قیمت گوشی هم اومده پایین.
ببین ایسوس راگ فون میتونی بخری؟
خوب یک سوال آیا مقاومت مورد نیاز در برابر افتادن و یهویی ضربه خوردن رو داره؟
من میگم یکA52sبگیر شاید از نظر باتری و دوربین کمی ازA73کم بیاره ولی از نظر قدرت پردازنده هر دو یکی هستند.
خب یکم دقت کن نیوفته XD
من الان آنر ۷۰ دارم
صفحش اج هست
بدون گلس دارم استفاده میکنم.
یعنی فقط کافیه بیوفته
گوشی رو باید ببوسم بزارم کنار .
خب گوشی های الان همه همین طورین
خدا بیامورز نوکیا یه گوشی داشت تیر تفنگم روش اثر نمیکرد
پاره آجر بهش میگفتن ۱۱۰۰ بود پر فروش ترین گوشی تولید شده تو دنیا هم هست
من نوکیا ان ۸ داشتم
از روی ایوان خونه افتاد پایین سالم موند بدون خط و خراش ، عالی کار میکرد.
اقا عالی
وال من که گوشیم تو دستم هستش دارم با طرف تماس میگریم یهویی یک خری میاد تنه میزنه رو دیگه چی بگم.
بخاطر همین موقع ها هستش چون میگم اگر طرف بهت زد اینطوری نمیشه.
من والا قبلا یکA32داشتم خداروشکر یک گلس داشت و داشتم صحبت می کردم که یهویی یکی هولم داد می خواستم برم دنبالش یک خورده گوش مالیش بدم بعد گفتم توی مدرسه طرفو گوش مالی بدم مستقیم میرم دفتر و از اونجا باید باز هزار تا غلط کردم و … بگم دیگه طرف رو ول کردم دیدم گوشیم گلسش خورد خورد شده.
نظر بالاییت رو بخون
منم قبلا a32 داشتم
توی اردیبهشت گوشی جدید گرفتم
A32 رو دادم به پدر گرامی( لنز هاش گلس نداشت همون هفته اول از دست بابام افتاد ترک خورد)
من بخاطر سخت افزار بسیار عالی که داشت وسط کلاس زبانم با آدوبی باگ می زد می انداخت بیرون مجبور شدمA73بخرم در کنارش هم بازی می کردم هم کلاس زبانم رو به راحتی می گذروندم.
الان a54 بهتره A52S یه کم قدیمی شده آپدیت اندروید کمتری دریافت میکنه
درباره تراشه اگزینوس من خودم مطمئن نیستم ولی یکسری ها میگن تراشش زیاد داغ می کنه و عملا مصرف باتری زیادی دارن گوشی های سامسونگی که از اگزینوس استفاده شده براشون.
بخاطر همین از انتخابA53و۵۴زیاد مطمئن نیستم.
Poco f4
اگ واقعا واسه گیم میخوای یکم بیشتر هزینه کن نزدیک شونزده هفده پوکو اف تری جی تی بردار
بهترین گوشی های گیمینگ گوشی های شیائومیه از سری k یا پوکو بخصوص سری f اگ خوب هزینه کنی ک ایسوس هم میزنه گوشی ک خوراک گیم زدنه
این گوشی های ک گفتم خوراک گیم زدن آنلاین مثل پابجی و کالاف و …. هست fps شاخی بهت میدن
دوستون میگه پوکو ایکس تری ، بدرد نمیخوره ، زود داغ میکنه و بعد یه ساعت پلی دادن کاهش افت فریم زیادی رو تجربه میکنی
خلاصه یا شیائومی سری f یا k گیمینگ بخصوص f اونم gt
یا گوشی های ایسوس سری راگ فون
آخه الان یه کم قدیمی شده ۲ سالی میشه اومده منم خودم f3 معمولی داشتم.الان میشه گوشی های جدید تری خرید.
با پونزده تومن دادش هیچی نمیدن خدایش ، گفت واسه گیم میخوام در اون حد منم گفتم پوکو اف تری جی تی ، 😉
آ۵۴ گزینه خوبی
شیائونی به درد کسی میخوره که خوره گوشی باشه از تمام امکانات گوشی استفاده کنه در غیر این صورت بار اضافی حساب میشه که سرعت گوشی رو کاهش میده همین امکانات
منم خودم با همین بودجه میخواستم گوشی بخرم کلی نقد و بررسی دیدم و خوندم بازارم گشتم بهترین گزینه A54 هست سعی کن رم۸ بگیری تا خیالت راحت باشه
پوکو و… واسه گیم خوبن اما کیفیت ساخت و دوربین و پشتیبانی نرم افزاری و همچنین اصالت سامسونگ باعث میشه A54 بهترین گزینه باشه برات
ممنون از کمکت
مستر ایکس: آیا من برای شما یک شوخی هستم!!؟؟
نمسیس
شما فقط عکسو ببین که چقدر ابهت ازش میپاشه
عالی بود👌🏻 این شکل مقالات خیلی قشنگن لطفا بیشترشون کنید. راستش من هنوز نمسیس شب ها میاد خوابم😢 و فریاد میکشه S.T.A.R.S میگم به خدا من عضو stars نیستم دست از سرم بردار میخوام با آرامش بخوابم!😅
حیف رزیدنت ۳ ریمیک که پتانسیلش و خراب کردن و..
نمسیس ، خیلی خوفناک بود . البته تو اون زمان . الان دیگه ترسناک نیست . دلم هوس یه ترس از ته دل میخواد . از ته دل. 🙃
جک بیکر…
هیچی به اندازه سایلنت هیل فکر نکنم ترسناک باشه
اصلا حس خیلی بدی داره
تصور کنید از اون همه مِه و تاریکی بی انتها چی انتظاراتون رو می کشه…
حقیقتا نمسیس به نظرم زیاد ترسناک نیست🙂
اکثریت این بازی ها برای بزرگسالان هست ولی یکی توی نینتندو بوده که علاقه داشته دیزاین های ترسناک بذاره توی بازی های مردم ایشالا اون شخص رو جهنم میبینم :d
این عنکبوته یادمه اخرین باس فایت بازی دوم کلاسیک بود.
یه باس فایت دیگه هم داشت به نام cyberdemon اونم لعنتی خیلی سخت بود.
اصلا اون دوم اولی بازی خیلی رو مخی بود.
لامصب صد بار میباختم ولی دوس داشتم هی ادامه بدم.
اون موقع خیلی سخت بود بازی برام.
فکر کنم ۲۰ سال پیش بازی میکردم.
عالی بود
میشه جیسون تو فرای دی د۱۳رو هم اضافه کرد
همچنین اون بچه تو رزیدنت اویل ۸
اون به نظرم چندش آور بود بیشتر تا اینکه ترسناک باشه
ولی خیلی خوف بود
آخ آخ، اون بچه هه محشر بود.
برگام میریخت میفتاد دنبالم.
صدای بدیم دلشت
RE 8 یکم زیادی برای این لیست جدیده :/
درسته
نوشته رترو گیم
یعنی گیم های قدیمی
اویل ویلیج خیلی جدیده ۲۰۲۱
بعدم قطعا جک بیکر از اون قوی تره
اوکی
بحث اینه که مقاله برا رتروگیم و بازیای قدیمیه
وگرنه توی بازیای جدیدتر که خوفیای زیادی هست🌚
اوکی برادر
داداش خوب نگا کن زده اثار نوستالژیک نه جدید
اوکی برادر
من که در نگاه اول بهش می گفتم جوجه پرنده.
آخه به هر جوجه پرنده ای شباهت داشت کم مونده بود از تخم در بیاد منو ببینه بگه مامان.
🤣🤣آره انصافاً
Dino Crisis – T. Rex خدا لعنتت کنه کپکام که این آیپیه الماس رو ول کردی به امون خدا بی لیاقت خب ول کن اون رزیدنت اویل رو دیگه بسه هرچی پول خوردی بابتش، تو نسل ۵ داینو کرایسیس در کنار رزیدنت اویل جزو بازی های شاهکار پلی استیشن وان بودن نسخه دومش رو بیشتر از نسخه اول دوست داشتم فوق العاده بود تیرکس با اون غرش هایی که میکرد خدای من یادش بخیر یهو موسیقی اتاق سیوش اومد تو ذهنم خداوکیلی بازیی تو سبک دایناسورا هنوزه که هنوزه رو دست داینو کرایسیس نیومده
.
Resident Evil 3: Nemesis – Nemesis بازم خدا لعنتت کنه کپکام ببین با ریمیکش چه گندی زدی به این شاهکار خدا به سر شاهده من با گریه نسخه ریمیک رو تموم کردم حالت تهوع گرفته بودم الان خیلیا میگن ریمیکش که خوب بود بله بازی معمولیی بود اما در مقایسه با نسخه اورجینالش فاجعه بود: حذف معماهای بازی، حذف یک سوم بازی از جمله برج ساعت، قبرستون، ساختمان R.P.D که اول بازی با جیل میرفتیم، حذف یک سری از دشمنان بازی مخصوصا اون باس فایت داخل قبرستون، حذف بخش مرسناریز بازی، حذف یک سری از موسیقی های شاهکار بازی، حذف یک سری از شخصیت های فرعی بازی، از همه مهمتر طراحی چهره و صداگذاری افتضاح نمسیس نمیسیس مثل این بازیگرای افتخاری و مهمان بود که تو این سریالا و فیلما هستن و همش تو لحظات از پیش تعیین شده میومد در صورتی که نسخه اورجینال دائم در حال تعیقبت بود یهو میدیدی داری راه میری از بالا ساختمون میپرید پایین، انقدر حذفیات داره این بازی که اگه بخوام بگم کامنتم سر به فلک میکشه فقط میخوام بگم این چیزی که بازی کردین زمین تا آسمون با نسخه اصلی فرق داشت به عنوان مثال تو نسخه اورجینال همون قطاری که داخل بازی هست باید برید تو شهر بگردین سه تا آیتم واسش پیدا کنین که تازه بتونین روشنش کنین آیتمایی مثل روغن، گازوئیل و فیوز تازه در این حین نمیسیس هم دائم دنبالتونه
برای من هیچکدوم ترسناکتر grey children نیست و هیچکدوم سکته آورتر 😂 از t rex نیست دقیقا و دقیقا همین عکسی که گذاشتین یعنی برق از ما پرید اون لحظه به نظرم میشد به پارازیت ایو یک اشاره کرد یا پارازیت ایو ۲ همچنین فاتال فریم ها و بازی های دیگه که مطمئنم خودتون بهتر در جریان هستید 👍😁
سومی فقط
ولی هیچی سمندون نمیشهXD
دکتر سالوادور هم میتونست باشه
مقاله جالبی بود
Ultimate Being تو Parasite Eve 1 هم خیلی خوفناک و استرسزا بود.
SHODAN واقعا Villain قوی بود همین الان دارم نسخه ریمیک رو بازی میکنم حسابی تحت تاثیر این کاراکتر قرار گرفتم
من بچه بودم رزیدنت اویل رو به اسم بازی شهر راکون سیتی که یه یارو مو نقره ای با تفنگ لیزری توشه میشناختم
دلیل شناختنم هم این بود که تو سه اش نمسیس بود
نمسیس تکرار نشدنیه
خدا بود
تو رزیدنت ایول ۳ ریمیک نمسیس رو خراب کردن
وگرنه اون واقعا ترسناک بود
یادش بخیر چقدر من از باس نمسیس می ترسیدم
محیط بازی سایلنت هیل چقدر خوب بود ، واقعا یادش بخیر، من هنوزه ps1 دارم با ارشیو کاملا بازی ها دفترچه رمز هیچ موقع قدیمی نمیشه
من خودم به شخصه اون دشمنای اویل چهار regenrator که تو ازمایش گاه هم بودن این طور صدا میدادن هههههههه ههعهع خیلی میترسم
ترسی که دووم های اولیه میدن از خیلی بازی های الان بیشتره 🤣
اما من یکی دو ماه پیش در خصوص کلاک تاور نشستم تحقیق کردم از اون بازی ها بود که اندازه سایلنت هیل باهاش حال کردم حتی اگه حوصلش ندارید بازیش کنید بخونید دربارش
ولی بزرگترین مشکل مقاله نبود نامی از پادشاه سایلنت هیل دو هست که با کله هرمی چه ترس ها به ما نداد و فلسفه ها نیاموخت!
همشون خوب بودن ولی ایکاش کله هرمی هم بود
این چطوره ؟
👇 این
https://s8.uupload.ir/files/untitled_u57t.png
واقعا اگه کلمه (این) رو داخل تصویر جا نمی کردی
واقعا هیچوقت نمی تونستم اون هیولا رو تشخیص بدم و بفهمم کدومش انسانه کدوم هیولا
ولی در کل ممنونتم سوسمار که هوای کندذهنایی مثل منو داری
فقط Nemesis خدایی هیچی اندازه این موجود منو ب ترس ننداخت
این سن ۳۵ سالگی بعضی موقعه تو خواب کابوسشو می بینم 😅😁 اسیب روحی رو زد بهم اون زمان
اویل ۳
اون کات سین اولش خیلی خوف و عجیب بود
همه تا بیخ گردن مجهز ولی جلو زامبی ها حتی با شاتگان کاری نمیتونستن کنن
کلا رو ps1 و pc حس عجیبی داشت اون زمان
بازیه Splatterhouse هم خیلی خوبه مم نسخه 3d که سال ۲۰۱۹ فکر کنم اومد رو داخل ps3 بازی میکنم الان حسش خوبه
۲۰۱۰ سالش اشتباه نوشتم
Splatterhouse نسخه 3d اومده بود
واقعا nemesis از بهترین و ترسناک ترین دشمن های سری resident evil هستش 😱 ، کله هرمی سری سایلنت هیل هم فوقالعاده است که متاسفانه توی این فهرست نیست 😓.
یکی از اولین تجربه هام تو ژانر وحشت سایلنت هیل و undying بودند. دومی من تقریبا ده ساله رو شب ها میخکوب کرد پای گیم و کلی ترس بهم القا کرد. اون قلعه رها شده و نفرین اهریمنیاش ، صدای باد وحشتناکش و اتمسفر بیش از حد ترسناکش…
U-3خدا بیامرز.
Mr.X شاید خنده دار باشه ولی یک سری جا ها یهویی روبرو شدن باهاش سکته میزدی بخصوص تو اون دوربین ثابت که یهویی دوربین عوض می شد و جلوت سبز میشد.
البته یک چیز دیگه رو هم یادتون رفت اون هم زامبی های قرمز اویل۱ هستش که مثل سگ می ترسیدم وقتی یهویی می دویدن می اومدن جلوت حالا فک کن این بازی قابلیت وی آر می داشت و این ها جلوت سبز می شدند.
حیف که اویل۱.۵ رو خیلی ها نمیشناسند اگر هم بازی کردید باید بگم واقعا باید از تمام اون انمی های این سری توی سری اویل باید استفاده بشه بخصوص اوت بریک که یک مرحلش باغ وحشه و گوریل های آلوده سری۱.۵ برای این بازی به شدت اتمسفر بازی رو دارک می کنه.
اگر اویل اوت بریک ریمیک بشه به شخصه دوست دارم کوسه های زامبی رو بیشتر ببینم و مپ باغ وحش رو بزرگتر بکنن مثلا توی یک ساختمون بزرگ هستی و اونجا آکواریوم هستش از ماهی های پلارانیا یا کوسه آلوده یا میشه به هشت پا و… هم بگیم که بازی رو به شدت ترسناک بکنه و اون ترس اویل۲ رو دوباره زنده بکنه.
عالی برادر 😍😍
حرف در مورد گوریل های آلوده شد. نمیدونم آیا با بازی Onimusha آشنا هستید. در نسخه سوم این مجموعه Onimusha 3 Demon Siege مرحله مربوط به باغ وحش، البته یکجورایی شبیه به شهر بازی و باغ وحش بود. شاهد همچین موجوداتی بودیم منتها در این بازی ترکیبی از فیل با میمون بود. که اگر فایل های که در روند آن مرحله را جستجو می کرد. Guildenstern در مورد این توضیح میده که هدفشان ترکیب فیل با شیر بوده، اما بعد از این عمل، به خوبی جواب نمیده چون که همچین موجوداتی مدام در حال خوابیدن بودند. بنابراین تصمیم میگره که فیل ها را با میمون ها ترکیب بکنه. مشخصه که تا حدودی این موجودات از همان بازی آزمایشی Resident Evil 1.5 الهام گرفته بودند. در کل آن مرحله از بازی همیشه برای بنده دلهرهآور بوده.
واقعا چرا انیموشا رو رها کردن فوق العاده بود…
البته من یک مورد رو هم فراموش کردم که اینو هم اضافه کنم.
ترکیب انسان با عنکبوت به شدت ترسناک بود انگار سرعت وردیگو اویل۴ رو به یک عنکبوتی که با داشتن ۶ تا دست و ۲تا پای آدمیزادی بیاد دنبالت و با شکوندن لولا های دیوار یا زمین بیاد دنبالت.
اون گوریلی که میگم جاش رو با لیکر های عزیز عوض کردند گوریل هاش جوری بودند که حتی موقعی که به سقف هم بارفیکس می رفتند با ضربه محکم پاهاشون بهت آسیب می زدند.
اون عنکبوتی هارو من فقط تو مرحله آزمایشگاه آمبرلا پیدا کردم و یکجورایی همون آزمایشگاه اویل۲ بود با ترکیب اوت بریک و یکسری مکان های جدید تر یعنی مرحله آزمایشگاه آمربلا به ۳ طبقه خلاصه می شده و هر۳ طبقه چندین مکان داشتند و آسانسور اصلی اونو پشتیبانی می کردند.
اون مرحله ای هم که باید توی فایل۲ لئون بری آیدا رو پیدا بکنی هم توی اویل۱.۵ بود ولی با این تفاوت که آسانسور بالا بود و به دلیل ناقص بودن ساخت باید از چیت کد استفاده می کردی که من تا آسانسور سقف پیشرفتم ولی چون بازی رو تکمیل نکرده بودند اونجا آخر خط بود.
اون ویلیام بریکن ریمیک هم دقیقا همون نسخه۱.۵ هستش تو نسخه۱.۵ هم با این تفاوت که بدنش کلا پر از چشمه و کلا سیاه شده.
سالها میش وقتی برای اولین بار با نمسیس رویرو شدم رو هموز یادم میاد. دقیقاً ۲۰ سال میگذره. توی حیاط RPD , صفحه سیاه سفید شد، از ترس نمیتونستم دسته رو توی دستم نگه دارم. دوئیدم سمت تلوزیون و خاموش کردم، فرار کردم تو حال پذیرایی پیش مادرم. چون دستگاه روشن بود، با وجود خاموش بودن تیوی میترسیدم توی اتاق برم.
داهاکا تو شاهزاده ایرانی هم باید تو لیست میذاشتین
جای Mr. X تو لیست خالی بود, در ضمن ایکاش Dino Crisis رو هم ریمیک کنند
جای مستر ایکس خالیه
چه لیست عالی و به یاد ماندنی
خسته نباشید آقای زرمهر فوق العاده بود
ترسناک ترین کاراکتر واسم اون آدم کوچولوئه تو بازی evil dead بود
شما که این همه اهل ژانر وحشت هستید خواهشم از شما این هست که به اون بازی هم اشاره کنید چون یادمه خیلی تجربه لذت بخشی رو ارائه داد در گذشته
مورد بعد این که معیار ژانر وحشت چیه؟ منظورم اینه بعضی بازی ها برای بعضی ها ترسناک نیستن و برای بعضی دیگر وحشتناکن اینجا یه منتقد چجور باید بازی رو نقد کنه
فقط نمیسیس
Dahaka
Prince of persia 2
نمسیس بی شرف
یه جا بود که از آینه میپرید تو که همون موقع بازیم فریز میکرد و من همون موقع عین خر میترسیدم و هیچوقت نتونستم بازی رو ps1 تموم کنم به خاطر این فریز شدن
lie?no@ اون آینه نبود رفیق پنجره بود که تو ساختمان پلیس R.P.D اون قسمته زیر پله ها که رد میشدی یهو پنجره رو میشکنه پرت میشه داخل که یک بازوکا هم دستشه و بهت شلیک میکنه، و اینکه درکت میکنم کلا ما اون زمان بازی هارو با درد و خونریزی تموم میکردیم اون موقع درسته برامون سخت بود و کلافه میشدیم اما الان که فکرمیکنم میبینم چه لذتی داشت آدم حاضره برگرده به همون دوران، نمسیس هم که شده بود کابوس دوران کودکیه ما، سنمون هم خب خیلی کم بود دقیق خاطرم نیست اما فکرکنم اون موقع تو سن پنج شیش سالگی تجربش کردم یادمه بازیشو داییم داشت پلی میداد من نگاه میکردم از همون موقع عاشق رزیدنت اویل و سبک ترسناک شدم کلا از همون بچگی نسبت به ترس مصون شدم عادی شده برام دیگه ولی من واقعا مدیون کپکام و رزیدنت اویل هستم و همینطور داینو کرایسیس که منو با سبک ترسناک و وحشت بقا آشنا کردن داینو کرایسیس و رزیدنت اویل رو به یک اندازه دوست دارم واسه همینه که تو کامنت بالام گفتم وقتشه کپکام بره سراغش دیگه زیادی چسبیده به اویل
آخ آخ گفتی داینو کرایسیس
واقعا ip شاهکاری بود
واقعا باید یه ریمیک بدن براش
یادمه رو جلدش به فارسی نوشته بودن شیطان دایناسوری (نمیدونم اگه یادت باشه کلا جلد بازی های ps2 و ps1 روش به فارسی مینوشتن ) چقد بچگی این بازی ها بهمون حال میداد
آره یادمه بعد جالبه یک سری از بازی ها عکس رو جلدش مال یک بازی دیگه بود خودش یک چیز دیگه مثلا من یادمه رزیدنت اویل ۳ رو که میخواستم بخرم عکس رو جلدش ربکا و بیلی شخصیت های نسخه اویل زیرو بودن بعد از خود یارو پرسیدم گفتش نگران نباش اون فقط جلدش فرق میکنه در واقع نسخه سوم هستش
.
جالبه بیشترین دیسکی که از یک بازی داشتم اویل ۳ بود انقدر این بازی رو تموم میکردم که سی دی خش میوفتاد میرفتم هی میخریدم نمیدونم چرا سیر نمیشدم ازش فکرکنم هزارباری تمومش کردم عاشق بخش مرسنرایز بازی بودم همون بخشی که بعد اینکه بازی رو تموم میکنی اضافه میشه بعد طی زمان مشخصی باید خودت رو از محل قطار به محل اول بازی برسونی و دشمنا رو بکشی تا امتیاز کسب کنی برای خرید اسلحه یادش بخیر چه آهنگ فوق العاده ای داشت و دوتا نمسیس هم همزمان بهت حمله میکردن خیلی بخش چالشیی بود جوری که باید مهماتت رو با برنامه ریزی باید استفاده میکردی به نظرم اویل ۳ بهترین و کامل ترین و اصیل ترین نسخه این فرانچایز هستش هیچکدوم از نسخه های به اندازه اویل ۳ منو تحت تاثیر قرار نداد در واقع اون زمان حکم لست او آس رو داشت انقدر فوق العاده بود همه چیش پرفکت بود گیم پلی، داستان، موسیقی، گرافیک همه چی در بهترین حالت ممکن بود هنوزه که هنوزه موسیقیاش رو دارم و گوش میدم بیشترین و زیباترین موسیقی ها متعلق به همین نسخس به نظرم هرکسی تو دنیا نتونسته اویل ۳ تجربه کنه باخته
.
داینوکرایسیس ۲ رو هم همینطور اونم یک بخش مرسنرایز داشت بعدی که بازی رو تموم میکردی میتونستی در نقش دایناسورا هم بازی کنی داینو کرایسیس ۲ هم به اندازه اویل ۳ دوست داشتم اونم خیلی سی دیاشو داشتم انقدر تموم کردم که شمارشش از دستم در رفته این بازی همه چی داشت لعنتی یادش بخیر تی رکس انگار حکم نمسیس رو داشت برامون هرجا میرفتیم میومد لعنتی انگار تعقیبمون میکرد مثل نمسیس، اون مبارزه زیر آب با اون دایناسوره، یا سوار قایق میشدیم با اون دایناسورهای تو آب میجنگیدیم، اون دایناسور کوچیکه که کارت رو از دستمون چنگ زد فرار کرد و باید ازش میگرفتیم، یا دایناسورهای پرنده چقدر کشتنشون سخت بود، موسیقی های بازی هم که فوق العاده بودن داینو کرایسیس ۲ هم مثل اویل ۳ هرکی بازی نکرده باخته وای خدا چقدر هوس کردم برم این دوتا رو بازی کنم خداشاهده اگر لست رو فاکتور بگیریم یک تار موی گندیده این دوتا بازی رو به صدتا مثل بازی های الان نمیدم اصلا حالا که فکرمیکنم کپکام بهتره دست نزنه بهش اونوقت برمیداره مثل اویل ۳ ریمیکش میکنه خراب میشه
منظورت نزدیکای اتاق سیو هستش دیگه؟
اون پنجره بود نه آینه.
اون قسمتی که توی رستورانی و نمیسس میاد ترسناکه البته اونجا رو باید خودت انتخاب کنی که بری توی ساختمون اداری یا بری توی رستوران که بسته به انتخابت می تونی با مستر ایکس روبرو بشی یا ازش فرار کنی.
(((اون قسمتی که توی رستورانی و نمیسس میاد ترسناکه البته اونجا رو باید خودت انتخاب کنی که بری توی ساختمون اداری یا بری توی رستوران که بسته به انتخابت می تونی با مستر ایکس روبرو بشی یا ازش فرار کنی))) رفیق چرا قیمه ها رو میریزی تو ماستا مستر ایکس تو اویل ۳ چیکار میکنه اون نمسیسه اول جملت با آخر جملت نمیخونه اشتباه نوشتی
دادا از بس تو ریمیک۲ منو ترسونده که ریمیک۳ منو نترسوند راستش وقتی ریمیک و نسخه اوریجینال این دو رو مقایسه می کنی میگی روند پیشرفت این دو چپه شده.
ریمیک ۳ نترسوندت چون در مقایسه با نسخه اورجینالش مزخرفی بیش نبود خودت نسخه اورجینالش رو بازی کردی رفیق میدونی چه خبر بوده تو اولین کامنتم تو اوایل پست گفتم چرا فاجعس، اگر همون تیمی که رو اویل ۲ ریمیک کار کرده بودن رو اویل ۳ کار میکرد اتفاقات بهتری میوفتاد
دا مستر ایکس تو re3 نبودا
خوب میگم از بس این زمان اویل۲ و اویل۳ با هم قاطی هستش که خودم قاطی می کنم اویل۳ کمی از اویل۲ موقعیت زمانیش جلوتر بود یعنی اونجایی که بیشتر مردم به زامبی تبدیل میشن ولی توی نسخه ۲ بیشتری ها زامبی شده بودند و عملا انگار تنها باز مانده ها اون هایی بودند که وارد شهر شدند یا از اونجا خارج شدند.
ولی بعدش اویل۲ جلوتر از زمانش رفت و اویل۳ با اون روند بیمارستان داستان رو کند تر کرد.
خیلی وقته جای خالیه یه ریمیک از Dino Crisis رو می حسم
متاسفانه خلاقیت به شدت کم شده که حتی توی صنعت گیم هم داره خودش رو نشون میده بازی های نوستالژیک شخصیت پردازی و داستان سرایی خیلی عالی داشتن
اوت لست:نخوندم.🗿🗿
نمسیس و grey children سایلنت هیل ۱ از بدترین ها و خوفناک ترین ها بودن
بنظرم چیزی که بیشتر از جامپ اسکر ها و ظاهر ترسناک ، حس ترس رو منتقل میکنه ناتوانی و مرگ با یه تاچ هست.
بشخصه برا من ترسناک ترین موجود سری رزیدنت همیشه اره برقی بوده
به محض اینکه صدای اره برقی میشنیدم فقط میخواستم بدو ام و فرار کنم
و کلا باس هایی که باید فقط بدویی و اگ برسن بهت کارت تمومه خیلی خوبن و حسابی استرس میدن بهت بخصوص اگ صدا گذاری عالی باشه و صداش هی نزدیک تر بشه…با تمام وجود دکمه سرعتو نگه میداری و هی میگی غلط کردم غلط کردم 🙂
نمسیس ترسناک ترین بود البته برای من.