نقد و بررسی بازی System Shock Remake؛ اهریمن دیجیتالی

امروز به نقد و بررسی ریمیک یکی از تاثیرگذارترین آثار شوتر اول شخص یعنی System Shock پرداخته و خواهیم دید که آیا با یک بازسازی مطلوب روبه‌رو هستیم یا خیر؟

زمانی که عنوان System Shock در سال ۱۹۹۴ به مخاطبان بازی‌های ویدیویی معرفی شد، ژانر شوتر اول شخص همچنان در حال آزمون و خطا در راستای یافتن هویتی ثابت و پایدار بود و می‌توان گفت این اثر تکه‌های زیادی از این پازل را سر جایش گذاشت و کمک کرد که این ژانر هر چه بیشتر پیشرفت کرده و به بلوغ برسد؛ از پازل‌ها گرفته تا طراحی محیط همگی یک لایه‌ی کاملا تازه به عناوین اول شخص بخشیدند. با این وجود امروزه نسخه‌ی اوریجینال این اثر بسیار منسوخ شده به شمار می‌آید و بر خلاف عناوینی همچون DOOM یا Quake که همچنان می‌توانند تجربه‌های مطلوبی ارائه دهند، System Shock به شدت نیازمند یک بازسازی بود.

حال پس از مدت‌ها انتظار برای این ریمیک، استودیوی Nightdive اثری را تحویل داده است که نه تنها بسیار وفادار به نسخه‌ی اوریجینال خود است بلکه تمامی خصوصیات انقلابی آن را به بهترین شکل برای دنیای مدرن بازسازی می‌کند تا مخاطبان تازه بتوانند یکی از جذاب‌ترین و انقلابی‌ترین آثار شوتر اول شخص را با تمام شکوهش تجربه کنند.

به جهنم تکنولوژی خوش آمدید!

داستان بازی شما را در نقش یک هکر ماهر قرار می‌دهد که توسط کمپانی TriOptimum دستگیر شده و به پایگاه فضایی Citadel منتقل می‌شود. جایی که مسئول این پایگاه Edward Diego از او می‌خواهد که تمامی محدودیت‌های Shodan، هوش مصنوعی که تقریبا کنترل همه‌ی امور این ایستگاه فضایی را به عهده دارد را از بین ببرد. پس از این که هکر بی‌نام داستان ما این کار را انجام می‌دهد توسط ماموران TriOptimum بیهوش شده و زمانی که بیدار می‌شود Citadel را مرده و ساکت درمی‌یابد.

کمی بعد متوجه می‌شویم که Shodan تقریبا تمامی انسان‌های این ایستگاه فضایی را کشته و حالا تنها چیزهایی که در راه‌روهای آن قدم می‌زنند، انسان‌های جهش یافته و ربات‌هایی هستند که Shodan با قطع اعضای بدن کارکنان این ایستگاه آن‌ها را ساخته است تا به او خدمت کنند؛ حالا شما در نقش پلیر وظیفه دارید از انبوهی از ربات‌ها و موجودات جهش یافته عبور کنید تا بتوانید جلوی Shodan و نقشه‌ی او در راستای نابودی بشریت را بگیرید.

مسئله‌ای که وجود دارد آن است که داستان بازی همچنان حس و حال یک داستان بسیار ساده‌ی دهه نودی را می‌دهد، اما چیزی که این داستان را چه در نسخه‌ی اوریجینال و چه در نسخه‌ی ریمیک جذاب می‌کند کاراکتر Shodan است که باعث شده است امروزه به یکی از شناخته شده‌ترین و نمادین‌ترین آنتاگونیست‌های صنعت گیمینگ تبدیل شود.

ریمیک بهتر از هر زمان دیگری Shodan را به تصویر کشیده و سازندگان حتی صداگذار سال ۱۹۹۴ او را دوباره برای ایفای نقشش بازگردانده‌اند که امری فوق‌العاده است و هر چه بیشتر حس و حال اوریجینال این اثر را در بازسازی آن حفظ می‌کند. خصوصیت برجسته و متمایز کننده‌ی Shodan نسبت به بسیاری دیگر از هوش مصنوعی‌های اهریمنی که تا به امروز مشاهده کردیم، رفتار و اخلاقیات اوست.

ما شاهد یک هوش مصنوعی سادیسمی خود شیفته هستیم که در مکالماتش بسیار حس و حال این موضوع را به شما منتقل می‌کند که سعی دارد تا حدودی در گفتارش از انسان‌ها تقلید کند با وجود اینکه لزوما فهم درستی از آن ندارد.

همچنین این هوش مصنوعی لزوما زیرک‌ترین هوش مصنوعی نیز محسوب نمی‌شود و گاها احساس می‌کنید نقشه‌های اهریمنی که از آن‌ها با علاقه و افتخار صحبت می‌کند لزوما هوشمندانه نیستند و همین مسئله باعث می‌شود با یک نمایش کلیشه‌ای از هوش مصنوعی خود مختار در این بازی روبه‌رو نباشید و بیشتر با Shodan ارتبا برقرار کنید بنابراین به سادگی می‌توانم بگویم مکالمات Shodan یکی از جذاب‌ترین بخش‌های این تجربه محسوب می‌شود.

مبارزه تا سر حد مرگ در دل فضا

بخش گیم‌پلی جایی است که بازسازی System Shock به راستی در آن می‌درخشد! همانطور که گفتم زمانی که این اثر در سال ۱۹۹۴ برای اولین بار عرضه شد عموم استانداردهای تعریف شده برای بازی‌های اول شخص شوتر توسط عناوین Wolfenstein و DOOM پایه گذاری شده بود و لزوما یک قالب نهایی و قطعی برای ساخت این بازی‌ها وجود نداشت. از همین رو سازندگان System Shock نیز استایل خاص خود را برای ساخت بازیشان انتخاب کردند اما امروزه این مسئله فرق می‌کند.

این ریمیک حالا گیم‌پلی آرکیدی اوریجینال و ایده‌های متمایز کننده خودش را با استانداردها و معیارهای پایه گذاری شده و در قالب رسمی این ژانر به تصویر می‌کشد که باعث می‌شود System Shock به یک تجربه‌ی شوتر اول شخص بسیار سرگرم کننده و جذاب تبدیل شود که به خوبی حس قدیمی خودش را حفظ کرده است اما تجربه‌ای تازه و مدرن ارائه می‌دهد! اگر با System Shock آشنایی چندانی ندارید باید بگویم روند گیم‌پلی و پیش‌روی در آن کمی متفاوت با آثار امروزی شوتر اول شخص است چرا که تا حد زیادی بر مبنای گشت و گذار و جست‌وجو در محیط بنا شده است.

شما در یک محیط بسیار گسترده قرار می‌گیرید که ده‌ها در و پازل مختلف را جلوی روی شما می‌گذارد، برخی از این درها باز بوده و برخی دیگر نیازمند کلید هستند. شما باید در محیط به جست‌وجو بپردازید، پازل‌ها را حل کنید، کلید‌های کارتی را پیدا کرده و درها را باز کنید، با دشمنانی که Shodan به سمتتان می‎‌فرستد درگیر بشوید، با از بین بردن سیستم‌های امنیتی کنترل Shodan را روی محیطی که در آن قرار دارید کم کنید و مهم‌تر از همه سعی کنید در این پروسه زنده بمانید!

در نسخه‌ی اوریجینال ما لزوما با یک هوش مصنوعی بسیار پیچیده یا حتی مطلوب روبه‌رو نبودیم از همین رو دشمنان آن چنان پلیر را به چالش نمی‌کشیدند اما حالا در نسخه‌ی بازسازی شده شاهد هوش مصنوعی بسیار قدرتمندتری هستیم که درگیری با آن‌ها می‌تواند چالش بسیار جذابی برای پلیر باشد. بد نیست اشاره کنم این اثر یک سیستم تعیین درجه‌ی سختی بسیار انعطاف‌پذیر نیز در ابتدای بازی در اختیار شما قرار می‌دهد که با توجه به علاقه‌ی شخصی می‌توانید درجه‌ی سختی تک‌تک بخش‌های برجسته‌ی بازی از جمله هوش مصنوعی، تعداد دشمنان، پازل‌ها و فضای Cyberspace را تعیین کنید تا یک تجربه‌ی کاملا شخصی‌سازی شده و باب میل خودتان برایتان به ارمغان بیاید.

شما با جست‌وجوی Citadel می‌توانید به آیتم‌های مختلفی از جمله اسلحه‌های سرد و گرم، آیتم‌های تقویتی و سلامتی و همچنین صداهای ظبط شده توسط کارکنان این ایستگاه دست یابید که گاها برای شما برخی از موضوعات داستانی را روشن کرده و همچنین ممکن است اطلاعاتی درباره‌ی چگونگی دسترسی به کلید‌ها و یا بخش‌های غیر قابل دسترس Citadel در اختیارتان قرار بدهند.

در طول بازی شما به طیف گسترده‌ای از اسلحه‌های گرم و سرد دسترسی پیدا خواهید کرد که البته بسیاری از آن‌ها نیازمند گشت و گذار در محیط و یافتن هستند بنابراین اگر اهل آثار وحشت بقا هستید این بازی حسابی قرار است حس کنجکاوی شما در راستای گشتن محیط را قلقلک دهد و بازی نیز به خاطر آن به شما پاداش می‌دهد. اسلحه‌های گرم و گان پلی آن‌ها به شدت بهبود یافتند و حالا واقعا تیراندازی با آن‌ها لذت‌بخش است.

برخی از اسلحه‌ها همچون اسلحه‌هایی که از انرژی تغذیه می‌کنند، دارای مودها و حالت‌های قدرتی مختلف هستند، علاوه بر آن برخی دیگر از آن‌ها که از گلوله‌ها استفاده می‌کنند نیز دارای انواع مختلفی از مهمات هستند که شما می‌توانید با توجه به شرایط و دشمنانی که با آن‌ها درگیر هستید گلوله‌ی مناسب را داخل اسلحه‌تان بگذارید. انواع سلاح سرد نیز درست همچون نسخه‌ی اوریجینال در این بازی بازگشته‌اند که از محبوب‌ترین آن‌ها می‌توان به Laser Rapier اشاره کرد. تقریبا اکثریت این اسلحه‌ها با توجه به مهمات یا قدرتشان توانایی متلاشی کردن دشمنان را دارا هستند که سازندگان به بهترین شکل آن را طراحی کردند.

یکی از مشکلاتی که شخصا با گیم‌پلی داشتم به مبارزات با اسلحه‌های سرد و واکنش دشمنان به آن‌ها بازمی‌گردد چرا که این دسته از اسلحه‌ها در هنگام استفاده متاسفانه سنگینی ضربات را به خوبی به نمایش نمی‌گذارند و گاهی اوقات احساس می‌کنید با استفاده از یک پر در حال ضربه زدن به دشمنان هستید به طوری که گاها ممکن است ضربات خود را با تمام توان شارژ کنید اما زمانی که ضربه به دشمنتان برخورد می‌کند خم به ابرو نمی‌آورد! اما بر خلاف این مسئله، اسلحه‌های گرم و استفاده از آن‌ها به شدت لذت‌بخش است و دشمنان نیز واکنش‌های مناسبی به حملات شما با توجه به توان اسلحه‌تان نشان می‌دهند و متلاشی کردنشان حسابی سرگرم‌کننده و جذاب است.

علاوه بر اسلحه‌ها ما شاهد وجود ده‌ها نوع آیتم مختلف در داخل نقشه‌ی بازی هستیم که شما می‌توانید آن‌ها را Vaporize یا Recycle کنید که تبخیر کردن آن‌ها موجب دریافت Scrap شده و با بازیافتشان پول بدست می‌آورید. این آیتم‌ها شامل لیوان، کیسه‌های خون، دفترچه و بسیاری دیگر از آیتم‌هایی هستند که سرتاسر Citadel پراکنده شده‌اند و هر کدام به نوبه‌ی خود می‌توانند برای تبخیر یا بازیافت بهینه‌تر جلوه کنند به عنوان مثال یک آیتم در صورت تبخیر ممکن است به شما ۵ عدد Scrap بدهد در حالی که بازیافت آن یک عدد سکه در اختیار شما قرار می‌دهد. لازم به ذکر است که Scrapها نیز قابل بازیافت هستند و هر ۱۰ عدد از آن‌ها معادل یک سکه است.

این سیستم به شما اجازه می‌دهد در راستای بدست آوردن پول دائما این آیتم‌ها را جمع‌آوری کرده، مدیریت کنید و به صورت بهینه آن‌ها را تبخیر یا بازیافت کنید. در نهایت پول‌ بدست آمده از این اعمال به شما اجازه‌ی خرید کردن از دستگاه‌های خوراکی یا مهماتی را می‌دهد که در سرتاسر ایستگاه Citadel پراکنده‌اند. برخی از این دستگاه‌ها حاوی خوراکی‌هایی هستند که سلامتی شما را بهبود می‌بخشند و برخی دیگر شامل آیتم‌های سلامتی و تقویتی همچون تقویت Stamina و … هستند.

تعادل بین این اعمال به شکلی بسیار مطلوب برقرار است و پلیر را به نوعی تشویق به گشت و گذار بیشتر و یافتن آیتم‌ها می‌کند که در این مسیر می‌توانید آیتم‌ها و کلیدهای مختلف را نیز پیدا کنید. به طور کلی روند گیم‌پلی System Shock بهتر و بهینه‌تر از هر زمان دیگری جلوه می‌کند. از ارتباط مستقیم گشت و گذار در محیط با روند کلی بازی تا گان‌پلی آرکیدی به شدت لذت‌بخش و تنوع عالی اسلحه‌ها همه و همه باعث می‌شوند لحظه‌ای در طول این تجربه خسته نشوید.

پازل‌ها نیز بخش بسیار مهم و برجسته‌ای از گیم‌پلی و روند کلی System Shock هستند که همچنان در این بازسازی نیز بسیار سرگرم‌کننده و درگیرکننده جلوه می‌کنند و برخی از آن‌ها به راستی می‌توانند برای چند دقیقه‌ای شما را مشغول کنند. همچنین حالت ظاهری این پازل‌ها و طوری که شما در آن‌ها پیش‌روی می‌کنید بسیار آرامش بخش است و شخصا حس خیلی خوبی از انجام آن‌ها دریافت می‌کردم.

بخش Cyberspace نیز با همان روند سابق اما رنگ و لعابی تازه در این بازسازی حضور دارد و حقیقتا یکی دیگر از مشکلاتی که با بخش گیم‌پلی دارم به همین بخش بازمی‌گردد. Cyberspace همانطور که از نامش مشخص است به شما اجازه می‌دهد وارد فضای سایبری سیستم Citadel شده، لایه‌های امنیتی را دور بزنید و درهای مختلف را باز کنید. طی این بخش شما در این فضای کسل کننده به مبارزه با ماموران این سیستم امنیتی می‌پردازید تا در نهایت بتوانید آن را شکسته و از این فضا خارج شوید.

مشکلی که وجود دارد آن است که این بخش به شدت خسته کننده است و به سرعت تکراری می‌شود. شاید اولین باری که وارد آن می‌شوید با خودتان بگویید «چه مینی گیم جالبی!» اما پس از آن هر بار که واردش می‌شوید بیشتر از فضای یک‌نواخت و روند بازی در آن جا خسته می‌شوید. دشمنان در فضای سایبری پس از مدتی صرفا موانعی غیر جذاب هستند که مجبور هستید از آن‌ها عبور کنید و گیم‌پلی این بخش نیز بر خلاف گیم‌پلی اصلی بازی به سرعت یک‌نواخت و خسته کننده می‌شود.

اما اگر از Cyberspace گذر کنیم باید گفت که این ریمیک نشان می‌دهد که چطور ساختاری که نزدیک به سه دهه‌ی پیش پیاده سازی شده است می‌تواند همچنان به شکلی عالی جلوه کند و بازدهی بسیار بالایی داشته باشد، ما در بخش گیم‌پلی شاهد System Shock با تمام شکوه سابقش هستیم، تمام ایده‌هایی که باعث شدند این اثر در سال ۱۹۹۴ به یک تجربه‌ی نمادین در ژانر شوتر اول شخص بدل شود حالا به شکلی بهبود یافته و بهتر از همیشه به نمایش گذاشته می‌شوند که یک تجربه‌ی گیم‌پلی شوتر آرکیدی تقریبا بی‌نقص و به شدت انعطاف پذیر و لذت بخش را ارائه می‌دهد.

با این وجود لازم به ذکر است که روند System Shock کمی سلیقه‌ای بوده و لزوما یک اثر شوتر اول شخص Run & Gun نیست که دائما شما را در مبارزات پر هرج و مرج قرار دهد.

رتروی سایبرپانکی مدرن

یکی از خصوصیات اصلی یک بازسازی، مخصوصا بازسازی چنین آثاری که از لحاظ ظاهری منسوخ شده هستند، بهبودهای ظاهری و گرافیکی آن است و بگذارید در همین ابتدا بگویم که آرت استایل و گرافیک این اثر فوق‌العاده جذاب است و به شدت می‌تواند حس و حال یک دنیای سایبرپانکی رترو اما در عین حال مدرن و تازه را به شما القا کند. دنیای بازی و محیط آن مملو از چراغ‌های نئون و رنگ‌های زنده و پویاست که باعث می‌شود نگاه کردن به این بازی بسیار چشم نواز باشد.

آرت استایلی که سازندگان برای بازی خود برگزیدند نیز بسیار آرت استایل جذابی است که به شکلی بسیار زیبا با دنیای آن در تعامل است و خصوصیات ظاهری مختلف بازی را تقویت می‌کند. آرت استایل بازی حالتی مینیمالیستیک داشته که باعث می‌شود محیط و دنیای بازی حس و حال رترو و کلاسیک دهه ۹۰ را القا کنند در حالی که ظاهر کلی بازی بسیار مدرن و پولیش شده است و شخصا به شدت از این انتخاب سازندگان راضی هستم که باعث شد در طی تجربه‌ی بازی به شدت در اتمسفر و دنیای بازی غرق بشوم.

دشمنان بازی نیز در این بازسازی به طور کلی از نو طراحی شده و در حالی که ساختار و ایده‌ی اوریجینال خود را حفظ کردند اما حالا بهتر از همیشه به نظر می‌رسند و سازندگان به بهترین شکل دوباره روحی تازه در وجود این موجودات دمیده‌اند.

بخش قدرتمند دیگر بازی صداگذاری محیط و ساندترک آن است که به بهترین شکل مکمل تمام خصوصیاتی است که در این بخش به آن اشاره کردم. موسیقی سایبرپانکی بازی چه در حین مبارزات و چه در زمان گشت و گذار در محیط بسیار مناسب است و باعث می‌شود هر چه بیشتر محیط و دنیای بازی شما را در خود ببلعند.

صداگذاری اسلحه‌ها عالی است و حتی برخی از ربات‌های نیمه انسان بازی نیز دارای صداگذاری هستند که عمق بیشتری به این دشمنان بازی می‌بخشد به طوری که گاها ممکن است به آرامی صدای صحبت آن‌ها با Shodan و ستایش کردنش را همچون یک خدا را توسط این سربازان بشنوید که باعث پویایی هر چه بیشتر روند بازی می‌شود و شما به خوبی احساس می‌کنید که همه چیز حتی وقتی که شما لزوما آن‌ها را مشاهده نمی‌کنید نیز در جریان است و به سمت جلو حرکت می‌کند.

به طور کلی استودیوی Nightdive در مبحث بازسازی ظاهری بازی سنگ تمام گذاشته و محیطی را خلق کرده است است که داینامیک بسیار جالبی را بین گذشته و حال به تصویر می‌کشد گویی که بازی از طریق یک پورتال به زمان حال منتقل شده است و در حالی که حس و حالی کلاسیک دارد اما به شکلی عالی مدرنیزه شده است. صداگذاری و موسیقی بازی نیز مثال زدنی است که در نهایت با تعامل با دیگر بخش‌های بازی یک تجربه‌ی فوق‌العاده جذاب را به ارمغان می‌آورد.

این بازی روی PC تجربه و بررسی شده است