نقد فیلم Shazam! Fury Of The Gods | اثری سرگرم‌کننده با ساختاری ضعیف

فیلم Shazam! Fury Of The Gods در کل یک اثر ابرقهرمانی سرگرم‌کننده است اما پیاده‌سازی و اجرایی ضعیف دارد.

فیلم شزم! خشم خدایان (Shazam! Fury of the Gods) اولین فیلم از زمان تغییر و تحولات بسیار بزرگ استودیو دی‌سی به شمار می‌رود و جایگاه منحصربه‌فردی بین دو دنیای سینمایی قدیم و جدید دی‌سی دارد. بیننده‌ها به خوبی می‌دانند که در سال‌های آینده چشم‌انداز سینمایی دی‌سی به شدت دچار تغییر خواهد شد و این در حالی است که فیلم «شزم ۲» مدت‌ها قبل از این تغییرات بزرگ دی‌سی همچون خروج هنری کویل از نقش سوپرمن ساخته شده است.

فیلم «شزم! خشم خدایان» ادامه داستان بیلی بتسون جوان با بازی آشر انجل را روایت می‌کند و یک موفقیت چشمگیر نیست و فقط گاهی اوقات توسعه کاراکتری خوبی دارد و اوج داستانی آن نیز بسیار طولانی است. با این حال،‌ کسانی که مایل هستند تا با این سفر بیلی بتسون همراه شوند، مطمئنا توسط این دنباله جدید از دنیای سینمایی دی‌سی سرگرم خواهند شد.

اتفاقات فیلم «شزم! ۲» چندین سال پس از اتفاقات فیلم اول جریان دارد و بیلی و خواهر برادرانش بیشتر با قدرت‌های خودشان آشنا شدند و توانستند تا به عنوان ابرقهرمان خود را مشهور کنند. بیلی با بازی زکری لی‌وای نقش رهبر این گروه را برعهده دارد اما همه همیشه او را به چشم رهبر نمی‌بینند و چندان مشتاق به کار گروهی نیستند.

از همه مهم‌تر، فردی فریمن با بازی جک دیلن گریزر با ذوق و شوق وارد زندگی ابرقهرمانی شده ولی بیشتر ترجیح می‌دهد تا به تنهایی کار کند و نام خودش را برجسته‌تر کند. با این حال، مشکلات خانوادگی شزم‌ها زمانی که دختران اطلس به نام هسپرا با بازی هلن میرن و کالیپسو با بازی لوسی لیو از راه می‌رسند، چندان بزرگ به نظر نمی‌رسد. دختران اطلس به تازگی از زندان خود رهایی پیدا کرده‌اند و حالا به دنبال انتقام هستند و حالا بیلی و خانواده‌اش باید جلوی آن‌ها را بگیرند.

داستان پس‌زمینه شخصیت‌های هسپرا و کالیپسو به روشی مناسب و در یک جمع‌بندی اطلاعاتی سریع درون فیلم «شزم! خشم خدایان» گنجانده می‌شود اما این داستان آنقدر غنی به نظر می‌رسد که مطمئنا روایت آن در نسخه‌ای فرعی می‌تواند جالب‌توجه باشد. به طور خلاصه، جادوگر با بازی جایمن هانسو قدرت خدایان را دزدیده و آن‌ها را درون دنیای خودشان و جدا از قلمروی انسان‌ها به دام انداخته است. حالا آن‌ها به دنبال بازپس‌گیری قدرت‌هایشان و همچنین انتقام هستند

هلن میرن و لوسی لیو واقعا توانستند شخصیت‌های خودشان را با رویکردی مهیب و ترسناک به نمایش بگذارند. این در حالی است که فیلم‌نامه فیلم نوشته هنری گیدن و کریس مورگان زمان زیادی را صرف پرداختن به این کاراکترها و قدرت‌هایشان نمی‌کند ولی با این وجود، هلن میرن و لوسی لیو به خوبی توانستند پویایی پر حاشیه و قانع‌کننده‌ای بین این دو شخصیت خود ایجاد کنند.

قبل از اینکه کالیپسو و هسپرا اولین اقدام را علیه خانواده شزم انجام بدهند، نویسنده‌های فیلم زمینه را برای توسعه کاراکتر شخصیت بیلی فراهم کردند که گاهی اوقات خام و بی‌مهارت احساس می‌شود. فیلم اول به مسائل مربوط به رها شدن او در کودکی و همچنین تردید او برای مستقر شدن در خانواده جدیدش پرداخت. فیلم دوم نیز با استفاده از همین موارد، به بررسی بی‌میلی او نسبت به خواهران و برادرانش و همچنین نپذیرفتن رزا با بازی مارتا میلانز به عنوان مادرش پرداخته است.

توسعه قوس داستانی بیل به این شکل کاملا منطقی به نظر می‌رسد اما زمانی که هسپرا و کالیپسو وارد صحنه می‌شوند و خرابی‌های بسیار زیادی را به ارمغان می‌آورند، توسعه شخصیت بیلی کاملا به حاشیه رانده می‌شود. کارگردان دیوید اف سندبرگ مطمئنا طرح داستانی را با سرعت مناسبی پیش می‌برد و این در حالی است که داستان‌های بسیار زیادی برای بازگو شدن وجود دارند.

اما همه این موارد سبب شدند تا بازگشت اجتناب ناپذیر به مسائل عمیق شخصیت بیلی باعث کاهش سرعت فیلم شود. رابطه بیلی با رزا بخش قوی‌ای از این فیلم به شمار می‌رود اما آن‌ها تنها در سه صحنه در کنار یکدیگر هستند و یکی از این صحنه‌ها نیز بسیار کوتاه است.

علاوه بر این، تأثیرگذاری فیلم «شزم! خشم خدایان» به دلیل اکت سوم بیش از حد طولانی شده آن، کمتر ملموس است. نقطه اوج فیلم در خیابان‌های فیلادلفیا جریان دارد و تعداد زیادی هیولای اساطیری یونانی را شامل می‌شود که به سرعت تکراری می‌شوند چراکه درگیری اصلی در حقیقت تنها بین دو کاراکتر جریان دارد. همین نیز سبب شده تا با وجود اینکه به ظاهر خطرات افزایش پیدا کرده، هیجانات قبل از اکت سوم از دست بروند.

با وجود اینکه فیلم «شزم! خشم خدایان» در پایان خود سرعتش کم می‌شود اما بخش میانی آن به خصوص سکانس‌هایی که مربوط به لوکیشن‌های اساطیری و افسانه‌ای در دنیای دی‌سی هستند، بسیار سرگرم‌کننده و جالب‌توجه به نظر می‌رسند. علاوه بر پرداختن به اسرار صخره ابدیت، این فیلم بیننده‌ها را به سرزمین هسپرا و کالیپسو نیز می‌برد که واقعا باشکوه است.

بازیگران فیلم «شزم! خشم خدایان» به خوبی از عهده نقش‌های خود برآمدند و این طرح بزرگ را به نمایش در آوردند اما باید گفت که همه آن‌ها به یک اندازه فرصت درخشش پیدا نکردند. این فیلم فرصت بیشتری در اختیار جک دیلن گریزر قرار داده تا نسخه بدون قدرت شخصیت فردی را به نمایش بگذارد. کمدی بین گریزر و هانسو بسیار جذاب به نظر می‌رسد و ریچل زگلر نیز توانسته در این فیلم بسیار شلوغ تأثیر خودش را بگذارد. با این وجود، چندان به دیگر اعضای خانواده شزم پرداخته نمی‌شود.

کسانی که از تماشای فیلم اول «شزم» لذت نبردند و چندان نسبت به رویکرد آرام و روشن آن در دنیای دی‌‎سی تمایل نداشتند، احتمالا از تماشای فیلم «شزم! خشم خدایان» نیز لذت نخواهند برد. با این حال، باید گفت که دیوید اف سندبرگ توانسته یک دنباله سرگرم‌کننده را خلق کند، فیلمی که اشتباهات خودش را دارد اما هدف خودش را می‌داند و سعی دارد یک اثر ابرقهرمانی سرگرم‌کننده و دلنشین باشد و در این زمینه نیز موفق بوده است.

امتیاز: ۳ از ۵

منبع: اسکرین رنت

فیلم Shazam! Fury Of The Gods از نگاه گیمفا

فیلم «شزم! خشم خدایان» سعی دارد نسبت به فیلم قبلی بزرگتر باشد اما این کار باعث شده فقط شلوغ‌تر به نظر برسد و توسعه کاراکترها، چه شخصیت اصلی و چه شخصیت‌های فرعی و شرور به خوبی انجام نشود. فیلم می‌توانست با بیشتر پرداختن به اساطیر و افسانه‌ها مسیر بهتری را در پیش بگیرد اما با نگاه اجمالی به این موارد، این پتانسیل خودش را از دست داده است.

با وجود اینکه فیلم سعی دارد با اضافه کردن شخصیت‌های هیولایی مختلف و شرورهای قدرتمند سطح خطرات را بالا ببرد اما این موضوع به خوبی به بیننده القاء نمی‌شود و نمی‌توان وحشت، خطر یا حتی هیجان را به خوبی احساس کرد. با این وجود، این فیلم ممکن است علاقه‌مندان به این ژانر را برای مدتی سرگرم کند ولی بلافاصله به فراموشی سپرده می‌شود. صحنه‌های احساسی آن نیز تأثیرگذاری زیادی ندارند و این اثر نمی‌تواند بیننده‌ها را وجد بیاورد.