بالاترین امتیازات اعطا شده از سوی گیمفا به بازی های سال ۲۰۲۲
در این مقاله قصد داریم نگاهی داشته باشیم به بازی‌هایی که بیشترین امتیاز را از سوی گیمفا کسب کرده‌اند. برای هر جایگاه، خلاصۀ نقد و بررسی از سوی منتقد را ثبت کرده‌ایم؛ برای مطالعۀ نقد و بررسی، روی نام بازی کلیک کنید. بدون فوت وقت، هر چه سریع‌تر به سراغ بالاترین امتیازات گیمفا به بازی های سال ۲۰۲۲ برویم.
Elden Ring – 10/10
Elden Ring میراثی که توسط Breath of the Wild بر جای مانده بود را دریافت می‌کند و با افزودن فرمول سولز-لایک خود، آن را اعتلا می‌بخشد و فراتر می‌رود. در عصری که بازیهای جهان آزاد با مخاطبین خود به مانند یک کودک رفتار میکنند و حس کنجکاوی را زایل می‌سازند، الدن رینگ به ماجراجویی‌های شما پاداش می‌دهد، روی شما به عنوان یک گیمر جست‌وجوگر و باذکاوت حساب باز می‌کند و در غافلگیر کردن شما کم نمی‌آورد. بی‌گمان یکی از بهترین بازیهای نسل نهم را تنها دو سال پس از آغاز دریافت کرده‌ایم.
محمد حسین کریمی
Persona 5 Royal – 10/10
بازی Persona 5 Royal الماس ارزشمندی است که حالا برای دارندگان کنسول‌های نسل نهمی نیز به صورت بهبودیافته در دسترس قرار دارد. این عنوان بدون شک در تمام بخش‌های خود یک بازی کامل محسوب میشود و هر ملاکی در خرید یک بازی داشته باشید، ناامیدتان نمی‌کند؛ مخصوصاً اگر طرفدار نقش‌آفرینی‌های شرقی باشید. پیشنهاد می‌دهیم این اثر فراموش نشدنی را بدون چون و چرا تجربه کنید.
مهدی رضایی
Gran Turismo 7 – 10/10
گرن توریسمو ۷، ادای احترامی است رویایی، به تمام اجداد گذشته‌اش در این مجموعه و ادای احترامی است بر وصف بزرگان، از بزرگان رویاسازی به آن اولین اتومبیل و تاریخ‌اش، تا آن آخرین و بازماندگان‌اش. اگر اینکه می‌گویند دوران بازیهای شبیه‌ساز رانندگی تمام شده یا رو به اتمام است، حقیقت دارد، پس بیایید تا با هم به استقبال این آخرین شبیه‌ساز واقعی رانندگی و فرهنگ رانندگی برویم.
حسین غزالی
Mario + Rabbids: Sparks of Hope – 9.5/10
بازی Mario + Rabbids: Sparks of Hope از هر نظر یک دنباله‌ی کامل و بهبود یافته برای نسخه‌ی پیشین خود محسوب میشود. آزادی عمل هر چه بیشتر در مبارزات، تنوع استایل‌های مختلف بازی کردن کاراکترها و شخصیت خاص آن‌ها، دنیایی پویا و زیبا و مهم‌تر از همه، روندی با ثبات و سرگرم کننده، باعث شده‌اند تا این اثر بتواند به یک تجربه‌ی تقریبا بی‌نقص تبدیل شود که بسیاری از قوانین ساختاری بازیهای مبارزه‌ای نوبتی را رعایت می‌کند و با ایده‌های متمایز کننده‌ی خود، آن را شخصی‌سازی می‌کند. بنابراین، اگر از نسخه‌ی ابتدایی این اثر یعنی Mario + Rabbids: Kingdom Battle لذت برده‌اید، مطمئن باشید که تجربه‌ای بسیار جذاب‌تر در این نسخه انتظارتان را می‌کشد.
آرمان زرمهر
Sifu – 9.25/10
استودیوی Sloclap با درس گرفتن از برخی اشکالات عنوان Absolver و همچنین ارائه‌ی مکانیزم‌های بسیارجذاب، موسیقی متن فوق‌العاده، گرافیک هنری عالی و سیستم مبارزات عمیق، توانسته است اثری خلق کند که نه تنها تجربه‌ای متفاوت در ژانر Beat’em Up را ارائه می‌دهد، بلکه حتی می‌توان از آن به عنوان یکی از عناوین مبارزه‌ای برجسته‌ی چند سال اخیر یاد کرد که کاملا لیاقت ستایش را دارد.
آرمان زرمهر
Resident Evil Village: Shadow of Rose – 9.25/10
اولین و آخرین DLC بازی Resident Evil Village یک تجربه‌ی داستانی احساسی را ارائه می‌دهد که به بهترین شکل داستان دو نسخه‌ی اخیر فرنچایز و خانواده‌ی Winters را به پایان برده و عمق بیشتری به پایان‌بندی Village می‌بخشد؛ به طوری که پس از پایان Shadows of Rose، نه تنها فهم عمیق‌تری از پایان نسخه‌ی هشتم پیدا میکنید، بلکه به راستی احساس به پایان رسیدن یک دوره از این فرنچایز به شما القاء میشود. با وجود آن که این بسته‌ی الحاقی از برخی مشکلات جزئی رنج می‌برد، اما نه تنها تجربه‌ای مهم از منظر داستانی را به ارمغان می‌آورد، بلکه با معرفی مکانیزم‌های تازه، گیم‌پلی‌ای نسبتا متفاوتی را نیز به تصویر می‌کشد که در نهایت این بسته‌ی الحاقی را به یکی از برترین بسته‌های الحاقی فرنچایز و تجربه‌ای بسیار لذت‌بخش و خاص تبدیل می‌کند.
آرمان زرمهر
Tunic – 9/10
اگر این نقد و بررسی را مطالعه کرده باشید، متوجه می‌شوید که TUNIC کاملا شایسته وقت شما است. وجود آن روی سرویس گیم پس به این معنی است که بسیاری از دارندگان ایکس باکس، هیچ بهانه‌ای برای اجتناب از تجربه TUNIC نخواهند داشت. این یک بازی کوچک، فریبنده و پرخاشگر است که از به چالش کشیدن شما لذت می‌برد و پاداش‌های خارق‌العاده‌ای هم برای شما به ارمغان می‌آورد. ما از یک کلمه برای خلاصه کردن TUNIC استفاده می کنیم: لذت بخش. تعداد کمی از بازی‌ها باعث می‌شوند که در کنار سرگرم‌کننده بودن، از هوش خود استفاده کنید و تعداد کمتری از آن‌ها این توانایی را دارند که همزمان لبخند روی صورت شما به ارمغان بیاورند.
امیرحسین رنجبر
A Plague Tale – 9/10
بازی A Plague Tale: Requiem، یک داستان احساسی، غافلگیر کننده و سرشار از لحظات تلخ و شیرین را به مخاطب خود ارائه می‌دهد. دنیای بازی در عین زیبایی، بسیار بی‌رحم و واقع‌گرایانه است که به دنبال این موضوع، گیمر در هر لحظه نگران اعضای خانواده‌ای میشود که سرگذشت آن را دنبال می‌کند. اگر از طرفداران بازیهای داستان محور هستید و برایتان ارائه‌ی یک داستان فوق‌العاده بر مبارزات بازی اولویت دارد، این اثر حکم یک رویا را برای شما خواهد داشت.
محمدرضا نوروزی
Horizon Forbidden West – 9/10
بازی Horizon Forbidden West، یک کلاس درس استادانه است در طراحی جهان و مراحل‌اش که مطمئناً میراثی گران‌بها در خاطرات بازی‌بازان و حتی بازی‌سازان نگه می‌دارد. با شخصیت‌های دوست‌داشتنی، داستان‌نویسی کاملاً ارتقا یافته و عمدتاً قانع‌کننده و تجربه‌ی روان و هیجان‌انگیز مبارزات با انتخاب‌های متعدد، یکی از بهترین عناوین اکشن ماجراجویی و نقش‌آفرینی سال‌های اخیر به حساب می‌آید. اگرچه مشکلات فنی مثل مسئله‌ی دیر لود شدن بافت‌ها حداقل در ابتدای کار بخشی از بازی بودند، اما زیبایی و قدرت Forbidden West مدام کاری می‌کند که آن‌ها را فراموش کنید؛ آن هم در یکی از زیباترین جهان‌هایی که در بازیهای ویدیویی دیده‌ام.
حسین غزالی
Weird West – 9/10
اگر به عناوین وسترن و بازیهای نقش‌آفرینی یا Immersive Sim علاقه‌مند هستید، به هیج عنوان بازی Weird West را از دست ندهید. این عنوان با الهام‌های درست و به جا از عناوینی چون Red Dead Redemption و Desperados و در عین حال حفظ هویت خود، توانسته یکی از لذت‌بخش‌ترین و اعتیادآورترین وسترن‌های دهه‌ی اخیر را برای ما به ارمغان بیاورد.
مهدی رضایی
Cuphead: The Delicious Last Course – 9/10
می‌توان به جرات گفت که بسته الحاقی The Delicious Last Course حسن ختامی ارزشمندی برای یک اثر هنری است. این محتوای الحاقی راه جذاب نسخه‌ی اصلی را ادامه می‌دهد و با اضافه کردن موارد جزئی اما جذاب، یک ماجراجویی جدید را به مخاطبان عرضه می‌کند. اگر از تجربه‌ی نسخه‌ی اصلی Cuphead لذت بردید، شک نکنید که این بسته الحاقی نیز برای شما فوق‌العاده دلچسب خواهد بود.
مصطفی زاهدی
Cult of the Lamb – 9/10
ریسک سازندگان در ساخت بازی Cult of the Lamb به ثمر می‌نشیند. توسعه دهنده با الگوبرداری از ویژگی‌های مثبت بازیهای پیشین این سبک، تجربه‌ای منحصر به فرد خلق کرده‌اند که در محصولی جز Cult of the Lamb نمی‌توانید چنین تجربه‌ای داشته باشید. هماهنگی و تناسب بخش‌های مختلف با یکدیگر، مهمترین نقطه قوت این عنوان به شمار می‌رود. اثر جدید استودیوی Massive Monster احتمالا یکی از بهترین بازیهای مستقل چند سال اخیر است.
امیرحسین رنجبر
OlliOlli World – 9/10
به طور کلی، OlliOlli World به عنوان یک بازی ۳۰ دلاری، محتوای مناسب و ۶ ساعته‌ی خوبی را در اختیارتان می‌گذارد. اگر به دنبال یک تجربه‌ی ساده و سرگرم‌کننده هستید که ذهن خودتان را برای مدتی محدود خالی کنید، OlliOlli World به شدت پیشنهاد میشود. با این حال اگر صبر کنید، می‌توانید این بازی را در تخفیفات و با قیمتی به مراتب به صرفه‌تر خریداری کنید. OlliOlli World تقریبا در تمام چیزهایی که می‌خواهد ارائه دهد، موفق است. بدون شک محصول جدید سازندگان Roll7، یکی از بهترین بازیهای مستقل ۲۰۲۲ تا به این لحظه است.
امیرحسین رنجبر
Return to Monkey Island – 9/10
امروزه، بازیهای کمی هستند که هدف اصلی آن‌ها کسب درآمد نباشد و عشق و علاقه تار و پود آن‌ها را تشکیل دهد. اما Return to Monkey Island از آن تجربه‌های به یادماندنی بر آمده از شوق و علاقه به شمار می‌رود که تا مدت‌ها از خاطر شما پاک نخواهد شد و در عصری که اکثر بازی‌ها به سمت تجربه‌های آنلاین یا سرویس محور حرکت میکنند، حکم یک زنگ تفریح فوق العاده را دارد.
محمدرضا نوروزی
نظر شما در مورد بازیهای فوق چیست؟ آیا با نمرات اعطا شده موافق هستید؟
مطالب مرتبط سایت
تبلیغات
پر بحث‌ترین‌ها
- بازیگر شخصیت اصلی Intergalactic نیل دراکمن را خدای بازیهای ویدیویی میداند و از همکاری با او هیجانزده است
- رکورد دیسلایک تریلر Concord توسط Intergalactic در یوتیوب شکسته شد
- رئیس ناتی داگ: تست بازیگری Intergalactic به اندازه انتخاب بازیگر نقش الی شگفتانگیز بود
- بازیهای انحصاری کنسولی بیشتری از پلی استیشن برای Xbox عرضه خواهند شد
- مدیرعامل ناتی داگ: Intergalactic دیوانهوارترین ماجراجویی ما است
- ظاهراً تریلر معرفی Intergalactic: The Heretic Prophet به تاریخ عرضه آن اشاره دارد
- دیجیتال فاندری تریلر Intergalactic را از نظر بصری شگفتانگیز توصیف می‌کند
- سازنده بازی Black Myth: Wukong بابت برنده نشدن در مراسم The Game Awards 2024 گریه کرد
- گپفا ۲۶؛ مورد انتظارترین بازیهای شما در سال ۲۰۲۵
- مدیرعامل مایکروسافت: طرفدار Xbox بودن یعنی تجربه بازیهای آن روی تمامی دستگاهها
-
تاریخ انتشار:
2022-02-25
۱۴۰۰/۱۲/۰۶ - ژانر: Action , Role-playing
- سازنده: From Software
- ناشر: Bandai Namco Entertainment
- امتیاز گیمفا: 10
-
تاریخ انتشار:
2022-03-04
۱۴۰۰/۱۲/۱۳ - ژانر: Racing
- سازنده: Polyphony Digital
- ناشر: Sony Interactive Entertainment
- امتیاز گیمفا: 10
-
تاریخ انتشار:
2022-10-21
۱۴۰۱/۰۷/۲۹ - ژانر: Japanese , Role-playing
- سازنده: Atlus
- ناشر: Atlus
- امتیاز گیمفا: 10
تبلیغات
پربازدید
+ ادامه
نقد فیلم هفتاد سی | شکست بهرام افشاری 
بهترین دیالوگ‌های انیمیشن Spider-Man: Across The Spider-Verse 
نقدها و نمرات فیلم Sonic the Hedgehog 3 
کریستوفر نولان مقام شوالیه را دریافت کرد 
خداحافظی احساسی میلی بابی براون با اعضای سریال Stranger Things 
یکی از بازیگران Red Dead Redemption 2 و GTA 5 به حضور خود در GTA 6 اشاره می‌کند 
نقدها و نمرات فیلم Mufasa: The Lion King 
عنوان فیلم Peaky Blinders مشخص شد 
زمان اکران انیمه Attack on Titan: The Last Attack مشخص شد 
معرفی ۱۶ از بهترین بازی های جنگی و شوتر ps4
- یکی از بازیگران Red Dead Redemption 2 و GTA 5 به حضور خود در GTA 6 اشاره می‌کند
- معرفی ۱۶ از بهترین بازی های جنگی و شوتر ps4
رکورد دیسلایک تریلر Concord توسط Intergalactic در یوتیوب شکسته شد 
بازیهای انحصاری کنسولی بیشتری از پلی استیشن برای Xbox عرضه خواهند شد 
بازیگر شخصیت اصلی Intergalactic نیل دراکمن را خدای بازیهای ویدیویی میداند و از همکاری با او هیجانزده است 
مدیرعامل ناتی داگ: Intergalactic دیوانهوارترین ماجراجویی ما است 
گپفا ۲۶؛ مورد انتظارترین بازیهای شما در سال ۲۰۲۵ 
گیمپلی Cronos: The New Dawn بیشتر شبیه بازیهای مدرن Resident Evil است 
محتوای همکاری Fortnite و Skibidi Toilet فردا منتشر میشود 
پیشبینی یک شرکت تحقیقاتی: در نسل بعدی تنها یک کنسول توان رقابت با نینتندو را دارد
- نقد فیلم هفتاد سی | شکست بهرام افشاری
- بهترین دیالوگ‌های انیمیشن Spider-Man: Across The Spider-Verse
- نقدها و نمرات فیلم Sonic the Hedgehog 3
- کریستوفر نولان مقام شوالیه را دریافت کرد
- خداحافظی احساسی میلی بابی براون با اعضای سریال Stranger Things
- نقدها و نمرات فیلم Mufasa: The Lion King
- عنوان فیلم Peaky Blinders مشخص شد
- زمان اکران انیمه Attack on Titan: The Last Attack مشخص شد
آنا د آرماس به جمع بازیگران فیلم Avengers: Doomsday میپیوندد 
۱۰ طراحی کارکتر برتر انیمه One Piece
نظرات
کلا با نمره‌هاتون موافقم، نه که درست و غلطی در کار باشه، بلکه سلیقه‌ها مشابه هست.
فقط به نظر من گرایند فریبکارانه و «مایکرو»ترنزکشن مربوط بهش باید همیشه در نمره دهی لحاظ شه. طی این یک سال اخیر با فشار هوادارا و منتقدا NFT داره برچیده میشه ولی اون مورد قبلی همونقدر بده ولی هنوز هست. گرن توریزمو رو خودم خیلی دوست داشتم ولی غیر از لزوم نت، واقعا زمان ریویو بدترین گرایند ممکن داشت، فقط میشد پول ریخت توش برای لذت بردن از خیلی امکانات بازی ای که اونم تو ایران این همه بابتش خرج کردیم! بازم نظر منه ممکنه موافق نباشید، اما اصلا نمیتونم قبول کنم به چنین شرایطی بگم ۱۰ از ۱۰ حتی اگه گیم پلی و صدا و گرافیک عالی باشن.
نقد اگه کارش سلیقه باشه که نقد نیست
نقد همیشه Opinion بوده و هست و خواهد بود. حداقل این چیزیه که تمام رسانه‌های جهان بهش باور دارن و عملاً در بخش قوانین خودشون ذکر کردن، بنابراین در طول عمرتون هر نقدی خوندین opinion و نظر شخصی و بر اساس سلیقه بوده. منتقدها سعی میکنن یک سری پایه کیفی مشترک رو در نظر بگیرن تا نقدشون objectiveتر باشه، اما در نهایت این که برای منتقد چه چیزی مهم هست همیشه متغیره. برخی منتقدها بی نقص بودن براشون مهم تره و برخی منتقدها نوآوری و creativity رو اصلی مهم تر میدونن و بر همین اساس نمرات و متون نقدها فرق داره با هم. حتی دو وبسایت که به یک بازی ۱۰/۱۰ میدن نقاط قوت و نقاط ضعفشون ممکنه مواردی مشابه نباشه. در دنیای هنر، چیزی به نام objectivity محض وجود نداره، یک نقاشی یک بازی یک فیلم یک سریال رو نمیشه بدون نظر شخصی و سلیقه نقد و بررسی کرد فقط میشه نزدیک ترش کرد به FACT و Objectivity. در دنیای تکنولوژی و محصولات الکتریکی چیزی به نام objectivity خیلی پررنگ تره، چون در هنگام بررسی محصولی مثل موبایل سرعت بیشتر و ماندگاری و پردازش گرافیکی و … رو میشه مستقیماً با مدرک اثبات کرد ولی در مورد آثار هنری همه چیز در مورد سلیقه و نظر شخصیه، استاندارد حول زیبایی و سرگرمی به هیچ عنوان برای همه یکسان نیست.
اینطوری که کیفیت سنجی کلا از بین میره
مثل این میمونه که بگی این ساختمون از نظر من مقاومه ولی شاید نباشه
خیلی وقته فلسفه نقد از بین رفته منتقد بجای نمره بندی منطقی بر اساس سلیقه خودش نظر میده این اصلا و به هیچ وجه منطقی نیست
ساختمان، موبایل، pc و … یک سری محصولات هستند که برای بهبود زندگی ما ساخته شدن که معیار بررسیشون تک بعدی و اعلام نتیجه ساده و سهله و اصلا ارتباطی با سلیقه نداره. موبایلی که سرعت پردازشش بالا باشه بهتره دیگه پیچیدگی خاصی وجود نداره. اما در بررسی یک بازی ویدیویی تنها عاملی که معیار آبجکتیو به حساب میاد فریم ریت و کیفیت تکسچر و رزولوشنه که نیمی از گرافیک رو تشکیل میده. ۹۰ درصد مابقی بازی ویدیویی عواملی مثل سرگرم کننده بودن روایت و گرافیک هنری همگی عوامل پیچیده‌ای هستند که ممکن نظرات مختلفی در موردشون شکل بگیره. هنر همیشه در هاله ای از ابهام قرار داره محصولاتی مثل ساختمان کوچک ترین ارتباطی به هنر ندارن.
پس بهتره هیچوقت هنر نقد نشه چون مسخره ترین چیز ممکن اینه که میانگین چند تا منتقد جمع بشه و اونو به عنوان کیفیت بازی حساب کنن
۱- هنر باید نقد بشه، مخاطب هم اگر به دنبال بهره برداری از نقد هست باید «متن» رو بخونه. اگر صحبت‌های منتقد به نظر شخصی شما نزدیک بود و انتقاداتی که وارد کرده به نظرت منطقی اومد و ایرادها مهم بود، نسبت به خرید اقدام نمیکنی. اگر خوندی و دیدی ایرادات وارده برات مهم نیست و نظر منتقدا چندان به شما نزدیک نیست، پس نسبت به خرید اقدام میکنی. مثال میزنم، نقد NioH از وبسایت گیم اسپات (احتمالاً) به سختی و چالش زیاد بازی انتقاد داشت، برای من چالش زیاد حتی نقطه قوته، بنابراین تصمیم گرفتم این نکتۀ منفی رو در نظر نگیرم.
۲- برای همینه که صدها وبسایت نقد و بررسی وجود دارن و هر کس نمرات متفاوتی رو به بازی ها میده. هر منتقد هم متن رو برای توجیه نمره به نگارش در آورده تا مخاطب تصمیم بگیره.
خب اول باید بازی کنیم تا جنبه نقد رو بفهمیم!
کلا با این حساب نقد بی معنی میشه چون سلیقه هر شخص دخیله و هر کسی میتونه منتقد باشه
متاسفانه باید بگم که ربات ها نقد و بررسی نمینویسن و انسان‌ها هم با توجه به سلیقه شخصی معیارها و استانداردها رو تعیین میکنن. نقد یک بازی ویدیویی نمیتونه مثل نقد یک محصول الکترونیکی باشه، و چنین نقدی ممکن نیست. من اصراری ندارم شما نقد بخونی یا نه اصلا اهمیتی برام نداره. خیلی ها متاکریتیک و نقد و بررسی رو قبول ندارن شما هم به راحتی میتونی به جمع این افراد ملحق بشی.
وقتی چیزی کاملا Opinion باشه هیچ پشتوانه درستی برای حمایت ازش وجود نداره
پس کلا نباید هنر رو نقد کرد
کی گفته پشتوانه‌ای وجود داره یا باید وجود داشته باشه؟
هر چیزی علتی داشته باشه که وجود داشته باشه
وقتی که نقد هیچ پشتوانه ای نداره و کاملا بی هدفه به چه دردی میخوره؟
این کامنت شما پشتوانه‌ای نداره به چه درد میخوره که نوشتی و ارسال کردی و تایم گذاشتی؟
پشتوانه حرفام منطق هست و میخوام هدفم یعنی قانع شدن شما برسم
متاسفم واقعا
دقیقا همین پاسخ رو میخواستم، پس پشتوانه نقد هم منتقدش هست که برخی قبولش دارن برخی نه. مثل کامنت شما که برخی ممکنه موافق باشن برخی نه.
هیچ ربطی نداشت نظر شخصی چه ربطی به منطق داشت؟
من دیگه بحث رو ادامه نمیدم چون مثال هاتون اشتباهه
اگر خود کامنت و شما پشتوانه کامنتتون و اعتبارش باشید. متن و اعتبار خودت منتقد و حتی وبسایت میتونه پشتوانه نقد باشه، حالا این پشتوانه برای هر کس به میزانی مشخص اعتبار داره. خیلی خیلی ساده‌اس و کاملاً هم مرتبطه. همانطور که گفتم نقد و بررسی کاملاً یک opinion هست که سعی میکنه به objectivity نزدیک بشه، فرقش با کامنت شما که در مورد یک بازی صحبت میکنه، اینه که یک پلتفرم بزرگ در دست داره و منتقد و متن نقد و سایت میتونن پشتوانه اش باشن.
با اجازه شما و آقای کریمی، من حرف شما رو درست میدونم. کیفیت سنجی از بین میره وقتی بررسی بازی رو فقط یک نظر ساده بدونیم. مشکل بررسی بازی کلاً همینه که به این روز افتاده و دچار این چنین سخافتی شده نه فقط بین ما که کلاً حتی در آی‌جی‌ان که نقل قول‌های توی مقالاتش تبدیل به جوک و میم و لطیفه شدن.
به‌نظرم اما وقتی بررسی بازی رو از «نظر» بودن به «نقطه‌نظر» بودن برسونیم، اونموقع شاید از وخامت وضعش کم بشه. نقطه‌نظر رو فقط کسی داره که صاحب‌نظر باشه. صاحب‌نظر هم فقط کسیه که نظرش از روی سواد آکادمیک و حتی تجربی و شخصیش باشه؛ این تعاریفی که دادم من‌درآوردی بودند ولی خواستم منظور رو برسونم. سینما در فرم و محتوایی عجیبن شده که دونستن چم و خمشون تا همین چند وقت پیش به‌خاطر فرهنگی که بود نیازمند تحصیلات یا حداقل تجربه‌های چندین و چند ساله بودند اما متاسفانه این اتفاق برای بازی‌ها نیفتاد. بازی‌ها مثل سینما وقت نداشتند تا یک قالب مشخص از فرهنگ و سواد و چهره کسانی که اون‌ها رو بررسی میکنند پیش بیارن و بررسی بازی تبدیل شد به «گیمرهایی که نظر می‌دهند.» که مشخصاً ممکنه نظر پرت و پلا هم بدهند.
بازهم بررسی بازی اصول داره؛ اما اصولش پیش نیومدن. اگر وقت کافی وجود داشت تا کسی که بازی رو بررسی میکنه، متوجه بشه که روایت عمیق در بازی ویدیوی چیه و مثل فلان شخص در HBO هرطور دلش خواست نظر تریاکی خودش رو به‌عنوان نماینده یک شبکه معروف تولید محتوا منتشر نکنه، اونوقت میشد یک آینده خوبی برای بررسی بازی درنظر گرفت ولی نمیشه؛ چون به اندازه کافی و به شیوه درست روی بازی ویدیویی تحقیق صورت نمیگیره، تحصیل صورت نمیگیره و اصلاً فکری صورت نمیگیره و اگر هم صورت میگیره، کسانی که این کار رو میکنند در جریان اصلی بررسی بازی حضور ندارند و چراغ و نور و استیج همه دست وب‌سایت‌هاییه که میان جلوی دوربین نقش‌افرینی میکنند و میرن تا فقط از دعوای سر الدن رینگ و گاد آو وار منبع درآمد دربیارن.
چقدر باهاتون موافقم
بله حرفتون کاملا درسته ولی چیزی که آقای کریمی میخواد بگه اینه که نقد کاملا نظر شخصی هست و نمیشه ایرادی ازش گرفت
و اینطوری کل فلسفه نقد رو زیر سوال میبره
خیر من گفتم نقد میتونه به objectivity نزدیک بشه، گلچین میکنید صحبت های افراد رو و برداشت‌های سطحی خودتون رو میچسبونید به بقیه.
“نقد همیشه Opinion بوده و هست و خواهد بود. حداقل این چیزیه که تمام رسانه‌های جهان بهش باور دارن و عملاً در بخش قوانین خودشون ذکر کردن، بنابراین در طول عمرتون هر نقدی خوندین opinion و نظر شخصی و بر اساس سلیقه بوده.”
ار این جمله من چه برداشتی بکنم؟
فقط دو خط اول کامنت رو میخونی؟ چهار خط بقیه رو دوست نداری بخونی نه؟ اگر همون دو خط نیاز بود، دیگه ۴ خط بعدش توضیح نمیدادم.
https://s2.uupload.ir/files/54634234_w0os.jpg
همشون در مورد همون موضوع بود و نتیجش همون نظرشخصی بود فرقی توی محتوای کامنتتون نکرد فقط گسترده اش کردید(که تقریبا نامفهوم و متناقض بود)
آبجکتیویتی میدونی یعنی چی یا همینجوری تکرار مکررات کامنت تکراری ارسال میکنی؟
البته بازهم اگر از من بپرسید فکر میکنم آقای کریمی میخواستند یک پوینت درست رو برسونند اما سوءتفاهمی شکل گرفت که خرابش کرد نتیجه گیری رو. منظور ایشون این بود که هر اتفاقی بیفته، بازهم بررسی بازی یک نظر هستش. منتهی حرف بنده اینه که این نظر باید تحت تاثیر یک سیستم و مکانیزمی باشه که در اون فرد بررسی کننده نظرش از سواد و تحصیلات و تجربه‌ها و دانش کسب شده باشه و نه از روی اجناسی که مصرف میکنه. هر فردی بسته به رژیم غذایی که داره، یک نوع ظاهر خارجی به‌وجود میاره در خودش اما فقط افرادی با رژیم غذایی درست میتونند توی ورزش حرفی برای گفتن داشته باشن. حالا رژیم غذایی ذهنی فردی که قراره یک اثر «به‌اصطلاح» هنرمندانه رو زیر بار بررسی قرار بده چی؟
با صحبتتون راجب نظر شخصی موافقم
اما در مورد سلیقه متوجه نشدم منظورتون رو اگه منظورتون سلیقه منتقد در قبال المان ها اساس نقده که برای هر منتقدی یک مسئله مهم تره قبول دارم اما اگه منظورتون از سلیقه دخالت دادن مسائلی مانند سبک یا فرنچایز مورد علاقه یا برعکس عدم علاقه هست موافق نیستم
البته احتمالا منظورتون اولی بوده
منظور اینه که، هر منتقد اولویت‌بندی‌های مختلفی داشته باشه در قبال یک بازی و این اولویت بندی ها در نقد و نمره‌دهی تاثیر دارن. مثالی که زدم واضح بود به عنوان مثال یک منتقد میتونه به نوآوری اهمیت بیشتری بده و دیگری برای کامل و بی نقص بودن امتیاز مثبت بیشتری قائل بشه. این موضوع بسط داده میشه به همه چیز مثلا برای منتقدی گرافیک فنی اولویت داره برای شخص دیگری گیمپلی یا داستان. شخصی ممکنه با استانداردهای ذهنی خودش باگ‌ها و مشکلات فنی رو کم اهمیت بدونه و ذهنیتش این باشه که قابل رفع شدن هست و شخص دیگری ممکنه نسبت به این مسائل حساس باشه. برای همینه نقد و بررسی همیشه با opinion عجین شده و نمیتونه آبکجتیو محض باشه ولی میتونه کمی نزدیک بشه به آبجکتیو شدن.
همون حدس زدم
تشکر
آقای کریمی لینکی چیزی هست بتونم نقد کاملتون ( داستان روایت و گیم پلی) از red dead 2 رو بخونم؟
خب عزیز من نه که ۱۰۰ درصد سلیقه‌ای باشه، بلکه هر وقت بحث هنر باشه سلیقه هم دخیل میشه. شما خیلی ابعاد کار هنری نمیتونی متر کنی، بدون دخالت سلیقه مقایسه کنی و… می تونی درباره‌ی تعداد پالیگان حرف بزنی ولی نمی تونی در رابطه با سلیقه انتخاب موسیقی، سبک روایی، سبک بصری و حتی انتخاب های گیم دیزاین بدون سلیقه حکم نهایی صادر کنی. اصلا Farewell جان خلاصه کنم دنیا اینجوری ۰ و ۱ نیست، چه برسه هنر خلاق که عموماً با انواع ساختار شکنی و دیوانگی هاست که شکل میگیره.
همه چیز ۰ و ۱ هست
هر چیزی علت و معلولی داره
خود بازی، موسیقی، نقاشی و… با متراژ و خطکش ساخته میشه
بعد نمیشه در همین چهارچوپ نقدش کرد؟
واقعا جالبه حرفاتون
هزاران چیز وجود داره ۰ و ۱ نیست. خورشت سبزی خوشمزه تره یا خورشت فسنجان میشه توضیح بدی اگر همه چیز ۰ و ۱ هست کدوم از نظر ۰ و ۱ بودن و جهانی خوشمزه تره و به چه دلیل و چرا باید به عنوان مثال غذاهای دیگه وجود داشته باشه اگر یک چیزی ۱ هست و دیگری ۰. فقط باید اونی که یک هست باقی بمونه. اتفاقا چیزای سابجکتیو تعدادشون بیشتره و هنر هم یکیشه. تا این حد روی اشتباه باین واضحی پافشاری کردن خنده داره.
وقتی بلد نیستید مثال بزنید لطفا نزنید
خوشمزه بودن غذا رو هم میشه سنجید
ایا چیزی به نام بدمزه و یا خوشمزه نداریم؟
یکی ممکنه غذا رو بسوزنه و الان یکی گفت خوشمزست باور کنیم؟؟
خیر هنر هم میشه سنجید
اینکه چقدر ریتم و تعادل اهنگ رعایت شده
فیلم رو میشه از روی حرفه ای بودن و دقیق بودن فیلم برداری سنجید
خیلی سطحی نگر به این قضیه نگاه میکنید
بله بیاید بچسبیم به اینکه هنر نامفهومه و نمیشه سنجیدش
تا این حد روی اشتباه به این واضحی پافشاری کردن خنده داره.
جواب ندادی فسنجان یا خورشت سبزی و چجوری از نظر ۰ و ۱ مشخص میکنی کدوم بهتره. تا وقتی جواب ندی باقی حرفات تراوشات منفعل ذهنی و تکرار مکررات یک سری حرف اضافه و بی فایده اس. از این بیشتر خودتون رو کوچک نکنید، دیدگاه شما هیچ جا مقبولیت نداره و قطب مخالف واقعیته
https://s2.uupload.ir/files/345234234_o3h8.jpg
https://s2.uupload.ir/files/6574563465_exe6.jpg
اره اینقدر این که بگی نقد opinion هست خنده‌دار و عجیبه که ign کنار هر نمره ای که میده لینک داده به این که ملت بفهمن اینا نظر شخصی منتقده.
منم بهتون گفتم مثالتون غلطه مقایسه دو غذا چه ربطی به حرفم داره؟
چیزی که به اون شخص گفتم در اون سنجش معیار یک چیز بود نه مقایسه
دو چیز با هم
۱- از لحظه ای که مقیاس بندی شروع میشه (نمره / ستاره دادن و …) مقایسه آغاز میشه یکی از اهداف نمره دهی همیشه مقایسه اس و به مقایسه هم ختم میشه.
۲- حتی ریزمشکلات یک بازی نگاه های متفاوتی بهشون وجود داره که همه opinion هستند این که تا کجا از مشکلات فنی فاکتور گرفته بشه و این که طراحی هنری بازی چقدر خوبه و چه طراحی ای خلاقانه به حساب میاد. این که تعریف منتقد از سرگرم کننده بودن روایت درگیرکننده اس یا اکشن محض و … همش نظر شخصیه و بسته به همین نظر شخصی هست که نمرات بازی ها از ۲ تا ۹ میتونه متغیر باشه و همیشه متغیر هست.
فکر کنم به نتیجه رسیدم ممنون
کل نقد ها: بی اعتبار
پایان بحث
نتیجه این شد که شما نمیدونی در مورد چی داری صحبت میکنی.
“همه چیز ۰ و ۱ هست
هر چیزی علت و معلولی داره”
.
“منم بهتون گفتم مثالتون غلطه مقایسه دو غذا چه ربطی به حرفم داره؟”
.
گفتی “همه چیز” پسر خوب هرچی بگن برای مقایسه پس ربط داره دیگه :))
xerxes
اول گسی که بهش ریپلای زدم رو بخون
اونجا منظورم از همه چیز در مورد یک موضوع بود نه همه موضوعات
مفهوم اصلی متنم این بود که هر چیزی قابل سنجشه
هیچکس اصلا نخونده متن بالایی رو تا به منظور من رو بفهمه
این خطکش رسم خطوط که گفتید با متر اینکه مثلا تصویرسازی Okami ورای طبیعی نبودن چه میزان زیبایی توش هست یکی نیست.
یکی از عجیبترین کاربرهایی هستی که تا حالا دیدم. کلا برای مقایسه هر چیزی دو حالت داره: ۱. قابل اندازه گیری ۲. غیر قابل اندازه گیری. مثال حالت اول میشه قد انسان، حجم یک شی، فریم ریت یک بازی یعنی از قبل یه معیار ثابت برای اندازه گیری وجود داره(این دسته کمی هستن). مثال حالت دوم میشه مزه، غذا، رنگ، موسیقی، فیلم، انواع تفریحات، طرح نقاشی و … این دسته کیفی هستند و هیچ معیار ثابتی برای اندازه گیری وجود نداره در نتیجه هر فرد بر اساس سلیقه خودش یک معیار تعریف میکنه و بر اساس اون کیفیت اون رو میسنجه. تمام
سطحی نگری جالبی بود ممنون
حتی اگر سلیقه ای هم باشد اگر در چارچوب بحث و معیار های خاص قرار نگیرد صرفا یک نظر شخصی هست پس چیزی به نام آشپز خوب نداریم و در نهایت فرقی بین عباس آقا و گوردون رمزی نیست چون معیاری تعیین شده نیست
همه‌چیز صفر و یک هست؟
این یکی جوک سال بود
کامتتم پاک شد جالبه
اول به کسی که رپیلای زدم ببین چی نوشته بعد جواب بده
منظور من از همه: همه چیز در اون مورد اون موضوع
نه همه چیز در جهان: همه موضوعات
دوست داشتم باهات بحث کنم ولی وقتی سردبیر یه وبسایت نمیتونه متوجهت کنه بیخیال
اتفاقا دقیقا بر اساس سلیقه هست فرمول ریاضی که نداره منتقد بازی میکنه و بر اساس تجربه ای که داشته نمره میده شما میتونی موافق باشی یا مخالف.
موافقم. اما در عین حال مخالف. با این مورد موافقم که گرن توریسمو حرکت بسیار چیپ و خارج از شخصیتی زد با مخفی نگه داشتن مایکروترنزکشن‌ها و خریدهای درون‌برنامه‌ایش تا قبل از بازه انتشار. البته ما بازی رو بعد از انتشار بررسی کردیم ولی واقعیت اینه که هیچ استفاده‌ای از خرید درون‌برنامه‌ای نشد و باز هم بازی خودش رو نشون داد. بعد از یک هفته اما دوباره آپدیت داد و مدام با تغییر تنظیمات جوایز و پاداش‌ها، داشت بازی رو بالانس میکرد. این یک چیز رو میتونه نشون بده، اونم اینکه پولیفونی دیجیتال بازی رو با عجله و از روی اصرار سونی در یک بازه کوتاه منتشر کرده تا پلی استیشن ۵ لاین آپ قوی خودش رو در ابتدای نسل ۹ حفظ کنه و یا اینکه پولیفونی دیجیتال رویای ساختن یک چیزی مشابه بازار ان‌اف‌تی رو داشته که در اون بتونه با تجارت ماشین به‌صورت دیجیتالی منبع درآمد داشته باشه. به‌هر حال این مسئله نکته خیلی بدیه اما بازم میشد همه کانترک‌های بازی رو بدون پرداخت هیچ پولی رفت و ماشین‌ها رو اگرچه با زحمت، اما به‌دست‌آورد و توی مسابقات آنلاین شرکت کرد و بخش گرن توریسمو لایف هم کار میکرد و این‌ها برای بررسی کافی بودند.
اما و اما و اما؛ اون چیزی که بنده خیلی سعی کردم برسونمش چه توی متن و چه با کلی بزن بزن توی نظرات، این بود که این «نمره کامل»ی که گرن توریسمو ۷ گرفت، به‌قول شما فقط به‌خاطر گیم پلی و صدا و گرافیک عالی نبود. به‌خاطر رفتار فوق‌العاده عجیب و غریب این بازی با مقوله فرهنگ ماشین سواریه. این چیزیه که بازی رو از نظر بنده شایسته دریافت چنین تشریفات و تعریف‌های مجللی میکنه. اینکه بازی مجبورتون میکنه با ماشین‌های قدیمی‌تون وقت بگذرونید، و بخشی درست میکنه که یادتون بده سیستم مکانیکی ماشین مثل یک ارکستره و اون بخش عجیب موزه که به‌طرز روان‌پریشانه‌ای عاشقانه‌هایی خطاب به اتومبیل‌رانیه و تصاویر نوستالژی از فوردها و شورلت‌های قرن بیستم و خانواده‌ها؛ اصلاً همون تیتراژ ابتدای بازی که فقط میخواد این حرف رو بزنه که اتومبیل‌رانی به تاریخ بشر وصله و فراتر از یک وسیله برای جابه‌جا شدن با اسبه و شخصیت خودش رو داره، همه این‌ها در ژانر ریسینگ تا حالا در تاریخ بازی‌ها اصلاً پیش نیومده بودن. اگر این کار گرن توریسمو دیده بشه و شناخته بشه توسط بقیه بازیهای ریسنیگ، که فکر میکنم نشد، اونوقت این بازی میتونه برای همیشه توی ژانر خودش تغییر ایجاد کنه.
چون بازی ریسنیگ تا قبل از گرن توریسمو برای کسی بود که میخواست حالا یه دوری بزنه یا کسی که واقعاً اول عاشق اتومبیل بوده و بعد خواسته بازی کنه، اما گرن توریسمو ۷ میخواد این علاقه رو یاد بده. شبیه‌ساز جمع کردن کلکسیون ماشین یا شبیه ساز زندگی با ماشین. بازی میتونه یک ساز و کاری درست کنه که در اون یک دیدگاه رومانتیک نسبت به ماشین و ماشین‌سواری به‌وجود بیاد. اینکه شما فقط یک بخش داشته باشید تا ماشینتون رو نگاه کنید که چه‌طور وارد گاراژ میشه خودش گویای همه‌چیزه. من این شیوه از نگاه به ماشین و ژانر ریسنیگ رو توی سری فورزا هم ندیدم با اینکه از نظرم اون سری هم کاملاً در حد و اندازه‌های گرن توریسمو هست اما اون هم این نکته رو ندیده.
و یک چیز دیگه: لطفاً بررسی بازی رو فقط در گیم پلی و صدا و گرافیک عالی نبینید.
درست میگید و متوجهم. منو همین آرکید نبودن این بازی عاشق کرده. هیچ جای بازی برای همه پسندی ازش کاسته نشده. درسته. منظور بنده هم تقلیل GT7 به این ابعاد نیست، بلکه فقط بحثم اینه در نظر من گیمر هر ابعادی هم بازی داشته باشه و فراتر از هرچیز دیگه‌ای هم باشه حق نداره با اعمال گرایند مخاطبش سوق بده به مایکروترنزکشن، اونم وقتی بازی فول‌پرایس هست.
بحث بررسی شد، المان‌ها متعددن اما به نظر خودم در بررسی بازی دو چیز که از هر چیزی مهمترن گیم دیزاین و فلسفه‌ی بازی هست. اصلا باید در چارچوب دوم کل مبحث بررسی و ریویو انجام بشه. سایر موارد از اینا که گفتید و گفتم تا انواع خلاقیت ها و خدمات همش در همون فلسفه ساخت بررسی میشه. برای همینم وقتی تصمیم گیری های ساخت مارو میبره سمت خرید واقعی درون بازی، حتی اگه به قول شما خفیف شده باشه، اونوقت خود این فلسفه ساخت و انتخاب هاش هست که زیر سوال میره. خلاصه‌ش میشه همون که اول گفتم، هرچیز بازی عالی باشه، بازم در دید من بازی بازی کاملی نخواهد بود.
متشکرم. راستش چند وقت پیش میخواستم یک نیم‌چه متنی بنویسم با این تیتر که «گرن توریسمو ۷ موفق میشود تا شکست بخورد» اما نشد. نتیجه اینکه حرف شما متینه و اگر چیزی میگم لطفاً در جهت لج‌بازی برداشتش نکنید. با این وجود من معتقدم بازی ۱۰/۱۰ یک بازی کامل نیست؛ کمال اثر دیجیتالی کمال انسانی نیست که لحنش رو بشه تعیین کرد. گسترده است و دیجیتاله و به‌کنایه میشه گفت بی حد و مرز؛ دلیل نمره کامل اون بررسی نشون دادن دو تا چیز بود: اول اینکه میشه بازی‌ها رو طور دیگری بررسی کرد و دید و دوم اینکه بازی ۱۰، بازی هستش که ژانر خودش رو بالا بکشه؛ یعنی خط‌کشی‌های قدیمی رو جلو ببره و این برای ما مهمترین پیش‌شرط بود. بنده همین الان به رد دد ردمپشن دو، ۱۰ میدم؛ اگرچه میشه گفت که رد دد ۲ حق نداره از ساختار مراحل خطی تکراری‌ای استفاده کنه که راکستار ۲۰ سال هستش که داره به مخاطبش غالب میکنه. بنده همین الان به بایوشاک اینفینیت ۱۰ میدم اگرچه بشه این استدلال رو آورد که بازی ناقصیه و داستانش اونقدر شلخته هست که نشه حتی به‌عنوان یک داستان متنی خوندش. بنده به فنتوم پین ۱۰ میدم اگرچه این بازی کلاً از نیمه دوم به بعد تکرار همون مراحل نیمه اولند. یعنی بازی دقیقا حدود ۲۰ تا مرحله تکراری داره. و رسماً کم‌فروشی کردند اما لیاقت ۱۰ بودنش رو از جای دیگری به‌دست میاره. این همون منطقی بود که گرن توریسمو ۷ باهاش ۱۰ گرفت و خیلی از بازی‌هایی که در چشم گیمرها ۱۰ و شاهکار و ساختارشکن بودند باهاش ۷ و ۸ گرفتند. لااقل این اون چیزیه که بنده با سواد ناچیزم بعد از سال‌ها تلاش و تفحص برای بررسی بازی درنظر دارم. اما بازهم نمیخوام اشتباه بگیرید، حرف شما متینه و میشد این تنبیه رو برای گرن توریسمو در متن و در باکس نکات منفی قرار داد و اشتباه کردم که کل متن رو صرف تمجید از شاخص‌های استادانه بازی کردم. میتونستم این مسئله رو ببینم اما ندیدم تا اینکه نظر امروز شما رو خوندم. مطمئن باشید که از این به بعد استفاده میکنم از حرفی که امروز زدید.
می‌دونید مشکل ۱۰ از ۱۰ اینه که تصویرسازی غلط داره با خودش. نظرم اینه که با تغییر شاخص بازی‌هایی که نمره کامل میگرند این مسئله تا حدودی خفیف تر بشه.
متاسفانه شرایطی ندارم دقیق بخونم یا بنویسم ولی کاملا موافقم. با اینکه خودم سبک نمرده دهی جدی مثل Edge می پسندم ولی اصلا خودمم همین باور دارم که نقص یا کاستی از بهترین بودن یک اثر کم نمی کنه. اصلا آثار ماندگار و بی‌بدیل عادیه پر از نقص باشن و بخاطر عالی بودن نقاط قوت هست که دل مارو می‌برن! اصلا خودمم مشکل دارم که کارهای ناب با بولد شدن کاستی ها کوبونده میشن بین مخاطب‌ها. فکر کنم زیادی دارم سخت می‌گیرم، باید اعتراف کنم واقعا GT7 بهترین بازی ریسینگه که تجربه کردم. (ولی نباید بهشون رو داد! بدتر میکنن، و شاید تاثیر این هنر نقدم نباید فراموش شه.)
درک میکنم این دغدغه‌تون رو که مبادا بدتر بشه و هنر نقدم فراموش بشه؛ اما گمونم اون سبک از بررسی که گفتید مجله‌هایی مثل اج دارند فقط پرستیژ داره؛ همین. سخت‌گیری کردن توی بررسی و چپ و راست ۴ و ۵ دادن و از این حرکتا زدن واقعاً پرستیژ داره و باعث میشه طرف با خودش فکر دیگه‌ای بکنه درباره شخصی که پشت متنه؛ اما واقعیتش اینه که بیشترشون هیچ لطفی در حق مخاطب نکردن و مهمترین اصل کاریشون که دیدن ندیده‌ها و شنیدن نشنیده‌هاست برای مخاطب، انجام ندادن؛ من پنج سال نقدوبررسی خوندم، هیچی یاد نگرفتم. تقریباً هرچیزی که منتشر میشد از دوستان خودمون و غیر دوستان خودمون رو میخوندم. تا اینکه بعدها متوجه شدم میشه طور دیگری هم به بازی‌ها نگاه کرد. ولی نگران نباشید؛ اگر اثری قصور داره و در زمینه‌ای کم کاری کرده، اگر قابل اغماض باشه اغماض میکنیم و اگر نباشه، توی همون بررسی‌ای که بهش ۱۰ دادیم، تذکر و تنبیهش هم میکنیم و اگر حواسمون نبود، یک متن کامل دیگه برای تنبیهش مینویسیم.
آره، فکر کنم دفعه پیش یکم عجله ای نوشتم بد رسوندم. کاملا موافقم با حرفاتون.
ولی دوست دارم مجله ادج رو، نقدهاش خب خیلی متنوعن بعضا حرفه‌ای و عمیقن، بعضا در بازیهای ایندی سطحی تر هستن، از سوی دیگه اما خیلی چیزارو با مقاله‌های گیم دیزاین و مصاحبه های حرفه‌ای با سازنده‌ها توی مجله یاد گرفتم که به نظر بهترین جای این مجله هست و دیدم به بازی کاملا عوض کرد. در رابطه با نمره هاشون هم یکبار نوشته‌ی خودشون خوندم که برام بالاخره جا افتاد چرا این چنین هست، به اختصار بگم: فلسفه نمره دهیشون اینه که نمره ۶ یعنی خوب و ۸ یعنی فوق‌العاده و کم نظیر و ۱۰ یعنی بهترین بازی های تاریخ که مرزهارو جابجا کنن و در دراز مدت هم تاثیرشون روی این مدیم موندگار خواهد بود. اگه حواسمون به این تعریف باشه برداشت از نمره‌هاشون کمی منطقی تر میشن.
ببخشید ولی وقتی نقد Horizon رو میخونم خنده م میگیره. مخصوصا وقتی ضعیف ترین ویژگی ش(کرکترهاو داستان نویسی) به عنوان ویژگی مثبت اشاره شده. مقایسه کنین با Ragnarok که همه ی کرکترهاش (حتی کرکترهای فرعی) هم خیلی جذاب تر و بهتر نوشته شدن.
فکر کنم اگه آقای کریمی نقد میکردن خیلی کمتر می دادن :))
مثال میزنم یکی توی دانشگاه آزاد ۲۰ میگیره یکی توی شریف ۱۰ میگیره ولی این کجا و آن کجا.
شاید اگه هر گیمی توی جو عمومی که قبل انتشار رگناروک بود ریلیز میشد نمرش با چیزی که الان گرفته خیلی فرق میکرد
خیلی وقته که دنبال فرصت بودم تا هم معذرت‌خواهی کنم بابت این نقد و هم درباره هورایزن فوربیدن وست یک نکته مهمی رو بگم:
مهمترین نکته ماجرا اینه که نقد و بررسی بازی هر مزیت و خوبی‌ای که داشته باشه، نکته تاریکش اینه که اغلب فقط در یک بازه مشخص قابل استناده؛ یعنی ممکنه استانداردها عوض بشن و بازی در یک دوره زمانی مشخص نسبت به یک دوره زمانی دیگه کاملاً تغییر شخصیت داده باشه. یا اصلاً یک آپدیت ساده داده باشه مثل گرن توریسمو و کار خودش رو خراب کرده باشه. فقط یک سری بازی خاص هستند که این اتفاق براشون نمیفته؛ اون‌ها بازی‌هایی هستند که باید بیشتر از همه بهشون توجه بشه. وگرنه هورایزن فوربیدن وست یک بازی کاملاً روزمره و کژوال و تکراریه به اصطلاح؛ اما چرا با این وجود نمره ۹ گرفت رو اینطوری خدمت شما که نه؛ به طور کلی خدمت همه عرض میکنم:
1. بنده هورایزن رو در یک قالبی نگاه کردم که بی بروبرگشت در اون، نسخه اول هم جا میگرفت. وقتی دارید دنباله بررسی میکنید، یک چشمتون به بازی جدیده و یک چشمتون هم به اون نسخه‌ای که قبلش بوده. به‌خاطر همینه که من توی یک رودروایسی بزرگ قرار گرفته بودم زمان بررسی. چون پیشرفت‌های بازی نسبت به نسخه اول خیلی خیلی بالا و قابل توجه بودند. اونقدر زیاد که نمیشد با قسمت اول مقایسه‌اش کرد. زمانی که قسمت اول اومد، اونقدر اوضاع داستان و شخصیت‌های بازی داغون بودند که حتی کسی مثل ما که مدام ادعاش میشه به قول خودش عاشق بازیهای ویدیوییه، نمیتونه حتی بازی رو تا مرحله آخرش جلو ببره و اصلاً بازی قابل تحمل نیست از بس بده. من نسخه ۲۰۱۷ رو اواسط بازی و زمان برگشت ایلوی به خانه، ول کردم و بعد از ۴ سال، از روی اجبار باری بررسی فوربیدن وست ادامه دادم. طبیعیه وقتی با اون انیمیشن‌های چهره و دیالوگ‌های واقعاً «حداقل خوب» بازی روبه‌رو شدم، یکم تحت تاثیر قرار گرفتم. از این بابت، یعنی تحت تاثیر قرار گرفتن معذرت میخوام چون شاید اندکی در نمره نهایی بازی تاثیر گذاشت. بازی میتونست یک نمره پایین تر بگیره.
ولی باز هم میگم، بررسی بازی موضوع خیلی گول زننده‌ایه؛ چون تجربه‌ها کاملاً میتونه بسته به شرایط متفاوت باشن و مخصوصاً بسته به فردی که بررسی میکنه. باید شناخت داشته باشید از منتقدی که مورد علاقه شماست. مثلاً اگر کسی آقای کریمی رو دنبال کرده باشه میدونه که با شناختی که از ایشون داره، بازی‌ها چطور دیده میشن برای ایشون. یک مثال ساده میزنم؛ در بررسی یک بازی مولتی‌پلیر، اینکه فرد بررسی کننده با رفیق صمیمی‌اش بازی رو بازی کرده باشه چقدر تاثیر داره نسبت به زمانی که تنهایی بازی کنه؟ این رو حتی ادیتور رسمی گیم اینفورمر نمیتونه جواب بده در پادکستش.
هورایزن فوربیدن وست طبق استانداردهایی که خودش برای خودش تعریف کرده بررسی شده بود و چون یک بازی اکشن ادونچر علمی تخلیه، نمیشد مجبورش کرد که لزوماً داستان واقعاً مهمی داشته باشه و در حد همون کلون‌سازی و کلیشه‌های علمی تخیلی میمونه. ضمن اینکه گیمپلی بازی واقعاً فرمول موفقی بود از همون سال ۲۰۱۷ و سیستم حمله به عضوهای مختلف یک سازه مکانیکی خیلی دیر تکراری میشه و تازگی خودش رو با تنوع بالایی که میده به گیم پلی حفظ میکنه.
ولی باز هم نباید به‌خاطر همه این موضوعات اشتباهات این بررسی نادیده گرفته بشن. من معذرت میخوام بابت اشتباهاتش و سعی شد تا این اشتباهات توی بررسی بازیهای بعدش تکرار نشن.
ممنون برای توضیحات تون. قاعدتا سلیقه هم تاحدودی مد نظر هست. اون اشاره ای که به آقای کریمی کردم مزاح بود بیشتر تا اینکه بخوام مقایسه ی انجام بدم بین شما و ایشون
این حرف هم کاملا قبول دارم که بازی خیلی پیشرفت داشته نسبت به نسخه ی اول. مخصوصا صداگذاری کرکترها که واقعا توی نسخه ی اول خواب آور بود. مشکلی که با کرکترهای بازی دارم اینه که اصلا درحد دنیای بازی نیستن. بازی Lore و World building به نسبت خوبی داره ولی کرکترهاش نمیتونن اون حس قابل باور بودن رو منتقل کنن (با اینکه ظاهر و انیمیشن های خیلی Human like یی دارن)
این دیگه قطعا سلیقست چون از نظر من کاملا طراحی شخصیت ها و کارکتر ها به این دنیای اخر الزمانی رباتیکی میخوره اینکه نمیتونن قابل باور هم باشن چون بازی با اینکه گرافیک بالایی داره ولی اصلا نمیخواد در حد لست و ردد realistic باشه البته نسخه زیرو دان انیمیشن های چهره های کارکترا موقع دیالوگ گفتن مصنوعی میزد که تو فوربیدن وست این مشکلو حل کردن lore بازی و دنیا سازی و داستانشم من از گیم پلیش بیشتر نقطه قوت میدونم مخصوصا دنیا سازی
چرا یک نمره کمتر؟؟؟ چرا بازی میتونست یه نمره پایین تر بگیره
یعنی بازی به این بزرگی با این پکیج کامل هشت؟؟
من واقعا اگه بخوام خارج از سلیقه و علاقه و تعصب نمره بدم
به فوربیدن وست راحت ده از ده میدم…بازی از هر نظر کامله و خیلی خیلی نسبت به نسخه ی اول پیشرفت کرده
اما اگه بخوام بگم چقدر با بازی حال کردم هشت میدم
درسته این بازی سلیقه من نبود اما نمیتونم چشممو روی ویژگی های مثبتی که داشت ببندم
خوشم میاد یه حرفی زدم که از دو طرف دیسلایک دادن بهم :)))
اتفاقا بدترین جنبه رگنارک شخصیت پردازی کارکتر های جدیدش بود
اگه با جزئیات میخوای بدونی بهت توضیح میدم
اتفاقا برعکس
نقطه ضعف بزرگ گاد رگناروک داستانش بود
و منطقی ترین نقدی که توی وبسایت های ایرانی خوندم قطعا نقد آقا کریمی بود
نمره ش هم بنظرم کاملا منطقی و درست بود
و تعجب میکنم چطور متاش بالای نود شد!!
من خودم فن سرسخت گادم
اما رگناروک واقعا داستان جذابی نداشت
فراتر از زلدا؟ بعید میدونم الدن رینگ فقط یه قطره از جنبه هاشو گرفت
«تقریباً» هر چیزی که بین زلدا و elden ring مشترک هست، الدن رینگ بهترشو انجام داده، از دانجن‌ها گرفته تا باس‌فایت‌ها و اکتشاف جهان آزاد. و آر پی جی بودن الدن رینگ (که کاملاً مشترک نیست با زلدا) یک قدم بازی رو جلوتر میبره چون استایل های بازی مختلف به بازی تزریق میکنه. عملاً کسی که زلدا رو بازی کنه و ویش لیستی از مواردی که دوست داره از نظر ساختاری و پایه‌ای بهبود پیدا کنن رو بنویسه، با تجربۀ الدن رینگ متوجه میشه تمامی موارد لیست تیک خوردن.
به طور مثال گیمرها در مورد تکراری شدن «طراحی ظاهری» دانجن‌های الدن رینگ صحبت میکنن، اما زلدا در دانجن‌ها (که داخل بازی Shrine نام دارن) به شدت تکراری‌تر و تک بعدی‌تر هستند در حالی که دانجن‌های الدن رینگ Layout متفاوتی دارن و چندین نوع مختلف ازشون در نقشه وجود داره، از معدن‌های بزرگ گرفته تا دانجن‌های متوسط و کوچک؛ همگی هم ریوارد و جایزه بهتری نسبت به زلدا دارن. شاید فرام سافتور از نظر ظاهری متمایز طراحیشون نکرده باشه (زلدا هم نکرده)، اما از نظر layout کاملاً متفاوتن و مثل روز روشنه که از محتویات جانبی زلدا بهترن.
بخش دیگری که الدن رینگ فرسنگ‌ها جلوتر و بهتره، تنوع محیطی و دیزاین هنریه.
۱- جهان زلدا از یک طراحی محیطی و زیست بوم مشابه شکل گرفته اما جهان الدن رینگ بیش از ۱۳ زیست‌بوم مختلف داره از محیطهای Underground گرفته تا محیط های برفی و لیم گریو و کیلید و لیورنیا و …
2- دیزاین باس و enemy داخل الدن رینگ چه از نظر ظاهری چه از نظر الگوی حملات اصلا قابل مقایسه نیست با زلدا.
اما پوینت مثبتی که هیچوقت نمیشه از زلدا گرفت اینه که یک بازی تاثیرگذار و پایه‌ای مستحکم رو ارائه داده برای این که بشه تکاملش داد.
ظاهری؟
از نظر طراحی هم تکراری میشن و آنچنان هم چند بعدی نیستن
ولی بنظر من مقایسه کاملا غلطه اصلا جهان باز الدن رینگ که تقریبا نیمه خطیه با جهان باز زلدا فرق داره
مقاسیه باس فایت ها هم یکمی خنده دار بود چون رده سنی و نوع سختی هم باز با الدن رینگ زمین تا آسمون فرق داره
اصلا ربطی به رده سنی نداره، کافیه سرچ کنید، باس‌های زلدا از نظر ظاهری به شدت شبیه هم هستند. اصلاً انتظارمون نسبت به الگوی حملات و درجه سختی روی صفر میذاریم. زلدا از نظر طراحی ظاهری باس‌ها خلاقیت الدن رینگ رو نداره.
دانجن‌های کوچک الدن رینگ تکراری میشن، گفتم که منکر این موضوع نیستم، همچنان چندین قدم جلوتر از زلدا هستند که خیلی شدیدتر و بدتر تکراری میشن. ولی ملت دوست ندارن از تکراری شدن shrine های زلدا صحبت کنن (البته چون ۹۰ درصد گیمرهای ایرانی زلدا رو تجربه نکردن) ولی وقتی به الدن رینگ میرسه خوب میتونن انتقاد کنن (چون احتمالاً اکثریت بهش دسترسی داشتن و مولتی پلتفرمه)
و در آخر کسی نگفت شبیه به هم هستند، یه میراثی از سمت botw بر جای مونده و الدن رینگ به سبک خودش اونو گسترش داده و بهبود بخشیده دقیقا چیزیه که در بخش نتیجه گیری نقد نوشته شده و دقیقا از فرمول سولز هم نام بردیم.
کاش همچنان که به پیشرفت ها و تکامل این فرمول سولز صحبت کردید از پسرفت هاش هم صحبت میکردید
الدن رینگ در قالب جهان آزاد بنا شده، نمیدونم چرا گیمرها اصرار دارن یه دیزاین جهان آزاد رو با آثار قبلی فرام سافتور که هیچکدام جهان آزاد نبودن مقایسه کنن. الدن رینگ ساختار کاملاً متفاوتی نسبت به BLOODBORNE و Sekiro و ds 3 داره، scale و مقیاس بازی هیچ شباهتی به اثری مثل bloodborne نداره.
۱- شما ظرافت و دقت دیزاین مرحلۀ یک بازی خطی مثل Max Payne رو نمیتونی از GTA V انتظار داشته باشی. همانطور که دقت در دیزاین مرحله BLOODBORNE رو نمیشه از الدن رینگ انتظار داشت. مقایسه معنا نداره وقتی طبیعت دو بازی کاملاً متفاوته.
2- شما نمیتونی از اثری که چندین استایل بازی و صدها سلاح رو در دسترست قرار میده انتظار داشته باشی که هر یک از این سلاح‌ها دقت و تعادل و کیفیت moveset تک سلاح کاتانای سکیرو یا چند سلاح محدود bloodborne رو داشته باشن.
3- برای ساختار یک اثر جهان آزاد منابع مورد استفاده استودیو عملاً ۱۰ها برابر شده و مثل بازی های نیمه خطی یک مسیر برای بهبود و تعادل وجود نداره و به جاش ده ها مسیر و قلمرو برای بهبود و تعادل وجود داره.
حالا سوال من اینه دو طبیعت متفاوت و دو اثر با ساختار و مقیاس کاملاً متفاوت روی چه حسابی میتونن با هم مقایسه بشن؟
شما خودتون بطور مستقیم دو اثر زلدا و الدن رینگ و که کاملا ساختارشون متفاوته مقایسه میکنید بعد از بنده این سوال و میپرسید؟
بگذریم حرف من به گیمپلی بازی یا بقول معروف اون فرمول سولزی بود که خودتون اشاره کردید نه جهانباز بودن بازی
دوست دارم بدونم باس های duo یا دو نفره بازی مثل گارگویل ها یا گادسکین duo و چجوری قراره توجیه کنید آن هم اثری که توسط بازیسازی ساخته شده که در آثار قبلی باس های duo به مراتب بهتر و منسجم تری ساخته(از منظر استراتژی حملات و نحوه پیشروی پلیر برای شکستشون)
۱- زلدا و الدن رینگ هر دو جهان آزاد هستند و در اکتشاف قابل مقایسه هستند و فلسفه یکسانی دارن.
2- Duo گارگویل یک قسمت فرعیه در الدن رینگ، کدوم باس فرعی در دارک سولز ۱ ۲ ۳ بهتر از duo گارگویل بوده؟ و متوجۀ مشکل godskin duo نمیشم؟ تنها باس duo بهتر از گادسکین ornstein and smough داخل ds 1 هست که البته بخاطر نوستالژیه.
فلسفه یکسانی ندارند یکیشون با محیط تعامل بسیار بالایی داره یکیش از انمی های مختلف برای جذاب کردن اکتشافات استفاده کرده مشکل دانجن و شراین ها هم در کامنتی دیگر گفتم که ظاهرا تایید نشد.
بحث را اتمام میدم موفق باشید.
فلسفه اکتشاف هر دو بازی یکسانه.
ساختار و فلسفه‌ی زلدا و الدن رینگ کاملا مشابه همه و کاملا مشخصه که از ویژگی‌های این بازی توی الدن رینگ استفاده شده
اگه الدن رینگ یه بازی خطی بود میشد ایراد اساسی از گارگویل ها گرفت ولی الان با کلکسیونی از باس طرف هستیم که اکثرشون در حد عالی هستن که گاد اسکین Apostle درصدر جای داره البته برای من
بنظر شما چرا اینجا کسی صبحت نمیکنه که چرا الدن رینگ نتونست صاحب جایزه بهترین موسیقی امسال بشه میدونم بعضی ها راضی هستن ولی میشه درموردش پنجاه تا طومار رگباری بنویسین
من در مورد موسیقی گاد والدن رینگ میگم چکار با فلان بازی داریم!! اگه مثل شما انتخاب میکردن بایستی بهترین بازی سال بدهن به استری
توی هم سایت گیمفا اکثرا نویسندها گفتن موسیقی الدن بهتره و همه انتخابش کردن یا بعضی از طرفداران گاد
برای من این مراسم ها ارزشی ندارن چون هیچ موقع عدالت رعایت نمیشه
اگه جایزه بهترین بازی سال به گاد میدادن بهتر بود تا بهترین موسیقی خیل مسخره بود
شراین های زلدا چون بیشترشون فقط پازل دارن که منم چون رو شبیه ساز میرفتم بیشترشون رو نرفتم(نیاز به سنسور داشت برای حلشون)
و زلدا هم مشکلات خودشو داره و منکرش نشدیم
ولی بازم زیاد دنیای الدن رینگ و زلدا شبیه نیستن که مقایسه کنید و بگید در این موارد بهترن چون کلا فلسفه طراحیشون فرق داره
فلسفه دو بازی نسبت به اکتشاف جهان آزاد و پیشروی کاملاً مشابه هست. یک سری موارد هم در دو بازی مشترک نیست که فاکتور گرفتیم از همان ابتدا. در مواردی که مشترک هستند الدن رینگ عملکرد بهتری داره. و به نظر من tears of kingdom میتونه تحت تاثیر الدن رینگ بهتر از نسخه botw باشه.
با اینکه با اکثر صحبتتون موافقم ولی از دو نظر کاملا مخالف هستم ، اول از همه در مورد جهان بازی که جذاب ترین گشت و گذار رو زلدا داشت و داره و بر خلاف الدن رینگ یا خیلی از بازی های دیگه که محیط رو پر از دشمن میکنن و یک لوت ارزشمند قرار میدند اما چالش زلدا خود محیط هست و درمورد دانجن ها حقیقتا کار الدن رینگ ( تقریبا ) عالی بوده اما کمبود اون لحظه ای که دشمنان رو میکشی و فقط چند لحظه تفکر و آرامش میخوای که گیمپلی هم در اون دخیل باشه کمه و این کمبود چیزی نیست جز پازل های درجه یک که همون شراین ها بودند البته دانجن های زلدا به هیچ عنوان قابل قیاس با الدن رینگ نیست چون اون لذت اکتشاف و دانجن های متنوع ( که عملا داخل زلدا وجود نداشت و شراین ها پازل بودند فقط ) تا به الان داخل کم تر اثری دیدم.
چیزی که مشترک نیست بین دو بازی و عامل جذابیت زلدا به شمار میاد استفاده از عناصر فیزیکی و استایل زلدا در بهره گیری از محیطه که برگ برندۀ این بازی محسوب میشه.
معما هایی که تو شراین های زلدا بود باعث میشد اصلا حس تکراری نده و اتفاقا چالش برانگیز میشد برخلاف الدن رینگ که فرمول تکراری تو دانجن هاش پیاده کرده بود ضمنا مقایسه مستقیم این دو بازی یکم مضحکانه بنظر میاد هردو در زمینه های خود موفق بودند.
اینکه میگید بهتر انجام داده دلیل نمیشه بازی بهتری باشه آقای کریمی
وگرنه الان چون هیلو اینفینیت از هیلو کامبت ایوالود قابلیت های بهتر و جدید تری داده و همونا رو بهتر انجام داده آیا بازی بهتری هم هست؟
وقتی همه چیز رو بهتر انجام بدی، منطقیه بازی در نهایت بهتری بدست بیاری. تجربه و دانش کافی از سری هیلو ندارم مثال بهتری بزنید و ریمستر یک بازی با ساختار Old school رو با یک نسخه جدید با ساختار جهان آزاد مقایسه نکنید.
تو این لیست با نمره کامل گرن توریزمو خیلی موافق نیستم
ولی باز خیلی خوبه یه زمان بود گیمفا به گوست ریکون بریک پوینت نمره ۹ داد و استانداردهای نقد رو به سخره گرفت !! اون زمان کلی بحث کردیم که سلیقه منتقد درصدی میتونه دخیل باشه تو نقد نه اینکه کل استانداردهای یه مدیوم رو بزاریم کنار همه چیو سلیقه ای ببینیم !
بگذریم یاد آقای آقابابایی هم بخیر
ولی از حق نگذریم گاست ریکان فیوچر سولجر یه شاهکار بود فکر کنم تحت تاثیر اون چنین نمره‌ای گرفته
تفاوت الدن رینگ با بقیه بازیای این لیست اینه که بقیه بازیای بسیار خوب بودن اما الدن رینگ یه میراث برای این سال و برای این نسله
Sifu هست ولی گاد اف وار رگناروک نیست :))))
چون:
sifu > god of war ragnarok
هورایزون فوربیدن وست چی!؟
الان با چه منطقی هورایزن و سیفو بهتر از گاد رگناروک هستن 🙂 نمیفهمم هورایزن نهایتا یه بازی درجه ۲ میباشد
و قابل مقایسه هم با محصولات سانتا نیست چه در گیم پلی چه در روایت و ….
وای چه خلاصه پودر شدم
تو اولین فرصت کامنتت رو پاک کن
چون توهین بزرگی به گاد آف وار و مجموعه اش کردی
گاد آف وار یه آیپی جدید نیست نماد یه پلتفرمه
سالهاست خاطره ساخته مارو در گیر خودش کرده
رگنارک نمیگم بد بود ولی اون گاد آف واری که انتظار داشتیم نبود
سیفو فرق داره یه آیپی مستقل و جدید و ایندی که خیلی عالی ظاهر شد
مقایسه این دو کار اشتباهیه
دقیقا
گاد نسبت به بازی های درب و داغون الان عالیه
ما گاد رو با گاد مقایسه میکنیم
از اون نظر واقعا داستانش ضیعف بود
بنظرم بقیه بخش ها عالی بود و خیلی نسبت به نسخه ی قبل پیشرفت کرده بود
این چه سمیه دیگه حتی گاد آف وار رو هم نذاشتید توش😐🤣🤣🤣
انصافا elden ring هر چقدر هم که بازی خوبی باشه بازم به خاطر گرافیک پایینش نباید نمره کامل ۱۰ رو بگیره .
ربطی نداره .. گرافیکش عالی بود پایینم نیست … بهانه مسخره ای بود
بخاطر خیلی چیزا تو گیم پلی هم ۱۰ نمیتونه بگیره
الدن رینگ اگه هایپ و تبلیغات نمیکردن هرگز اینقدر بالا نمیومد و الانم یک اشکال میگیری طرفدار های تعصبیش با کلی بهانه پوش میدن مشکلاتشو
حقیقتا تعصب مال گاد فناست نه فنای الدن رینگ اصن الدن رینگ فن ندارم فقط یه عدن که از کیفیت بالاش لذت بردن هرکی پلی داده لذت برده من در عجبم چرا مقاومت میکنن یه عده جلوی چیزای خوب
اتفاقا متصعب شمایی عزیز
وگرنه الدن رینگ یه شاهکار خالص بود
من بلادبورن و الدن تنها سولز لایک هایی هستن که تا آخر رفتم
دارک سولز ۳ رو بعد بلادبورن ریختم اما دیدم مثل بلادبورن نیست ولش کردم
فکر میکردم الدن رینگ هم مثل دارک سولزه و نمیخواستم بازیش کنم
شاید باورت نشه بصورت فری روی دستگاه ریختن برام
و آخرین بازی بود که روی دستگاهم بازی کردم
چون اصلا قصد بازی کردنش رو نداشتم
اما وقتی بازی کردم دیدم عالیه و خیلی با دارک سولز فرق داره و پنج دفعه پشت سر هم تمومش کردم و واقعا بازی نقص خاصی نداره که بخواد ازش نمره کم بشه
هعی … کی قراره نسل این گیمرهای گرافیک پرست منقرض بشه؟!
چیزی که خیلی مهمه و بهش توجه نمی کنی گرافیک هنری هستش که الدن رینگ در این زمینه یک شاهکار تمام عیاره، بماند که گرافیک فنی بازی هم “پایین” محسوب نمیشه. (حتی اگر گرافیک فنی بازی رو پایین در نظر بگیریم این گرافیک هنری بازی هستش که سطح کلی بصری اثر رو بالا میکشه)
اول این که من نگفتم elden بازی بدیه چون گرافیکش پایینه گفتم نباید نمیره کامل بگیره اگر کامنت های منو تو سایت همسایه که هنوز هم از شیش سال پیش هستش بری بخونی میفهمی اگر گرافیک پرست بودم هیچوت تو اون دوران که بتل پرچم دار گرافیکی نسل هفت و هشت بود کالاف رو به بتل ترجیح نمیدادم هیچ سود یا ضرری هم برام نداره متای الدن یا هر بازی دیگه ای صفر یا صد بشه کل حرفم هم این بود که اگر گرافیک بازی به قول شما پایین هم نباشه و بگیم خوب یا خیلی خوبه باید از ده به گرافیکش هشت تا ۹ بدیم که بعد بگیم گیمپلی هم ۱۰ میگیره و داستان هم ۱۰ و صدا گذاری و آهنگ سازی هم ۱۰ میگیره بازم اون هشت یا نه گرافیک نمره ۱۰ رو از بین میبره تازه اگر واقعا گرافیکش لایق اون نمره باشه .
هیچ جای دنیا به این شکل بازی ها رو نقد نمیکنن. بازی ویدیویی یک چک لیست نیست که دستت بگیری هر جا مشکل داشت نیم نمره کم کنی و بعد راحت میانگین بگیری. همه بازی ها نقص دارن، و به این شیوه هیچ اثری لایق ۱۰ نیست. نمرۀ ۱۰ به هیچ عنوان به معنای کامل و بی نقص بودن بازی نیست. نمره یک بازی ویدیویی «درجه پیشنهاد اون بازی از سوی منتقد به گیمر» هست. پیشنهاد میدم review guidde وبسایت های مختلف مثل ign رو بخونید.
شما نقد های گیم اسپات تو سال های قبل رو یادت باشه بازی ها رو دقیقا به همین شکل نمره میداد اگر روی نمره نهایی بازی که مثلا ۹ بود کلیک میکردی چند بخش مربوط به بازی مثل گرافیک و گیمپلی یا صدا گذاری رو میشد نمره جداگانشون روببینی که معلوم میشد بازی برای چی نمره کامل ده رو نگرفته و یا بازی هایی مثل GTA IV یا metal gear solid 4: guns of the patriots که بهشون گیم اسپات ۱۰ داده بود تو همه زمینه ها نمره کامل رو گرفته بودن . بله همه بازی ها نقص دارن ولی نه اینکه گرافیکشون یک نسل عقب تر از زمان خودشون باشه .
اصلا نمیخواستم وارد بحث الدن رینگ بشم، بحث اینه بازی بی نقص نیست و بازی ها هم بر اساس نقص نمره دهی نمیشن. همین گیم اسپات ده ها نقد داره بدون نقطه ضعف ولی ۹ یا ۸ بهشون اعطا کرده. این یه دروغ بزرگه که بازی ها بر اساس نقوص نقد میشه.
در ضمن بازی الدن رینگ از ۲۰۱۶ برای نسل هشتم توسعه پیدا کرده و برای نسل هشتم هم عرضه شده و یک نسل عقب نیست، دقیقا گرافیکی مطابق با نسل خودش داره.
این یه دروغ بزرگه که بازی ها بر اساس نقوص نقد میشه……. خب عزیز من هم نگفتم که اینطور نیست که اگر نبود که متای بازی اینقدر بالا نمیشد در مورد گرافیک هم در حد نسل خودش هم باشه بین ضعیف های نسل هشت قرار میگیره
خیر. بازی گرافیک فنی مناسبی داره.
ردد۲ از لحاظ گرافیکی عالی بود ایا از بقیه جهات هم در حد گرافیکش ظاهر شد.؟
الدن رینگ با توجه اینکه روی پنجاه تا پلتفرم همزمان عرضه شده بود گرافیک خوبی داشت نه در حد ردد۲ نه در حد بازی خطی مثل گادوار ۲۰۲۲ ولی درسطح خوبی بود حداقل از لحاظ طراحی هنری خیلی جلوتر بود جوری بود که از ۱۰۰ کیلومتری قعله استورم ویل یا سایر قصر ها و قعله ها یا خود ادتری یا دیگر درختان نورانی کوچک هم میدیدی
هرچی رو به جلو بریم بایستی بهتر بشیم بدتر میشم ولا خیلی وقت پیش که نمیدونستم گرافیک چیه ولی از بازی کردن ماریو با کل اعضای خانواده لذت میبردم جوری بود وقتی که به باس میرسیدیم جنگ میکردیم روی دسته از بس (بازی) و بازی کردن حس حال خوبی داشت ولی گذشت الان همش شده زرق برق یه بازی هم که میاد اون حس حال بده ایراد الکی میگیریم و به اصل بازی کاری نداریم
گرافیکش هنری است!!! الان زلدا با گرافیک سلشید و با فریم ریت ۳۰ روی کنسول قبلی و فعلی نینتندو متای ۹۷ داره!!! کمتر کسی رو پیدا میکنی که از گرافیک زلدا ایراد گرفته باشه. تنها مشکل الدن رینگ این بود که بعد از دیمن سولز ریمیک عرضه شد!! عظمت گرافیک هنری و فنی ریمیک بلوپوینت باعث شد که موضوع گرافیک الدن رینگ سر زبون‌ها بیفته ولی باید توجه کرد که دیمن سولز یک “ریمیک” بوده و تمرکز اصلی روی بهبود گرافیک و گیم پلی. در طرف دیگه الدن رینگ یک ساخته جدید است که از قضا اولین بازی جهان باز سری سولز!!
COBALT@
من هیچوقت فاز اینایی که میگن گرافیک الدن رینگ پایینه رو نمیفهمم. نمیخواید یه بار، فقط یه بار هم که شده بگید که چرا به‌نظرتون گرافیک بازی پایینه؟!
از نظر فنی کیفیت تمام مدل‌های بازی از زره‌ها بگیرید تا سلاح‌ها و دشمنان فوق‌العاده بالاست، توی بازی حتی یک تکسچر هم نیست که کیفیتش از عالی کمتر باشه، تمام افکت‌های گرافیکی از جادو بگیرید تا آتش و آذرخش بی‌نقصه و…
البته که گرافیک یه سری مشکلات مثل کیفیت پایین بعضی از موها، سایه‌های نه چندان با کیفیت در بعضی جاها و… داره، ولی واقعا اینا چیزی نیستن که بخاطرشون کل گرافیک بازی رو ببرید زیر سوال.
حداقل یه بار هم که شده با دلیل بگید که چرا فکر میکنید گرافیک بازی پایینه.
گرافیک هنری بازی رو من هم ازش ایرادی نمیگیرم ولی اینکه میگید گرافیک فنی بازی بی نقص و عالیه پس قاعدتا باید تا آخر نسل نه حد نهایی گرافیک بازی های جهان باز از این بیشتر نباشه که بعد از انتشار بازی هایی مثل witcher 4 یا شایدم red dead 3 این رو میفهمیم نه با بحث کردن الان.
– من هم اصلا حرفی از گرافیک هنری نزدم؛ تموم چیزایی که گفتم راجب به گرافیک فنی بود.
– من کِی گفتم گرافیک بازی بی‌نقصه؟ اصلا خوندید کامنتم رو؟ یا نکنه نمیدونید ‘افکت گرافیکی’ یعنی چه؟! من خودم توی پاراگراف یکی مونده به آخر گفتم که گرافیک بازی مشکل هم داره و چندتا از مشکلاتش رو هم مثال زدم. من گفتم افکت‌های گرافیکی بی‌نقص هستن و پای حرفم هم هستم. افکت‌های جادو، آتش، آذرخش، خون، یخ و… همه‌شون توی این بازی به بهترین شکل برای یه بازی نقش آفرینی هستن.
– اوکیه. من هم اون موقع میگم گرافیک رد دد ۳ پایینه، دلیل نمیارم که چرا میگم گرافیکش پاینه و بعدش وقتی کسی ازم دلیل خواست میگم صبر کن رد دد ۴ روی PS6 بیاد تا بفهمی چرا اینو میگم. خیلی منطقی نیست؟
بازی برای نسل نه هم ساخته شده به خاطر همین هم من اسم اون بازی ها رو بردم هر چند رو نسل هشت هم گرافیکش پایینه
داداش از گیمر نسل هشتمی چه انتظاری میشه داشت. یه دسته فن بوی که اولین تجربه شون با گاد اف وار ۲۰۱۸ یا مثلاً لست ۲ بوده خخخ
اینا که بازی باز نیستن فقط ی مشت بچه مچه ان که ادای فن بوی میخان دربیارن.
حتی اگه گرافیک این آثار با آنریل انجین ساخته میشد بهونه ی بعدی شون درجه سختیه که بعد از اون به کل سبک بازی رو نابود و محو کنن
دوست عزیز نمیدونم شما چند ساله گیمر هستید ولی بنده از اوایل دهه ۷۰ شمسی بازی های تک نفره و داستانی رو شروع کردم و از بیست سال پیش هم بازی های مولتی و چند نفره مثل آنریل و کانتر رو شروع کردم چه pc چه بیشتر کنسول های همه شرکت های کنسول سازی رو هم تجربه کردم ولی الان دلیل نمیشه بیام بگم این چند تا دوستی که باهاشون در مورد بازی اختلاف نظر داشتم اگر از من کمتر یا بیشتر سابقه گیمری دارن حق با اونا یا من هستش مشکل اینجاست شما فکر میکنید هر کسی کوچکترین انتقادی از الدن میکنه حتما باید فن گاد باشه.
منطقیه😂
عجیبه گاد توی این لیست نیست
بیشتر تاسف برانگیزه تا عجیب ، که بعضی افراد نمره ی ۸/۵ رو در حد و اندازه ی نمره ی ۹ نمیدونن!
ولی بیخیال…
دقیقا ، دومین بازی سال از لحاظ متاکریتیک اصلا توی این لیست نیست، درحالی که مثلا سیفو حتی جزو ۱۰ بازی متا هم نبود اما توی این لیسته
تو این لیست گرن توریسمو با اینکه بازی خیلی خوبیه و یه کام بک برا فرنچایزه اما لایق ۱۰ نیست dlc رزیدنت اویل و پلاگو تیل و سیفو هم نمرشون یکم غیر منطقی بالاست همینطور گاد اف وار پایینترین نمره ای که از نظر من میتونه بگیره حداقل ۹ هست در بدترین حالت،، با بقیه نمرات مشکلی ندارم
ببینید من خودم گاد رو تجربه کردم ولی واقعاً حقش چنین چیزی نیست که توی همچین لیستی قرار نگیره
چون این بازی هرچقدرم که کاستی در مورد داستان
و پایان بندی عجله ای نقص داشته باشه در نهایت یک شاهکار بزرگ هست. من خودم کسی بودم که هیچوقت با ریبوت این بازی کنار نیومد چون از طرفدارهای قدیمی گاد بودم و هر سه گانه ی بازی رو
تو سال عرضه شون تجربه کردم و هنوزم فن چند آتیشه ی سه گانه هستم..
ولی نهایت بعد از تجربه ی این نسخه واقعا پی بردم که هر کاری یک دلیلی داره و اینکه کوری بارلاگ بازی رو ریبوت کرد خودش نبوغ این کارگردان رو میرسونه
بهرحال من هم میگم نمره ای که دریافت کرد حقش بود و هم جوایزی که توی گیم آواردز برد، بنظرم این گیم آواردزی که گذشت حق ترین تو چندسال اخیر بود.
خسته نباشید ، بازی هایی که ۹۰ و بالای ۹۰ گرفتن خیلی مورد توجه قرار گرفته تو این لیست بازی هایی هم بودن که زیر ۹۰ گرفتن از گیمفا ولی نبودنشون در این لیست قطعا از ارزششون کم نخواهد کرد ، مهمترین قسمت این لیست حضور الدن رینگ در صدر لیست هست ۱۰ الدن رینگ یک ۱۰ معمولی نیست خیلی GOLD هست ❤️ در خصوص این مقاله چند انتقاد جدی داشتم اما چون منتقد ها مختلف هستن به نوعی در گفتن انتقاد کیش مات شدم 😅 یک مورد رو میگم با این فرض که همه منتقد ها یکنفر هستن و اونم بازی a plauge tale هست برای من عجیبه که این بازی در لیست سال ۲۰۲۲ گیمفا باشه ولی رگناروک نباشه چون a Plague Tale به غیر از داستان منسجم تر هیچ گونه برتری نسبت به رگناروک نداره و خوشبختانه رگناروک در گیم اواردز در نکات مثبتی که داشت خوش درخشید هر چند بین جوایزی که گرفت جایزه بهترین روایت رو قبول ندارم.
.
.
تو این لیست یکی از بهترین نقد هایی که تو عمرم خوندم قرار داره و اون هم نقد گرند توریسم هست در روزی که عرضه شد. دلیل اینکه این رو میگم در همون نقد در کامنتی که گذاشتم توضیح دادم اما دیدم آقای غزالی عزیز در کامنتی که در این پست گذاشتن بابت نقد و نمره ایی که به فوربیدن وست دادن عذر خواهی کردن ! خب دوست خوبم این عذر خواهی از طرف من پذیرفتنی نیست شما نقد خیلی درستی نوشتید نمیگم بازی ایراد نداره ولی قطعا از زیرو داون بهتره و حتی اگر چند منتقد کج سلیقه در سایت متاکریتیک به بازی نمره زرد ! نمیدادن الان نمره کلی بازی بالاتر بود در نگاه جهانی، دوستان از کرکتر ها ایراد میگیرن در بازی خصوصا الوی ولی توجه نمیکنن الوی چگونه دنیا اومده و چگونه بزرگ شده و چگونه این باید با تم بازی همسان بشه هر چند پرفکت نیست ولی اونقدر هم بد نیست و به مرور در پیشروی در بازی با الوی میشه ارتباط هم گرفت، یکسری دوستان وقتی چیزی رو نمیپسندن ایراد میگیرن اما خب بازی ها فقط برای قشر خاصی ساخته نمیشه بازی ها برای همه قشر ها ساخته میشه و الوی دختر مو آتشی بسیار هم پر طرفدار هست بین خیلی ها و ندیدن این رو من درست نمیدونم به هر حال چه خوب که بازی ۹۰ دادین مگرنه در لیست بازی های بالای ۹۰ گیمفا نه رگناروک بود نه فوربیدن وست که این خودش عجیبتر میشد از نظر من ، من یکبار دیگه رفتم نقد گرند توریسم رو خوندم و باز هم لذت بردم.
“این نقد با گذر زمان هم برای من فرقی نکرده🤠”
.
به شخصه برای من تجربه اول منتقد از بازی و حسی که داره و اون رو انتقال میده به صورت بی پروا بسیار مهمه این که در گذر زمان چه اتفاقی بیوفته و یا بازی چند بار انجام بشه تا نقد شاید بهتر بشه رو من نمیپسندم حالا شاید ایراد از من هست ولی هیچی مثل تجربه اول برا من شنیدنی تر نیست. در مجموع این حرفا رو زدم هیچ گونه قصدی در اون نبوده فقط احساس کردم گفتنش بهتر از سکوت و نگفتنش هست. سال ۲۰۲۲ خیلی هم از گیمفا لذت بردم مثل همیشه 💖 خیلی یاد گرفتیم از دوستان و نویسنده ها امیدوارم سال ۲۰۲۳ بسیار بهتر هم باشه …
شرمنده مرامت شدم محسن جان؛ ممنونم. راستش درباره فوربیدن وست، شخصیت‌پردازی ایلوی توی خود مطلب هم جزء نقاط ضعف بازی بود. همراهی باهاش سخته مخصوصاً در اواخر بازی که دیگه ایلوی از حالت تردیدی که نسبت به خودش داشت که خارج میشه و تبدیل میشه به یک قهرمان کامیک‌بوکی که بقیه دوستانش ناامید میشن و میترسن، اما ایلوی اصلاً نمیترسه و حتی مثلاً بهش بگی الان شبه، میگه نه روزه! و میره دنیا رو نجات بده راست راست؛ به‌هرحال آدم اهل دل همیشه ایرادهاش رو به آغوش میکشه چون ایرادهاش باعث میشن بزرگ‌تر بشه هم سناً و هم عقلاً؛ به‌هرحال دوست اونیه که عیب‌هارو هدیه بده. ولی راست میگی؛ تجربه اول تجربیه خاصیه چون کلی احساس مختلف با هم قاطی میشن درش و اشتیاق و انتظار و خاطره‌ها و همه این‌ها همیشه باهاش هستند. بیشتر بررسی‌هایی هم که تا الان دیدم همون بار اول نگارش منتشر شده بودند.
مخلص آقا حسین عزیز، همین که الوی باعث شده چند باری با شما همکلام بشیم در مورد این بازی برای من ارزشمنده و خودش نکته مثبته فوربیدن وستِ 😁 توضیحاتتون هم کاملا قانع کننده هست و ذکر کردم الوی کرکتری پرفکت نیست ولی خب دیگه خیلی هم بد نیست ، امیدوارم عمری باشه و سلامتی هم در کنارش تا بازم بتونیم در مورد بازی ها اندکی گپ و گفت داشته باشیم با آرزوی موفقیت.
به جز جایزه بهترین روایت انصافا جایزه ی بهترین دوبلاژ و بازیگری هم حق گاد آف وار نبود (یا حتی موسیقی). البته هر چند من کلا TGA رو قبول ندارم؛ چون توی TGA بازیا بر اساس محبوبیت انتخاب میشن نه کیفیت.
اتفاقا بهترین روایت حقش نبود
بقیه ش ولی اکی اکی بود
جایزه پرفورمنس حق شارلوت مک برنی برای پلیگ تیل بود که اونقد بی نظیر انواع احساساتو به تصویر کشید؛ ولی خب کریستوفر جاج با ۴ تا Boy گفتن و یه صدای نسبتا یکنواخت جایزه رو برد. البته از حق نگذریم کارش خیلی خوب بود ولی بازم به مک برنی نمیرسید.
احتمالا چون ۲۰۱۸ جایزه رو دادن به راجر کلارک، امسالو دادن به جاج.
در ضمن این نظر منه و منم به نظرت احترام میذارم.
نظرت محترمه
اما نسبتا با حرفت موافقم
احتمالا بخاطر اینکه ۲۰۱۸ نرسید بهش امسال بهش دادن
خواستم بگم که وقتی وبسایت فن ماکرو. گرن توریسمو با نمره ۷ از نظر گیمفا هست. ولی. گاد با ۸٫۵ نیست 😒
من دوست دارم بدونم به نظر اقای کریمی چرا گرن از گاد بهتره ؟ دوست دارم بدونم ؟ مگه نگفتید نمره ؟ گرن ۷ و گاد ۸٫۵ ( که لیاقتش در کم ترین حالت ۹ ) من نمیفهمم
اصلا خوندین چی به چیه یا همینجوری یه نگاهی به نمرات کردین و کامنت گذاشتین؟ این لیست نظر من نیست. نمرات منتقدین گیمفا به بازیهای مختلف هست با بخش نتیجه گیری نقدهاشون که رتبه بندی شده. اقای غزالی به بازی گرن توریسمو ۱۰ دادن.
ممنون جواب دادید حداقل یه ذهنیتی از متن دارم
کاملا منطقیه گاد اف وار نیست 😐
بازی هایی که گذاشتید سلیقه ای هست و محترم
برای من بهترین بازی سال گاد اف وار رگناروک هست (الدن رینگ بازی نکردم و قبلا بلادبورن بازی کردم اعصابم خورد) تنها ایرادر من به گاد اف وار دو گانه بودن هست در حالی که میتونستن سه گانه کنن و از خدا و قدرت ps۵ استفاده میکردن
فکر اینکه میبینم تونیک نمره ش بیشتر از گاد او واره
بیشتر ب ی قضیه پی میبرم
که حوصله بحث ندارم
فقط اینکه گیمفا دیگه اون گیمفا سابق ۵ سال پیش نیس
و هرکی هرجور دلش میخاد نمره الکی میده
بعد زیرش میزنه نظر شخصی
در صورتی ک با بازی لجه
نتیجه نمره دهی برای هر کدوم از این دو بازی تونیک و گاد رگناروگ از پایه متفاوته، اولا شکی نیست که گاد رگناروک یه بازی فوق العادست و همینطور هم تونیک بسیار عنوان زیبا و خوش ساختی از سمت دولوپری ایندی هستش
دوما که نمره بازی ها از دید هر منتقد فرق میکنه! همین الان تونیک یه نقد تو متاکریتیک داره که قرمزه و گاد هم یه نقد داره که زرده، آیا میشه گفت این دو نقد حاصل چیزی غیر از سلیقه شخص منتقد بودن؟ قطعا خیر چون حتی در نقد های سبز بازی و نمرات ۹ یا ۱۰ ای که این بازیا دریافت کردن به وضوح میشه فهمید باز هم سلیقه منتقد در نمره نهایی بازی دخیل بوده، اما اکثر منتقدان سعی میکنن با در نظر گرفتن یک چارچوب برای سنجش کیفیت بخش های مختلف بازی در برخورد مستقیم با سلایق خودشون اون رو نشر بدن و این هیچ ربطی به این نداره که صرفا نقد یه منتقد خاصی درباره یه بازی صدمه ای به تجربه شما وارد کنه! نتیجه کلی بازی ها فقط زمانی به دست میاد که تمام منابعی که اون رو مورد نقد قرار دادن رو با هم مقایسه کنیم و نکات منفی و مثبت هر کدوم از این نقد ها رو کنار هم قرار بدیم تا اطمینان از واقعیت یک بازی رو به دست بیاریم! البته که این فقط برای وقتیه که بخوایم تمام نگاه خودمون رو به نمرات یک بازی بدوزیم ولی اگر به عنوان یه گیمر که فقط سلیقه خودش رو ملاک قضاوت قرار بده دیگه نمرات چندان اهمیتی هم نداره! چون ممکنه سلیقه اون فرد این رو حکم کنه از یه بازی که اکثر منتقدا اون رو کوبیدن لذت ببره! یا برعکس میتونه از یه بازی که همه تحسینش میکنن هیچ لذتی نبره! خوب این بدیهیه که اگر این شخص به عنوان یه گیمر دست به قلم ببره برای نوشتن یک نقد هر چقدر هم که چارچوب منطق و انصاف و ملاک های کیفیت سنجی رو در نظر بگیره بازم امکان نداره که در پایان بدون دخالت دادن سلیقه خودش اون رو نمره دهی کنه، چون در غیر این صورت هر بازی باید خارج از بحث سلیقه فقط از همه ی منتقدان بدون استثنا نمرات تماما ۰ یا تماما ۵ یا تماما ۱۰ رو دریافت کنه به عنوان مثال.
آره گیمفا گیمفای پنج سال پیش نیست که بیاد بجای زلدا horizon رو بازی سالش کنه 😐 یه ذره سر و سامون پیدا کرده.😕
یادم نمیره گیمفا به ردد۲ نمره ۱۰ نداد یک لکه ننگ در تاریخ گیفه یاد میشه
به نظرم زیاد دادن ۹.۷ یا ۹.۸ بود. بازی ۹ براش مناسب تره.
لکه ننگ نیست دوست عزیز..اتفاقا لکه ننگ نوشتن ستایشنامه به جهت پاچه خواری برای ناشر هست که سایت های همسایه برای بقا به این شکل به شعور مخاطبشون توهین میکنن..خوشبختانه گیمفا مدت هاست ستایشنامه نمینویسه و به خوبی افسار فنبوی ها کشیده شده👌🏻
جوک سال: امتیاز بیشتر rabbids و dlc cuphead از gow Ragnarök 😐
واقعاً خجالت آور بود
هر دو تاش بازی های بهتری هستن.
نقد یک فکت ابدی نیست! نظر منتقد در زمان نقد چنین بوده. به همین خاطر حتی بدترین بازی‌ها گاهی اوقات چندتا نمره کامل ۱۰ دارن و در طرف مقابلش هم بهترین بازی‌ها گاهی اوقات چندتا نمره زرد ۷ به پایین دارن!!! ( البته که این بهترین و بدترین مورد اشاره من هم یک فکت نیست و صرفا با توجه به میانگین نمره تمامی منتقدین بهش اشاره کردم)
اینکه آقای کریمی به الدن ۱۰ داده و به گاد نمره ۸.۵ نظرش بوده و دلایلشون هم نوشته. ( البته که این نمرات هم از عقده نیست و چندان تفاوتی با میانگین نمرات تمام منتقدین نداره. گاد ۹۴ و الدن ۹۶. ایشون با الدن خیلی حال کرده و نمره کامل داده. دقیقا مثل آقای غزالی که به گرن ۱۰ داده.)
در کل به نظرات هم احترام بگذارید. قرار نیست نظر همه یکی باشه. منتقد کلی وقت گذاشته و بازی رو انجام داده و اومده نقدش رو منتشر کرده و در پایان هم یک نمره داده و دلایلش رو نوشته. اینهمه سایت نقد وجود داره و ببینید نظر کدومشون با سلیقه شما جور است. برای خودم گیم اسپات حکم میزان رو داره و در اکثر موارد نظرش خیلی با سلیقه من جور است.
به زودی قراره شاهد حمله فن بوی های ۱۰ ساله گاد به این پست باشیم
باشه برگرد به غارت
گرچه علاقه‌ای به شروع بحث طولانی در قالب سایت و کامنت را ندارم اما حقیقتا کمی متعجبم.
الدن رینگ به حق خود رسید و از صمیم قلب هم خوشحالم. ورود من به نسل ۹ با همچین گیم شاهکاری رقم خورد و من هر چقدر از احساسم نسبت به این تجربه‌ی بی‌نظیر حرف بزنم کم گقته‌ام. اما گاد او وار… من هنوز موفق به اتمام بازی نشدم و فکر میکنم تقریبا اواسط بازی هستم. قصد قضاوت زود هنگام ندارم چون خلاف منطق نقد، دست کم از نظر من میباشد. اما وجود گیم‌های دسته دوم در این مقاله مرا وادار می‌کند که حداقل طرح سوال کنم. رگناروک گرچه تا به اینجای بازی که من در حال تجربه هستم ریسک بزرگی را به جان خریده اما بازی از جهاتی فوق‌العاده عمل کرده و تمام شاخص‌های یک گیم برتر AAA را دارا است. موسیقی، گیمپلی،لول دیزاین، طراحی محیط و خیلی از موارد دیگر با دقت و وسواس مثال زدنی بکار گرفته شده. بازی دقیقا از همان ابتدا با لحنی غرور آفرین و صدایی بلند به شما می‌گوید که من از تمام پیشینه‌های خودم حتی نسخه‌ی ۲۰۱۸ والاتر و بهترم. در رابطه با روایت و داستان بازی نظر نمیدم چون هنوز موفق به تمام کردن این اثر نشدم. گرچه همین موارد که قبل‌تر گفتم سبب می‌شوند که همین الان به جرات بگویم که ما با یکی از بهترین اثار این چند سال اخیر روبرو هستیم. حالا سوال اصلی من اینجاست که چطور اثاری همچون SIFU, Horizon, A Plague Tale حضور دارند اما نامی از این اثر نیست؟! شاید در مقابل سوالم با طرح و مطرح کردن نقد در قالب سلیقه مواجه شوم اما باید بگویم که گرچه سلیقه تا حدودی دخیل در نقد است با اینحال نباید مبنا و اصل و اساس نقد بر مفهوم سلیقه بنا شود. معیارها و شاخص‌هایی وجود دارند که باید در نظر گرفت بنابراین توقع من حداقل از معدود سایت‌های حرفه‌ای گیمینگ در ایران این هست که کمی شفاف و البته با حوصله در رابطه با چنین موردی صحبت و گفت گو گنند. من به فرهنگ سازی و اگاهی اعتقاد دارم و شاید همین هم سبب میشود که این موضوع برایم انقدر اهمیت پیدا کند که طرح سوال را واجب بدانم.
دوستان
الکی بخاطر یه ویدیوگیم و نظر شخصی خودتون و بقیه فشار نخورید و به جون هم نپرید
مقدار فشاری بعضی از دوستان در حال مصرف هستن در آینده ای نزدیک موجب حمله قلبی و مشکلات عصبی میشود
من که نمیفهمم چرا امتیاز چرا انقد برای اعضای این سایت مهمه
این همه کامنت و بحث و جدل کاملن بی معنیه
هر کی یه بازی رو دوس داره و با اون حال میکنه
الان بازی مورد علاقه من half life 2 عه اگر این بازی یک هم میگرفت یا الان که بالاترین نمره نداره باز هم دوسش داشتم
ولی خب یه عده ممکنه اصلن باهاش حال نکنن
حالا تا صب براش دعوا کن و مسخرش کن که “اره تو فن بویی اره تو نوبی”و از این حرفا
تو که برای طرف بازی نمیکنی برای دل خودت بازی میکنی
پس بیایین پایین انقد سایتو شلوغ نکنین
(تایید لطفن)
?vampire survivors: Am I a joke to you
و منی که برای خوندن کامنت ها یک ساعت یا شاید بیشتر عمرمو تلف کردم و صحبت ها به نتیجه خاصی نرسید🤦♂️