سفری به عصر حجر | نقد و بررسی بازی Far Cry Primal

به دوازده هزار سال پیش فکر کنید، جایی که انسان‌های اولیه در قلب طبیعت وحشی در کنار حیواناتی بی‌رحم نظیر ببرهای دندان خنجری زندگی می‌کردند، به دور از هرگونه فرهنگ و تمدنی. آن‌ها به صورت قبیله‌ای زندگی می‌کردند و مردان قبایل در قالب گروه‌هایی چند نفره به شکار حیوانات برای تهیه غذا می‌پرداختند. البته هر روز و به خاطر عوامل مختلفی نظیر حمله حیوانات، تغییرات شدید آب و هوایی و مسائلی از این دست برخی از انسان‌ها به کام مرگ کشیده می‌شدند. هر چه که باشد، زندگی در دامان طبیعت این خطرات را نیز در بردارد. حال، Far Cry Primal دست روی این برهه خاص زمانی گذاشته و می‌خواهد بازی‌بازان را با خود همراه کند تا سفری در دل تاریخ داشته باشد و آن‌ها را به دوازده هزار سال قبل ببرد، به دوره‌ای که در کمتر بازی کامپیوتری شاهد پرداختن به آن بوده‌ایم. حال با ما همراه باشید تا نگاهی داشته باشیم به جدیدترین اثر استودیو کاربلد یوبی‌سافت مونترال (Ubisoft Montreal) تا ببینیم این بار آن‌ها چه عنوانی را برایمان تدارک دیده‌اند.

نبرد قبایل

سری Far Cry بعد از عرضه Far Cry 3 تبدیل به یکی از معتبرترین و محبوب‌ترین IPهای شرکت یوبی سافت (Ubisoft) شد. اگر چه دو نسخه اول سری Far Cry نیز عناوین قابل قبولی بودند (مخصوصاً نخستین عنوان این سری که توسط کرایتک (Crytek) توسعه داده شده بود و در زمان عرضه حرف‌های زیادی برای گفتن داشت) ولی در حقیقت این سومین نسخه شماره دار این سری بود که روحی تازه به کالبد آن دمید و باعث شد تا نام این سری بیش از هر زمان دیگری بر سر زبان‌ها بیفتد. Far Cry 3 در کنار خلق محیطی پویا و دوست داشتنی، ویژگی‌های زیادی را در دل گیم پلی خود جای داده بود و از لحاظ داستانی نیز عملکرد چشم‌گیر و خوبی داشت. تمامی این مسائل دست به دست هم دادند تا این عنوان به فروشی بیش از حد تصور سازندگان دست یابد و یوبی سافت نیز برنامه‌های زیادی را برای آن تدارک ببیند. پس از دو سال و در سال ۲۰۱۴ نیز Far Cry 4 به بازار عرضه شد و با وجود آن که به اندازه Far Cry 3 در خود نوآوری نداشت، اما، باز هم مورد توجه بازیبازان و منتقدان قرار گرفت و فروشی قابل قبول داشت. پس از گذشت مدتی، یوبی سافت تصمیمی عاقلانه گرفت، آن هم این که سعی داشته باشد تا باز هم در ساختار این سری تغییراتی را به وجود آورد تا مبادا نسخه جدید این سری تکرار مکررات باشد، و اینگونه بود که Far Cry: Primal پای خود را به این سری باز کرد، عنوانی فرعی (Spin-Off) که کاملاً با نسخه‌های قبلی این سری تفاوت داشته و به جای این که همچون نسخه‌های قبلی بازیبازان را به نبرد با دشمنان به وسیله سلاح‌های گرم دعوت کند، مسیری متفاوت را در پیش گرفته است و می‌خواهد دنیای ده هزار سال پیش از میلاد مسیح را تبدیل به جولان‌گاه بازیبازان کند.

در این نسخه بازیبازان هدایت تاکار (Takkar) را برعهده خواهند گرفت، جنگجویی نترس و بی‌باک که تنها بازمانده قبیله Wanja است. او به دنبال این است تا دوباره نام Wanja را به عنوان قدرت بلامنازع منطقه Oros (که وقایع بازی در آن رقم می‌خورد) بر سر زبان‌ها بیندازد. صحبت از Oros شد، خوب است به این نکته اشاره شود که از لحاظ تنوع محیطی Far Cry: Primal عملکرد مطلوبی دارد و Oros مناطق سرد و یخ زده کوهستانی، دشت‌ها و مراتع سرسبز و جنگل‌های پر از درخت را شامل می‌شود. تاکار به این منظور، باید در کنار تاسیس دهکده‌ای جدید، با دو قبیله دیگر با نام‌های Udam و Izila نیز مبارزه کند. این دو قبیله در اصل دشمنان قبیله تاکار هستند و به دنبال نابودی کامل مردمان آن قبیله‌اند. مشخصاً تاکار نمی‌تواند به تنهایی با این دو قبیله بزرگ مواجه شود، پس، در طول بازی او متحدان و دوستان زیادی پیدا می‌کند که در این راه به او کمک می‌کنند. در نگاه اول همه‌چیز بسیار ساده به نظر می‌رسد و متاسفانه تا انتهای بازی نیز این وضعیت تغییر محسوسی نمی‌کند و از ابتدا تا انتها، بازی یک سیر داستانی کاملاً ساده و پیش پا افتاده را طی می‎کند و شاهد فراز و نشیب‌های چندانی در طول بازی نیستیم. در Far Cry: Primal خبری از پیچ و خم‌های دو نسخه قبلی سری نیست و سازندگان سعی داشته‌اند تا داستان بازی را بسیار ساده‌تر کرده تا بازیبازان راحت‌تر با آن ارتباط برقرار کنند، غافل از این که این مسئله نتیجه عکس داده و نسبت به دو نسخه قبلی سری شاهد یک پسرفت به تمام معنا هستیم. مسئله بعدی شخصیت پردازی این نسخه است. در دو نسخه قبلی شاهد حضور دو شخصیت بسیار کاریزماتیک به نام‌های واس مونتنگرو (Vass Montenegro که در Far Cry 3 حضور داشت) و پاگان مین (Pagan Min شخصیت منفی اصلی Far Cry 4) در نقش دشمنان اصلی بازی بودیم و حضور این دو شخصیت از بزرگ‌ترین نکات مثبت دو نسخه قبلی سری بود، مخصوصاً واس مونتنگرو که به عقیده بسیاری شخصیت پردازی او در سطح فیلم‌های طراز اول سینمایی قرار داشت. در Far Cry: Primal، روسای دو قبیله Udam و Izila دشمنان اصلی تاکار هستند ولی به هیچ وجه به پای واس مونتنگرو یا حتی پاگان مین نمی‌رسند، پس از همین حالا مطمئن باشید که شاهد دیوانه بازی‌های واس مونتنگرو و دیالوگ‌‎های جالب پاگان مین در طول بازی نخواهید بود!

مسئله بعدی در مورد شخصیت تاکار است. به طور کلی، قهرمان‌های سری Far Cry آن طور که باید و شاید خوب نبوده‌اند و این مسئله همواره به عنوان یکی از نکات منفی این سری از لحاظ داستانی به شمار می‌رفته است. در Far Cry: Primal هم نه تنها این مسئله برطرف نشده، بلکه دوباره تکرار شده است. تاکار نیز شخصیت پردازی جالب توجهی ندارد و صرفاً در حد قهرمانی نترس که می‌خواهد به قبیله‌اش کمک کند باقی می‌ماند و پیچیدگی خاصی در شخصیت او وجود ندارد. انتظار می‌رفت که سازندگان با توجه به بازخوردهای دو بازی Far Cry 3 و Far Cry 4 (که عمده منتقدان و بازی‌بازان به شخصیت پردازی ضعیف قهرمان‌های آن دو بازی اشاره کرده بودند) سعی داشته باشند تا شخصیت پردازی شخصیت اصلی بازی را بهبود ببخشند، ولی هنوز هم قهرمان داستان شخصیت پردازی مطلوبی ندارد. شخصیت‌های مکمل نیز وضعیت بهتری ندارند و فقدان وجود شخصیت‌های مکمل قابل توجه در این نسخه حس می‌شود. البته جا دارد در این میان به فضاسازی بسیار خوب بازی نیز اشاره شود. سازندگان حتی از نوعی زبان ساختگی برای دیالوگ‌هایی که شخصیت‌ها بر زبان جاری می‌کنند استفاده کرده‌اند تا بازی هر چه بیشتر حال و هوای دوازده هزار سال پیش را به خود بگیرد. فضای خشن و خطرناک آن دوره به بهترین وجه ممکن در بازی پیاده سازی شده است و به همین جهت افرادی که به آن برهه زمانی علاقه دارند نباید حتی لحظه‌ای در تهیه بازی درنگ کنند. اما، در کل از لحاظ داستانی بازی عملکرد چندان رضایت بخشی ندارد و نسخه‌های قبلی سری چندین گام از Far Cry: Primal جلوتر بودند.

درست است که شخصیت‌های بازی پرداخت مناسبی ندارند، اما، این دلیل نمی‌شود که طراحی صورت آن‌ها هم ضعیف باشد!

لذت گشت و گذار در دل طبیعت وحشی

بدون شک یکی از بزرگ‌ترین نقاط قوت سری Far Cry گیم پلی جذاب و پرجزئیات آن است و در گیم پلی Far Cry: Primal نیز همچون نسخه‌های قبلی سری، تعداد زیادی ویژگی جالب توجه وجود دارد که باعث می‌شود تا بازی‌بازان از تجربه آن لذت کافی را ببرند. از همین ابتدا باید گفت که همچون Far Cry 4 که نسبت به Far Cry 3 پیشرفت چندانی از لحاظ مکانیزم‌های گیم پلی نداشت، Far Cry: Primal نیز نسبت به دو نسخه قبلی سری دچار تغییرات بنیادینی نشده و به جرئت می‌توان گفت که هسته اصلی گیم پلی به جز سیستم مبارزات، بدون تغییر مانده است. همواره سری Far Cry به دلیل داشتن یک سیستم تیراندازی (Shooting) روان و دوست داشتنی معروف بوده است. در جدیدترین نسخه این سری یعنی Far Cry: Primal به اقتضای عصری که بازی در آن جریان دارد، اسلحه‌های گرم به طور کل از بازی حذف شده‌اند و این اولین و بزرگ‌ترین وجه تمایز گیم پلی این نسخه با نسخه‌های قبلی است. تاکار تنها می‌تواند از اسلحه‌های سرد و دست ساز استفاده کند و به همین علت سیستم مبارزات بازی کاملاً تغییر پیدا کرده و رنگ و بوی جدیدی به خود گرفته است. در بازی انواع مختلفی از اسلحه‌ها نظیر نیزه، تیر و کمان و … وجود دارد که برای از بین بردن دشمنان و حیوانات می‌توانید از آن‌ها استفاده کنید. همچون گذشته، امکان ارتقای اسلحه‌ها و ساخت امکانات جدید برای آن‌ها نیز در بازی وجود دارد و این موضوع باعث شده تا اسلحه‌های موجود در بازی تنوع نسبتاً قابل قبولی داشته باشند. البته متاسفانه، خود سیستم مبارزات بازی پس از مدتی جذابیت خود را از دست می‌دهد و بر خلاف نسخه‌های قبلی تا آخرین مرحله نمی‌تواند بازی‌بازان را روی صندلی میخکوب کند.

با پیشروی در بازی، متوجه می‌شوید که برای مقابله با هر نوع خاص از دشمنان یا حیوانات، بهتر است از سلاح خاصی استفاده کنید و به این ترتیب، یکی از مهم‌ترین عوامل خسته کننده شدن سیستم مبارزات بازی همین مسئله است. در چند ساعت ابتدایی ممکن است مبارزات بازی کمی ناآشنا به نظر برسند که البته پس از مدتی به آن عادت خواهید کرد، اما، پس از این که به طور کامل با آن خو گرفتید و با نکات مختلف آن آشنا شدید، متوجه می‌شوید که دیگر برای‌تان جذابیت خاصی ندارد! البته به خاطر جو و حال و هوای خاص بازی، می‌توان با اندکی اغماض گفت که تا انتهای بازی می‌توان سیستم مبارزات آن را تحمل کرد. امید است که اگر یوبی سافت تصمیم گرفت دنباله‌ای بر این بازی بسازد، وقت بیشتری را صرف طراحی هر چه بهتر مبارزات بازی کند. یکی دیگر از نکات قابل توجه گیم پلی بازی، دشمنان تاکار هستند. بر خلاف تصورات اولیه، دشمنان بازی تنوع خوبی دارند و از آن مهم‌تر، جزئیاتی که در طراحی نوع پوشش و رفتار دشمنان به آن‌ها توجه شده به طرز کم‌نظیری جالب هستند. دشمنان قدرتمندی نیز در بازی وجود دارند که از زره‌های خاصی استفاده می‌کنند و حتی با استفاده از بهترین ابزار الات جنگی نیز از پای در آوردن آن‌ها کار مشکلی است. حیوانات نیز همچون دو نسخه قبلی سری، نقش مهمی را در Far Cry: Primal ایفا می‌کنند. در این نسخه انواع مختلفی از حیوانات در بازی وجود دارند که هر کدام ویژگی‌ها و رفتار خاص خود را دارند و در مناطق خاصی یافت می‌شوند. همچون نسخه‌های پیش، در کنار وجود قابلیت شکار حیوانات، امکان استفاده از آن‌ها در هنگام مبارزه با دشمنان نیز وجود دارد که این مسئله در مراحل پایانی به شدت به کمک بازی‌بازان خواهد آمد.

همان طور که گفته شد هر حیوانی ویژگی‌های خاصی دارد و به همین علت، حیوانات مختلف در بازی توانایی‌های مختلفی دارند که هر کدام در بخشی از بازی برای بازی‌بازان کارآمد خواهد بود. به طور مثال گرگ‌ها و ببرها برای از بین بردن بی سر و صدای گروه کوچکی از دشمنان مناسب هستند، اما، خرس‌های وحشی و ماموت‌های کوچک بیشتر برای نابود کردن عده زیادی از دشمنان به کار خواهند آمد. همچنین از جغدها نیز می‌توان برای زیر نظر گرفتن محیط پیرامون تاکار استفاده کرد که این مورد بسیار شبیه به استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین (Drone) در بازی‌هایی نظیر Splinter Cell است. برای این که به طور کامل با تمامی حیوانات Far Cry: Primal آشنا شوید، باید زمان زیادی را صرف سرک کشیدن به گوشه و کنار محیط بازی کنید، ولی آن قدر سیستم حیات وحش در این بازی دقیق و پرجزئیات ساخته شده است که ارزش صرف زمان برای آشنایی با آن را دارد. ساختار مراحل نیز به گونه‌ای است که ممکن است پس از گذشت مدتی برای برخی از بازی‌بازان تکراری شود. اکثر ماموریت‌ها در این نسخه به رفتن از یک نقطه به نقطه دیگر به منظور انجام دادن کارهایی خاص نظیر از بین بردن مقر دشمنان و … است، ولی خوشبختانه به لطف پویایی بسیار زیاد محیط بازی، هر کدام از بازی‌بازان تجربه‌ای منحصر به فرد از مراحل بازی خواهند داشت، چرا که ممکن است به طور مثال یکی از بازی‌بازان در راه مجبور به درگیر شدن با گروهی از دشمنان شود ولی بازی‌بازان دیگر چنین رویدادی برای‌شان رخ ندهد، یا شاید در نزدیکی مقر دشمنان یکی از بازی‌بازان به یک گرگ بر بخورد و از آن در راستای نابودی دشمنان استفاده کند، اما، بازی‌بازان دیگر با این حیوان رو به رو نشوند. در کل اکوسیستم پویا و زنده Far Cry: Primal بدون شک یکی از بزرگ‌ترین نقاط قوت آن است و حرف‌های زیادی برای گفتن دارد.

حیوانات در این نسخه نیز نقش مهمی دارند

یکی از بزرگ‌ترین نقاط قوت جدیدترین نسخه سری Far Cry همچون نسخه‌های قبل، طراحی بی‌نظیر محیط‌ها است. محیط‌های بازی، از جنگل‌ها و دشت‌های سرسبز گرفته تا کوهستان‌های سرد و منجمد، همگی به بهترین نحو ممکن طراحی شده‌اند. به طور حتم در هنگام تجربه Far Cry: Primal، چندین بار کنترلر را کنار خواهید گذاشت و محو زیبایی‌های بازی خواهید شد. البته احتمالاً پس از تجربه بازی به این نتیجه خواهید رسید که نقشه و محیط بازی چندان هم بی‌شباهت به Far Cry 4 نیست ولی این شباهت را نمی‌توان به کل محیط‌های بازی تعمیم داد و به طور کلی می‌توان به آن خوش‌بینانه نگاه کرد. هر کدام از مناطق بازی پوشش گیاهی و جانوری خاص خود را دارند و به همین علت، گشت و گذار در دنیای بازی هیچ‌گاه خسته‌ کننده نمی‌شود.

سیستم ارتقای شخصیت نیز در بازی وجود دارد و همچون نسخه‌های قبل، می‌توانید با استفاده از این قابلیت توانایی‌های تاکار را ارتقا دهید. همان گونه که پیش‌تر نیز اشاره شد، سیستم ارتقای سلاح‌ها نیز در این نسخه حضور دارد و اگر می‌خواهید به اسلحه‌های قدرتمندتری دسترسی داشته باشید تا در هنگام مبارزه با دشمنان کمتر به مشکل بر بخورید، بهره بردن از این قابلیت امری اجتناب ناپذیر است. در کل گیم پلی این نسخه ترکیبی از گیم پلی دو نسخه قبلی سری و برخی ویژگی‌های جدیدی است که به خاطر حال و هوا و دوره زمانی خاصی که بازی هدف گرفته، به آن اضافه شده است. محال است که به تجربه Far Cry: Primal بپردازید و منکر شباهت‌های آن با نسخه‌های قبلی سری شوید. البته، کسی به ترکیب تیم برنده دست نمی‌زند و یوبی سافت مونترال نیز ظاهراً این جمله معروف را سر لوحه کار خود قرار داده و طی دو نسخه اخیر سری، تغییرات بنیادینی را در بطن گیم پلی این بازی‌ها به وجود نیاورده است. درست است که گیم پلی جدیدترین نسخه Far Cry نیز معجونی از ویژگی‌های جالب و سرگرم‌ کننده است، اما، احتمالاً عدم وجود نوآوری خاص در گیم پلی بازی نسبت به دو نسخه قبلی سری به مذاق عده‌ای خوش نخواهد آمد.

فقط به جزئیات زره این دشمن نگاه کنید… سازندگان توجه خاصی به ریزه کاری‌هایی از این دست داشته‌اند

به ده هزار سال قبل از میلاد خوش آمدید

بدون شک از همان اولین لحظاتی که به دنیای Far Cry: Primal قدم می‌گذارید، این گرافیک کم‌نظیر و چشم‌نواز بازی است که شما را به شدت تحت تاثیر قرار خواهد داد. این سری همواره یکی از پیشگامان صنعت بازی‌های کامپیوتری از لحاظ گرافیکی بوده و تمامی نسخه‌های این سری در سال عرضه خود، جزو بهترین عناوین از لحاظ گرافیکی بوده‌اند. در سال ۲۰۱۲ و با نسخه سوم، به این بخش توجه به سزایی شده بود و آن عنوان تبدیل به یکی از برترین عناوین نسل هفتم از لحاظ گرافیکی گشت. با روی کار آمدن نسل هشتم، نسخه چهارم سری پیشرفت‌های گرافیکی زیادی به خود دید و دچار یک جهش نسبت به نسخه سوم از این لحاظ شد. در Far Cry: Primal نیز از لحاظ گرافیکی شاهد یک نمایش خیره کننده هستیم، اگر چه بازی از لحاظ گرافیکی دچار تغییر خیلی خاصی نسبت به نسخه چهارم نشده است. کیفیت کلی بافت‌ها بسیار خوب است و مواردی نظیر افکت‌های آتش، برف و یخ، آب و مواردی از این دست نیز کیفیت مطلوبی دارند. البته یکی از مواردی که به نظر نسبت به گذشته پیشرفت داشته است (هرچند اندک) نورپردازی بازی است که بسیار طبیعی و پویا است و به خصوص در زمان‌هایی نظیر غروب خورشید، جلوه‌های دوست داشتنی و کم‌نظیری را پدید می‌آورد. لازم به ذکر است که بازی همچون نسخه‌های گذشته از سیستم چرخش شب و روز نیز بهره می‌برد که این مسئله باعث شده تا بازی کاملاً طبیعی به نظر برسد.

دنیای Far Cry: Primal بزرگ است، اما، خوشبختانه از لحاظ محیطی بازی از تنوع بسیار بالایی برخوردار است و در بازی شاهد مکان‌ها و محیط‌های متنوعی خواهید بود که هرکدام ویژگی‌های خاص خود را دارند. متاسفانه در نسل جدید یوبی سافت در زمینه بهینه سازی عناوین خود عملکرد بسیار ضعیفی نشان داده و به همین علت، همه بازی‌بازان با نگرانی دست به تهیه عناوین این شرکت می‌زنند و همواره این ترس را در دل دارند که مبادا بازی که خریداری کرده‌اند، پر از مشکلات گرافیکی باشد. از لحاظ فنی، Far Cry: Primal نسبت به دیگر عناوین یوبی سافت عملکرد بهتری دارد (همچون نسخه چهارم که از عناوین دیگر یوبی سافت نظیر Assassin’s Creed: Unity بسیار کم‌ایرادتر بود) و با اندکی اغماض، می‌توان گفت که با توجه به وسعت دنیای بازی و البته گرافیک بالای آن، سازندگان توجه خاصی به بهینه سازی بازی داشته‌اند و مشکلات بازی اصلاً در حدی نیست که بخواهد بازی‌بازان را از تجربه کامل بازی منع کند. خوشبختانه از لحاظ نرخ فریم، بازی عملکرد قابل قبولی دارد و افت فریم در بازی همیشگی و آزار دهنده نیست و در اکثر مواقع نرخ فریم ثابت است. بزرگ‌ترین نقطه ضعف بازی از لحاظ گرافیکی بدون شک باگ‌‎های بازی است که البته در عناوین جهان آزاد (Open World) و مخصوصاً عناوین یوبی سافت، امری شایع است و اگر غیر از این بود جای تعجب داشت.

در بازی باگ‌های مختلفی نظیر غیب شدن ناگهانی اشیا، حیوانات یا اجساد دشمنان، فرو رفتن پیکر یکی از دشمنان در زمین و … دیده می‌شود که احتمالاً با به روز رسانی‌های بعدی این مشکلات حل خواهند شد، هر چند همان طور که گفته شد این مشکلات در حدی نیست که Far Cry: Primal را غیر قابل بازی کند. از لحاظ موسیقی نیز بازی عملکرد قابل قبولی دارد. موسیقی‌هایی که در طول انجام بازی نواخته می‌شوند با حال و هوای بازی همخوانی دارند و از تنوع نسبتاً قابل قبولی هم برخوردارند، هرچند که آهنگساز این نسخه یعنی آقای جیسون گریوز (Jason Graves) نتوانسته به خوبی آهنگسازان دو نسخه قبلی (به ترتیب کلیف مارتینز و برایان تایلر) عمل کند و از این لحاظ بازی دچار کمی پسرفت شده است. صداپیشگان نیز کار خود را به خوبی انجام داده‌اند و ایرادی به کار آن‌ها وارد نیست. افکت‌های صوتی نیز از طراحی دقیقی برخوردار هستند و صداهایی نظیر راه رفتن شخصیت‌ها، زوزه کشیدن گرگ‌ها و غرش ببرها به بهترین شکل ممکن طراحی شده‌اند. در کل از لحاظ گرافیک، موسیقی و صداگذاری Far Cry: Primal عملکرد خوبی دارد و همچون نسخه‌های پیشین سری می‌تواند طرفداران را از این لحاظ راضی نگه دارد.

بازی از لحاظ گرافیکی عملکرد بسیار خوبی دارد

پسرفت نسبت به گذشته

در مجموع، جدیدترین نسخه از سری پرطرفدار Far Cry از لحاظ کیفی در سطح قابل قبولی قرار دارد و اگر چه به اندازه دو نسخه قبلی سری انقلابی و سرآمد نیست، اما، می‌تواند لحظات خوبی را برای طرفداران رقم بزند. بزرگ‌ترین نقطه ضعف بازی بدون شک داستان ضعیف آن است که نسبت به دو نسخه پیشین، پسرفت بزرگی داشته و به هیچ وجه نمی‌تواند با آن دو بازی رقابت کند. شخصیت پردازی بازی نیز اصلاً در سطح خوبی قرار ندارد و به نظر می‌رسد سازندگان توجه چندانی به داستان بازی نداشته‌اند. تغییر برهه زمانی بازی در گیم پلی بازی برخی تغییرات را به وجود آورده که مهم‌ترین آن‌ها، جایگزین شدن اسلحه‌های سرد به جای اسلحه‌های گرم است. مبارزات بازی به واسطه همین تغییر اسلحه‌ها، دچار تحولی بنیادین شده ولی متاسفانه سازندگان چندان نتوانسته‌اند از پتانسیل به وجود آمده به واسه این تغییرات استفاده کنند و مبارزات بازی پس از مدتی جذابیت خود را از دست خواهند داد.

طراحی محیط‌ها در بازی به بهترین نحو ممکن انجام شده است و بازی‌بازان کاملاً حس خواهند کرد که در یک دنیای به دور از تمدن و در دل طبیعت وحشی مشغول به ماجراجویی هستند. همچون نسخه‌های قبلی، حیوانات در Far Cry: Primal هم نقش مهمی را ایفا می‌کنند و البته تعداد و طراحی دقیق حیوانات در بازی نیز تحسین برانگیز است. بازی از لحاظ گرافیکی نیز عملکرد مناسبی دارد و موسیقی‌ها و صداگذاری بازی نیز از کیفیت خوبی برخورداراند. در کل، Far Cry: Primal به اندازه دو نسخه قبلی سری نمی‌تواند طرفداران را تحت تاثیر قرار دهد، اما، به نوبه خود بازی خوب و قابل قبولی است و تجربه آن به تمامی طرفداران سری Far Cry و البته دیگر افرادی که به دوران ما قبل تاریخ علاقه دارند، توصیه می‌شود.