نقد و بررسی فیلم The Nun 2 | مسیر خوب با پایان بد

فیلم The Nun 2 جدیدترین شماره از سری مجموعه‌های فیلم ترسناک Nun برای اخیرا برای تماشا در دسترسی قرار گرفت.

The Nun 2 را علاوه بر آن که نسخه دوم سری فیلم‌های Nun می‌دانیم، می‌توان آن را فیلمی جدید از دنیا و سری فیلم‌های Conjuring نیز قلمداد کرد.

شاید این مجموعه فیلم‌ها از نظر نام تفاوت داشته باشند، اما در یک دنیا اتفاق افتاده و همگی با یکدیگر مرتبط هستند. همانطور که پس از تیتراژ فیلم The Nun 2، شاهد پلانی کوتاه بودیم که بنظر می‌رسد مربوط به Conjuring 4 و تایید کننده ساخت این فیلم باشد.

ژانر وحشت در سالیان اخیر با افت و افول فاحشی روبرو بوده و عده‌ای معتقدند که بعد از Conjuring 1 فیلم خوبی ساخته نشده است. عده دیگری نیز اعتقاد دارند حتی همان Conjuring 1 نیز فیلم خوبی نبوده است.

جدای از افول ژانر وحشت در سالیان اخیر، تعداد فیلم‌هایی که در این ژانر ساخته می‌شود نیز مورد بحث می‌باشد‌.

ژانر ترسناک و دلهره‌آور را می‌توان پرکارترین ژانر حال حاضر سینما دانست. همین تعدد اثر در این ژانر باعث شده تا نوآوری در ترساندن و ایجاد دلهره و در کل استفاده از ایده‌های نوین تبدیل به کاری بسیار مشکل شود.

هر اثری در این ژانر آمده و به شکلی از تمام ایده‌های موجود و ترفندهای مختلف استفاده کرده است و سینمای وحشت با مشکلی جدی از این منظر روبرو شده است.

فیلم The Nun 2 با تمام بالا و پایین‌هایی که در ادامه اشاره خواهیم کرد، سعی کرده تا در ترساندن و ایجاد دلهره دست به نوآوری زده و از برخی ترفندهای جدید نیز استفاده کند.

اما این فیلم هر چه مسیر نسبتا خوبی را تا دو سوم زمان خود طی کرده بود، در نهایت با یک پایان‌بندی نزدیک به فاجعه به دست فراموشی سپرد.

The Nun 2 در سال ۱۹۵۶ در فرانسه اتفاق می‌افتد. در واقع فیلم اتفاقات پس از نسخه اول خود را دنبال می‌کند و با شخصیت‌هایی آشنا و البته چند شخصیت جدید روبرو هستیم.

بار دیگر راهبه اهریمنی راه خود را به دنیا باز کرده است و به دنبال عتیقه‌ای قدرتمند برای تثبیت قدرت‌های خود می‌باشد.

The Nun 2 با یک قصه کوتاه از کشته شدن یک کشیش آغاز می‌شود. این قصه کوتاه چند دقیقه‌ای در همان ابتدا نوید یک کارگردانی خوب و رو به جلو را می‌دهد.

انتخاب نماها، مکث‌ها و نوع حرکت دوربین در همین چند دقیقه مشخص می‌کند که با کارگردانی نسبتا با کیفیتی طرف هستیم.

این موضوع پس از این قصه کوتاه نیز پابرجا می‌ماند. گرچه که در چندین صحنه کات‌های اشتباهی زده می‌شود، اما جدا از آن کارگردانی The Nun 2 فکر شده و روی اصول ژانر خود می‌باشد. البته که در یک سوم پایانی با چیز دیگری طرف هستیم و گویا که سازنده فیلم در این زمان تغییر می‌کند.

The Nun 2 سعی دارد تا دو قصه را به طور موازی پیش ببرد. دو قصه‌ای که البته به یکدیگر ربط داشته و در نهایت هم به یکدیگر می‌رسند.

در یک سو خواهر آیرین و دبرا را دنبال می‌کنیم که در حال جستجو برای اهداف اهریمن هستند، و در سمت دیگر قصه موریس و مدرسه شبانه‌روزی را دنبال می‌کنیم که دست‌خوش اتفاقاتی مرموز است.

این اتفاق به خودی خود اتفاق مثبتی است چرا که آثار ترسناک معمولا یک قصه خطی تک بعدی را دنبال می‌کنند.

اما The Nun 2 مدام بین لوکیشن‌های دو قصه جابجا می‌شود و از هر کدام از آن دو اطلاعاتی را در اختیار مخاطب می‌گذارد. در واقع هر دو قصه در کنار هم پیش می‌روند و هر کدام به نوبت یک قطعه از پازل را تکمیل می‌کنند.

اما برخی مشکلات اصلی همچنان پابرجا هستند. دبرا در این سفر با خواهر آیرین همراه می‌شود. دلیل این همراهی مشخص نیست. او شخصی است که به گفته خود اعتقادی به مسائل دینی نداشته و به اجبار پدرش وارد کلیسا شده است.

او که نماد بی‌اعتقادی است به همراه خواهر آیرین که نماد اعتقاد و ایمان است راهی سفری برای جستجوی اهریمن می‌شود‌. در حالی که فیلمساز می‌توانست از این تفاوت در شخصیت این دو استفاده زیادی در جهت درام قصه خود بکند، اما این موضوع را رها کرده و به سطحی‌ترین شکل پیگیری می‌کند.

دبرا که در ابتدا اعتقاد ندارد، در پایان به همراه خواهر آیرین دعا خوانده تا بر اهریمن پیروز شوند. این تحول در این شخصیت شکل نمی‌گیرد، بلکه اجبار فیلمساز است. این دعا خواندن بیشتر از سر ترس است نه تحول شخصیتی اما فیلمساز آن را اینگونه به تصویر می‌کشد.

مشکل دیگری که متوجه فیلمنامه The Nun 2 می‌باشد، در نظر نگرفتن یک بک‌استوری خوب برای اهریمن قصه است. این مورد نیز در قصه The Nun 2 وجود ندارد و تصمیم بر این بوده که همان دلایل کلیشه‌ای پیشین ادامه یابند. بر خلاف ترفندهای دلهره و قاب‌بندی‌های تمیز اینجا خبری از نوآوری نیست.

در قصه دوم اما که مربوط به موریس، سوفی و مادرش و مدرسه شبانه‌روزی می‌شود، کمی ارتباط بین شخصیت‌ها بهتر است. گرچه که عشقی بین موریس و کیت شکل نمی‌گیرد، اما ارتباط بین موریس و سوفی خوب بنا می‌شود. البته که فیلمساز از این ارتباط هیچ بهره‌ای نمی‌گیرد.

فیلم با تمام فراز و نشیب‌های خود تا دو سوم ابتدایی در مسیر نسبتا خوبی قرار دارد. گرچه ضعف‌هایی همچنان در اثر وجود دارند، اما دوربین درست کارگردان و سعی در استفاده از سبک جدیدی از روایت در آثار ترسناک، همچنان فیلم را بالا نگه داشته‌اند.

اما در یک سوم پایانی با چیزی نزدیک به فاجعه روبرو هستیم. فیلم هر چه تلاش کرده بود تا کمی متفاوت باشد را در پایان کنار می‌گذارد.

جای تعجب است که The Nun 2 در یک سوم پایانی یک تغییر سبک و لحن غیر منطقی و عجیب می‌دهد. فیلمی که سراسر مرموز و دلهره‌آور بود، در پایان تبدیل به اثری می‌شود که بیشتر به آثار زامبی‌محور شباهت پیدا می‌کند.

The Nun 2 در یک سوم پایانی تبدیل به اثری زامبی‌گونه همراه با دنبال بازی‌های بچه‌گانه و بعضا حتی اکشن می‌شود.

فیلم یک ساعت و پنجاه دقیقه‌ای The Nun 2 در دو سوم ابتدایی ریتم خوبی دارد، اما در یک سوم پایانی که اتفاقا میزان هیجان باید بیشتر باشد، کسل‌کننده می‌شود. فیلمساز در پایان فیلم همه چیز را رها کرده است و از لحظه‌ای به بعد مخاطب را کلافه می‌کند.

تعدادی شخصیت جلوی دوربین قرار گرفته‌اند که مدام از یک اتاق به اتاق دیگر فرار می‌کنند و تعدادی دیگر نیز به دنبال آن‌ها هستند. یک سوم پایانی فیلم The Nun 2 بسیار یکنواخت است.

لحظه پایان فیلم نیز همانطور که پیش‌تر گفته شد با دعای همزمان دبرا و خواهر آیرین همراه است که باورپذیر نیست. چرا باور پذیر نیست؟

شخصیت خواهر آیرین در طول فیلم ابدا به آن قدرت و یا کاریزما و یا هوش لازم برای شکست دادن اهریمن نمی‌رسد. در واقع فیلمساز موفق به ساختن یک قهرمان بزرگ در برابر یک اهریمن خطرناک نیست.

هنگامی که راهبه به نهایت قدرت خود می‌رسد این موضوع بیش از پیش نیز به چشم می‌آید. اما خواهر آیرین با دعا خواندن او را شکست می‌دهد. در واقع شکست خوردن آن اهریمن قدرتمند از قهرمانی که فیلم به تصویر کشیده آن هم در آن شرایط موجود در پایان فیلم باورپذیر نبوده و باز هم تنها اجبار فیلمساز برای پیروزی خیر‌ بر شر می‌باشد.

اکثر آثار ترسناک با پیروزی خیر بر شر به پایان می‌رسند اما این پیروزی باید در اثر شکل‌گرفته و اتفاق بیفتد نه آنکه به اجبار و بدون برنامه‌ریزی به تصویر کشیده شود.

در پایان باید درباره فیلم The Nun 2 اینگونه گفت که این فیلم مسیر خوبی را طی می‌کند اما در پایان به بیراهه‌ای می‌افتد که راه برگشتی از آن وجود ندارد. فیلم بجز یک سوم پایانی، در کارگردانی و دوربین و ایجاد دلهره موفق بوده و از نظر فیلمنامه نیز با جلو بردن همزمان دو قصه مخاطب را درگیر داستان خود نگه می‌دارد.

اما The Nun 2 در پایان‌بندی و ساخت و تصویر کردن قهرمان خود و همچنین اجرا و لحظه رویارویی او با اهریمن ضعف جدی داشته و از یک اثر دلهر‌ه‌آور و مرموز تبدیل به یک اثر زامبی اکشن آن هم به شکل ضعیف خود می‌شود.