مدیریت به سبک یوبیسافت؛ خوب، بد، متوسط

یوبیسافت شرکتی است که همواره فرنچایز‌های جذابی را خلق کرده است و در این مقاله می‌خواهیم نگاهی به مدیریت این شرکت در سال‌های اخیر آن داشته باشیم.

هویت

هر بازی هویت خاص خود را دارد که می‌تواند از موضوعات مختلفی تشکیل شده باشد. در برخی از مواقع این شخصیت‌ها هستند که هویت را تشکیل می‌دهند و وسایل و طرز پوشش نیز در هویت تاثیر گذار هستند. ‌به زبان ساده، هویت چیزی است که با شنیدن اسم یک بازی سریع یکی از موارد بالا را در ذهن شما تداعی می‌کند. مثلا شخصیت‌های منفی دیوانه و عجیب که یکی از هویت‌های عنوان Farcry است و دوربین دید در شب سم فیشر (Sam Fisher) از هویت‌های عنوان Splinter Cell به شمار می‌رود. حال که با هویت در بازی‌های ویدیویی بیشتر آشنا شدیم، بگذارید به مواردی اشاره کنیم که یوبی‌سافت در آن به این هویت اهمیت نداد.

Assassin’s Creed یکی از عناوینی است که یوبی‌سافت به هویت آن بی اعتنایی کرد. به محض این که اسم Assassin’s Creed به گوش می‌خورد، قطعا هیدن بلید که یکی از معروف‌ترین سلاح‌های تاریخ صنعت بازی است را به یاد می‌آوریم. در اقدامی بسیار عجیب در نسخه Odyssey یوبی‌سافت شاید اصلی‌ترین هویت این بازی را حذف کرد. بازخوردها در این مورد به حدی زیاد شده بود که یوبی‌سافت مجبور شد در محتوای اضافی که برای این عنوان منتشر کرد هیدن بلید را برگرداند. یوبی‌سافت در اینجا متوجه موضوعی شد و آن هم این بود که شاید من بتوانم سبک بازی و مبارزات آن را عوض کنم، اما هویت بازی را هرگز. به طور کلی نسخه Odyssey نقطه‌ای بود که در آن یوبی‌سافت تمام هویت‌های این سری را نابود کرد، پوشش معروف Assassin’s Creed در این سری وجود نداشت و لباس جنگجوها جای آن را گرفت. در نسخه Valhalla استفاده از این پوشش مخصوص کاملا اختیاری و حتی بیشتر به یک وسیله برای مخفی‌کاری تبدیل شد. حال باید پرسید که دلیل این همه تغییرات چه در هویت چه در گیم‌پلی بازی چیست؟

اولین نسخه از سری Assassin’s Creed در سال ۲۰۰۷ منتشر شد و تا سال ۲۰۲۰ که Valhalla، آخرین نسخه‌ی منتشر شده از این سری، به دست ما رسید، دوازده نسخه اصلی از این بازی منتشر شد. دوازده نسخه در سیزده سال فقط برای بازی‌هایی مانند فیفا باور پذیر است، اما این اتفاق برای این سری افتاد. انتشار زیاد از حد یک سری بازی نه تنها می‌تواند برای مخاطب خسته کننده باشد، بلکه می‌تواند خلاقیت را از تیم سازنده بگیرد تا جایی که دیگر آن‌ها مجبور شدند از اعضای حیاتی بازی استفاده نکنند که بتوانند شباهت را نسبت به نسخه‌های قبلی کمتر کنند. همین موضوع باعث شد تا نسخه‌هایی مانند Unity با وجود گیم‌پلی خوب و انیمیشن‌های پارکور جذاب به دلیل مشکلات روز عرضه، مورد توجه گیمر‌ها قرار نگیرند. اما در مورد Watch Dogs قضیه کمی پیچیده می‌شود. با اینکه شخصیت اصلی در دو نسخه اول تغییر کرد، اما برخی از هویت‌های بازی مانند ماسک معروف آن حفظ شد ولی اتفاقی دیگر گریبان‌گیر این سری شد. فضا و به نوعی تم بازی در دو نسخه اول کاملا متفاوت بودند؛ نسخه اول جدی و خشن بود، اما نسخه دوم فضای شادی داشت و حتی شخصیت‌های شاد‌تری نسبت به نسخه اول در آن وجود داشتند که همین موضوع باعث دوگانگی بین هواداران این سری شد.

شخصیت‌ها

حال که صحبت درمورد Assassin’s Creed و Watch Dogs داغ است، بگذارید درمورد شخصیت‌های این دو عنوان صحبت کنیم. بیایید روراست باشیم، داستان عنوان Assassin’s Creed افت بزرگی کرده است. به عنوان کسی که صد ساعت Valhalla را تجربه کرده باید بگویم داستان بازی رفته رفته اهمیتش را برای من از دست داده بود و این فقط گیم‌پلی بود که من را سرگرم می‌کرد. دزموند مایلز (Desmond Miles) نقش بزرگی را در داستان این بازی ایفا کرد و یکی از شخصیت‌های محبوب این سری به شمار می‌آید، اما پس از کنار رفتن او از داستان، شرکت یوبی‌سافت بدترین شخصیت‌های ممکن را جایگزین او کرد. اگر قرار بر به کنار رفتن شخصیتی به مهمی دزموند باشد، باید شخصیتی جای او را بگیرد که بتواند در همان اندازه جذابیت را به روایت داستان اضافه کند. لیلا حسن (Layla Hassan) نه تنها نمی‌تواند روایت جذابی را ارائه دهد، بلکه خود او نیز شخصیت جذابی نیست و از مشکلات بسیار زیادی رنج می‌برد.

به عنوان فردی که چهار قسمت با ماجراجویی جذاب دزموند همراه هستید، بعید است که بتوانید با لیلا حسن ارتباط برقرار کنید. همین موضوع قسمت اعظمی از جذابیت بازی را از بین می‌برد. نکته دیگر در مورد شخصیت‌ها، از شاخه به شاخه پریدن یوبی‌سافت است. تا چهار قسمت اول به غیر از دزموند، ما با داستان دو اساسین یعنی الطایر (Altaïr Ibn-LaʼAhad) و اتزیو (Ezio Auditore da Firenze) همراه بودیم. داستانی که این دو نفر را به هم گره زده بود و روایت جذابی را به نمایش گذاشت. البته یوبی‌سافت باز هم در خلق شخصیت‌های جذاب موفق بود. کانر (Connor)، ادوارد کنوی (Edward Kenway) و حتی در سری‌های جدید اساسین بایک (Bayek) شخصیت‌های جذابی دارند، اما فرصت کافی به آن‌ها داده نمی‌شود. این از شاخه به شاخه پریدن یوبی‌سافت به نوعی به یک روتین تبدیل شده است و طرفداران منتظر هستند ببینند که قسمت جدید این سری در کدام دوره قرار دارد، زیرا حتما دوره جدید با شخصیت جدید خواهد بود. همچنان دیالوگ‌های به یاد ماندنی در سری Assassin’s Creed وجود دارد، اما تعداد دیالوگ‌های بد و خشک مخصوصا در چند قسمت آخر بسیار بیشتر شده. هرچند در این عنوان یوبی‌سافت شخصیت لیلا حسن را دست بالا می‌گیرد، در Watch Dogs قضیه برعکس است.

پس از نسخه اول سری Watch Dogs، یوبی‌سافت به شخصیت ایدن پیرس (Aiden Pearce) اهمیت زیادی نداد و در واقع او را خیلی مهم نمی‌دانست. پس از اینکه نسخه دوم منتشر شد همه طرفداران خواهان بازگشت ایدن در نسخه سوم بودن که البته این اتفاق هم افتاد، اما نه به آن شکلی که انتظار داشتیم. قدرت محبوبیت ایدن در جایی مشخص شد که بیشتر طرافداران منتظر محتوای اضافی که ایدن در آن حضور داشت بودند تا نسخه اصلی بازی. همانطور که بالاتر درمورد هویت بازی Far Cry توضیح دادیم، شخصیت‌های منفی در این سری از اهمیت بالایی برخوردار هستند، همین موضوع باعث شد تا یوبی‌سافت کاملا گیم‌پلی را فراموش کند. تریلر‌هایی که برای بازاریابی عنوان Far Cry 6 منتشر شده است را نگاه کنید؛ غیر ممکن است که شخصیت منفی بازی یعنی آنتون کاستیو (Anton Castillo) در آن حضور نداشته باشد. یوبی‌سافت تمرکز کامل خود را روی آنتون کاستیو گذاشت و از حق نگذریم کار خوبی هم انجام داد، اما همین موضوع باعث شد تا گیم‌پلی این بازی تفاوت بسیار کمی نسبت به نسخه‌های قبل خود داشته باشد و با استقبال بسیار منفی هواداران هم مواجه شود.

آنلاین و ریمیک

بازی‌های آنلاین جایگاه ویژه‌ای در برنامه‌های یوبی‌سافت دارند، اما در آن‌ها طلسمی دیده می‌شود. پس از عرضه موفقیت آمیز Rainbow Six Siege، یوبی‌سافت دیگر نتوانست بازی‌ای همانند آن را منتشر کند. هرچند عناوین خوبی مانند For Honor و The Division 2 منتشر شدند، اما همه‌ی آن‌ها از یک مسئله رنج می‌بردند و آن هم پشتیبانی است. یوبی‌سافت به خوبی از این دو عنوان پشتیبانی نکرد و پس از مدتی به دلیل کمبود محتوا بازیکنان آن کم و کمتر شد. نکته جالب این است که یوبی‌سافت پشتیبانی بسیار بهتری از Valhalla نسبت به دو عنوان ذکر شده کرد. البته بازی‌هایی مانند Rainbow Six Extraction و Ghost Recon Breakpoint از همان ابتدا از کمبود محتوا رنج می‌بردند، این دو عنوان در کنار Hyper Escape پس از یک ماه دیگر مورد توجه قرار نگرفتند.

اهمیت بازی‌های سرویس محور روز به روز برای یوبی‌سافت بیشتر می‌شود. طبق شایعات، مهم‌ترین فرنچایز این کمپانی یعنی Assassin’s Creed نیز به سمت بازی‌های سرویس محور خواهد رفت. باید صبر کرد و دید که آیا یوبی‌سافت اشتباهاتی که بر سر این عناوین انجام داد برای Assassin’s Creed نیز انجام خواهد داد یا با درس گرفتن از آن‌ها یک بازی سرویس محور خوب ارائه خواهد داد. شاید عجیب‌ترین تصمیم یوبی‌سافت فراموش کردن آی‌پی‌های قدیمی‌تر بود. Splinter Cell و Prince of Persia عناوینی هستند که سال‌ها در سکوت خبری به سر می‌بردند تا بالاخره در سال ۲۰۲۰ یوبی‌سافت از Prince Of Persia: The Sands Of Time Remake رونمایی کرد. اما همه چیز طبق انتظارات پیش نرفت. گرافیکی که بیشتر شبیه به ریمستر بود، هواداران را خشمگین کرد که همین موضوع باعث واکنش یوبی‌سافت نیز شد. این شرکت قول داد که گرافیک نسخه اصلی بسیار بهتر خواهد بود. یوبی‌سافت باید از قبل فکر این واکنش را می‌کرد.

در سالی که از Demon Souls Remake با آن سطح و سال قبل ریمیک Resident Evil 2 با کیفیت بالای خود منتشر شدند، کاملا مشخص است که هواداران انتظار یک چیز حداقل نزدیک به این دو را خواهند داشت. این موضوع تا جایی پیش رفت که به تازگی این بازی به استودیوی اصلی یعنی مونترال منتقل شد و احتمالا فعلا خبری از آن نخواهد بود. طرفداران امیدوار هستند که یوبی‌سافت در ریمیک Splinter Cell چنین اشتباهی نکند، زیرا در این صورت فاجعه بزرگی رخ می‌دهد. حال با توجه به شایعه ساخت ریمیک نسخه اول Assassin’s Creed، یوبی‌سافت باید متوجه این موضوع شود که فرمول موفقیت Resident Evil 2 و Demon’s Souls در چیست؟ گرافیک قابل قبول، آپدیت کردن مکانیک‌های کهنه گیم‌پلی و انیمیشن‌های تر و تمیز، مواردی هستند که هیچکدام از آن‌ها را در تریلر ریمیک Prince of Persia ندیدیم.

دوست خوبم: آی‌پی جدید

هرچند الآن زمان بسیار خوبی برای ساخت نسخه جدیدی از Rayman و حتی Splinter Cell است، اما یوبی‌سافت همیشه نشان داده که کارش در ساخت آی‌پی‌های جدید را به خوبی بلد است. بازی Immortal Fenix Rising را می‌توان نزدیک‌ترین مثال دانست. شاید به آن شکلی که باید و شاید این بازی نتوانست انتظار‌ها را برآورده کند، اما بیشتر از Far Cry و R6 Extraction مورد توجه هم منتقدین و هم مخاطبان قرار گرفت. این عنوان در کنار Riders Republic شاید عناوین چندان سطح بالایی نبودند، اما به خوبی می‌توانند مخاطب را برای ساعت‌ها سرگرم کنند؛ چیزی که بازی‌های آنلاین یوبی‌سافت از آن رنج می‌برند.

یوبی‌سافت می‌تواند با ساخت بازی‌های جدید به روز‌های اوج خود بازگردد. بازی آواتار (Avatar) می‌تواند آن نقطه مورد نظر برای بازگشت به روز‌های اوج این شرکت باشد. این شرکت برای ساخت عنوان یاد شده، دستش کاملا باز است و سازندگان آن می‌توانند بدون هیچ ترسی، خلاقیت‌های خود را برای این بازی مورد استفاده قرار دهند. دلایلی که بازی‌ می‌تواند موفق شود عبارت‌ هستند از: ۱- استفاده از نام آواتار و دنیای آن. جهان آواتار پر از خلاقیت و جذابیت است و یوبی‌سافت می‌تواند با بهره‌گیری مناسب از آن، یک جهان فوق‌العاده که نام بزرگ آواتار را یدک می‌کشد خلق کند. ۲- Avatar Frontiers Of Pandora به عنوان اولین بازی بزرگ از سری آواتار مطرح می‌شود. پس یوبی‌سافت دلیلی برای نگرانی مقایسه شدن این عنوان با بازی‌های دیگر را نخواهد داشت. همین موضوع دست سازنده‌ها را به خوبی باز می‌گذارد و در زمانی که خبری از بازی مورد انتظار Beyond Good And Evil 2 نیست، آواتار می‌تواند به یک ستاره برای یوبی‌سافت تبدیل شود.

با وجود تمامی نکات گفته شده به اضافه اتفاقات داخلی چند وقت اخیر، کمی وضع یوبی‌سافت بهم ریخته است. سال‌های آینده بسیار برای این شرکت سرنوشت‌ساز خواهند بود. این شرکت می‌تواند دوباره به روز‌های با شکوه خود بازگردد یا در مردابی بیفتد که آرام آرام در آن غرق شود.