احیای یک امپراطوری | نقد و بررسی بازی Age of Empires II: Definitive Edition

بر کسی پوشیده نیست که ۲۰۱۹ هرقدر هم که برای سبک اکشن و یا اکشن ماجرایی خوب بوده باشد، در سبک استراتژی حرف زیادی برای گفتن نداشت. Total War: Three Kingdoms و Fire Emblem: Three Houses تلاش های خود را کردند و بازی های واقعاً خوبی هم بودند و از طرف دیگر Civilization VI هم همین اواخر برای کنسول های نسل هشتمی منتشر شد تا این عنوان از انحصار PC بازان خارج شود، اما همچنان جای یک استراتژی نوآورانه، جذاب و بی دنگ و فنگ در این سبک خالی بود. یک بازی که مانند استارکرفت بیاید و به همه یاد بدهد یک استراتژی بی نقص چگونه ساخته می شود یا یک بازی مانند بازی های به یاد ماندنی این سبک که به اواخر دهه ی ۹۰ و اوایل ۲۰۰۰ بر می گردد. اما خبر خوب و خوشحال کننده ای به دست مان رسید و پس از مدتی کوتاه، بالاخره یکی از بازی هایی که باید به نحوی به نسل حاضر پا می گذاشتند معرفی شد، آن هم با کلی محتوای جدید. چیزی که در حالت کلی نسل هشتم را بسیار دوست داشتنی می کند، همین بازسازی، ریمستر و انتشار نسخه ی Definitive از بازی های نوستالژیک مورد علاقه مان است. گیمرها از هر نسل خاطره ی خاصی دارند که به هر نحوی حاضرند آن را به نسل بعد هم انتقال دهند. ناشران نیز این مسئله را به خوبی فهمیده اند و همین طور چپ و راست خبرِ بازسازی بازی هاست که منتشر می شود. Age of Empires II از جمله مواردی است که واقعاً لازم بود یکجا جمع آوری شده و به شکل یک بازی کامل و با گرافیک بالاتر ارائه شود. این اتفاقاً دقیقاً افتاد و اکنون نسخه ی Definitive بازی در اختیار طرفداران قرار گرفته است. حتی بهتر از آن، این موضوع است که به ظاهر نسخه ی چهارم این سری محبوب قرار است بعد از حدود ۱۵ سال بالاخره به صحنه بازگردد. آخرین بازی ساخته شده از این سری، در سال ۲۰۰۵ به بازار آمد که نسخه ی سوم سری بود و مورد استقبال هم قرار گرفت. اما Age of Empires II: Definitive Edition در واقع هدیه ای است برای طرفداران و یک دست گرمیِ ویژه برای کسانی است که بی صبرانه منتظر نسخه ی چهارم سری هستند. بازی ای که تقریباً از هر جهت بهینه سازی شده و همانطور که در سال عرضه اش، یک شاهکار تمام عیار محسوب می شد، هنوز هم با وجود تغییر استانداردهای سبک استراتژی، یک بازی کم نظیر و عالی است. بهترین قسمت ماجرا هم این است که با همه ی این محتوای جدید، بازی با قیمتی حدود ۲۰ دلار به فروش می رسد که در این روزهایی که برخی شرکت ها برای DLCهایشان اندازه ی بازی اصلی پول می گیرند، اتفاقی نادر و سخاوتمندانه است! چیزی که در ادامه خواهید خواند، نقد و بررسی اجمالی این عنوانِ احیا شده است، پس در ادامه با من و گیمفا همراه باشید.

Age of Empires II: Definitive Edition در واقع هدیه ای است برای طرفداران و یک دست گرمیِ ویژه برای کسانی است که بی صبرانه منتظر نسخه ی چهارم سری هستند. بازی ای که تقریباً از هر جهت بهینه سازی شده و همانطور که در سال عرضه اش، یک شاهکار تمام عیار محسوب می شد، هنوز هم با وجود تغییر استانداردهای سبک استراتژی، یک بازی کم نظیر و عالی است. بهترین قسمت ماجرا هم این است که با همه ی این محتوای جدید، بازی با قیمتی حدود ۲۰ دلار به فروش می رسد که در این روزهایی که برخی شرکت ها برای DLCهایشان اندازه ی بازی اصلی پول می گیرند، اتفاقی نادر و سخاوتمندانه است!

بازی های استراتژی را می توان به دسته های کوچک تری هم تقسیم کرد. بازی هایی که شهری آماده در اختیارتان قرار می گیرد و باید از شهر یا به اصطلاح «قلعه» دفاع کنید، بازی هایی مانند Civilization که وظیفه تان بیش از هر چیزی ساخت و ساز و پیشرفت کشورتان است و بازی هایی مانند Rise of Nations که به عقیده ی من یکی از بهترین بازی هایی است که تاریخ بشریت به خود دیده و ترکیبی از هر دوی این هاست. همینطور باید سال ها دست به چانه منتظر بنشینیم تا بالاخره یک بازی خوب در ژانر RTS یا همان Real Time Strategy عرضه شود که می توان گفت لذت بخش ترین زیرسبک در سبک استراتژی است. به عنوان یک طرفدار پروپاقرص این سبک و بازی هایی مانند Starcraft II و Rise of Nations، احترام بسیار زیادی برای سری Age of Empires که اثرات زیادی روی بازی های مشابه خود، از جمله همان Rise of Nations داشته اند قائلم. اما از طرف دیگر معمولاً اهل این نیستم که وقتی یک بازی را قبلاً دوشیده ام، به طرف نسخه ی ریمستر شده و یا Definitive Edition آن بروم. در این مورد اوضاع کمی فرق می کرد. درست است که وقتی بازی را نصب کرده و بازی می کنید چیزی که می بینید Age of Empires II است، اما آنقدری محتوای جدید به بازی اضافه شده که اول شک می کنید آیا این فقط یک نسخه ی تکمیلی است یا بازسازی بازی اصلی؟ اضافه شدن چند کمپین جدید، ۴ تمدن تازه و بخش آنلاین به خودی خود رسالت کلمه ی Definitive موجود در نام بازی را به جا می آورند، حال به همه ی این ها گرافیک ۴K جدید و زیبای نسخه ی جدید، مبارزات بهینه سازی شده، هوش مصنوعی مدرن و ارتقا یافته و حل برخی مشکلات موجود در نسخه ی اصلی را هم اضافه کنید تا ببینید آن ۲۰ دلاری که قرار است خرج این بازی شود، کاملآً ارزشش را دارد.

درست است که وقتی بازی را نصب کرده و بازی می کنید چیزی که می بینید Age of Empires II است، اما آنقدری محتوای جدید به بازی اضافه شده که اول شک می کنید آیا این فقط یک نسخه ی تکمیلی است یا بازسازی بازی اصلی؟ اضافه شدن چند کمپین جدید، ۴ تمدن تازه و بخش آنلاین به خودی خود رسالت کلمه ی Definitive موجود در نام بازی را به جا می آورند، حال به همه ی این ها گرافیک ۴K جدید و زیبای نسخه ی جدید، مبارزات بهینه سازی شده، هوش مصنوعی مدرن و ارتقا یافته و حل برخی مشکلات موجود در نسخه ی اصلی را هم اضافه کنید تا ببینید آن ۲۰ دلاری که قرار است خرج این بازی شود، کاملآً ارزشش را دارد.

کمی از گیم پلی بازی برایتان بگویم. اول از همه اینکه شخصاً بسیار خوشحالم که دیگر لازم نیست هر چیز کوچکی را در بازی به شکل دستی کنترل کنم. بزرگ ترین باگ نسخه ی اصلی Age of Empires II همین موضوع بود که باید تک تک یونیت ها را دائماً چک می کردید. درست است که این کار باعث می شد واقعاً «بازی» کنید و نه اینکه به صندلی خود تکیه دهید و تماشا کنید، اما اینگونه بازی کردن زیاد لذت بخش نبود. کارهایی مانند برداشت از زمین های کشاورزی یا چوب بُری چیزهایی نیستند که من بخواهم هنگامی که ارتشم را برای یک حمله ی همه جانبه آماده می کنم کنترل کنم. خوشبختانه در نسخه ی جدید دیگر شاهد این نیستیم که سر برگردانیم و ببینیم به دلایلی کارگری که مزرعه داری می کرد حالا بیکار ایستاده. البته این مشکل هنوز به شکل کامل حل نشده و باز هنگام حملات گاهی اوقات باید سربازها را به شکل دستی به جایی که می خواهید بکشید، چیزی که باید خودشان به شکل هوشمند انجام دهند. اما اینکه انتظار داشته باشیم همه ی مشکلات بازی از ریز و درشت حل شود، مال این نسخه نیست و تا همین جا هم که یک سری مشکلات حل شده، باید ممنونِ شرکت سازنده بود. برخی از شرکت ها هیچ چیز خاصی به نسخه ی Definitive اضافه نمی کنند و بازی را هم به قیمت بازی اورجینال می فروشند!

معماری، ارتش و قابلیت های هر تمدن با تمدن دیگر بسیار متفاوت است و باید مدتی با همه شان بازی کنید تا تمدن مورد علاقه ی خود را پیدا کنید.

مورد دیگر، لذت بخش تر شدن لشکر کشی و نظم دادن به لشکر است. قبلاً مشکلاتی از قبیل گیر کردن نیروها در مواقع حساسی که به حضور آن ها در جنگ نیاز داشتید به چشم می خورد. همچنین وقتی از جاهای باریک لشکر کشی می کردید، نیروهایتان مثل مورچه چپ و راست و بالا و پایین می شدند تا راه مناسب را پیدا کنند. به لطف هوش مصنوعی ارتقا یافته، خوشبختانه این مشکلات دیگر کمتر در بازی دیده می شوند و با اینکه هنگام برخی نبردها هنوز هم به هم خوردن آرایش نظامی شما ممکن است نقشه هایتان را به هم بریزد، اما بهبودهای بازی در کل تحسین برانگیزند و حاکی از ارزش به مخاطب هستند. نیروهای جالبی هم این وسط به بازی اضافه شده اند که حس منحصربفرد بودن هر تمدن را افزایش می دهند. هنوز هم یونیتی که سواره است و وقتی اسبش می میرد به شکل پیاده نظام به مبارزه ادامه می دهد نیروی مورد علاقه ی من است.

کارهایی مانند برداشت از زمین های کشاورزی یا چوب بُری چیزهایی نیستند که من بخواهم هنگامی که ارتشم را برای یک حمله ی همه جانبه آماده می کنم کنترل کنم. خوشبختانه در نسخه ی جدید دیگر شاهد این نیستیم که سر برگردانیم و ببینیم به دلایلی کارگری که مزرعه داری می کرد حالا بیکار ایستاده.

بخش های جدیدی نیز به بازی اضافه شده است. اول از همه باید به کمپین های جدید اشاره کنم. برای مثال کمپینی به نام Art of War (هنر جنگ) به بازی اضافه شده که هر کسی مطالعه ای در تاریخ و سیاست داشته باشد می داند این نام، ارجاعی به کتاب معروف سان تزو با همین نام است. در کنار آن، بخش هایی که از قبل بود هم دسخوش تغییراتی شده اند. این تغییرات بیشتر در قسمت دیالوگ های جدید و ماموریت هایی که به هر کمپین اضافه شده اند مشهودند. هنوز هم صدایی رسمی و اخبارگونه داستانِ این کمپین ها را روایت می کند که هم به خاطر تاریخ مصرف گذشته بودن کمی خنده دار است، هم به شدت نوستالژیک است و چیزی نیست که مخاطب را اذیت کند. هر کدام از این کمپین ها، داستان یک واقعه ی تاریخی و یک نبرد مهم در تاریخ است که با حال و هوای همان دوره ساخته شده و واقعاً حسِ زندگی کردن یک کتاب تاریخ جذاب را به مخاطب انتقال می دهد. در این میان باید به مرحله ای هم اشاره کنم که شما باید دهلی نو را در ۸۰ دقیقه تصرف کنید. در کل این مدت دشمن به شما حمله نمی کند و پشت دیوارهای شهر قایم شده است. برای تصرف، باید ۵ قلعه ی این شهر را که پشت دیوارها قرار دارند با خاک یکسان کنید. جنگیدن در این نبرد استراتژی زیادی می طلبد، زیرا راهروهای تنگ و باریک، دیوارهای بلندی که از بالای آن مورد حمله قرار می گیرید و منجنیق هایی که خیلی راحت منهدم می شوند، آشی برای شما می پزند که تا آخر عمرتان (یا حداقل تا آخر بازی!) فراموش نخواهید کرد!

بخش های جدیدی نیز به بازی اضافه شده است. اول از همه باید به کمپین های جدید اشاره کنم. برای مثال کمپینی به نام Art of War (هنر جنگ) به بازی اضافه شده که هر کسی مطالعه ای در تاریخ و سیاست داشته باشد می داند این نام، ارجاعی به کتاب معروف سان تزو با همین نام است. در کنار آن، بخش هایی که از قبل بود هم دسخوش تغییراتی شده اند. این تغییرات بیشتر در قسمت دیالوگ های جدید و ماموریت هایی که به هر کمپین اضافه شده اند مشهودند.

برای کسانی که تا به حال طرف بازی های این چنینی نرفتند، چند کلمه ای هم از کلیات بازی به جای پیشرفت های صورت گرفته صحبت کنیم. کلاً Age of Empires II، ترکیبی از دفاع، حمله و ساخت و ساز است. چیزی که این سری و امثالش را جذاب می کند، همین خط وسطی است که پیش گرفته؛ یعنی نه مانند بازی هایی مانند Tropico است که بیشتر شبیه به یک برنامه ی حسابداری و مدیریت باشد تا بازی، نه یک استراتژی بی مغز است که فقط روی آیکون یک سری یونیت کلیک کنید تا ده ها، صدها و هزاران کپی از آن ها ساخته شود و سپس در مقابل موجی از زامبی ها یا نیروهای دشمن مقابله کنید، مانند چیزی که در They Are Billions دیدیم. البته چیزی که تلاش دارم بگویم این نیست که آن بازی ها بد هستند، که اگر بد بودند و مخاطب نداشتند ۶ نسخه از Tropico ساخته نمی شد!

گرافیک بازی در برخی جاها مشکل ساز می شود و رم نسبتاً زیادی هم برای اجرای بازی لازم است، اما نتیجه ی آن خشنود کننده است.

می خواهم بگویم Age of Empires بیشتر حس یک بازیِ استراتژی را دارد، یعنی هم فکر و نقشه کشیدن می خواهد و هم سرعت عمل و قدرت بازی. به هر حال، بازی در هر راند به این شکل آغاز می شود که شما یک ساختمان مرکزی و چند کارگر دارید که می توانید آن ها را برای جمع آوری نیازهای اولیه ی خود مانند غذا، چوب، سنگ و طلا به مزرعه و جنگل و معدن بفرستید. پس از اینکه کمی منابع شما پر شد و کشورتان کمی جان گرفت نوبت حمله و کشورگشایی است. در تمام مدتی که از یک نقطه شروع به آباد کردن قلمرو خود می کنید، تا وقتی ارتش می سازید و آن ها را در جاهای مختلف مستقر می کنید و سپس حمله می کنید و قلمرو دشمن را تصرف می کنید، مشغول تجربه ی یک داستان تاریخی لذت بخش هستید. حتی برای کسانی که زیاد حوصله ی ساخت و ساز ندارند و می خواهند به جاهای جذاب ماجرا که جنگ و تصرف باشد برسند هم حالتی در بازی در نظر گرفته که از اواسط بازی کنترل شهرشان را به عهده بگیرند. یعنی یک سری ساخت و ساز اولیه در نقشه انجام شده و با چند کلیک آماده ی لشکر کشی می شوید.

در تمام مدتی که از یک نقطه شروع به آباد کردن قلمرو خود می کنید، تا وقتی ارتش می سازید و آن ها را در جاهای مختلف مستقر می کنید و سپس حمله می کنید و قلمرو دشمن را تصرف می کنید، مشغول تجربه ی یک داستان تاریخی لذت بخش هستید.

هنگامی که بازی در مرحله ی بتا بود، بخش آنلاین به خوبی اجرا می شد ولی اکثر roomها خالی بودند، اما حالا که تعداد افراد بیشتری به بخش آنلاین پیوسته اند می توان با اطمینان گفت که بازی در این بخش هم حرفی برای گفتن دارد و استراتژی لذت بخش دهه ی ۹۰، همچنان در ۲۰۱۹ هم طرفداران زیادی دارد.

در کل، Age of Empires II: Definitive Edition یک عنوان شایسته و قابل تقدیر است. محتوای زیادی به بازی اضافه شده و گرافیک بازی نیز زیباتر از همیشه بازسازی شده است. چه در مقابل هوش مصنوعی جدید و چه در مقابل رقبای دیگرتان در بخش آنلاین بازی کنید، این عنوان قطعاً ارزش بازی کردن و وقت شما را دارد.