نقد و بررسی فیلم Smile 2 | ابتذال هنری به بهانه ژانر

ژانر وحشت بدون شک یکی از مهمترین ژانرهای سینما است. اگر اولین رسالت سینما را سرگرمی بدانیم، این ژانر با ایجاد هیجان و تعلیق بهشدت در سرگرم کردن مخاطب موفق عمل میکند و از طرفی ساختن فیلمهای مهمی در این ژانر از جانب کارگردانان بزرگ تاریخ سینما از جمله «آلفرد هیچکاک»، نشان از اهمیت سینمای وحشت و دلهره دارد. متاسفانه آثار این ژانر سینمایی با گذر از دوران سینمای کلاسیک و همچنین مدرن و ورود به دنیای پستمدرن مانند بسیاری از ژانرهای سینمایی دیگر دچار ویروسی شد به نام ابتذال. این ویروس بهقدری در بعضی از این آثار رخنه کرد که ژانرها و زیرژانرهای مستقلی را به وجود آورد که کوچکترین ارتباط حسی با فرم هنری سینما برقرار نمیکنند و از طرفی سلیقه مخاطب را تقلیل داده و به بهانه ژانر دست به هر ابتذالی میزنند. سینما یک مدیوم ابژکتیو (عینی) است و زبان آن زبان تصویر است، بنابراین در سینما تصویر است که با مخاطب حرف میزند و ارتباط برقرار میکند. حال تصور کنید سکانس، پلان و یا صحنهای از این مدیوم تصویری پخش شود و مخاطب قادر به تحمل تماشای آن نباشد و از پرده رو برگرداند، مهمترین اتفاقی که در این لحظه میافتد کات شدن ارتباط بیننده با زبان سینما است. این مسئله را میتوان به دنیای موسیقی به عنوان هنر اول و متعالی نیز تعمیم داد. در دنیای موسیقی بر خلاف سینما، این صدا است که زبان مشترک میان هنرمند و مخاطب برای بیان و برانگیختن حسها و احساسات میشود. حال فرض کنید موسیقیای نواخته شود که مخاطب تاب تحمل صدای آن را نداشته باشد و مجبور شود گوشهای خود را بگیرد تا آهنگ پخش شده را نشنود. در اینجا نیز این زبان صوتی بریده میشود و مواجهه مخاطب با اثر از بین میرود. بنابراین رو برگرداندن از تصویر سینما و گرفتن گوش هنگام شنیدن موسیقی ارتباط مخاطب را با اثر قطع میکند و اصلا مواجههای با اثر صورت نمیپذیرد که بتوان آن را خوب یا بد دانست. یک ژانر یا زیرژانر زمانی معنی پیدا میکند که مواجهه و ارتباط با مخاطب را حفظ کند و از آن مهمتر از دل فرم هنری یک اثر بیرون بزند. هنر ابتدا باید خلق شود، سپس مخاطب با آن مواجه شود، سپس بتوان آن را به عنوان یک اثر خوب معرفی کرد.

فیلم «Smile 2» نیز از این قاعده مستثنی نیست. کارگردان (پارکر فین) تصاویری را نمایش میدهد که شاید با متر و معیار ژانرهای امروزی همخوانی داشته باشد اما به هیچ عنوان نه سینمایی خلق میشود و نه هنری شکل میگیرد. از این بحث که گذر کنیم با مشکل مهمتری مواجه میشویم که شرط اول ساختن یک فیلم است یعنی تکنیک کارگردانی. «پارکر فین» جوان که تنها دو قسمت فیلم «Smile» را در کارنامه کارگردانی خود دارد (به همراه دو فیلم کوتاه) در استفاده از دوربین با مشکلات عدیدهای دست و پنجه نرم میکند. فیلمنامه اثر که توسط خود او نوشته شده است عملا بسیار جلوتر از اجرای آن است. تاکید بیش از حد کارگردان روی کاراکتر اصلی فیلم «اسکای رایلی» (با بازی نائومی اسکات) و عدم شخصیتپردازی مناسب روی سایر کاراکترها و حتی پرداختن به محیط، فیلم را از مسیر فیلمنامهای خود خارج میکند. کاراکتر اصلی هر داستان در ارتباط با سایر کاراکترها شکل میگیرد و شخصیت پیدا میکند بنابراین زوم بیش از حد کارگردان روی کاراکتر «اسکای» که علاوه بر روایت داستان در تکنیک کارگردانی (با کلوزآپهای بیش از حد چهره او) نیز قابل مشاهده است، ضربه مهلکی به فیلم وارد میکند. کارگردان قصد دارد با نزدیک کردن دوربین خود به چهره «اسکای» ابتدا بهصورت فیزیکال مخاطب را به او نزدیک کند و سپس به درون او رفته و به واکاوی مشکل روانی او بپردازد که متاسفانه در انجام این کار نیز ناموفق است.

تکرار بیش از حد قاببندیهای کج که مثلا بیانگر فروپاشی روانی کاراکتر رایلی است بسیار سادهانگارانه و مبتذل میشود. ورود به روان یک کاراکتر زمانی قابل قبول است که شخصیتپردازی او تکمیل شده و همذاتپنداری مخاطب جلب شده باشد تا بتواند این فروپاشی روانی را در قاب تصویر تجربه کند اما کاراکتر «اسکای» عملا از یک تیپ سینمایی در فیلمهای ژانر وحشت فراتر نمیرود و عدم توجه فیلم به سایر کاراکترها و عواملی چون محیط (که نقشی اساسی در فیلمهای ترسناک دارند) شخصیت او را نیز ناقص رها کرده است. از معدود نکات مثبت فیلم میتوان به سکانسی اشاره کرد که با تعلیق مناسب و نسبتا طولانی، وحشت و دلهره را بهدرستی بر مخاطب دیکته میکند. زمانی که فردی ناشناس کلیپی از «لوئیس» (با بازی لوکاس گیج) که در ابتدای داستان در مقابل چشمان «اسکای» تسخیر شده و خودکشی میکند را برای او میفرستد و تماشای تصویر «لوئیس» در اتاقی تاریک که به موجودی نامشخص اشاره میکند، حس ترس و وحشت را بر «اسکای» و مخاطب القا میکند و ظهور به یکباره «لوئیس» در کنار «اسکای»، مخاطب را غافلگیر کرده و برانگیختن حس وحشت را تکمیل میکند. در واقع در این سکانس تمامی المانهای سینمایی و ژانر رعایت میشود و به همین خاطر فرم مناسب سینمای وحشت شکل میگیرد. ابهام، تعلیق و تاریکی در یک زمانبندی مناسب ترکیب شده و با غافلگیری نهایی خود، شوک وحشت را بر بیننده وارد میکند.

اگر بخواهیم فیلم «Smile 2» را با متر و معیار ژانرها و زیرژانرهای غیر هنری سینمای امروز بسنجیم شاید بتوان به آن نمره متوسط داد اما در قضاوت فرمیک و سینمایی، با فیلمی بهشدت ضعیف، بدون تکنیک و عدم روایت مناسب داستان روبهرو هستیم که از یک فیلمنامه نسبتا خوب، اجرایی سخیف شکل داده است. کلوزآپهای بیش از حد کارگردان از کاراکتر اصلی و به تصویر کشیدن قاببندیها و تصاویر کج، نتوانسته مخاطب را به او نزدیک کند و فروپاشی روانیاش را به نمایش درآورد. دلیل این امر توجه بیش از حد کارگردان روی کاراکتر اصلی و عدم شخصیتپردازی سایر کاراکترها است که این امر موجب کات شدن رابطه مناسب شخصیت اصلی داستان با سایر کاراکترها شده و او را از یک تیپ سینمایی کاراکتر فیلمهای ترسناک فراتر نمیبرد و تبدیل به شخصیت نمیکند. فیلم در دقایقی بهدرستی از المانهای مهم سینمای وحشت یعنی تاریکی، ابهام و تعلیق با زمانبندی مناسب و غافلگیری نهایی استفاده میکند و فرم سینمایی ژانر وحشت را شکل میدهد که اگر کارگردان این المانها را بیشتر به خدمت میگرفت قطعا با فیلمی در حد و اندازه فیلمنامه آن مواجه میشدیم.
امتیاز نویسنده به فیلم: ۴ از ۱۰




















پر بحثترینها
- آیا گیمرها ۸۰ تا ۱۰۰ دلار بابت GTA 6 پرداخت خواهند کرد؟
- سلطه Assassin’s Creed Shadows در جدول پرفروشترین بازیهای استیم
- حمله شدید حساب رسمی Assassin’s Creed به ایلان ماسک
- بلا رمزی مبتلا به اوتیسم است
- بازی Assassin’s Creed Shadows موفقترین نسخه سری از نظر تعداد بازیکنان همزمان استیم شد
- دراکمن: Intergalactic: The Heretic Prophet هماکنون قابل بازی است
نظرات
پند وقتی بود نقد عجیب نداشتیم که جور شد
این فیلم منتقد ما رو نگرفته (نترسونده) وگرنه ساعت ۵ صبح پست نمیداشت آشغال هنری
(با نقد موافقم 😆)
هنوز نیومد سینما دیدیش؟ خیلی رو نخشم ببینمش
برادر سینما کجا بود ؟ خیلی وقته نسخه با کیفیتش لو رفته، بگردی پیدا میکنی
من اینو همین سه شب پیش دیدم و خب من شخصا هر دو نسخه رو دوست داشتم و لذت بردم
ولی نسخه اول کمی ترسناک تر بود
الان به شدت منتظر نسخه سومم
فقط آقا یکی بگه این پایانش چرا اینجوری شد
اسپویل
اون یارو تو سردخونه چرا یهو غیبش زد ؟؟
چی شد یهو از وسط کنسرت سر در آورد ؟؟
مادرش بالاخره مرد یا زنده بود ؟؟
این سوالا بد جور رفت رو مخم
اینا همش توهم دقت کرد باشی تا یه هفته همش واست توهم ایجاد میکنه که مغزت نتونه فرق واقعیت توهم متوجه بشه یه قسمت تو ماشین دیدی تمام مدت خودش راننده بود فکر میکرد دوستش احتمال زیاد مادرشم نمرد توهم بود دقیقا مثل کاری که فردی میکرد اینم میکنه
مرسی بابت جواب 🌹
اینم جواب سوالایی که پرسیدی:
۱- اون یارو میخواست انتقام برادرش رو بگیره و به دختره دروغ گفت که یک راه وجود داره ولی البته یک راه وجود داشت اون هم این بود که دختره رو تنها یک جا برای همیشه رها کنه تا دیگه اون چیزه نمیدونم جنه چیه حالا هر چیزی که هست تا برای همیشه تموم بشه،
2- داشت فکر میکرد،
3- الفاتحه،
گمونم به احتمال زیاد برادری در کار نبود طرفم خود روح بود قصدش این بود بکشونتش کنسرت بتونه خودش تو همه جا پخش کنه چون از شمار یک تا الان دید باشی حالت فیزیکی ندار روح تا میتونه طرف دیونه میکنه که نتونه باهاش مقابله کنه راحت روحش بگیر یه تیکه ام دید باشی اتاقش کارش بهم ریخته بود دختر یادش نبود کی این اتفاق افتاد
۰
۰
بنظرم فیلم جالبی بود فقط نقطه ضعف اش هیچچیزی جدیدی نداشت همون کپی پیست شمار قبلی بود یه جورایی حرکت فیلم حلقه ۳ اسکی رفت اخرش
آره دقیقا
همه چیزش شبیه به قسمت یکش بود
میگم چقدر آشناس داستانش پس بگو از فیلم حلقه اسکی رفته 😂
ارع دیگه اخر حلقه ۳ دیدی تو کل اینترنت پخش شد بعد رفت تو بایگانی خبری ازش نشد اینم همین حرکت زدن مثلن تو دنیا پخش شد 😂
شما ایراد میگیرن از اینکه چرا اینقدر به شخصیت اصلی پرداخته شده و از لحاظ بصری و هنری چیز جدیدی ارائه نمیده ایا هدف کارگردان همین نبوده که فیلم حول و محور شخصیت اصلی یاشه نه جزئیات فرعی خب و قتی هدف چیز دیگه ای هست چرا توقع دیگه ای دارین وقتی این حرف درست میشه که هدف کارگردان این نبوده باشه، کل ژانر ترسناک شاید ده تا اثر هنری تکیمل پیدا نشه که قطعا بیشترش کلاسیک هست ولی وقتی ماهیت فیلم یه اثر سرگرم کننده در قالب ترسناک هست و میدونیم این ژانر هدف ترسوندن شما هست نه نشون دادن یه جلوه هنری، این نقد رو باید نامناسب دونست چون توقعی نابجا داشتین
فیلم از نظر من به هدفش رسید اون چیزی که میخواست رو پیاده کرده شخصیت اصلی از نظر من عالی بود دقیقه به دقیقه فروپاشیش رو احساس میکنی و با سکانس آخر شمارو در یک باتلاق ترس فرو میبره(منظور هدف فیلم) پایان بندی فوق العاده ای داشت کلا فیلم تو ژانر خودش حرف زیادی برای. گفتن داره
ازین متعجبم که ایشون و یه سری از نویسنده های دیگه ادعا میکنن چیز جدیدی ارائه نداده اما سبک ترسوندن این فیلم واقعا متفاوت بود و بیشتر سکانس ها از نظر تکنیک ترساندن کاملا ایده ی جدید و متفاوتی بود که تو هیچ فیلم دیگه ای نیست
مثلا چندین نفر به این شکل همزمان بهت لبخند بزنن و هرلحظه بیشتر بهت نزدیک بشن
از نسخه اول به نظرم جالب تر بود به غیر از ۱۰ دقیقه آخر فیلم اول که اون موجود رسما تو ذهن بازیگر باهاش درگیر میشه و خوب جالب تر بود ولی درکل هرچند من از تکنیک های فیلم برداری و کارگردانی زیاد اگاه نیستم اما به نظرم جزو فیلم های خوب ترسناک چند وقت اخیر بود
فیلم جالبی بود. سری یکش بهتر بود.
فقط یه مشکلی اینجا هست که مگه اینا نمیگن که اون ویروس باید خودش رو جلوی طرف بکشه و طرف مقابل ببینه و اگ به مرگ عادی بمیره ویروس منتقل نمیشه. پس چرا اول فیلم اینجوری شروع شد که یارو با ماشین تصادف میکنه و میمیره ولی بازم این ویروس انتقال پیدا میکنه به دوست این دختره. مگه اون با مرگ عادی نمرده بود….🧐
چون ویروس رو به اون معتادی که توی اتاق بود داده بود
خب اون معتاد هم مگه نکشت؟
نه، اون معتاده همونی بود که رایلی ازش گرفت (این رو می خواستم زودتر بنویسم اگه نمیشد رو پیامی که هنوز تایید نشده ریپلای زد)
نقد بسیار فاجعه ای بود و منتقد به نظرم به قدری در دنیای قوانین سفت و سخت اصول سینما گم شده که هر چیزی خارج از اون رو اشتباه میدونه
تکان دادن یا چرخش زیاد دوربین رو یه زیاده روی تلقی میکنن که به هیچ عنوان اینطور نیست و کاملا در خدمت اثر بود
به طور کلی در نوشته ها نویسنده عزیز کاملا سلیقه رو حس میکنم
اثار سینمایی ترسناک ازون ژانرهایی هستن که هدف اصلی اون ایجاد استرس و ترس و هیجان هست و در این راستا اثار زیادی هستن که پارو فراتر از قوانین نوشته شده از اصول صحیح سینما گذاشتن و بسیارهم نتیجه خوبی داده
چطور چرخش دوربین در فیلم سرگیجه هیچکاک(اگه اشتباه نکنم ) ایراد نیست اینجا با یکم چرخش و تکان دوربین شد زیاده روی؟
متاسفانه نقد های سینمایی گیمفا ( اگر بخوام با منطق و پیاز داغ نقدهای سینمایی همین سایت بگم ) یک فاجعه به تمام معنا هستن که شنیدنشون میتونه شمارو از دیدن اثاری خیلی خوب محروم کنه
چالش سعی کن نخندی با نقد های سینمایی گیمفا:
😂😂 خیلی خوب بود
نمیدونم چرا هر کسی میخاد خودشو خاص نشون بده درست مثل نویسنده گرامی.فیلم ما نمیگیم قوی بود ولی دیگه آخه۴.خب۴نمره نیست و رسما کوبیدن فیلمه.چون حالا نویسنده انتظار کانجورینگ نداشته باید بیاد فیلمو خراب کنه.از گیمفا میخام هر نقدی رو دست شخص خاصی که یه چیزی از فیلم میدونه بده ن کسی که دوتا فیلم بیشتر تو زندگیش ندیده بعد شده نقد کننده.من به شخصه ادعایی ندارم ولی از نظرات مشخصه خیلی ها با من هم عقیدن.آخه این چه اسمیه مسلمون ابتذال هنری😐
اگه اشتباه نکنم این منتقد همونی هست که سابستنس رو نقد کرده بود. چرا اینجوری تیتر میزنه؟! آدم از همون میفهمه طرف میخواد تو کل متن ادای فراستی رو دربیاره!
گویا فراستی از ایشون تقلید کرده
فیلم قشنگی بودش منتقد چه انتظاری از یه فیلم پاپ کورنی داره
انتظار داره یه فیلم در حد نوسفراتو بهش نشون بدن
(ابتذال هنری)
از فراستی یاد گرفتی😂
نقدی کاملا سلیقه ایی
فیلم زبون خاص خودشو داره
ودر این سینمای بی ایده جدید و تکراری، ایده جدید و متمایز داره
بازی شخصیت اصلی درنمایش انفجار ذهنی و درگیری های ذهنی بی نظیره
نوع فیلم برداری خاص فیلم به نوعی این درگیری های ذهنی رو به بیننده منتقل میکنه
نقطه ضعف اصلی اش پایان بندی شه
این فیلم می تونست با یک پایان بندی فوق العاده جز اساطیر ژانر وحشت روان شناختی بشه که حیف نشد
اما حرفایی هم در زمینه اجتماعی اعم از مشکلات شهرت
و عدم درک مشکلات افراد توسط نزدیکان شان مخصوصا وقتی پای بیزینس و پول در میون باشه ،میزنه.
بنظرم با وجود پایان بندی داغون نسبت به قسمت اولsmile باز هم ارزش یکبار دیدن رو داره و در کل دنباله قابل احترامی هست
باشه ولی من دوشو خیلیییی بیشتر از یکش دوست داشتم خصوصا نیم ساعت اخر فیلم
درسته یکم چندش بود ولی واقعا ترسناک و قشنگ بود