نقد فیلم Dune: Part Two | و همانا با لشکریانش خواهد آمد

وعدهها برای اکران سریع بخش دوم فیلم Dune خیلی زود به وقوع پیوسته و فیلم حماسی Dune: Part Two امسال یعنی سال ۲۰۲۴ بر روی پردههای سینما رفته و حماسه خاصِ درون آن خیلی سریع نظر سینما دوستان را به خود جلب کرد.
بخش دوم این فیلم دقیقا ادامه بخش اول بوده و در کنار عوامل سری قبل، اینبار بازیگرانی همچون آستین باتلر، فلورنس پیو، کریستوفر واکن، لئا سیدو و آنیا تیلور-جوی به آن اضافه شدهاند. این فیلم بیش از ۶۹۵ میلیون دلار در سراسر جهان فروخته که آن را به پرفروشترین فیلم سال ۲۰۲۴ تبدیل کرده است. همچنین بر اساس گزارشها سومین فیلم بر اساس مسیحای تلماسه در حال ساخت است.

شاید بهتر باشد نقد این فیلم را با فضاسازی آغاز کنیم. هر فیلمی مستقل از ژانر خود موظف است فضای درون اثرش را بسازد. شاید هنرمندانی دوست داشته باشند که داستان مخصوص خودشان را در دنیایی مخصوص و منحصر به فرد به تصویر بکشند. Dune نیز جزو همین آثار است. دوست دارد داستانش را در دنیای مخصوص خود بگوید. اما نکته ظریفی که این بحث پیرامون خود دارد، بحث باور است. مخاطب باید بتواند این جهان را باور کند. مخاطب اصلا نباید تلاشی برای درک جهان کرده و باید یادمان باشد که مخاطب صرفا یک مشاهدهگر است و این ما هستیم که در مقام خالق اثر باید جهانمان را درست نشانش دهیم. باید تمامی اِلمانهای درون اثر به خوبی ساخته شده و فضا را واقعی بنماییم تا مخاطب بتواند خودش را درون این فضا حس کند. Dune با تمامی ایرادات و سختیها موفق شده این کار را تا حدودی انجام دهد. البته ساخت فضایی به این بزرگی که اصلا برای خود جهانی است، به دور از هر سازنده و نویسنده؛ سخت است. یعنی فضا هرچقدر بزرگتر، ساخت آن سختتر. Dune تمام تلاش خود را کرده تا بتواند جهانش را درست بسازد. به نظر بنده پادشاهی، خاندانهای مختلف، جادوگری مادر و بسیاری از چیزها در تل ماسه خوب ساخته نشده و مخاطب این ها را به درستی نمیشناسد. و این درحالی است که اثر درست باید بخشهایی از این جهان را نشان ما داده و از پسِ این جاهای درست است که جاهایی که در فیلم نیستند را هم میتوانیم درک کنیم و بفهمیم.
فضای درون اثر نیز قبل از هر چیزی حماسی است. یعنی فیلمساز “دنی ویلنوو” تمام تلاشش را کرده که Dune: Part Two حماسه داشته باشد. موسیقی فوقالعاده هانس زیمر غوغا به پا کرده و بدون موسیقی او، فرم حماسی فیلم ضربه میخورد. زیمر چنان در فیلم قوی است که حماسه آن از تصویر جلو میزند. در نبردهای بزرگ حماسی که هر یک مجرا قابل ستایشی هستند، موسیقی هانس زیمر تصویر را چنان نفسگیر میکند که مخاطب نفسش را در سینه حبس میکند.
بعد از این موسیقی فوقالعاده ما میزانسنهایی به شدت درست و تحسین برانگیز را داریم که با رنگ تند خود فضای آخرالزمانی عالی را ساخته که هر عنصر بر روی صحنه به خوبی جای گذاری شدهاند. دوربین فاصله خود را با سوژه حفظ کرده و از طریق مدیوم لانگ شات؛ هم به فضا (مخصوصا بیابان) هویت داده و هم به سوژهای که در نقطه درست دوربین ایستاده. پس چنین میشود گفت که Dune: Part Two در بحث تکنیک پیشتاز است و نمیشود از آن ایرادی گرفت. رنگ، میزانسن، دکوپاژ، طراحی لباس، پرده سبز به اندازه و درست و مهمتر از همه موسیقی فوقالعاده هانس زیمر سطح تکنیک را چنان بالا برده است که میشود از آن درس گرفت و فهمید که چگونه باید حماسه خلق کرد. یکی از این صحنهها که به راستی خوب است، مبارزه در کولوسئوم آخر الزمانی است. مبارزه نفس گیر. نور سفیدِ وحشتناک و انسانهایی که همچون گذشته برای گلادیاتورها دست تکان میدهند.

قبل از رسیدن به بحث فرم دنیای Dune بهتر است ایستگاه آخر تکنیک Dune: Part Two را نقد کرده و سپس به سراغ فرم برویم. بحث بازیگری مهم است. بازیگر اجزای خلق هنر در سینماست و اگر او حس واقعی نسبت به اتفاقات درون اثر را نداشته باشد، فیلم صدمه میبیند. فیلم Dune: Part Two نیز بازیگر خوب کم ندارد. جاش برولین، خاویر باردم و لئا سیدو. اما با وجود عناصر بازیگری خوب، مسئولیت اصلی بر روی تیموتی شالامی و زندایا است که هیچکدام از آنها پختگی لازم برای نقش اول شدن را ندارند. تیموتی نصف فیلم قبول نمیکند که مهدی موعود است و نصف دیگر چنان آن را جدی میگیرد که حتی افراطی هم میشود. این انتقال باور هیچ ساخته نشده و بازی تیموتی شالامی به فرم نرسیده است. او خودش را غرق دیالوگهایش کرده اما در اجرا این دیالوگها حسی ندارند. زندایا از آن بدتر است. اولا بازیگر خوبی نیست. دوما کاراکتر او بسیار ضعیف است. هیچ چیزی از او برای مخاطب ساخته نشده و اصلا فازش مشخص نیست. عضو زائدی است که الکی جدی گرفته شده. در بخشی از فیلم زندایا به تیموتی میگوید که فرد موعود، داستانی است برای تحمل رنج بشر. این دیالوگ که نقدی بر تبارشناسی دین است، اصلا در حد زندایا نبوده و عقلش نمیرسد که این چیزها را بگوید. این دیالوگ به او سنجاق شده و مخاطب هم این را حس میکند.
در این وسط، فیلم Dune: Part Two به دلایلی تصمیم میگیرد در این دنیای نفسگیر و حماسی یک داستان عاشقانه هم داشته باشد. عشقی به شدت غیر فرمیک، بد، وقتگیر و الکی که سرعت حماسه فیلم را کم میکند. زندایا و تیموتی آنقدر به هم نگاه میکنند که آدم از عشق هم زده میشود. وسط نبردِ جهانی، این نگاه عاشقانه چیزی نیست به جز مسخره بازی که اصلا این جهان زمخت، این عشق را هم پس میزند که زد. Dune: Part Two برای داشتن عشق تلاش زیادی میکند اما موفق نمیشود که نمیشود.

مطمئنا بیشتر دوستان منتظر بخشی هستند که قرار است فرم نقد شود. همانطور که در ابتدای نقد اشاره کردم Dune برای داستانش، فضایی جدا از جهان ما و منحصر به فردی را ساخته است. همهچیز این جهان همچون لباس و زبان، معماری و تکنولوژی کاملا مخصوص دنیای Dune است. اما سازندگان برخلاف مسائل تکنیکی، اساطیر جهان ما را وام گرفتهاند. عمده فیلم درباره مهدی موعود است. کسی که در اساطیر اسلامی و حتی مسیحی و یهودی وعده ظهور او داده شده. پس برای درک مهدی موعود باید اسلام و ادیان ابراهیمی را شناخت. اما فیلم Dune درون خود هیچ ادیانی ندارد. نه اسلام دارد، نه مسیحیت و نه یهودیت. مشتی معتقد سنتی دارد که تنها نام مهدی را فریاد میزنند و این موضوع هیچ به فرم نرسیده است. در اصل ردپای مهدی موعود در فیلم دیده نمیشود. همهچیز به یک نام خلاصه شده: لسان الغیب. صدایی از جهانی دیگر برای هدایت. برای درک این موضوع نیز باید سیر حرکت تاریخی اسلام را فهمید. لسان الغیب صدایی است از جهانی دیگر برای هدایت. اما وقتی مهدی موعود خود ظهور کند دیگر این صدای غیب مهم نخواهد بود چرا که رهبر مشخص است. پس چنین خلاصه کنم که مهدی موعود و ظهور مهدی در Dune را جدی نگیرید. همهاش شوآف است. سازندگان هیچ درکی از ظهور و اساطیر اسلامی و ادیان ابراهیمی ندارند.
اما به دور از بحث اسلام و مهدی موعود؛ Dune بر روی دین تاکید زیادی دارد. همانطور که نوشتم زندایا منتقد ظهور است. عدهای به دنبال پیشگویی و عدهای خود را گرداننده این تشکیلات اساطیری میدانند. اما بحث تبارشناسی دین در حد Dune نیست. Dune برای این موضوع خیلی بچه است. تبارشناسی دین را باید در شمنیسم جست و نقد آن درک عمیقی از کیرکگارد میطلبد که Dune هیچکدام از آنها را ندارد. پس نه منتقد ظهور در تلماسه عددی است و نه آن پیرزنی که ادعای رهبری این جنبش را دارد. این نوع اساطیر و دید دینی به جهانی از همان ابتدا و میلیونها سال پیش مسئلهای کاملا خود جوش بوده و ادعای این پیرزن در تلماسه تنها طرفداران نظریه توطئه را ارضا میکند و انسان آگاه به این مسائل به اساطیر دینی Dune خواهد خندید.

در پایان میشود گفت که Dune: Part Two نسبت به قسمت قبل کمی خسته کنندهتر در بحث فرم و بالغتر از قسمت قبل در بحث دوربین است. Dune: Part Two برخلاف قسمت اول مشکلِ پراکنده کردن داستان دارد. در اصل چنین میشود گفت که Dune: Part Two آنقدر سرگرم تکنیک شده که فرم را فراموش کرده است. موسیقی متن هانس زیمر از خود فیلم بهتر است و به راستی همان حماسه قدرتمند همیشگی زیمر را دارد. ترافیک بازیگری Dune: Part Two خوب اما استفاده از این بازیگران قابل تقدیر نیست. زندایا خودش را جدی گرفته و آن چند جایزه سیاسیاش را مدرکی بر خوب بودنش دانسته. اما برخلاف او تیموتی نسبتا خوب است. دوربینهای سوبژکتیو او نیز به فرم رسیده و تیموتی را به پیامبری نزدیک میکند.
Dune: Part Two نسبت به سری قبل صحنههای غیرانسانی زیادی دارد و افراط در این صحنهها دروازهای به ناخودآگاه فیلمساز و دیدگاه ضد انسانی او دارد. در کلامی بسیار ساده Dune چه پارت یک و چه پارت دو؛ تنها حماسه و تکنیک است. به دور از این دو Dune حرفی برای گفتن ندارد.




















پر بحثترینها
- جزئیات جدیدی از Intergalactic: The Heretic Prophet منتشر شد
- واکنش دراکمن به دو دستگی طرفداران در قابل The Last of Us 2 و رویکرد مشابه در مورد Intergalactic
- ۱۵ شخصیت با ابهت برتر در تاریخ بازی های ویدیویی
- نیل دراکمن: ۵ سال از آغاز ساخت Intergalactic: The Heretic Prophet میگذرد اما هنوز درحال تغییر و تکامل است
- شایعه: بازی The Last of Us Part 3 به طور مخفیانه در دست ساخت قرار دارد
- گزارش: Xbox نسل بعدی یک PC با ظاهر کنسول خواهد بود
نظرات
این فیلم بدرد لای جرز در نمیخوره،این شالامی اصلاً نباید توی این فیلم بازی میکرد، شاید جزئی از سیاهی لشکر،هرچی نگاه میکردم باخودم میگفتم،خدایی به قیافه این نمیخوره نجات دهنده دنیا باشه،بیشتر بدرد سیرک برای سرگرمی مردم میخوره.🤣🤣🤣🤣
این نقد یکی از بهترین نقد هایی بود توزندگیم دیدم،واقاً خدا قوت،آفرین به نویسنده یا نقد کننده.
موافقم
تشکر از لطف شما
همچنین تشکر از دید دقیق شما به سینما که در دام روشنفکرنمایی نمی افتد
به به اوّل،درود به شما،دمت گرم،همین طور برو جلو خدا قوت،حقیقت تلخ ولی باید گفت.
جدی نفرمایید
پس ما این همه فنو از کجا در آوردیم
کاملا بهت حق میدم ولی باور کن تنها ایرادش شاید میتونه انتخاب اشتباه بازیگر باشه ولی در مجموع این فیلم یکی ااز بهترین اقتباس های بود ک تو این چند سال اخیر ساخته شده
جلوه های ویژه عالی،موزیک متن عالی،نورپردازی عالی و…
درست میگی اشتباه در انتخاب بازیگر.
🟢 جناب کریمی تنها مشکلی هم که بنده با هردو قسمت این فیلم داشتم، نداشتن فرم و قالب داستانی هیجان انگیز است.
جدا از خط داستانی، هردو قسمت فیلم خسته کننده هستند و به نظرم این داستان را اگر سریال میساختند، خیلی بهتر از فیلمی با تایم بالا بود.
از نقد بجا و صحیح شما هم تشکر میکنم.
…
جناب کریمی لطفا مقاله یا نقدی هم در رابطه با سریال OZ انجام بدهید، سپاس از شما
پیسینگ فیلم مثل تموم فیلمای جناب کارگردان مشکل داره ایشون یکی از بهترین فیلمای تاریخ سینمارو برداشتند و براش سیکوئلی ساختند که بشدت غیرجذاب و خسته کننده بود و متاسفانه یه سری با فیلم اول مقایسش میکنند چون شاتای خوشگل داشت با نمیدونم رایان گوسلینگ “سیگما” بنظر میاد که اصلا کافی نیست وقتی داستان و همچیز فیلم جالب نیست و بعد از بلید رانر که یکی از بهترین فیلمای علمی تخیلی الان نوبت یکی از بزرگترین کتاب علمی تخیلی بود که بره سراغش و اثبات کنه که کارگردان خوبی نیست و فقط اسم گنده کرده فیلمای دیگشم آب دهن سوزی نیس ارایوال جوکه و پریزونرز هم بهتره که حرفی ازش زده نشه انفدر اشتباهه درکل من کتابو خوندم مجموعه دون فقط یه دونه نسخه خوب داره اونم همون دون اورجیناله مسیحا و چیزای بعدش همه بدند ولی دون اصلی واقعا جذابو درگیرکنندس داستانی که توی قسمت اول فیلم روایت میشد تو کتاب انقدر جذابه که آدم نمیخواد از خوندنش دست برداره ولی فیلم خیلی خیلی خسته کننده بود و فیلم دوم هم چیزی بهتر از اولی نبود بنظرم خیلی اورریتده این فیلم و مقایسش با ارباب حلقه ها(که اون فیلماهم بجز نسخه سوم دوست ندارم زیاد) توهین به اون فیلماس دون نهایتا درحد فیلمای هابیت باشه
خیلی ممنون از شما برای این کامنت پر مهر.
برای نقد یک اثر سردبیر محترم خانم فرجی تصمیم میگیرن
که اینطور… اما خود شما به شخصه بنشینید به تماشای سریال OZ و از داستان و شخصیت پردازی عالی سریال لذت خالص ببرید …
هرچه نقد میکنید، بیشتر متوجه میشوم که حسیات برابری در فیلم و انیمیشن با شما دارم🥂
چشم
حتما می بینم و نظرمو در پیام خصوصی واستون ارسال میکنم
بسیارعالی💚
با بازیگراش اصلا حال نکردم مخصوصا تیموتی و زندایا
نقد خوبی نبود.
Dune رو خیلی بی مصرف نقد کردید و بیشتر هم روی مسائل دینی اش مانور دادید و کمتر به خود محتوا و ساختارش توی نقد بها دادید.
خیلی ممنون از کامنت شما
در دفاع از خودم باید بگم که با تمام توان از تکنیک فیلم تعریف کردم
محتوا هم چیزی نیست به دور از فرم که فرم این اثر مسائل دینی بود
اره این که بازیگر فیلم رو گفتی زائد داری به فرم میپردازی و تکنیک
نقد بسیار خوبی بود
فیلمی پوچ و سطحی که توسط رسانه های غرب بولد و هایپ شده وگرنه سطحش در حد همون مارول و باربی هست
تو این سال ها غرب خوب یاد گرفته زباله هاش رو کیسه طلایی رنگ به اسم شاهکار به مخاطب عام قالب کنه چند تا جایزه سیاسی هم خودشون به خودشون میدن
در نهایت هم ورژن دیوید لینچ واقعا بهتره مخصوصا از لحاظ بازیگر
نه جدی ورژن دیوید لینچ فاجعس این با کمی رحم کردن میشه بهش گفت قابل تحمل کلا دون از اون کتاباس که نمیشه اقتباسش کرد
احسنت به شما
باتیستا با اون همه هیبت فزرتی مرد اصلا نقشش چی بود ؟ زندایا انگار یکی با ماهی تابه از خواب بیدارش کرده گفته بیا فیلمبرداری شروع شد ، مهدی موعود اخه اینقدر بچه بازی درمیاره ؟
فیلم مقوایی بود
ماهی تابه رو خوب اومدی🤣🤣🤣🤣😂😂😅😅
اگرچه ربان مرگ نه چندان رضایتبخشی داره داخل Dune 2، اما مرگش با کاراکتر بیکله و احمقی که از پردازش شده یک به یک منطبقه.
اما در مورد پوینت آخر، کل کانسپت رمان که فیلم یک اقتباس وفاداره ازش، اینه که پاول شخص موعود «نیست» و چقدر کورکورانه و احمقانه دنبالهرو جمع میکنه. و احتملاا پاول به یک شرور تمام قد تبدیل بشه در فیلم سوم. اگر این احساس رو بهتون منتقل کرده که این شخصیت کارهای بچگانه میکنه و صرفاً به واسطۀ قدرت خاصی که داره پیرو جذب کرده دقیقاً کارگردان و نویسنده به هدف خودش دست پیدا کرده چون کل مضمون رمان های Dune انتقاد از رهبران کاریزماتیک و مصیبت هایی که میتونن پدید بیارن هست. مضمون فیلم عمیق تر و چند لایهای تر از cast هالیوودی، تینیجری و پر زرق و برقشه و صرفاً اتفاقات رو نمیتونید به خودی خود و به صرف سرگرمی تحلیل کنید.
همچنین، این اقتباس زمانی که تکمیل بشه و قطعه نهایی پازل گذاشته بشه بهتر میشه در مورد کیفیتش صحبت کرد. در حال حاضر مثل یک پازل ناقص میمونه که چند سال باید برای قطعه جدیدش صبر کنیم.
من فقط دو بار دیدم زیر پستای سینما کامنت بذارید هر دو بار پخته تر صحیح تر از نقد تیم سینماییتون بود به نظرم بهتره نقد فیلم هم بنویسید خخخ
اتفاقا من اصلا سررشتهای از فیلم و سینما ندارم کسانی که بررسی مینویسن قطعاً از من دانش بیشتری دارن. من صرفاً از نگاه یه مخاطب عادی به فیلمها نگاه میکنم قصد ندارم نظر حرفهای بدم و بیشتر تاکید دارم نظر شخصیه.
کاملا موافقم و نقطه ی عطف شخصیت پاول و آینده ی کاراکترش اونجا بود که تو سکانس پایانی گفت همشونو به پارادایز بفرستین
با حرفتون کاملا کاملا موافقم
اما موضوع اینه
تمام رهبران کاریزماتیک که هربرت اشاره میکنه از غرب هستش هیتلر موسولینی استالین حتی اگر دینی نگاه کنیم مسیح که منجی دو دین بزرگ دنیا هستش
اما این رهبران کاریزماتیک که از مردم استفاده میکنند و اون ها رو بازیچه خود میکنند یک دفعه مهدی موعود میشه الله اعلم¯\(°_o)/¯
به نظرم فیلم از خیلی جهات نسبت به پارت یک ضعیفتر عمل میکنه
ولی همچنان سرگرم کننده و عظیمه
مشکل داستان و یجاهایی ایرادات فیلمنامه داره
یه نکته دیگه اینکه این سدی باید درجه R ساخته میشد
بازی خاویر باردم عالیه تو فیلم زندایا کلا نچسبه تیوتی هم خوبه آستین باتلر هم که ترکونده. در مجموع فیلم بسیار قابل احترامه و زحمت زیادی کشیده کارگردان فیلم
شبیه فیلمای زک اسنایدر بود . کاملا اور ریتید و سر تبلیغات گنده شد
کاری به دین وسیاست و این داستانا ندارم ولی فیلم واقعا من یکی رو نگرفت اصلا زندایا که اصلا هیچ و حضور باتیستا چوب میزاشتین جاش هزینه هم میومد پایین نقش چی داشت بنده خدا
اما نکته ظریفی که این بحث پیرامون خود دارد، بحث باور است. «مخاطب باید بتواند این جهان را باور کند. مخاطب اصلا نباید تلاشی برای درک جهان کرده و باید یادمان باشد که مخاطب صرفا یک مشاهدهگر است و این ما هستیم که در مقام خالق اثر باید جهانمان را درست نشانش دهیم»
با این قسمت موافق نیستم . این موضوع تا حدودی شایدتوی بازی ها صدق کنه اما فیلم های خوب صرفا جهان کاملی ارائه نمیدن و مخاطب رو فقط یه بیننده که اومده از نمایش لذت ببره در نظر نمیگیرن و اجازه میدن به عنوان یه قاضی عمل کنن و منطق و تخیلشون رو به کار بندازن . توی بازی ها میتونیم ازاد تر باشیم و واقعا جای شخصیت تصمیم بگیریم نیاز هست جهان کاملا منطقی باشه و همه چی واقعی به نظر برسه تا شرایط برای تصمیم گیری ما اماده باشه نه بازیگر . البته دون بخش ۲ کلا تو همین موضوع هم خوب عمل نکرد و من کلی میگم
نقدای اقای کریمی شدیدا داره تکراری میشه
به عنوان فن
دوست عزیز دید یک نویسنده از ناخودآگاه و جهان بینی اون ناشی میشه
شما انتظار داری من نیم ساعت یکبار جهان بینی خودم رو عوض کنم؟
داستایوفسکی خوندید؟
همینگوی چی؟
تمام آثار این اساتید شبیه به هم هستن چرا که این دید هنرمند به جهانه
(خودم رو با کسی مقایسه نکردم)
اخه این خدایی فیلم خوبی بود
چقدر نقدای بخش سینماتون مثل نقدای فراستیه. نه اینکه صرفا ادای منتقدای سختگیر را در میارید حتی دارید دقیقا از خود ادبیات عستاد فراستی استفاده می کنید. (( Dune: Part Two نسبت به سری قبل صحنههای غیرانسانی زیادی دارد و افراط در این صحنهها دروازهای به ناخودآگاه فیلمساز و دیدگاه ضد انسانی او دارد)) آدم ندونه فکر می کنه دقیقا خود فراستی این نقد را نوشته. اگر منتقدای بخش سینماتون این همه علاقه به الگو گرفتن از عستاد فراستی هستن برای نوشتن نقداشون و گفتن نظرشون پس بخش سینماتون را کلا تخته کنید چون خیلی سنگین تره. باز من گفتم شاید دارم زود قضاوت می کنم نقدتون را و یه چند بندشو نشستم خوندم و واقعا می تونم بگم نقدتون توهین به شعور مخاطبتان بود.
بنده شاگرد استاد فراستی هستم
در کلاس های ایشون شرکت کردم و به نظرم ایشون جز ۵ منتقد برتر تاریخ سینما هستن که تبارشناسی هنر رو عمیق درک کردن
با توجه به اینکه به بسیاری از نقدهای ایشون نقد جدی دارم
عستاد فراستی ۵ منتقد برتر سینما؟! به نظرتون کسی که به سون دیوید فینچر یا ارباب حلقه ها و یا بریکینگ بد ۰ از ۴ بده و بعضی از آثار رو ندیده نقد کنه اصلا منتقده؟ ایشون به عقیده من جزو بدترین منتقدهای تاریخه
اولا اینکه خیلی از نمراتی که مثلا توی اون پست معروف سایت هواداری گفته شده فیکند و فراستی خیلی وقتا دقیقا متضاد اونا حرف زده و کلا خیلی اخبار فیک درباره فراستی زیاده و ملتم از اونحا که زیاد تحقیقات ندارند چشم بسته قبول میکنند فراستی ریوویر نیست که بخواد نمره بده و با نمره سنجیده بشه منتقده و برای فهم نقد باید مکتبی که ازش پیشروی میکنه رو بشناسید و اول معیارهاشو بشناسید مشکل آقای فراستی این بود که شبکه ۳ برنامه داشت و مخاطبی دنبالش مبکرد که اونقدر این چیزارو ازش شناختی نداره و ایشون هیچوقت اونچنان توضیح ندادند با فرض اینکه مخاطب خودش بلده من خودم تا دوسال پیش با ابنکه با خیلی از حرفاشون موافق بودم ولی از ایشون بدم میومد تا اینکه یه سری ویدیو تو یوتیوب دیدم که یک ساعت تخصصی تر حرف میزدند(مربوط به به برنامه قدیمتر شبکه ۴ بود) اونجا متوجه اینکه چقدر باسوادند و معیاراشون چیه آشنا شدم و متوجه منظورشون شدم و تعصبو کنار گذاشتم همچنان با بعضی از نظراتشون مخالفم ولی خب منتقد باسواد و خوبیند و درباره سون و سگانه ارباب حلقه ها هم حرفشون درسته بریکینگ بدو تا حالا ندیدم دربارش حرف بزنه خیلیا میگند باهاش متوسطه من خودم بریکینگ بده ۳ فصل دیدم دراپش کردم و مطمئن باشید قطعا جزو ۵تا منتقد باسواد سینمای ایران هست و صاحب سبکند توی مکتب خودشون چون نقد مثل ریویو نیست که کلی باشه مثلا بگه شات ها خوبه موسیقی خوبه داستان خوبه ۷ از ۱۰ خیلی تخصصی تره
خیلی سال پیش شاید ۲۰ سال پیش نقد ارباب حلقه هارو از روزنامه ی جام جم میخوندم از خنده روده بر شده بودم.!
همون سالها نقد the matrix رو از همون روزنامه خوندم از خنده روده بر شده بودم!
دقیقا امروز با خوندن این نقد همون اتفاق افتاد و از خنده روده بر شدم!
چه دژاوویی!
DUNE 2 خیلی خوب بود (امتیازم ۷ از ۱۰) ولی انتظاره بیشتری از صحنه های نبرد داشتم. با اینکه صحنه نبرد آخره فیلم بزرگ و حماسی نشون داده میشه، ولی خیلی بهش پرداخته نمیشه و خیلی زود تموم میشه.