یه مقاله به اسم (نگاهی به منابع الهام blasphemous :باشد که امرزیده شویم ) یادم نیست به قلم کدوم یک از نویسنده های سایت بود اما امروز که میخاستم بخونمش نبود و پاک شده از سایت کسی چراییش میدونه؟

فصل اولش عالی بود امیدوارم فصل دومش الکی خراب نکنه

مفهوم فیلمو با تمام وجود احساس میکنم. بهترین فیلمیه که دیدم

کاملا مشخصه کسایی که مثل ما با نسل شش و هفت وارد دنیای گیم شدن رو میبرن به سمت بازی های مستقل و این نسلای جدید که دنیای بازی بدون این که براشون به اسم هنر تعریف بشه به عنوان صنعت تعریف شده میرن سراغ همین تکرار های AAA اخرشم یا از دنیای گیم زده میشن یا میرن سراغ بخش هنری ویدیو گیم که بیشتر تو بازی های مستقل پیدا میشه.

انگار دو سه ماهه پیش بود نسخه اورجینالو خونده بودم / چقدر این زمان زود میگذره زود داره دیر میشه ارزوهامون

گفتم شایدم نه . اینروزا همه عادت کردن درست نمیخونن بعدشم سریع اماده دعوا میشن.

کمتر کسی بخاطر داستان میره سراغ این بازی.البته شایدم نه، اما راستی اقای غزالی نیستن الان خیلی وقته مقاله ای منتشر نمیکنن؟ منتظر مقاله ای از ایشونم ترک نکردن که گیمفا رو؟!

حیف اسم Modern Warfare. نه به اون ایفل و مکارف اویزونه قدیمی نه به این . هردوشون هم Modern Warfare 3 هستن.

اولین باره دلم خواست کتابی که یه بازیگر نوشته بخونم ، انگار زیاد درگیر تفکراتش بوده.

چقدر این شخصیتشو دوست داشتم امیدواریم حداقل با ارامش و بدن درد مرده باشه، بر عکس زندگیش که مشکلات زیادی داشت.

mad god هم خیلی وحشتناک و زیبا بود مخصوصا اتمسفر شدیدا عذاب اورش ، محیط انیمیشن mad god یجورایی حس و حالش مثله داستان کوتاه I have no mouth and I must scream

فکر نمیکردم همچین موضوعی داشته باشه فکر میکردم از این کلیشه ای ها باشه که میره دنیا نجات میده یه تنه ، اما انگار یه الماسیه که این وسط سعی میکنن قایمش کنن (در سالی که باربی و ابرقهرمانان و شیوه تولید نخستین بمب اتم تمامی توجهات رسانه‌ها و سینماگران را به خود اختصاص داده‌).

ادم نمیفهمه چه احساسی داره نسبت به این فیلم اما تریلرش زیاد حس ویلی ونکا نمیداد. البته شاید فعلا شانس اواردیم که سیاه پوستش نکردن.

((((اما Edge of Tomorrow فراموش شده نیست یجورایی .!)))) ( اندازه Oblivion فراموش شده نیست )

خب مقاله موضوعش فقط قشنگی نیست اخه نوشته فیلم‌های فراموش شده و قشنگ .،، اما Edge of Tomorrow فراموش شده نیست یجورایی .

ما میمیریم تا این بخاد بیاد نگاش کنیم.

این فیلم Gattaca نمونه بارز شخصیتیه که آرزوشو با تمام وجودش دنبال میکنه.

چه عشقه غیر قابل وصفی داری نسبت به این بازی ، اخه خیلی توی زندگی ادم اتفاق نمیوفته که همه روح زندگی چه خوب یا بد تو جهت خاص و با ارزش کردن چیزی برامون رقم بزنه ،خوشا به روحت که همچین لحظه ای داشتی و چنین عشقی رو تجربه کردی.

اصلا پیگیری خبر در مورد ایران مثل صنعت سینما سیاست ورزش … ، همشون مثل فاسد کردن روح زندگیه شخصی میمونه.

چند روز پیش خوندم رمانش رو بد نبود یجورایی همه میفهمن مقصود داستان چیه مخصوصا تو دوران الان که داستانای رفتن به دنبال ارزوها همه جورش هست.