نقد فیلم Trolls Band Together| موزیکال یا موزیک ویدیو؟

ترول‌ها فرنچایز نه چندان مهم دنیای انیمیشن است که تاکنون سه قسمت از آن پخش شده است. در میان این سه قسمت، قسمت دوم با یک شکست به تمام معنا مواجه شده و از همین رو سازندگان آن تمام تلاش خود را به کار گرفتند تا قسمت سوم یعنی Trolls Band Together به اثر خوبی تبدیل شود؛ اما به نظر من قسمت سوم نیز یک شکست بوده و تماشای آن چیزی جز وقت تلف کردن نیست. Trolls Band Together اثری پُر سر و صدا و موسیقی محور است که به جز موسیقی‌های خود هیچ‌چیز خاصی ندارد.

داستان از همان شروع نشان می‌دهد که آنقدرها که باید به دیگر قسمت‌های این فرنچایز پایبند نیست و قصد دارد که داستان جدیدی را حول‌محور کاراکتر اصلی خود یعنی برانچ تعریف کند. داستان در یک بک استیج شروع می‌شود. برانچ به همراه برادرش‌هایش قصد اجرای یک کنسرت موسیقی را دارند. سپس در عرض چند دقیقه کنسرت اجرا شده و گروه موسیقی از هم می‌پاشد. همین موضوع نشان می‌دهد که ما با اثری بسیار سطحی طرف هستیم که حتی فیلمنامه درست و حسابی هم ندارد. بر فرض مثال، این برادرها به عنوان کاراکتر ساخته نمی‌شوند و صرفا نام برادر را یدک می‌کشند. پس وقتی چنین است، اصلا دستگیری یکی از این برادرها برای منِ مخاطب مهم نیست، چرا؟ چون برادری در کار نیست. او حتی اگر می‌مرد بازهم در من حسی خلق نمی‌کرد. در همین صحنه افتتاحیه، Trolls Band Together سعی کرده است مثلا به چند اصول ساده درام پایبند باشد. (که نتوانسته) او با کیوت کردنِ چهره برانچ؛ قصد دارد از مخاطب اخاذی احساسی کند که مثلا او تنها مانده و بعدها به تنهایی با برگن‌ها مبارزه می‌کند. خود این موضوع نیز جالب است. داستان ترول‌ها شروع شده و تمام شده؛ حال در این وسط سر و کله برادرهایی نامشخص پیدا شده است که قرار است برای ما داستان جدیدی سرهم کنند. داستانی که لق است. وقتی روابط خانوادگی از همان اول ساخته نمی‌شود، پس کل ادعای فیلم که خانواده خانواده می‌کند نیز ساخته نمی‌شود.

بعد از ترک برادرها، داستان با یک فلش فوروارد به آینده می‌رود. برانچ بزرگ شده و به قول خودش دیگر بچه نیست. در همین حین برادر بزرگِ او پیدا شده و به وی می‌گوید که دیگر برادر آن‌ها در خطر است. بر همین موضوع نقد وارد است. او چگونه دستگیر شد؟ چگونه نامه افراد شرور به دست این ترول رسید؟ از کجا آدرس او را داشتند؟ تمامی این‌ها چیزهایی است که چفت و بند‌های فیلمنامه را کامل می‌کند، اما همان‌طور که گفتم ما در انیمیشن Trolls Band Together با هیچ فیلمنامه‌ای طرف نیستیم. ما صرفا با یک کانسپت طرف هستیم که در اجرا به یک اثر بسیار بد تبدیل شده است که اگر من بر آن نقد وارد کنم یک جواب دارد: این انیمیشن بد نیست، چون جدی نیست فقط قرار است حال مردم را خوب کند. اما من سوال می‌پرسم چه حال خوب کردنی؟ مگر می‌شود نه داستان درست باشد، نه شخصیت‌ها و نه حتی پلات اصلی؛ و در آخر ادعا کنید که قرار است با این اثر حالمان خوب شود؟

من در یکی از مصاحبه عوامل این فیلم دیدم که گفتند هدف ما شاد کردن مردم از طریق موسیقی‌های جذاب و داستانِ خانوادگی است. داستان را که عرض کردم، مبتذل و ضعیف و سطحی است. اما موسیقی چه؟ Trolls Band Together از همان اول که شروع شد موسیقی پشت موسیقی اجرا شد. در این لحظه من از خودم پرسیدم که آیا این انیمیشن یک اثر موزیکال است یا موزیک ویدیو؟ به نظر من برای این انیمیشن و فیلمنامه آن موزیک نوشته نشده است، بلکه برای این موزیک‌ها انیمیشن ساخته شده است. یعنی به حدی موسیقی در این انیمیشن چپانده شده است که اصلا لازم نیست آن ببینید، تصویر را قطع کرده و فقط به صدایش گوش دهید. (اساتید آلبوم می‌ساختند بهتر بود؛ نه وقت خودشان تلف می‌شد و نه وقت ما)

البته اشاره نکردن به دیگر عناصر به معنای خوب بودن آن‌ها نیست. مثلا فضای کلی انیمیشن Trolls Band Together را در نظر بگیرید. چه فضایی ساخته شده است؟ موجوداتی عجیب و غریب. شهری رنگا و رنگ با محیطی سورئال مثل خیابان‌های پیشرفته، خانه‌های بورژوازی، سلبریتی‌های ترسناک و… یعنی حتی محیط نیز چارچوپ خاصی ندارد و آن حس انسجام محیطی را از مخاطب می‌گیرد. یا مثلا صداپیشگی، این مورد نیز چنگ زیادی به دل نمی‌زند و صرفا نام افراد سلبریتی را به دوش می‌کشد.

برسیم به یک موضوع خیلی مهم. نقد بالا را خواندید. شاید با خود فکر کنید که بنده چقدر قضیه را جدی گرفته‌ام. اصلا چه نقدی؟ صرفا یک انیمیشن است برای بچه‌ها. اما نه. از این خبرها نیست. این انیمشن را نیز من از دید بچه‌ها نقد کرده و گفتم که بد است وگرنه تنها راه نقد این اثر شیفت دلت کردن آن است. بگذریم. این اثر اصلا برای بچه‌ها نیست. نه مناسب و نه حتی خوب است. اثر خوبِ کودکانه از دید من رالف خرابکار است. این انیمیشن محیطی بسیار دوست داشتنی می‌سازد که بسیار هم عمیق است. کودکان را به خوبی با محیط اینترنت آشنا می‌کند و در پایان یک دوستی عالی را در ذهن کودک حک می‌کند. اما در Trolls Band Together از این خبرها نیست. نه محیط خوب است و نه چیزی دارد که یاد مخاطبِ کودک بدهد. البته چندتا ادعای خانواده و ضد سلبریتیسم می‌کند، اما همگی سطحی است. بر فرض مثال انیمیشن ادعا می‌کند که تنها راه شکستن الماس و نجات برادر اجرای دقیق و هارمونیک یک موسیقی است! یعنی همینقدر ساده خانواده و مفهوم آن ساخته شد؟ این چیزی است که می‌خواهید یاد کودکان دهید؟ به نظر من بهتر است اول خود یاد بگیرید و بعد یاد این و آن دهید.

البته بعید نیست که کودکانِ زندگی کرده در این جهان مصرف‌گرا، از این انیمشن خوششان بیاید. به هر حال به لطف متخصصین پرده سبز و … فضایی رنگا و رنگ ساخته شده است تا بچه‌ها را گول بزند. این نکته را نیز اضافه کنم که این نقد از طرف یک انسانِ بیگانه با انیمیشن نوشته نشده است. برعکس بنده خیلی هم انیمیشن‌باز هستم. اما به راستی تلخ است که ما با شرک و وال ای و آپ بزرگ شدیم، امروزی‌ها با این خزعبلات…

در پایان می‌شود گفت که انیمیشن Trolls Band Together اثری غیر سینمایی و بیشتر موسیقیایی است که موزیک‌های بدی ندارد. اما از دید سینمایی Trolls Band Together یک اثر پیش و پا افتاده است که من فکر نمی‌کنم کودکان نیز بتوانند با آن ارتباط برقرار کنند. در اصل چنین می‌شود گفت که این انیمشن ساخته شده تا از طریق موسیقی‌های خود بفروشد. گویی پول‌هایی که خوانندگان از کنسرت‌ها دریافت می‌کنند کافی نیست، باری دیگر همان آهنگ را در سینما به ما می‌فروشند.