نقد و بررسی فیلم Missing | گمشده

فیلم Missing از جمله آثار جدید در ژانر معمایی می‌باشد. ژانر و آثار معمایی همواره از آثار محبوب و مورد توجه در سینما بوده‌اند.

امروزه برخی از آثار ساخته شده به گونه‌ای هستند که قصه را تماما و یا بخش زیادی از آن را از طریق صفحه سیستم‌های کامپیوتری و یا تلفن‌های همراه روایت می‌کنند.

فیلم Missing نیز از همین فرمول پیروی می‌کند و قصه‌ای معمایی و جنایی را کاملا با این روش برای مخاطب خود روایت می‌کند.

این دسته آثار در طول سالیان اخیر زیاد شده‌اند و برخی آثار خوب، متوسط و حتی ضعیفی را با این شیوه ساخت دیده‌ایم.

در چنین آثاری معمولا تنها عامل بسیار پر رنگ در موفقیت فیلم، فیلمنامه آن و شیوه روایت قصه می‌باشد.

فیلم Missing روایت خود را با فیلمبرداری یک پدر از بازی کردن دخترش آغاز می‌کند. دختری به اسم “جون” که نقش اصلی فیلم را نیز بر عهده دارد.‌‌ روایت قصه نیز به گونه‌ای است که گویا پدر “جون” به دلیل بیماری می‌میرد.

پس از آن تصاویری از روی یک صفحه کامپیوتر می‌بینیم که در آن شخصی در حال پاک کردن تمام حساب‌های مجازی خود می‌باشد.

روایت یک پرش چندساله داشته و اکنون با “جون” هجده ساله‌ای روبرو هستیم که بنا است در طول مسافرت مادرش به همراه نامزد جدید خود، تنها در خانه بماند.

اما گره اصلی فیلمنامه در جایی ایجاد می‌شود که گریس و کوین در روز مقرر از سفر خود بازنمی‌گردند و حال “جون” در تلاش برای کشف دلیل این اتفاق است.

همانگونه که گفته شد در چنین دست آثاری فیلمنامه نقش بسیار پر رنگی دارد و باید به شکلی هوشمندانه و با دقت زیادی نوشته شده باشد‌.

در فیلم Missing پیش از آنکه به معما و دلیل گم شدن گریس و کوین پرداخته شود، تلاش شده است تا ارتباط بین شخصیت‌ها برقرار شود.

فیلم قصد ندارد تا تنها به معما و گم شدن این افراد بپردازد بلکه سعی دارد تا وارد زندگی خصوصی آن‌ها و از این طریق مخاطب را به شخصیت‌ها نزدیک‌تر کند.

این موضوع از همان شروع فیلم مشخص است. فیلم با مرگ پدر “جون” آغاز می‌شود و جای خالی او در زندگی “جون” را برای مخاطب شرح می‌دهد.

پس از آن فیلمنامه به ارتباط “جون” با مادرش می‌پردازد. ارتباطی که مشخص می‌شود چندان هم خوب نیست و حداقل “جون” چندان رابطه مطلوبی با مادرش ندارد. برخی موارد مثل پر بودن صندوق صوتی تلفن همراه “جون” نیز طراحی شده‌اند تا جلوتر تاثیر دراماتیک خود را بگذارند.

“جون” در صحبت کردن با مادرش چندان علاقه‌ای به او نشان نمی‌دهد و حتی از او خداحافظی نکرده و پیام “دوستت دارم” مادرش را پاسخ نداده و تنها آن را لایک می‌کند. از تمامی این موارد موجود در فیلمنامه بعدها برای دراماتیک کردن فضا و نزدیکی بیشتر به شخصیت‌ها استفاده می‌شود که هوشمندی فیلمنامه Missing را نشان می‌دهد.

هنگامی که گریس ناپدید می‌شود حال “جون” قدر و ارزش مادرش را بیشتر می‌داند و حسرت لحظات از دست رفته با او را می‌خورد. فیلم در مجموع عملکرد خوبی در تصویر کردن ارتباطات شخصیت‌هایش دارد.

علاوه بر عملکرد خوب در بخش درام و بنا کردن ارتباط سرد یک دختر با مادرش و حس جای خالی پدر در زندگی او و تمام احساسات و عواطفی که در طول فیلم تغییر می‌یابند، فیلمنامه فیلم Missing در بخش مربوط به معمای خود نیز عملکرد خوبی دارد.

در واقع روایت فیلم Missing به گونه‌ای علت و معلولی است و اتفاقات همانند قطعات یک پازل به یکدیگر متصل شده‌اند.

هر اتفاقی پیش‌نیاز اتفاق بعدی در جهت پیشبرد قصه می‌باشد و گره‌های موجود در فیلمنامه اغلب با کشف‌های شخصیت اصلی فیلم باز شده و او یک مرحله به کشف حقیقت نزدیک‌تر می‌شود.

البته که فیلمنامه در این زمینه بی ایراد نبوده و در چند مورد محدود فیلمنامه کاملا اتفاقی و شانسی بوده و برخی اتفاقات فقط رخ داده تا قصه پیش برود که این موضوع با لحن کلی فیلمنامه در تضاد است.

به عنوان یک اثر معمایی فیلمنامه باید پیچش‌های داستانی قابل توجه و نقاط عطف در لحظات مناسب داشته باشد و بتواند مخاطب را چند بار غافلگیر کند.

این موضوع در فیلمنامه فیلم Missing وجود دارد و قصه چند بار با پیچش‌های مختلف باعث تغییر فضای کلی روایت و به وجود آمدن سوالات جدید می‌شود.

این پیچش‌ها علاوه بر آن که از نظر معمایی جذاب هستند از نظر درام نیز تأثیرگذار هستند. در ابتدا “جون” با مادرش ارتباط سردی دارد اما پس از ناپدید شدن او حسرت خورده و سعی در پیدا کردن او دارد‌.

در میانه فیلم این شک به وجود می‌آید که شاید گریس خودش به دنبال ناپدید شدن بوده که البته “جون” آن را باور نکرده و در نتیجه مخاطب نیز چندان آن را باور نمی‌کند.

“جون” که در تمام عمر حسرت داشتن پدرش را می‌خورد حال پس از ملاقات او دیگر آن حس را به او نداشته و بیشتر نگران مادرش می‌باشد.

مخاطب تمام این احساسات را در طول فیلم همراه با شخصیت اصلی یعنی “جون” تجربه می‌کند و پیچش‌های موجود در فیلمنامه علاوه بر غافلگیر کردن مخاطب و جذاب‌تر کردن روند قصه و معما، تاثیر درام نیز بر روابط، احساسات و عواطف شخصیت اصلی‌اش دارد.

بنابراین فیلم Missing را می‌توان از یک اثر خوب در بین اینگونه آثار سینمایی و حتی آثار معمایی نامید.

فیلمی که به درستی تمام تمرکز خود را بر روی معما نگذاشته و سعی دارد تا کمی وارد خلوت شخصیت‌هایش شود.

همچنین موفق به خلق معما و ساخت فصای رازآلود و سپس حل گره‌های ایجاد شده می‌شود و به مهم‌ترین هدف خود که سرگرمی مخاطب است می‌رسد.