۱۰ بازی که باید روی سختترین حالت تجربه کنید
برخی آثار، روی سختترین درجه سختی پتانسیلهای پنهان خود را نشان داده و تجربهای کاملا متفاوت رقم میزنند. در این مقاله به چنین بازی هایی خواهیم پرداخت.
گروهی اعتقاد دارند که بازیها، باید روی درجات سختی بالاتر تجربه شوند تا حس اصلی انتقال یابد، در حالی که گروهی دیگر معتقدند درجه سختی کاملا شخصی بوده و آنچنان تفاوتی در اصل تجربه بازی ایجاد نمیکند.
البته که هیچکدام از این استدلالهای تفرقهانگیز کاملاً صحت ندارد و هیچ حالت بازیای ذاتاً از دیگری بهتر نیست؛ بازیبازان باید فقط بر اساس میل و میزان آمادگی خود، سطح سختیهایی که با آن مواجه میشوند را انتخاب کنند.
با این حال، هرچند لزوماً خیلی از بازیها در بالاترین درجۀ سختی خود بهتر نیستند، ولی به طور قطع یک تجربۀ گیمپلی بسیار متفاوت را برای گیمرهای هاردکور به ارمغان میآورند که از آن لذت خواهند برد.
اگر اهل چالش باشید، بهترین راه برای افزایش طول عمر و تازگی یک بازی، گذراندن وقت با حالتهای سختتر آن است. فقط سعی کنید که در حین انجام این کار، به تجهیزات خود آسیب نزنید، چراکه بعضی از این حالتها آنقدر سخت هستند که دلتان میخواهد مانیتور را با تکههای کیبورد و کنترلرتان تزئین کنید.
۱۰. XCOM: Enemy Unknown
بازی XCOM: Enemy Unknown بهخودیِخود یک بازی دشوار است. اولین نسخۀ سری جدید بازیهای XCOM لازم بود که تعیین کنندۀ استانداردهای ریبوت یکی از محبوبترین مجموعههای استراتژی باشد و توانست واکنشهای عالی منتقدان را به خود جلب کند.
هرچند، اگر با پیچیدگیهای عناوین تاکتیکی نوبتی آشنا باشید، میدانید که درجۀ سختی “Impossible” بازی مذکور، دشواری آن را حتی بیشتر هم میکند. این بالاترین حالت سختی بازی است که هم قدرت دشمنان را افزایش میدهد و هم هوش مصنوعی را تقویت میکند، در حالی که قدرت سازمان XCOM را تضعیف و پاسخ کلی به هجوم بیگانگان را سختتر میکند. ناگفته نماند، ویژگی Permadeath نیز گریبانگیر بازیکن خواهد شد.
این بازی با ایجاد حس ناامیدی و مسئولیت درون بازیکن، در فراهم آوردن یک تجربۀ احساسی از بسیاری از بازیهای استراتژی مؤثرتر عمل میکند، پس اگر واقعاً میخواهید سنگینی سرنوشت جهان را روی شانههای خود احساس کنید، باید به سراغ این بازی روی درجۀ سختی بالا بروید.
۹. God Of War
زمانی که میخواهید بالاترین درجۀ سختی God Of War را انتخاب کنید، با چنین هشداری مواجه میشوید: «ای کسانی که میخواهید قدم در این مکان بگذارید، امیدی برای شما نیست.»
درجۀ سختی «خدای جنگ» بازی God Of War 2018 از ابتدا بازیبازان را آگاه میکند که اوقات سختی در انتظارشان است و سختی بازی در اواسط آن نیز قابل تغییر نخواهد بود؛ یعنی اگر به این نتیجه رسیدید که چنین سختیای از عهدۀ شما خارج است، برای تغییر آن باید از اول بازی را آغاز کنید. اما طرفداران سرد و گرم چشیدۀ خدای جنگ که به دنبال یک چالش هستند، قطعاً تسلیم نخواهند شد.
نهتنها دشمنان در این حالت آسیب کمتری دریافت و آسیب بیشتری وارد میکنند، بلکه بعد از چندین ضربه، بسیاری از آنها به دشمنان “Elite” تبدیل میشوند؛ سطح بالایی از بیچارگی که صبر یا ترس را به سر حد خود میرساند، در انتظار شما است. عوارض جانبی (Status effect) نیز تأثیر بسیار بیشتری روی کریتوس خواهند داشت؛ یعنی در مکانهای خاص یا در مقابله با دشمنانی خاص مثل مواردی که سمّ پرتاب میکنند، بازیکن باید نسبت به درجه سختیهای پایینتر، استراتژی کاملاً جدیدی را در پیش بگیرد.
با توجه به ریشههای هک اند اسلش این مجموعه، این چینش سختی راهی کلاسیک برای گذراندن وقت بیشتر با بازی محبوبتان است و خوشبختانه توسعهدهندگان از تغییرات سیستمی لازم برای درگیرکنندهتر شدن بازی آگاه بودند. فقط به یاد داشته باشید، زمانی که با ملکۀ والکریها مواجه شدید، مقصر شما نیستید، بلکه سازندگان مقصد اصلی به شمار میآیند!
۸. Fallout 4
وقتی صحبت از بازیهای سخت به میان میآید، Fallout 4 اولین عنوانی نیست که به ذهنمان میرسد؛ با این حال، بازی مذکور یک حالت سختی متمایز دارد که تجربۀ کاملاً متفاوتی را از بازی ارائه میدهد.
حالت سختی تحت عنوان “Survival” که بعد از انتشار بازی به آن افزوده شد، تغییرات منحصربهفردی را در تجربۀ بازی اعمال میکند. درجۀ سختی یاد شده، همانطور که از نام آن پیداست، بازی را به یک شبیهساز بقای واقعی تبدیل میکند. در این حالت قابلیتهای Fast Travel و ذخیرۀ بازی به صورت دستی و خودکار حذف میشوند؛ و تنها راه ذخیره این است که شخصیت بازی را به مدت حداقل یک ساعت در دنیای بازی بخوابانید.
تمام آسیبها و عوارض ناشی از آنها باید به صورت دستی توسط بازیکن، با اعمالی از قبیل نیازهای ضروری انسان مثل خوردن، آشامیدن و خوابیدن التیام پیدا کنند؛ اگر به این موضوع توجه نشود، تمام این موارد به آسیبهای بیشتر منجر خواهند شد. علاوه بر همۀ اینها، شما آسیب کمتر و واقعگرایانهتری به دشمنان وارد میکنید، دشمنانی که متقابلاً قویتر هستند و در تعداد بیشتری ظاهر میشوند. در این حالت، حتی مهمات شما نیز وزن دارند و اگر از این محدودیت وزن دلهرهآور که اکثراً به خوبی با آن آشنایی داریم، فراتر بروید، تأثیرات بدی روی شخصیت درون بازی شما خواهد گذاشت.
امروزه بسیاری از طرفداران، بازیهای Fallout را یا برای داستان عالی و نقش آفرینی آنها بازی میکنند یا برای گشتن در این جهان پساآخرالزمانی و نابود کردن دشمنان، اما درجۀ سختی بقاء کاری میکند که به صورت حقیقی با واقعیت جهان Fallout روبهرو شوید.
۷. DOOM
ریبوتهای کمی از مجموعههای محبوب گیمینگ وجود دارند که به اندازۀ بازی Doom 2016 از آنها استقبال شده باشد و این بازی به عقیدۀ بسیاری خونینترین و بهترین شوتر اول شخص محسوب میشود.
در حالی که ساختار هستۀ گیمپلی آن چندان روی درجه سختی متمرکز نیست، بازی Doom دارای سطوح چالشی مختلفی است که باعث میشود وقت خیلی زیادی را با شخصیت کمحرف، اما محبوب Doomguy بگذرانید.
سختترین درجۀ بازی، “Ultra-Nightmare” است. این حالت خشونت و عملکرد هوش مصنوعی را به بیشترین حد خود میرساند، یعنی دشمنان بیشتر از همیشه به شما هجوم خواهند آورد و سعی بر تکه تکه کردن شما خواهند داشت. علاوه بر آن، این درجۀ سختی شامل ویژگی Permadeath نیز میشود. بنابراین، با وجود این که امکان ذخیرۀ بازی در انتهای هر مرحله وجود دارد و حداقل میتوانید بین بخشهای مختلف از بازی خارج شوید، در صورت مرگ شما، صفحۀ آغازین بازی تنها جایی است که به آن باز میگردید.
برای طرفدارانی که به دنبال تجربهای چالشبرانگیزتر از تیراندازی و لذت بردن از سلاخی کردن هیولاها هستند، حالت Ultra-Nightmare قطعاً چاشنی بازی را برای آنها افزایش خواهد داد.
۶. Alien: Isolation
در مقایسه با بازیهای معمول ژانر وحشت، Alien: Isolation بیش از حد ترسناک است. طرفداران مجموعۀ سینمایی این فرنچایز، سالها به دنبال تجربۀ ماجرای الن ریپلی در مقابل Xenomorph یا همان بیگانه، در قالب یک بازی ویدیویی بودند و بازی Alien: Isolation باعث پشیمانی بسیاری از این طرفداران شد، چراکه پنهان شدن داخل دریچۀ یک ایستگاه فضایی در حالی که یک ماشین کشتار در کمین شماست، خیلی خیلی دلهرهآور است.
البته، وحشت همراه با دلهره دقیقاً همان هیجانی است که بسیاری از بازیبازان عاشق آن هستند، پس چه بهتر که هیجان را بیشتر و تجربۀ بازی را تا جای ممکن واقعگرایانه کرد. درجۀ سختی “Nightmare” بازی Isolation، با برداشتن رابط کاربری، نقشه و کمتر کردن میزان سلامتی و تجهیزات، وحشت تجربۀ آن را افزایش میدهد. همچنین، هوش مصنوعی دشمن که به نوبۀ خود بسیار خوب است را به سر حد آن میرساند.
در حالی که این مورد به تنهایی یک حالت جداگانه محسوب نمیشود، اما نسخۀ کنسولی بازی شامل ویژگی اضافیای است که کاری میکند به معنای واقعی کلمه نفستان را در سینه حبس کنید. زمانی که کینکت ایکس باکس یا دوربین پلی استیشن فعال باشد، Xenomorph میتواند صدایی که در دنیای واقعی از خود ساتع میکنید را به واسطۀ میکروفونتان بشنود و از آن برای شکار شما استفاده کند؛ به این میگویند واقعگرایی!
۵. The Evil Within
هر دو بازی The Evil Within و دنبالۀ آن، یعنی The Evil Within 2، تنها زمانی که یک بار با یکی از درجههای سختی ابتدایی، بازی را به اتمام برسانید، بالاترین درجۀ سختی را در اختیار شما قرار میدهند؛ و با توجه میزان دشواری آن، احتمالاً این رویکرد تصمیم خوبی از جانب توسعهدهندگان بوده است.
در میان طرفداران ژانر وحشت، درجۀ سختی “AKUMU” به یکی از دشوارترین حالات بازی موجود معروف است. این حالت، سیستم «مرگ تکضربهای» به همراه «آسیب به خود» را روی بازیکن اعمال میکند. بازیباز همچنین با دشمنان بسیار قویتر، باهوشتر و خشنتر روبهرو میشود.
در حالی که درجۀ سختیهای معمول بازی را به راحتی میتوان با روش حملۀ مستقیم و قاطع تمام کرد، سختی AKUMU این روش را تقریباً غیرممکن میکند. این موضوع بازیکن را وادار میکند تا از رویکرد مخفیکاری خالص برای اتمام بازی استفاده کند و جهت اینکه شانسی برای پیروزی داشته باشد، به دانش زیادی دربارۀ الگوی دشمنان و چینش نقشه نیازمند است. با در نظر گرفتن اینکه درجۀ سختی مذکور گیمر را برای اتمام این عنوان، وادار به اتخاذ سبک بازی کاملاً متفاوت و استراتژیهای هوشمندانه میکند، پس تجربۀ ارزشمندی را برای بازیباز به ارمغان آورده است.
۴. Devil May Cry 5
مجموعۀ Devil May Cry به داشتن چندین درجۀ سختی در هر نسخۀ آن معروف است؛ در بازیهای هک اند اسلش، ریشۀ این ایده، تکرار زیاد بازی است. بازی Devil May Cry 5 هم از این قاعده مستثنی نیست و با این حال که در ابتدای امر، آسانترین سختیها را در اختیار بازیکن قرار میدهد، درجۀ سختیهای بالاتری برای بازیکنان آمادهای که میخواهند از سطوح پایینتر عبور کنند، در نظر گرفته شده است.
بازیبازان برای دستیابی به سختترین گزینه چالشی، یعنی “Hell and Hell”، نیازمند کمی تلاش هستند و بدین منظور، ابتدا باید بازی را روی حالت “Son of Sparda” به اتمام برسانند که خود با کامل کردن بازی روی حالت “Devil Hunter” آزاد میشود. برای کسانی که اهل تلاش و کوشش هستند، سه حالت سختی بعد از Son of Sparda، همگی به نوبۀ خود متفاوت و ارزنده هستند. در درجۀ سختی “Dante Must Die”، دشمنان دارای الگوهای حملۀ جدید و سرعت و خشونت بسیار بالاتری هستند؛ دشمنان قویتر نیز بیش از پیش ظاهر میشوند. علاوه بر همۀ اینها، میزان سلامتی و توانایی آسیب رساندن همهکس و همهچیز دوبرابر میشود. در مقایسه با آن، حالت “Heaven and Hell”، مکانیک «یک ضربه، یک مرگ» را نه تنها روی بازیکن، بلکه روی دشمنان نیز اعمال میکند.
درجۀ سختی Hell and Hell، بهترین ویژگیهای هر دو حالت قبل را با هم ترکیب میکند (هرچند بستگی دارد منظور از بهترین چه باشد). البته که به مانند Heaven and Hell با یک ضربه میمیرید، ولی دشمنان شما مثل حالت Dante Must Die، بهشدت وحشی، سرسخت و سرعتی هستند؛ این حالت چک پوینتها را نیز حذف میکند و فقط سه بار در هر مرحله میتوان زنده شد. شاید غیرممکن به نظر برسد، اما برای یک بازیکن کارکشته که تمام درجه سختیهای دیگر بازی را تکمیل کرده، این به منزلۀ چالش نهایی و تکمیل آن، بهطور باورنکردنیای لذتبخش است.
۳. Final Fantasy VII Remake
زمانی که ریمیک Final Fantasy VII معرفی شد، طرفدارن بسیار هیجانزده شده بودند.
همین طرفداران، وقتی فهمیدند که اولین قسمت ریمیک، تنها بخشی از خط داستانی بازی اصلی را شامل میشود و باید منتظر نسخههای بعدی بمانند، اشتیاق خیلی کمتری نشان دادند. خوشبختانه، بعد از اینکه یک بار بازی را به اتمام رساندید، این شور دوباره در شما زنده میشود، چراکه بعد از آن، تازه چالش بعدی، یعنی حالت سخت یا همان Hard Mode آزاد میشود.
در این سطح سختی بالاتر، یک بازبینی کامل در سیستم جادوی بازی انجام میشود. علاوه بر اینکه مصرف آیتمها و بازیابی سلامتی کاملاً برداشته شده، استراحت دستی برای بازیابی MP نیز حذف شده است، یعنی طی هر چپتر باید با دقت بر میزان MP نظارت کرد و بیلدها باید متناسب با این محدودیتها انتخاب شوند. حالت سخت، حتی چندین باس اختصاصی را نیز شامل میشود؛ همچنین ۴۴ عدد Manuscript اضافی که برای ارتقاء اسلحهها به کار میروند، به بازی اعمال خواهند شد. از آنجایی که دشمنان قویتر هستند و گاهی نسبت به بازی پایه، قابلیتها و الگوهای حملۀ متفاوتی دارند، این Manuscriptها واقعاً از ضرورت بالایی برخوردارند.
این تغییرات، بازیکن را برای انجام بازی در حالت مذکور، وادار به استفاده از استراتژی کاملاً تازهای میکند و محتویات جدیدی در این حالت وجود دارند که انجام دوبارۀ بازی را بسیار ارزشمند میکنند.
۲. The Last Of Us 1 & 2
با وجود اینکه The Last Of Us بیشتر به دلیل داستان احساسی و مهیج خود، برای گیمرها محبوب و شناخته شده است، هر دو نسخۀ این مجموعه شامل چندین درجۀ سختی میشوند که گیمپلی بازی را تا حد زیادی تغییر میدهند.
آسیب وارد شده توسط دشمنان در حالتهای “Survivor” و “Grounded”، به ترتیب دو برابر و سه برابر حالت معمول است. در این درجههای سختی، یافتن منابع و مایحتاج سختتر میشود؛ و راهنماییها، اعلانها و حالت بسیار مهم Listen Mode، که شناسایی دشمن را راحتتر میکند، همگی غیرفعال خواهند شد.
برای چالشبرانگیزتر شدن بازی، در درجۀ سختی Grounded، نشانگرهای نوری روی کنترلر و HUD غیرفعال میشوند، همچنین چندین چک پوینت بین مبارزه یا مخفیکاری کنار میروند و به عبارتی آسیبپذیرتر میشوید؛ که البته با توجه به برداشته شدن سلاحهای سرد قدرتمند و نبود هیچ آیتم سلامتی یا مهمات به همراه NPCها، وضعیت را بسیار بدتر میکند.
در حالی که حالتهای مذکور بازیکن را وادار به استفاده از تاکتیکهای هوشمندانه برای شکست دشمنان باهوش و تهاجمی میکنند و او را مورد آزمایش قرار میدهند، علاوه بر آن، کاری میکنند شرایطی که جوئل و الی در آن قرار دارند را به خوبی درک کنیم.
در یک بازی وحشت بقاء که احساسات شخصیتها بخش جدانشدنی داستان هستند، بهترین کاری که در حق آنها میتوان انجام داد، بازی کردن تحت شرایطی است که بهترین بازگویی از تجربۀ آنها باشد.
۱. Resident Evil 7: Biohazard
بازی Resident Evil 7 همان بازگشت لازم برای شکلدهی به این مجموعه بود، عنوانی که این سری را به ریشههای وحشت بقای خود بازگرداند و زاویۀ دوربین اول شخص را پیش گرفت.
قطعاً با بازی ترسناکی روبهرو هستیم که در طول داستان، چندین تن از اعضای خانوادۀ بیکر به شکار ایتن وینترز بیچاره و بیچهره میروند؛ ولی اگر میخواهید فشاری بیشتر از چیزی که درجۀ سختی ابتدایی بازی اعمال میکند را حس کنید، حالت “Madhouse” بهترین گزینه است.
حالت Madhouse تاریخچۀ این سری را فراتر از گیمپلی پایه زنده میکند، چراکه اکنون برای ذخیرۀ بازی به نوار کاستهای محدود پخش شده در مکانهای مختلف درون بازی نیاز است. سکههای عتیقۀ قابل جمعآوری نیز مشابهاً برای آزاد کردن آیتمها و ارتقاهای کلیدی ضروری هستند؛ یعنی ذخیره و پیشرفت شما در بازی تماماً به مهارت شما بستگی دارد.
دشمنان بسیار قدرتمندتر هستند، در تعداد بیشتر و زودتر از حالت معمول ظاهر میشوند و حتی تعدادی از درگیریهای از پیش تعیین شده، برای رعب و وحشت بیشتر شما تغییر یافتهاند.
عنوان Resident Evil 7 به مانند تمام بازیهای وحشت بقاء، نهتنها به توانمندی در مبارزه، بلکه به شناخت زیاد جهان و مکانیکهای آن نیز برای موفقیت نیاز دارد. درجۀ سختی Madhouse بهتر از تمامی حالتها این موضوع را نشان داده و یک تجربۀ تاکتیکالمحور و بسیار ترسناک را ارائه میدهد که وقتی در نهایت از کلبۀ جنون بیکر فرار کنید، با گوشت و جان، پیروزی واقعی را حس خواهید کرد.
نظر شما در این باره چیست؟ به نظر شما چه بازی دیگری میتوانست در این فهرست باشد؟
پر بحثترینها
- بازیگر شخصیت اصلی Intergalactic نیل دراکمن را خدای بازیهای ویدیویی میداند و از همکاری با او هیجانزده است
- رکورد دیسلایک تریلر Concord توسط Intergalactic در یوتیوب شکسته شد
- رئیس ناتی داگ: تست بازیگری Intergalactic به اندازه انتخاب بازیگر نقش الی شگفتانگیز بود
- بازیهای انحصاری کنسولی بیشتری از پلی استیشن برای Xbox عرضه خواهند شد
- مدیرعامل ناتی داگ: Intergalactic دیوانهوارترین ماجراجویی ما است
- ظاهراً تریلر معرفی Intergalactic: The Heretic Prophet به تاریخ عرضه آن اشاره دارد
- دیجیتال فاندری تریلر Intergalactic را از نظر بصری شگفتانگیز توصیف میکند
- سازنده بازی Black Myth: Wukong بابت برنده نشدن در مراسم The Game Awards 2024 گریه کرد
- گپفا ۲۶؛ مورد انتظارترین بازیهای شما در سال ۲۰۲۵
- مدیرعامل مایکروسافت: طرفدار Xbox بودن یعنی تجربه بازیهای آن روی تمامی دستگاهها
نظرات
اگر بخوام یک بازی اضافه کنم به فهرست بالا قطعاً Ghost of Tsushima هست که پیشنهاد میدم حتماً روی حالت ultra instinct بازی کنید، تازه در این حالت یک چالش معقول رو ارائه میده و تقریباً نرمال میشه. God of War 2018 هم بدترین بازیایه که بخوام درجه سختی بالا رو پیشنهاد بدم. بار اول روی نرمال تجربه بدی از این بازی داشتم، روی easy خیلی جذاب تر بود. عملاً روی درجه سختی بالا بعضی دشمنان ۵۰ ضربه برای کشته شدن نیاز دارن که مضحک و شدیداً حوصله سر بره که به یک دشمن عادی ۵۰ ضربه بزنی و این سطح جدیدی از درجه سختی مصنوعی رو ارائه میده. من ۹۰ درصد بازیها رو روی آخرین درجه سختی بازی میکنم ولی god of war 2018 هیچ جذابیت و لذتی روی درجه سختی بالا نداره، عملاً ازبین بردن دشمن یه پروسه حوصله سر بره در حالی که جاخالی دادن الگوهای حمله به شدت آسونه مثل حالت easy، فقط تایم ازبین بردن دشمن رو زیاد کردن. در حالی که سه گانه کلاسیک روی حالت TITAN بینظیر بودند و هم حس سلاخی دشمنان رو میگرفتی هم چالش رو حس میکردی.
در مورد DMC هم کپکام باید یه تجدید نظر بکنه و از همان اول درجههای سختی دیگر رو در دسترس قرار بده، نه این که فقط درجه نرمال رو بشه انتخاب کرد برای دور اول که تقریباً هیچگونه چالشی نداره و تازه dmc روی حالت dante must die و hell and hell خودش رو نشون میده و حقیقتاً لذتبخش میشه. نباید برای تجربه روی hell and hell گیمر ۴ ۵ بار بازی رو تموم کنه باید همون اول به همه درجه های سختی دسترسی داشته باشه، چون همانطور که گفتم حالت های مدیوم و هارد با قابلیتهای زیادی که در دسترس مخاطب هست، چندان چالشی ندارن.
همین که کپکام مجبور میکنه مخاطبین روی درجه نرمال و هارد بازی کنن و اکثر مخاطب ها حوصله دومین دور بازی رو ندارن باعث شده کومبوها و سیستم مبارزات اثر رو دست کم بگیرن و به ارزش حقیقی DMC پی نبرن. سری DMC مخصوصا نسخه پنجم در درجه سختی بالا خودش رو نشون میده و این باید از همان ابتدا در دسترس باشه و حتی BASE سطح چالش بازی باشه تا مخاطب در حین تجربه بازی از همه قابلیتهای خودش استفاده کنه، نه این که روی حالت نرمال با ده بار زدن روی مربع بتونه همه رو سلاخی کنه و در نهایت بگه بازی سیستم مبارزات معمولی ای داره.
بنابراین کپکام یا باید حالت نرمال و هارد dmc5 رو تغییر بده که در حقیقت very easy و easy هستند و یه فکری به حال سیستم چالش خودش بکنه. یا باید تمامی چالش ها رو در ابتدا در دسترس قرار بده. سیستم درجهبندی سختی dmc نیاز به تحول درست حسابی داره.
با اینکه به شدت فن گاد اف وار ۲۰۱۸ هستم ولی حرفت کاملا درست و منطقی هست . یعنی درجه سختی گاد اف وار ۲۰۱۸ هیچ جذابیتی واسم نداشت . ولی واقعا سه گانه گاد اف وار واقعا درجه سختیشون محشر بود . طوری که هم جذاب بود و هم سخت . امیدوار که تو رگناروک این مشکل بزرگ رو حل بکنند طوری که هم جذاب باشه و هم بسیار سخت
درود
داداش اینش به خودت ربط داره که چقدر توی این بازی حرفه ای باشی..
وگرنه درجه های سختی بازی اصلا مشکلی نداره..
من خودم نتونستم..
خیلی برام سخت بود..
ولی برادرم با اینکه ده سال از خودم کوچیکتره گاد ۲۰۱۸ رو با آخرین درجه ی سختی تموم کرد..
اونم نه طوریکه هی بمیره و بمیره و بمیره
لامصب اعجوبه ی گاده
اصلا ربطی نداره. بازی اصلا سخت نیست روی درجه بالا فقط مضحکه و تهوع آوره؛ عملاً خط سلامتی رو افزایش میده به شکل مصنوعی + آسیب دشمن ها. نه الگوی حمله سریع تر میشه نه اتفاق خاصی در از نظر ساختاری میوفته. فقط به جای این که باید ۱۰ ضربه بزنی در حال نرمال ، حالا باید ۵۰ ضربه بزنی و این نهایت حقارته. نتیجه اش هم میشه که پلیر مجبوره فاصله رو حفظ کنه و برای نیم ساعت تبر رو پرت کنه به طرف دشمن.
بله بهتر بود بجای هلت سرعت یا تکنیک دشمنا رو بالا میبردن..
من که نتونستم سخت ترینشو ببرم
این هلت بیش از حد رو مخ بود
ولی اگه چندین بار تمومش کنی سلاح ها و ذره های خیلی بهتری میده که شاید با داشتن اونها این مشکلات حل بشه
الان با این کامنت به کل بازی شما پی بردم
پس عقب نشینی میکنید و تبر پرت میکنید،
اره اینجوری پنجاه تا ضربه میخاد،
نخیر دوست عزیز سازنده بازی و واسه این سبک طراحی نکرده
من نگفتم اینجوری بازی میکنم، حرف اینه بازی گیمر رو سوق میده به این سمت که اینجوری بازی کنه. ده تا استریمر رو ببینید متوجه میشید چی به چیه. تیم سازنده اصلا دیزاین مبارزه خوبی نداره و حرف برای گفتن نداره در درجه بالای سختی.
شما با چه لولی رفتین نیو گیم پلاس که پنجاه ضربه میزدین؟ با چه بیلدی یا چه قدرتی؟ برای من تموم کردنش و شکست والکری ها بشدت تجربه بینظیزی بود رو آخرین درجه سختی و اتفاقا بسیار هم سخت بود
اتفاقا اگه بدونین با چی طرفین خیلی هم جذابه، شما باید دوباره شروع به فارم کردن و بدست آوردن آیتم باشین و لول کلی کاراکتر رو به ده برسونین برای مواجهه با والکری ها باید از ست زئوس استقاده کنین که قدرت ضرباتتون رو چندین برابر میکنه اما از اونور glass cannon میشین اصطلاحاً. یادم نمیره تو نیفلهایم زره معمولی تنم بود یه دور همه رو زدم قبل اینکه تایمرم تموم شه وسط بازی ست آرمر رو عوض کردم و والکری اونجارو زیر ۲۰ ثانیه کشتم. آره عزیز شما با یه اکشن آر پی جی طرفین تو بالاترین درجه سختی ، حالا برین بزارین رو آسون که یوقت حوصلاون سر نره:/ اصلا هم نیاز نیس بین استفاده از تبر و بلید و شیلد دعادل ایجاد کنین و کمبوهای آنچنانی بزنین چون کار حوصله سر بریه:))))))
به به
درود
کاملا موافقم DMC5 رو با حالت dante must die بری جذابیت و پیچیدگی مبارزاتش قشنگ رو میشه
re7 هم همینطور، باید یه بار با سختی easy یا normal بازی کنی تا Madhouse باز بشه. البته re7 مثل DMC5 نیست ولی خب بازم جالب نیست، به هر دلیلی بازم میگم به هر دلیلی شاید طرف خواست برای بار اول روی درجه سختی اخر بازی کنه ولی با اینکار نمیتونه……
به یاد ندارم تو ۲۶ باری که گاد ۱۸ روتموم کردم و حداقل ۲۳بارش رو حالت اخر سختی و حتی بدون ارتقا با لول یک بازی و رفتم به یه دشمن معمولی ۵۰ ضربه زده باشم،
اینکه میگید کاملا اشتباهه همچین چیزی تو بازی ندیدم
الان اون انمیایی که زره اهنی دارن هم انقدر ضربه لازم ندارن چه برسه یه دراگر معمولی
برای بار ۲۷م بازی کنید، متوجه میشید. متاسفانه بازی gow 2018 فراتر از ۲ بار ارزش تجربه نداره، بقیهاش اتلاف وقته چون محتوایی برای ارائه نداره، تمرکز بازی روایت و داستانه که یکی دو بار بازی کنی متوجه میشی، گیمپلی پر از حفره و ایراداتی هست که تجربه رو زجر آور میکنه.. برعکس نسخه سوم که دهها بار ارزش تکرار داره. و مشخصاً این ایراد ها کاملاً فنی و به دور از سلیقه هستند و صد البته به صورت تعمدی از سوی سانتا اعمال شدن چون گیمپلی فدای روایت شده.
واسه پنجاهمین بارم برم ایرادی نمیبینم،
ن تنها من بلکه کسایی که گیم پلی گاد ۲۰۱۸ روتو سه بار آر یک زدن ندیدن هم همین حرف ومیزنن،
اصلا گیم پلی فدای روایت نشده،بازی از همه لحاظ محشره و گیم پلیش به بهترین نحو پیاده شده،
گیم پلی بازی انقدر عمیقه و باید خلاقیت به خرج بدی و ببینی چی کجا به کارت میاد که واقعا چیزی کم نداشت،
الان هر انمیه معمولیه که شما پنجاه تا ضربه زدید و نمرد و نام ببرید تا رودرجه سختی اخر با هفت هشتا نهایت ده تا بکشمش و فیلمشم بفرستم
باعث تعجبه که کاربری به نام God of War صفر سه هشت پنج از بازی god of war حمایت کنه و بگه ۵۰ بارم برم ایرادی نمیبینم. شما ایراد نمیخوای ببینی وگرنه ایراد به وفور یافت میشه تعصب و تک بعدی بودن که شاخ و دم نداره. :دی به بهترین نحو پیاده شده هم جالب بود، حالا رگناروک میاد اگر بازی پیشرفت کرده باشه در گیمپلی باید خیلی باعث شرمندیگتون باشه، چون گیمپلی بهترین نحو بوده چجوری میتونه با رگناروک بهتر بشه :دی میتونم بیش از ۱۰ ایراد مهم از گیمپلی gow 2018 بگیرم که پسرفت محض نسبت به بازی های قدیمی بوده یا در قالب سینماتیک خودش و فرم جدید ایرادات اساسی داشته. هر چی جلوت انداختن که نباید بپذیری به اسم کریتوس یا سانتا.
گیم پلی همیشه پیشرفت میکنه
الان گیم پلی گاد دو از گاد یک بهتره و گاداف وار سه از اون دوتا،
لست دو گیم پلی بهتری از یک داشت چون پیشرفت میکنن
دلیل نمیشه چون پیشرفت کردی،پس گیم پلی قبلی ایراد بوده
شما نگفتی پیشرفت گفتی به بهترین نحو. اگر جا برای پیشرفت داره پس بهترین نحو معنای نداره. اول فکر کنید چی دارید میگید بعد حمایت تمام قد و بیکله از یه بازی کنید.
دیگه داری زیادی دست میندازیش
اگه به دیده ی بدبینی بخوای نگاه کنی هیچ بازی بدون ایرادی وجود نداره..
همه ی بازیهای دنیا ایرادهای جزئی دارن که قابل چشم پوشین
گاد ۲۰۱۸ جزو کم ایراد ترین بازیهای دنیاست و توی سبک خودش بینظیره بدون شک
رقیبش که دویل می کرای ۵ باشه بنظر من از نظر کیفیت در هیچ سطحیش به گاد نمیرسه ولی از نظر کمیت بنظر من برتر از گاده
ایرادات گیمپلی gow 2018 نه تنها جزئی نیستند بلکه بسیار بزرگ و اساسی هستند که بخاطر داستان ازشون چشمپوشی میکنند. dmc 5 هم یک هک اند اسلش خالصه که هیچ ربطی به gow 2018 که اثری سینماتیک هست نداره و قابل مقایسه نیست چندان و کسی هم الان مقایسه اشون نکرد یهو وسط این بحث اسم dmc 5 آوردید. کجا مقایسه شدن این دو بازی در این پست؟
و بله درسته همه بازی ها ایراد دارن و ایراداتشون حتماً باید ذکر شده. کامیونیتی گیمرها باید از قربون صدقه رفتن های بیخودی و اغراق آمیز که بازی در بهترین حالت مممکن قرار داره یا هر چیزی رو شاهکار خطاب میکنن صرف نظر کنن. این روزا حالت تهوع به آدم دست میده گیمرها به شکم هر بازی ای کلمه شاهکار و انقلابی رو میبندن.
درود
اولین بار توی اولین پستی که گذاشتید خودتون اسم dmc رو آورده بودید!
درسته هر بازیی شاهکار نیست..
همه ی بازیها ایراداتی دارند
ولی قابل چشم پوشی هستند
بازیسازی کار طاقت فرساییه
نمیشه توقع بیش از این داشت
من که مقایسه نکردم dmc رو با god of war. من اول گفتم گوست آف سوشیما باید روی درجه سختی آخر تجربه بشه. گفتم god of war مشکل داره. در آخر هم گفتم کپکام باید یه فکری به حال dmc بکنه. کجای کامنت باهم مقایسه شدن؟؟؟ حتما اون پاراگرافی که دو بازی مقایسه شدن رو بیارید.
البته من خودم گاد ۳ رو خیلی بیشتر از ۲۰۱۸ دوست دارم
حتی همین الآن بعد از اینهمه وقت
سلام خوبی
فکر کنم اصلا با بازی حال نکردی
و به چشم یه گاد او وار قدیمی داری به بازی نگاه میکنی
آره بی شک هیچ بازی god of war 3 نمیشه ولی
این بازی برای خودش خدایی بود اگه به اون چشم قبل بازیو نگاه کنی بازی خیلی کند شده دوربینش یه جاهایی اصلا افتضاحه اما با همه اینا
واقعا به نظرم بهترین بازی هستش که تاحالا ساخته شده
من مثل دوست عزیزمون ۲۰ بار نرفت تا آخرش ولی ۵ ۶ بارو رفتم
و بازیو پلات کردم
و در سخترین درجه بازی راحت ۱۴ ۱۵ ساعت با sigurn مبارزه کردم تا بکشمش و واقعا لذت بردم از این ۱۴ ۱۵ ساعت
بازی یه شاهکاره به معنی واقعی ایرادات الکی نگیریم از بازی
هیچ بازی نمیتونه همرو راضی کنه
اگه میخواید از بازی ایراد بگیریدحداقل یه ایراد درست و حسابی بگیرید و اگه هم ۱۰ تا از استریمر ها مجبور شدن تبر پرت کنن به طرف دشمن همین یه نشونس که دیگه اون استریمر رو دنبال نکنی هرچقدر هم که حرفه ای باشه با همین حرکت نشون داده نیست چون پوستم کنده شد تا بازی تموم بشه ولی این کارو نکردم
بازی دیزاین مبارزات درستی نداره و به همین خاطر هر گیمری به طرفی کشیده میشه که درست بازی نکنه. دیزاین مبارزات باید طوری باشه که مخاطب از پترن پیروی کنه ولی وقتی از ده نفر ۸ گیمر به سمتی سوق پیدا میکنن که از الگوی مورد نظر سازنده پیروی نکنن، این ایراد از تیم دیزاین سانتا مونیکا هست. و فقط هم مشکل بازی سیستم مبارزات و چالش نیست، بلکه پایینتر ذکر کردم عواملی مثل سیستم نقش آفرینی، پازلها، تنوع دشمنان و باسها و .. هم از ایرادات بازی هستند، باز هم میگم به شکم هر اثری شاهکار بستن مضحکه، مگر این که متاکریتیک بت شما باشه، اگر اینطوره کلا بحث نکنیم سنگین تره متاکریتیک برامون تصمیم میگیره که مثلا mgs v لایق ۹۵ و GOW لایق ۹۴هه
بازی شاهکار هم نیست صرفاً یه بازی خوب یا در بهترین حالت «عالی» هست.
درود
بنظر من گاد ۲۰۱۸ بجز دوربین بازی که بیشتر شبیه بازی تفنگی بود تا شمشیری دیگه هیچ مشکلی تو گیمپلی نداشت
که اونم اگه باهاش حرفه ای بشی حل میشه..
ایراداتی که میفرمایید رو بنده درک نمیکنم!
لطفا مثال بیارید
قبلاً ایرادات رو گرفتم به بازی:
1- پازلهای به شدت ضعیف و خندهدار که عملاً خارج از فرم پرتاب تبر نمیشن. و به شدت آسان و حوصله سر بر هستند.
2- این که همه چیز interact و تعاملی شده و از قبل مشخصه حتی برای پرش باید دکمه مشخص رو بزنی، بازی رو عقب مونده کرده.
3- سیستم climbing و backtracking بسیار کند و حوصله سر بره مخصوصا قابلیت تکرارپذیری رو پوچ میکنه. چون بعدها دیگه صحبت میمیر و آتریوس هم شنیدی و عملاً هیچ چیزی برای گفتن نیست تا این لحظات حوصله سر بر رو بهبود بده. این متفضحه.
4- سیستم نقش آفرینی بازی نیمه کاره و پر از ضعفه. بسیاری از رونیک اتکها و مخصوصاً اتچمنت های متعدد بازی که جمع کثیری از اونها عملاً useless هستند مثلا چند بار در طول بازی از اتچمنت کاهش toxic یا burning استفاده کردید؟ بازی هیچ توجیهی برای بهرهگیری از اینها نداره چون دشمنان بازی از این اهرم ها استفاده نمیکنن تا نیاز داشته باشید در برابر تاکسیک مقاوم باشید. بازی اصلا المانهای نقش آفرینی رو خوب اعمال نکرده و هیچ نیازی بهشون نداره.
5-دشمنها بالکی هستند و حتی روی نرمال حداقل تا اواسط بازی که رونیک اتک های خوبی به دست بیارید، طول میکشه تا یک انمی عادی رو از بین ببرید.
6- تعادلی بین درجه های سختی وجود نداره و یا دشمنان خط سلامتی زیادی دارن یا روی درجه سختی پایین خط سلامتی بسیار کمی داره. بازی از نقطه تعادل خودش در چالش خارجه کاملاً. این موضوع مستقیماً به مورد ۵ مرتبطه.
7- بازی تنوع دشمن و باس بسیار پایینی داره و حالا چه بخاطر توسعه و بودجه باشه چه نباشه تاثیر خودش رو در بازی گذاشته. + الگوی حملات دشمن ها پیش پا افتاده اس چه روی درجه سختی آخر چه اول.
بازی gow 2018 پر از ایرادات گیمپلی هست. حالا این تصمیم که روی این مشکلات چشمت رو ببندی با مخاطبه.
درسته
این کم کاریهایی که گفتید رو منم فهمیدم..
ولی بخاطر کیفیت بالای همین مقدار گیمپلی میشه از کم کاریهای بازی چشمپوشی کرد..
منم دوست داشتم که توی درجه ی سختی بالا بجای افزایش خون انمی و کم شدن سلامتی خودت روی هوش دشمنا و تعداد بیشتر تکنیکهاشون کار میکردن..
ولی بخاطر خیلی از چیزها قابل چشم پوشی بود برای من
نمیدونستم بازیسازهاش به این کارهای پیش پا افتاده و راحت میگن پازل..
والا خوب بهش توجه کردی!
چون من اصلا هیچ چالشی تو این قسمت حس نکردم..
این که یه گوشه وایسی فصل ها رو برعکس با تبر تغییر بدی اسمش پازله و این نوع پازله زباله اس.
این که مدام تبر رو در زمان مشخص به سه سنگ پرتاب کنی تا صندوق باز بشه این هم پازل زبالهاس.
و در نهایت این بازی از بس پازل های بدی داره که مخاطبین انگار فکر میکنن پازلی وجود نداره.
خخخ
اصلا اینا رو یادم هم نبود
صرفا جزوی از گیمپلی میدونستمشون
نه بیشتر..
باید بارها و بارها تمومش کنی تا بتونی تمام تجهیزاتش رو آپگرید کنی
با ۲ بار تموم کردنش نصف تجهیزاتشم بهت نمیده
هر وقت تونستی تمام آپگریدها رو کامل کنی بازی رو هم کامل کردی
وقتی قالبی که درش بازی میکنی یعنی ساختار گیمپلی انقدر محدود و تکرارناپذیر هست و پر از کاتسین روایی. حالا برای تجهیزات چه reward خاصی بهت میده که قرار باشه چندین بار اثر رو تجربه کنی. باید بازی گیمپلی پرکششی داشته باشه تا من شوقی برای آپگرید تجهیزات داشته باشم یا نه؟ بازی نه enemyهای متنوعی داره، نه سیستم نقش آفرینی خوبی داره نه حتی سیستم آپگریدش جالبه یا سیستم مبارزاتش مثل نسخه های کلاسیک درگیرکننده اس. کلاً این بازی مثل نسخه های قدیمی برای تکرار ساخته نشده برای یک روایت حماسی طراحی شده.
این بازی جزو ان دسته از بازیاست که برای آپگریداش باید زیاد زحمت بکشی..
اگه این بازی این چیزهاییکه شما میخواید رو داشت دیگه از عالی هم عالی تر میسد..
ولی سبکش هک اند اسلشه و بخاطر کیفیت بالایی که تو هر قسمتش دیده میشه از این جور چیزهاش میشه گذر کرد و ایراد نگرفت..
مثلا کدوم بازی هم اند اسلشی انیمیشن های این بازی رو داره؟
نیست
بنظرم اگه این ایرادهایی که میفرمایید رو رفع میکردن احتمالا روی کیفیت بخش های دیگه مثل انیمیشن ها یا اکشن و صحنه سازیها تاثیر میذاشت..
گاد توی بخش آپگریدها هیچوقت کامل تر از ۲۰۱۸ نبوده
تو سبک خودش بی نقصه
ولی اگه بخوای آپگریها و المانهای ارپی جیشو با بازیهای ارپی جی مقایسه کنی گر از نقص و ایراده
من خود گاد ۲۰۱۸ رو کامل میدونم
مخصوصا از نظر کیفیت
امیدوارم رگناروک کمیت ها و کاستی های گاد قبلی رو رفع کنه
این بازی در دورترین حالت خود نسبت به یک هک اند اسلش قرار داره.
باشه الدن رینگ خوبه با اون دشمن ها و سختی های غیر منطقی و خنده دار!
حتی برای بار اولم میشه همه رو اپگرید کنی و همه چیو به دست بیاری
درود
چطوری؟
اگه منظورت اسکیلهاست درسته
ولی همه ی آرمورها و سلاح ها رو نمیشه..
میشه؟
بله میشه
تودور اول میشه همه رو بدست اورد
دوست عزیز چطور بیش از ۲۰ بار بازیش کردی. من حتی بار اولم تا وسطاش ولش گردم. خیلی حرکتهاش کند بود . و حملاتش اصلا به دلم ننشست. ایا بعدا خیلی جذابتر میشه یا کلا همینطوره؟
ملکه ی والکری ها دقیقا هزار و دوازده تا ضربه میخواد تا بمیره:)
این معنیش تانکی و hp pool و چمیدونم اسفنج نیست چی هست؟
وقتی کامنت و از اول نمیخونی و وارد بحث میشی همینه،
بحث سر انمی معمولیه
به نظرت ملکه والکریا انمی معمولیه؟؟؟؟؟
بحث از اول سر تانکی بودن انمی ها بود و اینکه انمی های معمولی پنجاه تا ضربه میخوان ، یه مثالیه برای این قضیه
ملکه ی والکری ها یه مثال دیگشه
صد رحمت به والکری ها حداقل مووست فانی دارن و وداج دادنشون اسکیل میخواد،انمیای عادی هیچ چالش درست حسابی ندارن فقط اسکایریم طور اچ پی زیاد کردن.
آخه اسکیل و داج ده بار ، صد بار ، برا نهایتا پنج دقیقه
این باس رسما بیست دقیقه طول میکشه تا بمیره:/
درود
توی حالت نیو گیم پلاس و آخرین درجه ی سختیش اگه لولت پایین باشه همون دشمنای معمولی رو بیش از ۲۰ بار ضربه لازم دارن تا از پا در بیان!
۵۰ ضربه؟؟
برای دشمنای سرسخت مثل والکریها شاید..
توضیح دادن، برای والکری ها محاسبه شده حدود هزار ضربه لازمه. و بله برای دشمن های عادی تقریباً ۵۰ ضربه نیازه. مگر این که stun کنید.
نمیدونم چرا شما رو بازی ای که من جویدم و قورتش دادم که هیچ انمی معمولی ۵۰ تا ضربه نمیخاد پا فشاری میکنید که میخاد
بهتون گفتم گیم پلی میفرستم از هر انمی معمولی که نام بردید ولی شما همچنان حرف خودتون و میزنید،
از ملکه والکریا بدتر داریم؟ تو سه الی چار دقیقه رودرجه سختی اخر میکشمش گیم پلی میفرستم،
انمیای معمولی مثل دراگر بماند که با هم لول بودن ده تا ضربه هم نمیخاد،
قبلا هم گفتم بخاطر محدودیت دوربین تعداد دشمنا کم شده ولی ضربات بیشتر لازم دارن اونم ن چهل یا پنجاه تا ضربه،
اگه یه دراگر معمولی پنجاه تا ضربه میخاست خودم تف مینداختم رو این بازی ولی اصلا اینچنین نیس،
صحنه هایی داریم که هفت هشت تا دراگر تویه صحنه هستن شما به هر کدوم ۵۰ تا ضربه بزنید میشه ۴۰۰ تا که اصلا با عقل جور در نمیاد،پس این پا فشاری که میکنید تا حالا نه من دیدم ن کسایی که بازی و تموم کردن تایید میکنن،
بازم میگم خاستید از هر جای بازی بنده گیم پلی میفرستم تا ثابت کنم حرف شما اشتباهه و هیچ دشمن معمولی ای تو بازی انقدر ضربه نمیخاد،
اقای کریمی عزیز بنده ن میخام حمایت کنم ن صرفا پا فشاری کنم ولی چیزی که واقعا وجود نداره رو اصلا هیچ جایی تایید نمیکنم ن تنها گاداف وار بلکه هر بازی ای
باشه. lmao
علیرضا، تو برای گاد از قلبت مایه میذاری و سوخت عشقت رو میسوزونی، تو بار صد و پنجاهم هم بازی کنی خسته نمیشی… کسی که کل مجموعه رو بدون آپگرید از رو آخرین درجه رفته، بازی رو طور دیگهای تجربه میکنه… تو دست نیافتنی هستی
ولی گاد ۲۰۱۸ فارغ از اینکه دراگرها ۵۰ تا ضربه نیاز دارن یا ۲۰ تا، واقعا توی خیلی بخشها ضعیف عمل میکنه
شاید باور نکنی ولی من دوبار بازیو تموم کردم، بعد از مدتها اومدم برای بار سوم تمومش کنم دیدم واقعا حوصلهم نمیکشه یه عالمه صحنهی اسکریپت شده و پیاده روی و صخره نوردی و پارو زدن و مبارزات صرفاً زمینی و بدون تنوع (واقعاً هست، در مقایسه با سه گانه و حتی گاد ۱ واقعاً کمتنوعه) و بدون هیجان رو بازی کنم واسهی چی؟؟
راستش حتی والکریها هم جذبم نکردن؛ صرفا برای چالش اضافه خوبن وگرنه نمیدونم چه معنی داره وقتی سیگرون رو میکشی جایزهی بازی یه کلاه خود گرون قیمته که با پولش میتونه چیزایی بخری که بهشون هیچ نیازی نداری…
درود بر دوست عزیزم اقا امیر گل
قبلا اگه یادت باشه تلگرام نقاط قوت و ضعف بازی و به هم گفتیم
بارها گفتم سه گانه مخصوصا نسخه سوم خیلی برام جذابترن
ولی بحث اصلا سر این بود که یه انمی معمولی پنجاه تا ضربه نمیخاد حتی رو درجه اخر،
والکریا واقعا واسم جذاب بودن و شاید ۵۰۰ ساعت وقت پاشون گذاشتم،
اون زره ها هم وقتی کشتیشون ست زره کامل زئوس و بهت میده که با اختلاف قوی ترین ست زرهه که میتونی استفاده کنی و دمیج دو سه برابر وارد کنی
من اصلا بحثم سر داستان و اینکه ایا بازی خوبه یا بد نبود،فقط گفتم گیم پلی واقعا عالیه و یه انمی معمولی و تاحالا بیشتر از ده تا ضربه بهش نزدم با لول مناسب و مساوی
درود متقابل به شما خدای خدای جنگ، از ۲۰۰۵ تا ۲۰۲۲ :))
متوجه منظورت میشم و درک میکنم، درگیر شدن با والکریها با اینکه دشمنای به ظاهر تکراری هستن اما به شدت چالشبرانگیزه و پلیر تشنهی چالشی مثل تو رو ارضا میکنه
خصوصا که سبک بازیتم تنوع داره و جوری تکنیکی و تاکتیکی بازی میکنی انگار برزیل سال ۲۰۰۲ داره بازی میکنه
میدونی، جایزهی کشتن سیگرون در صورتی بهدرد میخوره که بعدش بازم دشمنی قابل توجهی یا از همه مهمتر هدفی باشه، ولی وقتی بازی با آخرین چالشش تموم شده، من زرهی زئوس رو میخوام چیکار؟
تازه اون اوایل نیو گیم پلاس هم نبود و با اصرار هوادارا اضافه شد…
میدونی منظورم چیه؟ میگم ساختار بازی طوریه که GoW 2018 تکرار پذیر نیست، حتی با نیوگیم پلاس بازهم یه عالمه لحظات کند و دست و پا گیر (مثل همون پیادهرویهای لست ۱ که اون موقع ازش ناراحت بودی) داره و انقدر تنوع دشمن و محیط (بزرگه، رنگ و وارنگم هست ولی کلیتش تکراریه) کمه که از یه جایی به بعد واقعاً فقط عشق میخواد که بتونی تکرارش کنی، و این عشق فقط از تو و گیمرایی مثل تو بر میاد علیرضا…
با این حال، گاد ۲۰۱۸ همچنان یکی از برترین بازیهای نسل هشتمه و نمیتونم به عنوان یه آدم غرغرو، لذتی که از تجربهش بردم رو انکار کنم:)
احسنت
زره زئوس فقط به درد نیو گیم پلاس میخوره و خب واسه کسایی که بازم بخان برن کارایی داره
امیر خان زیادی خجالتمون نده من پرو گیمر نیستم😂😂😂
سلام خوبی از بالا تا پایین کامنتاتو خوندم دوست عزیز با همش موافقم ولی
خداییش چجوری والکری sigurn تو ۴ دقیقه میکشی
نمیشه😂😂😂 جان من ویدیو بفرست خیلی دوست دارم ببینم
سلام،تمرین و تکرار لازمه
حتی زیر چار دقیقه هم رو اخرین سطح کشتمش بدون زره زئوس که قوی ترینه
میشه داداش من تو ۲ دیقه رو give me god of war میکشمش.با تمام کامنتای دوستمون هم موافقم گاد۲۰۱۸ بشدت عالیه.
چقدر خوبه میایم تو کامنتا میبینم یه نفر، که از قضا منتقد و سردبیر هم هست چیزی مینویسه که کاملا باهاش توافق دارم و حسرت دیر رسیدن به پست و نزدن حرف حساب رو دلم نمیمونه…
بالاترین درجه سختی گاد ۲۰۱۸ قطعا یه ناامیدی بزرگه؛ اینکه یه دشمن عادی رو مجیور باشیم با ۵۰ تا ضربه بزنیم لزوما برابر با افزایش چالش نیست
کاش موقع پیادهسازیش یه نگاهی به سه گانهی خودشون مینداختن…
به شدت منتظر نقد رگناروک هم هستم، ولی از اونجایی که احتمالا شما زودتر از من تمومش کنین همون روز نمیخونمش:/
با سلام دوست عزیز. من پی سی گیمر هستم و بشدت مشتاق بازی GOW. ولی اصلا نتوسنتم تحملش کنم و از وسطاش بیخیال شدم. قطعا اگر اونهمه واسه بازی هایپ نبودم خیلی زودتر ولش میکردم. درک نکردم چرا اینقدر این بازی محبوبه. حیف که مناسب سلیقم نبود
خوشحالم که منتقد مورد علاقم تو گیمفا ، همچین عکس پروفایل دوست داشتنی داره ((:
تمام این بازی ها برای کسایی که ریسینگ رو پرو بازی می کنن شوخیه …
بازی های آر پی جی تو اگه چند بار هم اشتباه کنی عیبی نداره هر جوزی شده یاد میگیری و باس و شکست میدی …
اما بازی ریسینگ اولین اشتباهت آخرین اشتباهه و به یکباره از اول میشی آخرین نفر …
به کسایی که ریسینگ رو پرو بازی میکنن نید فور اسپید آنباند رو روی درجه ی intense پیشنهاد میکنم
بنظر من یکی دیگه از بهترین که نه ولی جالب ترین سخت ترین حالت ها به بتمن ارکام میرسه، یعنی قشنگ نابو میشین تا بشه یه مرحله ی کامبت رو برد، چون بالای سر انمی وقتی میخواد بهت حمله کنه دیگه ابی نیست.
ممنون از اقای میرزاده بابت این مقاله تخصصی و عالی
دقیقا
یعنی آدم قشنگ در اون حالت نابود میشد 😂
دقیقا
ارکام نایت که علاوه بر نشون ندادن علامت کانتر، سخت تر هم میشد و ادم به فنا میرفت برای تموم کردنش
ولی اولش سخت بود وقتی بیشتر پلی میدادی ریاکشنای آنمی رو قبل حمله میخوندی… اخخ چه لذتی داشت 🤤🤤
جای خالیه هیلو رو پر کنید ،اون بالا مالاها ..
هیلو تو درجات سختیه بالا بسیار سخت و البته لذت بخش میشه
Alien روی درجه سختی نایتمر واقعا نایتمره 😂😂
ینی تا ی ماه بعد از اینکه بازی و تموم کردم رو نایتمر شبا کابوس میدیدم ک alien با دمش هی شکم ادم و پاره میکنه
سکشن اخر بازی ام با وجود فیس هاگرا واقعا افتضاحه به تمام معنا بود
گاد جاش تو لیست نیست
رو درجه سختی گیو می گاد آو وار انمی ها تنها سختی ای که دارن اینه که تانکین
به باسای بازی هزار تا ضربه باید بزنی تا بمیرن و اونا هم با دو ضربه شما رو میکشن، نه همچین درجه ی خوبی هم نیست
مقاله عالی بود
اصلاً بازی ها سخت بودنشون حال میده وقتی ما یک مرحله سخت از یک بازی رو به اتمام می رسونیم یا یک مکان رو فتح می کنیم چنان ذوق می کنیم انگار که قله هیمالیا را فتح کرده ایم
در مورد اینکه چه بازیی کاش تو لیست خالیه به نظر خودم کانتر رو اکسپرت (البته به نظرم کانتر رواکسپرتهم در حد ایزیه)
😁
به نظرم ویچر رو هم باید با بالاترین درجه سختی بازی کنید چون مجبور می شید چند تا معجون بخورید و زره و شمشیرتون رو همیشه آماده نگه دارید و تقویت کنید و مراحل فرعی رو هم برای لول آپ بیشتر برید و این باعث میشه داستان های دیگه ی ویچر رو هم بفهمید و لذت بازی دوچندان میشه.
درجه سختی فقط درجه سختی هیلو که اسمش لجندری هست
لا مصب انقدر سخته که فکر کنم نهایت ۱۰۰ نفر تونسته باشن نسخه اخر هیلو رو با این درجه تموم کرده باشن
خودآزاری دارین بازی سخت پلی میکنین.من تش مدیوم بازی کنم
اومدیم خوش بگذرونیم جنگه مگه
چیزی که شما ازش لذت میبری با چیزی که بقیه ازش لذت میبرن یکی نیست. دیدگاه شما حول یه قضیه با دیدگاه یک نفر دیگه برابر نیست. شخصی از زاویه دید داستان و روایت به بازی ها نگاه میکنه شخصی خیر، گیمپلی و حس پیروزی بر یک چالش براش اولویت داره.
مخاطب امروزه دنبال یک اثری هست (چه در صنعت گیم یا سینما)که تمام حرفایی که برای گفتن داره رو خیلی راحت به گوش شما برسونه و سعی نکنه که شما رو در وضعیتی قرار بده که مجبور به تمرکز،تلاش و کوشش برای حل معماها و قرار دادن تک تک تکه های پازل برای رسیدن به جواب های بزرگتر باشه…
شاید امروزه تک و توک آثاری تولید و ارائه بشه که هدفش ماندگار شدن باشه…
ماندگار شدن یعنی ارائه ایده و خلاقیت نو…
نه حذف کلیشه ها بلکه ارائه کلیشه ها با زبانی نو…
بلکه همین کلیشه ها هستند که تا به امروز دوام آوردند و به اشکال مختلف حماسه ها خلق کردند
و در نهایت مخاطب جدید قصد قرار گیری در عمق داستان رو نداره و پیچ و تاب داستان نه تنها اون رو نزدیک نمیکنه بلکه باعث میشه که اون اثر رو رها کنه و تنها فهم سطحی از داستان و کاراکترها و صرفا(نماد ها) اون رو در مسیر داستان قرار میده.
خب به نظرم اکثر بازی ها رو درجه سختی بالا خیلی جذابتر میشن من با ویچر ۳ و درجه سختی آخرش خیلی حال کردم و تازه پتانسیل های گیمپلی نمود پیدا میکنه ، درجه سختی پایین باعث میشه خیلی بازی ها که گستردگی دارن در گیمپلی اون گستردگیه خودشون رو بروز ندن …
.
.
مقاله خوبی بود تو بازی هایی که اشاره کردین دویل می کرای ۵ و فاینال فانتزی و لست ۲ درجه سختی بالاشون خیلی جذاب بود برام.
والله دوست دارم بازی هارو تا درجه سختی اخر ببرم ولی روحیه نیست متاسفانه ادم روحیه نداشته باشه زورمچ یه بچه هم نمیتونه ببره چه برسه بازی هارو رو سخت ترین درجه ببریم
روحیه خوب باشه ادم انگیزه ش هم میره بالا
دارک صولز هم اضافه کن
😭😭😭😭😂😂😂😂😂😂
مگه مجبوری حرف بزنی آخه بی تی اس فن 😂
tlou رو درجه سختی اخر از تک تک بازی هایی که تجربه کردم سخت تر بود. از اخرم نتونستم برم
پس هیلو روی درجه سختی لجندری بازی نکردی که اینو میگی
GOW 2018 روی give me a god of war رفتم بعضی قسمت ها شاید پنجاه بار میبردم مثلا توی یه فضای تنگ اون ناکسا (Traveller) رو با چند تا از اون یخ مک ها ترکیب میکرد و خیلی اذیت میکرد. ولی در نهایت که بازی تموم میشه و کردیت میاد روی صفحه، همون اولش مینویسه give me a god of war خیلی حس خوبی میده به آدم.
به نظرم خیلی از بازیا مخصوصا بازیهای نقش آفرینی رو باید رو سخت ترین حالت تجربه کرد تو سختی پایین تر بخش بزرگی از محتوای بازی رو از دست میدیم خیلی از امکاناتی که تو بازیا گذاشته شده فقط تو سختی های بالاست که نیاز بهش احساس میشه مثلاً دارو های مختلف بمبای مختلف و کلا سیستم کرفتینگ تو سختیای پایین ( تو بعضی بازیا حتی تو سختیای بالا ) نیازی بهش نیست و کلا لذت استفاده ازش از دست میره
سری witcher مخصوصآ نسخه ۳ رو هم باید رو سخت ترین حالت تجربه کنید
طبق عادت شخصی سعی می کنم بازی ها رو حداقل یک درجه بالاتر از حالت نرمال برای اولین بار تجربه کنم، لیست بدی نیست، جای Dishonored و Crysis 3 و Wolfenstein توش خالیه. ولی متاسفانه با God of War موافق نیستم، اصلا ساختار گیم پلیش مناسب برای درجه های سختی بالاتر نیست، امتحانش کردم، اصلا لذت بخش نبود.
از این لیست با doom و dmc5 خبلی موافقم اصن یه حال دیگه میده با سختی بالا
منم پیشنهاد میکنم که اگر استراتژی باز هستید، Rise of Nations رو روی آخرین درجه سختی بازی کنید تا خودتون رو حسابی در ادارهی یک ملت به چالش بکشید.
گاد آف وار؟درجه سختی آخرش فقط انمیا هیت اسپانج میشن چیزی برا یادگیری نیست اونجا(و همینطور درجه سختی هاردش) عملا r2 و رونیک اتک اسپم میکنی.
به نظرم هر بازی روی هارد مود لذت بهتری داری البته من بعد از دارک سولز به این نتیجه رسیدم چون واقعا تا مدتها لذتی نمیبردم از بازیهای دیگه
البته هر بازی اونقدر بالانس نیست که ممکن باشه این کار.
و پیشنهاد عنوان
بازیهایی که بهتره اولین بار هارد مود شروع کنید.
گاد اف وار ۲۰۱۸ هم به تا وقتی هارد بازی نکردم مجبور به استفاده از خیلی از چیزای دیگه بازی مثل ترکیب پرتاب و انواع گانتلت و … نشدم و تازه اهمیت اونا رو درک کردم.
به عنوان کسی که سالهاست سری دویل می کرای رو بازی میکنه و به همه مکانیزم هاش آشناست صرفا میتونم بگم وقتی درک میکنی سیستم نبرد دی ام سی دقیقا چیه و به شکل پی ریزی شده تازه سخت ترین درجه بازی برات میشه نرمال
چیزی که خیلی توی این بخش و دستیابی به مهارت کامل توی انحام کمبوها و عکس العمل سریع و شناسایی الگوریتم انمی ها کمک میکنخ اول زمانبندیه و بعد احرای درست حرکت
ذهن باید موقع انجام کمبو تا ۲۰ تا ضربه اونور تر رو برات بچینه و تو اجراش کنی
زمانی که تونستم این چیزارو توی خودم تقویت کنم
حالا دیگه برام درجه سختی توی دی ام سی معنی نداره و یجورایی دنیای دویل می کرای زمین بازیمه
برادر من بازی گاد رو اولین بار روی آخرین درجه ی سختیش تموم کرد!!
من خودم اصلا نتونستم..
ولی برادرم بعد از اتمام بازی تو حالت نیو گیم پلاس دیگه نتونست بازی رو روی حالت آخرین درجه ی سختی تموم کنه
چون دشمنا چند لول قویتر از قبل بودن
برای من آخرین درجه ی سختی توی بازی doom ethernal از هر بازی دیگه ای سخت تر و البته هیجان انگیز تر بود..
تجربه درجه ی آخر doom واقعا سخت و لذتبخشه من که هنوز به اون مهارت نرسیدم ولی وقتی گیمرای حرفه ای رو میبینم واقعا شا خ در میارم
حالا اینکه چیزی نیست اونایی که مستر لول رو رو درجه ی آخر تموم میکنن واقعا حرفه ای هستن
God2018 اصلا بازی خوبی نسبت به گادای کلاسیک نیست،اصلا با این کریتوس جدید و کاراکتر و شخصیت پردازی که کلا تغییر کرده حال نمیکنم ،سانتا مونیکا اصالت این بازی نابود کرد حالا داره تو نسخه جدیدش میخواد جبران کنه،درجه سختی تو سه گانه کلاسیک عالیه،در کل گاد ۳بهترین نسخه این بازیه
مقاله عالی بود👏👏👍
عالی بود ممنون
مقاله خیلی جالب و خوبی بود
به نظر من یکی از سخترین تجربه های گیمینگ عمرم بازی dead cells بوده با هر بار تموم کردن بازی یه درجه سختی دیگه براتون باز میشه و بعد پنج بار تموم کردن بازی به پایان اصلی بازی میرسید
اچیومنتی که بعد چهار بار تموم کردن بازی به دست اوردم رو تنها ۰.۱۵ درصد پلیرهای دد سل تونسته بودن به دستش بیارن
درجه سختی اخر بازی مهارت فوق العاده زیاد و شناخت خیلی خوبی از جهان بازی و دشمنا و باس ها رو میخواد
باورم نمیشه تا اینجا کسی sekiro رو مطرح نکرده، واقعا بازی با پس دادن kuro’s charm تازه شروع میشه، بازی خیلی خیلی بیرحمه ولی حتی سختترین باس فایت هم بیشتر از ۴ دقیقه طول نمیکشه، کل اون تایم هم آدرنالین تو بالاترین حالت ممکنه