رتروگیم؛ ۱۰ قابلیت و حقیقت جالب PS2 که احتمالا از آن‌ها بی‌خبر بودید

در این قسمت از رتروگیم قصد داریم سری بزنیم به PS2، پرفروش‌ترین کنسول تاریخ، و دوره‌ای کنیم بر برخی از قابلیت‌ها و خصوصیات آن که شاید از آن‌ها بی‌خبر باشید.

کنسول‌ها هویت و چهره‌ی هر نسل و دوره از صنعت گیمینگ هستند و علاوه بر ارزش مادی، ارزش معنوی نیز برای صاحبان خود دارند.

این کنسول‌ها نقش بسیار پررنگی در زندگی بسیاری از ما ایفا کرده‌اند. شخصاً هرگاه که به کنسول‌هایم نگاه می‌کنم، یک لحظه به عقب بر می‌گردم، تجربیات و خاطراتم با آن کنسول‌ها را دوره می‌کنم و برای یک لحظه هم که شده می‌توانم حس و حالی که در آن دوره از زندگی‌ام را دوباره احساس کنم.

امروز می‌خواهیم یکی از ارزشمندترین و خاص‌ترین کنسول‌های این صنعت را زیر ذره‌بین ببریم و ببینیم که چه حقیقت‌های پنهانی را در توشه‌ی زمان خود حمل کرده است.

۱۰. Fighting Arena

در یک دهه‌ی اخیر، شاهد پیشرفت چشم‌گیر هدست‌های واقعیت مجازی بوده‌ایم و به همین دلیل امروزه وارد شدن به دنیای بازی‌های ویدئویی آنچنان خاص و دور از ذهن نیست. از Kinect گرفته تا طیف گسترده و متنوع هدست‌های واقعیت مجازی، همگی این امر را بسیار عادی‌سازی کرده‌اند، اما در گذشته حتی تصور این موضوع نیز خاص و جاه‌طلبانه بود و شرکت‌های مختلف تلاش می‌کردند تا با ساخت دستگاه‌ها و گجت‌های مختلف، این تخیل را به واقعیت تبدیل کنند.

یکی از این شرکت‌ها، ThrustMaster نام داشت. این کمپانی گجتی به نام Fighting Arena را با پشتیبانی از کنسول PS2 ساخت و در بازار عرضه کرد. دستگاه مذکور حرکات دست و پای شما را شناسایی می‌کرد و به صورت ورودی‌های دستوری کنترل، به کنسول انتقال می‌داد. همانطور که احتمالاً تا الآن حدس زده‌اید، این گجت از مشکلات مختلفی رنج می‌برد.

تاخیر در ارسال دستورات به کنسول و ضعف در تشخیص حرکات بازیکن، دو مورد از بزرگ‌ترین مشکلات این دستگاه بودند، اما با وجود این مشکلات استقبال خوبی از این دستگاه شد. یکی از مهم‌ترین دلایلش آن بود که والدین سعی داشتند با خرید این دستگاه فرزندانشان را به ورزش در کنار تجربه‌ی بازی‌هایشان تشویق کنند.

۹. شروع راه بازی‌سازان مستقل

در قسمت اول رتروگیم به ورژن Net Yaroze کنسول PS1 اشاره کردیم که سعی داشت بازی‌سازان مستقل را تشویق کند، اما حتی تا یک نسل بعد نیز همچنان بازی‌سازی مستقل آنچنان رواج پیدا نکرد. سونی با عرضه‌ی مدلی خاص از PS2، قدم بزرگی در راستای گسترش و معنا بخشیدن به جامعه‌ی بازی‌سازان مستقل برداشت. این مدل PS2، شامل موس، کیبورد، یک عدد CD سیستم عامل لینوکس، هارد ۴۰ گیگابایتی و همچنین، کابل اینترنت بود.

این پکیج حسابی جامعه‌ی بازی‌سازان مستقل را تشویق کرد تا بازی‌های خودشان را برای این کنسول بسازند. از آن جایی که پکیج مذکور به بازی‌سازان اجازه می‌داد از کنسول به عنوان یک کامپیوتر با سیستم عامل لینوکس استفاده کنند و همچنین امکانات بیشتری را نیز در اختیار آن‌ها قرار می‌داد، با بازخورد بهتری نسبت به Net Yaroze روبه‌رو شد.

این اقدام سونی را می‌توان تلنگری بر جامعه‌ی بازی‌سازان مستقل دانست که به آن‌ها این فرصت را داد تا ایده‌های خود را راحت‌تر به واقعیت تبدیل کنند.

جالب است بدانید برخی شایعات مبنی بر آن است که دلیل اصلی عرضه‌ی این ورژن از PS2، فرار از پرداخت مالیات در اروپا بوده است، زیرا با عرضه‌ی آن، سونی می‌توانست از کنسول خود به عنوان یک کامپیوتر شخصی یاد کند و این موضوع در میزان و نوع مالیات تفاوت ایجاد می‌کرد.

۸. برزیل و ۹ سال انتظار برای PS2

همانطور که می‌دانید، کنسول PS2 در سال ۲۰۰۰ در بازار جهانی عرضه شد. بسیاری از گیمرهای سراسر دنیا این کنسول را خریداری کردند و در طول سال‌ها با آن خاطره ساختند. متاسفانه گیمرهای برزیلی از عرضه‌ی همزمان و قانونی این کنسول بی‌بهره بودند. کنسول PS2 برای اولین بار پس از ۹ سال در سال ۲۰۰۹ به صورت رسمی در کشور برزیل عرضه شد.

هرچند این موضوع تغییر آنچنان بزرگی برای گیمرهای برزیلی ایجاد نکرد. کنسول‌ها به صورت قاچاق وارد این کشور شدند و با قیمت پایین‌تر فروخته می‌شدند. اما این قیمت کمتر به دلیل جیل‌بریک شدن کنسول‌ها بود و به عبارتی شرایطی شبیه به کشور خودمان شکل گرفته بود. علاوه بر کنسول‌ها، بازی‌های این کنسول نیز اورجینال نبودند و به همین دلیل قیمت عناوین اورجینال در این کشور در کنار کنسول‌های غیرجیل‌بریک شده به شدت افزایش یافت.

در آخر نه تنها سونی PS2 را ۹ سال دیرتر در این کشور عرضه کرد، بلکه با قیمت‌گذاری غیر منطقی خود، بخش زیادی از فروش خود را در این کشور از دست داد. این کنسول پس از گذشت ۹ سال، با قیمت ۲۴۶ دلار در این کشور عرضه شد!

۷. قابلیت اجرای DVD

در قسمت اول رتروگیم درباره‌ی محبوبیت CDها و نقش مهم آن‌ها در فروش PS1 صحبت کردم. پس از موفقیت‌های PS1، سونی با عرضه‌ی کنسول PS2 یک قدم فراتر رفت و علاوه بر پشتیبانی از CDها، قابلیت پشتیبانی از DVD را نیز به این کنسول اضافه کرد که در زمان خود، یک سر و گردن این کنسول را در مقابل رقبای خود بالاتر برد.

در آن دوره، خرید یک DVD پلیر با کیفیت هزینه‌ی بسیار بیشتری نسبت به PS2 داشت و به همین دلیل، بسیاری ترغیب شدند تا این کنسول را خریداری کنند. البته طبق معمول بچه‌های آن دوره نیز کار خود را به خوبی بلد بودند و از این قابلیت خاص به عنوان محرکی برای خرید آن توسط والدینشان استفاده می‌کردند.

این قابلیت به قدری برجسته بود که حتی کمپانی نینتندو نیز سعی بر اضافه کردن آن به کنسول Game Cube خود داشت! نینتندو برای ساخت این مدل از Game Cube، با کمپانی پاناسونیک وارد همکاری شد.

ورژن جدید Game Cube تنها در ژاپن عرضه شد و پس از گذشت مدت زمانی نه چندان زیاد، به دلیل استقبال بسیار کم، تولید آن متوقف گردید.

به طور کلی، پشتیبانی از DVD نه تنها کار را برای سازندگان حول عرضه‌ی بازی‌های خود و فشرده‌سازی آن‌ها برای این کنسول بسیار ساده‌تر کرد، بلکه این قابلیت به تنهایی نشان دهنده‌ی پیشرفت، نوآوری و قدم بزرگی بود که این کنسول در صنعت گیمینگ برداشت.

۶. قابلیت اتصال به اینترنت

در اوایل شروع قرن بیست و یکم، اینترنت آرام آرام شروع به خودنمایی کرد و دسترسی به آن کمی همگانی‌تر از پیش شد. همین موضوع سبب گشت تا سونی قابلیت اتصال به اینترنت را در کنسول جدید خود یعنی PS2 تعبیه کند اما اعمال آن در یک کنسول بازی در آن سال‌ها آنچنان هم ساده نبود؛ به طوری که در زمان عرضه‌ی این کنسول، هنوز این قابلیت به طور کامل دایر نبود.

در دوره‌ای که هنوز بسیاری از کشورها دسترسی کامل و عمومی به اینترنت نداشتند، تعبیه‌ی قابلیت اتصال یک کنسول به اینترنت نه تنها محدودیت‌ها زیادی داشت، بلکه همچنان یک ایده‌ی ناقص به شمار می‌رفت. از همین رو، با گذشت چند سال، سونی یک آداپتور را برای PS2 عرضه کرد که به پلیرها اجازه می‌داد تا کنسول خود را به اینترنت متصل و به مرورگر دسترسی پیدا کنند. همچنین در برخی کشورها، افراد توانایی دسترسی به Netflix و تماشای فیلم در آن را دارا بودند.

در آن زمان، به دلیل محدودیت دسترسی عموم مردم به اینترنت، بسیاری از بازی‌سازان از ساخت بازی‌های آنلاین خودداری کردند و بازی‌های کمی از این قابلیت پشتیبانی می‌کردند. یکی از این محدود بازی‌ها، عنوان Resident Evil Outbreak بود.

۵. توانایی اتصال به PSP

PSP را می‌توان اولین حضور موفقیت‌آمیز سونی در بازار کنسول‌های دستی در نظر گرفت. اما جالب است بدانید که تا به امروز، همچنان بسیاری از خریداران این کنسول دستی از قابلیت اتصال آن به PS2 خبر ندارند!

این کنسول دستی می‌تواند به PS2 شما متصل شود و در برخی از عناوین، محتوا و قابلیت‌های تازه‌ای را در اختیار پلیرها قرار دهد که گاهی اوقات حتی در نسخه‌ی عرضه شده روی کنسول PS2 به کلی وجود نداشتند. به عنوان مثال شما با اتصال PSP به کنسول PS2 قادر بودید در بازی Crash Team Racing دو مپ و یک وسیله‌ی نقلیه‌ی اختصاصی جدید برای هر یک از کاراکترهای خود باز کنید.

به طور کلی، سونی همیشه سعی داشته تا بیشترین استفاده را از پتانسیل کنسول‌های دستی خود داشته باشد. کنسول PS Vita نیز توانایی اتصال به PS4 را دارا بود و به شما اجازه می‌داد از قابلیت Remote Play استفاده کنید.

همچنین، در قسمت اول رتروگیم نیز درباره‌ی کنسول دستی PocketStation صحبت کردیم. PocketStation نیز همانند PSP با اتصال به PS1 برخی محتوای خاص را برای بازی‌ها باز می‌کرد.

۴. ردپای یک افسانه

آتاری اولین کمپانی‌ای بود که بازی‌ها را از دستگاه‌های آرکید به خانه‌ها آورد و در اوایل رشد این صنعت به نامی بسیار بزرگ تبدیل شد، اما همانطور که احتمالاً می‌دانید، این کمپانی در طول سال‌ها با تصمیمات استراتژیک غلط و همچنین عقب افتادن در رقابت سنگین با دو رقیب سرسخت خود یعنی نینتندو و سگا، با مشکلات متعددی روبه‌رو شد و امروزه نام او تنها یک افسانه‌ی دست به دست شده از گذشتگان به حساب می‌آید، اما آن طور که به نظر می‌رسد، سونی سعی بر به پایان رساندن آخرین ساخته‌های این پیرمرد داشته است.

آتاری در اواخر عمر خود سعی کرد کنسولی به نام Atari Falcon بسازد. این پلتفرم ترکیبی از کنسول و کامپیوتر محسوب می‌شد و ایده‌ی بسیار جالبی در طراحی فنی خود داشت، اما پس از چند نسخه‌ی آزمایشی، ساخت آن متوقف شد و هیچوقت رنگ عرضه را به خود ندید. حال جالب است بدانید که سونی در طراحی کنسول PS2 از Atari Falcon الگوبرداری کرده است.

اینکه آیا سونی صرفاَ از روی علاقه به این طراحی از آن استفاده کرده است یا به منظور ادای احترام به این کمپانی و میراث آن بوده مشخص نیست اما به هر صورت، اگر Atari Falcon وجود نداشت احتمالاً با طراحی کاملا متفاوتی از PS2 مواجه بودیم.

۳. Eye Toy

در نسل ششم ایده‌های ساخت گجت‌هایی که دنیای مجازی بازی‌های ویدئویی را به دنیای واقعی نزدیک‌تر کنند، شروع به افزایش و بهبود کرد. سونی هم سهم خود را در این زمینه دارد. زمانی که Eye Toy در اکتبر سال ۲۰۰۳ عرضه شد، بسیاری از مردم این دستگاه را انقلابی در تکنولوژی می‌دانستند.

این گجت در اصل یک دوربین بود که روی تلویزیون قرار می‌گرفت و حرکات مختلف پلیر را به  ورودی‌های دستوری در بازی تبدیل می‌کرد. این گجت از کیفیت بسیار بهتری نسبت به Fighting Arena بهره‌مند بود و حتی تعدادی بازی اختصاصی نیز برای آن منتشر شد که از برجسته‌ترین آن‌ها می‌توان به Dance Dance Revolution X اشاره کرد.

لازم به ذکر است که نینتندو نیز در سال ۱۹۸۸ یک دوربین برای کنسول دستی Gameboy خود عرضه کرد که از کیفیت چندان جالبی برخوردار نبود، اما با این وجود به میزان بالایی مورد استفاده قرار گرفت. سونی با عرضه‌ی Eye Toy توانست استانداردهای کیفی را برای این نوع گجت‌ها بالا ببرد.

در حالی که نمی‌توان از Eye Toy به عنوان یک گجت کامل و بی‌نقص یاد کرد، اما قطعاً می‌توان آن را قدم بسیار بلندی در راستای شکستن مرز بین دنیای مجازی و واقعی دانست.

۲. برج‌های مکعبی

آیا صفحه‌ی آغازین PS2 را به یاد دارید؟ آن صفحه‌ای که هرچه بیشتر در آن می‌ماندیم و به مکعب‌های درونش نگاه می‌کردیم، ترس از مواجهه شدن با صفحه‌ی قرمز بیشتر می‌شد.

در حالی که این حقیقت امروزه تقریباً به اطلاعات عمومی درباره‌ی این کنسول تبدیل شده است، اما در گذشته بسیاری از معنا و دلیل تفاوت در تعداد و ارتفاع این برج‌های مکعبی در صفحه‌ی شروع کنسول‌های PS2 مختلف بی‌خبر بودند. در واقع هر یک از این برج‌ها نشان‌دهنده‌ی بازی‌های ذخیره شده‌ روی مموری کارتتان بودند.

از طرف دیگر ارتفاع هر یک از این برج‌ها نیز به میزان زمان و ساعاتی که در آن بازی گذرانده‌اید اشاره داشتند.

البته تشخیص اینکه هر کدام از این برج‌ها متعلق به کدام یک از بازی‌هایتان است بسیار مشکل بود، مگر اینکه یک عنوان خاص را به میزان قابل توجهی بیشتر از بازی‌های دیگر تجربه کرده بودید که در این صورت می‌توانستید بر اساس ارتفاع برج‌ها، آن را تشخیص دهید.

از آن جایی که این برج‌ها تا مدت‌ها گنگ و مبهم بودند و تاثیر خاصی هم در بازی‌های شما نداشتند، به نظر می‌رسید که سونی این قابلیت بسیار جالب را به عنوان یک ایستراگ در این کنسول تعبیه کرده است.

۱. Backward Compatibility

امروزه قابلیت پشتیبانی از عناوین نسل‌های قبل یا همان Backward Compatibility، به یک قابلیت بسیار برجسته تبدیل شده است و کمپانی‌هایی همچون مایکروسافت از آن در کنسول‌های خود استفاده می‌کنند.

طرفداران نیز خواهان این قابلیت هستند و دلیل آن نیز دسترسی آسان به عناوین خاطره‌انگیز و خوش‌ساخت نسل‌های گذشته بدون نیاز به کنسول مربوطه‌ی آن است. نکته‌ی قابل توجه این است که سونی سال‌ها پیش این قابلیت را برای PS2 طراحی کرده و از اهمیت آن آگاه بوده است.

شخصاً بر اثر کنکجاوی متوجه‌ی این قابلیت شدم. یک روز تنها برای اینکه ببینم کنسول PS2 چه واکنشی به بازی‌های PS1ام نشان می‌دهد، یک نسخه از بازی Spider-Man را درون کنسول گذاشتم و در کمال ناباوری مشاهده کردم که بازی اجرا شد!

بسیاری دیگر از دارندگان این کنسول نیز به همین شکل یا از طریق دوستانشان و افراد دیگر، متوجه این قابلیت کنسول PS2 شدند و امروزه از این قابلیت به عنوان یکی از برجسته‌ترین ویژگی‌های PS2 یاد می‌کنند.

همچنین کنسول PS3 نیز در ابتدا از قابلیت Backward Compatibility برخوردار بود، اما سونی پس از مدتی آن را از این کنسول حذف کرد.

سخن پایانی

امروز مروری داشتیم بر برخی از قابلیت‌ها، گجت‌ها و خصوصیات کنسول PlayStation 2 که آن را هرچه بیشتر به یک کنسول خاص و به یادماندنی تبدیل می‌کنند. برخی از این موارد شناخته شده هستند، در حالی که برخی دیگر شاید برای بسیاری تازگی داشته باشد.

نظر شما درباره‌ی این قسمت از رتروگیم و کنسول PS2 چیست؟ چه خاطرات به یادماندنی‌ای از این کنسول در ذهن شما حک شده است؟ خوشحال می‌شوم که پاسخ این سوالات را در بخش نظرات با من و دیگر کاربران گیمفا به اشتراک بگذارید.