نقد و بررسی بازی Scarlet Nexus؛ انیمه به سبک بازی
به نظر میرسد بازیها همچنان قصد دارند تا ما را شگفتزده کنند. پیش از تجربهی Scarlet Nexus انتظار آن را داشتم که با عنوانی معمولی روبرو شوم، ولی اکنون از نظر من Scarlet Nexus تجربهای است که باید برای همهی علاقهمندان به اکشن نقشآفرینی الزامی باشد. اگر میخواهید دلیل این ادعا را بدانید، در ادامه با نقد و بررسی بازی Scarlet Nexus و من همراه باشید.
همانطور که از ظاهر و تریلرهای بازی نیز میشد حدس زد، Scarlet Nexus یک عنوان اکشن نقشآفرینی است که مبارزاتی هک اند اسلش را ارائه میدهد. از آن جایی که تعداد این مبارزات در طول بازی بسیار زیاد هستند، شما این حس را میکنید که پشت سر هم از مبارزهای به مبارزهی بعدی فرستاده میشوید و اتفاقا از این مورد اصلا دلخور نمیشوید. تا به اینجای کار را میشد از تریلرها متوجه شد، ولی نکتهی جالب بازی آن است که Scarlet Nexus همانقدر که برروی مبارزات بازی تمرکز دارد، داستانی قدرتمند و غنی را نیز ارائه میدهد. برای شروع، Scarlet Nexus این اجازه را به شما میدهد که در ابتدای بازی یکی از دو شخصیت اصلی را انتخاب کنید. هر شخصیت خط داستانی مخصوص به خود را دارد و کمپین بازی بسته به شخصیت انتخابی شما کاملا متفاوت خواهد بود.
از طرفی داستان این دو شخصیت در مواقعی با یکدیگر تداخل پیدا میکنند و شاهد صحنههای آشنا در هر دو داستان هستیم. نکتهی جالب آن است که Scarlet Nexus داستانی یک پارچه و غنی را ارائه میدهد، ولی برای درک کامل آن باید هر دو خط داستانی را تجربه کرده باشید. در حقیقت، Scarlet Nexus عنوانی با یک داستان واحد و بزرگ، با ۲ گویش و روایت از زبان ۲ نفر است که به شخصه از آن لذت بردم و بسیار جذاب بود. اگر با سبک نگارشی من آشنا باشید، میدانید که هیچ وقت در نقد بازی از داستان آن چیزی لو نمیدهم و تنها به توصیف آن میپردازم. امروز نیز قصد ندارم این قانون را برای خودم بشکنم. داستان کلی بازی هیچ چیز کم ندارد و حتی پیچشهای جذابی به خود میبیند که فکرش را هم نمیتوانید بکنید.
چه چیزی باعث میشود که یک داستان زیبا در نظر بازیکن، واقعیتر و جذابتر به نظر برسد؟ شخصیتهای کامل و روایت درست. Scarlet Nexus در هر دو حیطه و مخصوصا شخصیتپردازی شخصیتهای فرعی سنگ تمام گذاشته است. جدای از اتفاقاتی که در طول داستان رخ میدهد و شما میتوانید با شخصیتهای مختلف آشنا شوید، در Safe House این امکان وجود دارد که با هر یک از یارانتان صحبت کنید، همراه شوید و ارتباطتان را با آنها قویتر کنید. چنین موردی را در سری Persona نیز دیده بودیم، Scarlet Nexus همان سیستم را پیاده کرده ولی کمی سطحیتر که هیچ ایرادی هم به آن وارد نیست. آشنایی و صحبت کردن با شخصیتهای فرعی علاوه بر قویتر کردن ارتباط شما با آنها و آزاد کردن قدرتهای جدید، به خوبی به شما توضیح میدهد که چرا فلان شخصیت در طول داستان فلان کار را انجام داد. در حقیقت، شناخت شخصیتها به خوبی هر چه تمامتر باعث میشود که بتوانید آنها را درک کنید و سازندگان Scarlet Nexus به بهترین شکل ممکن توانستهاند این کار را انجام دهند.
در حیطهی گیمپلی، اگر بخواهم تشبیهی را برای شما به کار ببرم باید از بازیهای استودیوی پلاتینیوم گیمز یاد کنم. اکشن بازی دیوانهوار، سریع، متنوع و یکی از بزرگترین نقاط قوت آن محسوب میشود. همانطور که گفته شد بازی از دو شخصیت اصلی پشتیبانی میکند و در حیطه مبارزات نیز هر کدام روش و سبک مخصوص به خود را دارند. یک شخصیت از شمشیر استفاده میکند که خب طبیعتا او را وادار به مبارزه از نزدیک میکند. حرکات او سریعتر است و اکشن به مراتب دیوانهوارتری را به بازیکن ارائه میدهد. از طرفی شخصیت دیگر بازی چندان اعتقادی به مبارزه از نزدیک ندارد و همیشه فاصلهی حدودیای را از دشمنش حفظ میکند. همچنین به ازای سرعتی که نسبت به دیگر شخصیت بازی دارد، قدرت را چاشنی ضرباتش میکند و حتی میتواند از اشیائی که در محیط قرار دارد به نفع خود در مبارزات استفاده کند. خب … کدام یک مبارز خفنتری به نظر میرسد؟ مبارزی که با شمشیر به سرعتی میجنگد که حریفانش از دنبال کردن او با چشم جا ماندهاند، یا مبارزی که از زمین و آسمان به سمت شما خنجر، ماشین، جعبه و هر چیزی که به دستش برسد پرتاب میکند؟
اما Scarlet Nexus به همین جا بسنده نمیکند. هر یک از شخصیتهای بازی درخت مهارتی مخصوص به خود را دارند و قابلیتهای منحصر به فردی را آزاد میکنند که گیمپلی را تا آخر خط داستانی برای هر یک از آنان جذاب نگه میدارد. علاوه بر مبارزات و قدرتهای فردی، شما این امکان را دارید که از قدرت یارانتان نیز استفاده کنید. اینجا زمانی است که قویتر کردن رابطهتان با یارانتان میتواند جوابگو باشد و قدرتهای به مراتب قدرتمندتری را در اختیار شما قرار دهد. پیوستگی داستان و گیمپلی در Scarlet Nexus به خوبی طراحی شده و من به عنوان یک طرفدار سبک نقشآفرینی به شدت از آن لذت بردم. البته بعضی از قابلیتها در بازی میان هر دو شخصیت یکسان هستند و شاید قابلیت یک شخصیت در طول داستان برای دیگر شخصیت نیز باز شود، مانند پرتاب کردن اشیاء و استفاده از محیط. زمانی که صحبت از استفاده از محیط میشود، ایمان داشته باشید که با یکی از جذابترین و باحالترین دنیاهایی روبرو هستید که تا کنون مشاهده کردهاید! هیچ چیز دست شما را برای مبارزه و استفاده از محیط نبسته است. اگر در تونل قطار در حال مبارزه هستید، چرا با شمشیر و خنجر مبارزه کنید؟ قطاری که در کنار زمین مبارزه و روی ریل قرار دارد را به سمت دشمنانتان پرتاب کنید تا قبل از شروع مبارزه آسیب جدیای به آنان وارد کنید! دنیای بازی همینقدر قابل تعامل و جذاب طراحی شده است.
در حالت عادی نباید چنین مشکلی را مطرح کنم، ولی برای عنوانی با سطح گیمپلی Scarlet Nexus، مشکل لاک کردن برروی دشمنان تا حدودی میتواند آزار دهنده باشد. دوباره اعلام کنم؛ این مشکل به قدری نیست که مبارزات را از حالت فان و جذاب خارج کند و حتی اگر با یک عنوان سطح پایینتر روبرو بودم، این مورد را به کلی ذکر نمیکردم. اما گیمپلی Scarlet Nexus به قدری جذاب و کامل ظاهر شد که کوچکترین ایرادات نیز از نظر من باید ذکر شوند تا شاید در آینده تیم سازنده به فکر رفع آنان بیفتد. از نظر من، تنها ایرادی که میشد به گیمپلی این بازی وارد کرد تنها همین ایراد در بخش قفل کردن روی دشمنان است و بس … پس اگر از آن دسته بازیکنانی هستید که گیمپلی برایشان همه چیز است، Scarlet Nexus قرار است مغز شما را منفجر کند.
به سراغ گرافیک بازی برویم! شما را نمیدانم ولی من به شخصه عاشق انیمه و استایل گرافیکی آن هستم، پس قرار است با کمی سختگیری به نقد این بخش بپردازم. ابتدا از طراحیهای محیط، دشمنان و شخصیتها صحبت کنیم، هر دو شخصیت اصلی بازی به خوبی طراحی شدهاند و کاملا در هر زمینهای که فکرش را بکنید نسبت به هم متفاوت هستند. رنگبندی و نوع لباس هر یک از شخصیتها کاملا با ذات او هماهنگ بوده و به خوبی نمودی از درون شخصیت را به ما نشان میدهد. طراحی دشمنان بازی جایی است که من ایستاده برای سازندگان بازی دست زدم! بعضی از طراحیهای دشمنان به قدری خلاقانه، زیبا و جذاب بودند که واقعا تعحب کردم. برای مثال، شما در طول بازی زیاد با این مفهوم روبرو میشوید که ترکیباتی از دنیای ارگانیک و دنیای تکنولوژی و صنعتی با هم قاطی شده باشند. اما نمود این مورد در دشمنان بازی به شدت خلاقانه و جذاب است. شما با دشمنانی روبرو میشوید که پاهای اسب دارند، دستان انسان، سرشان شبیه یک درخت است، دم دارند ولی دمی فلزی و صنعتی و در نهایت، نیم تنهی بالایی کاملا آهنی و با تکنولوژی روز.
با این وجود که طراحی دشمنان به طور عجیبی خلاقانه و جذاب هستند، اما تنوع آنها نسبتا کم است و از اواسط خط داستانی اول به بعد، شما تقریبا مبارزاتی یکسان با دشمنانی یکسان را تجربه خواهید کرد. در نتیجه بدون شک باید اعلام کنم که دشمنان بازی تنوع چندان خوبی ندارند و یکی از نقصهای بحث گرافیکی بازی، همین مورد است. هرچقدر از طراحی دشمنان تعریف کردیم، طراحی سازندگان در محیط کمی لنگ میزند و واقعا جای کار دارد. حتی میشد با الهام از بعضی انیمههای بزرگ در همین فضا، محیطهای بسیار جذابتر و زیباتر طراحی کرد ولی متاسفانه این اتفاق رخ نداده است. از بحث طراحیها که گذر کنیم، به بخشی میرسیم که Scarlet Nexus یکی از کمنقصترینها است. کیفیت بالای تکسچرها با توجه به سبک انیمهای، نبود افت فریم و پایداری بازی در بهترین شکل ممکن، وقت گذاشتن سازندگان برای ساختن تک تک شخصیتهای فرعی و حتی خیابانهای شهر با بالاترین کیفیت ممکن، یکی از بهترین گرافیکهای انیمهای را به بازیکن ارائه میدهد. تمام این موارد و مخصوصا نبود افت فریم را با مبارزاتی تصور کنید که بسیار شلوغ و دارای افکتهای بصری به شدت زیادی هستند.
صداگذاری در بازی چه در حیطهی موسیقی، چه در حیطه شخصیتها بسیار عالی کار شده. شاید چنین چیزی را در بازیهای انیمهای خیلی نبینیم، ولی Scarlet Nexus برای تک تک شخصیتها و تک تک خطوط دیالوگها صداگذاری انجام داده و قرار نیست با جمعی از شخصیتهای فرعی صامت روبرو شویم. موسیقی بازی در هنگام مبارزات بسیار عالی و در بیرون از مبارزات، آرام و دلنشین است. واقعا تلاش کردم تا سختگیرانه به قضیه نگاه کنم و حتی اگر شده یک ایراد به این بخش وارد کنم، ولی هیچ چیزی به چشم من نخورد و شک دارم فرد دیگری بتواند موردی پیدا کند.
Scarlet Nexus یک عنوان انیمهای عادی نیست! تجربهی آن برای هر فرد عاشق سبک نقشآفرینی، هر فرد عاشق انیمه مثل خودم و هر فرد عاشق اکشن دیوانهوار، الزامی است. گیمپلی بازی به شدت جذاب و درگیر کننده است، گرافیک بازی چشمنواز ظاهر شده ولی کمی ایراد در طراحی محیط و البته کمبود تنوع در طراحی دشمنان آن را از بینقص بودن خارج کرده، صداگذاری و موسیقیهای بازی گوشنواز و عالی هستند و در نهایت، داستان عمیق و گیرا که توسط دو شخصیت روایت میشود که هر بازیکنی را به خود جلب میکند. Scarlet Nexus انیمهای است به سبک بازی، در بهترین شکل خودش!
نقات قوت:
گیمپلی جذاب
داستان گیرا
گرافیک هنری و فنی گیرا
صداگذاری تمام شخصیتها و میانپردهها
موسیقیهای جذاب
وجود دو شخصیت و سبک مبارزات کاملا متنوع
نکات منفی:
کمبود تنوع دشمنان
طراحی مراحل بازی میتوانست بهتر باشد
پر بحثترینها
- بازیگر شخصیت اصلی Intergalactic نیل دراکمن را خدای بازیهای ویدیویی میداند و از همکاری با او هیجانزده است
- رکورد دیسلایک تریلر Concord توسط Intergalactic در یوتیوب شکسته شد
- رئیس ناتی داگ: تست بازیگری Intergalactic به اندازه انتخاب بازیگر نقش الی شگفتانگیز بود
- بازیهای انحصاری کنسولی بیشتری از پلی استیشن برای Xbox عرضه خواهند شد
- مدیرعامل ناتی داگ: Intergalactic دیوانهوارترین ماجراجویی ما است
- ظاهراً تریلر معرفی Intergalactic: The Heretic Prophet به تاریخ عرضه آن اشاره دارد
- دیجیتال فاندری تریلر Intergalactic را از نظر بصری شگفتانگیز توصیف میکند
- سازنده بازی Black Myth: Wukong بابت برنده نشدن در مراسم The Game Awards 2024 گریه کرد
- گپفا ۲۶؛ مورد انتظارترین بازیهای شما در سال ۲۰۲۵
- مدیرعامل مایکروسافت: طرفدار Xbox بودن یعنی تجربه بازیهای آن روی تمامی دستگاهها
نظرات
این عدم تنوع دشمنا چقدر آزاردهنده ست؟
باس فایت های متعدد و خوبی داره که جبرانش کنن یا نه اونام تکرارین
چون مدت زمان بازی بالاست، تنوع بالایی رو می طلبه و برای من شخصا مهمه این مسائل
با تشکر از نقد
اصلا اهمیت نداره
تنوع دشمنا تنها چیزایی که مهم هستن داستان-کاراکتر-گیمپلی-موزیک-و خیلی چیزای دیگه این تنوع دشمن اصلا اهمیت نداره باو
تنوع دشمنان تاثیر مستقیم تو گیم پلی داره
خیلی بازیا با اینکه گیم پلی محشری دارن بخاطر تنوع کم دشمنا اصلا دیده نمیشد این قضیه
سلام، خسته نباشید!
نمره چرا کم دادید؟
چرا به این بازی میگن انیمه؟ ربطش کجاست؟ این لفظ بازی انیمهای از کجا میاد؟
چون استایل بصری بازی، طراحی شخصیتها و حس کلی که القا میکنه شبیه به یک انیمهاس. مثل بازی Code Vein.
سلام، تشکر!
پس بازیهای اتک آن تایتان و داینستی و اوروچی هم انیمهای اند، تقریبا همهی بازیهای کوییتکمو.
به سوال، الآن پرسونا هم انیمهای حساب میشه؟
ممنون
انیمه می دونی چی هست؟
اتک انیمه هست معلومه به بازیشم میگن انیمه ای
هر بازی که استایل و طراحی انیمه ای داشته باشه این اسطلاح استفاده میشه
معاونت هم بازی های متوسط به بالایی هستن به ندرت خوبن
سلام
استایل انیمهای چی هست؟
اونایی که شبیه داداش کایکو هستن اسمشون انیمه هست و اونایی که پیکسار میسازه مثل داستان اسباب بازی ها و .. انیمیشن هستن
سلام، تشکر
کستلوانیا یا آواتار جزو کدوم اند؟
تو خودِ بقولی انیمهها، بازم استایل یکی با اون یکی فرق میکنه، مثلا خو اتک آن تایتان، استایل ۳ فصل اولش با فصل آخر فرق میکنه.
کستلوانیا و آواتار انیمیشن ساخت امریکا هستن ولی از استایل انیمه الهام گرفتن. تغییر آرت استایل فصل اخر اتک بخاطر تغییر استودیوی سازنده ش هست ولی بازم استایل خاص انیمه ای ش رو حفظ کرده
سلام، تشکر
من کلاً از بازیای انیمه ای مثل همین بازی و persona و code vein و jump force خوشم نمیاد. واقعا نمیدونم چرا نمره پرسونا ۵ انقدر زیاد شد. برای من قابل تحمل نبود.
کلا بازیهای شرقی و ژاپنی همه پسند نیستن
من خودم عاشق بازی یاکوزام و با اینکه مشکلاتی داره، ولی یکی از بهترین تجربههای زندگیمه
حالا خیلیها هستن این بازی و در کل سری یاکوزا رو پنج دقیقه هم نمیتونن تحمل کنن
بحثه سلیقه است
کلآ ژاپنی ها سلیقه بدی دارن 😀
مخصوصن تو JRPG من متنفرم از این سبک
این سبک و کلآ بازیهای ژاپنی صدا گذاری ندارن همه اش یه تیکه ابری مثل manga بالا سر طرف میاد دیالوگش اونجا مینویسه که واقعآ از این نوع دیالوگ ها متنفر هستم
یا برای مبارزات شما و دشمن رو میزارن تو یه محیط کاملآ جدا از محیط بازی و مبارزات نوبتی انجام میدن
این دیگه نهایت تنفر براش دارم
تغریبآ هیچ کدوم از بازیهای ژاپنی به سلیقه من نمیخوره
وقتی میگی ژاپنی ینی رزیدنت اویل و دویل می کرای و فاینال فانتزی هم حسابن :laugh:
ینی از این سه تا بدت میاد
این بازیها هیچ کدوم ژانر ژاپنی و ژاپنی پسند نیستن
وقتی میگم ژاپنی بازی هایی رو میگم که مشخصاتی که گفتم رو داشته باشه
این سه تا بازی که اسم بردینو نمیشه واقعا کنار هم گذاشت.
در مورد jrpg های انیمه ای مثل پرسونا سه تا مساله هست. یکی مبارزات نوبتیه، یکی هم مواجهه random با دشمناست (که البته تو پرسونا تا حدی درست شده)، و یکی هم حالت انیمه ای روایت داستان. اینا باعث شده استقبال عمومی از این بازی ها زیاد نباشه. ولی اگر یه شانس به مخصوصا persona 5 بدین و امتحانش کنین مطمئنم عاشق عمق زیاد این بازی میشین.
پرسونا ۵ رو حدود ۶-۷ ساعت بازی کردم ولی زیاد خوشم نیومد و نتونستم بیشتر تحملش کنم. ولی تو کشورای شرق آسیا خیلی طرفدار داره. Jump Force رو که یک ساعت هم نتونستم تحمل کنم! لودینگ ها و سینماتیک هاش خیلی طولانی و حوصله سر بر بودن.
jump force رو با پرسونا و کود وین مقایسه نکن چون حتی کسایی که از بازی های فایتینگ ناروتو هم خوششون میومد عملا گفتن گیم خیلی بدی هستش پرسونا هم واقعا گیم خاصی هستش و یک سبک جدیده بنظرم که برای خیلی ها واقعا جذابه برای من که بهترین گیمی بوده که تو پلی بازی کردم همراه nioh و کود وین هم عملا باید هم از انیمه خوشت بیاد هم از بازی هاردکور که اگه طرفدار این دو باشی که واقعا یکم بعیده یکی از بهترین گیم هایی می شه که بازی کردی
نه از انیمه خوشم میاد و نه از بازیای هاردکور 🙂
Ali984
چون عمق گیم پلی پرسونا ۵ خیلی بالاست (۲۱۰ نوع پرسونا میتونی بگیری و تیمتو بسازی هرکدومم حرکات مختلف و کاربردای مختلف دارن و ۶ تا کرکتر هم وجود دارن برای انتخاب تو تیمت
عملا ارزش تکرار بازی از لحاظ تنوع گیم پلی بسیار بسیار بالاست )
کیفیت دانجن ها و پازلاش خوبه اینطور نیست یه غار خالی بندازه جلوت تهشم با یه باس بجنگی
باس فایت ها و دشمنای خوبی داره تنوع عالی ای هم دارن
شخصیت پردازی نسبتا خوبیم داره
آرت استایل کاملا یونیک که مشابهش تو صنعت وجود نداره
دلیل ازین بیشتر میخوای؟
درست میگین. میدونم واسه طرفداراش یه دنیایی داره برا خودش. ولی خب سلیقم اصلا با این بازیای انیمه ای و جور در نمیاد.
همه ی این قضایا درست
ولی وقتی آدم ارتباط برقرار نکنه میخواد اون بازی بهترین بازی صنعت باشه:-|
خوشش نمیاد آدم دیگه
نه من مشکلی با این قضیه ندارم
صرفا پرسیدچرا نمراتش بالا شده دلایلو آوردم
آها اون بخش کامنت رو ندیدم
آره از این لحاظ که در شاهکار بودن پرسونا شکی نیست
فقط یکم بخاطر سبک داستانگویی و مبارزات شاید به مذاق بعضیا خوش نیاد ( مثل من:-|)
این بازیا ژاپن پسنده منم مثل خودت متنفرم ازشون مثل فیلم هندین پراز اغراق های الکی و غیر قابل باور صدای و جیغ بنفش شرق آسیام که قاطیش بشه دیگه هیچ میخوام سازندشو بزنم ناقصش کنم
ممنون بابت مقاله :yes:
کلا بنظرم انیمه های معروف پتانسیل بالایی دارند تا به بازی ویدیویی تبدیل بشن مثل توکیو غول دث نوت جوجوتسوکایسن و… ولی متاسفانه سازندگان زیاد تلاش نمیکنند مثلا همین اتک ان تایتان پر از لگ و باگ بود
سلام
اتک فوقالعاده بود! لگ و باگش کجا بود بیچاره؟
بیشازحد آسون بود اولش ولی بعدا سختیاش هم درست میشد.
سلام والا من هنوز بازیش نکردم ولی از چندتا از دوستانم که پرسیده بودم میگفتن لگ داره و فلان ولی در کل با توجه به تریلرهایی که از بازی دیدم بنظرم بازیه خوبیه احتمالا پس از اتمام فصل۴انیمه یه بسته الحاقی یا یه نسخه جدید برای بازیش میسازن
سلام، انشاءالله!
دث نوت پتانسیل زیادی برای بازی شدن نداره (البته اگه یک بازی به سبک گیم های تل تیل و کوانتیک دریم ازش بسازن خیلی خوب میشه) ولی از توکیو غول یه بازی هک اند اسلش خفن میتونن درست کنن
آره موافقم :yes:
ممنون بابت مقاله اقای مرادی
من خیلی از بازی های هک اند اسلش خوشممیاد و با دیدن عکسا و تعریف های شما تحریک شدم بازی رو تهیه کنم مخصوصا دیدن اون انمی در عکس ششم واقعا دیوانه شدم از دیدنش امیدوارن یه روزی بتونم بازی رو تجربه کنم
باحاله ولی کاش گرافیکش انیمه ای تر بود.اینکه باید با دسته گل پا دار بجنگی هم رو اعصابه یعنی طراح انمی تو مغزش چی بوده .یه سری مشکلات فنی هم داره مثلا از تو بعضی منوها خارج نمیشه.امتیاز خودم ۸
نظرم عوض شد بیش از حد کاتسین داره ۶
واقعا با حرفات موافقم. کات سین های زیادش ریتم گیمپلی و خیلی کند میکنه و آدم خسته میشه. همشونم دیالوگ محوره و خسته کننده. طراحی دشمنام اصلا چنگی به دل نمیزنه به جز چند مورد و اینکه آخه به جای سر گل دارن خیلی رو اعصابه و با تم بازی تضاد داره
چ باحالی تو :rotfl: :rotfl: :rotfl:
جالبه بازی نکردی و نمره میدی
من در مورد بازی که انجام ندم کوچیکترین نظری نمیدم مگه دیوانم اینم پلی بده اگه کاتسیناش دم به دقیقه اذیتت نکرد هرچی میخوای بگو دقیقتر بگم بعد شکست دادن تعداد اندکی انمی (کمتر از دهتا) نیم ساعت الاف دیلالوگ میشی کاتسینهاشم جذاب نیستن و حالت دیالوگ نوبتی دارن همراه با فیس شخصیتها البته ۲ ساعت بازی کردم شاید بهتر شد ولی تو این دو ساعت کلا ده دقیقه گیمپلی رو تجربه کردم
اقا این بازی مثل code vein سخته؟؟ یا اینکه آسونه؟
کلا این بازی تفاوت های کوچیک و بزرگ زیادی با کد وین داره و به نظرم از کد وین آسون تره
نه مثل code vein نیست. Code بیشتر به دارک سولز نزدیک بود. ولی این بازی بیشتر به arena hackn slash نزدیکه، یه چیزی شبیه ناروتو. شما با انمی تو یه محیط نسبتا باز هستین و هر دو می تونین حرکت کنین و مانور بدین. این کمک می کنه هم بتونین مبارزه از دور داشته باشین هم مبارزه از نزدیک. چالش داره و باید یکمی استراتژیک بجنگین ولی اون سختی یا بهتره بگم قلق سختِ دارک سولز رو نداره.
نقد ردیفی بود آقای مرادی. خیلی ممنون. همین طوریش از نمایشای این بازی خیلی خوشم اومده بود. الان با این مقدی که خوندم مطمئن شدم :cute:
راجب طراحی دشمنام باز جا داره بگم که خلاقانه نیست و کاملا احمقانست. اومدن ی ترکیب مسخره از هرچی تو ذهنشون بود پیاده کردن که هیچ ربطی باهم ندارن بزرگترین مشکل بازی همینه
چقدر راحت نمره میدین زیادی سخاوتمند هستید البته سایتای ایرانی گیم دست به نمره دادنشون خوبه