سال‌هاست که درجواب به این پرسش که چه فیلمی را بیشتر از هر اثر دیگری نگاه کردی؟ یک نام با قاطعیت به ذهنم می‌آید و آن انیمیشن Cars «ماشین‌ها» است. اثری که معمولا جزو برترین آثار استدیو پیکسار قرار ندارد و بهترین فیلم انیمیشنی که دیدم‌هم نیست؛ اما همواره برایم یکی از کامل‌ترین آثاری بوده که می‌توانم در نوع روایت و تحول شخصیت مثال بزنم. «ماشین‌ها» به کارگردانی جان لستر کاربلد تک خالی مهجور مانده در کارنامه استدیو پیکسار بشمار می‌رود. «ماشین‌ها» با مولفه‌های وسترن گونه‌اش و فضای نسبتا مردانه‌ای که دارد ممکن است باب طبع آن‌هایی که از کلاسیک‌های دیزنی و قصه‌های پریان عاشقانه‌اش لذت می‌برند و یا همچنان از آثاری چون «منجمد» ذوق‌زده می‌شوند نباشد؛ و یا احتمالا دختربچه‌ها را کمتر از پسربچه‌ها راضی کند. اما بی‌شک اثری است که سینه‌فیل‌های جدی سینما را راضی می‌کند؛ خصوصا عشق ماشین‌هایی که عاشق آثار جاده‌ای و ماجراجویی‌هایی این چنین هستند.

حس های ماشینی؛ یادداشتی بر انیمیشن Cars