ادای احترام به سری سولز | نقد و بررسی بازی Hellpoint

در سال های اخیر شاهد بوده ایم که تعداد خیلی از زیادی از عناوین سری دارک سولز و در واقع زیر سبک جدیدی که استاد میازاکی خلق کرد را به عنوان منبع الهام خود قرار دهند و از آن الگو بگیرند. حالا برخی خیلی کم و کمرنگ این کار را کرده اند و برخی هم این موضوع را به وضوح هر چه تمام تر بروز داده اند و در واقع عنوانی با ادای احترام مستقیم به شاهکار میازاکی خلق کرده اند که امروز می خواهیم در مورد چنین عنوانی صحبت کنیم. موضوع اینجاست که وقتی چنین عنوانی خلق کنی خیلی مهم است که بازی شما شخصیت خودش را داشته باشد و یک کپی نباشد در عین این که الهام مستقیم گرفته است. خوشبختانه این بازی که در موردش صحبت می کنیم این ویژگی را هم دارد و کلا پلات و دنیایش از سولز متفاوت است و یک شخصیت مجزا دارد. صحبت از عنوانی به Hellpoint است که اخیرا نسخه ی کاملش منتشر شده است (از دسترسی زودهنگام در آمد) و باید بگویم سازندگان این بازی در Cradle Games عنوانی خوش ساخت و استاندارد را خلق کرده اند که البته ضعف های خودش را هم دارد.

بعد از تمام کردن این بازی باید بگویم Hellpoint عنوانی است که می تواند طرفداران و عاشقان سری سولز و بازی های هاردکور را به چالش بکشد و یک تجربه خوب را برایشان رقم بزند ولی خب اصلا انتظار عنوانی در حد سولز یا بهترین سولز لایک ها را نداشته باشید چرا که در بازی کاستی هایی هم مشاهده می شود ولی اگر این ها را بپذیرید که اتفاقا با توجه به نکات مثبت بازی کار خیلی سختی هم نیست، یک بازی سولز لایک جذاب و خوب را تجربه خواهید کرد که با این که ادای احترام مستقیم به سری سولز است ولی المان های یونیک خودش را هم دارد،

تا امروز ده ها و ده ها بازی سولز لایک تجربه کرده ام و حالا که این بازی را تمام کرده ام باید بگویم بدون شک Hellpoint جزو عناوین استاندارد است که ارزش تجربه کردن را برای دوست داران سولز دارد. البته سازندگان بازی خیلی کم تجربه نیستند و قبلا روی بازی های بزرگی مثل اساسین سیندیکیت و… کار کرده اند و حالا استودیوی مستقل خودشان را تاسیس کرده اند. Hellpoint یک بازی خوش ساخت است که کاملا در ادای احترام به شاهکار آقای میازاکی ساخته شده است. در این مطلب سعی کرده ام تا تمام نکات ریز و درشت بازی Hellpoint را برای شما عزیزان روشن کرده و با توضیحات کافی در مورد هر بخش کاملا شما را از چگونگی روند بازی و کیفیت آن آگاه کنم. پس اگر به هر دلیلی دوست دارید که عنوان Hellpoint را بیشتر بشناسید و از چگونگی روند و عمق گیم پلی و.. آن به طور کامل و دقیق آگاه شوید، با من و گیمفا در ادامه مطلب “نقد و بررسی بازی Hellpoint” همراه شوید.

در داستان بازی که در یک کهکشان عظیم و یک پایگاه فضایی بسیار بزرگ دنبال می شود شما در قالب شخصیتی که از او با نام Spawn یاد می شود، توسط یک هوش مصنوعی عظیم به نام نویسنده خلق می شوید که گویا کنترل آن پایگاه را بر عهده داشته است، ولی گویا مشکلاتی به دلیل آزمایشی که داشته اند انجام می داده اند به وجود آمده است و انسان های آنجا حالا همگی تبدیل به دشمنان وحشی شده اند که از آنها با نام قربانی یاد می شود و به محض دیدن شما حمله می کنند.

 بازی Hellpoint داستان و فضایی فوق العاده تاریک و فانتزی دارد که راستش شخصا خیلی از این قبیل داستان ها خوشم می آید. همچنین باید با گشت و گذار در دنیای بازی و صحبت با شخصیت ها تا می توانید داستان را برای خودتان روشن تر کنید و بفهمید چه اتفاقی در دنیای بازی رخ داده است، یعنی دقیقا مثل عناوین سولز. در داستان بازی که در یک کهکشان عظیم و یک پایگاه فضایی بسیار بزرگ دنبال می شود شما در قالب شخصیتی که از او با نام Spawn یاد می شود، توسط یک هوش مصنوعی عظیم به نام نویسنده خلق می شوید که گویا کنترل آن پایگاه را بر عهده داشته است، ولی گویا مشکلاتی به دلیل آزمایشی که داشته اند انجام می داده اند به وجود آمده است و انسان های آنجا حالا همگی تبدیل به دشمنان وحشی شده اند که از آنها با نام قربانی یاد می شود و به محض دیدن شما حمله می کنند.

شما باید بروید به سوی بخش های مختلف دنیای بازی و اطلاعات جمع کنید و با شخصیت ها صحبت کنید و بخش های مختلف را که بسته هستند با کلیدهایی که از بخش های دیگر می گیرید باز کنید و آنجا را جستجو نمایید. عدد اطلاعاتی که کسب کرده اید بر اساس درصد نمایش داده می شود و هر وقت بشود ۱۰۰ درصد می توانید برگردید به نزد نویسنده و آسانسور آنجا را فعال کنید و بروید شخصا نزد نویسنده و پایان بازی را بر اساس تصمیمی که می گیرید رقم بزنید.

گویا خود نویسنده هم دچار مشکلی شده است و به همین خاطر شما را خلق کرده است تا بروید و در دنیای بازی تحقیق کنید و ببینید چه اتفاقی رخ داده است. شما دیگر از اینجا به بعد باید بروید به سوی بخش های مختلف دنیای بازی و اطلاعات جمع کنید و با شخصیت ها صحبت کنید و بخش های مختلف را که بسته هستند با کلیدهایی که از بخش های دیگر می گیرید باز کنید و آنجا را جستجو نمایید. عدد اطلاعاتی که کسب کرده اید بر اساس درصد نمایش داده می شود و هر وقت بشود ۱۰۰ درصد می توانید برگردید به نزد نویسنده و آسانسور آنجا را فعال کنید و بروید شخصا نزد نویسنده و پایان بازی را بر اساس تصمیمی که می گیرید رقم بزنید. درست است که گفتم من از این داستان ها خوشم می آید اما دلیل بر این نیست که بگوییم بازی داستان خیلی خوبی دارد.

در این بازی یک نکته ی جدید نسبت به سولز وجود دارد که بازی را بسیار پیچیده تر و پر رمز و راز تر می کند و آن هم یک چرخه زمانی عجیب و غریب است که البته منظورم صبح و شب و .. نیست بلکه از نظر چرخه زمانی دنیای بازی در ۳ وضعیت قرار می گیرد که در هر کدام وضعیت دشمنان فرق می کند و در هر حالت هم برخی چیزها در مناطقی فرق می کنند و برخی رازها آشکار می شود و شاید برخی راه های جدید باز شود! مثلا وقتی گودال سیاه به طور کامل روی سیاره بازی قرار بگیرد دشمنان و باس ها بسیار قوی تر می شوند و حتی در برخی موارد فرق می کنند از نظر نوع دشمنان حاضر در منطقه و ترکیب آنها.

داستان بازی از لحاظ کلی فقط یک داستان معمولی است و چندان نکته مهمی ندارد و در واقع بازی، داستانی معمولی را به صورت پر رمز و راز و خوب برای شما روایت می کند. حتی نوع رابطه با شخصیت های مختلف هم دقیقا کپی سری سولز است و آن ها را معمولا یک بار در یک منطقه می بینید و سپس بار بعدی می بینید که جابجا شده اند. سپس باید با این افراد چندین بار صحبت کنید و آنها از شما تقاضاهایی دارند که باید آنها را انجام دهید تا خط داستانی اش پیش برود تا سرانجام به انتها برسد و بخشی بیشتری از داستان دنیای بازی برایتان روشن شود که البته اینها همه انتخابی هستند. البته تعداد این شخصیت ها در این بازی ابدا به اندازه سری سولز نیست و خیلی کمتر است ولی شخصیت هایی که در بازی هستند برخی داستان های جالبی دارند و جالب است که حتی نوع دیالوگ هایشان هم مثل شخصیت های سری سولز است و حالتی گنگ و عجیب دارد.

ز دیگر نکات خوب و قابل اشاره در این بازی که تا به حال در هیچ عنوان دیگری در این سبک ندیده ایم وجود حالت جذاب بازی کوآپ به صورت آفلاین و اسپلیت اسکرین است که لذت و جذابیت خاصی دارد و البته در کنار این حالت، سیستم بازی کوآپ آنلاین در حالتی مشابه با سری سولز نیز وجود دارد که بر اساس کمک کردن به دیگر بازیبازان بر اساس علامت های قرار داده شده است

این شخصیت های مختلف در واقع هر کدام بخش هایی از داستان دنیای بازی را برای شما بیان می کنند و هر یک هدف و پیشینه ای دارند. شخصیت پردازی ها در بازی چندان مناسب نیست و از شخصیت اصلی گرفته تا بقیه شخصیت ها هرگز یک ساعت بعد از بازی هم در یاد شما نخواهند ماند و کاملا فراموش شدنی هستند. ولی نکته ای که در مورد داستان بازی مثبت است یکی فضاسازی بسیار تاریک آن است که کسانی که به داستان ها و دنیاهایی تاریک و پر رمز و راز علاقه دارند از این فضاسازی داستان خوششان می آید و یکی هم روایت آن است که اصلا شما را معطل نمی کند و خیلی سریع بخش به بخش داستان را برای شما پیش می برد و به انتها می رساند.

مه باس

Hellpoint از لحاظ گرافیکی و در ابعاد هنری و فنی عنوانی است که هم موارد مثبتی را در آن می بینیم و هم ضعف در آن مشاهده می شوند. گرافیک فنی Hellpoint مخصوصا به این دلیل که هنوز اول عرضه بازی هستیم قابل قبول است. در طول تجربه بازی چند بار با باگ ها و مشکلات فنی مواجه شدم مثل پریدن بیرون از بازی و یا ناگهان سیاه شدن صفحه و انجام نشدن هیچ کاری. اما خب این را بگویم که این اتفاقات در کل تجربه ی طولانی من از بازی فقط ۴ بار رخ دادند و تازه این را هم بدانید که وقتی من داشتم بازی را تجربه می کردم اصلا بازی هنوز عرضه نشده بود که بخواهد آپدیتی دریافت کند و برخی مشکلات فنی اش حل شود. در واقع باید بگویم مشکلات فنی اصلا بزرگ نیست که بخواهیم به آن به عنوان ضعفی بزرگ تکیه کنیم زیرا بازی های خیلی خیلی بزرگتر از این هم خیلی بیشتر از این حرف ها مشکلات فنی داشته و دارند.

صحبت از زره هم شد و باید بگویم در این بازی ست های بسیار مختلف زره هم وجود دارند که مثل سلاح ها تنوع خیلی خوبی هم دارند و بسیار هم متفاوت هستند. همچنین مثل سولز این ها وزن دارند و زره های سنگین و متوسط و سبک داریم که هر کدام بسته به وزنشان روی سرعت حرکت و واکنش و غلت زدن شما تاثیر می گذارند و البته در این مورد میزان وزنی که شخصیتتان می تواند حمل کند هم خیلی مهم است چون می توانید این را ارتقا دهید تا قابلیت پوشیدن زره های سنگین تر داشته باشید و خیلی هم کند نشوید.

نورپردازی در چنین عناوینی مثل Hellpoint با توجه به سبک و اتمسفر بسیار بسیار تاریک و سیاه آن، اهمیت بسیار زیادی از نظر انتقال حس و حال و اتمسفر داستان و دنیای بازی به بازیباز دارد و می توان گفت تقریبا نورپردازی در Hellpoint نیز استاندارد و مناسب انجام شده است. Hellpoint در زمینه گرافیک و طراحی هنری یک عنوان نسبتا جذاب است و بسیاری از مناطق مختلف دنیای بازی، زیبا و باکیفیت طراحی شده اند و دنیای بازی نیز به مانند داستانی که در دل آن رخ می دهد، بسیار سیاه و دارای فضایی خفقان آور است و تم “فضایی در ترکیب با مقداری فانتزی” را در آن شاهد هستیم که بستری مناسب را برای رخ دادن وقایع بازی ایجاد کرده است. اما نکته منفی هم این جاست که اگر در این دنیا شاهد جزییات بیشتری در محیط ها بودیم (محیط ها اکثر حالتی خشک و بسیار خالی دارند که هیچ جزییاتی در آنها وجود ندارد) و رنگ بندی بازی نیز بهتر و کمی زنده تر بود، وضعیت طراحی هنری بازی خیلی خیلی بهتر می شد.

بازی به معنای واقعی کلمه باس فایت های معرکه ای دارد و حسابی در این زمینه متنوع و چالش برانگیز است

 به صورت کلی از لحاظ طراحی های هنری باید گفت شاهد عنوانی هستیم که به طور مناسبی یک دنیای بسیار تاریک و مرده ی فضایی و کهکشانی را با اتمسفری از واقعیت و تخیل و تکنولوژی و هوش های مصنوعی عظیم به تصویر کشیده است. بهترین خصوصیت گرافیکی Hellpoint طراحی فوق العاده تاریک و مخوف دنیای غم زده و Dark بازی و فضاسازی جذاب محیط هاست که البته اگر با رنگ بندی های مناسب تری ترکیب می شدند و کمی متنوع تر از نظر رنگ بندی بودند خیلی هم این موضوع بهتر می شد. کار سازندگان بازی در این زمینه که دل و جرات به خرج داده اند و سراغ ساخت چنین عنوانی رفته اند بسیار قابل تحسین است و اعتقاد دارم که در مورد بازی های این سازندگان که بودجه کمتری داشته اند و ریسک کرده اند، باید آن ها را تشویق نمود. البته منظورم بیشتر از نظر طراحی هنری و فضاسازی در این بازی است،

در این بازی نمی توانید خیلی راحت بین کل ریفت ها سفر کنید. بلکه آیتمی خاص و کمیاب را در بازی باید پیدا کنید که به شما اجازه می دهد برخی ریفت ها را قابل سفر سریع کنید که باید در این کار خیلی دقت کنید چون لازم است که در اکثر مناطق بازی یک ریفت با این قابلیت داشته باشید. البته یکی دو ریفت اصلی در بازی هستند که خودشان از اول قابلیت سفر سریع را دارند. در واقع بازی هیچ چیزی را راحت به شما نمی دهد و باید برای کوچکترین مزایا، آیتم لازمش را پیدا کنید.

سازندگان بازی Hellpoint تا حدود زیادی هنر خود را در زمینه خلق دنیایی تاریک و فضاسازی سنگین آن به ما نشان داده اند و شاهد عنوانی هستیم که در زمینه طراحی هنری و فضاسازی، علیرغم ایراداتی که مثل گاها خالی و خشک بودن محیط ها دارد، تقریبا موفق عمل کرده است و شاهد یک دنیای بسیار بسیار سیاه، تاریک و مرده هستیم که در نوع خود مناسب است. باید به این موضوع نیز اشاره کرد که وضعیت کیفیت تکسچرها در بازی در برابر عناوین قدرتمند حرفی برای گفتن ندارد و مخصوصا از نماهای نزدیک کاملا معمولی هستند.  طراحی شخصیت ها از لحاظ ظاهری جذاب انجام شده است و شخصیت های بازی و دشمنان و… حالتی جذاب دارند. البته تنوع دشمنان بازی در مقایسه با سری سولز و عناوین عالی سولز لایک بالا نیست و خیلی از دشمنان تکراری را در بازی مشاهده خواهید کرد ولی خب در عوض باس های بازی بسیار متنوع و عالی هستند.

در Hellpoint وقتی کشته شوید تمام امتیاز تجربه ای که جمع کرده اید (که مثل سولز هم برای لول زدن است و هم برای خرید و ساخت آیتم و سلاح و …) آنجا می مانند و یک بار فرصت دارید که برگردید و آن را بردارید ولی خب مشکل اینجاست که بازی در این زمینه ایراد دارد و بارها و بارها روح هایم دیگر برایم قابل دسترسی نبودند که بتوانم بردارم. مخصوصا اگر مرگتان بر اساس افتادن از بلندی باشد که دیگر باید قید هر چه تجربه جمع کرده اید بزنید زیرا بازی به طور مسخره ای روح هایتان را می گذارد در پایین ترین نقطه ای که سقوط کرده اید و بازی برایتان پیام مرگ نشان داده است! یعنی مثلا می بینید که روح هایتان نه دره سیاه هستند و دیگر هرگز به آنها دسترسی نخواهد داشت. این برای چنین عنوانی بسیار نکته ی مهمی است و بازیبار را خیلی وقت ها اذیت می کند.

روند بازی بیشتر در محیط های بسته ی یک پایگاه فضایی دنبال می شود که برای یک بار بازی کردن تنوع خوبی دارند و از نظر طراحی قابل قبول عمل می کنند ولی برای دفعات بعدی مقداری برایتان تکراری می شوند. مخصوصا که رنگ بندی های تماما تیره دنیای بازی سبب می شوند تا بازیباز از دیدن برخی مناطق و محیط های بازی خسته شود. در واقع برای عنوانی مثل Hellpoint که قرار است چند بار به سراغ آن بیایید و دوباره آن را تجربه کنید تا همه ی داستان و دنیای بازی را کشف کنید، بسیار اهمیت بالایی دارد که بازی بتواند جذابیت بصری اش را برای شما در دفعات بعدی حفظ کند که متاسفانه این موضوع چندان در بازی به چشم نمی آید و فضای بازی و محیط هایش مقداری در دفعات بعدی برای شما تکراری می شوند ولی خب این موضوع هم دخیل است که چون مدام سولز را در ذهن داریم انتظارمان مقداری از این عناوین بالا است. 

از نکات جالب و جدید بازی اینجاست که در آن المان های پلتفرمینگ هم تا حد کمی قرار دارند و مثلا باید با دقت روی چندین ستون باریک بپرید تا نهایتا بتوانید آیتمی را بردارید و یا از روی بخش های آسانسور مانند که در تصویر می بینید به پلتفرم های مختلف بپرید و درست فرود بیایید

Hellpoint به نوعی یک دارک سولز فضایی است و دنیایی کاملا متفاوت از سری سولز دارد که در یک پایگاه عظیم فضایی در یک کهکشان دنبال می شود و بارها می توانید سازندگان و .. را ببینید. در واقع اصلا از این نظر شباهتی به سولز ندارد و در واقع فقط در گیم پلی است که کاملا و مستقیما سولز را منبع الهامش قرار داده است این بازی از نظر فضا و دنیا بیشتر من را یاد بازی Immortal Unchained می اندازد تا سولز ولی خب وقتی به درون فضای بازی می روید می بینید که کاملا از Immortal هم متفاوت و متمایز است. بازی در گیم پلی از بسیاری المان های سولز استفاده مستقیم کرده است که اتفاقا همین هم وقتی چند ساعت از بازی می گذرد تبدیل می شود به نقطه قوت بازی و طرفداران سولز را خوشحال می کند و کاری می کند که از آن لذت ببرند. بازی محتوای بسیار بالایی برای قرار دادن در اختیار بازیباز دارد و من که بازی را ساعت ها بازی کردم و آن را به پایان رساندم لااقل چندین محیط را در ذهن دارم که بسته بودند و اصلا نرفتم و تازه چندین باس را هم نکشته ام.

یکی از نکاتی که سازندگان سعی کرده اند در بازیشان متفاوت از سولز باشد سیستم آیتم سلامتی است. در سری سولز هر بار در بونفایر استراحت کنید این آیتم ها پر می شوند ولی در این بازی این طور نیست و این آیتم ها یک نوار دارند که با ضربه زدن به دشمنان پر می شود و هر بار که یک دور نوار کامل شود یک آیتم سلامتی به شما اضافه می شود (البته سقفش در بازی دوتاست که می توانید مثل سولز با آیتم هایی خاص تعدادش را ارتقا دهید). یعنی با استراحت در بونفایرها که در این بازی Rift نام دارند آیتم های سلامتی شما پر نمی شود. ولی خب نکته ی مشترکش با سولز در این است که در هر دو بازی وقتی کشته شوید و بازی لود شود آیتم های سلامتی شما پر می شود.

در واقع بازی درست مثل سولز تا دلتان بخواهد در دنیایش رمز و راز دارد و راه بسته (که مثلا از آخر بازی یک کلید می گیرید که درب در اول بازی را باز می کند) و دیوار مخفی و منطقه و باس انتخابی و شخصیت هایی داستان های گوناگون و قایلبت تصمیم گیری شما برای زنده نگه داشتن یا کشتن آنها دارد. همان طور که گفتم من که بازی را تمام کردم لااقل ۶-۷ منطقه را که بسته بودند اصلا نرفتم و از تروفی ها فهمیدم چندین باس را نکشته ام که همگی انتخابی بوده اند چون بازی را تمام کردم. راهنما و این حرف ها هم که هنوز اصلا در نت حتی یک عدد هم نبود که بخواهم بفهمم آن مناطق چطور باز می شوند یا چطور به باس ها برسم. تازه اینجا یک نکته ی جدید دیگر بازی نسبت به سولز وسط می آید و که بازی را بسیار پیچیده تر و پر رمز و راز تر می کند و آن هم یک چرخه زمانی عجیب و غریب است که البته منظورم صبح و شب و .. نیست بلکه از نظر چرخه زمانی دنیای بازی در ۳ وضعیت قرار می گیرد که در هر کدام وضعیت دشمنان فرق می کند و در هر حالت هم برخی چیزها در مناطقی فرق می کنند و برخی رازها آشکار می شود و شاید برخی راه های جدید باز شود!

داستان بازی از لحاظ کلی فقط یک داستان معمولی است و چندان نکته مهمی ندارد و در واقع بازی، داستانی معمولی را به صورت پر رمز و راز و خوب برای شما روایت می کند. حتی نوع رابطه با شخصیت های مختلف هم دقیقا کپی سری سولز است و آن ها را معمولا یک بار در یک منطقه می بینید و سپس بار بعدی می بینید که جابجا شده اند. سپس باید با این افراد چندین بار صحبت کنید و آنها از شما تقاضاهایی دارند که باید آنها را انجام دهید تا خط داستانی اش پیش برود تا سرانجام به انتها برسد و بخشی بیشتری از داستان دنیای بازی برایتان روشن شود که البته اینها همه انتخابی هستند.

مثلا وقتی گودال سیاه به طور کامل روی سیاره بازی قرار بگیرد دشمنان و باس ها بسیار قوی تر می شوند و حتی در برخی موارد فرق می کنند از نظر نوع دشمنان حاضر در منطقه و ترکیب آنها. تازه بماند که یک دنیای Underworld عجیب هم داریم که من نفهمیدم چه فرقی با دنیای اصلی دارد جز این که دقیقا مثل تصویر دنیای اصلی بازی در آینه است و همه چیز از نظر چپ و راست بودن روبروی دنیای اصلی است و فضایش هم تاریک است شما در آن مثل یک روح براق هستید. اینها مواردی هستند که مثل سولز بعدا باید با راهنماها روشن شوند چون خود بازی چیز خاصی به شما نمی گوید ولی خب از این نظر و داشتن رمز و راز فوق العاده است و فکر می کنم باید لااقل بازی را دو ۳ بار تمام کرد تا همه چیزش را بفهمید. مخصوصا که دو پایان مختلف دارد که در موردش چیزی به شما نمی گویم.

می دانید Hellpoint خوراک چه کسانی است؟ آن هایی که مثل بنده این روحیه را دارند که بدون این که حتی یک اپسیلون از نقشه بازی مانده باشد آن منطقه را رها نمی کنند!! چرا؟ چون این بازی معدن و منبع فوق العاده عالی آیتم های مخفی و دیوارهای کاذب در گوشه و کنار نقشه است و از گشتن دنیای بازی آنقدر کیف خواهید کرد که نگو و نپرس. البته تا وقتی راهنمایی برای بازی نیاید قطعا نخواهید توانست کل محتوای بازی را باز کنید و همه جا را بروید چون بازی حتی در چرخه زمانی اش دنیا را تغییر می دهد ولی شما نمی دانید چطور. آیا باید در ساعت خاصی در منطقه خاصی بود تا دربش باز شود؟ بازی چیز خاصی به شما نمی گوید.

می دانید Hellpoint خوراک چه کسانی است؟ آن هایی که مثل بنده این روحیه را دارند که بدون این که حتی یک اپسیلون از نقشه بازی مانده باشد آن منطقه را رها نمی کنند!! چرا؟ چون این بازی معدن و منبع فوق العاده عالی آیتم های مخفی و دیوارهای کاذب در گوشه و کنار نقشه است و از گشتن دنیای بازی آنقدر کیف خواهید کرد که نگو و نپرس. البته تا وقتی راهنمایی برای بازی نیاید قطعا نخواهید توانست کل محتوای بازی را باز کنید و همه جا را بروید چون بازی حتی در چرخه زمانی اش دنیا را تغییر می دهد ولی شما نمی دانید چطور. آیا باید در ساعت خاصی در منطقه خاصی بود تا دربش باز شود؟ بازی چیز خاصی به شما نمی گوید. طراحی مراحل بازی جالب انجام شده است و راهیابی مراحل و مناطق به هم و ایجاد میانبرها به خوبی در بازی وجود دارد و سازندگان خیلی عالی در این بخش از سری سولز الگو گرفته اند. فقط اگر جزییات مراحل بازی بیشتر بود و برخی مناطق مقداری شلوغ تر بودند و اینقدر خشک و خالی نبودند و رنگ بندی بهتری داشتند، قطعا خیلی هم بهتر می شد. همچنین باید به این اشاره کنم که گاهی طراحی مراحل بیش ار حد پیچیده می شوند و حس می کنید که شاید گم شوید و نتوانید همه جا را ببینید.

شما در بازی به کلی سلاح مختلف نزدیک زن و دور زدن دسترسی دارید که می توانید آنها را پیدا کنید و یا مدلشان را پیدا کنید و سپس آنها را بر اساس مدلشان خلق کنید. اما خب در بازی باید به نوعی تصمیم بگیرید که می خواهید چطور پیشروی کنید چون درست است که برخی سلاح ها هیچ عدد شخصیتی خاصی نیاز ندارند ولی سلاح های خوب بازی همگی نیاز دارند که از نظر لول آپ کردن المان های مختلف شخصیتی به عدد خاصی رسیده باشید. مثلا وقتی شما به سلاح های نزدیک زدن و سنگین تر مثل من علاقه دارید بیشتر باید روی strength کار کنید زیرا مثلا یک سلاح یا شمشیر خاص پیدا می کنید یا می سازید که می بینید برای استفاده درست از آن باید قدرتتان را تا ۱۳ بالا برده باشید. ولی از آن سمت وقتی بخواهید بروید سمت سلاح های دورزن که از نوار انرژی برای شلیک استفاده می کنند بروید باید روی بالا بردن المان های دیگر شخصیتتان متمرکز شوید.

یکی از نکاتی که سازندگان سعی کرده اند در بازیشان متفاوت از سولز باشد سیستم آیتم سلامتی است. در سری سولز هر بار در بونفایر استراحت کنید این آیتم ها پر می شوند ولی در این بازی این طور نیست و این آیتم ها یک نوار دارند که با ضربه زدن به دشمنان پر می شود و هر بار که یک دور نوار کامل شود یک آیتم سلامتی به شما اضافه می شود (البته سقفش در بازی دوتاست که می توانید مثل سولز با آیتم هایی خاص تعدادش را ارتقا دهید). یعنی با استراحت در بونفایرها که در این بازی Rift نام دارند آیتم های سلامتی شما پر نمی شود. ولی خب نکته ی مشترکش با سولز در این است که در هر دو بازی وقتی کشته شوید و بازی لود شود آیتم های سلامتی شما پر می شود. سیستم ریسپاون دشمنان نیز در این بازی  متفاوت از سولز است و به نظر می رسد که دشمنان بر اساس گذشت یک میزان زمان معین دوباره ریسپاون می شوند نه هر بار که در بوتفایر استراحت کنید.

باید تکلیفتان را در لول آپ کردن شخصیتتان که سیستمش دقیقا مثل سولز است با خودتان مشخص کنید که می خواهید بر چه اساسی پیش بروید. البته خب یک سری المان ها که کاری به این حرف ها ندارند و کلا مفید هستند مثل اضافه کردن خط سلامتی یا نوار قدرت بدنی یا میزان وزن قابل حمل که هر وقت اینها را در لول آپ زیاد کنید فارغ از این که چه سلاحی دارید برایتان مفید هستند.

وقتی هم که کشته شوید که خب دیگر آنها ریپسپاون می شوند. راستش زیاد با این موضوع کیف نکردم مخصوصا وقتی می خواهی امتیاز تجربه فارم کنی نمی توانی در ریفت ها استراحت کنی و باز دشمنان ظاهر شوند و آنها را بکشی و لول بزنی. در این بازی نمی توانید خیلی راحت بین کل ریفت ها سفر کنید. بلکه آیتمی خاص و کمیاب را در بازی باید پیدا کنید که به شما اجازه می دهد برخی ریفت ها را قابل سفر سریع کنید که باید در این کار خیلی دقت کنید چون لازم است که در اکثر مناطق بازی یک ریفت با این قابلیت داشته باشید. البته یکی دو ریفت اصلی در بازی هستند که خودشان از اول قابلیت سفر سریع را دارند. در واقع بازی هیچ چیزی را راحت به شما نمی دهد و باید برای کوچکترین مزایا، آیتم لازمش را پیدا کنید. در Hellpoint وقتی کشته شوید تمام امتیاز تجربه ای که جمع کرده اید (که مثل سولز هم برای لول زدن است و هم برای خرید و ساخت آیتم و سلاح و …) آنجا می مانند و یک بار فرصت دارید که برگردید و آن را بردارید ولی خب مشکل اینجاست که بازی در این زمینه ایراد دارد و بارها و بارها روح هایم دیگر برایم قابل دسترسی نبودند که بتوانم بردارم. مخصوصا اگر مرگتان بر اساس افتادن از بلندی باشد که دیگر باید قید هر چه تجربه جمع کرده اید بزنید زیرا بازی به طور مسخره ای روح هایتان را می گذارد در پایین ترین نقطه ای که سقوط کرده اید و بازی برایتان پیام مرگ نشان داده است!

Hellpoint در زمینه گرافیک و طراحی هنری یک عنوان نسبتا جذاب است و بسیاری از مناطق مختلف دنیای بازی، زیبا و باکیفیت طراحی شده اند و دنیای بازی نیز به مانند داستانی که در دل آن رخ می دهد، بسیار سیاه و دارای فضایی خفقان آور است و تم “فضایی در ترکیب با مقداری فانتزی” را در آن شاهد هستیم که بستری مناسب را برای رخ دادن وقایع بازی ایجاد کرده است. اما نکته منفی هم این جاست که اگر در این دنیا شاهد جزییات بیشتری در محیط ها بودیم (محیط ها اکثر حالتی خشک و بسیار خالی دارند که هیچ جزییاتی در آنها وجود ندارد) و رنگ بندی بازی نیز بهتر و کمی زنده تر بود، وضعیت طراحی هنری بازی خیلی خیلی بهتر می شد.

یعنی مثلا می بینید که روح هایتان نه دره سیاه هستند و دیگر هرگز به آنها دسترسی نخواهد داشت. این برای چنین عنوانی بسیار نکته ی مهمی است و بازیبار را خیلی وقت ها اذیت می کند. تازه بگذارید اوضاع را بدتر کنم. سازندگان همینطوریش هم نمی گذارند در ۹۰ درصد مواقع روح هایتان را بردارید ولی خب برای اطمینان برداشته اند یک روح از شما ساخته اند که هر بار بمیرید و دوباره بازی لود شود و بخواهید مسیرتان را ادامه دهید و یا برای برداشتن روح هایتان بروید، این روح لعنتی خودتان می آید سر راهتان (در کنار دشمنان) و دقیقا هم قدرت خودتان را دارد و زره و سلاح خودتان را دارد و دقیقا هم با ۲-۳ ضربه شما را می کشد که این واقعا مسخره و مسخره است و اصلا و ابدا دلیلی برای اینطور سخت کردن بازی که خودش وحشتناک سخت است و اکثر مواقع روح هایتان را به شما پس نمی دهد، وجود ندارد. یادتان است که در سولز قابلیت داشتیم که مثلا در بونفایر یک منطقه کاری کنیم که دشمنان آن منطقه قوی تر بشوند و روح بیشتری بدهند. یعنی مثلا در بار اول بازی بودیم ولی با استفاده از آیتم هایی کاری می کردیم که دشمنان حاضر در محدوده ی یک بونفایر از نظر سختی مشابه بار سوم بازی کردن یعنی New Game ++ باشند. حالا در بازی Hellpoint این موضوع هم به این شکل وجود دارد و هم به صورت برعکسش. یعنی شما آیتم هایی هم دارید که می توانید با آن دشمنان یک بونفایر را دوباره ضعیف کنید و کارتان را راحت تر کنید که این فکر جالبی از سوی سازندگان بوده است، البته از این آیتم ها اصلا در بازی خیلی زیاد نیست و کلا در طول بازی من ۳ بار مجسمه ی سخت تر کردن و دو بار مجسمه ی آسان تر کردن به دست آوردم.

به طور کلی باید بگویم تنوع سلاح ها در بازی کاملا قابل قبول است و علاوه بر این که می توانید آنها را مدلشان بسازید می توانید روی آنها آیتم هایی را مجهز کنید که قابل ارتقا هستند و مثلا می توانید سلاحتان را با خرج کردن روح مثل سولز به لول به لول های +۱ و +۲ و … ببرید. اینجا هم مواد اولیه مثل کربن و .. وجود دارند ولی برای ارتقای سلاح به کار نمی آیند بلکه برای ساخت یک سلاح یا زره است که لازم هستند. شما می توانید سلاح ها و زره های اضافی را Dismant;e کنید تا در ازایشان مواد خام بگیرید.

شما در بازی به کلی سلاح مختلف نزدیک زن و دور زدن دسترسی دارید که می توانید آنها را پیدا کنید و یا مدلشان را پیدا کنید و سپس آنها را بر اساس مدلشان خلق کنید. اما خب در بازی باید به نوعی تصمیم بگیرید که می خواهید چطور پیشروی کنید چون درست است که برخی سلاح ها هیچ عدد شخصیتی خاصی نیاز ندارند ولی سلاح های خوب بازی همگی نیاز دارند که از نظر لول آپ کردن المان های مختلف شخصیتی به عدد خاصی رسیده باشید. مثلا وقتی شما به سلاح های نزدیک زدن و سنگین تر مثل من علاقه دارید بیشتر باید روی strength کار کنید زیرا مثلا یک سلاح یا شمشیر خاص پیدا می کنید یا می سازید که می بینید برای استفاده درست از آن باید قدرتتان را تا ۱۳ بالا برده باشید. ولی از آن سمت وقتی بخواهید بروید سمت سلاح های دورزن که از نوار انرژی برای شلیک استفاده می کنند بروید باید روی بالا بردن المان های دیگر شخصیتتان متمرکز شوید.

یک دنیای Underworld عجیب هم داریم که من نفهمیدم چه فرقی با دنیای اصلی دارد جز این که دقیقا مثل تصویر دنیای اصلی بازی در آینه است و همه چیز از نظر چپ و راست بودن روبروی دنیای اصلی است و فضایش هم تاریک است شما در آن مثل یک روح براق هستید. اینها مواردی هستند که مثل سولز بعدا باید با راهنماها روشن شوند چون خود بازی چیز خاصی به شما نمی گوید ولی خب از این نظر و داشتن رمز و راز فوق العاده است و فکر می کنم باید لااقل بازی را دو ۳ بار تمام کرد تا همه چیزش را بفهمید. مخصوصا که دو پایان مختلف دارد که در موردش چیزی به شما نمی گویم.

در نتیجه باید تکلیفتان را در لول آپ کردن شخصیتتان که سیستمش دقیقا مثل سولز است با خودتان مشخص کنید که می خواهید بر چه اساسی پیش بروید. البته خب یک سری المان ها که کاری به این حرف ها ندارند و کلا مفید هستند مثل اضافه کردن خط سلامتی یا نوار قدرت بدنی یا میزان وزن قابل حمل که هر وقت اینها را در لول آپ زیاد کنید فارغ از این که چه سلاحی دارید برایتان مفید هستند. به طور کلی باید بگویم تنوع سلاح ها در بازی کاملا قابل قبول است و علاوه بر این که می توانید آنها را مدلشان بسازید می توانید روی آنها آیتم هایی را مجهز کنید که قابل ارتقا هستند و مثلا می توانید سلاحتان را با خرج کردن روح مثل سولز به لول به لول های +۱ و +۲ و … ببرید. اینجا هم مواد اولیه مثل کربن و .. وجود دارند ولی برای ارتقای سلاح به کار نمی آیند بلکه برای ساخت یک سلاح یا زره است که لازم هستند. شما می توانید سلاح ها و زره های اضافی را Dismant;e کنید تا در ازایشان مواد خام بگیرید.

سیستم ریسپاون دشمنان نیز در این بازی  متفاوت از سولز است و به نظر می رسد که دشمنان بر اساس گذشت یک میزان زمان معین دوباره ریسپاون می شوند نه هر بار که در بوتفایر استراحت کنید. وقتی هم که کشته شوید که خب دیگر آنها ریپسپاون می شوند. راستش زیاد با این موضوع کیف نکردم مخصوصا وقتی می خواهی امتیاز تجربه فارم کنی نمی توانی در ریفت ها استراحت کنی و باز دشمنان ظاهر شوند و آنها را بکشی و لول بزنی.

صحبت از زره هم شد و باید بگویم در این بازی ست های بسیار مختلف زره هم وجود دارند که مثل سلاح ها تنوع خیلی خوبی هم دارند و بسیار هم متفاوت هستند. همچنین مثل سولز این ها وزن دارند و زره های سنگین و متوسط و سبک داریم که هر کدام بسته به وزنشان روی سرعت حرکت و واکنش و غلت زدن شما تاثیر می گذارند و البته در این مورد میزان وزنی که شخصیتتان می تواند حمل کند هم خیلی مهم است چون می توانید این را ارتقا دهید تا قابلیت پوشیدن زره های سنگین تر داشته باشید و خیلی هم کند نشوید. مبارزات بازی بسیار سخت و نفس گیر هستند و بر پایه ضربات نزدیک معمولی قوی، ضربات از راه دور با سلاح گرم، دفاع کردن با سپر و یا غلت زدن و جاخالی دادن هستند یعنی دقیقا مثل سولز  ولی خب بازی آن بالانس بی نظیر سولز را ندارد و برخی جاها زیاد از حد سخت می شود که قابل قبول نیست. در واقع در بخش هایی از بازی که البته خیلی پرتعداد نیستند،

سازندگان همینطوریش هم نمی گذارند در ۹۰ درصد مواقع روح هایتان را بردارید ولی خب برای اطمینان برداشته اند یک روح از شما ساخته اند که هر بار بمیرید و دوباره بازی لود شود و بخواهید مسیرتان را ادامه دهید و یا برای برداشتن روح هایتان بروید، این روح لعنتی خودتان می آید سر راهتان (در کنار دشمنان) و دقیقا هم قدرت خودتان را دارد و زره و سلاح خودتان را دارد و دقیقا هم با ۲-۳ ضربه شما را می کشد که این واقعا مسخره و مسخره است و اصلا و ابدا دلیلی برای اینطور سخت کردن بازی که خودش وحشتناک سخت است و اکثر مواقع روح هایتان را به شما پس نمی دهد، وجود ندارد.

بالانس درجه سختی در بازی کاملا از بین می رود و بازی به طور ناجوانمردانه و غلطی سخت می شود که واقعا اشکتان را در می آورد. کلا بازی خیلی رحم و مروت ندارد و حتی همان ابتدای بازی یعنی بعد از مقدار کمی بازی کردن که هنوز فقط یک سلاح دارید و اصلا زره و سپر و .. ندارید شما را می اندازد در باس فایت. تازه نکته ی سخت تر از خود باس فایت ها مسیر رسیدن از بونفایرها به آنهاست که گاها باید کلی دشمن را با تکیه بر شانس و اقبال رد کند تا ضربه ای نخورید و دو عدد آیتم سلامتی که دارید را مصرف نکنید تا برای باس فایت آنها را داشته باشید. از نظر تنوع دشمنان بازی اصلا در حد سولز نیست ولی در حالت نرمال قرار دارد و تنوع دشمنانش در حدی هست که نتوان ان را نکته منفی در نظر گرفت ولی خب نکته مثبتی هم برای بازی نیست.

از نکات منفی گیم پلی لودینگ های آن است. این موضوع مخصوصا در چنین عنوان وحشتناکی که در آن ده ها و شاید صدها بار می میرید خیلی مهم تر می شود و واقعا اعصابتان بعد از هر بار مردن خرد می شود که باید کلی منتظر شوید تا بازی دوباره لود شود و تازه ممکن است دوباره بلافاصله کشته شوید و باز همین اش و همین کاسه. این موضوع در طول بازی قطعا شما را آزار خواهد داد چون درجه سختی بازی بسیار بالاست و بارها خواهید مرد.

اما از نظر باس برعکس است و کلی باس متنوع و عالی در این بازی وجود دارند که بسیار هم هوشمندانه خلق شده اند و هم از نظر جذابیت مبارزه و هم از نظر جذابیت طراحی عالی هستند و خیلی وقت ها شما را به چالش می کشند، اما چالش خوب و بالانس شده. از نکات منفی گیم پلی لودینگ های آن است. این موضوع مخصوصا در چنین عنوان وحشتناکی که در آن ده ها و شاید صدها بار می میرید خیلی مهم تر می شود و واقعا اعصابتان بعد از هر بار مردن خرد می شود که باید کلی منتظر شوید تا بازی دوباره لود شود و تازه ممکن است دوباره بلافاصله کشته شوید و باز همین اش و همین کاسه. این موضوع در طول بازی قطعا شما را آزار خواهد داد چون درجه سختی بازی بسیار بالاست و بارها خواهید مرد.

یادتان است که در سولز قابلیت داشتیم که مثلا در بونفایر یک منطقه کاری کنیم که دشمنان آن منطقه قوی تر بشوند و روح بیشتری بدهند. یعنی مثلا در بار اول بازی بودیم ولی با استفاده از آیتم هایی کاری می کردیم که دشمنان حاضر در محدوده ی یک بونفایر از نظر سختی مشابه بار سوم بازی کردن یعنی New Game ++ باشند. حالا در بازی Hellpoint این موضوع هم به این شکل وجود دارد و هم به صورت برعکسش. یعنی شما آیتم هایی هم دارید که می توانید با آن دشمنان یک بونفایر را دوباره ضعیف کنید و کارتان را راحت تر کنید که این فکر جالبی از سوی سازندگان بوده است، البته از این آیتم ها اصلا در بازی خیلی زیاد نیست و کلا در طول بازی من ۳ بار مجسمه ی سخت تر کردن و دو بار مجسمه ی آسان تر کردن به دست آوردم.

در مورد الهام گیری زیاد و ادای احترام به سری سولز همه چیز در این بازی کاملا مشخص است ولی سازندگان خواسته اند که باز هم فراتر بروند و مستقیما سولز را تحسین کنند.وقتی داشتم در یکی از گوشه های نقشه که شاید کسی غیر از من اصلا سراغش  هم نرود می گشتم، ناگهان طی اتفاقی جالب یک بونفایر کامل دقیقا مثل دارک سولز پیدا کردم که تصویرش را هم برایتان گرفتم. نمی دانم باز هم بونفایر در بازی هست یا نه ولی خب این دیگر مستقیم ترین نوع ادای احترام به سری سولز است که در این بازی وجود دارد و اتفاقا بسیار هم برای من به عنوان یک عاشق سولز، خوشایند بود. از دیگر نکات خوب و قابل اشاره در این بازی که تا به حال در هیچ عنوان دیگری در این سبک ندیده ایم وجود حالت جذاب بازی کوآپ به صورت آفلاین و اسپلیت اسکرین است که لذت و جذابیت خاصی دارد و البته در کنار این حالت، سیستم بازی کوآپ آنلاین در حالتی مشابه با سری سولز نیز وجود دارد که بر اساس کمک کردن به دیگر بازیبازان بر اساس علامت های قرار داده شده است.

بالانس درجه سختی در بازی کاملا از بین می رود و بازی به طور ناجوانمردانه و غلطی سخت می شود که واقعا اشکتان را در می آورد. کلا بازی خیلی رحم و مروت ندارد و حتی همان ابتدای بازی یعنی بعد از مقدار کمی بازی کردن که هنوز فقط یک سلاح دارید و اصلا زره و سپر و .. ندارید شما را می اندازد در باس فایت. تازه نکته ی سخت تر از خود باس فایت ها مسیر رسیدن از بونفایرها به آنهاست که گاها باید کلی دشمن را با تکیه بر شانس و اقبال رد کند تا ضربه ای نخورید و دو عدد آیتم سلامتی که دارید را مصرف نکنید تا برای باس فایت آنها را داشته باشید.

صداهای محیط بازی و ضربه زدن با سلاح ها و همینطور صدای شخصیت ها در بازی خوب کار شده اند تا شاهد کیفیت صداگذاری استانداردی باشیم اما شخصیت های ضعیف و نچسب باعث شده اند که صداگذاری خوب هم نتواند آن ها را در نظر بازیباز به یاد ماندنی و جذاب جلوه دهد،از لحاظ موسیقی عنوان  Hellpoint در حدی معمولی کار کرده است و قطعات ساندترک بازی  گاها در شرایط مختلف می توانند هیجان و حس و حال لازم را به شما تزریق کنند اما هرگز شاهد یک ساند ترک به یاد ماندنی و  خیلی زیبا نیستیم و تازه همین قطعات هم با این که خوب هستند ولی خیلی وقت ها در گیر و دار بازی حس می کنید اصلا وجود ندارند و امکان ندارد بعد از پایان بازی قطعه ای موسیقی به خاطرتان مانده باشد. در واقع می توان گفت ساند ترک و موسیقی های بازی تنها نیاز بازی را در حد معقول و استاندارد برآورده می کنند ولی همان طور که جزو نقاط ضعف بازی محسوب نمی شوند، جزو نقاط قوتش نیز نیستند و مزیت خاصی را به آن اضافه نمی کنند.  در کل باید گفت Hellpoint در زمینه موسیقی و صداگذاری، مجموعا کیفیت  معمولی دارد و می تواند تا حدی گلیم خود را از آب بیرون بکشد.

Bonfire!! در مورد الهام گیری زیاد و ادای احترام به سری سولز همه چیز در این بازی کاملا مشخص است ولی سازندگان خواسته اند که باز هم فراتر بروند و مستقیما سولز را تحسین کنند.وقتی داشتم در یکی از گوشه های نقشه که شاید کسی غیر از من اصلا سراغش  هم نرود می گشتم، ناگهان طی اتفاقی جالب یک بونفایر کامل دقیقا مثل دارک سولز پیدا کردم که تصویرش را هم برایتان گرفتم. نمی دانم باز هم بونفایر در بازی هست یا نه ولی خب این دیگر مستقیم ترین نوع ادای احترام به سری سولز است که در این بازی وجود دارد و اتفاقا بسیار هم برای من به عنوان یک عاشق سولز، خوشایند بود.

در انتهای این بررسی و پس از پرداختن کامل به بخش های گوناگون Hellpoint، باید اینطور بگویم که بازی Hellpoint عنوانی است که قطعا آن را به کسی غیر از دوستداران عناوین سولز لایک توصیه نمی کنم زیرا اگر بدون زمینه ی قبلی و آشنایی با سری سولز به سراغ این بازی بروید درجه ی سختی اش و ضعف هایش شما را آزار خواهد داد اما از طرف دیگر باید این را هم بگویم که اگر به عناوین سولز و سولز لایک علاقمتد هستید، Hellpoint کاملا ارزش این را دارد که سراغش بروید زیرا سعی کرده المان هایی در بازی اش بگذارد که جدید و نو و متفاوت از سری سولز باشند و این قابل تحسین است. درست است که برخی از این المان های چندان هم ایده خوبی نبوده اند ولی برعکسش هم وجود دارد و موارد جدید و جذاب نیز در این بازی به چشم می خورند که آن را از حالت یک کپی خارج کرده اند و Hellpoint را عنوانی قابل احترام می کنند.

بازی Hellpoint عنوانی است که قطعا آن را به کسی غیر از دوستداران عناوین سولز لایک توصیه نمی کنم زیرا اگر بدون زمینه ی قبلی و آشنایی با سری سولز به سراغ این بازی بروید درجه ی سختی اش و ضعف هایش شما را آزار خواهد داد اما از طرف دیگر باید این را هم بگویم که اگر به عناوین سولز و سولز لایک علاقمتد هستید، Hellpoint کاملا ارزش این را دارد که سراغش بروید زیرا سعی کرده المان هایی در بازی اش بگذارد که جدید و نو و متفاوت از سری سولز باشند و این قابل تحسین است. درست است که برخی از این المان های چندان هم ایده خوبی نبوده اند ولی برعکسش هم وجود دارد و موارد جدید و جذاب نیز در این بازی به چشم می خورند که آن را از حالت یک کپی خارج کرده اند و Hellpoint را عنوانی قابل احترام می کنند.

یک نکته را با تاکید بالا در انتهای این نقد و بررسی باید برای شما بگویم و آن هم این است که یا اصلا و ابدا به سراغ تجربه Hellpoint نروید و کلا بی خیالش شوید و یا اگر سراغش می روید حداقل آن را ۳-۴ ساعت بازی کنید و بعد از یک ساعت نگویید اصلا خوب نیست. این بازی را ابتدا با یک ساعت شروع کردم و بعد از بازی کردن این سبک ساعت، گفتم خیلی معمولی است. حتی شاید بی خیالش می شدم. سپس مقداری بیشتر بازی کردم و وقتی برخاستم در دلم این حس بود که دارد جالب تر می شود. سپس همین طور بازی کردن من طولانی تر شد تا این که بازی را تمام کردم. هر چقدر و هر ساعتی که در Hellpoint جلوتر می آیید و بیشتر با قلق گیم پلی بازی آشنا می شوید، بازی بهتر می شود. این بازی را وقتی ۳-۴ ساعت پایش بنشینید و سختی اش دستتان بیاید و قلقش را یاد بگیرید، تازه واقعیتش را خواهید دید و یک سولز لایک خوش ساخت با حال و هوایی فضایی و جدید را تجربه خواهید کرد.

یک نکته را با تاکید بالا در انتهای این نقد و بررسی باید برای شما بگویم و آن هم این است که یا اصلا و ابدا به سراغ تجربه Hellpoint نروید و کلا بی خیالش شوید و یا اگر سراغش می روید حداقل آن را ۳-۴ ساعت بازی کنید و بعد از یک ساعت نگویید اصلا خوب نیست. این بازی را ابتدا با یک ساعت شروع کردم و بعد از بازی کردن این سبک ساعت، گفتم خیلی معمولی است. حتی شاید بی خیالش می شدم. سپس مقداری بیشتر بازی کردم و وقتی برخاستم در دلم این حس بود که دارد جالب تر می شود. سپس همین طور بازی کردن من طولانی تر شد تا این که بازی را تمام کردم. هر چقدر و هر ساعتی که در Hellpoint جلوتر می آیید و بیشتر با قلق گیم پلی بازی آشنا می شوید، بازی بهتر می شود. این بازی را وقتی ۳-۴ ساعت پایش بنشینید و سختی اش دستتان بیاید و قلقش را یاد بگیرید، تازه واقعیتش را خواهید دید و یک سولز لایک خوش ساخت با حال و هوایی فضایی و جدید را تجربه خواهید کرد.

در کل تصمیم گیری در مورد خرید یا عدم تجربه این بازی بر عهده شما عزیزان است. می توانید در نهایت به نقد و نمره بنده توجه فرمایید و بر اساس این که قبلا چه مقدار در مورد بازی هایی که به شما معرفی یا نقد کرده ام به من اعتماد دارید، تصمیم خود را در مورد تجربه این بازی بگیرید. راستش بعد از تمام کردن این بازی باید بگویم Hellpoint عنوانی است که می تواند طرفداران و عاشقان سری سولز و بازی های هاردکور را به چالش بکشد و یک تجربه خوب را برایشان رقم بزند ولی خب اصلا انتظار عنوانی در حد سولز یا بهترین سولز لایک ها را نداشته باشید چرا که در بازی کاستی هایی هم مشاهده می شود ولی اگر این ها را بپذیرید که اتفاقا با توجه به نکات مثبت بازی کار خیلی سختی هم نیست، یک بازی سولز لایک جذاب و خوب را تجربه خواهید کرد که با این که ادای احترام مستقیم به سری سولز است ولی المان های یونیک خودش را هم دارد،