هفت‌تیرکِش | نقد و بررسی بازی West of Dead

پس از موفقیت بازی های بزرگی که در سبک و سیاقی خاص ساخته می شوند، تعداد زیادی بازی دیگر تلاش می کنند تا به نحوی از آن الهام بگیرند. مثال های این چنینی زیاد هستند، از بازی های متوسط فراوانی که پس از Gears of War و با تقلید از آن ساخته شدند تا کپی های بی شمار عنوانی چون Clash of Clans که هنوز هم که هنوز است فروشگاه گوگل پلی و اپ استور را پر کرده اند. سال ۲۰۱۸ هم سالی بود که پس از ۸ سال انتظار، نسخه ی دوم شاهکار راک استار، یعنی Red Dead Redemption 2 به بازار آمد و تا امروز، چند بازی سعی کرده اند که حال و هوای بازی شان را به دوران غرب وحشی ببرند. بازی جدید شرکت گمنام Upstream Arcade نیز یکی از همین بازی هاست که به نظر می رسد Red Dead Redemption 2 را به شکلی غیرمستقیم الگوی خود قرار داده است. البته بازی از سبک آن گرفته تا طراحی هنری اش متفاوت است، اما بعید است که تم کلی بازی شما را یاد رد دد نیندازد. همچنین طی دو سه سال اخیر، بازی های Rogue-lite زیادی تولید شده اند که در این بین عناوین با کیفیتی مانند Slay the Spire و Children of Morta به چشم می خورند. اگر صادقانه بگویم، West of Dead از بازی هایی نیست که بخواهد مدت طولانی در خاطر کسی بماند و بعداً نامی از آن برده شود، اما چند ساعتی را که پای این بازی گذاشتم تا بتوانم آن را نقد کنم، به هیچ وجه ساعاتی نبودند که بخاطرش اذیت شده باشم. مخصوصاً سبک و سیاق گرافیکی بازی به قدری زیباست که واقعاً آدم را تشویق می کند تا مراحل را یکی پس از دیگری پشت سر بگذارد. بازی های میان رده ای مانند West of Dead برای کسانی ساخته شده اند که یا طرفدار این سبک از بازی ها هستند، یا همواره مشغول بازی کردن اند و عنوانی خوب، ولی نه چندان وقت گیر می خواهند تا اوقات فراغتشان را با آن پر کنند. به علاوه اینکه بازی هم اکنون در فروشگاه Steam با قیمتی حدود ۲۵ دلار دارد به فروش می رسد که نسبت به محتوای بازی، رقمی کاملاً معقول و منصفانه به شمار می رود. با کمی بازی کردن این عنوان می شود به راحتی فهمید که سازندگان آن ایده های زیادی برای پیاده سازی در سر داشته اند و اگر همه ی آن ها پیاده می شدند، شاید West of Dead اکنون به عنوان یکی از بازی های بزرگ ۲۰۲۰ مورد نقد و بررسی قرار می گرفت، اما متاسفانه این چنین نشده و پتانسیل های بسیاری در این میان هدر رفته اند. به نظر می رسد بازی قبل از انتشار به یک بازنگری کلی احتیاج داشته، اما هیچ وقت به این مرحله نرسیده و اشکالاتی در آن دیده می شود که به راحتی قابل اجتناب بودند. به هر حال، در ادامه ی این مقاله، نقد و بررسی کوتاهی خواهیم داشت بر بازی West of Dead. با من و گیمفا همراه باشید.

West of Dead از بازی هایی نیست که بخواهد مدت طولانی در خاطر کسی بماند و بعداً نامی از آن برده شود، اما چند ساعتی را که پای این بازی گذاشتم تا بتوانم آن را نقد کنم، به هیچ وجه ساعاتی نبودند که بخاطرش اذیت شده باشم. مخصوصاً سبک و سیاق گرافیکی بازی به قدری زیباست که واقعاً آدم را تشویق می کند تا مراحل را یکی پس از دیگری پشت سر بگذارد.

داستان بازی در سال ۱۸۸۸ و در شهر Purgatory واقع در ایالت Wyoming رخ می دهد. شما در نقش ویلیام میسون (William Mason) قرار می گیرید که در واقع قبلاً مرده و یک بار دیگر به زندگی برگشته است. در طول بازی، شما سعی دارید بفهمید ویلیام از کجا آمده و حقیقت بازگشت دوباره ی او به زندگی را بشکافید. داستان بازی برای عنوانی همچون West of Dead جذاب است و روایت آن هم در اکثر اوقات شما را راضی نگه می دارد. از همه بهتر اینکه صداگذاری شخصیت اصلی بازی، توسط آقای Ron Perlman صورت گرفته که خودش انگیزه ی کافی برای شنیدن کل داستان را به آدم می دهد. صداگذاری سایر شخصیت ها نیز به خوبی انجام شده و ترکیب این موضوع با پلات نسبتاً جذاب بازی، West of Dead را در زمره بازی هایی قرار می دهد که می توان با داستان آن لذت برد. در این میان چیزی که توجه مرا به خودش جلب کرد، طراحی بی نظیر کاراکتر اصلی بازی بود که هم از نظر ظاهری و هم از نظر صداگذاری، یک نقش اصلی قوی را ساخته است که اگر خود بازی را هم فراموش کنید، احتمالآً شخصیت اصلی آن در خاطرتان ثبت خواهد شد.

صداگذاری شخصیت اصلی بازی، توسط آقای Ron Perlman صورت گرفته که خودش انگیزه ی کافی برای شنیدن کل داستان را به آدم می دهد. صداگذاری سایر شخصیت ها نیز به خوبی انجام شده و ترکیب این موضوع با پلات نسبتاً جذاب بازی، West of Dead را در زمره بازی هایی قرار می دهد که می توان با داستان آن لذت برد.

گیم پلی West of Dead مخلوطی از خصوصیات منفی و مثبت است. می خواهم از خصوصیات مثبت آن شروع کنم. اول از همه اینکه کنترل ویلیام میسون، خوش دست و لذت بخش است. از آنجایی که بیشتر اوقات، دوربین از بالا مبارزات را نشان می دهد، استفاده از اسلحه های مختلف و سنگرگیری می توانست سخت و اذیت کننده باشد، ولی به لطف کنترل خوبی که سازندگان برای بازی در نظر گرفته اند، مشکلی از این جهت نخواهید داشت. البته این موضوع به این معنا نیست که خود مبارزات هم آسان هستند. اتفاقاً برعکس. West of Dead مبارزات نسبتاً سختی دارد و حتی پس از اینکه قلق بازی دستتان می آید هم می تواند به خوبی برایتان چالش ایجاد کند. دشمنان بازی تنوع نسبتاً خوبی دارند. برخی از آن ها از دور با اسلحه به شما شلیک می کنند و برخی دیگر، به سمت شما حمله ور می شوند که باید از نزدیک حساب‌شان را برسید. نکته ی قابل توجه، بیرون آمدن دشمنان از دل تاریکی است که می تواند شما را حسابی غافلگیر کند. در هر محیطی، تعدادی سنگر وجود دارد که هنگام مبارزه با دشمنان، بخصوص دشمنانی که از راه دور با شما می جنگند، می توانند به کارتان بیایند. البته این سنگرها هم دائمی نیستند و با چند شلیک دشمن، کاملاً متلاشی می شوند. بنابراین شاید بهتر باشد دشمنان را هر چه سریع تر و با استراتژی بیشتری از دور خارج کنید. اگر فانوسی در آن نزدیکی ها دیدید، می توانید با شلیک به آن، دشمنان را به حالت Stun دربیاورید و از این زمان برای کم کردن تعدادشان استفاده کنید.

از آنجایی که بیشتر اوقات، دوربین از بالا مبارزات را نشان می دهد، استفاده از اسلحه های مختلف و سنگرگیری می توانست سخت و اذیت کننده باشد، ولی به لطف کنترل خوبی که سازندگان برای بازی در نظر گرفته اند، مشکلی از این جهت نخواهید داشت. البته این موضوع به این معنا نیست که خود مبارزات هم آسان هستند. اتفاقاً برعکس. West of Dead مبارزات نسبتاً سختی دارد و حتی پس از اینکه قلق بازی دستتان می آید هم می تواند به خوبی برایتان چالش ایجاد کند.

به جز اکشن، بخش Exploration یا همان جستجوی بازی نیز بد نیست. در برخی از مراحل بازی، اگر کمی کنجکاو باشید می توانید به اتاقک هایی برسید که در آن امکان افزایش مهارت هایتان وجود دارد. مهارت های کاراکتر شما در West of Dead به سه قسمت تقسیم می شود. اولی Toughness نام دارد و برای افزایش نوار سلامت می توانید آن را ارتقا دهید. دیگری Perception است که بُرد و قدرت اسلحه هایتان را بالا می برد و آخری هم Resourcefulness، که قدرت اسلحه های جانبی را می تواند افزایش دهد. اما بازی آن طور که باید و شاید حس پیشرفت به شما نمی دهد. هر بار که بازی را می بازید، هرچه اسلحه داشتید هم از بین می رود و دوباره باید مرحله را شروع کنید که این موضوع خودش می تواند حوصله‌سربر شود. همچنین شما هرجا که بروید، نهایتاً اتفاقی می افتد که به کافه ای که بازی از آنجا شروع شده بود بر می گردید و برای مرحله ی جدید، دیگر اسلحه هایی که جمع کرده بودید را نخواهید داشت. این موضوع حس پیشرفت را از بازی می گیرد و از آنجایی که گیم پلی آن زیاد هم کوتاه نیست، می تواند خسته کننده باشد.

به جز اکشن، بخش Exploration یا همان جستجوی بازی نیز بد نیست. در برخی از مراحل بازی، اگر کمی کنجکاو باشید می توانید به اتاقک هایی برسید که در آن امکان افزایش مهارت هایتان وجود دارد. مهارت های کاراکتر شما در West of Dead به سه قسمت تقسیم می شود. اولی Toughness نام دارد و برای افزایش نوار سلامت می توانید آن را ارتقا دهید. دیگری Perception است که بُرد و قدرت اسلحه هایتان را بالا می برد و آخری هم Resourcefulness، که قدرت اسلحه های جانبی را می تواند افزایش دهد. اما بازی آن طور که باید و شاید حس پیشرفت به شما نمی دهد.

از اشکالات دیگر بازی باید به اشکالاتی مانند هدف گیری بازی اشاره کنم که خیلی جا داشت بهتر شود. West of Dead مشکل خاص و بزرگی ندارد که بخواهیم روی آن دست بگذاریم و بگوییم بخاطر این موضوع است که بازی نتوانسته خیلی حرفی برای گفتن داشته باشد، بلکه به خاطر همین مشکلات ریز و پرتعداد است که جذابیت خود را می بازد. سیستم سنگرگیری بازی خوب است ولی با باگ همراه است، بخش اکشن بازی خوب است ولی سیستم هدف گیری مشکل دارد، اسلحه ها متنوع اند اما اسلحه ای مانند شاتگان هنوز جای کار دارد و … . می بینید؟ اشکالات جزئی ولی پر تعداد.

گرافیک فنی و هنری بازی بسیار عالی است و West of Dead، هر چه هم که نداشته باشد، با گرافیک خاص و زیبایش تا حدی آن را جبران می کند. همانطور که بالاتر هم به آن اشاره کردم، صداگذاری در بازی عالی است و صداپیشه های زبردستی در آن ایفای نقش کرده اند. علاوه بر این، موسیقی های بازی به شدت زیباست و حتی اگر خود West of Dead را بازی نکرده اید، پیشنهاد می کنم موسیقی هایش را گوش کنید.

طراحی هنر بازی خاص و کم نظیر است. بازی با نور و تاریکی به بهترین شکل ممکن انجام گرفته است.

روی هم رفته، West of Dead یک عنوان خوب و قابل تقدیر است ولی شاید ایده ی کافی برای جذب همه را نداشته باشد. اگر از بازی های Rogue Lite لذت می برید، این عنوان را به هیچ وجه از دست ندهید، اگر هم که نه، باز هم می توانم بگویم یک بار بازی کردنش خالی از لطف نیست.