نبرد برای فتح جاده‌ها | نقد و بررسی بازی Need for Speed Heat

شاید کمتر کسی می‌توانست پیش بینی کند که فرنچایز پر سابقه و قدیمی‌ای مثل Need for Speed در نسل هشتم به چنین روزی بیفتد. در گذشته‌های نه چندان دور، طرفداران سبک ریسینگ انتخاب‌های بیشتری را در مقابل خود می‌دیدند. در کنار نسخه‌های مختلف Need for Speed، بازی‌های دیگری چون Split Second و سری Burnout احتمالا جزو بازی‌های نوستالژیک مخاطبان بازی‌های Racing قرار می‌گیرند. Forza Motorsport و Gran Tursimo هم که جایگاه خاص خود را دارند. در نسل هشتم اما، ریسینگ‌های موفق زیادی نداشتیم. یا بگذارید تصحیح کنم و بهتر بیان کنم، ریسینگ‌های موفق آرکید زیادی نداشتیم! می‌توان گفت Need for Speed Rivals، آخرین نسخه از سری NFS بود که آن‌هم نه به صورت کامل، اما خب توانسته بود تا حدی، کاربران و مخاطبان همیشگی سری Need for Speed را راضی نگه دارد. پس از NFS Rivals، دو نسخه دیگر از این مجموعه قدیمی منتشر شد و هیچ یک از این دو نسخه نتوانستند آن طور که باید و شاید، انتظارات را برآورده کنند. در واقع در نسل هشتم و در سبک ریسینگ، پیروزی کامل با مایکروسافت، Playground Games و سری Forza بود. در نسلی که حتی سونی هم نتوانستند با انتشار Gran Turismo Sport انتظارات را بر آورده کند و Drive Club یک شکست بزرگ و یکی از ضعیف‌ترین انحصاری‌های این نسل سونی و PS4 محسوب می‌شد، هم Forza Motorsport و هم Forza Horizon توانستند عملکردی درخشان را از خود بر جای بگذارند. آن قدر خوب و فوق‌العاده که حتی می‌شناسم افرادی را که کنسول PS4 دارند و برای تجربه Forza Horizon 4 برای مدتی کوتاه، یک Xbox One را کرایه کرده بودند.

خلاصه که این نسل، نسلی فوق العاده برای Forza بود. با توجه به سیمولیتور ( شبیه ساز ) بودن Forza Motorsport، شاید مقایسه این سری با Need for Speed کار چندان درستی نباشد; اما Need for Speed را می‌توان با Forza Horizon مقایسه کرد. به طور کلی، خوشبختانه Forza Horizon عملکرد فوق‌العاده‌ای طی چند سال اخیر از خود بر جای گذاشته است و آخرین نسخه آن هم در سال گذشته ( Forza Horizon 4 ) منتشر شد. در حالی که Forza Horizon به خوبی توانسته طرفداران سبک ریسینگ آرکید را راضی نگه دارد، Need for Speed طی چند سال اخیر چندان موفق نبوده و حتی برای بسیاری از کاربران قدیمی و طرفداران متعصب خود هم جای دفاع باقی نگذاشته است. بسیاری از ما با بازی‌هایی چون Need for Speed Hot Pursuit، Need for Speed Most Wanted و Need for Speed Underground، طرفدار این مجموعه شده‌ایم، در حالی که بازی‌هایی مثل Need for Speed Payback و Need for Speed ( 2015 ) کیلومترها با بازی‌های نام برده شده فاصله دارند. به طور کلی الکترونیک آرتس در نسل هشتم برای خود منتقدین و دشمنان زیادی را دست و پا کرده است. این کمپانی با هجمه‌ها و انتقادات زیادی دست و پنجه نرم می‌کند که شاید برخی از آن‌ها به ناحق باشند، اما خیلی‌هایشان هم به حق هستند. EA در نسل فعلی هم بازی خود داشته و هم بازی ناامیدکننده. به استثنای Anthem، این کمپانی در این نسل شوتر اول شخص بد منتشر نکرده است. هم Titanfall‌ها و هم Battlefield‌ها ( به استثنای Battlefield V که نتوانست موفقیت‌های نسخه‌های قبل را تکرار کند ) در ژانر خود جزو بهترین‌های نسل بوده‌اند. چند هفته پیش، یک مقاله جامع و مفصل در رابطه با عملکرد این کمپانی در نسل هشتم منتشر کردیم، جایی که سعی کردیم تمامی فراز و نشیب‌های شرکت آمریکایی را بررسی کنیم. به فراموشی سپردن Dead Space‌ و Dragon Age و همچنین خراب کردن Mass Effect، قطعا به مزاق هیچ گیمری خوش نمی‌آید. EA در این نسل، در برخی از برهه‌های زمانی توانسته از خود دفاع کند ولی خب اشتباهات غیر قابل انکاری هم داشته که نمی‌توان به سادگی از آن‌ها چشم پوشی کرد.

بخش عمده‌ای از اشتباهات Electronic Arts مربوط به Need for Speed می‌شوند. فرنچایزی دوست داشتنی که خب در سبک Racing، احتمالا شناخته‌شده ترین مجموعه حال حاضر و چند سال اخیر محسوب می‌شود. بخش عمده‌ای از سیاست‌های الکترونیک آرتس بر روی دو نسخه اخیر Need for Speed پیاده شده‌اند. Need for Speed ( 2015 ) و Need for Speed Payback! دو عنوانی هرگز نتوانسته‌اند در خور و شایسته نام Need for Speed عمل کنند. Need for Speed ( 2015 ) یک بازی کاملا آنلاین بود، مشکلاتی مثل یکنواخت بودن بازی شدیدا کاربران بازی را آزار می‌دهد. ارزش تکرار این بازی در مقایسه با دیگر نسخه‌های این مجموعه پایین بود و Payback هم مشکلات خاص خودش را داشت. پرداخت‌های بی‌رحمانه درون برنامه‌ای عملا بازی را زمین زد. به دنبال آن تکراری شدن مسابقات هم یک دلیل موجه بود تا بازیکنان به فکر گزینه‌های دیگر موجود در بازار باشند. در مجموع، NFS Payback نسبت به نسخه قبل بازی بهتری بود ولی خب باز هم یک شکست برای Need for Speed، محسوب می‌شد. شایعات مربوط به یک نسخه جدید از این مجموعه از پیش از گیمزکام آغاز شدند; جایی که یک خرده فروشی استرالیایی این بازی را لو داد. طولی نکشید که در وبسایت EA، عنوان Need for Speed Heat رسما تایید شد و در گیمزکام هم حضور پیدا کرد. چندی پیش در گیمفا، پیش نمایش این بازی را منتشر کردیم; در آن جا سعی کردیم که تمامی اخبار منتشر شده از این بازی را پوشش دهیم. یکی از نکاتی که در آن مقاله روی آن تاکید کرده بودیم، این بود که ظاهرا Ghost Games و EA قصد دارند تا سیاست‌های خود را اصلاح کرده و در اواخر این نسل، بالاخره یک Need for Speed قوی و مخاطب‌پسند را به بازار عرضه کنند. امیدوار بودیم که Need for Speed Heat لااقل به کاربران احترام گذاشته و روندی متفاوت از دو نسخه قبل را در پیش بگیرد. می‌دانستیم که خبری از لوت باکس‌ها در این نسخه نخواهد بود، سازندگان تایید کرده بودند که برای تجربه این بازی احتیاجی به اتصال دائم به اینترنت نیست و در نهایت، می‌شد حدس زد که Need for Speed Heat دست کم سعی می‌کند که از اشتباهات گذشته درس گرفته و دیگر آن‌ها را تکرار نکند.

بعد از Anthem و Need for Speed Heat، عنوان Star Wars Jedi Fallen Order دیگر پروژه بزرگ الکترونیک آرتس برای سال میلادی جاری محسوب می‌شود. Anthem شکست خورد، عنوان Need for Speed Heat را قرار است در ادامه بررسی کنیم و Star Wars Jedi Fallen Order هم بازی موفقی به نظر می‌رسد. از انتشار Need for Speed  تقریبا ۴ سال گذشته و Need for Speed Payback هم دو سال قبل منتشر شد. پیش از این دو، Need for Speed Rivals با بازخوردهای ضد و نقیضی رو به رو شده بود و اکنون نوبت به Need for Speed Heat، جدیدترین عضو خانواده Need for Speed رسیده است. عنوانی که احتمالا، اخرین Need for Speed برنامه‌ریزی شده برای نسل هشتم به شمار می‌رود و می‌تواند یک خداحافظی مناسب برای این مجموعه با نسل هشتم باشد. تا قبل از انتشار، Need for Speed Heat بازی خوش آتیه و پرهیجانی به نظر می‌رسید، شخصا امید زیادی به آن داشتم و اخبار منتشر شده از این بازی هم، اخبار امیدوارکننده‌ای بودند. اکنون در حالی که کمی بیش از یک هفته از انتشار بازی گذشته، می‌خواهیم بالاخره به این سوال پاسخ دهیم که آیا Heat، توانسته یک بار دیگر Need for Speed را به اوج بازگرداند یا خیر! سوالی که پاسخ مستقیم ” بله ” یا ” خیر ” دادن به آن، کار دشواری است! در ادامه با گیمفا همراه باشید تا نگاهی مفصل به جدیدترین نسخه سری Need for Speed و جدیدترین بازی منتشر شده از الکترونیک آرتس و Ghost Games داشته باشیم. این شما و این هم نقد و بررسی بازی Need for Speed Heat!

عنوان Need for Speed Heat برای طرفداران بازی‌های ریسنیگ آرکید می‌تواند یک تجربه فوق‌العاده باشد اما تا تلقی شدن به عنوان یک بازی فوق‌العاده راه زیادی در پیش دارد… در ادامه با نقد و بررسی بازی Need for Speed Heat در گیمفا در خدمت شما خواهیم بود.

قبلا آی پی‌های زیادی را دیده‌ایم که به لطف تجربه و درس گرفتن از شکست‌های نسخه‌های قبل، توانسته‌اند به موفقیت‌ برسند. شرکت‌های زیادی را هم می‌شناسیم که اشتباهات خود را فهمیده و در بازی‌های بعدی خود، این ایرادات را حل کرده‌اند. طبیعی است که انتظار داشته باشیم که یک بازی، وقتی در جایی می‌لنگد، سعی کند که ضعف‌های خود را در نسخه‌های بعدی خود تکرار نکند. از طرفی دیگر، همه می‌دانیم که بازی‌های Racing چه سیمولیتور و چه آرکید، برای موفقیت هیچ احتیاجی به یک داستان ندارند! آیا Forza Horizon روی داستان خود تمرکز دارد؟ اصلا در همین خانواده Need for Speed، آیا نسخه Hot Pursuit اصلا داستان داشت؟ به طور کلی در سری Need for Speed، داستان هرگز به داد بازی نرسیده است. چه در Need for Speed The Run که عملا یک بازی واقعا داستانی ( تمرکز بالا روی داستان و اتفاقات آن ) شده بود و چه Need for Speed Payback که آخرین نسخه این فرنچایز تا پیش از Need for Speed Heat به شمار می‌آمد. در مورد دو بازی که نام بردیم، داستان نه تنها به آن‌ها کمکی نکرده، بلکه غالب منتقدین و حتی بازی‌بازان، از آن به عنوان یک نقطه ضعف یاد کرده‌اند. پافشاری و اصرار Ghost Games بر روی این قضیه هم کمی عجیب است. به هر شکل، این آزمون خطاها فعلا جواب نداده‌اند و به کمک جدیدترین عضو خانواده سری Need for Speed هم نیامدند. همان طور که قبل از انتشار بازی هم مشخص شده بود، عنوان Need for Speed Heat هم مثل نسخه قبلی، یک داستان داشته و اتفاقا روی آن تمرکز زیادی هم دارد. به صورت پیش فرض می‌گوییم که داستان در بازی‌های Racing نقش چندان پررنگی نداشته و زیاد هم در رابطه با آن نباید سخت‌گیری شود. در مورد Need for Speed Heat ولی نمی‌توان چنین چیزی گفت. اکثر کارهایی که شما در دنیای بازی انجام می‌دهید در راستای داستان بازی هستند و خودِ سازنده روی آن مانور زیادی داده است. بنابراین نمی‌توان گفت که داستان، در بازی Need for Speed Heat از اهمیت پایینی برخوردار است. به هر شکل، داستان بازی Need for Speed Heat با آن چه در Need for Speed Payback دیدیم مقداری متفاوت است. اما این جا، در Heat داستان از چه قرار است؟

در واقع می‌توان این گونه توصیف کرد که داستان بازی Need for Speed Heat دو بخش دارد که هر دو بخش هم به هم وابسته بوده و با هم ارتباط مستقیم دارند. شب‌های Palm City از نظر گیم پلی متفاوت با روزهایش است و این موضوع در رابطه با داستان بازی هم صدق می‌کند. همان طور که اشاره شد، داستان بازی در شهر Palm City رخ می‌دهد، شهری که مجری قانون آن گروهبان فرانک مرسر ( LT Frank Mercer ) نام دارد. داستان بازی از جایی آغاز می‌شود که گروهبان مرسر در حال سخنرانی در رابطه با امنیت شهر و مسابقه‌دهندگان غیرقانونی است. طولی نمی‌کشد که شما اولین تعقیب و گریز را در بازی Need for Speed Heat تجربه خواهید کرد. تعقیب و گریزی توام با یک مسابقه هیجان انگیز! برخلاف بسیاری از بازی‌های دیگر، زمان زیادی لازم نیست صرف کنید تا شخصیت‌های مهم Need for Speed Heat را بشناسید. فرانک مرسر در ظاهر یک پلیس متعهد است اما خب در واقع یک آنتاگونیست محسوب شده و چندان هم آدم خوبی نیست! چرا؟ پاسخ به این سوال داستان نه چندان گرم و هیجان انگیز بازی Need for Speed Heat را برایتان اسپویل خواهد کرد. در همان چند ساعت ابتدایی بازی، شما با اکثر کاراکترهای مهم Need for Speed Heat آشنا خواهید شد. آنا و برادرش لوکاس، دکستر، فرانک مرسر و شاو از جمله کاراکترهای مهم بازی هستند که نقش اساسی را در داستان بازی ایفا خواهند کرد. کاراکترهایی که هیچ کدام، از جذابیت کافی برخوردار نبوده و نمی‌توانند در نقش خود، عملکرد قابل توجهی را داشته باشند. گروهبان مرسر و لوکاس، در این میان عملکرد بهتری دارند، در حالی که شخصی مثل شاو، یک شخصیت فوق‌العاده ضعیف ( به لحاظ شخصیت پردازی ) محسوب می‌شود. با وجود چنین مشکلاتی، روایت داستانی بازی بدون مشکل به نظر می‌رسد و حداقل از این لحاظ، یک سر و گردن بالاتر از عناوینی چون Need for Speed Payback است. شخصیت اصلی بازی هم ( که اکثر اوقات Rookie به معنی تازه کار مورد خطاب قرار می‌گیرد ) قابل شخصی سازی بوده و هم می‌تواند از جنس مذکر باشد و هم مونث. روکی در بین کاراکترهای بازی، ضعیف‌ترین محسوب شده و به هیچ عنوان نمی‌توانید با وی ارتباط برقرار کنید.

اصرار Ghost Games بر روی ارائه یک داستان در قالب یک بازی ریسینگ می‌تواند قابل ستایش باشد، به شرطی که پیشرفتی از آن حاصل شود. تاکنون هیچ یک از نسخه‌هایی که توسط Ghost Games توسعه داده شده‌اند، نتوانستند آن طور که باید و شاید داستان قابل قبولی را ارائه دهند. به صورت نه چندان محسوس، داستان Need for Speed Heat از Need for Speed Payback بهتر است اما خب این برتری، در حدی نیست که احساس شده و یا واقعا بیان شود! به هر شکل، بهتر بود که گوست گیمز به جای گنجاندن یک داستان سطحی و پر ایراد در محصول جدید خود، تمرکز خود را بر روی بخش‌های دیگر بازی بگذارد. خبر خوب این است که ریسینگ بودن Need for Speed Heat می‌تواند به ما کمک کند تا چندان روی داستان بازی تمرکز نکنیم و بیشتر سعی کنیم از دیگر بخش‌های جدیدترین ریسینگ این نسل، لذت ببریم.

شاید بتوان جذاب‌ترین و چالش برانگیزترین بخش بازی را، تعقیب و گریزهای آن دانست. با هر برخورد به ماشین‌های پلیس، مقداری از سلامتی ماشین شما کم شده و تا ماکزیمم سه بار با مراجعه به پمپ بنزین‌های کشف شده، می‌تواند سلامتی ماشین خود را پر کنید.

پس از یک تعقیب و گریز کوتاه اما جذاب، شما باید کاراکتر خود را از بین آواتارهایی که در اختیار شما قرار گرفته انتخاب کنید. خبر خوب این است که کاراکترهای گنجانده شده در بازی از تنوع قابل قبولی برخوردار هستند. در رابطه با مدل‌های موجود هم می‌توان از کلمه عالی استفاده کرد ولی استفاده از این مدل‌ها در بازی، مساوی شده با یک پتانسیل هدر رفته! بی‌شک، بی‌روح‌ترین شخصیت حاضر در بازی Need for Speed Heat همان کاراکتر اصلی است! کم حرف می‌زند و غیر مفید! حرکات و انیمیشن‌هایش هم به هیچ عنوان قابل قبول نیستند. در نتیجه شما می‌مانید و کاراکتری که توسط خودتان انتخاب شده، حتی به صورت گسترده قابل شخصی‌سازی است اما خب احتمالا رغبت نخواهید کرد تا روی او کار کنید. ترجیح خواهید داد زمان خود را بیشتر بر روی شخصی‌سازی ماشین یا ماشین‌های خود انجام دهید. موضوع مهم دیگر، این است که اگرچه آیتم‌های متنوع و زیادی برای شخصی‌سازی کاراکتر اصلی در بازی دیده می‌شوند، ولی خب اکثر این آیتم‌ها فاقد جذابیت بوده و همان مدل اولیه، دوست داشتنی‌تر ( شاید هم قابل تحمل‌تر! ) خواهد بود. همان طور که در چند پاراگراف بالاتر هم اشاره کردیم، گیم پلی بازی به دو بخش روز و شب تقسیم می‌شوند. اصلا زمانی که می‌خواهد از گاراژ یا خانه امن ( Safe House ) خود خارج شوید، باید انتخاب کنید که می‌خواهید شب باشد یا روز! تفاوت خاصی میان فعالیت‌های بین شب و روز دیده نمی‌شوند! تفاوت این‌جاست که برخی از مراحل بخش داستانی بازی تنها در طول روز فعال هستند و برخی دیگر در شب. به صورت کلی، اساسا تمامی فعالیت‌های شما در طول شب، فعالیت‌های غیرقانونی هستند و نیروهای پلیس هم در شب هنگام، غالبا موی دماغتان می‌شوند. در طول روز اما، مهم نیست چه‌قدر سرعت بروید و یا چه کارهای را انجام دهید، هیچ پلیسی شما را اذیت نخواهد کرد چون فعالیت‌هایتان کاملا قانونی محسوب می‌شوند. در حالی که مسابقات روز غالبا در یک پیست مشخص و از پیش طراحی شده اتفاق می‌افتادند، شب‌ها شما مهمان خیابان‌ها هستید و مسیری را باید طی کنید که با هیچ علامت فیزیکی مشخص نشده و باید به GPS و راهنمای فرضی دنیای بازی تکیه کنید. به طور کلی انجام مسابقات و دیگر فعالیت‌های جانبی هم در روز و هم در شب – به دلایلی که بعدا در موردشان صحبت خواهیم کرد – لذت‌بخش خواهند بود; ولی خب شب‌ها به دلیل دست و پنجه نرم کردن با نیروهای پلیس می‌توانند مقداری هیجان انگیز باشند. طرف دیگر قضیه هم، این است که اگر یک ریسینگ محض را ترجیح می‌دهید و دوست ندارید که پلیس‌ها یا ماشین‌های شهروندان مزاحم مسابقه دادنتان شوند، قطعا روز انتخاب بهتری برایتان خواهد بود. با تمامی این تفاسیر، ذکر یک نکته الزامی است. مسابقات روز و شب مکمل یکدیگر بوده و نمی‌توانید یکی از این دو مورد را کنار گذاشته و صرفا به دیگری توجه کنید.

یکی از مشکلات بزرگ بازی، تکراری بودن فعالیت‌های جانبی است. مراحل اصلی که انصافا از جذابیت بالایی برخوردار بوده و به اندازه کافی هم چالش برانگیز هستند را کنار بگذارید، روی فعالیت‌های جانبی بازی اما خیلی نمی‌توانید حساب کنید. البته خبر خوب این است که این فعالیت‌ها پاداش‌های خوبی هم به بازیکنان می‌دهند. به هر شکل، بخواهید یا نه، مجبور هستید که در جهانِ بازِ بازی Need for Speed Heat، فعالیت‌های جانبی را هم انجام دهید. بخش عمده‌ای از این فعالیت‌ها به انجام مسابقات مربوط می‌شوند. در طول روز مسابقات قانونی در پیست و در طول شب مسابقات غیرقانونی در خیابان‌ها! به غیر از مسابقه‌ها اما، بازی گزینه‌های زیادی را در اختیار شما قرار نمی‌دهد. خبری از تنوع فعالیت نیست و نهایتا یا باید با سرعت بالا بیلبوردها را خراب کنید و یا بتوانید از سرعت خاصی ( مثلا حداقل سرعت ۱۴۰ ) عبور کرده و از یک نقطه رد شوید. حقیقتا این گونه فعالیت‌ها خیلی زود خسته‌کننده خواهند شد. البته با رسیدن به هر سطح جدید، بازی یک سری چالش را پیش روی شما خواهد گذاشت و اتفاقا جوایز خوبی هم برای انجام دادن این چالش‌ها در نظر گرفته شده است. مثلا از شما خواسته می‌شود که هنگام تعقیب شدن توسط پلیس، حداقل ۵۰ یارد بپرید و یا در طول روز حداقل از دو Event برنده خارج شوید و یا شهر را بترکانید! برای گرفتن پاداش کافی است که چالش مورد نظر را اکتیو کرده و آن را به درستی به اتمام برسانید. ولی خب حتی این چالش‌ها هم نمی‌توانند آن طور که باید، تنوع را به بازی اضافه کنند. به همین خاطر علی‌رغم جذابیت بالای بازی، ارزش تکرار آن به شدت پایین آمده و می‌تواند پس از صرف هفت الی هشت ساعت تبدیل به یک بازی تکراری شود. حتی درگیری‌های شما با پلیس‌ها را هم نمی‌توان جزو فعالیت‌های جانبی بازی محسوب کرد; چرا که رخ دادن این اتفاق در یک بازی Open World کاملا طبیعی است. به هر حال با توجه به عقبه Need for Speed، می‌دانیم که اضافه کردن یک‌سری فعالیت‌های جانبی متنوع برای این فرنچایز، یک کار غیرممکن نیست! کار جایی آزاردهنده‌تر می‌شود که شما مجبور می‌شوید یک Event را دو بار تکرار کنید. در Need for Speed Payback، این مشکل یکی از مشکلات متداول بازی بود و یکی از دلایل زمین خوردن بازی مذکور نیز به شمار می‌رفت. Need for Speed Heat اما این مشکل را تا حد زیادی حل کرده است ولی خب کماکان این احتمال وجود دارد که شما به دلایلی مثل پایین بودن سطح ( level ) یا کم بودن پولتان ( واحد پولی بازی Bank نام دارد ) مجبور شوید یک Event را بیش از یک بار انجام دهید. صرف نظر از رتبه‌ای که در یک مسابقه کسب کرده‌اید، زمانی که یک Event را به پایان برسانید، بر روی نقشه یک تیک سبز رنگ بر روی لوگوی event ظاهر می‌شود. تیکی که در واقع نشان می‌دهد که شما قبلا این event را یک بار انجام داده‌اید.

روی بخش شخصی‌سازی ماشین‌ها به بهترین شکل ممکن کار شده است. شما تقریبا هر چیزی را در ماشین خود می‌توانید تغییر دهید. در این زمینه، Need for Speed Heat آن قدر برای شما آفر خواهد داشت تا خودتان دیگر خسته شوید!

خبر خوب دیگر در رابطه با جدیدترین نسخه از فرنچایز Need for Speed، بخش شخصی‌سازی بازی است. عنوان Need for Speed Payback مشکلات زیادی را با خود یدک می‌کشید. کسی هم منکر این حقیقت نمی‌شود که این بازی احتمالا یکی از پنج Need for Speed ضعیف منتشر شده تا به امروز است. با این وجود، حتی سرسخت‌ترین منتقدین NFS Payback هم نمی‌توانستند چشمان خود را بر روی بخش شخصی‌سازی گسترده بازی ببندند. پیش از این، اشاره کردیم که بازیکنان می‌توانند پوشش شخصیت اصلی بازی ( Rookie ) را هم تغییر دهند. این موضوع شاید چندان جذاب نباشد و بر روی گیم پلی بازی هم تاثیرش صفر باشد، اما وقتی در رابطه با ماشین‌ها صحبت می‌کنیم، داستان متفاوت می‌شود. منوی شخصی سازی ماشین‌ها در Need for Speed Heat آن قدر وسیع است که در نگاه اول، بازیکن شاید گیج شود! برای دسترسی به برخی از آیتم‌ها باید ابتدا به سطح خاصی رسیده باشید. این موضوع البته، بیشتر زمانی ملموس می‌شود که بازیکن بخواهد بر روی ماشین خود یک ارتقا انجام دهد. اساسا هر قطعه‌ای که در ماشین شما وجود دارد، می‌تواند ارتقا پیدا کند. توربو، سیستم خنک کننده، اگزوز، گیربکس، ترمز و ECU ماشین شما تنها بخشی از قطعات قابل ارتقا یک ماشین در بازی Need for Speed Heat به شمار می‌روند. البته در این مورد، شما همواره کاملا آزاد نیستید، بلکه محدودیت‌هایی هم برایتان تعریف شده است. طبیعتا، برای ارتقا دادن ماشین خود، باید مبلغ مشخصی را بپردازید. قطعات جدیدتر و قوی‌تر، الزاما گران قیمت نیستند اما خب خیلی اوقات برای این که Bank خود را در حالت بالانس نگه دارید، مجبور به انتخاب خواهید بود. به جز این، بازیکنان برای دست یابی به قطعات قوی‌تر باید ابتدا به سطح خاصی برسند. خب این موضوع هم اهمیت انجام دادن فعالیت‌های جانبی و اصلی را افزایش می‌دهد. در این صورت، مطمئن هستید که اگر ماشین بهتر می‌خواهید، باید XP بیشتری به دست آورید و راه به دست آوردن امتیاز تجربه ( XP ) هم مشخص است. علاوه بر تمامی فعالیت‌های جانبی که در رابطه با آن‌ها صحبت شد، یک سری چالش هم بازی در مقابل شما قرار می‌دهد که با انجام دادن هر دسته از چالش‌ها، می‌توانید روند افزایش سطح خود را تسریع ببخشید. در مورد ارتقا ماشین به اندازه کافی صحبت کردیم، در رابطه با تغییراتی که بر روی پرفورمنس ماشین تاثیر ندارند نیز باید گفت که Need for Speed Heat کولاک کرده است! شما می‌توانید ماشین خود را به هر رنگی که دوست دارید در آورید. تغییرات ظاهری ماشین به قدری گسترده هستند که بازیکن در نگاه اول شگفت زده می‌شود! شما حتی می‌توانید موارد جزئی مثل صدای اگزوز خود را هم تغییر دهید.

برای این که بازیکنان با یک آرکید هرچه جذاب‌تر و سریع‌تر همراه باشند، در محیط بازی Need for Speed Heat تقریبا همه چیز تخریب پذیر است. به این ترتیب در طول مسابقات، حین گشت و گذار در شهر و به خصوص تعقیب و گریزها، تقریبا مانع خاصی را در مقابل خود نخواهید دید. طبیعتا باید مراقب باشید تا به ساختمان ها برخورد نکرده و مراقب پمپ بنزین‌ها باشید، ولی در مجموع بسیاری از اجزای محیط شهر Palm City تخریب پذیر بوده و بازیکن در قبال برخورد با آن ها مجازات نخواهد شد. به عنوان مثال، حتی در برخورد با درخت‌ها نیز شما می‌توانید با همان سرعت قبلی به حرکت خود ادامه دهید و حتی سلامتی ماشینتان نیز کاهش پیدا نکند. شهر Palm City، شهری نیست که تمامی اقلیم‌ها را در خود گنجانده باشد ولی خب Ghost Games توانسته از Palm City، یک شهر زیبا بسازد. این موضوع خصوصا، زمانی خودش را نشان می‌دهد که رانندگی کردن در شب را انتخاب کنید. نورپردازی بازی در خور یک بازی نسل هشتمی بوده و به بازی Need for Speed Heat جان بخشیده است. معماری شهر هم شاید نتواند خود را در زمره “بهترین‌ها” جای دهد، ولی خب باز هم توانسته انتظارات را برآورده کند و حداقل از زیر تیغ انتقادات در امان باشد. البته به طور کلی، در اکثر نسخه‌های سال ۲۰۱۰ به بعد سری Need for Speed، نسخه‌های مختلف این بازی در طراحی هنری عملکردی گاها قابل قبول و گاهی اوقات هم خیره کننده داشته‌اند. با وجود تمامی انتقاداتی که به نسخه‌های اخیر این مجموعه وارد است، اما نمی‌توان این موضوع را انکار کرد. حال در این زمینه شاید Need for Speed Heat این مجموعه را به جلو حرکت نداده باشد، ولی توانسته حداقل‌ها را رعایت کند. در بحث گرافیک فنی اما نمی‌توان بازی را بی نقص دانست. متاسفانه کیفیت تکسچرها در خور عنوانی که در سال ۲۰۱۹ منتشر می‌شود نیست و هنوز جای کار دارد. در بحث طراحی صورت کاراکترها هم نمی‌توان از Need for Speed Heat تعریف و تمجید به عمل آورد و برعکس، می‌توان از آن انتقاد کرد. به هر ترتیب، وقتی صحبت از گرافیک می‌شود، NFS Heat در برخی زمینه‌ها می‌تواند از خود دفاع کند و گاهی اوقات هم کم می‌آورد. بر کسی پوشیده نیست که یکی از ارکان لذت بردن از بازی‌های ریسینگ، استفاده از موسیقی‌های مناسب است; چیزی که به صورت واضح، گوست گیمز در رابطه با آن کم کاری کرده و نتوانسته موزیک‌های هیجان‌آور و مخاطب‌پسندی را در بازی خود جای دهد.

Need for Speed Heat یک بازی جذاب است که طرفداران Racing را می‌تواند برای ساعت‌ها مشغول و سرگرم نگه دارد.

عنوان Need for Speed Heat ابدا بازی بدی نیست ولی خب در مقایسه با نسخه‌های پیشتاز این مجموعه، نمی‌تواند حرف‌های زیادی برای گفتن داشته باشد. استفاده از داستانی که کم و کاستی‌های زیادی دارد، باعث پیشرفت این نسخه به نسخه‌های نسل هشتمی دیگر این مجموعه نشده است. ولی خب تعقیب و گریزهای هیجان انگیز در کنار مسابقات چالش برانگیز و جذاب، می‌توانند بازیکن را بیش از ۱۰ ساعت سرگرم نگه دارند. تجربه بازی Need for Speed Heat برای طرفداران قدیمی این مجموعه و همچنین طرفداران سبک Racing، یک تجربه واجب است و به هیچ بهانه‌ای نباید از آن بگذرند. عنوان Need for Speed Heat اگرچه نقص‌هایی دارد که اتفاقا غیرقابل چشم پوشی هم هستند، اما همچنان یک بازی امیدوار کننده بوده که می‌تواند بازی‎بازان را با Electronic Arts آشتی دهد و یک خداحافظی به یاد ماندنی برای این مجموعه با نسل هشتم باشد.