نُت هشتم | بهترین موسیقی بازی‌ها

بین مقاله هایی که تا به امروز نوشته ام، این یکی شاید حکم آن فرزندی را داشته باشد که پدر و مادر او را بیشتر دوست دارند ولی به روی خود نمی آورند! البته من که به روی خودم هم آوردم ولی چه باید کرد که برای من بخش موسیقی بازی ها شاید اندازه ی خود گیم پلی مهم باشد. این موسیقی است که لحظات به یاد ماندنی بازی ها را در ذهن شما ثبت می کند. البته این موضوع فقط مخصوص بازی ها نیست، ما انسان ها موجوداتی هستیم که حتی خاطرات زندگی خودمان را هم با یک سری موسیقی به خاطر می آوریم. مطمئناً همه ی ما با شنیدن برخی آهنگ ها به گذشته پرتاب شده ایم و خاطره هایمان را مرور کرده ایم. برای برخی موسیقی همان قرصی است که بدون آن نمی توانند آرام بگیرند، برای برخی دیگر پروتئینی است که قبل باشگاه رفتن به آن نیاز دارند، برای تعدادی از انسان ها تریبونی برای ابراز عقیده هایشان است و برای بعضی ها هم آن در خروجی است که هنگام آتش گرفتن یک ساختمان به سمت آن می دوند. موسیقی از شخصی ترین مفاهیم زندگی یک فرد است و می توان با جرئت گفت صنعت سینما و بازی بدون موسیقی به چیزهای دیگری تبدیل می شوند که اصلاً دوست داشتنی نخواهند بود.

در مقاله ی نُت هشتم که الآن مشغول مطالعه ی آن هستید، به سراغ بهترین موسیقی هایی رفته ام که تا به حال بر روی محصولات هنر هشتم (که گیم است) گذاشته شده اند. آهنگسازی در بازی مقوله ای کاملاً منحصر به فرد است و شاید حتی از آهنگسازی فیلم هم سخت تر باشد. یک آهنگسازی بد می تواند کل تجربه ی شما را از یک بازی تلخ کند، در حالی که یک آهنگسازی خوب قدرت آن را دارد تا یک بازی متوسط از نظر گیم پلی را به یک تجربه ی بسیار لذت بخش تبدیل کند. موسیقی در بازی، آن حرف هایی است که سازندگان نتوانسته اند در گیم پلی و استوری جایی برای آن ها پیدا کنند. حرف هایی که بسیار عمیق تر از آنند که بتوان آن ها را به زبان آورد. البته همه ی بازی ها چنین زمانی روی آهنگ بازی هایشان نمی گذارند، همانطور که چنین زمانی برای داستان و گیم پلی برخی بازی ها گذاشته نمی شود، بنابراین در این مقاله به سراغ بهترین نمونه های آهنگسازی بازی ها تا به امروز رفته ام. چند المان مختلف مانند محبوبیت آن قطعه، عمر آن و تطابق آن با بازی و داستان در نگارش این متن مد نظر بوده اما این را از همین اول بگویم که موسیقی از چیزهایی است که کاملاً به سلیقه بستگی دارد و این موضوع اجتناب ناپذیر است. تا جایی که امکان داشته سعی کرده ام نظر شخصی ام را کمتر دخالت دهم و لیستی درست کنم که ناعادلانه نباشد، اما اگر بازی مورد علاقه تان را در این لیست نمی بینید ناراحت نشوید! زیرا این قطعات بیشتر از اینکه «بهترین» باشند، «به یاد ماندنی ترین»ها هستند و محدودیت حجم مقاله طبیعتاً این اجازه را نمی دهد که بخواهم هر بازی ای که آهنگسازی خوبی داشته در آن جای دهم. این را هم بگویم که موارد نوشته شده ترتیب خاصی ندارند، چون به نظر من رده بندی آهنگ جزو بیهوده ترین کارهایی است که یک فرد می تواند انجام دهد و هر آهنگ مناسب یک موقعیت خاص و یک بازی خاص است. حالا نفسی عمیق بکشید تا لیست را شروع کنیم، آهنگ های هیجان انگیزی آن پایین تر انتظار شما را می کشند!

Prince of Persia: Warrior Within

از جمله عناوینی که هیچ گاه از موسیقی آن سیر نشده ام، سری شاهزاده ی ایرانی (Prince of Persia) است. البته از یوبی سافت چیز دیگری هم انتظار نمی رود و با وجود بی اهمیتی به برخی موارد، در کل بازی های این شرکت همیشه به دل می نشینند. این سری هم که در کشور ما به خاطر نام آن همیشه بیشتر جلب توجه کرده است، البته در بقیه ی جاهای دنیا هم به جز این نیست و خیلی ها در انتظار نسخه ی جدید این سری هستند که معلوم نیست کی منتشر می شود. Prince of Persia: Warrior Within قطعه های فوق العاده ای داشت که هر کدام از آن ها را می توان بارها گوش کرد. اگر سری به یوتیوب بزنید، ساندترک های این نسخه از Prince of Persia تعداد بازدید بسیار بالایی دارند و اینکه آهنگ های یک بازی ۱۵ سال پس از انتشارش هنوز هم روزانه شنیده می شوند، خودش دلیلی کافی بر شاهکار بودن این قطعات است. چیزی که قطعات این بازی را خاص می کند، ترکیب موسیقی هارد راک با تم شرقی است که هم انرژی بخش است و هم احساسی. اگر بیشتر از موسیقی هارد راک و متال خبر داشته باشید، می دانید قطعه ی I Stand Alone از گروه Godsmack هم در این بازی به کار گرفته شده بود که از شاهکارهای این گروه است.

Assassin’s Creed II

سری Assassin’s Creed بدون شک کاندید یکی از بهترین بازی ها در زمینه ی جذابیت بصری است و این موضوع به ویژه از نسخه دوم این سری آغاز شد و تا امروز هم ادامه دارد. اما گرافیک و رنگ بندی همه ی ماجرا نیست، Assassin’s Creed 2 یکی از بهترین موسیقی های بازی ها را دارد. اصلاً به توضیح بیشتری احتیاج نیست، کافی است قطعه ی Ezio’s Family را گوش دهید تا بفهمید چه می گویم. اینکه چطور این همه احساس در آن واحد می تواند در یک قطعه جا بگیرد سوالی است که باید از آهنگساز این بازی پرسید. البته Assassin’s Creedهای بعدی هم در زمینه ی موسیقی بسیار قوی ظاهر شده اند، اما این بازی از نظر موسیقی (و احتمالاً از بسیاری از نظرهای دیگر!) پادشاه آنهاست. اگر تریلر بازی Assassin’s Creed: Revelations را دیده باشید، آهنگی که بر روی آن گذاشته شده بود را از خاطر نخواهید برد. تا اینجای کار به نظر می آید یوبی سافت گردن کلفت این لیست است!

Rise of Nations

اگر نام Rise of Nations به گوشتان نخورده است، باید بگویم آدم بدشانسی هستید! البته روزهای بدشانسی شما تمام شده و حالا نام این بازی را در این لیست مشاهده کردید. یکی از بهترین بازی های استراتژیکی که در طول تاریخ ساخته شده و بدون شک یکی از به یاد ماندنی ترین آن ها. بازی های این سبک معمولاً همیشه از نظر موسیقی غنی هستند و بازی هایی مثل Civilian، Starcraft II و Tropico هم قطعاتی دارند که هیچ گاه از یاد نمی روند، اما هیچ کدام Rise of Nations نمی شوند. قطعاتی که یکی پس از دیگری در طول بازی پخش می شوند و شما را در زمان ساخت و ساز و رشد، جنگ و خونریزی و همچنین داد و ستد و معامله تنها نمی گذارند، واقعاً شاهکار هستند. اگر جایی نام این بازی را اول لیست دیدید تعجب نکنید و بدانید که لیاقتش را دارد. برای نمونه آهنگ High Strung را گوش کنید، مو بر تن آدم سیخ می کند!

 Legend of Zelda: Skyward Sword

بازی Legend of Zelda از آن سری هایی است که تا به حال بازی نکرده ام (متاسفانه!) اما موسیقی آن را شنیده ام. طرف مثبت قضیه این است که می دانم که تنها آدمی نیستم که این شرایط را دارد و تعداد بسیاری از گیمرهای دیگر هم موسیقی بی نظیر آن را شنیده اند، بدون اینکه آن را بازی کرده باشند. به هرحال شاهکار Mahito Yakota کار خودش را کرده و همواره او را در زمره ی بهترین آهنگسازان موسیقی قرار داده است. تم اصلی Legend of Zelda: Skyward Sword هم قطعه ی پیشنهادی من از این بازی است.

ICO/Shadow of Colossus

دو بازی ICO و Shadow of Colossus از احساسی ترین بازی های تاریخ بازی های کامپیوتری هستند که بسیاری از گیمرها را گریاندند و به آن ها عمیق ترین مفاهیم را یاد دادند. Fumito Ueda، کارگردان هر دو بازی، عمق دید بسیار بالایی دارد و این دو بازی را جوری به یکدیگر چسبانده است که هر یک از آن ها را می توانید به تنهایی بازی کنید، اما با یکدیگر است که معنا می گیرند. جالب اینجاست که هر کدام از این دو شاهکار را اول بازی کنید، بازی دیگر می تواند ادامه ی اولی باشد. طبیعی است که یک بازی احساس محور، قطعات احساسی هم داشته باشد. قطعه ی پیشنهادی من، Castle in the Mist است. گوش کنید و لذت ببرید.

Uncharted 3

انتخاب یک بازی از سری Uncharted برای قرار دادن در این لیست بسیار سخت است. اصلاح می کنم، قرار دادن فقط یک بازی از این سری در هر لیستی سخت است (مگر اینکه آن لیست، لیست بدترین بازی ها یا چیزی مانند آن باشد)! در طول چهار بازی کامل و یک Spin Off که چیزی از یک بازی کامل کم نداشت با این سری بودیم و ماجراجویی کردیم. وقتی نام ناتی داگ بر روی یک بازی می آید یعنی باید آن را زندگی کرد، بازی کردن کافی نیست! بخش صدای Uncharted در کل یکی از بهترین هاست، از صداپیشگی نولان نورث و کلادیا بلک گرفته تا موسیقی آن که با ظرافت خاصی ساخته شده است. به جز قطعه ی Nathan Drake Theme، در سومین شماره ی این سری قطعه ای به نام Caravan وجود دارد که هنگام تعقیب و گریز نیروهای دشمن در ربع الخالی نواخته می شود و حس حماسی عجیبی دارد. از آنجایی که بیشتر داستان این قسمت در مناطق کویری دنبال می شود، موسیقی آن نیز تمی شرقی – عربی دارد. قطعه ی Caravan را به عنوان نمونه پیشنهاد می کنم گوش کنید.

Final Fantasy X

فاینال فانتزی نسخه ی اصلی و فرعی زیاد دارد. در واقع این فرنچایز جزو معدود بازی های داستانی است که اینقدر شماره ی اصلی منتشر کرده است. در بازی هایی که فرنچایز زیاد دارند معمولاً یکی دو تا از آنها بیشتر به چشم می آید. یکی از نسخه های فاینال فانتزی که خیلی به مذاق بازیبازان خوش آمد، نسخه ی دهم آن بود. به جز بخش داستانی جالب که همواره یکی از خصوصیات این سری بوده است، بازی ساندترک های فوق العاده ای هم داشت. حدود ۴ ساعت و نیم ساندترک که اکثرشان به نحوی شما را تحت تاثیر خود قرار می دادند، این بازی را به رتبه ی اول این لیست از جهت طولانی بودن پلی لیست پرتاب می کند. برای نمونه به قطعه ی To Zanarkand مراجعه کنید و از این تکنوازی کم نظیر پیانو لذت ببرید.

Devil May Cry 3: Dante’s Awakening

راستش را بخواهید ایده ی این مقاله بعد از تمام کردن بازی Devil May Cry 5 به ذهنم رسید. Devil May Cry از آن سری هاست که طرفداران بسیار وفادار و سرسختی دارد. امروزه شاید کمتر بازی ای اینقدر طرفدار سرسخت داشته باشد، اما طرفداران DMC همچنان محکم به پای بازی مورد علاقه شان ایستاده اند. اصلاً هم جای تعجب ندارد، مبارزات بی نظیر که هر بار استانداردهای صنعت بازی را چند پله بالا می برد، گرافیک عالی و داستان و کاراکترهای جذاب همگی در یک بازی جمع شده اند تا DMC را به یکی از ماندگارترین و جریان ساز ترین بازی های دنیا تبدیل کنند. اما همه ی اینها، بدون ساندترک های خفن این سری معنا نمی گیرند. Devil May Cry بدون ساندترک هایش دیگر Devil May Cry نیست. به جز بازی Brutal Legends که کلاً موضوعش درباره ی موسیقی هوی متال و موزیسین های افسانه ای این سبک بود، Devil May Cry تقریباً تمام قطعاتش متال هستند که گاهی اوقات با موسیقی کلاسیک ترکیب شده و حس جالبی را به مخاطب انتقال می کنند. از آنجایی که در این بازی اتفاقات ماورایی خیلی می افتد، ترکیب صداهای کلیسایی و غرش گیتار الکتریک، تم بهشت و جهنم را برای هر بازیبازی به تصویر می کشد. تمام بازی های این سری از نظر آهنگسازی عالی هستند، اما سومین شماره ی آن چیز دیگری است. قطعه ی Devils Never Cry را از این بازی پیشنهاد می دهم.

NieR: Automata

NieR: Automata از آن بازی هایی است که تا یک مدت بعد از انتشارش زیاد خبرساز نبود و بعد بازیبازان و منتقدان آن را کشف کردند و تبدیل به یک پدیده شد. در طراحی این بازی واقعاً خلاقیت های بسیاری به کار رفته است، از سیستم مبارزات نوآورانه ی آن گرفته تا سبک گرافیکی و کاراکترهای خاص. اما شاید چیزی که بسیاری از افراد درباره ی آن سخن می گویند، آهنگسازی این بازی است. موسیقی NieRدر مدتی کوتاه توانست کاری کند که الآن هر لیستی بدون نامش ناقص است. در این بازی نوعی درد وجود دارد که با اعماق وجود آن را درک خواهید کرد، بنابراین قطعات بازی هم بیشتر روی این موضوع مانور داده اند. از این بازی A Beautiful Song را برای شنیدن پیشنهاد می کنم. حوالی دقیقه ی ۱:۴۶ این قطعه صدایی می گوید Fa male qui nel cuore که ایتالیایی است و انگلیسی اش می شود: It hurts here in the heart. فکر کنم حساب کار دستتان آمده باشد… .

Need for Speed: Most Wanted

شاید یادتان نیاید ولی EA قبل از اینکه به یک غول پول پرست تبدیل شود، بازی های بسیار خوبی تولید می کرد و آن کلمه ی “Arts” در نامِ Electronic Arts معنی داشت. بازی Need for Speed: Most Wanted یکی از بهترین عناوین سبک مسابقه ای تا به امروز است. داستان بازی، راحتی و لذت بخش بودن کنترل ماشین ها و گرافیکی که در زمان خود سرآمد بود، همگی باعث شدند تا این عنوان یکی از بهترین های سری خود و سبک ریسینگ شود. یک ماشین سواری آرکید، بدون موسیقی خوب خیلی به درد نمی خورد. شخصاً عادت دارم موقعی که مجازاً ماشین سواری می کنم صدای موسیقی بازی را صفر کنم و خودم آهنگ پخش کنم، اما این بازی جریانش فرق می کند. کل مدتی که Most Wanted را بازی می کردم، هیچ گاه این کار را نکردم، بلکه حتی قطعات مختلف آن را دانلود کرده و هر روز چندین بار به آن ها گوش می دادم. این بازی بهترین ها را گلچین کرده و داخل پلی لیستش قرار داده بود. قطعه پیشنهادی من از این بازی I am Rock است.

(GOD OF WAR (2018

زندگی پرماجرای خدای جنگ یعنی کریتوس، همیشه مورد استقبال بازیبازان قرار گرفته و ریبوت این بازی در سال ۲۰۱۸ هم همانطور که می دانید عنوان بهترین بازی سال را از اکثر جاها از آن خود کرد. God of War از آن بازی هایی است که خودشان دلیل لازم و کافی برای خرید یک کنسول اند و فارغ از سلیقه ای که دارید، اگر تا به حال God of War را بازی نکرده اید، یکی از بهترین عناوین دنیای بازی های کامپیوتری را از دست داده اید. قطعات به کار رفته در این سری همواره حماسی و زیبا بوده و با حال و هوای یونان باستانی آن کاملاً تطابق داشته اند. در بازی آخر این موضوع به اوج خود رسید و با قطعاتی مثل Memories of Mother , Ashes و Salvation زندگی کردیم. در کل قطعات این بازی حال و هوای معنوی خاصی داشته و با خط داستانی زیبای آن کاملاً همخوانی دارد. آهنگساز این بازی آقای Bear McCreary است و قطعه ی پیشنهادی من God of War است.

(DOOM (2016

چه کسی است که ادعای گیمری کند و بازی DOOM را نشناسد؟ اولین بازی سه بعدی دنیا که از همان اول موفق شد جهنم را روی زمین بیاورد. DOOM به بی مغز بودن گیم پلی اش معروف است، دقیقاً مانند Wolfenstein. البته دومی بعدها سعی کرد داستان خوبی هم به گیم پلی خوشمزه اش اضافه کند و موفق هم شد، اما DOOM همواره ترجیح داده بازی خود را کاملاً خطی نگه دارد. تقریباً همه ی کاری که از اول تا آخر این بازی می کنید، به دست گرفتن اسلحه های مختلف با تعداد گلوله ی زیاد و قلع و قمع کردن دشمنان جهنمی تان است. برای این کار به یک لیست خفن احتیاج دارید و از آن جایی که گویا سبک مورد علاقه ی همه ی شیطان کُش ها متال است، این بازی هم قطعات سنگینی دارد که لذت مبارزات شلوغ آن را دو چندان می کند. اگر باشگاه می روید باید بگویم موسیقی این بازی برای باشگاه هم بسیار مناسب است! قطعه ی پیشنهادی من از این بازی Rip & Tear است. احتمالاً از نام قطعه حدس می زنید که با چه چیزی طرف هستید! Mick Gordon، مرسی بابت این ساندترک های فوق العاده!

Silent Hill 2

اگر تا به حال Silent Hill بازی نکرده اید می توان شما را بخشید، اما اگر آهنگ های فوق العاده ی آن را نشنیده اید دیگر بدون شک نابخشودنی هستید! هر صنعتی چند نابغه دارد و صنعت ویدیو گیم بدون آهنگسازی های نابغه ی خود یعنی Akira Yamaoka بی معناست. شاید در بازی های سبک ترسناک (و همچنین فیلم های این سبک) آهنگسازی اهمیت کمی بیشتری نسبت به سایر سبک ها داشته باشد، زیرا نصف بار ترسناک بودن بر دوش آهنگسازی خوب و هوشمندانه ی آن و نیز فشاری است که از جهت روانی به مخاطب وارد می کند. سری Silent Hill همواره آغشته به غم و اندوه بوده اند و ترس تنها المان نهفته در این سری نیست. کاراکترهایی که با آن ها بازی می کنید گناهکارند و گذشته ای تاریک داشته اند که باعث شده اکنون موجوداتی مطابق با گناهان خود سر راهشان ظاهر شود. همچنین داستان بازی همواره دوز خوبی از احساس را در خود حل کرده است. اگر آب دستتان است زمین بگذارید و قطعه ی Not Tomorrow را از این بازی گوش کنید. بعد از آن نسخه ی پیانو و گیتار آن را هم گوش کنید و کلاً نگذارید چیزی با این نام ندیده و نشنیده باقی بماند! این قطعه در هنگام مرگ لیزا نواخته می شود و یکی از احساسی ترین و زیباترین قطعات موجود در بازی های کامپیوتری است.

The Witcher 3: Wild Hunt

کم کم داشتید تعجب می کردید که چرا اثری از Witcher 3 در این لیست نیست، نه؟ اما مگر می شوید لیستی در مورد بهترین ها نوشته شود و The Witcher 3 در آن حضور نداشته باشد؟ بازی های اول و دوم این سری با وجود اینکه بازی های بسیار خوبی بودند اما هیچ کدام اندازه ی نسخه ی سوم جریان ساز نشدند. این بازی در اواسط سال ۲۰۱۵ عرضه شده است و پس از گذشت تقریباً چهار سال، جوری از آن صحبت می شود که انگار هفته ی پیش ریلیز شده! ۳ The Witcher  یک بازی همه چیز تمام با گیم پلی بی نقص، گرافیک عالی، داستانی عمیق و شنیدنی و کاراکترهای خوش تیپ و زیبا و دوست داشتنی است. بعید است چنین بازی دوست داشتنی ای روی بخش صدا و موسیقی کم گذاشته باشد. بنابراین باید بگویم قطعات ساخته شده برای این بازی، یکی از دیگری هنرمندانه تر ساخته شده و با تم حماسی و تخیلی بازی کاملاً در هم تنیده شده اند. انتخاب یک قطعه از بین تمام این قطعات زیبا و شنیدنی کار سختی است، اما ترجیح می دهم اول The Trail را به شما پیشنهاد کنم… البته اگر از معدود بازیبازهایی هستید که هنوز این شاهکار را تجربه نکرده اند!

The Elder Scrolls V: Skyrim

پنجمین نسخه از سری The Elder Scrolls از هر جهت بازی خاصی بود. هنوز هم که هنوز است این بازی با ۳۰۰ ساعت گیم پلی اش فراموش نشده! البته ۳۰۰ ساعت فقط یک عدد است و معمولاً کسی که چند ده ساعت از بازی را طی کند دیگر نمی تواند آن را رها کند و تا ابد اسکایریم بازی خواهد کرد. نکته ی دیگر این بازی، سایز بزرگ همه ی چیزهایی بود که در آن استفاده شده بود. صدها سیاهچاله، اژدهاهای غول پیکر (اژدها بزرگ تر است یا غول؟) و صدها ماموریت جانبی و آیتم و خلاصه همه چیز. آهنگسازی این عنوان هم چیزی از بقیه ی قسمت هایش کم نداشت و بالغ بر سه ساعت و نیم ساندترک حماسی همه را راضی نگه داشت. اگر می خواهید جرعه ای از این معجون بی نظیر را بدون بازی کردن بازی بنوشید، به سراغ قطعه ی Dragonborn بروید که آهنگساز آن آقای Jeremy Soule است. بازی های نقش آفرینی معمولاً در بخش آهنگسازی قوی ظاهر می شوند و Skyrim هم جزو قوی ترین هاست.

Bioshock: Infinite

اگر بگویم Bioshock: Infinite جزو ده بازی برتر تاریخ است فکر نمی کنم کسی اعتراضی داشته باشد. سری بایوشاک یک شاهکار بی بدیل در دنیای بازی هاست و Bioshock: Infinite هم شاهکار شاهکارهاست. بدون شک قوی ترین نکته ی بایوشاک داستان سرایی بی بدیل آن است و کافی است کمی وقت بگذارید تا داستان الیزابت و بوکر شما را مانند گردابی وسیع به داخل خود بکشد. آنقدر داستان این بازی قویست که شخصاً پس از طی چند ساعت فهمیدم که بازی چیزی به نام میان پرده (Cut-scene) ندارد! نیازی هم به آن ندارد، زیرا داستان به بهترین و روان ترین شکل ممکن روایت می شود. اما بیایید آن در را باز نکنیم، چرا که ساعت ها و ساعت ها می توان فقط درباره ی داستان این بازی نوشت. نکته این است که از وقتی وارد منوی بازی شدم، قطعه ی After You’ve Gone مرا تسخیر کرد، طوری که هیچ وقت دلم نمی آمد پس از ورود به بازی آن را بلافاصله شروع کنم و اول موسیقی منو را کامل گوش می کردم! بعد وارد بازی شدم و با قطعات شاهکار دیگری روبرو شدم و فهمیدم این بازی دلش نمی خواهد حتی نیم نمره از ۱۰ پایین تر باشد! آوردن نام این بازی در این لیست اصلاً عجیب نیست، در واقع اگر نامش را نمی آوردم باید تعجب می کردید!قطعه Welcome to Columbia را از این بازی گوش کنید و لذت ببرید.

Child of Light

فقط به نام بازی توجه کنید که چقدر لطیف و زیباست تا دستتان بیاید باید انتظار چه نوع موسیقی ای را در این بازی داشته باشید. بازی Child of Light در سال ۲۰۱۴ مانند داستان آن پسر بچه ای بود که میان جمعی از کمانداران خبره می رود و با اعتماد به نفس، تیر را دقیقاً وسط هدف می نشاند. این بازی بار دیگر نشان داد که دنیای بازی فقط به گرافیک خفن، گیم پلی چند صد هزار دلاری و نقشه های چند صد کیلومتری نیست و بازی باید روح داشته باشد تا به دل بنشیند. نه تنها موسیقی بازی که شاهکاری بی بدیل بود، بلکه طراحی هنری خاص و چشم نواز بازی و داستان لطیف آن هم حالا حالاها از خاطر کسی نمی روند. قطعه ی Aurora’s Theme را گوش کنید تا بفهمید از چه حرف می زنم. آهنگسازی این بازی خارق العاده است.

Everybody’s Gone to the Rapture

بازی Everybody’s Gone to the Rapture از معدود بازی هایی است که جزء به جزء واقعاً زیباست، اما وقتی این اجزاء در کنار هم قرار می گیرند، نتیجه ی کلی تعریفی ندارد! از جمله بخش های زیبای آن، گرافیک چشم نواز و آهنگسازی بسیار خوب آن است که این بازی نه چندان موفق را هنوز هم زنده نگه داشته است. مانند مورد قبلی، این بازی هم نام شاعرانه ای دارد و قبل از اینکه حتی به سراغ بازی بروید می توانید حدس بزنید با یک بازی مرموز و احساسی طرف هستید. آهنگساز این باز خانم Jessica Curry است و قطعه ای که از این بازی برای شنیدن به شما پیشنهاد می کنم، All the Earth نام دارد.

Mass Effect 3

بازی Mass Effect را که فراموش نکرده اید؟ یکی از بهترین بازی های سبک اکشن نقش آفرینی که مورد تحسین تقریباً همه ی انسان های روی کره ی زمین قرار گرفت! سومین نسخه از این بازی یک شاهکار فراموش نشدنی در تاریخ بازی های کامپیوتری است. داستان غنی و گرافیکی که در آن زمان بهتر از آن وجود نداشت و گیم پلی نوآورانه و لذت بخش، همگی این عنوان را به یک عنوان فراموش نشدنی و کامل تبدیل کرده اند. اما Mass Effect احتمالاً بهترین موسیقی را هم در بین عناوین علمی تخیلی دارد. البته هر سه شماره ی اصلی این سری چیزی از جهت آهنگسازی کم ندارند و همه مان با قطعات بی نظیر این بازی هیجان زده و احساساتی شده ایم. چیزی بیشتر از این نمی گویم، فقط قطعه ی And End, Once And For All را گوش کنید تا هم یاد فیلم Interstellar و آهنگسازی بی نظیر هانس زیمر برای آن فیلم بیفتید، هم با تمام وجود درک کنید که چه می گویم.

The Last of Us

به آخر لیست رسیدیم و هنوز خبری از The Last of Us نیست؟! چطور ممکن است؟! بله، حق با شماست، ممکن نیست. کلاً دیگر ممکن نیست به بازی فکر کنیم و نام The Last of Us گوشه ی ذهنمان ندرخشد. ناتی داگ با این بازی ضربه ی نهایی را به تمام گیمرها وارد کرد و با آنها کاری کرد که تا مدت ها پس از اتمام بازی نتوانند بازی دیگری را تجربه کنند و به پدیده ی افسردگی پس از پایان یک شاهکار دچار شوند! واقعاً چه چیزی می تواند بعد از The Last of Us به آدم بچسبد؟ این بازی یک شاهکار بی بدیل است که با شاهکارهای دیگر فرق دارد. فرق آن این است که این بازی شاهکارتر است! از داستان بی نظیر و احساسی آن گرفته تا گیم پلی روان و زیبایش و صد البته موسیقی آن. از همان تیتراژ اول بازی به قدری درگیر موسیقی بازی می شوید که سخت خواهید توانست آن را فراموش کنید. آهنگساز بازی مردی میانسال به نام گوستاوو سانتااولالا است که شاهکارهای بسیاری در دنیای بازی ها خلق کرده است، اما این یکی شما را از هفت آسمان عبور می دهد و به بالاترین درجات معنوی می رساند! آقای سانتااولالا، بخاطر آهنگ هایی که ساختید لایق یک تعظیم افتخاری هستید، از شما ممنونیم! قطعه ی پیشنهادی هم که طبیعتاً قطعه ای با نام خود بازی است. The Last of Us را گوش کنید و غرق در لذت شوید.

لیست ما به پایان رسید اما مطمئناً شما حرف های زیادی برای گفتن دارید. کدامیک از آهنگ های این لیست را بیشتر دوست داشتید و انتخاب کدام بازی به نظرتان اضافه بود؟ از آهنگ های مورد علاقه ی خود به ما بگویید و افکارتان را با ما در میان بگذارید!