افتخار میکنم که یک گیمر هستم…
یکی از مسائلی که به طور حتم ما بازیبازهای ایرانی در زندگی با آن روبرو بوده ایم و یا روبرو خواهیم شد مسئله ی موضع گرفتن والدین در برابر بازی کردن بازی های رایانه ای توسط فرزندانشان می باشد که بسته به سن والدین، سن فرزند و تعداد ساعت های بازی کردن در روز متفاوت است ولی به هر حال کم و بیش برای همه ی ما رخ داده است. چه بخواهیم و چه نخواهیم دیدگاه پدران و مادران ما نسبت به بازی های ویدئویی دیدگاه مثبتی نیست و اگر ما صدها تحقیق و مقاله و در مورد مفید بودن بازی های رایانه ای به آنها نشان دهیم کافی است تا در یک خبر و یا یک مورد بشنوند که “فلان نفر در فلان جای دنیا بر اثر بازی کردن زیاد بازی های ویدئویی به خود یا دیگران اسیب رسانده است” و یا “تحقیقی انجام شده است که طی شرایطی خاص بازی های ویدئویی را مضر دانسته است.”
همین کافیست تا همه چیز را فراموش کنند و شروع به بد گفتن و انتقاد کردن از بازی های ویدئویی کنند و ما را با جملاتی نظیر “خجالت نمی کشی با این سنت بازی می کنی؟”، “کی می خوای دست برداری از بازی کردن”، “بازی کردن برای بچه ها است” و… متهم می کنند. تازه این یک قسمت قضیه است و قسمت دیگر این است که حتی اگر بازی های ویدئویی را مضر نیز ندانند این گمان را دارند که این بازی ها تنها برای کودکان است چون اسمش بازی است!
این دیدگاهی است که لااقل در جامعه ی ما در مورد بازی های ویدئویی وجود دارد و نسل ما با آن روبرو بوده است. موضوع اینجاست که بازی های ویدئویی نیز مانند هر چیز دیگری در دنیا نسبی هستند و می توانند با استفادهی درست به یک ابزار مفید تبدیل شوند و یا با استفاده ی افراطی و غلط مسیر زندگی را منحرف کنند.
اگر بخواهیم در مورد افراط و اعتیاد حرف بزنیم که خب این فقط مختص بازیهای رایانهای نیست. افراط و اعتیاد حتی در مورد مسائل مثبت نیز مضر هستند و زندگی را از روند عادی خود خارج می کنند. چه فرقی میکند که یک شخص هر روز ۱۵ ساعت بازی رایانهای انجام دهد و یا مثلا مشغول تماشای فیلم باشد یا حتی ۱۵ ساعت از وقت تمام روزهای زندگی خود را کتاب (غیر درسی) بخواند و از تمام مسائل مختلف زندگی و روابط با خانواده و دوستان و…. غافل شود. باور کنید در تمام این موارد فرد از دیگر فعالیتهای زندگیاش باز می ماند و لطمه می خورد ولی در دیدگاه والدین ما اینطور نیست. بگذارید رک و پوست کنده همین ۳ مورد را با هم مقایسه کنیم. اگر روزی ۱۵ ساعت کتاب بخوانیم واقعا فرزند خوبی هستیم. اگر ۱۵ ساعت فیلم ببینیم می توان گذشت و ایراد نگرفت ولی اگر ۱۵ ساعت بازی کنیم ما قطعا از دیدگاه والدین مریض هستیم و مشکل جدی داریم! این طرز فکر منصفانه نیست ولی خواه ناخواه وجود دارد. منظور این نیست که ۱۵ ساعت بازی کردن ایراد ندارد بلکه خیلی هم بد است ولی نه بدتر از ۱۵ ساعت فیلم دیدن و شاید حتی ۱۵ ساعت کتاب خواندن و …..
در مورد مسئله ی سن مناسب بازی کردن نیز متاسفانه همین مشکلات و مسائل در کشورمان برای والدین وجود دارد. آخر چطور می شود یک بازی که تنها برای سن بالای ۱۸ سال ساخته شده است برای کودکان باشد؟ متاسفانه برای والدین ما بازی کردن عنوانی مثل GTA با کلی صحنه های نامناسب برای کودکان توسط یک کودک ۱۰ ساله بسیار قشنگ تر و منطقی تر از بازی کردن آن توسط یک فرد مثلا ۲۷ ساله است و با کمال میل حاضرند این بازی را برای کودک خود خریداری نمایند و در اختیارش قرار دهند ولی به دیگر فرزند خود که ۲۵ سال دارد و آن را بازی می کند ایراد بگیرند و او را بچه خطاب کنند و فکر کنند که دارند درست ترین کار دنیا را انجام می دهند و فرزندشان را از ورطهی خانمان سوز بازی های رایانه ای نجات می دهند. متاسفانه این مسئله تنها در کشور ما وجود دارد و نسل ما با آن درگیر بوده است و درگیر است و درگیر خواهد بود تا روزی که شاید خود ما در صدد از بین بردن آن برآییم.
به هر حال همه ی ما روزی پدر و مادرخواهیم شد و شاید همین مسئله را با فرزاندمان داشته باشیم. نکته اینجاست که ما چگونه با این مسئله برخورد خواهیم کرد؟ قطعا ما که خود در دنیای فوق العاده زیبای بازی های رایانه ای سیر و سفر کرده ایم نباید برخوردی مانند پدر و مادرانمان با بازی های ویدئویی داشته باشیم و در برابر آن موضعی کاملا خصمانه بگیریم. این تنها راهی است که می توان امیدوار بود تا نسل های آینده با مشکلی که ما با آن روبرو بوده ایم درگیر نشوند و یا لا اقل کمتر درگیر باشند.
بگذارید کمی از جنبه ی تفریح به این مقوله نگاه کنیم. واقعا کدام سرگرمی و تفریح است که به ما اجازه دهد تا در غایت تخیل خود غوطه ور شویم و به دنیاهایی سفر کنیم که هر گز نمی توان در واقعیت در آن ها بود و در نقش شخصیت هایی قرار گیریم که شاید قهرمان تمام زندگی ما بوده اند. غیر از یک بازی رایانه ای چگونه می توان با اتوموبیلی رانندگی کرد که شاید در دنیای واقعی نمونه اش را حتی از نزدیک هم نبینیم. چگونه می توان طعم واقعی هدایت یک ارتش بزرگ را در یک نبرد هیجان انگیز در جریان جنگ جهانی چشید و با تمام وجود آن را حس کرد. چگونه می توانیم در قالب شوالیه ی تاریکی قرار بگیریم و مردم را از شر جوکر و دیگر دشمنان جامعه نجات دهیم؟ بازی های رایانه ای دنیایی هستند که به ما اجازه می دهند رویاهایمان را کنترل کنیم و آن ها را رقم بزنیم. مانند فیلم های سینمایی نیستند که فقط به تماشای آنها بنشینیم و کاری جز نگاه کردن نداشته باشیم. اینجا خود ما گردانندگان وقایع هستیم و به آن ها جهت می دهیم. اینجا ما تصمیم می گیریم و سپس با عواقب تصمیمان روبرو می شویم. اینجا ما نقش اول هستیم و همه چیز در کنترل ماست. راه می رویم ، اکتشاف می کنیم ، می کشیم ، کشته می شویم، عاشق می شویم، انتقام می گیریم، اشک می ریزیم ، می خنیدم، خواننده و نوازنده می شویم، در کالبد محبوب ترین ورزشکارانمان قرار می گیریم، در نقش ابر قهرمانان زندگیمان قرار می گیریم، تصمیمات مهم و حیاتی می گیریم، رانندگی می کنیم، تصادف می کنیم، بین خوبی و بدی انتخاب می کنیم، خیانت می بینیم و خیانت می کنیم و درس می گیریم، تاریخ را رقم می زنیم و صدها عمل دیگر که تنها و تنها در این دنیای شگفت انگیز ممکن می شوند. واقعا نگاهی به نکاتی که ذکر کردم بیاندازید و با خود فکر کنید که کجا می شود این همه تفریح و سرگرمی مختلف را با هم داشت و این تعداد تجربه را کسب کرد.
اگر فقط به جنبه های سرگرمی نگاه نکنیم و بخواهیم از جنبه های آموزشی نیز بازی های ویدئویی را بررسی کنیم حرف های بسیاری برای گفتن داریم. به راستی که همین بازی ها کلی اطلاعات عمومی ما را بالا برده اند. توسط همین بازی ها با کلی از وقایع مختلف تاریخی آشنا شده ایم. توسط همین بازی ها با فرهنگ و معماری و تاریخ بسیاری از شهرها و کشورهای دنیا در دوره های تاریخی مختلف آشنا شده ایم، استرتژی ها و نقشه های مختلف را به کار برده ایم و شکست خورده ایم و یاد گرفته ایم، با بازی های شبیه ساز بسیاری از مهارت ها را تا حدودی آموخته ایم و اگر روزی در واقعیت با آنها روبرو شویم قطعا مانند یک فرد صفر کیلومتر نیستیم، با زندگی و سرنوشت بسیاری از شخصیت های مهم تاریخ آشنا شده ایم و از آن ها درس گرفته ایم. در دنیای بازی های ویدئویی ما با مفهوم تیم و کار گروهی آشنا شده ایم، لذت همکاری با دوستان و حتی غریبه ها را چشیده ایم و دوستان جدید پیدا کرده ایم. مگر زندگی غیر از این است؟ مگر تمام ورزش ها و آموختنی ها قصدشان آموزش همین مسائل به ما نیست؟ بازی های ویدئویی با استفاده ی درست به ما درس هایی از زندگی می دهند. این بی انصافی است که از ریشه و پایه این صنعت را به مضر بودن متهم کنیم و همه چیز را به گردن آن بیاندازیم. بازی های رایانه ای به وضوح ذهن و دید ما را باز می کنند و ما را با مسائلی آشنا می کنند که هرگز نمی توان در جای دیگری جستجو کرد. آیا نباید به بازیباز بودن خود افتخار کنیم؟ وقتی بازی های رایانه ای این همه نکات مثبت و جذاب و آموزنده و سرگرم کننده را برای ما به ارمغان آورده اند، به ما چه که در فلان کشور یک شخص غیر نرمال ۴ روز در کافی نت پشت سر هم بازی کرده تا جان خود را از دست داده است. آیا اگر بازی رایانه ای نبود چنین فردی راه دیگری برای اعتیاد و از بین بردن خود پیدا نمی کرد؟ ایا این تقصیر بازی های ویدئویی است؟ خیر این طور نیست. این ما هستیم که با استفاده ی صحیح یا غلط، خوب و بد بودن یک حوزه را تعیین می کنیم و بر آن اساس هدف گذاری انجام میدهیم.
کاش والدین ما بدون تعصب این مسائل را می دیدند و درک می کردند. لا اقل کاش زمانی که ما خود در نقش والدین قرار بگیریم تمام این مسائل و لذت هایی را که در این دنیای بی انتها چشیده ایم فراموش نکنیم و فرزاندمان را از آن منع نکنیم. بالاخره باید روزی این دیدگاه در کشورمان اصلاح شود و شاید نسل ما که از این مسئله آسیب دیده است و متهم شده است و حرف شنیده است باید شروع کننده ی از بین بردن این تعصبات باشد. تعصباتی که هر کدام از ما را آزار داده است، کسانی را بیشتر و کسانی را کمتر. یادمان باشد که اگر روزی جایگاهمان از فرزند به والدین تغییر کرد یاد همین روزهای خود نیز باشیم و همه چیز را فراموش نکنیم. هر چیزی که به ما مربوط نباشد لا اقل این یکی به ما مربوط است و ما بیشترین صلاحیت را برای تغییر این دیدگاه و تعصبات داریم چون ما یک بازیباز هستیم.شخصی که دنیاهای بسیار بسیار بیشتری را از سایرین دیده است و تخیل قوی تری دارد. شخصی که سریع تر از دیگران تصمیم گیری می کند. شخصی باهوش و قابل احترام که تخیل خود را محدود نکرده است و در انواع و اقسام افسانه ها و واقعیت های تاریخی نقش آفرینی کرده است.ما از اشتباهات خود درس می گیریم و یاد گرفته ایم که هیچ مرحله ای را رها نکنیم حتی مراحل سخت و دشوار زندگی را. ما می توانیم تقلب کنیم ولی با درستی و عدالت بازی می کنیم. باید به خود افتخار کنیم که یک بازیباز هستیم و امیدوار باشیم روزی برسد که پدران و مادران نیز دیدگاه بهتری در این باره پیدا کنند. شاید بهترین جمله در مورد ما گیمرها این باشد:
” گیمر بودن من به این دلیل نیست که تصمیم گرفته ام زندگی نداشته باشم، بلکه به این دلیل گیمر هستم که تصمیم گرفته ام زندگی های زیادی داشته باشم “.
پس بیایید بازی کردن خود را پنهان نکنیم و افتخار کنیم که یک بازی باز هستیم. ما یک جامعه هستیم. جامعه ای که کسی نمی تواند به این راحتی پایه های آن را سست کند. حتی اگر در داخل این جامعه با هم درگیری هایی داشته باشیم اما با این حال در قدرت و سلامت جامعه ی خود شکی نداریم. به ما می گویند بازی باز. ما صبر و پشتکار را از مراحل Dark Souls آموخته ایم و خشم کریتوس را کنترل کرده ایم. بارها و بارها بشریت را نجات داده ایم. عاقبت ایده های آرمان گرایانه و آرمان شهرها را در بایوشاک و رپچر و کلمبیا دیده ایم. در سخت ترین ماموریت ها اسنیک بزرگ را همراهی کرده ایم و در واقع همه کاره ی او بوده ایم. فکر می کنید چه کسانی این شخصیت ها را تبدیل به افسانه کرده اند؟ بدون شک ما… بازی بازان…
پر بحثترینها
- بازیگر شخصیت اصلی Intergalactic نیل دراکمن را خدای بازیهای ویدیویی میداند و از همکاری با او هیجانزده است
- رکورد دیسلایک تریلر Concord توسط Intergalactic در یوتیوب شکسته شد
- رئیس ناتی داگ: تست بازیگری Intergalactic به اندازه انتخاب بازیگر نقش الی شگفتانگیز بود
- بازیهای انحصاری کنسولی بیشتری از پلی استیشن برای Xbox عرضه خواهند شد
- مدیرعامل ناتی داگ: Intergalactic دیوانهوارترین ماجراجویی ما است
- دیجیتال فاندری تریلر Intergalactic را از نظر بصری شگفتانگیز توصیف میکند
- سازنده بازی Black Myth: Wukong بابت برنده نشدن در مراسم The Game Awards 2024 گریه کرد
- گپفا ۲۶؛ مورد انتظارترین بازیهای شما در سال ۲۰۲۵
- مدیرعامل مایکروسافت: طرفدار Xbox بودن یعنی تجربه بازیهای آن روی تمامی دستگاهها
- این ۱۵ ویژگی منحصر به فرد GTA 6 را به یک تجربه خیرهکننده تبدیل خواهند کرد
نظرات
خدیا شکرت که منو گیمر افریدی اما خب چرا تو ایران با این محدودیت ها تو خارج س،فت میگیرن قض،یه درجه سنی رو حدود پنجاه درصد امر،یکای،ی ها به این مسئله اهمی،ت جدی دارن و حدود بیست درصد شون هم اهم،یت نس،بی دارن و اما بعد هج،ده سال همه بازی ها و همه جا ها میتوانند برن مج،ازه براشون اما ایران هیچ به در،جه بندی س،نی کاری ندارن ولی تو جا،معه حق نود درصد چیزایی که امری،کایی ها دارن رو ن،داریم حتی بعد هجده سال اخه یعنی چی ما مسلم ونیم یعنی حق این چیز ارو نداریم ؟ مس،لمون بودن یعنی فقط اعت،قاد داشتن به إم،امان یا نداشتن
نه اینکه اونا همه چی دارن ما نص،فشم نداریم
اونا چون همه چی دارن مثل چیزایی که نام،شونو نمیتونم ببرم ولی تو ایران نداریم
بخاطر همین تو گ،یم ها تو ایران اگر ص،حنه یک گی،می شروع بشه که نا منا،س،ب باشه دو تا چشم دیگه هم در میاره
اما چون تو خار،ج همه اینارو دارن ع،ین ما إیرانیا نیستن
اگر تو ایران ک،سی مشکل این ص،حنه هارو نداشته باشه خی،لیا دوست دارن که صح،نه های نا من،اس،ب داشته باشه
_______________
ممنون بابت خبر اقای بابایی
البته تو کشورای خارجی هم چندان جدی نمی گیرن ( البته از ما بیشتر حدی می گیرن) تو کشور دیگه تقریبا بچه ها ۱۳-۱۴ سالگی می زارن بازی مثل کالاف انجام بدن ( تا اونجایی که من می دونم )
:inlove:
مقاله عالی و خیلی مفید بود :yes: :yes:
من افتخار میکنم که یه گیمرم :lashes: :lashes:
مقاله بی نهایت زیبا بود :inlove: :inlove:
بسیار زیبا :-* :-*
یکی از بهترین مقاله هایی بود که درباره گیم خوندم فوق العاده بود
واقعا حرف دل خیلی ها بود :yes:
این رو هم باید افزود ما شخصیت این قهرمانان را شکل میدهیم نه کسی دیگر
مقاله بسیار خوبی بود.راستش همه ما گیمرها همیشه مورد انتقاد والدین از بچگی تا الان ک خودم ۲۲ سالمه قرار گرفتیم.مخصوصا پدرم ک تنها لبه تیز انتقاد و بهونه ش ب من همین بازیهای کامپیوتری است.اگه بتونیم جوری برنامه خودمونو تنظیم کنیم ک هم ب کار و درس و بازی برسیم دیگه جای هیچ حرف و کلامی توسط عزیزانمون نمیمونه.
و میمونه همین جمله ک باید بگم((افتخار میکنم ک یک گیمر هستم.)) :yes: :yes: :yes:
سلام
گیم یک تفریحه و باید به عنوان تفریح نگاه کرد !
اگر کلا بازی نکنی خب کمی مشکل داری
اگر بازی میکنی اما بیش از حد مثلا روزی بیش از ۵ ساعت باز هم مشکل داری!!
کلا ۲۴ ساعت داریم ! با یه حساب دودوتا چهارتا میشه روزی ۸ ساعت خواب ! ۸ ساعت کار ! ۸ ساعت باقی مونده کارهای روزمره ! مثل خرید ، عبادت ، در کنار خانواده ، کمک به خانواده و تفریح !!!!
میبینید که تفریح جایگاهی در زندگی ما داره اما واقعا نه به این حد !!
بازی خیلی خوبه ! اما به اندازه !! که معمولا جوونهای امروزی از ۲۴ ساعت بیش از ۱۰ ساعت خواب تشریف دارند ! بقیش هم جز تفریح حساب میشه !! وقتی هم پدر یا مادر به بچش میگه مثلا نون بگیر ! کلی غر میزنه که چرا میگی اصلا !! این زندگی کردن به درد عمه ی بزرگوارتون میخوره !!!
وقتی ۲۰ سال و اندی از سنتون گذشت میفهمید که ای وای و ای وای !!! ۲۰ و اندی سنتون شده و نه کار داری ، نه تخصص داری ، نه چیزی !!!! این دانشگاه و … هم به درد خودشون میخوره ! چون فقط و فقط باید با مدرک بذاری در کوزه آبشو بخوری !!!!
خیلی از بچه هایی که اینجا هستند مطمئنا کمتر از ۲۰ سال سنشون هست !!! همین آقایی که مقاله رو نوشته از راه همین مقاله پول در میاره !! آیا شما گیمرها پولی در میارید ؟؟؟
اگر همین بازی سازها کلا بازی میکردند و در واقع کار نمیکردند الان پولی در میاوردند ؟؟؟
گاهی اوقات زندگی نامه افراد بزرگ رو مثل بیل گیتس و حتی بازی سازهای بزرگ رو بخونید !! ببینید بیش از ۱۰ ساعت کار میکردند نه تفریح !!!
در کل با آرزوی موفقیت برای همه یا حق
عالی عالی عالی عالی عالی
ممنون.مقاله ی عالیی بود.
به شدت ممنون. 😀
–
نه میشه بازی کرد و نه میشه یه انیمیشن دید,همش بهت اتهام بچه بودن میزنند.
پدر و مادر من که گیر دادند به درس خوندن….انگار به دنیا اومدم تا فقط درس بخونم.. 😮
من که ۲ سال هست دارم به صورت مخفیانه از کامپیوترم استفاده میکنم!!
یعنی شرایط اینقدر بد هست. :sweat:
منم موقع کنکور مخفیانه گیم میزدم..عاقبتش خوب نشد…
ولی تقصیر خودم بود
من تازه ۱۵سالم شده ولی همین مشکل رو دارم امیدوارم منم جزع خودتون بدونید
عالی بود سعید جان
نه فرهنگ،نه ارشاد،جانم فدای گیم باد ! 😐
===
جمله کپی شده بود 😀
کپی رایت تو فیلم بازیش رعا،یت نمیشه چه برسه به جمله :evilgrin:
خیلی خوب بود..هرکی موافقه لایک کنه :yes:
منم به گیمر بودن خودم افتخار میکنم ممنون از مقاله ی زیبایی که نوشتید
همه ی این مشکلات برمیگرده به توجه نکردن به رده سنی بازی ها
یکم در موردش فکر کنید درک میکنید چرا این رو گفتم
Very gooooooooooooooooooood
علیرضا هستم ۱۹ ساله یک گیمر با سابقه تمام کردن ۱۲۹ بازی.یه تنه تونستم به خونوادم ثابت کنم که بازی کردن صرفا یه وقت گذرونی نیست تا جاییکه خونوادگی دور هم مینشستیم مسابقه میدادیم!حتی با اینکه دانشجو هستم کول بار عشقمو(!) برداشتم و به یه شهر دیگه بردم و تا اونور دنیا هم خواهم برد 😀
سلام خدمت همه ی گیمفایی های عزیز که واقعا خوندن نظراتتون نه تنها باعث دلگرمی و ایجاد یه حس واقعا وصف ناپیر میشه بلکه به خدا قسم تمام خستگی های ادم رو از تنش در میاره. یک دنیا از همتون به خاطر نظراتتون ممنونم و این رو بدونید که یکی از دلایلی که افتخار می کنم که یه گیمر هستم اینه که جزو جامعه ای هستم که کسایی مثل شما توش قرار دارن. این مقاله یه دلنوشته بود در حقیقت که سالهاست منو اذیت کرده و باهاش درگیر بودم. البته خدا رو شکر تازه توی این سن و به خاطر جایگاه اجتماعی که به دست اوردم تونستم از شر سرزنش ها خلاص بشم و دیگه اطرافیانم نتونن بگن چرا بازی میکنی. من توی این سالها واقعا گاهی وقتا احساس تنهایی میکردم ولی الان و با خوندن نظراتتون میبینم که خیلی ها همین حرف دلشونه. دوستان باور کنید که جامعه ی ما گیمرها دارای باهوش ترین ادم هاست و کسانی وجود دارن که با سن کم به قدری قدرت تصمیم گیری بالایی دارن که واقعا ادم تعجب میکنه. گیم هم مثل همه ی چیزای دیگه اس و هم خوب مشه استفاده شه و هم بد ولی اینجا توی کشور ما با انصاف با این مقوله رفتار نمیشه. فقط می خوام بگم که دوستای عزیزم به عنوان یه برادر بزرگتر این رو بدونید که شما نه تنها اشتباه نمی کنید که بازی می کنید بلکه باید به خودتون افتخار هم بکنید که چنین کاری انجام میدین.
در اخر هم میخوام بگم از صمیم قلب از تک تکتون که مقاله ها رو میخونید و نظر میارید ممنونم و دلگرمی به اندازه ی یک دنیا به من میده نظراتتون. امیدوارم همیشه بتونم راضی نگهتون دارم چون شما تنها کسایی توی دنیا هستید که حرفای من رو متوجه می شد و بهتره بگم حرفای هم رو متوجه میشیم. ما از یک دنیا هستیم چه با ایکس باکس چه با پی سی و پلی استیشن و…..
من چارک،ترم!
با سلام جناب اقابابایی
وفتی افرادی مثل شما رو می بینم که در کارشون به بازی هم می پردازن و در واقع برای اینکه بتونن بازی کنن زحمت هم می کشن تو زندگیشون واقعا خوشحال می شم
امیدوارم همیشه در کارهاتون موفق و سر بلند باشید ممنون بابت مقالات خوبتون
خیلی ازتون ممنونم. به خودم افتخار میکنم که کسانی مثل شما مقاله ی من رو می خونن و نظر لطفشون رو ابراز میکنن. امیدوارم من و شما و تمام گیمرا مخصوصا گیمفایی های عزیز همیشه توی زندگی و درس و کارمون موفق باشیم و یه روز یادمون نره که کی بودیم و چی دوست داشتیم. از حمایتتون یک دنیا ممنون و سپاسگزارم.
باور کنین چیزایی که ما تو بازی ها یاد گرفتیم نه توی مدرسه نه دانشگاه و نه هیچ کتابی نمیتونستیم یاد بگیریم…
آقا شلوغش نکن دیگه
ممنونم ازت که از گیمر های جهان حمایت کردی :yes:
لایک داری داداش؛ لایییییک 😉
واقعا مقاله فوق العاده ای بود مرسی بابت این مقاله
مرسی از شما سپهر جان.لطف داری.
متشکرم ازتون.
مرسی آقا سعید گل بسیار مقاله دوسداشتنی بود و بنده به عنوان یه بازی باز ۲۸ساله بسیار ازش تذت بردم. و واقعا با دیدگاهت موافقم نه فقط چون گیمرم نه. واسه اینکه هرچیز مثبتی میتونه مضر باشه و خوب و بد بودنه چیزی یا شخصی یا کاری رو نحوه استفاده ما یا عمل ما مشخص میکنه و هیچ چیز به خودی خود بد نیست. گیم هم ک دنیای خودشو داره و بعضی وقتا فکر میکنم اگه گیم وجود نداشت شانص تجربه دنیاهای دیگه هم وجود نداشت. درکل بازی میتونه برای جامعه مفید باشه و تو سعید جان کاملا این فایده هارو روی کاغذ اوردی و ازت ممنونیم. همونطور ک بالا گفتم من ۲۸سالمه و اینشالله توی آبان پسرم به دنیا میاد و اگه علاقه ای به گیم داشت بهش یاد میدم بازیهای مناسب سنشرو بازی کنه چون زمان ما کسی نبود بگه بازی مناسب سنت بازی کن چوندر مادرهای ما اطلاعی ذر این باره نداشتن اما ماها ک داریم باید در اختیار فرزندانمان قرار بدیم ک اوناهم به درستی بتونن استفاده کنن. اما نکته مهم اینه ک ی زمان مشخص برای بازی کردن بگذاریم ک این خودش میشه احترام. من خودم روزی ۱الی۲ ساعت بازی میکنم و با این زمان قرار دادن جایگاه بازیرو توی خانواده خودم تعریف کردم و اوناهم متقابلا به این جایگاه احترام میزارن. دوستان گیمر ماهم انشالله زمانهای مناسبی رو در روز برای بازی کردن خودشون مشخص کردن. بازم متشکر سعید جان امیدوارم هم شما هم همه گیمفای ها موفق باشید. یا علی
منم از شما متشکرم که واقعا نشون می دین با وجود ازدواج و بچه دار شدن هم میشه بازی کرد و هیچ مشکلی هم به وجود نیاد. اقا شما ۲۸ سالته و به سلامتی داری بچه دار می شی من ۳۱ سالمه هنوز ازدواج هم نکردم!
حرفات کاملا صحیح و درست و به جاست. خوشحالم از این که به نظرتون مقاله خوب بوده. یک دنیا ممنون.
دوستان گیمفایی همینجور که نشستین به صفحه مانیتور زول زدین ناموسا یه دست قشمگ به افتخار نویسنده ی محترم اقا سعید بزنین …. اقا سعید دست مریزاد .. کیف کردم… حرفایی که یه عمر تو دلم مونده بودو همه رو گفتی حلالت ….. من اگه روزی بچه دار بشم .. مث یه رفیق صمیمی با بچم رفتار میکنم .. که هیچ وقت احساس کمبود رفیق نکنه …. به امید بابا شدن همه ی گیمفایی های بامرام :evilgrin: :evilgrin: :evilgrin: :evilgrin: 😀 😀 😀 :laugh: :laugh: :inlove: :inlove: :inlove: :inlove:
خیلی ازتون ممنونم. واقعا شرمنده می کنید من رو. این حرف دل خیلی از ماست و چون واقعا از دلم و با غم نوشتم به دل گیمرها میشینه. این موضوع من رو در طول زندگیم واقعا ازار داده. من از شما باید تشکر کنم که اولا با نظراتتون بهم میگین که من تنها نیستم و دوما این که اگر شما نخونید و نظر نذارید این مقاله که هیچ حتی بزرکترین مقاله های دنیا هم ارزشی ندارن. ارزش این مقاله به نوشته های شماست که من رو شرمنده ی خودتون می کنید. از همتون سپاسگزارم.
زنده باشی سعید جان.مقاله زیبایی نوشتی بدون نقص.من ۳۱ سالمه از ۱۳ سالگی دارم بازی میکنم.هروقت (در گذشته دسته)وحالا موس و کیبورد رو دستم میگیرم واقعا از این دنیای بیرون که پر از دروغه پر از نامردیه پر از زرنگ بازیه فاصله میگیرم.احساس غرور که کمه احساس بزرگتر از دیگران بودن میکنم.من از اون ادمایی هستم که گذشتم بدجور داغون بود یه نسل کاملا سوخته ام.همین باعث شده که گیم واسم دنیای بدون دغدغه رو فراهم میکنه.در کل دم همه گیمرها گرم امیدوارم ۶۶۶ سال زنده و خوش باشن
سلامت باشید. من و شما همسن هستیم پس بااین حساب. کاملا با حرفاتون موافقم. گیم دنیاییه که پر از لذت و عشقه.
شیطلن پرستی؟
?:-)
شیطلن=شیطان
من منظورم با AGHULAMPOR بود! 😕
دمت گرم داش منم همچنین :-((
آقا سعید.دمت گرم.خدا از دهنت بشنوه.
مرسی سینا جان. ممنون که وقت گذاشتی و خوندی مقاله رو.
منم واقعا موندم چی بگم زبانم قاصر از کلمات فوق العاده بود ..
مخصوصا اون جملات کوتاهی که بکار بوردین خیلی با روان من بازی کرد :evilgrin: :yes:
حرف اول و اخر من این بس; پس بیایید بازی کردن خود را پنهان نکنیم و افتخار کنیم که یک بازی باز هستیم. ما یک جامعه هستیم. :yes: :inlove:
مرسی از شما. خوشحالم که خوب بوده به نظرتون. باعث افتخار بنده هستش.
ما اصلا از این چیزا نداریم 😐 😐 😐
من خودم بعضی از مراحل GTA V رو دادم مامانم رد کنه :rotfl: 😐
البته بیشتر تو شهر رانندگی میکرد :evilgrin:
دوست عزیز به نظرم میاد از پیامت زیر ۱۸ سال باشی
به نظرم هر چقدر گیمر بودن و گیر ندادن به گیمرا خوبه ولی بی توجهی به رده بندی بین الملی ESRB یا PEGI هم بده
واقعا تاثیرات روانی بعضا قابل توجهی میذارن (نه اینکه اسلحه بگیری کشت و کشتار کنی چون اصلا فضاش نیست ولی به هر حال …)
اگر بتونید جوری برنامه بریزید که بازی به درستون لطمه نزنه مطمئن باشید کسی گیر نمیده
البته من خودم از نسلی هستم که سگا و میکرو! آخر شهریور میرفتن توی کمد
موفق باشید
مشکل اون اسم بازیه
میگن بازی میکنی!؟ اگاه نیستن نمیدونن این بازیه چیه
gtaV رو دیدن اول فکر میکردن فیلمه اکشنه اما همین اسم بازی کارو خراب میکنه، یا tlou انقدر گیم پلی این بازی و مبارزاتش باحاله ک میگفتن چقدر باحاله، خداییش خودشونم بدشون نمیاد تجربش کنن، اما اسم بازی روشه و میگن بازی کردن مال زمان بچگیه
من ک اینجوری فکر میکنم!
سلام
نظر گذاشتم تایید نشد ! در صورتی که به هیچ کس توهین نشده بود
گیمفا به امید دیدار دوباره در قیامت !
میرم دنیای بازی از شما خیلی بهترن !! حداقل دیکتاتور نیستن
یا حق
:/ :\ 😐
خدایا اینو شفا نده بزار بهش بخندیم.
واقعا مقاله عالی بود …
همین طور که گفته شد “افتخار میکنم که یک گیمر هستم” 😀
واقعا جالب بود ای کاش والدین هم این مقاله رو می خوندن تا قبول کنن .خیلی چیزهایی که توی این مقاله هست حرف دل خیلی هاس اگه والدین از این دید به بازی ها نگاه می کردن تا حالا دیگه نه تنها در برابر ما موضه نمی گرفتن بلکه از ما طرفداری هم می کردن دوستان هر کی با من موافقه لایک کنه تا روزی برسه که والدین قبول کنن که خرید کنسول بازی ps4 و xbox one نشانه احمق و مریض بودن نیس
مقاله عالی بود.
واقا اگه یه هماهنگی بین درس و گیم ایجاد کنی هیچ کی بهت گیر نمیده :yes: :yes:
فقط من سازنده ی سوپر میت بوی رو حلال نمیکنم دسته ی xbox رو شکوندم تا یه ماه فقط کینکت میزدم 😀 😀
البته ولی هیکلم خیلی خفن شده بود 😎 😎
گیم فا هر نظری که میذارم میره برای بررسی اونموقع که هیچکی پستو نگاه نمیکنه تاییدش میکنی خسته شدم از دستت من باید به کی گزارش بدم اخه چرا ادمین به ….شم نیس که چ قد اعتراض کردم شده تو هر پستی این نظرمو میذارم تا درست حسابی پیگیری کنید Pissed Off مسخرشو در اوردید
تشکر ویژه
دمت گرم سعید جان :yes:
این مقاله عالی بود.به پدرم گفتم بیاد بشینه اینو بخونه….امیدوارم هدایت بشه. 😀 :laugh: :rotfl: 😛
خیلی ممنون آقا سعید.
ممنون از شما. امیدوارم موفق باشید
دمت گرم گیمفا
دیگه مدرسه ها هم شروع شد تا از راست کامپیوتر رد شی مامانت با پتک میزنه تو سرت میزنه میگه بشین درس بخون
گاهی اوقات مامان بابا ها هم حق دارن ولی گاهی اوقات واقعا گیر میدن
مثلا میگن سی دی خریدن یا پرداخت درون برنامه ای پول دور ریختنه
عالی بود ولی تو ا.یر.ان گیم فقط و فقط یه تفریحه ولی تو خا.رج علاوه بر این میتونه یه را در.امد یا یه شغل باشه
من با حرفای شما موافقم ولی این یعنی چه “یک بازی باز از آخرالزمان نمیترسد چون بارها آن را دیده است!”
یعنی توی بازی های مختلف این قدر اخرالزمان رو از انواع هسته ای و قارچ زده و زامبی و… دیدیم و نجات پیدا کردیم که اگه یه روز اینجوری شد بلد باشیم چیکار کنیم.
بدون شک بهترین مقاله ای که خوندم این بود
دمت گرم آقا سعید
حرف دل خیلی از گیمرهارو زدی
لطف دارید شما حمید جان. خیلی ممنون از نظرتون.
واقعا حرف دل خیلی ها بود معمولا این بحثا هم با کور میشی شروع بعد دیگه شروع میکنن زدن اینو اون تو سر ادم که فلانی اینجوریه اون اونجوریه تو فقط بلدی بازی کنی
اگه ac نزنم باس چطوری بالای بلندترین بناهای تاریخی برم؟اگه گاد اف وار نزنم چطور باید خدایانی که فقط اسمشونو شنیدمو ببینم؟اگه nfs نزنم چطور باید با گرون ترین ماشینا رانندگی کنم؟
ما وقتی یه mmorpg با رفیقمون میزنیم یاد میگیریم که علاوه بر خودمون حواسمون به رفیقامونم باشه که کمک خواستن به دادشون برسیم چون اگه کمک نکنیم و اونا کشه بشن دیگه تنهایی کاری از دستمون بر نمیاد کدوم کتابی مسئله همکاری رو میتونه اینقدر خوب توضیح بده؟
وقتی ویچر میزنیم میفهمیم که کوچک ترین کارهامون عوابق بزرگی داره همین باعث میشه رو تصمیم گیری هامون دقت کنیم
ما با بازیها راحت میتونیم به خیلی از ارزو هامون برسیم خیلی از جاها رو میتونیم ببینیم
واقعا باید این متن زیبای شمارو دست به دست بین ملت پخش کرد که دیگه اینقدر به بازی ها به چشم بد نگاه نکنن
احسنت تبارک الله
من چی بگم.هر موقع والدین گرام منو میبینن یه لبخند میزنن و سرشونو به نشانه تاسف تکون میدن.به کی بگم من اینو آخه.حس انگل بودن میکنم.ولی مقاله باعث شد روحیه بگیرم.ممنون. :yes:
توجه نکن اصلا. کسی تا وقتی که لذت این دنیا رو درک نکنه صلاحیت نظر دادن نداره در باره ی ما گیمرها
دوستان کسی میتونه یه بازی تو سبکای Mount&Blade Warband معرفی کنه توی فوروم پرسیدم جوابمو نگرفتم
هیچکس نمیدونه ۱۰ سال دیگه چه خبره شاید بچه هامون از ما ایراد میگیرن که چطور ما بازی میکردیم 😀
من واقعا افتخار میکنم که گیمرم و به نظرم این یه موهبتیه که خدا به من هدیه داده وگرنه بدون عشق به گیم الان یه آدم افسرده بودم ولی الان دوستای زیادی دارم مثل ریمن _ سونیک
ایشالا هممون بابا بشیم بچه هامون حال کنن
لایک به نویسنده این پست
لایک به گیمفا
لایک به همه گیمرا
لایک به Assassin’S CreeD
لایک به GTA
لایک به COD
:yes: :yes: :yes: :yes: :yes: :yes:
ممنون از شما دوست عزیز. نظر لطفتونه.
خیلی از بابام کتک خوردم به خاطر این قضیه
همش کور میشی. میمیری. بی عرضه میشی.
ولی دوستان الان که نزدیک بازگشایی مدرسه ها هستیم باید درسامونم بخونیم هرچند من شاید نتونم ولی شما زورتون رو بزنین :pain: :pain: :pain: :pain:
ولی واقعا مقاله زیبایی بود سعید جان هرچی حرف تو دلم بود رو زدی دمت گرم :yes:
مرسی از شما.لطف دارید. ممنون از نظرتون.
افتخار میکنم یه کلش بازم و مثل شما اینقدر معتاد و خوره گیم نیستم که ۲۴ ساعت تو گیمفا منتظر اخبار بازی باشم شما زندگی ندارید:D!
اتفاقا یه کلش باز یه معتاد هست و بخاطره چند تا اپگرید یه سری چرت و پرت بیست و چهار ساعت انلاینه و بازی میکنه
همش رقابت تو این بازی معنا داره
اخرش که چی ؟
البته این آقا رضا دلیل خودشو واسه این کار داره که تو یکی از پست ها گفته من به همین دلیل دلم نمیاد بهشون حرف بزنم 😉
پشمک اف کلنس طرف :rotfl: تو افغانستان میلیارد میلیارد میگیره اول بشه تو ایران پسره میلیون میلیون(هفتاد میلیون)می،ده تا اول شه 😐 😐
منم افتخار میکنم که کلش باز نیستم و به جای اینکه مثله بیکارا دو سه روز برای آپگرید صبر کنم،میرم چند تا باس بلادبورن میزنم 😀 😀 😀 😀
من حاضرم گود زیلا بازی کنم کلش بازی نکنم چیه بازی مضخرف همش تو مدرسه ها میان میگن کلش میرن کلن میسازن بعد میگن وار داریم با هم برنامه میچینن
(( در دنیای بازی های ویدئویی ما با مفهوم تیم و کار گروهی آشنا شده ایم، لذت همکاری با دوستان و حتی غریبه ها را چشیده ایم و دوستان جدید پیدا کرده ایم. مگر زندگی غیر از این است؟ مگر تمام ورزش ها و آموختنی ها قصدشان آموزش همین مسائل به ما نیست؟ )) این تیکه عالی بود
(بازی کردن در خون من است…قطعا همین طور است.) بله حتما همین طور هست.
بازی بازی بازی بازی بازی بازی بازی بازی بازی بازی بازی بازی بازی بازی بازی بازی بازی بازی بازی بازی بازی بازی بازی بازی بازی بازی بازی بازی بازی بازی بازی بازی بازی بازی بازی بازی بازی بازی بازی بازی بازی بازی بازی بازی بازی بازی بازی بازی مثل این که من نمیشم راضی !!!
دستتون درد نکنه آقای بابایی من واقعا با مقاله های شما حال میکنم واقعا قشنگن . ببخشید بابت دیر تشکر کردنم
اقا این چه حرفیه که می فرمایید. همین که وقت عزیزتون رو میارید و مقاله رو می خونید و نظر میدین برای من یک دنیا ارزش داره. شما معمولا همیشه جزو اولین نفرات و یا اولین نفری هستین که نظر میذارین توی مقاله های من و واقعا ازتون سپاسگزار هستم.
یا خدا …!!! کی ساعت ۱۲:۳۵ شد انقدر مطالب سایت زیاد ( ماشاء الله ) که اصلا متوجه نشدم ! 😕
اقای بابایی؟ ?:-)
فقط فک نکنم واقعا آخرالزمان هم دیده باشیم ! .. اغراقه یه کم : )
ولی با بقیه حرف ها موافقم … کاملا .
البته ما گیمر ها هم واقعا با انصفایم .. خیلی هامون این قدر ها هم بازی نمیکنیم که دیگران فکر میکنن.
ممنون
البته متاسفانه خیلی از گیمر ها هم ارزش هایی که یک بازی خوب میتونه به ما یاد بده رو دور انداختن … و فقط و فقط واسه گذروندن وقت بازی میکنن .. که واقعا یک بیماریه .. ولی ۷۰% شون اینطوری نیستن خوشبختانه .. به نظر من.
من هم تو عمرم فقط به یک چیز افتخار کردم .. به مسلمون بودنم .. به گیمر بودنم فقط مغرور شدم.
بیا کل وپی دم خونه ما :rotfl:
این هم نظر شماست و کاملا محترم. ممنون ازتون
اقای اقابابایی
جانم پوریا جان؟
اندازه یه دنیا دوست دارم یه بازی بهت بگم مقالشو میزنی؟
مرسی از شما داداش.لطف داری.
چه بازی پوریا جان؟ بگو ببینم بازیش کردم یا نه.
Never hood ps1 نوستالژی ترین بازی 😥
خیلی سال قبل دو سه بار بازیش کردم ولی اونقدری یادم نیست که بخوام مقاله بنویسم براش. اگر تونستم دوباره بازیش میکنم (چون فکر کنم دارمش) و حتما مقاله اش رو می نویسم برات پوریا جان.
دمت گرم :-* خیلی اقایی 😉 اقای اقابابایی د،ع،ا کن امسال معدلم خوب بشه بزرگوار :-((
انشالا که همین طور میشه پوریا جان. البته باید درس بخونی تا این طوری بشه. امیدوارم توی تمام زندگیت موفق باشی و همچنین سلامت.
اقای اقابابایی جوابمونو بده داش :-((
اقای سعید آقابابایی شما فوق العاده هستید..تاحالا مقاله ای اینقد منو تحت تاثیر قرار نداده بود که کی هستم و جایگاهم کجاست..ممنون از شما…باز هم امیدوارم از این مقاله های زیبا بگذارید….به امید موفقیت شما و همه ی گیمرای ایران….
باعث افتخار بنده هست این نظرتون. واقعا لطف دارید به بنده. باز هم تکرار میکنم که دلنوشته به دل میشینه چون از حقیقت محض وجود یک فرد سرچشمه گرفته. امیدوارم بتونم با مقاله های بعدی هم شما رو راضی نگه دارم. باز هم تشکر از شما و به امید موقیت و سلامت شما و همه ی گیمفایی های با معرفت و عزیز که نظیرشون هیچ جا نیست.
دوستان برین به این آدرس من خودم تازه پیداش کردم
.
.
http://www.test1377.blogfa.com
جناب سعید اقابابایی این یکی از …یانه بهتره بگم بهترین و غرور افرین ترین مقاله ای بود کهتا حالا در مورد گیمر بودن خوندم ..واقعا عالی بود ..تو این محیط پیرامونی خشن و بیرحم و دروغگو و نا امید کننده ..گیم یه هدیه الهی هست که ذهن ما گیمرها رو اروم میکنه ..شما دقیقا حرف دل من و خیلی ها رو زدید و واقعا گل گفتید..گیم نعمته،،گیم زیباییه،،گیم ارامشه،،گیم اموزشه،،درود بر شما اقا سعید ،،درود بر همه گیمرهای عالم،،درود برسازندگان گیم،،وممنون از خدا به خاطر اینکه این نعمت رو به ما داده
از شما به خاطر این نظر زیبا که کاملا معلومه از ته دلتون بیان شده تشکر میکنم و واقعا با کلماتتون موافق هستم. لا اقل برای من گیم همین طوره که شما گفتید. مرسی که مقاله رو خوندین و ممنون از حمایتتون.
مرسی بابت این مقاله زیبا. من یجه بودم از این مشکل گیر دادن زیاد داشتم همش بهم میگفتن مگه کرایه ایه چشمات ضعیف میشه D:
ولی خوشبختانه طی گذر زمان متوجه شدن که بازی یکی از بهترین سرگرمیاست:)
تشکر از شما دوست عزیز.
اقای بابایی مقاله ی شما خیلی عالی بود و از اینکه به حرف های دوستان هم جواب می دهید خیلی خوشم امد .با ارزوی موفقیت برای شما و گیمر های خوب و صنعت گیم .
مرسی ازتون . شما لطف دارید. وظیفه ی بنده هست که تا جایی که میتونم و از زیر دستم در نمیره به نظرات شما عزیزن که وقت با ارزشتون رو میارین برای خوندن مقاله جواب بدم. موفق و سلامت باشید انشالا شما هم.
واقعا عالی بود.ممنونم که از ما گیمر ها حمایت میکنید و ذهن مردم را باز میکنید
بنده از شما ممنون هستم.
واقعا عالی بود.نکاتی که شما درباره ی بازی ها متذکر شدید با قلم قدرتمندتون چندبرابر بیشتر نمود پیدا میکنه.خسته نباشید آفای بابایی
واقعا از حسن توجه شما سپاسگزار هستم. امیدوارم همیشه مقالاتم لایق شما باشه و بتونه رضایتتون رو جلب کنه. خیلی خیلی متشکرم. سلامت باشید
مقاله بسیار عالی بود.
با تشکر بسیار از نویسنده محترم
زنده باد
زنده باد
زنده باد
بهترین پست تاریخ گیمفا بود
زنده باد هممون
تیترش دولا پهنا تو حلقم
عالی بود :inlove: :inlove: :inlove: :inlove:
اشک دراومد 😥 😥 😥 😥 😥 😥
گیم دنیای منه