۱۰ ایده ی برتر | قسمت اول

Angry Birds

این بازی به نمایندگی از بازی های آرکید مشابه خود (Fruit Ninja و …) نام برده شده است. وجه تشابه این بازی ها در کنترل بسیار ساده ی همه ی آن هاست. در بازی Angry Birds، فقط باید پرنده را بکشید، بعد رها کنید. همین! (البته در نسخه های جدید یک کلیک هم اضافه شده که فرق چندانی نمی کند) یا در بازی Fruit Ninja، شما فقط باید انگشت خود را بر روی صفحه بکشید. هیچ دکمه، منو یا چیز دیگری وجود ندارد. سازندگان این بازی تمامی موانع و سختی های بی دلیل را از سر راه شما برداشته اند تا شما بتوانید بر روی قسمت های اصلی بازی تمرکز داشته باشید؛ در Angry Birds بر روی تفکر و در Fruit Ninja بر روی سرعت عمل. ایده ی این بازی ها (که در زمان خود نو بود) در “سادگی” فوق العاده ی کنترل آن ها بوده و است.

Beyond

بازی یا Game را می توان به نوعی هنر هشتم نامید. هنری که همه ی هنر های قبلی را در خود دارد، به اضافه ی اینکه اجازه می دهد انتخاب های بازیکن در نتیجه، تاثیر گزار باشد. نزدیکترین هنر به بازی، قطعا هنر سینما است. هنری که در سال های اخیر، مرز آن به شدت به مرز دنیای بازی نزدیک شده است. هر دوی این هنر ها، حاوی عناصری چون داستان، موسیقی، جلوه های تصویری و … هستند که برای آن ها حیاتی است.

در چند سال اخیر، نویسنده ای به نام David Cage پا به صنعت بازی سازی گذاشته که هدف او را می توان ساختن بازی هایی دانست که هم فیلم است و هم بازی، “بازی های سینمایی”. عناصر داستان و موسیقی به شدت در آن پررنگ است (همانند یک فیلم) اما بازیکن می تواند بر نتیجه تاثیری واقعی (نه فقط برای گول دادن خود) بگزارد.

اولین تلاش او را می توان بازی فارنهایت دانست اما بازی Heavy Rain باعث شد که او و سبک بازی هایش شناخته شود. جدیدا هم بازی Beyond، حاصل تجربه های قبلی او، به بازار آمده است. در این بازی به قول خود David Cage، هیچ گونه Game Over ای وجود ندارد و بازیکن ها آزاد هستند که هر تصمیمی بگیرند و نتیجه ی آن را ببینند. این ایده ی بازی های Cage است که مخاطبان بسیاری را جذب کرده است.

Gone Home

هنر بازی و بازی کردن به این علت از دیگر هنر ها متفاوت است که شما بازیکن هستید؛ بر دنیای بازی تاثیر دارید و می توانید آینده ی دنیای بازی را تغییر دهید. حوادثی که برای دنیای بازی مهم است و داستان بازی را می سازد، در زمانی که شما بازی می کنید اتفاق می افتد. بازی کردن با کتاب خواندن متفاوت است. حوادث و دنیای کتاب ثابت است، شما فقط آن را می خوانید و در آن سیر می کنید.

ایده ی بازی Gone Home شکستن این مرز است. شما در نقش یکی از اعضای خانواده هستید که بعد از مدتی به خانه برگشته اما با خانه ای خالی روبرو می شود. از اینجا تلاش برای کشف حقیقت آغاز می شود. نکته ی جالب دیگر این بازی این است که لازم نیست هیچ پازلی را حل کنید؛ اطلاعات همانند درون یک خانه ی واقعی روی پبشخوان، میز و … قرار دارند. دشمنی وجود ندارد، در کل هیچ مانعی وجود ندارد؛ شما فقط باید در خانه (دنیای بازی) بگردید و راز های بازی را کشف کنید. از آنجا که اتفاقات در گذشته بوده، شما برای تغییر آن هیچ کاری نمی توانید بکنید که نکته ی جدید این بازی است.

به این بازی می توان به عنوان یک “کتاب داستان” نگاه کرد که با استفاده از برخی خصوصیاتی که بازی ها دارند، کشف داستان را به عهده ی خودتان گذاشته است.

Mine Craft

حداکثر آزادی عملی که در بازی های Open World می بینیم، این است که درون دنیایی که درون خود بازی است جست و جو کنیم و راز های آن را کشف کنیم. در بازی Mine Craft، شما دنیای خودتان را می سازید، راز هایی درون آن می گذارید، سپس افراد دیگر را به جهان خود دعوت می کنید تا در آن بگردند و ماجراجویی کنند. آن ها می توانند به شما در ساختن دنیایتان کمک کنند و یا آن را نابود کنند!

این ایده ی “ساختن دنیای خود” بود که باعث شد کسی که هیچ کس او را نمی شناخت، به یکی از تاثیرگذارترین افراد دنیا تبدیل شود.

World of Warcraft

در حالت تکنفره ی بازی ها، معمولا حداکثر می توان یک بازی را دوبار بازی کرد و به اتمام رساند. در حالت دو نفره یا سه نفره، انگیزه چند برابر می شود. حالا فرض کنید بتوان با سی یا چهل نفر همزمان بازی کرد! این ایده بود که باعث شد سبک MMO و بازی هایی در آن سبک همچون World of Warcraft، Guild Wars و … متولد شود. هر چه تعداد بازیکن هایی که همزمان بازی می کنند بیشتر شود، انگیزه ی افراد برای بازی کردن بیشتر می شود؛ چون می خواهند خود و توانایی های خود را بیشتر نشان دهند. این باعث می شود که انگیزه برای خریدن بازی هم بیشتر شود. سازندگان این بازی ها (مثلا World of Warcraft) با استفاده از این موضوع، به سود آوری خوبی رسیده اند (بازی World of Warcraft حدود ۱۰ میلیون کاربر دارد و هر کاربر باید ماهانه حدود ۱۴ دلار بپردازد).

بازی ها به سمتی می روند که بازیکن های بیشتری بتوانند همزمان بازی کنند. یکی از عالی ترین نمونه های آن Battlefield است که توانسته با تکیه بر قسمت “Multiplayer” خود با بازی Call of Duty رقابت کند.

شما فکر می کنید برترین ایده ها چه بوده است؟