ماشین زمان؛ سفر به دهه هشتاد بازی های ویدیویی در ایران
اگر از مباحث پیرامون بازی های ویدیویی امروزی خسته شده‌اید و می‌خواهید برنده یک بلیط سفر رایگان به سال ۱۳۸۰ شوید، ماشین زمان گیمفا آماده است تا میزبان خوبی برای شما باشد. اینجا ایران است و به دهه ۸۰ خیلی خوش آمدید!
جناب میرفندرسکیان:
بازی «فیل‌ها فرشته‌اند» روی پردازنده «کرگدن سیاه آفریقایی» و کارت گرافیک «اژدهای آتشین بی‌سر» می‌تواند با نرخ فریم ۶۰ اجرا شود؟
اگر از نظر سنی حوالی ۲۵ تا ۳۰ سالگی باشید، به یقین سوال بالا سر شما را درد می‌آورد و می‌گویید یادش بخیر، آن زمان نه گرافیک برای ما مهم بود و نه فریم! فقط کنترلر را برمیداشتیم و بازی را شروع میکردیم. به عقیده بنده لذتی که یک گیم‌پلی ساده به ما می‌دهد قابل مقایسه با هیچ جزئیات گرافیکی نیست.
خلاف مقالاتی که تاکنون در خصوص بازیهای قدیمی و نوستالژی منتشر شده که اکثراً به معرفی برترین‌ها پرداخته‌اند، باید در همین ابتدا بگویم که در این چند پاراگراف به معرفی هیچ بازی خاصی نخواهیم پرداخت و تنها قصد داریم لحظات ناب آن زمان در کلوپ‌های بازی و کنش و واکنش‌هایی که صورت میگرفت را یادآور بشویم. این مقاله طبیعتاً با خاطرات شما در دهه ۸۰ شمسی بسیار جذاب‌تر خواهد شد؛ پس لطفاً خاطرات خود را از طریق قسمت نظرات سایت با ما در میان بگذارید.
شناسنامه باید گرو بگذاری
تصور کنید که قرار باشد God of War را ساعتی ۱۰۰۰ تومان بازی کنید و پول توجیبی شما هم روزانه ۲۰۰ تومان باشد. چقدر باید هزینه می‌کردید تا بتوانید این بازی را فتح کنید؛ طبیعتاً صبر ایوب می‌خواهد و جیبی پر از پول. اما بازی‌بازهای قدیمی را دست کم نگیرید! چرا که همیشه یک راه برای رسیدن به خدا وجود دارد. این افراد باهوش تصمیم می‌گرفتند به صورت گروهی پول توجیبی‌های خود را جمع کرده و اقدام به کرایه کنسول (دستگاه بهش میگفتیم؛ این قرتی بازی‌ها اون موقع نبود) کنند.
در آن زمان، شناسنامه‌ها در حکم سند باغ ویلای ۱۰۰۰ متری بودند و آنچنان اعتباری به فرد اعطا می‌کردند که هیچ بانک و موسسه مالی قادر به پرداخت آن نبود.
شما شناسنامه خودتان را گرو می‌گذاشتید و به مدت ۲۴ ساعت اقدام به کرایه کنسول کرده و آن موقع بود که پدر صاحب دستگاه را چندین بار جلوی چشمانش احضار می‌کردید؛ چرا که این زبان‌بسته یک ثانیه هم دیگر فرصت استراحت نداشت و مورد داشتیم که هنگام تحویل کنسول، فن‌ها اشک شوق ریخته و ناله می‌کردند.
البته، ناگفته نماند که در این برهه زمانی، خیلی‌ها بی‌شناسنامه شدند. نه به خاطر اینکه کنسول را پس نیاوردند، بلکه طفلکی‌ها حافظشان ضعیف بود و آدرس کلوپ را فراموش می‌کردند (جدی می‌فرمایید؟). خلاصه اگر برادر یا اقوامی دارید که ادعا می‌کند طی دهه ۸۰ شناسنامه خودش را گم کرده است، بدانید که ماجرا از چه قرار بوده!
فرار از مدرسه
اگر سریال فرار از زندان را به یاد داشته باشید، بچه‌های دوره ۸۰ نمونه داخلی این سریال را تحت عنوان «فرار از مدرسه» تولید کرده بودند. در واقع، موضوع فرار از مدرسه ریشه‌ای تاریخی داشته و اساتید آن زمان به طبع می‌توانند روش‌های خلاقانه خود را برای شما بازگو کنند. فرار از مدرسه معمولاً به قبل از شروع آن خلاصه میشد و تنها خدا می‌داند که چه دانش‌آموزهایی به اسم «من رفتم مدرسه؛ خداحافظ» فلنگ را می‌بستند و در کلوپ‌های بازی، کلاس‌های درسی خودشان را برگزار می‌کردند. البته همیشه افرادی هم بودند که شما را لو بدهند و آن وقت، حساب کارتان با کرام‌الکاتبین بود.
علامه دهر
بدون شک، هر کلوپ بازی دارای بازی‌بازهایی بود که اسطوره آن‌جا محسوب می‌شدند؛ در واقع به تفسیر امروزی‌ها، پروگیمر آن کلوپ بودند و هر بازی‌باز غریبه‌ای که وارد میشد و ادعای قدرت میکرد، باید به سراغ این جهان پهلوانان میرفت. حال این مسئله به دو حالت قابل حل بود:
حالت اول:
اگر کری‌خوانی‌های زیادی داشتید، بدون تردید باید سراغ این پروگیمرها می‌رفتید. اگر مسئله را دوستانه حل می‌کردید و به گونه‌ای با یکدیگر رفیق می‌شدید، خیلی زود مورد تحویل قرار می‌گرفتید و به عنوان سفیر کلوپ‌های همسایه استقبال گرمی از شما صورت میگرفت. البته زیاد به دلتان صابون نزنید؛ چرا که همیشه پشت سر شما می‌گفتند که طرف «چیز» رویارویی با فلانی را نداشت و از جانب ضعف وارد شد؛ پس توصیه میکنم که همیشه «چیز» خودتان را کوچیک نکنید و «چیز» داشته باشید و به دل شیر بزنید.
حالت دوم:
اگر به صورت دوستانه نتیجه‌ای حاصل نمیشد، کار کمی بیخ پیدا میکرد و اینجاست که باید وارد فاز «روکم‌کنی» می‌شدید. تصور کنید در استادیوم آزادی قرار دارید و دو تیم پرسپولیس و استقلال روبه‌روی همدیگر قرار گرفته‌اند؛ اما به خاطر محرومیت تماشاگران پرسپولیس، ورزشگاه مملو از تماشاگران آبی‌پوش شده که یک‌صدا مشغول تشویق تیم خود هستند. چه فضای وحشتناکی می‌تواند باشد! روی مبل‌های زوار دررفته نشسته‌اید و بدون شک فنرهای مبل نیز ماتحتتان را نوازش می‌کنند. دسته خراب را هم از آن گوشه کلوپ برداشته و به شما می‌دهند تا باختتان حتمی شود. البته افراد آن زمان بسیار باتجربه بودند و همیشه دسته شخصی خودشان را با حکاکی‌های اژدها و بروسلی به همراه داشتند و رکبی بزرگ به تیم حریف می‌زدند. اگر می‌توانستید پیروز شوید، آن فرد به عنوان لکه ننگ همیشگی بر روی نام و نشان آن کلوپ محسوب میشد که نتوانست پرچم سنگر را حفظ کند.
فقط لجندها می‌توانند بازی کنند
بله آقا، چی فکر کردید؟ در دهه ۸۰ کلوپ‌های بازی مجوز انجام برخی از بازی‌ها را به هر شخصی نمی‌دادند. در واقع شما باید در سطح خاصی قرار می‌گرفتید که بتوانید این عناوین را بازی کنید. برای رسیدن به این سطح نیز باید لایسنس‌هایی را دریافت می‌کردید و آزمون‌های شفاهی و عملی سختی را پشت سر می‌گذاشتید. اگر نسل جدید هستید و می‌گویید «زاهدی چقدر لاف آبادانی می‌زند!» باید به شما بگویم که سخت در اشتباهید؛ به عنوان مثال بازی Resident Evil 3: Nemesis (که اخیراً نسخه ریمیک آن نیز منتشر شد) در کنسول پلی استیشن ۱ آنقدر سخت و طاقت فرسا بود که تنها لجندها و اسطوره‌های دوران می‌توانستند خط داستانی را تحلیل و گیم‌پلی را پیش ببرند.
زمانی که اسطوره‌های کلوپ اقدام به انجام بازیهای خاص آن دوران می‌کردند، مهمان‌های ویژه‌ای نیز حضور پیدا می‌نمودند. بدین شکل که متصدی کلوپ از یک روز قبل اعلام میکرد آقای پدرام جکسون (این رو از کجا آوردم!) فردا رأس ساعت ۲ بعد از ظهر قرار است بازی Silent Hill را انجام دهد و حضور برای عموم آزاد است. آن وقت بود که شما تمام تلاشتان را می‌کردید که به موقع از مدرسه به خانه برگردید؛ ناهارتان را سریع بخورید تا بتوانید کنار دست پدرام جکسون بنشینید و از این استریم واقعی و اجرای زنده لذت ببرید.
سانت، کَله و گُل
فوتبال‌دوستانِ آن زمان ترجیح می‌دادند که اگر قرار باشد سطحی در فوتبال مشخص گردد، به جای پلی استیشن ۲ به سراغ پلی استیشن ۱ و بازی معروف اِلِون ۹۸ (شما بخوانید World Soccer Winning Eleven 3) بروند. از حق نگذریم واقعاً با سیستم حرفه‌ای و عجیبی روبه‌رو بودیم و تیم‌های حاضر به خصوص ایران از قدرت بالایی برخوردار بودند. لجندها میدانستند که گل زدن با سر بهترین روش برای پیروزی است. از این رو همیشه به کناره‌های زمین رفته، اقدام به سانت و سپس زدن کله می‌کردند که در اکثر مواقع هم موجبِ به ثمر رسیدن گل میشد.
این پایان کار نیست؛ چرا که هنوز هم شیوه‌هایی فشارآور برای پیروزی وجود داشت. شما فکرشان را بکنید که یکی از افراد تیم حریف را به صورت قطعی اخراج کرده و حال شانسِ زدن یک پنالتی را هم داشته باشید. همانطور که عرض شد، سیستم گیم‌پلی الون ۹۸ بسیار پیشرفته بود و دروازه‌بان علاقه زیادی به درو کردن مهاجم تیم حریف داشت. از این رو اگر قلق خطا گرفتن را آموخته بودید، به راحتی می‌توانستید دروازه‌بان زبان‌بسته حریف را با کارت مستقیم قرمز اخراج کرده و با یک پنالتی به گل برسید.
از جمله موارد دیگری که باز هم افتخار محسوب میشد «رمزِ آوردن تیم‌های منتخب» به رنگ‌های آبی و زرد بود. از بازگو کردن این رمز طفره میروم و از شما می‌خواهم که اگر جزو لجندها هستید، همین الان در قسمت نظرات سایت گیمفا، رمز آوردن منتخب‌های جهان را برای ما بنویسید.
مطالب مرتبط سایت
تبلیغات
پر بحث‌ترین‌ها
- بازی Stellar Blade به دلیل طراحی شخصیت Eve نقدهای منفی دریافت کرده است
- نقدها و نمرات بازی Stellar Blade منتشر شدند
- پرفروشترین های فروشگاه پلی استیشن در تسخیر ایکس باکس
- نارضایتی گیمرها از Stellar Blade به دلیل تبلیغات دروغین
- Stellar Blade از لحاظ فنی کم نقص و عالی اجرا میشود
- گزارش مالی مایکروسافت: افزایش درآمد ایکس باکس به دلیل خرید Activision Blizzard
- ممکن است GTA 6 در حمل اسلحهها همانند Red Dead Redemption 2 عمل کند
- شایعه: Gears 6 در مراسم امسال Xbox معرفی میشود
- آمار فروش و دانلود عناوین فرست پارتی پلی استیشن فاش شد
- رتبه بندی ۱۰ سریال برتر ژانر آخرالزمانی
-
تاریخ انتشار:
2004-10-26
۱۳۸۳/۰۸/۰۵ - ژانر: Action , Open-World , Third-Person-Shooter
- سازنده: Rockstar North
- ناشر: Rockstar Games
- امتیاز گیمفا: 10
تبلیغات
پربازدید
+ ادامه
رتبه بندی ۱۰ سریال برتر ژانر آخرالزمانی 
۱۰ فیلم مورد انتظار بالیوود در سال ۲۰۲۴ 
معرفی ۱۰ سریال جذاب و دیدنی برای دوست داران Shōgun 
نارضایتی گیمرها از Stellar Blade به دلیل تبلیغات دروغین 
eFootball به آمار ۷۵۰ میلیون دانلود رسید؛ معرفی ایونتها و آیتمهای جدید 
تجدید دیدار با بهترین بازی های سال ۱۹۹۹ 
باکس آفیس | صدرنشینی جدیدترین فیلم زندایا 
اعلام وضعیت ساخت فیلم Extraction 3 توسط جو روسو 
آپدیت: تصویر تازه فیلم Mufasa: The Lion King + اولین تریلر و پوستر منتشر شد 
ویدیو: اولین نگاه به Homelander در Mortal Kombat 1
- رتبه بندی ۱۰ سریال برتر ژانر آخرالزمانی
- ۱۰ فیلم مورد انتظار بالیوود در سال ۲۰۲۴
معرفی ۱۵ سریال دیدنی و جذاب برای طرفداران Breaking Bad 
نقدها و نمرات سریال لایو اکشن Knuckles 
احساس شرم از جمع احساسات انیمیشن Inside Out 2 خط خورد 
معرفی ۵ فیلم هندی برتر ۲۰۲۴ 
تندی نیوتون به فصل دوم سریال Wednesday پیوست 
رده سنی فیلم Furiosa: A Mad Max Saga اعلام شد 
استقبال غیرمنتظره از اکران مجدد فیلم Spider-Man 2 
اولین واکنشها به انیمیشن Inside Out 2 | تازه و جذاب
هر آنچه از فصل دوم سریال Wednesday میدانیم 
سینماکان: اعلام تاریخ اکران The SpongeBob Movie: Search for SquarePants 
هر آنچه از انیمیشن Moana 2 میدانیم 
اعلام زمان آغاز فیلمبرداری فصل دوم Wednesday 
Inside Out 2 احساسات، شخصیتها و ماجراجوییهای جدیدی را نشان می‌دهد 
درجه سنی انیمیشن Despicable Me 4 اعلام شد 
فیلمهای کمدی که سال ۲۰۲۴ اکران میشوند - رتبه بندی ۱۰ سریال برتر ژانر آخرالزمانی
پیکسار اولین تصویر از احساس نوستالژی در انیمیشن Inside Out 2 را منتشر کرد 
فیلمهای ابرقهرمانی که در سال ۲۰۲۴ اکران میشوند
نظرات
🟢 عجب مقاله‌ی خفن و عالی‌ای
این شد یچیزی، ایولا بهتون
روز طبیعت هم گرامی باد🙏🏻💚🌱💫
سیزده شما هم بدر.
ممنونم بابت وقتی که گذاشتین
سلام. تون قسمت قرتی بازی ها نبود خیلی دلم خنک کرد
واقعا هم قرتی بازی اون موقع نداشتیم. به یارو میگفتی من کنسول دارم بهت میگفت جمع کن برو بابا بذار باد بیاد. بگو دستگاه، کنسول چیه دیگه 😂
مقاله عالی بود واقعا😂البته الان هم کلوپ ها بعضاً همینطوری هستن ولی فضا بیشتر دوستانه شده دیگه تا حدی که بهم به جای سلام ناسزا میگن ولی خب ما کی باشیم که گیر بدیم،مزه کلوپ ها به همین که با رفقا دور هم جمع شد و موقع هیجان داد و فریاد کشید میدونید😉عالی بود جناب لطفاً قسمت دومش هم بنویسید بزارید
بله، همین قهر و آشتی ها بودن که باعث بوجود اومدن این همه خاطره شدن 💚
ماشین زمان ما با ذغال کار میکنه، تمام سعیم رو به ادامه دار بودنش میکنم عزیزم
روز طبیعت دیگه چه مزخرفیه؟ اسمای چرت من در آوردی واسه خودتون میسازین
🟢 شما درکی از تاریخ و فرهنگ ایران خود نداری…
یادش بخیر 🥲 اوایل ۳ رو فکر‌کنم فقط دوماهی طول کشید قطار رو راه بندازیم فقط ی مدت مونده بودیم شیلنگ آب برای چی با چی باز میشه 😄😄
GTA vice city، هنوزم ساحلش برام قشنگ و آرامش دهندس
دمت گرم حامد جان
شاید بشه گفت
با اختلاف یکی از ۱۰پست برتر سایت بود
لطف دارین. خوش حالم که مورد توجهت قرار گرفته
آره خداوکیلی…. یاد اون دوران بخیر…. اصلا بغض کردم…..دمت گرم آقای زاهدی…من اون زمان عشق مورتال و شورش در شهر بودم ولی رزیدنت رو داداشم استادش بود… دوتایی با هم میرفتیم کلوپ الان دیگه ماهی یک بار همو میبینیم…هههیییی
آرش عزیزم، توی زندگی همه‌ی ما، یک «آخرین بارهایی» وجود داشته که خودمون ازش غافل بودیم.
یکروزی به کلوپ و گیم نت رفتیم بدون اینکه بدونیم این «آخرین بار» هست که وارد اون محیط شدیم.
با دوستانی همبازی شدیم، بدون اینکه بدونیم این «آخرین بار» هست که به عنوان هم تیمی یا رقیب قراره کنارمون باشه.
یاد باد آن دوران، یاد باد.
🥲🥲
💔هعی
کل زندگی من🤩یادش بخیر. خیلی حس خوبی از این پست گرفتم دمتون گرم❤️
چه زندگی زیبایی داشتین کریتوس جان.
خیلی دوست دارم خاطراتی که اون موقع داشتی رو واسمون تعریف کنی.
یادش بخیر چقد با کابل LAN کامپیوتر که بهش میگفتیم شبکه ای کانتر بازی میکردیم واقعا سلطان هرچی بازی چند نفره بود هست. سال های بعد هم یادمه وقتی کرایسیس اومده بود گیم نت محل چند تا کامپیوتر رو ارتقا داده بود که بازیو بیاره خیلی غول بود، اولیل همش سر اون چند تا دعوا بود😂اون رو هم شبکه ای بازی میکردیم خفن بود واقعا
از شروع نسل ۸ و اومدن PS4 دیگه گیم نت های پیسی خیلیاشون جمع شدن واقعا حیف
هعی… شاید نسل جدید بگن این بازی چیه دیگه نه گرافیک داره نه چیزی ولی ما با این بازی ها زندگی کردیم… رزیدنت اویل ، سن آندریاس، هالف لایف ، متال گیر بهتر از همه هم جنگ های صلیبی
چه زندگی شیرینی رو پشت سر گذاشتین.
خاطرات خودتون رو با بازی هایی که نام بردین حتما واسم بنویسین. خوش حال میشم بخونمشون
آقای زاهدی ماشاالله به شما که حوصله پولادین دارین و به تمام نظرات جواب میدین
رزیدنت اویل ۴ رو روی ps3 دوستم میزدم، این بازی برا یه بچه ده یازده ساله خیلی ترسناکه، ps3دوستم مال خودش نبود و بردار بزرگش بازی میکرد، یه روز تو مدرسه بهم گفت بیا داداشم نیست بازی بزنیم منم گفتم حتماً میام خلاصه رفتیم و بازی کردیم تا اینکه انقدر ترسیدیم نزدیک بود خودمون رو خ.راب کنیم😂 خلاصه هیچ وقت نشد این بازی و تموم کنیم، متال گیر ۳ هم از کنسول دوستم رفتم
سن آندریاس هم که از گیم نت میزدیم (البته با رشوه) چون اجازه نمیدادن بازی کنیم میگفتن سن شما کمه( البته گیم نت مال فامیل بود) و به پدرم گزارش شد و طوری خوردم که جرأت نمی‌کردم تا سال ها جی تی ای بزنم
جنگ های صلیبی هم از کامپیوتر ذغالی بازی میکردم(چند وقت پیشم بازی میکردم)
هالف لایف ۲ هم چند وقت بعد این ماجرا ها با یه کامیپوتر
نفتی(بهتر از ذغالی🗿) بازی کردم
خلاصه که بی دردسر یه بازی رو نزدیم
چرا که نه
مخاطب های خوبی مثل شما، ارزش وقت و حوصله گذاشتن رو دارن 🌸
همیشه دلم به حال نسل جدید گیمرا میسوزه که هیچ وقت این گیما رو تجربه نکردن و احتمالا هم هیچوقت قرار نیست تجربه کنن بخاطر قدیمی بودن گرافیک و این چیزا. نسل ما واقعا خوش شانس بودیم که تونستیم اون دورانو تجربه کنیم.
(از بازگو کردن این رمز طفره میروم و از شما می‌خواهم که اگر جزو لجندها هستید، همین الان در قسمت نظرات سایت گیمفا، رمز آوردن منتخب‌های جهان را برای ما بنویسید.)
بالا بالا،پایین پایین،چپ راست،چپ راست،دایره ضربدر ( A و B )
پینوکیو جان، دماغ چوبیت بزرگ شد! A و B توی پلی استیشن ۱ کجا بود آخه براااادر
ولی بازم ممنون که مقاله رو خوندی و واسمون کامنت گذاشتی. یکم بیشتر فکر کن تا یادت بیاد به جای A و B چه دکمه ای رو باید میزدی
آقای زاهدی یکبار دیگه نگاه کنید.اتفاقا من نوشتم دایره و ضربدر، A و B هم یجورایی ترجمش به زبان کنسول های رقیب بود که بعدش آوردم😂. ( چون این کونامی کده و تو هرکدوم از بازی های کونامی یه کاری میکنه گفتم اگه کسی تو کنسول دیگه ای بود خواست بزنه بدونه باید چیو بزنه )
پی نوشت: تیکه ای که به اسمم انداختید خدا بود👌
ضربدر دایره بودش پینوکیو جان نه دایره ضربدر
والا منم خیلی جاها ضربدر دایره شنیدم، واسه همین رفتم یه تحقیقی کردم. یسریا گفته بودن ضربدر دایره،یسری ها گفته بودن دایره ضربدر،کلن بین علما اختلافه:))))
یادش بخیر توی کنترا هم همین رمزو میزدی اخرش استارت هم میزدی بازی ۸ جونه به قول قدیمیا شروع میشد
دارم به این فکر میکنم که آیا شما همون حامد زاهدی هستین که بهش فکر میکنم؟
و بله… قسمت‌هایی از کودکی وجود داشت که با رضایت کامل میتونیم بگیم یادش بخیر… مثل گیم‌نت‌ها و پرو پلیرهای مخصوص هر بازی؛ خوب یادمه تو یکی از گیم‌نت‌ها یک نفر معروف بود به اینکه اویل ۴ (اویل، نه ایول😁) رو یه سره شروع میکرد و مثل گ.ا.و (توهین نیستا، دقیقاً به همین معروف بودن ایشون) تا آخر میرفت…
واسه کانتر همیشه یه پلیر برتر وجود داشت که همه می‌خواستن با اون تیم بشن
یادمه اگه سنِت پایین بود نمی‌تونستی GTA 5 (بله؛ SA اون موقع همون پنج بود) بازی کنی و کشتی کج بانوان هم ممنوع بود…
یاد غلام و گیم نتش بخیر که gta 6 رو برای اولین بار روی ps3 آورده بود و ساعتی هزاااااااار تومن میگرفت (ps2 ساعتی ۴۰۰ بود)
۴ نفری گیم نت رو با کشتی کچ رو سرمون میذاشتیم؛ اونم ساعت ۱۵ دقیقا بعد از مدرسه و خوردن ناهار…
یادش بخیر؛ حلالت باشه غلام تک تک دویست تومنی‌هایی که کنار میذاشتم تا گاهی مخفیانه بیام تو گیم نتت خرج خاطره ساختن کنم…
فوتبال هم که خب ما فوتبالی نبودیم و به نظرمون تکراری بود😁
چه دورانی بود:)
خوش حالم که دوباره می بینمت امیرحسین نصرتی عزیز.
اره GTA 5 رو توی کلوپ ها قبل از خود راکستار، بچه ها معرفی کرده بودن! یک سری ها هم که اون موقع مجله «بازی رایانه» یا «دنیای بازی» رو مطالعه میکردنن و به اصطلاح امروزی «شاخ» بودن، همیشه میگفتن که آقا این Gta 5 نیست و یه اسم دیگه داره.
اویل ۴ رو باهات موافقم. ایول دیگه چه صیغه ایه 😁 تازه یه نسخه زیرنویس فارسیش هم وجود داشت که بی وجدان ها پول بیشتری میگرفتن اگر میخواستیم نسخه زیرنویس فارسیش رو بازی کنیم. من که خود بازی رو اون موقع خریدم، هر موقع میرفتم کلوپ میگفتم این سی دی خودم رو بذار و کمتر بگیر 😁
منم خوشحالم که دوباره از شما میخونم آقای زاهدی:)
آره ما کلا از راکستار جلوتر بودیم😁
و بله نسخه‌ی زیرنویس دار همیشه گرون‌تر بود😂
کار درستی کردین😁👌
تک تک جملات مقاله و کامنت دوستان رو با تک تک سلول های بدنم خوندم و فقط لبخند رو لبم بود.
تا رسیدم به این کامنت و بغض کردم!
بازی رایانه و دنیای بازی اخ چه مجله های نابی بودن و واقعا آرزوم اینه باز برگردن یا بتونم یه جوری تمام شماره هاشو بخرم.
چقدددددرررررر امشب بهم چسبید و افتادم یاد دورانی که میومدم توی سایت گیم فا و همه ی کاربرا با هم رفیق بودن، کسی تعصب بی جا روی هیچ کنسولی نداشت!
ثبت نامم رو یادم نیست ولی حدودا از سال ۹۱ الی ۹۲ سایت گیم فا رو شناختم و تا الان هر روز اخبارش رو میخونم.(البته یادی کنیم از سایت پردیس گیم که اون موقع ها با گیم فا حس رقابت داشت)
واقعا ممنونم از اقای عراقی اگه اشتباه نکنم بابت بالا اوردن گیم فا و باز اگه اشتباه نکنم آقای حقیقت دوست برای پردیس گیم
این دوتا سایت بهترین خاطرات زندگی منو ساختن
الانم ممنونم ازت آقای زاهدی که خاطرات خوبمو زنده کردی
جالب اینجاست که مجله های بازی رایانه یه سب دی معرفی بازی و برنامه هم داشتن که تو یکی از فایلاشون آهنگ های بازی ها رو گذاشته بودن.من اون آهنگا رو میریمتم رو فلش.الانم موقع رانندگی گوش میکنم😂😅
بقیه هم میگن که نمیتونن این آهنگا رو پیدا کنن.البته که هرگز نمیتونن.انحصاری فلش من شدن🔥
دقیقا،از یه جا به بعد توی دیسکاش تریلر بازی ام بود
خیلی خوش حالم که مقاله مورد توجهت قرار گرفته.
انشاالله در ادامه ماشین زمان، سراغ مجلات و رسانه هایی که اون موقع فعال بودن هم میریم و کلی خاطره بازی میکنیم.
“یاد غلام و گیم نتش بخیر که gta 6 رو برای اولین بار روی ps3 آورده بود و ساعتی هزاااااااار تومن میگرفت PS2 ساعتی ۴۰۰ بود”
GTA6 رو PS2؟ آقا غلام جادوگری،چیزین؟XD
پینوکیو، تازه غلامی که امیرحسین جان گفت، علاوه بر GTA 6 اون زمان شورش در کشتی (برگرفته از Street of Fighter) رو هم خلق کرده بود.
همون IV رو واسه ps3 آورده بود ولی خب معروف بود به GTA6 (یا حتی GTI 6 هم میگفتیم😁)… چقدر فکمون افتاد وقتی بازیو دیدیم… بابا طرف وقتی سوار موتور میشد کلاه کاسکت میذاشت!!!
همیشه هم یه بچه ای بود که میومد میگفت: عمو رمز جی جی آی بلدی برام بزنی ؟ 😁
Hesoyam تا ابد 🫡
حتماً باید با این مقاله منو به😭😭بندازین؟
چه خاطراتی که از جلوی چشمام نگذشت با ۲تومن پول توجیبی میرفتیم گیم نت گاد اف وار، جی تی ای بازی میکردیم
گریه نشونه ضعف نیست.
به نظرم گریه میتونه نشون بده که چه دورانی رو گذروندی تا تونستی این همه تجربه بدست بیاری؛ تجربه هایی که ارزون بدست نیومدن.
یه موردی نم که تو اون کلوپ های قدیمی بود گوشه کلوپ بود که فقط برای لجندها بود و افراد تازه وارد نمیتونست برن گوشه و ته کلوپ بشینن معمولا هم دستگاه های تمیز و دسته های سالم هم همونجا بود
بله، قسمت VIP Club محسوب می شد.
هرکسی هم به عنوان تماشاگر نمیتونست کنار دستش یا پشت سرش بشینه. باید گزینش میشدن
تمام خاطراتم رو زنده کردی.درود بر شرفت.
درود سامان جان 🌸
از انرژی مثبتت ممنونم.
خاطراتی که داری رو حتما با من و سایر بچه های گیمفا در میون بذار عزیزم
خواهش میکنم چشم.طرفا سال ۸۲ ۸۳ کلوپی داشتیم نزدیک دبستانمون که سگا و پلی ۱ داشت فقط مینشتیم تا نوبتمون بشه بتونیم سگا بازی کنیم اونم فقط شورش در شهر و مورتال کمبت میشناختیم یادمه ترس داشتیم پول بیشتر بدیم واس پلی ۱ چون نمیشناختیمش الون ۳ یا همون ۹۸ یه بازی ۵ دیقه ۱۰۰ تومن بود😂😂 کی داشت؟ کم کم با الون کوچ کردیم به پلی ۱ فوتبال پپسی من کراش موتوری درایور من که خودم بیشتر عاشق جیمزباند بودم وبازی ژینا (xena) دیگه گل سر سبدشون هم مدال ۱ و۲.آقا ما نه مموری کارتی دیده بودیم نه میذونستیم هست هر دفه گیما رو از اول میرفتیم.چقد هم میبردیمش جلو.انگار روگ لایک میزدیم هر روز یکی بود شکایتی بکنه اصن؟🤣.شبا قایمکی میومدیم میرفتیم کلوپ یکی از بچه ها محل درچرخه مارو برداشت و برد بعد بازی دیدم نیست و خوب که اشکم رو دراورد بهم برش گردوند دیگه از اون موقع به بعد استرس بود و نبود دوچرخه حین بازی کردن باهامون بود.چند سال بعدش که پلی ۲ اومد و ما با گرافیک بهتر آشنا شدیم و فهمیدیم خدای جنگی وجود داره و جی تی ای سن آندرس اویل ۴ دیگه کار من شده بود این ۳ تا گیم و همچنین بدون مموری کارت و سیو.بعدا که خودم یه پلی ۲ گیرم اومد و یه مموری با التماس خریدیم ۸ هزار تومن بازیا رو تونستم تموم کنم.از بهتریناشون علاوه بر ۳ تا گیمی که گفتم اسنایپرالیت ۱ پرنس ایرانی ۳ و پانیشر خیلی بهم چسبیدن.خدای جنگ ۲ رو ه تموم کردم فهمیدم ۳ داره بعد که فهمیدم دیگه واسه ۲ نمیاد و میره نسل بعد کمرم شکست.اصن پلی۳ پیدا نمیشد شهر ما.گرون هم بود خیلی.من یادمه سالی که اساسین رویلیشن اومده بود تو کلوپ با پی سی بازیش میکردم یه پلی ۳ داشت یه ایکس باکس ۳۶۰.سمت ۳۶۰ که عمرا نمیرفتم انگار ننگ بود برام دست بزنم بهش.پلی ۳ فقط و فقط گاد آو وار ۳ رو باهاش تموم کرده بودم دیگه باهاش هیچ گیمی نزدم.گذشت تا ۹ سال بعدش که ۲۰۲۰ بود فک کنم یه پلی ۴ دست دو گرفتم گاد آو وار ۲۰۱۸ رو برم باهاش کل انحصاریا سونی رو بازی کردم آخریش هم که گوست آو سوشیما بود.تجربه گیمینگ فوقالعاده ای رو با کنسول سونی پشت سر گذاشتم خلاصه الانم که ۳ ساله سری اس دارم و تا نسل بعد که ببینیم خدا چی میخواد😂😂 شرمنده قرار بود خاطرات قدیمی رو بگم زندگی نامه نوشتم
چه خاطراتی از دهه هشتاد زنده کردی واسم
من زیاد کلوپ نرفتم چون از اول واسم کنسول رو گرفتن ولی با بچه های همسایه گیم میزدیم
خاطره ای ک هیچوقت فراموشم نمیشه
سال ۸۶مادرم رفت سفر حدود دوهفته خونه من تنها بودم خونه دوستامو میاوردم خونه تاوقتی پدرم از سرکاربرگرده
۴نفری کشتی کچ تیکن کامبت و کرش ماشینی و…. میزدیم
چقدر خوش میگذشت
نه هیتری بود نه بحث مسخره کنسول من بهتره یا واس تو
اون زمان منps2داشتم و بهتر از اون سال دیگه واسم تکرار نشد.
Darkwarrior عزیزم، خوش حالم که خاطرات خوبت رو باهمدیگه مرور کردیم.
ماجرای چند نفره کردن بازی ها اون موقع خودش آپشن بزرگی محسوب میشد. تبدیل ۱ به ۴ (Multitap) رو هرکسی که داشت انگار مالک پکیج کامل VR بود؛ یعنی لوازم جانبی بهتر از این وجود نداشت.
خیلی مخلصیم @حامدزاهدی
اره بخدا چند نفره بازی کردن اون زمان دنیایی بود واس خودش
اصلا نمی فهمیدیم چند فریمه وضوح تصویر چیه
توی تلوزیون ۲۱اینچ سونی با کابل۵فیش من دستگاهمو وصل میکردم و غرق دنیای بازیا میشدم
اون لذتی که تکن ۴و۵ و تکن تگ و مورتال کامبت داشت الان عمرا ندارن نسخه جدیدا
منوی گاد یک و دو هوش از سرمون میبرد
نیدفوراسپید ماست وانتد و کربن
سایلنت هیل و اویل۴
رد دد ریولور و گان
بلک
کیل زون
یادش بخیر
یادمه برای اولین بار که رفتم کلوپ میخواستم gta بازی کنم اسمشو نمیدونستم از یه بنده خدایی پرسیدم اون بازی که ماشین سوار میشن توش اسمش چیه اونم خیلی دقیق گفت درایور منم خوشحال رفتم گفتم برام بازی درایور رو بذار با خوشحالی نشستم که بازی کنم دیدم هیچ شباهتی به gta نداره خلاصه برای این که نفهمن تازه کارم بازی کردم و حالم گرفته شد😂
یادت میاد درایور ۱ یا ۲ رو بازی کردی؟ میخوام بدونم که پلی استیشن ۱ رو واست روشن کردن یا درایور پلی استیشن ۲ بوده.
اگر نسخه یک یا دو که مربوط به پلی استیشن ۱ بوده رو واست رگذاشتن که باید بگم خیلی بدشانسی آوردی دیگه 😂
البته نباید از عظمت درایور هم غافل بشیم.
جالبیش اینجاست که حتی همون درایور رو هم برام نذاشته بود بعد ها فهمیدم بازی تست درایو بود که روی کامپیوتر بهم به عنوان درایور داد که بازی کنم😂
خسته نباشید 🌸
یادش بخیر ما که سنمون به اونجوری قدر نمیده ولی از اونجا که مال اوایل دهه هشتاد هستم اون زمان یادمه دوسالم بود یکی از دایی های من یه مغازه بزرگ تو طبقه اول خونه مادربزرگم بود کرده بودم گیم نت بعد منم مادرم می رفت دانشگاه هر روز منو میزاشت خونه مادربزرگ داییم هم منو میبرد گیم نتش از دوسالگی دیگه موس و کیبورد دست گرفتم 😂😂. با این که بچه بودم فضای خوفناکی که موقع بازی کردن کمبت یا پس به وجود می اومد یادمه یا کسایی که سیو جی تی ای وایس سیتی یا سه آندریاس می ساختن و بقیه میرفتن سیو ها رو خراب می کردن اون زمان کانتر و وارکرافت و جنگ های صلیبی شبکه ای هم خیلی خوب بود
در مورد بازی های حیثیتی یادمه یه خاطره جالب ما شهرستان پیشوا هستیم چسبیده به ورامین و کلا با مردم این شهر تو بعضی چیزا رقابت داریم یبار همون زمان ها دوتا پس پلیر از ورامین اومده بودن خیلی ادعا داشتن خلاصه دایی ما هم با یکی از بزرگان گیم نت با هم یار شدن این دوتا رو شکست بد دادن یادمه موقعی که میخواستم برن یکیشون از حرسش دسته رو زد زمین شکوند همه زدن زیر خنده هیچ وقت یادم نمیره 😂
راجب فضا هم به نظرم بچه های اون زمان جمعیت محجوب تری بودن از لحاظ اخلاقی
در کل با اینکه الان گیم نت های شیک و پلی استیشن پنج و کامپیوتر فلان پیشرفته و اینا هست ولی به نظرم شرایط و فضای اون زمان جذاب تر بود
حالا آقای نویسنده نگفتی خودت از کدوم پلیر ها بودی ؟
با چیز یا ….؟(ببخشید بخاطر شوخی😂)
غلط تو متن زیاده لعنت به کیبورد خودکار 😂
پروسفور عزیز، مرسی بابت وقتی که برای مطالعه مقاله گذاشتی.
خیلی خاطره و نکات جالبی هست که توی مقاله ذکر نکردم و دوست داشتم شماها درموردش بنویسین که ماشاالله مشارکت خیلی خوبی هم صورت گرفته. هرکسی یه خاطره ای رو بازگو میکنه و با خوندنش به ذوق میایم.
این ماجرای خراب کردن سیوها هم واقعا محشر بود که تعریف کردی 😁 لجندهای اون زمان، مموری کارت های شخصی داشتن و کسی حق نداشت از اون مموری کارت ها استفاده بکنه. بلــــه، کلی آپشن داشتن.
من خودم ادعای چندانی به بازی های شرطی مثل فوتبال نداشتم. بیشتر Resident Evil فن و Harvest Moon باز بودم.
در واقع توی بازی های سوروایور و ادونچر بیشتر دنبال حریف میگشتم.
برای بالا نگه داشتن پرچم «چیز» خون دلها خورده ایم.😁
دقیقا استاد مقاله همینجوری خوبه که با هم دیگه و خاطره ها که از ته دله کاملشون کنیم .
خودم اویل فنم ولی احساس می کنم همیشه به ما با دید پایین نگاه می کردن شاید هم غلط باشه
پس شما هم در سربلندی حوزه مقاومت چیز سهیم بودید دمتون گرم 😂
عه پروفسور سنگ
🤔
خسته نباشی واقعا پست خیلی خوبی بود، رسما تمام خاطرات اون دوران برام زنده شد🥲.
برای خوندن خاطراتتون واقعا مشتاقم!
یکی از خاطراتی که از اون زمان دارم این بود که با دوتا از دوستام برای مورتال کامبت رفتیم گیم نت، ولی از شانس بدمون دیسک بازی خش داشت و روی کنسول بالا نمیومد، در نهایت مجبور شدیم از این سر شهر بکوبیم بریم اون سر شهر تا یکی از دوستامون که ps2 داشت یکی از نسخه های مورتال کامبت رو با هزار خواهش و تمنا قرض گرفتیم و به گیم نت برگشتیم، متاسفانه اون نسخه هم روی کنسول اجرا نشد😐 در کل نا امید شدیم و به همون تیکن ۳ ps1 قناعت کردیم، و در پایان هم رفتیم بازی اون بنده خدا رو بهش پس دادیم.
در کل این از اون خاطراتیه که تا آخر عمر فراموشش نمیکنم به معنای واقعی کلمه عذاب آور بود.
بتمن عزیزم، مرسی که خاطره زیبات رو با ما در میون گذاشتی.
میدونی توی چنین شرایطی پروفسورها و متخصصین میگفتن چیکار کنیم؟
خمیر دندون میاوردیم و روی دیسک میرختیم و حسابی می مالیدیمش. بعد آبکشیش میکردیم و با دستمال یا پارچه نرم (معمولا چادر نمازهای مادرها رو برمیداشتیم) خشکش می کردیم.
توی ۹۰درصد موارد جواب میداد 😊
این یکی از مواردی بود که بعد از اینکه ps2 گرفتم متوجهش شدم، ولی من بجای خمیر دندون از مایع ظرفشویی استفاده میکردم که جواب دادنش برام پنجاه پنجاه بود، یا بازی اجرا میشد یا کلا اون دیسک بلا استفاده میشد، ولی از حق نگذریم چادر نماز رسما فکته من هنوز که هنوزه بعضی وقتا که دیسک های ps4 یا ps5 لکه دار میشن یا گرد و غبار روشون میشنه با چادر نماز مادرم تمیزشون میکنم😁
البته به مارک مایع ظرفشویی هم ربط داشت. اگر جواب نمیگرفتی باید مارک دیگ ای استفاده می کردی😁
من خودم سنم به اون موقع ها چندان قد نمیده
ولی ps1 داشتم و این شرایط رو درک میکنم😂
ریکا خیلی خوب جواب میداد
اره،اگر هم گیرمون میومد پولیش ماشین میزدیم،درکل دمت گرم،یاد آن دوران بخیر
پولیش ماشین؟
چطور به فکر خودم نرسید😂
۲ تا بالا ۲ تا پایین چپ راست چپ راست ضربدر دایره😊😊😊
بینگــــو🌸
بهترین کامنت.البته گاد اف وار برام یه دنیای دیگه بود ولی این که شما گفتین یادمه اگر درست میزدیم یه صدای تشویق میومد
من که هیچ خاطره‌ای از گیم‌نت و کلوپ ندارم چون همیشه گوشه‌گیر و منزوی بودم و از محیط‌های این چنینی خوشم نمیومد(الانم حال نمیکنم)
ولی کاملاً تونستم حس و حال شما رو با تصویر دوم حس کنم… عکس دوم فوقالعاده است.
چقدر از مشارکتی که توی این مقاله داشتین، خوش حال شدم.
اتفاقا منم آدم درون گرایی بودم و هستم.
بازی های ویدیویی دریچه ای بودن که خود واقعیم رو نشون بدم.
بخش فقط لجند ها میتونن بازی کنن یه دنیا خاطره رو صاف اورد جلوی چشمام… میرفتم خونه دوستام که مرحله هلیکوپتر gta vc رو رد کنم 😂
بلـــه، پس چی!
وقتی هم مرحله رو رد می کردین و همه واستون دست میزدن، حس غرور خوبی که بهتون دست میداد به کاشف اتم هم دست نداده
دقیقا… واقعا قبلا ها همچی خیلی بهتر بود
عه یادش بخیر (وینی) الون !
بالا بالا پایین پایین چپ راست چپ راست دایره ضبدر !
بازیکنای قدیم هیچ جوره با بازیکنای الان قابل قیاس نیستن . چه غول هایی قدیم بازی میکردن . از چیلاورت و کارلوس و باتیستوتا و رونالدو کچل بگیر تا زیدان و رائول و ارتگا و زانتی و سالاس و هری کیول و …
تو سایت گیمینگ نمیخام بحث فوتبالی راه بندازم ولی با امکانات و تغذیه و بدنسازی و تاکتیک های اونموقع این بازیکنا اگه شرایط الان رو داشتن از صد تا هالند و امباپه و … بهتر بودن از همه مهم تر همه با غیرت بازی میکردن … برا همین فوتبال قدیم جذاب تر بود از هر کسی دوست دارین بپرسین
زمانی که پول تو جیبیمون رو تغذیه از بوفه نمیخریدیم تا بتونیم بعدش تو کلوپ با بچه های محل بازی کنیم . از قبل ترش بگم که بازی های سگا نمیتونستیم سیو کنیم باید به صورت هاردکور بازی های و پشت هم میرفتیم امان از وقتی برق ها میرفت یا جون هات تموم میشد باید از اول میرفتی . بازی های قدیم خودشون یه پا دارک سولز بودن بازی های کلاسیک رو بازی کنین متوجه میشین به مرور بازی ها خیلی گیمر هارو راحت طلب کردن
در آخر بگم ترسناک ترین کاری که به عنوان گیمر میکردیم این بود : تو مدرسه سی دی بازی می‌بردیم تا با رفیقامون تبادل کنیم . مثلا سایفون فیلتر میدادی تا سایلنت هیل بگیری . خود این کار خیلی استرس داشت اگه گیر میفتادی و کیفتو می‌گشتن معلم و ناظم و … باید با مدرسه خداحافظی میکردی . مثل الان نبود اراده کنی هر چیزی میخای دانلود کنی یا اصن اون بازی مد نظرتون پیدا کنی که بتونی بخری ! یا تو بازی ای جایی گیر میکردی باید از دوست و فامیل می‌پرسیدی یوتوبی به اون صورت نبود بری سرچ کنی ببینی چه بازی های که تا ماه ها گیر میکردیم تا یکیو پیدا کنیم که بازی کرده باشه ازش بپرسیم . یه سری کتاب قطور راهنما قدم به قدم بازی ها هم بود که یه سری بازی ها مثل مثلا رزیدنت اویل ۴ رو پوشش میداد …
جدا از این بحث ها با احترام به بقیه نسل های گیمینگ بنظرم نسل ماها که با این بازی ها خاطره دارن نسل طلایی حساب میشن ! چرا ؟ چون رشد و نمو صنعت گیمینگ رو به چشم دیدیم از زمانی که با میکرو و سگا سرگرم بودیم تا این زمان پلی استیشن وان و ادامه ماجرا … . بازی های ویدئویی از کجا به کجا رسیدن از زمانی که با کامپیوتر های گرافیک ۳۲ و ۶۴ گیم میزدیم تا الان که rtx ها اومدن … . از نو پا بودن بازی های پیکسلی شروع کردیم تا بازی های الان که تفاوت زیادی با واقعیت ندارن
حرف که زیاد ای کاش میشد تا ابد بنویسم درباره اونموقع ها
لقب «عمو» واقعا برازنده شماست حامد جان.
چون خیلی عالی خاطراتی که اون موقع بود رو نوشتی و به شخصه که غرق در خاطرات شدم.
در خصوص الون ۹۸ که هم که باید بگم من عاشق اونجایی بودم که گزارشگر ژاپنی اسم «باتیــــستـــوتـــا» رو به زبان میاورد. دلت میخواست از وسط زمین شوت کنی! کارلوس هم که ماشاالله سرعت برق رو داشت، پا به توپ که میشد، فقط با خطا میتونستی متوقفش کنی.
قبل از شروع مقاله، تیتر رو خواستم مربوط به دهه ۷۰ بکنم تا سراغ کنسول های آتاری و سگا هم برم، اما خب خیلی وقت بود توی گیمفا ننوشته بودم و نمیدونستم کهنه سربازهایی مثل شما وجود دارن یا خیر. اشتیاقم رو به نوشتن ماشین زمان بعدی بیشتر کردین.
در خصوص سگا هم که نمی تونستیم سیو کنیم، کاملا درست میگین. بعضی از بازی ها هم البته کدهایی رو هر مرحله بهمون میداد که با وارد کردن اون کد میتونستیم دوباره به اون مرحله برگردیم. همچین تکنولوژی هایی اون موقع بود
و منی که اون موقع مموری کارد نداستم واسه پی اس توم ، و اینا رو بدونه مموری باید میرفتم تا به آخر بازی بریم ، شاید بیشتر از ۳۰ تا بازی رو بدونه مموری کارد رفتم ، گنده ترینشون سان آندریاس بود ، از ضهر نشستم بی وقفه تا ۱ شب بدونه این که تو شهر بچرخم یا مأموریت جانبی برم خط داستانی رو تموم کردم 🥺🤣😭
راستش رو بخوای، اوایل سال های ۸۶ که پلی استیشن ۲ رو خریده بودم و دو سالی میشد تقریبا که God Of war منتشر شده بود، پولی برای خرید کارت حافظه نداشتم. دستگاه رو جلوی کولر گازی میذاشتم (برای اینکه داغ نکنه و بی دستگاه بشم!) و شروع میکردم به بازی کردنش تا زمانی که فتح بشه.
حالا برعکس
من زمانی ps1 داشتم اصلا نمیدونستم کارت حافظه وجود داره
یادمه Ace combat 2 که واقعا مورد علاقه م بود از صبح تا عصر یکبند مینشتم پاش با سر درد ؛ چشم درد آخرش خاموش میکردم
بعد یک آقای آشنا بابام آوردش خونه مون سنش بالا بود اون یک مموری کارت از جیبش در آورد (خودش ps1 داشت ) با سیو های خودش یک بازی اجرا کرد و قضیه برامون توضیح داد
شاید این قضیه بیش از ۲۷ سال پیش باشه ولی رنگی تو یادم موند
یادش بخیر
فقط تنها چیزی هم بگم هیچ وقت گیم نتی نبودم
همیشه بابام این لطف بهم داشت بهترین کنسول و بازی ها برام میخرید.
مبارزات تیکن ۵ در کلوپ هیجانش از مسابقات زنده یه UFC بیشتر بود. یادش بخیر😁
اقای زاهدی عزیز، پیر بشی جوون ما رو بردی ب دوران نوجوونی و بیست سالگیم که تمام وقتمون تو کلوب میگذشت. حتی بعدها که پلی استیشن ۱ هم خریدم بازم مموری برمیداشتم و با رفقا میرفتیم کلوب تا مثلا رفیقم یا کسای دیگه فلان بازی که یجاش گیر کرده بودمو برام رد کنند و کلا بازی تو کلوب و دست جمعی یه لذت دیگه ای داشت. یه دوستی داشتم که ایشون انگیزه گیمر شدن من بود. ایشون زمانی که همه تو کلوب فوتبال ۹۸ و کشتی کج و اینجورچیزا بازی میکردن این parasit eve و رزیدنت اویل و داینو کرایسیس بازی میکرد و رزیدنت اویل ۲ و ۳ و رو با چاقو تا اخر میرفت…یادش بخیر
خیلی خوش حالم که شما رو توی گیمفا داریم 🌸
مقاله‌ی عالی بود
یک دنیا تشکر بابت این پست زیبا🙏
یادش بخیر واقعا
البته هر محله و شهری فرهنگ کلوپی خاص خودش رو داشت اما یه سری چیزا مثه جیم زدن و به جای مدرسه کلوپ رفتن تقریبا همه‌جا پابرجا بود. اوایل دهه‌ی هشتاد و اواخر دهه‌ی هفتاد واقعا کلوپ‌ها در حد عجایب هفتگانه مجذوب‌کننده بودند. یادمه اولین باری که کلوپ رفتم پول دادم به جای اینکه خودم بازی کنم یه بچه‌ی دیگه بازی کنه من فقط تماشا کنم. فک میکنم اونموقع هشت نه سالم بود.
بدون تعارف باید بگم کار خیلی قشنگی انجام دادین. اینکه دوست داشتین از دیدن بازی کردن یک نفر دیگه لذت ببرین، خودش یه عالمی دیگه هست که ساعت ها جای بحث داره.
یخوردش که اقراق بود.ولی اجاره دستگاه.فرار از مدرسه
آره یسریا خیلی بازیهای مبارزه ای بلد بودن.اصلن نمیشد شکستشون بدی
خسته نباشید عالی بود 🙏
دهه هشتاد-ps2- گرن توریسمو ۴ و pes6🙂
تریس جان بازی چهل چشمک زن رو بازی کردی ؟برای ps1 بود. اولین بازی وحشت بقای من بود
نه گرالت ps1 نداشتم. اول ps2 بعد ایکس باکس ۳۶۰ الان هم ۱۰ سالی میشه ک pc پلیرم
روبه روی مدرسه راهنماییمون کلوپی بود اولین بار که بعد از تموم شدن مدرسه کیف به دست رفتم اونجا سرک بکشم درهای بدون دیواری رو دیدم که خودبه بخود باز میشدن و من وارد دنیای رزیدنت اویل شدم ممنونم آقای زاهدی به خاطر این مقاله زیبا❤️
دلهره ای که رزیدنت اویل به جون ما مینداخت، امتحانات پایان ترم هم نمی تونست بندازه!
مرسی بابت وقتی که برای مطالعه گذاشتی عزیزم❤️
یادش بخیر پلی استیشن کرایه میکردیم یه شب تا صبح با دوستان بازی میکردیم
اونقدری سن ندارم که این دوره رو تجربه کرده باشم ولی قدیما ما هر موقع فامیل جمع میشدیم همه میرفتیم تو اتاق پسرخالم یا همون وسط خونه پلی استیشن ۲ رو روشن میکرد ماشالا همیشه هم رزیدنت اویل ۴ میرفت ما نگاه میکردیم خدا میدونه چند بار بازی رو دیدیم اون دوره
هنوزم که هنوزه یاد کات سین اولش می افتم که تو ماشینه ی کیفیت خفن انگار فیلم جنایی باشه میاد تو ذهنم بعد خوده بازی رو میبینم خندم میگیره
همینکه خاطرات رزیدنت اویل ۴ و جمع های فامیلی که داشتین هنوز واستون زنده هست، یعنی جزو قدیمی ها محسوب میشین 🌸
واقعا بازی دلهره آور و سرگرم کننده ای بود. خیلی ها برنامه ریزی میکردن که بتونن این بازی رو تماشا کنن وقتی که یک نفر دیگه داره بازی میکنه!
ممنون بابت مقاله زیباتون
البته برای ما دهه ۶۰تی ها نوستالوژی ویدیو کلوپ ها کنسول های NES و SEGA بود و بازی های که برای ما که با تلوزیون سیاه و سفید بزرگ شده بودیم از کل زرق و برق بازی های ۴K الان بیشتر و جذاب تر بود
و تو اون موقع بازی های زیادی برای بازی نبود (یادمه برای ۱۰ دقیقه بازی ۵ تا تَک تومنی می دادیم که یعنی کل هفته روزی ۱ تومن جمه میکردیم تو ۱۰ دقیقه همش و میدادیم و کلی کیف میکردیم) و خفن ترین بازی باز تو ویدیو کلوپ رمزهای باگزبانی یا فینیشرای مورتال کامبت ۱ و بلد بود یادش بخیر
مهرداد جان، به حضور کهنه گیمرهایی مثل شما توی رسانه گیمفا افتخار میکنم🌸
ما دهه هفتادی ها برای شما دهه شصتی‌ها باید ادای احترام کنیم چون که old-gamer واقعی شماها هستین. تنها بدی دهه ۶۰ رو میشه عدم مصادف شدن با پیشرفت کنسول ها دونست. خیلی از دهه شصتی‌های ما نهایتا تا پلی استیشن ۱ رو تجربه کردن و بعدش درگیر مشغله های روزمره زندگی خودشون شدن.
باگزبانی از جمله بازی هایی بود که با پایان رسوندن مراحلش، رمزی رو بهتون میداد که حکم کارت حافظه پلی استیشن ۱ و ۲ رو داشت.
چقدرم محیط جذاب و رنگارنگی داشت. به شخصه روی نینتندو تجربش کردم.
از بازی شکار مرغابی و سگ معروفش (Duck Hunt) با اون تفنگ افسانه ای واسمون بگین که کلی خاطره زنده بشه.
نفرمایید حامد جان
اون تفنگ همیشه برای من سوال بود تا اینکه الگوریتم سنسش و فهمیدم خیلی باحال بود .
بله دقیقا زمان ما کنسول های آتاری + میکرو + سگا و Super Nes و آرکید بودن که تو پارکها بود (ژتون میگرفتیم برای بازی) و خیلی تفاوت گرافیکی نداشتن . کلی بازی که الان عزیزان گیمر دارن نسخه ۳ بعدیش و تجربه میکنن اونجا بازی کردیم که چقدر لذت داشت . بازی های فوق نوستالژی برای خود من مثل ماریو + adventure island + کنترا یا همون راکی خودمون و .. یادش بخیر
دقیقا درسته مهرداد خان.
آرزوی سلامتی واستون دارم ❤️
دورانی بود واقعا…
شروعش از اوایل دهه ۷۰ بود با کنسولهای اون دوران و تا گیم نت ها پیش رفت و کم کم تموم شد. فک کنم از اکثر گیمر های اون دوران اگر بپرسیم از اون زمان ها بگن براشون بهترین دوران گیمری نه بلکه جزو بهترین دوران زندگیشون بوده…
یه خاطره جالب یادم اومد….
اون دوران یک بازی بود به اسم بوکس ! زمان سگا ، دیگه پسوند بازی چی بود و اینا مهم نبود فقط اسمش بوکس بود، خب بین هر راند یک بانو رد میشد و رو پلاکاردی که دستش بود مینوشت مثلا راند ۸ اما چون اون لحظه منشوری بود بنده خدا صاحب کلوپ ( آقا حجت ) یک سینی از اینا که مامان ها داخلش سبزی خورد میکردن میگرفت جلو تلویزیون و اون لحظه رو سانسور میکرد :))))
.
زنده باشید آقا حامد عزیز که گذری زدید به اون دوران فراموش نشدنی
بله، واقعا سانسورچی داشتیم وقتی سانسور کردن مد نبود!
ممنونم که خاطره خوبت رو واسمون تعریف کردی🌸
آقا من اسم کلوپ که میاد انگار یه پارچ آب یخ میریزن رو جیگرم و در عین حال بدنمم گُر میگیره:)))) هیچی هیچی هیچییییییییی فاز اون دوران رو دوباره به ما نمیده هیچی.
بله، خستگی بعد از مدرسه و پول تو جیبی که میتونستیم توی مدرسه خرج بکنیم اما نکردیم تا بتونیم بریم کلوپ و چند ساعتی رو بازی کنیم واقعا توصیف ناپذیره 🌸
یادمه دقیقاً منو برادرام کلی بابارو راضی میکردیم که پول بده پلی استیشن ۲ رو کرایه کنیم برای یه شب . با کلی تلاش بلاخره راضی میشد و وقتی داداشم میرفت که کرایه کنه اون ساعات انتظار برام بهترین لحظات بود و چقدر انتظارش شیرین بود . و وای ازون شروع بازی ها با اون مکعب های روی صفحه شروع پلی استیشن که گاهی منتظر میشدی و رد نمیشد و بازی اجرا نمیشد اخه که چه بد بود لعنتی . با اینکه عاشق سری گاد اف وار بودم اما بخاطر باگ های احمقانه بازی و سی دی های خراب و تایم کم هیچوقت نشد تمومشون کنم بارها و بارها تا چند مرحله اول رو فقط وقت میکردم پیش برم و همون رو فک کنم ۲۰ بار هی رفتم با اینکه میدونستم نمیتونم به پایانش برسونم🤦🏻♂️ . ممنون از مقاله زیباتون و اون عکس پر از خاطره
ازونجایی که خانواده مذهبی ای بودیم یادمه اون مرحله گاد اف وار یا شروع جی تی ای همیشه یه دفتر کنار خودمون داشتیم و سریع میذاشتیم رو صفحه . گاهی یادمون میرفت وقتی میدیدیم انگار مرتکب جرم بزرگی شدیم و همو دعوا میکردیم چرا حواستون نبود 😂 . بعد بهانه میاوردیم میگفتیم : اونی که دکمه استارت پلی استیشن رو زد اون باید دفتر رو رو صفحه میذاشت . دیگه شدع بود قانون 😂
حالا اون بخش از God of war رو میشد، دیوارش رو خراب نکنین و نرین هــــا…! چه اصراری داشتین آخه 😂
یادش بخیر. خوش حالم که خاطراتت زنده شد Logical عزیزم.
نه نه ما اصرار داشتیم اونجاشو بریم ایتمشو بگیریم😂😂😂
حلالت باشه آیتمش برادر 😅
مقاله زیبا و با احساسی بود، خسته نباشید 🙏
از چشمان زیباتون ممنونم
مقاله بسیار زیبا و جذابی بود جناب زاهدی ، واقعا حق با شماست اون زمان نه TV فور کی بود و نه فریم یا افت فریم و بنده خودم که تجریه بازی کردن با ps1 و ps2 را داشتم به غایت از بازی کردن لذت می‌بردم اتفاقا چند روز پیش تو همین تعطیلات برای پسرهام چنتا بازی ps1 مثل کرش بش ، پپسی من ، گاد و غیره تو کنسول ps4 براشون ریختم ببینم واکنششون چیه ، خوب واضحه گفتند بابا این آشغالا چیه واسمون ریختی !!!
پویا جان، خدا پسرهاتون رو واستون حفظ بکنه🌸
هیچ چیز دیگه نمیتونه حس و حال اون زمان رو متاسفانه برگردونه و فقط با دیدن و شنیدن اسامی بازی ها و حال و هوای اون موقع میتونیم یه آه بلند بکشیم که به دنبالش یک لبخند شیرینی روی لبامون میاد.
چه بازی های خاطره انگیزی رو هم نام بردی. نظرت درمورد متال اسلوگ یا همون سربازان کوچک (ما بهش میگفتیم خرتوخر!) چیه؟ حتما تجربش رو داشتین.
بازی ها رو از دستگاه حذف نکنیا! شاید روزی روزگاری توی این همه مشکلات، یه وقت خالی پیدا کردی و خودت نشستی تجدید خاطره کردی.
XDD منم همین کار رو با داداش کوچیکم کردم و اولش واکنشش همین بود ولی بعد از ۳ روز نظرش عوض شد و بیشتر از خود من بازیشون میکنه
بمب تو سگ دراپه
خیلی دوست دارم بدونم اولین نفری که اسم اون قسمت رو گذاشت «سگ دونی« چی با خودش فکر کرده بود😅
اگه می خواستن بی ادب نباشن میگفتن سگ دونی وگرنه که یه چیز بدتری میگفتن 😅
البته که چاقو کشی دعوا سر بازی هم اونجا چیز طبیعی بود 💀
فقط میگم یادش بخیر
یاد باد آن دوران
یاد باد ❤️
دمت گرم ۱۳ به درمون رو خوش کردی❤️
خوش حالم که این مقاله مورد توجهت قرار گرفته❤️
با عرض سلام و خسته نباشید بابت مقاله باحال و نوستالژیتون، اوایل دهه هشتاد که هنوز گیم نت نیومده بود و من با پسر خاله بزرگترم میرفتیم کلوپ پلی استیشن ۱ ساعتی دویست بود پلی استیشن دو ساعتی پونصد بعد من پونصد بورده بودم برم بشینم جی تی ای وایس سیتی رو برم با کلی ذوق ولی پسر خالم گفت پولتو بده بریم فوتبال بازی کنیم من که اصلا با فوتبال مبونه خوبی نداشتم بوقض کردم اشک تو چشام حلقه زد گفتم نه من میخوام وایس سیتی برم که اونم از ترسی که بزنم زیر گریه گفت باشه برو بازی کنم من با کلی ذوق نشستم پاش و حسی که موقع بازی کردن با پلی استیشن دو داشتم تو اون زمان و با هیچ چیز نمیتونم توصیف کنم انگار نشستم پشت هواپیما یادش بخیر، بعد ها که گیم نت امد و سیستم کامپیوتری و بازی کانتر با داداشم پولامومو جمع میکردیم که بریم بشینیم کانتر و همسایه جهنمی بزنیم بعد ژنرال باز قهاری شدم و تو ژنرال با بقیه کل مینداختم،یه چیزی که اون موقع نبود ولی الان هست و خیلی آزار دهندست اینه که الان خیلی تو گیم نت ها فحش میدن و احساس خفن بودنم بهشون میده وقتی فحش میدن ولی زمان ما اگه فحش میدادی از گیم نت مینداختنت بیرون اکانتتم میبستن، دفترچه رمزم که کل بازی های پی اس و کد گیم شارکش و با راهنمای مراحلشو داشت هم خیلی چیز باحالی بود و یکی گرفته بودم هر موقع میخواستیم بریم خونه فامیل زنگ میزدن که دفترچه رمزتم بیا واسه همین جلدش کرده بودم که خراب نشه هنوزم دارمش، یاد باد اون روزگاران اون موقع آدما یرنگتر بودن
سلام رفیق ❤️
ممنونم که وقت خودت رو به مطالعه مقاله اختصاص دادی.
بله، کاملا با حرفاتون موافقم.
همچی ساده و زیباتر بود
بسیار ممنون آقای زاهدی عزیز بنده واقعا برای اون زمان نیستم ولی مطمعا زمان بسیار زیبایی بوده و گیم زدن به لذت دیگه داشته
آقای زاهدی من را یاد سال ۸۳_۸۴ انداختید دورانی که راهنمایی بودم و به زور شناسنامه ام رو از مادرم بگیرم تا برم گیم نت پاساژ پایتخت بازی کنم،به یاد دارم که یکبار شناسناممو نمیداد از من اصرار از اون ندادن اخر فهمیدم شناسنامه ام در جیبمه و خلاصه واقعا مرسی که خاطرات ما دهه هفتادیا و شاید شصتیا را زنده کردید..
حضرت اشرف عزیزم، سلام
چــه سوتی باحالی داده بودی. همین شد واستون خاطره که الان بعد گذشت کالی زمان دوباره به یادش بیافتین و خندتون بگیره.
به نظرتون الان با همون شناسنامه برین، بهتون دستگاه میدن یا نه؟ 😂
تا سال ۹۶ ۹۷ یه کلوپی توی شهر ما ps4 رو با شناسنامه و البته ۱۰۰ هزار تومن کرایه میداد برای ۲۴ ساعت ۲ ۳ سال پیش هم کلا جمع کرد
البته فکر کنم ورشکسته شد که جمع کرد!
خلاصه برای دیگرون باید تعریف کنین که شناسنامه های ما یه زمانی اعتبار زمین ۱۰۰۰ متری توی تجریش تهران رو داشته…
دستگاه بدن؟ الان برم شناسنامه بدم منو به جرم افغانی بودن میبرن🤣
این قشنگ نبود، عالی بود 🤣
ینی با خوندن این مقاله تمام خاطرات زندگیم مثل یه فیلم از جلوی چشمام رد شد رفت.هم خندیدم و هم بقض کردم.چه رورای خوبو ساده ایی بود ان زمانا.دقیقا به همین سادگی و پاکی بچگیای ما گزشت
متاسفانه بهای لبخند یا بغضی که الان دارین و داریم، عمری بود که گذشت.
بهترین ها رو واستون آرزو میکنم ❤️
درود آقای زاهدی پست جالبی بود، با اینکه سنم قد نمیده به اون دوران ولی یادمه پسر خالم ps1 داشت (کلا ۳ ۴ سالم بود) با داییام و پسر خالم و دختر خالم ساعت ها بازی میکردیم از تکن ۳ و فوتبال ۹۸ گرفته تا gta 1
همیشه یوشیمیتسو و ادی گردو میاوردم و دختر خالم با اینکه ۷ سال بزرگتره ازم ولی هر وقت میباخت با من قهر میکرد و دیگه باهام بازی نمیکرد به جاش پسر خالم میومد با هوارانگ و اون فن معروفش (انقدر X بزن که دسته خورد شه) حسابی گوش مالیم میدادXDD
فوتبال ۹۸ هم که پسر خالم خورش بود، با روبرتو کارلوس شوت میزد از وسط زمین دروازه رو میاورد پایین، یه بار هم دو نفری با برزیل قهرمان جهان شدیم
وای کرش ماشینی و پیاده… پسر خالم کرش پیاده رو تازه خریده بود ولی روی کنسولش اجرا نمیشد، چند هفته بعد رفتم خونشون دیدم دیسک جدید داره قاطی بازی هاش و بدون اینکه بگم بهش پلیش کردم و خودش تعجب کرده بود از اینکه چطوری اجرا شده.
یه بار هم ps اش سوخت و داییم تعمییرش کرد خودش نشست تا صبح باهاش بازی کرد به ماهم نمیدادXDDD
من خودم پی سی داشتم و چون خیلی قوی نبود بازی های اواخر نسل هفت رو اجرا نمیکرد و هرچی بازی کردم یا اوایل ۷ بود یا ۵ و ۶ حتی بازی های سگا هم روش داشتم، یادمه با بابام ۳ ۴ بار لاکپشت های نینجا و شورش در شهرش رو تا آخر بازی کردیم. پسر داییام رو میاوردم خونمون نوبتی gta sa میزدیم تازه کسی هم حق استفاده از چیتایی مثل جون بینهایت و تیر بینهایت و تانک و جت نداشتXD
از نسل هفت هم که بازی فوق العاده جذاب شنک (shank) رو شاید بالای ۱۰ بار تموم کردم، اون زمان حتی بازی ها هم مزه ی شیرین ترش داشتن
درود هیربد جان.
از خوندن خاطراتت کلی به ذوق اومدم.
خیلی خوش حالم که این لحظات زیبا و دوست داشتنی رو کنار بهترین هات تجربه کردی🌸
قربان شما
آخ که چقدر دلم تنگ شد برای اون موقع ها، نمیخوام غمگین کنم تهشو ولی الان خیلی از اون آدم هارو ۵ ۶ ماهی یه بار میبینم یا گاها فقط اگه تعطیل رسمی ای نوروزی چیزی باشه. (کرونا که امد پسر خاله و دختر خاله و دختر دایی هارو به مدت دو سال ندیدم)
این مقاله رو توی سیزده بدر، نشونه ای بدون برای ارتباطات دوباره با عزیزانت.
همین الان گوشی رو بردار و خاطره هایی که واسمون رو نوشتی برای اون بنده های خدا هم بفرست. مطمئنم از خوندش کلی خوش حال میشن
جملات خوش‌حس و خاطره‌انگیزی بودش...
خاطرم هست همیشه از پدر و مادرم میخواستم بریم خونه عمه‌م… چون پسر عمه پلی ۱ داشت و مینشستیم در حالیکه لم داده بودیم به بالش تیکن و الون بازی میکردیم… بروسلی شخصیت برجسته ما توو تیکن بود (Law رو بروسلی صداش میکردیم بین خودمون)… و الون هم خاطرم هست روبرتو کارلوس رو میذاشتیمش نوک حمله چون شوتاش خیلی قوی بود… دوران خوبی هم با بازیهای NFS روی کامپیوتر داشتیم که الان با فورزا هورایزن ۵ هم اون حس دست نمیده 😂… Gta vice city هم یادم هست همه ذوق داشتن که میشه داخلش موتور سوار شد و لباس عوض کرد… نظرسنجی این بود تو موتور سوار شدی اول بازی یا ماشین… استرس بازی هیتمن رو هم کسی خاطرش هست؟! این حس که هر لحظه نزدیک بود لو بری…
روزهای شیرین و بی‌دغدغه‌ای بود
جوی که اون زمان وجود داشت باتوجه به سنی هم که داشتیم، دست به دست هم داده بود که بهترین لحظات زندگی گیمری ما رقم بخوره.
ممنونم که نظرت رو واسمون نوشتی ❤️
سلام
یادش بخیر با اسرار دوستم همیشه میرفتیم تیکن ۳ بازی میکردیم الان من گیمر موندمو اون ازش متنفره حیففف چه زود گذشت
متاسفانه سختی های زندگی، خیلی های ما رو از علایقی که داشتیم دور کرده.
امیدوارم دوباره بتونین به بهونه تجدید خاطره با دوستتون، یک ساعتی رو کنار هم باشین و بازی کنین. 🌸
سلام و خسته نباشید خدمت شما جناب زاهدی
هیچوقت توی کودکی تجربه حضور توی گیم نت به این شکل رو نداشتم و از قدیم تا الان همیشه گوشه گیر و خونه نشین بودم
اما از دوران نوجوانی بعضی وقتا به گیم نت سر میزدم و همین الان هم هر چند وقت یبار با رفقا برای کل کل و وقت گذرونی یه سری به گیم نت میزنیم
اما در هر حال اینکه در دوران کودکی گیم نت نمیرفتم باعث نمیشه اون حسی که قدیما به بازی کردن داشتیم رو نداشته باشم و همیشه دلم تنگ میشه واسه زمانی که بی دغدغه مینشستم پشت سیستم و وقت میگذروندم
پ.ن: عکس اول پست که اون مرده توی گیم نت نشسته، با اینکه هیچوقت توی همچین فضایی نبودم، اما این عکس خیلی حس خودمونی و حال خوب کنی میده
وقتت بخیر امیر جان 🌸
اتفاقا منم آدم جمع گریزی بودم و دنیای خودم رو توی بازی های ویدیویی میساختم.
چقدر دلم میخواد این وقت لعنــتی بهم اجازه بده و چند خطی در خصوص دنیای گیمرهای درونگرا بنویسم.
ممنونم که وقت گذاشتی و مقاله رو خوندی.
یادش بخیر همیشه یواشکی میرفتیم کلوپ
خندان و خوشحال از در میرفتیم بیرون یهو پدر جلو رومون سبز میشد و یه کتک اساسی میزد و من بازم میرفتم و این چرخه همیشه تکرار میشد
حتی کتکی هم که اون زمان خوردین شده خاطره…
چقدر قشنگ نوشته بودین ❤️
احساس میکنم تقریبا این مقاله رو قبلا خوندم
سید جان، سلام به روی ماهت
اگر احساس میکنی این مقاله واست آشناست، باید بگم که در واقع شما وارد ماشین زمان شدی و خاطراتی که لحظه به لحظشون رو زندگی کردی، واست مرور شده 🌸
😅 خیر
در این حد غرق در متن نشدم
فکر کنم اقای غزالی سال قبل مقاله ای در همین خصوص نوشته بودن
این دست از موضوعات واقعا دلچسب هستن
چون همه خوب و بد اون روز ها با ببشمار کم و کاستی باعث ایجاد این حس نوستالژیک مبشه
واقعا مقاله عالی بود خیلی حس خوبی داشت خوندنش و خستگی ۱۳ به در از تنم درآورد ❤️🌱
دلتون شاد و لبتون همیشه خندون ❤️
آقای زاهدی دمت گرم.منو بردید به دوران شیرین گذشته.وقتی داشتم مقاله رو میخوندم تمام خاطراتم از جلوی چشمم رد میشدن.مثل اون مواقعی که پنجشنبه شبها ساعت ده شب با پسر مستاجرمون و با شناسنامه من میرفتیم کلوپ آقا ابراهیم و یه پلی استیشن ۱ کرایه میکردیم و از شب تا صبح بیدار میموندیم و تا صبح تکن ۳ و ۹۸ بازی میکردیم و کنسول بیچاره بدون توقف کار میکرد.زمانی که توی شهر قزوین با هر کسی که بازی میکردم میبردمش.وقتی تکن سه بازی میکردیم و کاراکتر زن برمیداشتیم صاحب کلوپ با وحشتی توی چهره اول تلویزیونو خاموش میکرد و کنسولو رسیست میکرد.دمت گرم بابت مقاله. 😪😪😪😪
اصلا سانسورهای اون زمان رو دست نداشت. فوق العاده بود کارهایی که میکردن
ممنونم که خاطره شیرینت رو واسم نوشتی ❤️
کلی از خاطراتمون رو زنده کردین
عالی بود
چقدر دوس دارم یکی از خاطراتتون رو هم واسمون می نوشتین ❤️
خیلی ممنونم آقای زاهدی خدا میدونه چه خاطراتیو واسم زنده کردی😅
شورش در شهرو که بازی میکردیم رو سگا پایانش دو مدل بود یه مدلش اینکه دوتایی باید با مستر ایکس میجنگیدیم و اون یکی اینکه با همدیگه میجنگیدیم. زبونشم اونموقع ژاپنی بود و ما نمیفهمیدیم.
گوشیم نبود عکس بگیریم سر همون اون کلمه ای که باید میزدیم که با هم بجنگیمو توی دفترچه یادداشت مینوشتیم😅
فیتالیتی های کمباتم کلوپ سر کوچمون توی یه دفترچه داشت ولی فقط باید پول میدادی تا مثلا بهت بگه فیتالیتیشو🤣🤣🤣
و در ضمن هر کی به اپشن نمیگفته اپتیون از ما نیست🤣🤣🤣🤣🤣🤣🤣🤣
ای داد بیداد. چقدر کهنه سرباز داریم اینجا ما😅
پس برای مبارزه دو نفره توی شورش در شهر، یاد گرفتی که ژاپنی هم بنویسی، آره؟
یه همچین عجوبه هایی بودیم.😁
مگه درستش اپتیون نیست؟ 🤣
مطلب خیلی خوب و جذابی بود 👌👌
مرسی از وقتی که گذاشتی عزیزم
اما تعریف و تمجید دل حامد زاهدی رو شاد نمیکنه
خاطراتت رو باهامون در میون بذار تا اون موقع به ذوق بیام🌸
با درود به آقای زاهدی عزیز یکی از زیباترین مقالاتی بود که این چند وقت خونده بودم دمتون گرم، قشنگ مارو بردین اون دوره
یادش بخیر چقدر زنگ های آخری که ورزش داشتیم جیم میشیدم میرفتیم کلوپ بازی میکردن به خصوص تیکن چقدر بازی میکردیم و کل کل داشتیم وقتی هم به انتهای بازی میرسیدم متصدی نامرد کلوپ نمیزاشت صحنه آخر تیکن رو ببینیم! یاد مورتال ، pes, سایلنت هیل ، گاد اف وار به خصوص نسخه ۲ شاهکارش ، رزیدنت اویل ، گرن تریسمو ،،،، بخیر
واقعا ممنون آقای زاهدی عزیز بردیمون به اون دوره 😉
مستمع صاحب سخن را بر سر ذوق آورد🌸
مکس عزیزم،
ممنونم که خاطره شیرینت رو باهامون در میون گذاشتی
دمت گرم زاهدی جان ، منو بردی به دوران نوجوانی…
گیم ها یه طرف ، یادش بخیر مجلات بازی اون زمان ، دو هفته یا ماهی یکبار چند تا اخبار بازی می‌رسید بهمون ، مثلا مجله دی‌بازی و DBDهاش که تنها راه ما برا دیدن تک و توک تریلرهای بازی ها بود !
آشغالهای آنلاین و فری تو پلی و سرویس محور و… وجود نداشت ، ارباب آنلاین ها Quake و رقیبش Unreal Tournament بودن …
یادش بخیر پپسی من ، درایور ، گاد ۲ سایلنت ۳ متالگیر ۳ رزیدنت ۴ گیرز ۱ ، کاندمند و…
واقعا چه دوران طلایی ، چه بازی های نابی !!!
چی شد واقعا که رسیدیم به اینجا ، ۳ سال گذشته از نسل ۹ هنوز چیزی که منو به وجد بیاره بگم اینه نسل ۹ ، نیومده …
راستی شما قبلا تو سایت دی‌بازی ، انجمن بازی رایانه اینا فعالیت نداشتی ؟ من با همین یوزر سالهای قبل از ۹۰ اون سایت ها فعال بودم ، مطلب می نوشتم.
سلام به روی ماهت عزیزم.
بله، توی دی بازی و بازی رایانه هم فعالیت داشتم.
خوش حالم که دوباره می بینمت
واقعا پلیرهای قدیم لجند واقعی بودن
نه اینترنتی بود نه استریمی بود نه سایت راهنمای قدم به قدم بازی بود
خودشون میزدن به دل بازی و پیش میرفتن
هرکی مموری کارت داشت حکم بازیکن حرفه ای و خفن داشت😅
مقاله خیلی عالی بود آقای زاهدی
یادمه وقتی تازه وارد ۸ یا ۹ سالگی میشدم پدرم برام ps1 خرید
اونموقع پای من هم شکسته بود همه هم اومده بودن و من ps1 رو با شوق باز کردم و اون شوق و هیجانی که من داشتم هیچوقت یادم نمیره ، خلاصه بابام به تلویزیون وصلش کرد و با پسردایی فقط وینینگ الون یا همون پی اس یا مورتال کمبات و باب اسفنجی و ماشین جنگی و … بازی میکردیم و هیچوقت یادم نمیره
یادش بخیر یک مکانی بود میرفتیم چهارتا پلی تو داشت دوتا پلی وان ۱۰ تا هم pc … ما که ۵ به ۵ میشستیم کانتر ۳ مچ ۱۵ تایی تو مپ نوک دی داس ۲ اسم اون یکی دیگه رو یادم نیس ..اون موقع هر تیمی که میباخت باید حساب میکرد ما میگفتیم باخت حساب .) بازی های دیگه هم بودن ۳ به ۳ جنگ های صلیبی اون ۴ نفر هم معمولا میرفتن یا وار کرفت بازی میکردن یا بالا و پایین تو کانتر کل ن ی دنیای بود )
سمت دستگاه هم تیکن ۳ بشدت زیاد بازی میکردن فوتبال کشتی کج و گاهی ی نفر می‌آمد جی تی ای سن آندریاس بازی میکرد… و من کودکیم تو این دورها گذشت بخاطر برادرم ۵ سال اختلاف سنی داشتیم اون میرفت بازی میکرد با دوستاش منم میرفتم برای نگاه کردن و لذت می‌بردم حتی با نگاه کردن به گیم زدن اینها .. یادمه ی دوره ای بود فارکرای ۲ روی مد بود مپ زندان و بیس زرد قرمز و آنقدر من بازی کرده بود بزرگترم شده بودم که کری میخوندم برای بقیه سر این بازی 😅 به اصطلاح حریف میطلبیدم چه دورانی بود یادش بخیر
تنها حسرت اون دوره برای همه اینه که تموم شد؛یادش بخیر هیچ دغدغه ای نداشتیم