نقد و بررسی قسمت اول بازی Lost Records: Bloom & Rage
ساخت اثر جدیدی از تیم اصلی Don’t Nod که خاطرات زیادی با بازی Life is Strange آن داریم، خبری بود که بسیاری از طرفداران را هیجان‌زده کرد. حتی اگر بعد از LiS 2 خوش‌بین مانده باشیم، با تجربه Lost Records: Bloom & Rage این حق را داریم که نسبت به آینده این تیم دیگر چندان امیدوار نباشیم. اثری که در قسمت اول خود تحت عنوان Tape 1، از بعضی جهات توانسته پیشرفت‌های خوبی را به رخ بکشد اما شیب پس‌رفت Don’t Nod را تندتر از قبل کرده. لازم به ذکر است که این عنوان در دو قسمت روایت می‌شود و Tape 2 در تاریخ ۱۵ آوریل ۲۰۲۵ (۲۶ فروردین ۱۴۰۴) عرضه خواهد شد.
داستان Lost Records در دو بازه زمانی متفاوت روایت می‌شود و بازی در هسته اصلی، داستان ۴ دوست نوجوان به نام‌های Autumn ،Nora ،Swann و Kat را روایت می‌کند که در تابستان سال ۱۹۹۵ ماجراجویی‌های عجیبی را رقم می‌زنند. در بازه زمانی دوم که به ۲۷ سال بعد از این قضایا (سال ۲۰۲۲) مربوط می‌شود، به دنبال یک اتفاق مرموزی برای Autumn رخ می‌دهد، این دوستان تصمیم می‌گیرند تجدید دیدار کنند. به طور کلی در زمینه روایی، شاهد چیزی شبیه به سبک روایتی سریال Yellow Jackets هستیم و داستان مدام در بین دو خط داستانی سوییچ می‌شود. در هر دو بازه زمانی مذکور، ما کنترل Swann را برعهده داریم، کاراکتری درونگرا که چندان راحت نمی‌تواند با دیگران ارتباط برقرار کند و دچار اضطراب اجتماعی و کمبود اعتماد به نفس است.
دوربین فیلمبرداری Swann که به دلیل علاقه او به این حوزه همیشه همراهش هست، رکن اصلی گیمپلی را تشکیل می‌دهد. با این دوربین می‌توانیم خارج از آیتم‌های خط اصلی داستان، به فیلمبرداری موضوعات جانبی بپردازیم و فیلم‌های کوتاهی که از مجموعه آیتم‌های خاص گرفته‌ایم را حتی به نحوه دلخواه خود بچینیم و به یک محصول نهایی برسیم. خط داستانی ۲۰۲۲ بازی به صورت اول شخص روایت می‌شود و در سال ۱۹۹۵، به صورت سوم شخص که تنوع خوبی به گیمپلی می‌دهد و حدس می‌زنم که انتخاب دید اول شخص، مربوط به داستان باشد و دلیل آن را در قسمت دوم خواهیم یافت.
همانند سایر عناوین Don’t Nod، دنیای Lost Records دوست‌داشتنی و پر از جزئیات ریز و درشت است و به لطف قابلیت فیلمبرداری، توجه بازیکن ناخواسته به محیط اطرافش بیشتر شده و حتی باعث می‌شود که با دیالوگ‌های مخفی جالبی روبه‌رو شود. این قابلیت جذاب، رفته رفته قربانی ریتم بیش از حد کند داستان می‌شود و ممکن است از نیمه دوم بازی، فقط داستان را پیش ببرید تا ببینید سرانجام کجا می‌خواهد خودش را نشان دهد. شکل‌گیری دوستی Swann با سه کاراکتر دیگر، در ابتدا به خوبی روایت می‌شود و به لطف سیستم جدید انتخاب دیالوگ، نیم ساعت اول جذابیت خوبی را نشان می‌دهد. تصمیم‌گیری‌ها که پایه و اساس بازی‌های داستان‌محور را شکل می‌دهند، در Bloom & Rage جذابیت خودش را حفظ کرده. البته که خبری از انتخاب‌های نفس‌گیر نیست و تصمیمات شما صرفاً روی روابط با سایر شخصیت‌ها اثر می‌گذارد یا تغییرات بامزه‌ای در روند پیشرفت بازی به وجود می‌آورد.
همانطور که پیش‌تر اشاره کردم، در سیستم دیالوگ شاهد مکانیزم جدیدی هستیم که به تعامل با محیط اطراف، گسترش پیدا کرده و برخی مواقع گزینه‌های قفل دیالوگ با نگاه به اطراف باز می‌شوند. تصمیم‌گیری‌هایی که در تعامل با ۳ شخصیت دیگر اتخاذ میکنیم، خودشان را بلافاصله با دو علامت «قلب» و «قلب شکسته» نشان می‌دهند. این ویژگی باعث شده تا بازی کاملاً رک به ما بگوید که انتخاب خوبی داشته‌ایم یا خیر، که به شدت سیستم دیالوگ و تصمیم‌گیری بازی را ساده نشان می‌دهد و اجازه نمی‌دهد که بازیکن همانند زندگی واقعی، خود را درگیر این کند که آیا واکنش خوبی از طرف مقابل دریافت کرده و پاسخ درستی داده یا خیر؟ در این عنوان حداقل می‌توانستیم در میان کوهی از انتخاب‌های صد درصد مثبت و منفی، دیالوگ‌های خاکستری و خنثی را هم ببینیم. امیدوارم که در قسمت دوم بازی که بخش نهایی داستان است، نقش پررنگی از تصمیم‌گیری‌های این بخش از بازی نمایان شود تا حداقل یکی از مشکلات روایت داستان از بین برود.
دنیای Lost Records در زیر پوست خوش رنگ و لعاب خودش، رگه‌هایی از تاریکی را نشان می‌هد اما حتی در نقطه به اصطلاح اوجش همچنان تکلیف شخصیت‌ها با داستان معلوم نیست و به لطف قلم ضعیف نویسندگان، در طول این تجربه حتی یک بار هم نگران آن‌ها نشدم، چرا که به قدری پرداخت‌های ضعیف و کند شکل گرفته و شرم نیابتی از کارهای ۴ شخصیت اصلی نمایان بود، که اجازه نمی‌داد با آن‌ها هم‌ذات‌پنداری کنم یا حتی سرنخی از تهدیدی که با آن روبه‌رو هستند داشته باشم. با این وجود، همانند نسخه دوم LiS که به موضوع دنیای واقعی و بحث مهاجرین آمریکا پرداخته بود، در Lost Records: Bloom & Rage اشاراتی به پاندمی کرونا می‌شود که در نوع خود جالب است و قدمی کوچک در ملموس‌تر شدن اتفاقات خود برمیدارد.
در همان دقایق ابتدایی بازی، پیشرفت نورپردازی و کیفیت خوب بافت‌ها نسبت به عناوین قبلی LiS کاملاً مشهود است اما این قضیه به قیمت عدم اجرای روان بازی، افت فریم‌های گاه و بی‌گاه و دیر لود شدن بافت‌ها روی نسخه کنسولی تمام شده است. نقص‌های فنی بازی به همین موارد ختم نمی‌شود و باگ‌های آزاردهنده‌ای هم ممکن است مشاهده کنید. امیدواریم که با به‌روزرسانی‌های آتی، حداقل این باگ‌ها برطرف شوند. به شخصه در طول تجربه ۶-۷ ساعته‌ای که داشتم، دو بار مجبور به لود مجدد بازی شدم، زیرا گزینه‌های تعامل و دیالوگ بر اثر باگ، محو شده بودند. البته چند باگ خنده‌دار دیگر هم مانند سُر خوردن کاراکترها به نقطه‌ای از محیط در حالت نشسته هم به چشمم خوردند.
همانند محیط و لباس‌ها، جزئیات صورت شخصیت‌ها نیز به خوبی کار شده و چه در گیمپلی و چه در کات‌سین‌‌ها، این جنبه از اثر خود را به خوبی نشان می‌دهد. اما انیمیشن صورت‌ها جای کار بسیاری دارد و احساسات هیچکدام از کاراکترهای اصلی یا فرعی، به خوبی نمی‌تواند به بازیکن منتقل شود. نه‌تنها حرکات چشم و ابرو در اکثر مواقع در حد یک عنوان نسل هفتمی بوده، بلکه هماهنگی لب و دهان با صدای شخصیت، ناهماهنگ است. حتی دیده می‌شود گاهی اوقات کاراکترها بیرون از کات‌سین درحال حرف زدن با دهان بسته هستند.
حالا که بحث به دیالوگ‌های دهان بسته رسید، می‌خواهم نگاهی به بخش صداگذاری و موسیقی بازی داشته باشم که همانند دو قطب مثبت و منفی هستند. هرچقدر که همانند تمامی عناوین Don’t Nod و حتی نسخه‌های فرعی LiS با موزیک‌های جذاب و فوق‌العاده روبه‌رو هستیم که اتمسفر دنیای رنگارنگ Bloom & Rage را به سطح جدیدی می‌برند، در بحث صداگذاری نمی‌توانیم راحت از کنار تقصیرات این بازی بگذریم. هرچند که صداگذاری سایر کاراکترها در سطح قابل قبولی قرار دارد، اما باعث تاسف است که اعلام کنم صدای Swann در هر دو بازه زمانی، آزاردهنده و اغراق‌آمیز است. به خصوص در نوجوانی او گاهی این حس القا می‌شد که با هوش مصنوعی صداگذاری شده است، چرا که با یک لحن به شدت مصنوعی و فاقد احساس مواجه هستیم.
با اتمام داستان Tape 1 و مطالعه این نقد، احتمالاً سوالی که در ذهن‌تان به وجود آمده این است که آیا قسمت دوم بازی می‌تواند نجات‌دهنده Lost Records باشد؟
اگر Tape 1 قرار بود کنجکاوی مخاطب را برای ادامه داستان برانگیزد، در این راه شکست خورده است. برخلاف چیزی که در عناوین موفق Don’t Nod دیده‌ایم، اینجا هیچ نقطه تعلیق یا cliffhanger مهمی وجود ندارد، هیچ سوالی که من را وادار به پیگیری ادامه داستان کند در ذهنم باقی نمانده و این بازی صرفاً تلاش کرده از میزان ماوراءالطبیعه‌ای که در Life is Strange دیدیم، کم کند، اما به جای خلق یک روایت واقعی و درگیرکننده، به اثری خسته‌کننده و بی‌هدف تبدیل شده است.
مشکل اصلی اینجاست که حتی اگر قرار باشد داستان در قسمت دوم اوج بگیرد، Tape 1 هیچگونه زمینه‌چینی هوشمندانه‌ای برای آن انجام نداده است. شکل‌گیری روابط بین شخصیت‌ها در ابتدا کمی جذاب به نظر می‌رسد، اما به سرعت در کلیشه‌های سطحی و ریتم بیش از حد کند داستان غرق می‌شود. چرا من باید به کاراکترهایی اهمیت بدهم که خود بازی حتی زحمت ایجاد تنش یا تعلیق بین آن‌ها را به خود نداده است؟
Lost Records: Bloom & Rage Tape 1
قسمت اول Lost Records: Bloom & Rage با روایت کش‌دار، شخصیت‌هایی با اهداف ناملموس و سیستم دیالوگ مشکل‌دار، یک تجربه ناامیدکننده از Don’t Nod محسوب می‌شود. مشکلات فنی و انیمیشن‌های ضعیف نیز بیش از پیش به ضعف‌های آن دامن زده‌اند. با این حال، طراحی چشم‌نواز محیط‌ها، مکانیزم فیلمبرداری با افکت‌های دهه ۱۹۹۰ میلادی و موزیک‌های شنیدنی از معدود نقاط قوتی هستند که نمی‌توان نادیده گرفت. اگر از طرفداران پروپاقرص عناوین داستانی و آثار Don’t Nod هستید، ارزش این را دارد بازی را روی سرویس پلی استیشن پلاس تجربه کنید، اما با قیمت کامل، ارزش خرید ندارد.
نکات مثبت:
- نورپردازی جذاب
- موسیقی‌های شنیدنی
- طراحی محیط زیبا و پرجزئیات
نکات منفی:
- مشکلات فنی آزاردهنده
- صداگذاری مضحک شخصیت اصلی
- تصمیم‌گیری‌های سطحی
- ریتم بیش از حد کند داستان
- انیمیشن‌های ضعیف صورت
- داستان و روایت بی‌هدف
۶
این بازی روی PS5 تجربه و بررسی شده است
مطالب مرتبط سایت
تبلیغات
پر بحث‌ترین‌ها
- حمله شدید حساب رسمی Assassin’s Creed به ایلان ماسک
- گپفا ۲۸؛ در یک ماه گذشته چه بازیهایی تجربه کردهاید؟
- دراکمن: Intergalactic: The Heretic Prophet هماکنون قابل بازی است
- فروش ضعیف Assassin’s Creed Shadows در ژاپن
- گزارش: Intergalactic تا سال ۲۰۲۷ منتشر نمی‌شود
- تاکید دراکمن بر عدم تضمین ساخت The Last of Us Part 3
تبلیغات
پربازدید
+ ادامه
زمانبندی اکران انیمیشن‌های دیزنی اعلام شد 
تریلر جدید فیلم اکشن A Working Man منتشر شد| جیسون استاتهام همیشه چاقو به دست است 
پوسترهای جدیدی از فیلم How To Train Your Dragon منتشر شد 
دلیل انتخاب نشدن تام هالند برای فیلم Avengers: Doomsday مارول مشخص شد 
از بازیگران و لوگو جدید فیلم Avengers: Doomsday رونمایی شد| بازگشت کریس همسورث به دنیای سینمایی مارول 
نقدها و نمرات فیلم A Working Man 
تاریخ انتشار تریلر فیلم Five Nights at Freddy’s 2 مشخص شد 
نوروز ۱۴۰۴ چه سریال‌هایی ببینیم؟ | لیست منتخب سردبیر 
پوستر جدیدی از فیلم Minecraft منتشر شد 
تصاویری از زندایا سر صحنهی فیلم The Odyssey منتشر شد
بهروزرسانی جدید پلی استیشن ۵ منتشر شد 
یوبیسافت موفقیت Assassin’s Creed Shadows را با Valhalla مقایسه نمیکند 
بازی Prince of Persia The Lost Crown برای موبایل معرفی شد 
چرا تریلر دوم GTA 6 هنوز منتشر نشده است؟ مدیر عامل Take Two پاسخ می‌دهد 
گزارش: ناتی داگ پروژهای معرفی نشده دارد که سه سال در دست توسعه است 
توسعهدهندگان InZOI میگویند قابلیت زیر گرفتن کودکان یک باگ بوده است 
از ۸ شرکت بزرگ بازیسازی ژاپن ۵ کمپانی در اوج ارزش خود قرار دارند 
یکی از محبوبترین نقشههای Call of Duty به Black Ops 6 اضافه می‌شود 
تاکید دراکمن بر عدم تضمین ساخت The Last of Us Part 3 
بازی‌های ماه آوریل سرویس پلی استیشن پلاس اسنشال مشخص شدند
- زمانبندی اکران انیمیشن‌های دیزنی اعلام شد
- تریلر جدید فیلم اکشن A Working Man منتشر شد| جیسون استاتهام همیشه چاقو به دست است
- پوسترهای جدیدی از فیلم How To Train Your Dragon منتشر شد
- دلیل انتخاب نشدن تام هالند برای فیلم Avengers: Doomsday مارول مشخص شد
- از بازیگران و لوگو جدید فیلم Avengers: Doomsday رونمایی شد| بازگشت کریس همسورث به دنیای سینمایی مارول
- نقدها و نمرات فیلم A Working Man
- تاریخ انتشار تریلر فیلم Five Nights at Freddy’s 2 مشخص شد
- نوروز ۱۴۰۴ چه سریال‌هایی ببینیم؟ | لیست منتخب سردبیر
- تصاویری از زندایا سر صحنهی فیلم The Odyssey منتشر شد
- پوستر جدیدی از فیلم Minecraft منتشر شد
نظرات
شبیه ساز ووک
دقیقا دوست من دقیقا اصلا طرف کاور بازی رو ببینه میدونه چه سرطانیه 👍👍👍👍👍
همه ساخته های استودیو سازنده لایف ایز استرنج از اول ووک خالص بوده موقعی که اصلا کلمه ووک ابداع نشده بود . مهم کیفیت بازیه . لایف ایز استرنج ۱ و ۲ کجا . اینا کجا
باسه همین من اصلا بازی لایف از استرنج رو بازی نکردم
احساس میکنم دائما مثل تو همین حال و هوای پروفت هستی و یکچیزی میزنی تحلیل میکنی
عزیزم ووک ینی استفاده از یسری عناصر به صورت “هدف دار” نه خود اون عناصر. دلیل نمیشه هرجا اینارو دیدی سریع ووک بچسبونی بهش هر گردی گردو نیست قبلش نگاه کن ببین چه پوینتی رو میخواد برسونه داستان و جهان سازی اون اثر
“داستان Lost Records در دو بازه زمانی متفاوت روایت می‌شود و بازی در هسته اصلی، داستان ۴ دوست نوجوان به نام‌های Autumn ،Nora ،Swann و Kat را روایت می‌کند که در تابستان سال ۱۹۹۵ ماجراجویی‌های عجیبی را رقم می‌زنند. در بازه زمانی دوم که به ۲۷ سال بعد از این قضایا (سال ۲۰۲۲) مربوط می‌شود، به دنبال یک اتفاق مرموزی برای Autumn رخ می‌دهد، این دوستان تصمیم می‌گیرند تجدید دیدار کنند.”
این ووکه؟ یعنی چی؟ الان دختر نباشن درست میشه؟ اگه به‌جای ۴تا دختر، ۴تا پسر بودن اوکی بود؟
نه بابا دختر بودن ووک نیست اینکه خیلی دایورسن ووکه
دایورس بودن ایرادش چیه؟ همونطور که تو دنیای واقعی افراد متنوع و متفاوتن تو بازی‌ها هم میتونن متنوع و متفاوت باشن. همونطور که تو دنیای واقعی ۱۴درصد مردم آمریکا سیاه‌پوستن، اصلا عجیب نیست که تو بازی‌ها هم درصدی از شخصیت‌ها سیاه‌پوست باشن، همونطور که تو دنیای واقعی در آمریکا ۴۰ درصد افراد اضافه وزن دارن، هیچ ایرادی نداره که تو بازی‌ها هم درصد قابل توجهی از شخصیت‌ها اضافه وزن داشته باشن.
ببین من بت دختر بودن کراکترا مشکلی ندارم با این مشکل داریم که این کاراکتر ها دیگه برای کسی قابل درک نیست که پلیر بخواد باهاشون ارتباط برقرار کنه من خودم به شخصه عاشق کاراکتر گوردن فریمن هستم با اینکه اصلا حرف نمیزد ولی من باهاش حال کردم 😎
چی شد که از بازی کردن با کراکتر هایی مثل کریتوس ، مکس پین رسیدیم به بازی کردن جای یه مشت دختر نوجون لوس
ربطی نداره
نوجون لوس هم درست اجرا بشه شاهکار می شه
و خب معلمومه درست اجرا نشده
چه ربطی داره؟ مگه این دخترهای نوجوون قراره مثل کریتوس با خدایان یونان بجنگن؟ داستان تینیجری شخصیت‌های تینیجر میطلبه دیگه؛ میخوای برای داستان تینیحری مکس پین رو بیارن؟ طبق منطق شما تمام سریال‌ها باید مثل بریکینگ بد درباره خشونت، قتل، مواد و… غیره باشن و هیچوقت سریال‌هایی مثل Stranger Things و..
ساخته نشن.
تو استیم درصد رضایت بالایی گرفته و فعلا رضایتش رو ۹۳ درصد هست و گیمرایی که خریدن ازش راضی بودن
ولی کلا دونت ناد کاراش سینوسیه
چند وقت پیش jusant رو داد نمرات بالایی هم گرفت الان هم این که نمراتش جالب نشد
سایرن و نظر بی ترول؟
عجیبه
لایف ایز استرنج ۱ و ۲ اگه همین الان منتشر میشدن جز ووک ترین بازی های تاریخ لقب میگرفتن اما چون دهه ۲۰۰۰ اومدن و اون موقع این واژه ابداع نشده اونا میشن شاهکار هنری . خنده داره
کیفیت لایف ایز استرنج ۱ و ۲ قطعا بالاس ولی در ووک بودنش شکی نیست . اینکه مردم فقط میگردن دنبال عیب و ایراد بازیا . طرف نهایتا اگه ایرادی پیدا نکنه میگه چرا رنگ پوست کارکتر ها یه جوریه
اونا بازیای خوبین اینا زبالن
نه اونا ووک نیستن
ووک وقتی هست بزنه تو ذوقت
اون ۲ نفری که بازیش کزدن بهش نمره خوبی دادن 🤣🤣
رو استور پلی استیشن هم چک کردم نمره کاربراش بالا بود
اونجا هر کی از رو پلاس بازی کرده هم می‌تونه نمره بده
کم کم داری ادم میشی
چه بازی چندشی چرا اینقد کارکتراش دایورسن یکی سیاه یکی چاق چند تا صورتشون پر جوش این چیه دیگه برای همینه تو روز عرضش هم پلیراش به ۲۰۰۰ تا هم نرسید
چ کامنت بسیار مضحک و مسخره ایی
ینی تو دنیای واقعی
ادم چاق و سیاه پوست وجود نداره ؟
ینی خودت ب سن بلوغ رسیدی
صورتت جوش نداشت !؟؟!
همه بازیایی ک کرکتر female دارن
طراحی شون باید شبیه EVE تو استلار بلید باشه
ک شما بپسندی ؟
نرِ فمینیست نما
دقیقا🤣🤣
و بازم بی جوابی
جناب لیست سیاه تروخدا واسه ووک و دایورسیتی طرفداری نکن چون کسی واسه شما کله سیاه خاورمیانه ای براش مهم نیس و اون اسندیو به صورت جهت دار و با هدف ابنا رو استفاده میکنه
لابد ترامپ فکر شماست😂
حرفات شبیه چپ ها و اون قشر از مملکته
ما بازی میکنیم از دنیا واقعی فرار کنیم اگه اینجوره ادم باید با ۲ ۳ تا تیر بمیره پس بازیه شوتر نسازن ؟ یا بازیای فانتزی؟
با همین تفکر جنابعالی بتل رویال شوتر ها شکل گرفتند . همه میخوان فرار کنن کسی دنبال حقیقت نیست تو این زمونه مضخرف واقعا تاسف باره
شما برا چی بازی میکنی؟
وقتی بازی درمورد دنیای واقعی ساخته میشه باید کاراکترا چهره واقعی و قابل باور داشته باشن
نه قیافه انیمه ای
نه قیافه هاشونو نمیگم اینکه چندتا دختر تینیجر دایورس هستنو میگم شرط میبندم لز هم هستن
داداش پس توی دنیای واقعی ادمی داریم که بتونه تار بزنه مثل عنکبوت از این ور به اون ور بره؟
من اگه میخواستم دنیای واقعی رو تجربه کنم میرم فیلم میبینم
حالا چ اشکالی داره کرکترا اینطوری باشن ؟ حالا همه بازیا باس شخصیت زن داخل بازی شبیه EVE باشن ؟ نمیشه شکل واقعی ادمای دور و برتون باشن ؟ عجب بابا عجب خیلی وضع جالبیه اصلا این نسل جدید گیمرا واقعا خنده دارن
نه خوب کارکترای اینشکلی دارن زیاد میشن که ما دیگه کارکتر های مرد خفنی مثل دوم گای یا کریتوس رو دیگه نمیبینیم
کنار من که همچین موجودات به اصطلاح واقعی وجود نداره
یک بازی با قیافه اینشکلی بسازه قبول
دو تا بسازه قبول
نه دیگه کل بازی ها این شکلی بشن
که اخرش هم همشون شکست خوردن
خسته نباشید، ممنون بابت نقد
عجیبه واقعا، نمیدونم چرا چندین ساله ک Don’t Nod انقد افت کرده. سال ۲۰۱۵ شاهکاری بنام Life Is Strange رو منتشر کردن؛ بازی ای ک ۳ بار تمومش کردم و هر بار تجربش شیرین تر و جذابتر از بار قبل بوده، برام سخته ک میبینم استودیویی ک روزی LIS رو ساخته الان رسیده ب این لول. سری LIS هم نسخه های بعدیش با اینکه خیلی خدب بودن اغلب، ولی هیچکدوم در حد نسخه اول نشد، البته Before the Storm بود ولی بازم در حد نسخه اول نبود. ک البته اونو Deck Nine ساخته
امیدوارم این استودیو دوست داشتنی دوباره برگرده به اوج و هم ادامه درست و حسابی LiS بسازه و هم Vampyr
سازنده ها یک چیز خیلی مهمی رو فراموش کردن اونم طراحی کارکتره خوبه که هر روز داریم میبینیم بد تر از قبل میشه
در واقع بد نمیشن، دارن به سمت واقعیت حرکت میکنن
که اتفاقا اتفاق خوبیه،شاید خیلی به چشم نیاد ولی همین بازی ها و فیلم ها و کلا مدیا داره معیار های زیبایی رو تعیین میکنه
که نتیجش میشه عمل های زیبایی و پیکر تراشی و هزاران چیز دیگه که به منظور شبیه شدن به این مدل ها انجام میشه
اینکه نقش های منفی اصولا چهره زشت تری از قهرمان داستان دارن، خودش در ناخودآگاه یک تصویری منفی نسبت به به اصطلاح زشت ها میسازه
خلاصه که چیز بدی نیست
مگر اینکه هدفت از بازی کردن چیزای دیگه ای باشه
حرفت واقعا درسته اما به نظر تو چند درصد مردم رضایت دارن از این قضیه ؟
حالا از قیافه کاراکتر بگذریم الان دیگه شخصیت پردازیی وجود نداره بگو قیافه رو زشت کردی یا واقعی چرا کاراکتر سازی درستی نداره ؟ هیچ حسی رو به گیمر منتقل نمیکنه مثل کاراکتر های این بازی
بازی مکس پین قسمت اولش داستانش ۱۰۰ مشکل داره اما کاراکتر مکس همه رو جذب خودش میکنه
دقیقا همینو میگم
بو ووک از ۱۰۰ کیلومتری احساس شد
چون بازی رو تجربه نکردم درمورد کیفیتش نظری نمیدم ولی این چینش کاراکترها منو اذیت میکنه.
اگر همین بازی همه سیاه پوست بودن من مشکلی نداشتم ولی اینکه یکی سیاه پوست یکی چاق یکی فلان این مدل خیلی منو اذیت میکنه. متاسفانه همه فیلم ها و گیم ها هم اینجوری شدن. من دیگه به محض اینکه ببینم فیلم همچین چینشی داره درجا قطعش میکنم. اینجوری یعنی منو خر فرض کردن و دارن به من دیکته میکنن.
این دیگ چ سمیه
چرا انقد بازیا مزخرف شدن جدیدا