۱۵ بازی ویدیویی از استودیوهای بازی‌سازی مشهور که فراموش شده‌اند

حتی مشهورترین توسعه‌دهندگان بازی ویدیویی هم بازی هایی را دارند که احتمالا حتی نامشان را هم نشنیده‌اید. در این مطلب قصد داریم تا نگاهی به چنین آثاری بیندازیم.

صنعت بازی‌های ویدیویی شامل توسعه‌دهندگان و شرکت‌های بی‌شماری می‌شود. استودیوهای زیادی حتی در صورت ساخت یک بازی تاثیرگذار یا حتی درآمدزا، باید خود را خوش‌شانس به حساب بیاورند. با این وجود، چندین شرکت در این صنعت هستند که بدون شک آن را برای همیشه تغییر داده‌اند و توانسته‌اند چندین بازی ویدیویی چند میلیون دلاری و تاثیرگذار عرضه کنند. البته حتی این شرکت‌ها هم بعضا عنوانی را عرضه می‌کنند که فاقد تاثیرگذاری لازم بوده و پس از گذشت چند سال به کل فراموش می‌شود.

آیا می‌دانید FromSoftware پیش از به شهرت رسیدن با Dark Souls اثری با نام Metal Wolf Chaos را ساخته است؟ یا اینکه BioWare یک شوتر ترکیبی اول-شخص/سوم-شخص به نام MDK2 را در کارنامه خود دارد؟ احتمالا نه. جامعه گیمینگ به صورت کلی این بازی‌ها را فراموش کرده است و حتی محبوبیت سازندگان آن‌ها نتوانسته مانع از رخ دادن چنین اتفاقی شود.

از یک نقش‌آفرینی Sonic تا شوترهایی حقیقتا گمراه در مورد جنگ ویتنام، این شما و این برخی از قابل توجه‌ترین عناوینی که توسط توسعه‌دهندگان مشهور ساخته و فراموش شده‌اند.

Sonic Chronicles The Dark Brotherhood (BioWare)

Sonic Chronicles The Dark Brotherhood که برای کنسول Nintendo DS منتشر شده اولین و خوشبختانه آخرین نقش‌آفرینی در فرنچایز Sonic است. این بازی حاصل چرخه توسعه‌ عجله‌ای است و اصرار بیش از حد روی استفاده از صفحه لمسی DS هم به قضیه کمکی نکرده است. برای بدتر کردن شرایط، داستانی نه چندان جذاب و پایانی کلیف‌هنگر را به Sonic Chronicles The Dark Brotherhood اضافه کنید تا متوجه شوید که چرا این بازی از سوی طرفداران BioWare مورد استقبال قرار نگرفت. در حالی که اکثر گیمرها از وجود Sonic Chronicles The Dark Brotherhood آگاه نیستند، تعداد اندکی آرزو می‌کنند که از وجود آن آگاه بودند.

Blackthorne (Blizzard Entertainment)

پیش از تبدیل شدن Blizzard Entertainment به یکی از غول‌های گیمینگ روی PC، این استودیو بیشتر بازی‌های پلتفرمینگ می‌ساخت. در حالی که مشهورترین بازی قبل از Warcraft آن‌ها، The Lost Vikings، امروزه شناخته شده است، کمتر کسی چیزی در مورد Blackthorne می‌داند. Blackthorne یک پلتفرمر آرام‌سوز بود که بازیکن را در مقابل دسته‌ای از اورک‌ها قرار می‌داد. این بازی در آن زمان گرافیک فوق‌العاده‌ای داشت و کات‌سین‌های نسبتا تحسین‌برانگیز آن، داستان ساده‌ای را روایت می‌کردند. شایعه شده بود که شخصیت اصلی بازی، Kyle Blackthorne، قرار است یکی از شخصیت‌های قابل بازی Heroes of the Storm باشد. اما این رویا در جولای ۲۰۲۲ با خود بازی به گور رفت.

Lost Kingdoms (FromSoftware)

پیش از اینکه FromSoftware با Dark Souls انقلابی را در صنعت بازی‌های ویدیویی به پا کند، این استودیوی ژاپنی با سری Armored Core شناخته می‌شد. با این وجود، خارج از این فرنچایزهای مشهور، FromSoftware معمولا بسیار آزمایشی عمل کرده است.

حتی با استانداردهای این استودیو، باز هم دو بازی Lost Kingdoms عجیب و غریب هستند. در Lost Kingdoms بازیکنان باید با استفاده از کارت‌ها به جنگ با هیولاها بروند. البته برخلاف اکثر بازی‌های کارتی که نوبتی هستند، Lost Kingdoms یک بازی RT به شمار می‌رود که در آن بازیکن باید علاوه بر استفاده از کارت‌ها برای حمله، با حرکت کردن از حملات دشمن بگریزد. در حالی که بازی‌های Lost Kingdoms بدون شک منحصر به فرد هستند، نتوانستند مخاطبین را شگفت‌زده کنند. البته FromSoftware می‌تواند با بازگشت به این فرنچایز فرمولش را بهبود ببخشد.

Space Station Silicon Valley (DMA Designs/Rockstar Games)

زمانی بود که Rockstar Games با نام DMA Designs شناخته می‌شد. آن زمان این استودیو بیشتر عناوینی را برای مخاطبین جوان‌تر صنعت گیمینگ توسعه می‌داد. یکی از جالب‌ترین بازی‌های DMA Designs از آن دوران، Space Station Silicon Valley است که برای کنسول N64 منتشر شد.

در Space Station Silicon Valley بازیکنان کنترل یک ربات یا به صورت دقیق‌تر چیپ مغزی یک ربات را به عهده می‌گیرند. این چیپ می‌تواند کنترل مغز ربات‌های حیوان را به دست گرفته و از توانایی‌های آن‌ها برای حل پازل‌ها استفاده کند. هر مرحله پر از اهداف مختلف است و برای تکمیل کردن آن‌ها نه تنها بازیکن باید از قدرت‌های حیوانات مختلف استفاده کند، بلکه بعضا از روش‌های خلاقانه‌ای برای هدایت این حیوانات به مکان مورد نیاز بهره ببرد.

Space Station Silicon Valley بدون شک خلاقانه است، اما این بازی به وضوح سن بالای خود را نشان می‌دهد. برای مثال، خبری از سیستم Checkpoint در بازی نیست و بسیاری از پازل‌های آن روی آزمون و خطا طراحی شده‌اند. تعجبی ندارد که اکثر گیمرها جایی برای این بازی در اذهان خود ندارند.

Freedom Fighters (IO Interactive)

استودیوی IO Interactive بیشتر به خاطر سری Hitman شناخته می‌شود، اما هر از چند گاهی به سراغ ساخت بازی‌هایی خارج از این فرنچایز نیز می‌رود و نتایج همیشه مثبت نیستند.

یکی از معدود بازی‌های غیر-هیتمن قابل توجه از استودیوی IO Interactive، اثری به نام Freedom Fighters است. این بازی در جهانی موازی جریان دارد که در آن اتحاد جماهیر شوروی به نیویورک حمله کرده و بازیکن کنترل دسته‌ای از سربازهای گروه مقاومت را به عهده می‌گیرد. گان‌پلی این بازی واکنش‌پذیر و روان بوده و هوش مصنوعی همراهان شما به صورت نسبی باهوش و قابل اعتماد است. با تکمیل کردن اهداف مختلف، بازیکنان Charisma Points به دست می‌آوردند و می‌توانستند با استفاده از این امتیازها دسته سربازان خود را گسترش دهند.

افراد کمی که Freedom Fighters را به یاد دارند، از آن به خوبی یاد می‌کنند. با این وجود، فرنچایز Hitman به زبان ساده به اولویت بالاتری برای IO Interactive تبدیل شد.

Whiplash (Crystal Dynamics)

خیلی قبل‌تر از اینکه Crystal Dynamics سکان‌دار سری مدرن Tomb Raider شود، روی چندین بازی قابل توجه کار کرده بود. بسیاری از آن‌ها بخشی از یک فرنچایز کوچک بودند. با این وجود، این استودیو هر از چند گاهی آثاری تکی اما جالب را می‌ساخت. در میان این بازی‌ها، Whiplash احتمالا از همه عجیب‌تر است.

Whiplash اثری با پیام‌های متفاوت است. در این بازی شما کنترل یک راسو را به دست می‌گیرید که باید از یک آزمایشگاه حیوانات فرار کرده و در میانه راه حیوانات دیگر را هم آزاد کند. با این حال، برای دستیابی به این اهداف، بازیکن باید اساسا از یک خرگوش که به آن‌ها زنجیر شده، سو استفاده کند. این همکار ناخواسته نقش همه چیز را دارد؛ از سلاح اصلی یعنی Whiplash گرفته تا قلاب و هر ابزار دیگری که برای پلتفرمینگ لازم دارید. اکشن Whiplash پر هرج و مرج و حس شوخ‌طبعی آن ظالمانه است. اینکه چطور این بازی توسط جامعه گیمینگ فراموش شده برای من سوال است.

Rocket: Robot on Wheels (Sucker Punch Productions)

هر استودیویی، باید از جایی شروع کند. در مورد Sucker Punch Productions، این آغاز نه با اثر محبوب Sly Cooper and the Thievius Racoons بلکه بازی بسیار مبهم Rocket: Robot on Wheels بود. اسم این بازی هر آنچه که باید در مورد آن بدانید را به شما می‌گوید. شما در این بازی کنترل رباتی به نام Rocket را به دست می‌گیرید که به جای پا چرخ دارد. این بازی هم یک اثر پلتفرمینگ بوده و با وجود اینکه از نظر ظاهری با بازی جذابی طرف نیستیم، کنترل کردن Rocket بسیار سرگرم‌کننده است. به علاوه، هر مرحله شامل پازل‌های متنوع زیادی می‌شود که مهارت‌های بازیکن را محک می‌زنند.

می‌توان گفت که Sly Cooper تا حد زیادی باعث عدم توجه به Rocket: Robot on Wheels شد. اما این بازی به زیرساخت مناسبی برای ساخته‌های بعدی Sucker Punch Productions تبدیل شد. بدون Rocket: Robot on Wheels امکان ساخته شدن بازی‌های بعدی این استودیو وجود نداشت.

Hybrid Heaven (Konami)

باید اقرار کرد که Konami این روزها بیشتر از اینکه مشهور باشد بدنام است. اما در اواخر دهه ۹۰ و اوایل قرن جدید، این شرکت به لطف بازی‌های Silent Hill و Metal Gear Solid در اوج به سر می‌برد. با این وجود، تمام بازی‌های Konami در حد و اندازه‌های آن دو فرنچایز به شهرت نرسیدند.

Hybrid Heaven احتمالا مناسب‌ترین نام انتخاب شده برای یک بازی ویدیویی در تاریخ است. در طول این بازی، شما با موجوداتی انسان‌گونه مبارزه می‌کنید که ترکیبی از DNA انسان‌ها و بیگانگان هستند. سیستم مبارزات بازی هم ترکیبی از یک نقش‌آفرینی اکشن، شوتر سوم-شخص و مبارزات نوبتی است. به عبارت دیگر، با یک سیستم مبارزات دوگانه طرف هستیم.

این بازی هر چه نباشد، یک اثر جاه‌طلبانه است. ایده‌ها و مکانیک‌های بسیاری در یک کارتریج N64 جا داده شدند. Hybrid Heaven هم‌چنین شامل کات‌سین‌های کاملا صداگذاری شده و پشتیبانی از صفحه‌های عریض بود. با این وجود، می‌توان گفت که Hybrid Heaven بیش از حد جاه‌طلبانه بود و نتوانست در حد و اندازه هایپ خود ظاهر شود. به همین سبب، موفق به جذب گیمرهای زیادی نشد.

Mario Hoops 3-on-3 (Square Enix)

بسیاری از همکاری نینتندو و Square Enix برای ساخت Super Mario RPG خبر دارند، اما آیا می‌دانید که این دو شرکت برای ساخت اثری با نام Mario Hoops 3-on-3 هم با یکدیگر همکاری کردند؟

همان‌طور که از نام این بازی پیداست، Mario Hoops 3-on-3 یک بازی بسکتبال تیمی است که دو تیم سه نفره را در مقابل یکدیگر قرار می‌دهد. بازیکنان می‌توانند با دریبل زدن، سکه جمع کنند و از طیف وسیعی از شخصیت‌های Mario و هیولاها و آرکه‌تایپ‌های کلاسیک Final Fantasy استفاده کنند. در حالی که در سبد کردن توپ برای امتیاز گرفتن ضروری است، هر چقدر که سکه‌های بیشتری را پیش از انجام این کار جمع کرده باشید، امتیاز بیشتری دریافت خواهید کرد. این مکانیک باعث به وجود آمدن سیستم ریسک و پاداش ساده‌ای می‌شود.

از آن جایی که Mario Hoops 3-on-3 برای نینتندو DS منتشر شده و برای بازی کردن نیازمند کنترل‌های لمسی است، وارد شدن به آن کار آسانی نیست.

Edge of Nowhere (Insomniac Games)

پس از توسعه Sunset Overdrive، استودیوی Insomniac Games تصمیم گرفت تا کمی وارد وادی بازی‌های آزمایشی شود. این استودیو حتی شانس خود را با یک بازی واقعیت مجازی ترسناک که با الهام از کارهای H.P. Lovecraft ساخته شده بود امتحان کرد.

در Edge of Nowhere بازیکن کنترل شخصیت اصلی یعنی Victor Howard را به دست می‌گیرد و باید برای یافتن همسر گمشده‌اش به قطب جنوب برود. با این حال، پس از سقوط هواپیما، شرایط خیلی زود به لطف وحشت‌های لاوکرفتی به At the Mountains of Madness تبدیل می‌شود. خرابه‌های متروکه و توهمات گوناگون باعث می‌شوند تا بازیکن و شخصیت اصلی نتوانند فرق وهم و خیال را تشخیص دهند.

برخلاف اکثر بازی‌های Insomniac Games، این جا با اثری طرف هستیم که برای Oculus Rift توسعه یافته است. اما این استودیو توانسته استفاده خوبی از فناوری واقعیت مجازی داشته باشد. هر بار که به اطراف نگاه می‌کنید، قادر هستید تا خود را در اتمسفر بازی غرق کنید و از عظمت آن لذت ببرید. چه چیزی ترسناک‌تر از چرخاندن سرتان و تماشای حرکت کردن چیزی که فکر می‌کردید یک کوه باشد است؟

Shellshock: ‘Nam 67 (Guerrilla Games)

پیش از توسعه سری Horizon، استودیوی Guerrilla Games بیشتر به خاطر فرنچایز Killzone که واکنش‌های ضد و نقیضی را دریافت کرده بود شناخته می‌شد. اما حتی بدترین آن بازی‌ها بهتر از اولین ساخته این استودیو یعنی Shellshock: ‘Nam 67 بودند.

Shellshock یک شوتر سوم-شخص است که در ویتنام سال ۱۹۶۷ جریان دارد. این بازی به طرز تاثیرگذاری خشونت جنگ ویتنام را به تصویر می‌کشد، اما راستش را بخواهید این تمام تحسینی است که می‌توان از این بازی کرد. کم‌تجربگی Guerrilla Games کاملا به چشم می‌خورد. کنترل‌های حول تیراندازی فاقد دقت هستند و داستان بازی هم غیر قابل فهم است. به علاوه، ماموریت‌های بازی تکرار دوباره یک هدف محسوب می‌‎شوند.

در مجموع باید گفت که Shellshock: ‘Nam 67 خسته‌کننده و صیقل نخورده بوده و بدتر از همه در میان تمام شوترهای نظامی آن دوران گم می‌شود. با این وجود، اگر Guerrilla Games این بازی را نساخته بود، نمی‌توانست از اشتباهات خود درس بگیرد و در نهایت اثری مثل Horizon Zero Dawn را خلق کند.

Hellnight (Atlus)

پس از اینکه Capcom جهان گیمینگ را با Resident Evil به آتش کشید، استودیوهای زیادی شانس خود را در ژانری که بعدها وحشت بقا نامیده شد امتحان کردند. توسعه‌دهنده سری Persona یعنی Atlus هم یکی از این استودیوها بود.

مراحل Hellnight بیشتر متشکل از هزارتوهای زیر زمینی هستند که هر از چند گاهی توسط یک پازل از هم جدا می‌شوند. در همین حال، دشمنی شکست‌ناپذیر که دائما تکامل پیدا می‌کند به دنبال بازیکن است. علی رغم عرضه شدن برای پلی استیشن ۱، Hellnight به خوبی اتمسفر کلاستروفوبیک و حس وحشتی که از اثری این چنینی می‌خواهید را خلق می‌کند.

پس چرا این بازی فراموش شده است؟ خب، Hellnight تنها در ژاپن و اروپا منتشر شد و به هنگام عرضه نقدهای مثبتی را هم دریافت نکرد. البته با گذشت زمان گیمرها در حال کشف کردن دوباره این بازی هستند و معلوم شده که کیفیت آن بسیار بهتر از واکنش‌های اولیه است.

Disaster: Day of Crisis (Monolith Soft)

در ابتدا Monolith Soft یک توسعه‌دهنده ترد پارتی بود که تحت نظر Namco سابق (Bandai Namco کنونی) کار می‌کرد. اما در سال ۲۰۰۷ نینتندو استودیوی Monolith Soft را خریداری کرد. این خرید در نهایت منجر به توسعه فرنچایز افسانه‌ای Xenoblade Chronicles منتشر شد، اما اولین بازی Monolith Soft تحت نظر نینتندو بسیار مبهم‌تر بود.

در Disaster: Day of Crisis کنترل شخصیتی به نام Raymond Bryce را به دست می‌گیرد. در طول بازی شما باید Bryce را در میان خیل عظیمی از فجایع طبیعی به مکانی امن برسانید. در این میان، او افراد دیگر را نجات می‌دهد و به تروریست‌ها شلیک می‌کند. Disaster: Day of Crisis مکانیک‌های سنتی گیمینگ مثل پلتفرمینگ و تیراندازی اول-شخص را با مکانیک‌های نادرتری مثل تمیز کردن شش‌های Bryce برای حفظ Stamina ترکیب می‌کند.

Disaster: Day of Crisis مشکلات زیادی داشت. عدم تجربه تیم توسعه با بازی‌های اکشن منجر به تاخیر خوردن بازی به دفعات شد. هم‌چنین این بازی تنها در ژاپن، اروپا و استرالیا منتشر شد. در حالی که نینتندو برنامه داشت تا بازی را در آمریکا هم عرضه کند، اما این شرکت به خاطر فروش و نقدهای ضعیف نظر خود را عوض کرد.

Oni (Bungie)

با وجود اینکه Bungie بالاخره قصد احیای فرنچایز Marathon را دارد، اما این بازی گمنام‌ترین ساخته پیش از Halo این استودیو نیست و این افتخار به بازی Oni می‌رسد.

تمام جوانب Oni، از جمله سبک هنری و داستان آن، نامه‌ای عاشقانه به انیمه‌هایی نظیر Ghost in the Shell هستند. برخلاف سایر بازی‌های Bungie که تیراندازی اول-شخص را در دستور کار قرار می‌دهند، گیم‌پلی Oni ترکیبی از تیراندازی سوم-شخص و مبارزات تن به تن است. این المان‌ها هم مثل سایر جنبه‌های بازی، «انیمه» را فریاد می‌زنند.

ظواهر انیمه‌ای خارق‌العاده Oni به هنگام عرضه توجهات زیادی را به خود جلب کردند. اما با گذشت زمان این بازی بسیاری از جذابیت‌های خود را از دست داد. Oni اثری به شدت تکراری و ناعادلانه است. با این وجود، بسیاری از گیمرهایی که این بازی را تجربه کرده‌اند احتمالا دوست دارند تا Bungie آن را ریمیک یا ریمستر کند.

Tech Romancer (Capcom)

خوشبختانه Capcom هنوز هم یکی از شناخته‌شده‌ترین و محبوب‌ترین شرکت‌های بازی‌سازی در جهان است. بسیاری با شنیدن نام این شرکت به یاد بازی‌های مبارزه‌ای می‌افتند. Street Fighter بدون شک یکی از بهترین‌ بازی‌های مبارزه‌ای Capcom است. آن‌ها هم‌چنین فرنچایزهای مبارزه‌ای محبوبی مثل Power Stone ،Darkstalkers و Marvel vs. Capcom را در کارنامه دارند. با این حال، تمام بازی‌های مبارزه‌ای Capcom به این سطح از شهرت و محبوبیت نرسیده‌اند.

با وجود اینکه Tech Romancer انگار نام یک بازی شبیه‌ساز است که در آن باید با ربات‌ها قرار بگذارید، در واقع با اثر مبارزه‌ای آرکید طرف هستیم که بعدها به Sega Dreamcast هم پورت شد. مثل تمام بازی‌های این ژانر، Tech Romancer هم حول مبارزه دو شرکت‌کننده با استفاده از کمبوهای مختلف می‌چرخد.

Tech Romancer به خاطر طراحی هنری خاص خود می‌درخشد. این بازی نامه عاشقانه‌ای به انیمه‌های Mecha آن زمان است و هر مبارزه نیز ادای احترامی به غول‌های ربات مشهور ژاپنی مثل Gundam، Mazinger و Getter Robo محسوب می‌شود. موسیقی متن و داستان بازی هم حال و هوای انیمه‌ای دارند. با توجه به تمام این موارد، فراموش شدن Tech Romancer کمی عجیب به نظر می‌رسد. البته این را می‌توان در مورد بسیاری از آثار Dreamcast گفت.