نقد و بررسی انیمیشن TMNT : Mutant Mayhem | ریبوت موفق

فرنچایز “لاکپشت‌های نینجا” سال‌هاست که به ریبوت‌های متعددی دچار شده‌است. جدید‌ترین ریبوت این فرنچایز محبوب، امسال منتشر شده که علاوه بر فروش خوب ۱۶۲ میلیون دلاری و موفقیت در گیشه (با توجه به بودجه ۷۰ میلیون دلاری)، توانسته‌است نظر مثبت مردم و منتقدان را هم جلب کند.

لاک پشت‌ها پس از سال‌ها مخفی ماندن از دنیای انسانی، تصمیم گرفته‌اند تا قلب نیویورکی‌ها را به دست آورند و به عنوان نوجوانان عادی پذیرفته شوند. دوست جدید آنها، آوریل اونیل، آن‌ها را وارد یک پرونده جنایی مرموز می‌کند که خیلی‌زود با ارتشی از جهش‌یافته‌ها روبه‌رو می‌شوند.

اکثر ما دهه هفتادی‌ها و هشتادی‌ها با مجموعه کارتونی “لاکپشت‌های نینجا” محصول سال ۲۰۰۳ خاطرات بسیار‌زیادی داریم و خیلی از ما با این مجموعه بزرگ شده‌ایم. ولی پس از ریبوت آن مجموعه کارتونی، این فرنچایز نتوانست توفیقی بدست بیاورد. امسال هم یک انیمیشن سینمایی دیگر از این لاکپشت‌های محبوب تولید شده‌است که در ادامه به نقد و بررسی آن می‌پردازم:

انیمیشن “لاکپشت‌های نینجای نوجوان : آشوب جهش یافته” در سبکی کمدی و تینیجری ساخته شده‌است. در این انیمیشن قرار نیست وجهه دارک و تاریک لاکپشت‌ها را ببینیم و اتفاقا برعکس قرار است با وجهه فان و کمدی آن‌ها را روبه‌رو شویم. شاید اولین و مهمترین نکته‌ای که هر مخاطبی هنگام تماشای انیمیشنی از لاکپشت های نینجا بهش توجه می‌کند، شخصیت‌پردازی و خصوصیات شخصیتی هر یک از لاکپشت ها باشد. خوشبختانه در این انیمیشن شخصیت پردازی ها به شکل خوبی انجام شده است و ما کماکان همان لئوناردوی رهبر، همان رافائل خشمگین و همان مایکل‌آنجلوی بامزه را شاهد هستیم. البته همه شخصیت‌ها در این انیمیشن امروزی تر شده اند ولی این نکته هیچ مشکلی برای شخصیت پردازی این ۳ لاکپشت به وجود نیاورده است. اما درمورد داناتلو قضیه کمی متفاوت است. طبیعتا خیلی از مخاطبان قدیمی، یک داناتلوی طرفدار بی تی اس را دوست نخواهند داشت! علیرغم شخصیت‌پردازی داناتلو که آن چیزی که ما انتظار داشتیم نیست، شیمی عالی ای بین کاراکتر‌ها برقرار است و صحنه های کمدی و جذابی بین آنها خلق می‌شود. همچنین باید بگویم که انصافا این انیمیشن در کمدی موفق عمل میکند و می‌تواند به دفعات لبخند را بر روی لبان شما بیاورد.

اوریجین لاکپشت‎ها هم در این انیمیشن تغییر کرده و ماده‌ای که دکتر “بکستر استاکمن” برای جهش‌یافتگی حیوانات مختلف اختراع  کرده‌است طی یک درگیری با پلیس به طور اتفاقی داخل چاه فاضلاب و روی لاکپشت‌ها می ریزد و آن‌ها را به موجوداتی جهش‌یافته تبدیل می‌کند. همچنین ما می‌بینیم که “اسپلینتر” (استاد!) از این لاکپشت‌های کوچک، محافظت می‌کند و آن‌ها را در فاضلاب و دور از چشم انسان‌ها پرورش می‌دهد. سکانس فلش بک اوریجین استوری با موسیقی متن خوب “ترنت رزنور” و “آتیکاس راس” سکانس تاثیر‌گذار و جالبی از آب درآمده است.

احتمالا ذکر این نکته هم برای خوانندگان ضروری است. کاراکتر‌های “بکستر استاکمن” و “آوریل اونیل” در این انیمیشن برخلاف مجموعه کارتونی ۲۰۰۳ سیاه‌پوست هستند. شاید خیلی ها فکر کنند این اقدام هم به مانند اقدام های اخیر هالیوود یک “Black Washing” دیگر است. اما جالب است بدانید که در دنیای کمیک و انیمیشن “TMNT”، این دو کاراکتر سیاه‌پوست بوده‌اند.

فرم بصری و آرت استایل این انیمیشن هم متفاوت و خاص است و با انیمیشن های دیگر سال فرق دارد. (شبه استاپ موشن) رنگ بندی و تصویر‌سازی‌های خوبی را شاهد هستیم که به هیچ وجه تکراری نیستند و توجه مخاطب را جلب می‌کنند. اصلی‌ترین دلیل خوب بودن اکشن اثر هم همین مورد است.

به نظرم باید در مورد صدا در این انیمیشن به صورت جدا صحبت کنیم. صدایی که بیننده هنگام تماشای اثر می‌شنود از ۳ بخش اصلی تشکیل شده است:

1. صداپیشگی: در این انیمشن با حضور افراد نام‌آشنایی چون جکی چان، پل راد و جان سینا و خود کارگردان “جف رو” خوب است و با شخصیت پردازی کاملا هماهنگ است. (صداپیشگی لاکپشت ها هر کدام براساس تیپ شخصیتی ای هست که ما از آن‌ها سراغ داریم. صدای “سوپرفلای” هم تهدید آمیز است و رنگ و بوی یک ویلن را دارد. صداپیشگی بقیه کاراکتر‌ها هم به همین منوال خوب است.)
2. موزیک متن: که در این اثر خوب و قابل قبول و در برخی سکانس ها (اوریجین استوری) کاملا کمک‌کننده است.
3. افکت های صوتی: واقعا افکت های صوتی این انیمیشن بد است! خصوصا ضعف افکت های صوتی هنگام نبرد پایانی انیمیشن به چشم می آید وقتی که میبینیم صدای زد و خورد به شدت کم است و اصلا آن حس درست را به بیننده القا نمیکند. یعنی هر چقدر انیمیشن در فرم بصری خاص و جذاب باشد، در افکت های صوتی ضعیف است.

این انیمیشن مضمون و محتوای خاص خود را دارد. به دفعات در آثار مختلف سینمایی مسئله جهش یافتگان (Mutants) و عدم پذیرش آنها توسط مردم عادی را دیده ایم. بنابراین در اینجا هم مطرح شدن این موضوع اتفاق خاص و جدیدی نیست. ولی وقتی از شخصیت‌پردازی خوب و داستان هوشمندانه صحبت می‌کنم این نکات فقط محدود به “لاکپشت ها” نمی‌شود. “اسپلینتر”، “لاکپشت‌ها”، “سوپرفلای” و رفقایش همگی جهش یافتگانی هستند که توسط انسان‌ها تحقیر و طرد شده اند و از این موضوع آسیب بزرگی دیده‌اند. هر کدام در طول داستان براساس شخصیت خودشان پاسخ متفاوتی نسبت به این عقده می‌دهند. “اسپلینتر” تصمیم می‌گیرد ساده‌ترین کار را انجام دهد. او خودش را از دید مردم پنهان می‌کند و در دنیایی خودساخته عمر خویش را سپری میکند. اما لاکپشت‌های نوجوان و “سوپرفلای” تصمیم میگیرند با این مشکل روبرو شوند و هر کدام راه حل متفاوتی را برمی‌گزینند. “سوپرفلای” می‌خواهد با نابود کردن انسان ها، زمین را به تصاحب خودش و جهش یافتگان در بیاورد. (انگیزه های ویلن روشن و قابل درک است. گرچه کمی اگزجره شده و کارتونی است.) ولی لاکپشت‌ها تصمیم میگیرند با ایستادن در مقابل “سوپرفلای” به قهرمان مردم نیویورک تبدیل شوند و از این طریق در دل مردم جا پیدا کنند و توسط آنها پذیرفته شوند. اما پس از تلاش لاکپشت ها برای مقابله با “سوپرفلای”، آنها شکست می‌خورند و وقتی که می‌بینند کماکان همه مردم از آنها بیزارند و خبرنگاران هم از آنها به عنوان دشمن یاد میکنند، تصمیم به رها کردن این کار می‌گیرند. اما همین جا یکی از نقاط قوت انیمیشن مشخص می‌شود. (یادمان نرود که ما در حال بررسی یک اثر سرگرم کننده ساخته شده برای نوجوانان هستیم؛ پس انتظار مضمون و محتوای عجیبی را هم نداریم.) سازندگان به خوبی پیامشان را به بینندگان منتقل می‌کنند. در اینجا لئو حرف های تاثیرگذاری می‌زند و از طرف سازندگان درس مهمی به بیننده میدهد که اتفاقا کاملا در راستای داستان است و ابدا شعاری نیست. سازندگان این مفهوم را به بیننده منتقل می‌کنند :

«اگر قرار باشد فقط برای قهرمان بودن و محبوب شدن دست به کارهای قهرمانانه بزنی؛ شکست خواهی خورد! بلکه تو باید با تمام وجود، خودت بخواهی که برای مردم کاری را انجام بدهی و به آن کاری که انجام میدهی ایمان داشته باشی. آن وقت است که میتوانی ۱۰۰ درصد وجود خود را بگذاری و بدون نگاه به بازخورد مردم به راهت ادامه دهی و نهایتا با نتیجه ای که برجا میگذاری، به یک قهرمان واقعی تبدیل شوی!»

در این داستان فقط پیچش شخصیتی رفقای “سوپرفلای” درست پرداخته نمی‌شود. “سوپرفلای” آنها را با سختی تمام بزرگ کرده است و به چیزی که الان هستند تبدیل کرده است، ولی آنها در عوض با ۳،۲ جمله نظرشان برمیگردد و به او خیانت می‌کنند.

درباره صحنه پس از تیتراژ هم که نوید ساخت یک دنباله جذاب را می‌دهد ذکر همین نکته بس است که “شریدر” با یک طراحی جذاب و آشنا در قسمت بعدی (یا به عنوان ویلن اصلی و یا به عنوان یک سوپرویلن) حضور خواهد داشت.

در کل باید گفت که انیمیشن “لاکپشت‌های نینجای نوجوان : آشوب جهش یافته” انیمیشنی سرگرم کننده و پر انرژی با فرم بصری جذاب است که علیرغم نقص‌ها، برای مخاطبانش یک اثر موفق تلقی می‌شود.