سعی در انجام تمام بازیهای جدید، شما را از گیمینگ زده خواهد کرد
انجام تمام بازیهای جدید امری دردناک است و هیچچیز مانند تبدیل آن به یک مسابقهی وسواسی، امکان سرگرم شدن را از بین نمیبرد.
FOMO یا احساس نیاز به تجربۀ بازیهای بزرگ زمانی که عرضه میشوند و همه از آنها صحبت میکنند، سراغ کسانی میآید که به طور مکرر در شبکههای اجتماعی حضور دارند. به این صورت که مشاهده هیجان تمام کاربران در مورد جدیدترین بازی، شما را به انجام و تجربهی آن متمایل میکند تا بتوانید بخشی از گفتوگوی آنها باشید.
هفتهی گذشته یک عنوان جدید منتشر شد و هفته بعد نیز محصول دیگری در راه است. بازیها با هر نسخهی جدید بزرگتر میشوند؛ دو موردی که به آنها اشاره کردم آثار نقشآفرینیای هستند که تکمیل هر کدامشان به ۶۰ ساعت زمان نیاز دارد.
این موضوع میتواند به چرخهای وحشتناک تبدیل شود که تنها یک پایان دارد: «فرسودگی شغلی». شما سرگرمی مورد علاقه خود را به یک کار دائمی تبدیل خواهید کرد و عشق به آن را از دست خواهید داد.
ماه ژوئن میتواند شما گیمرها را بکشد. ما Final Fantasy 16 ،Street Fighter 6 و Diablo 4 را تنها در یک ماه داشتیم که دو مورد از آنها RPGهای ۶۰ ساعت به بالا هستند. تلاش برای تجربه هر سه بازی مذکور در یک ماه مانده به انتشار Baldur’s Gate 3 و Starfield میتوانست باعث زدگی شما از بازیهای ویدیویی شود.
بسیاری از ما نیاز به تجربۀ تمامی بازیها در زمان لانچ را احساس میکنیم زیرا توسط رسانههای اجتماعی و روابط آنلاین فرااجتماعیای که با همهگیری COVID-19 تقویت شدهاند، دائماً تحریک میشویم.
گیمینگ یک سرگرمی است پس هیچ اشکالی ندارد که آن را آهسته انجام دهید و تنها به عناوینی که شخصاً برای آنها هیجانزده هستید بپردازید، نه آنهایی که دیگران را هیجانزده میکنند.
عناوین پیش رو بسیار بزرگ هستند و تعداد زیادی از آنها پشت سر هم منتشر خواهند شد، همچنین اینطور نیست که یک سال برای دستیابی به هر یک از آنها فرصت داشته باشیم. شرایط هنگامی جالبتر میشود که بدانیم این اوضاع قرار است تا سال ۲۰۲۴ ادامه پیدا کند.
حالا با دانستن این موارد، دو راه در پیش روی شماست: یا «سعی میکنید تمام بازیها را نزدیک به یکدیگر تجربه کنید و احتمال زده شدن از بازیهای ویدیویی را خواهید پذیرفت» و یا «سعی میکنید در ماههای خلوت پیش رو، آنها را به نوبت و با حوصله انجام دهید».
وقتی چیزهای زیادی برای دیدن و صرف وقت وجود دارد، هیچ چیز بدتر از عجله کردن در اتمام یک عنوان نقش آفرینی بزرگ نیست. من این کار را با سه نسخه اخیر Assassin’s Creed انجام دادم و باور کنید وقتی Valhalla را به اتمام رساندم، به طرز دردناکی بیحس شده بودم.
میخواهم در مورد مسئلهای صحبت کنم که در دنیای بازیها بیش از پیش احساس میشود، به خصوص زمانی که ناشران، ماههای پُر شده از عناوین بزرگ را برای عرضه بازی خود انتخاب میکنند. در این وضعیت ما به یوتیوبرها و شخصیتهای اینترنتیای که در مورد هر بازی و اخبار جدید مربوط به آن پست میگذارند، روی میآوریم. ما میخواهیم بدانیم که افراد در مورد چه چیزی صحبت میکنند تا ما نیز همان دانستهها را به خود اضافه کرده و بهروز باشیم. انگار نمیتوانیم این موضوع را قبول کنیم که در اینترنت همیشه چیزی برای ندانستن وجود دارد. این اینترنت است و همهی ما به نوعی در آن غریبه هستیم.
این وسواس جای کمی برای تجربهی هر چیز دیگری باقی میگذارد. عناوین قدیمیِ زیادی وجود دارند که میتوان آنها را امتحان کرد. این بازیها با قیمت ارزانتری به فروش میرسند و گاهاً با استفاده از قابلیت Backward Compatibility به کنسولهای جدید اضافه میشوند. اگر هر ماه به جز نسخههای جدید، بازی دیگری را تجربه نمیکنید، پس زمانی هم برای رفتن به سراغ عناوین قدیمیتر نخواهید داشت.
هیچچیز مانند استفاده از آثار کلاسیکی که همیشه میخواستم آنها را به پایان برسانم، علاقهام به گیم را بازنگردانده است. Thief ،Dishonored ،Hexen ،Blood ،Ys ،Starship Titanic ،Baldur’s Gate ،Alan Wake ،Stalker و …؛ این لیست همچنان نیز ادامه دارد.
Final Fantasy 16 ،Dead Space Remake و Diablo 4 جایی برای من باقی نگذاشتهاند و اگر راستش را بخواهید از اینکه به جای طی کردن مسیر مورد علاقهام به سراغ این عناوین رفتهام واقعاً خوشحال و راضی نیستم.
کاری که در حال حاضر انجام میدهیم، چیزی شبیه به این مثال است: «خودمان را روی یک چرخ همستر که در حال چرخش است میاندازیم و ۱۰۰ همستر دیگر را در کنار خود میبینیم که سعی میکنند از چرخ پایین نیفتاده و یا پرتاب نشوند».
اگر به همین روال ادامه دهیم مانند همسترهای داخل مثال، ما نیر قرار نیست به جایی برسیم. بنابراین توصیه من به شما این است: «کاری را انجام دهید و به سراغ تجربهای بروید که شما را خوشحال میکند». منظور از گیمینگ، سرگرمی است و وسواس به هر چیز جدید، نقطهی مقابل آن به شمار میرود.
منبع: TheGamer
پر بحثترینها
- ۱۵ مشکل بزرگ سری GTA که طرفداران سرسخت نمیخواهند به آنها اعتراف کنند
- ویدیو: مقایسه Call of Duty Black Ops 6 روی PS5 و Xbox Series X/S [زیرنویس فارسی]
- نقدها و نمرات بازی Dragon Age: The Veilguard منتشر شدند
- رسمی: سونی دو استودیوی Neon Koi و Firewalk، سازنده Concord، را تعطیل کرد
- نقدها و نمرات بازی Call of Duty: Black Ops 6 منتشر شدند
- ادعای سازنده Concord: اثری ساختیم که تجربه فوقالعادهای را به گیمرها ارائه میدهد
- بیش از ۸۰ بازی برای PS5 Pro بهینه شدهاند
- شمار بازیکنان همزمان Dragon Age: The Veilguard در روز عرضه به بیش از ۷۰,۰۰۰ نفر رسید
- گزارش: کارگردانان بازی Marvel’s Wolverine نقش خود را رها کردند
- تحلیلگر: Ghost of Tsushima ارزش سرگرمی و عدم تحمیل ایدئولوژی را در اولویت قرار داد
نظرات
بنظرم وسواس و عجله سر اینکه تا بازی عرضه بشه مثل جت بریم سمتش تجربه شون کنیم کاملا اشتباهه خودمم قبلا همینطوری بودم و الان دارم سعی می کنم نرم سمت این عادت بد من کلا اینطوریم که ۳ تا بازی رو وقتی بازیشون کردم و تموم کردم میرم سراغ ۳ تا بازی بعدی ولی خودم ترجیح میدم فعلا سمت بازی های جدید نرم و همون بازی های که داشتمو کم کم بازی کنم و یجورایی نوبتی بازی هارو پلی بدم
به به کیف کردم چه مقاله ای بود
افرین به شما
من مشکلم اینه که فقط آرشیو کننده هستم
با من شبانه هی میریزم هی پاک میکنم
ی سری بازی هم که کلا بازی نمیشن فقط میریزم و وقتی هوس ی چی دیگه کنم پاک میشه
ولی الان تقریبا میشه گفت بهتر شدم ولی افسردگی بعد بازی مورد علاقه گرفتم و اون حس قشنگ قبل رو ندارم و فقط هدفم تموم کردن و رسیدم به بازی بعدی به امید اینکه شاید بازی بعدی اون حس قشنگه رو بده
ما ایرانیا که بخوایمم نمیتونیم همه ی بازی های جدید و بازی کنیم با این اوضاع اقتصادی متاسفانه یا خوشبختانه
من هر چقدرم گیم بزنم بازم خسته نمیشم 🗿البته جز یه سری از بازیها
مارول اسپایدرمن ۲ صددرصد حوصلمو تو این روز های بی گیم سر جاش میاره اونم چه جور
من بعد از تموم کردن بازی Street of Rage 4 رفتم سراغ بازی Black.تازه این دومین بازی هست که از اول سال تا حالا پلی میدم