نقد و بررسی فیلم Winnie the Pooh | پایین تر از کلیشه

فیلم Winnie the Pooh یکی از آثار جدید اسلشر و ترسناک سینمای ترسناک و ژانر وحشت است که به تازگی منتشر شده است.

Winnie the Pooh روایتی است متفاوت از انیمیشن محبوب دوران کودکی یعنی خرس پو و قصه‌های او با پسر بچه‌ای به نام کریستوفر رابین.

احتمالا این قصه کودکانه را عده زیادی می‌شناسند اما در ورژن ۲۰۲۳، روایتی ترسناک و هولناک را از این شخصیت شاهد هستیم.

فیلم Winnie the Pooh با روایتی از آشنایی کریستوفر رابین با پو و دیگر حیوانات آغاز می‌شود. کریستوفر رابین وقت زیادی با آن‌ها می‌گذراند و برای آن‌ها غذا تهیه می‌کند.

اما پس از گذشتن زمانی، کریستوفر رابین تصمیم می‌گیرد تا برای حضور در دانشگاه آنجا را ترک کند. این تصمیم باعث می‌شود تا این حیوانات دیگر به راحتی به غذا دسترسی نداشته و مشکلات زیادی را برای تهیه غذا تجربه کنند و در نهایت یکی از خودشان را برای استفاده به عنوان غذا از بین ببرند.

این سختی‌ها و اتفاقات باعث می‌شود تا خرس پو و خوکچه تصمیمی بگیرند. آن‌ها به دلیل آنکه کریستوفر رابین ترکشان کرد، حال از همه انسان‌ها بیزار هستند و آن‌ها را دشمن خونی خود می‌دانند.

اولین مشکل فیلم Winnie the Pooh از همینجا آغاز می‌شود. در مجموعه فیلم از ابتدا تا انتها گویا کوچک‌ترین تفکری برای نوشتن فیلمنامه وجود نداشته است.

آغاز فیلم نیز به همین گونه است. تنها به دلیل اینکه کریستوفر رابین برای رفتن به دانشگاه پو را ترک کرده حال او تبدیل به یک موجود جانی شده که به بی‌رحم‌ترین شکل ممکن قربانی می‌گیرد.

این علت و معلول کودکانه ضعیف‌ترین حالت ممکن برای پیشبرد یک قصه است و ظاهرا کارگردان که خودش نیز نویسندگی را بر عهده داشته تنها ذوق داشته تا سریع‌تر فیلمش را بسازد.

در رابطه با فیلمنامه می‌توان گفت که فیلم Winnie the Pooh به جرئت حتی یک دقیقه فیلمنامه به معنای جدی کلمه ندارد.

فیلمی که تلاش می‌کند کلیشه آثار ترسناک را تکرار کند اما حتی در تکرار این کلیشه نیز موفق نیست.

عده‌ای دوست که برای سفر به منطقه جنگلی رفته‌اند، قرار است تا یکی یکی توسط خرس پو و خوکچه کشته شوند.

فیلم حتی در ساخت یک دوستی سطحی و کلیشه‌ای نیز ناتوان است. نه می‌تواند دوستی معمولی بسازد و نه عشق. عده‌ای را دور هم جمع کرده که تنها بر روی کاغذ دوست هستند و هیچ نشانه‌ای از دوستی بین آن‌ها دیده نمی‌شود.

فیلم هر چقدر در این موضوعات ناتوان است در عوض پر از اطلاعات دور ریختنی در فیلمنامه است.

ماریا که ظاهرا شخصیت اصلی در بین آن گروه دوستان می‌باشد، که اصلی بودن او نیز مشخص نیست و تفاوتی برای او با سایر شخصیت‌ها در نظر گرفته نشده است، دارای یک بک‌استوری می‌باشد.

اما این پیشینه بیشتر از آنکه کمک کننده به فیلم و ساخت شخصیت باشد، خنده‌دار و اضافی است.

اولین باری که ماریا را می‌بینیم او در مطب روانشناس خود می‌باشد. متوجه می‌شویم که گویا مردی در اطراف خانه او پرسه زده و از او عکس می‌گیرد و ماریا حس می‌کند در تمام مدت و حتی بیرون از خانه نیز او را زیر نظر دارد.

این اطلاعات و این پیشینه از شخصیت ماریا هیچگونه تاثیری در فیلم ندارد. دانستن و ندانستن این اطلاعات هیچ فرقی برای مخاطب ندارد و ظاهرا کارگردان تنها قصد داشته بگوید من نیز چیزی بلد هستم.

این در حالی است که با وجود تمام ضعف‌ها، فیلم می‌توانست از این پیشینه جهت کمی دلهره و تعلیق نسبت به شخصیت ماریا در جنگل استفاده کند.

اما در عوض خرس پو و خوکچه بدون هیچگونه احساس ترسی یکی یکی جان دختران را می‌گیرند و بیشتر گویا شاهد مستندی اعصاب خردکن درباره قتل هستیم تا فیلمی ترسناک و اسلشر.

هر چقدر جستجو کنید موارد بیشتری را می‌توانید در Winnie the Pooh پیدا کنید.

شخصیت کریستوفر رابین در این فیلم کاملا قابل حذف است. شما می‌توانید این شخصیت را به طور کامل از قصه فیلم جدا کنید بدون آنکه هیچ اتفاقی رخ دهد.

او هیچ تاثیری در فیلم ندارد. قطعا حضور کریستوفر رابین باید تاثیر دراماتیک در فیلم داشته باشد اما ابدا چنین اتفاقی رخ نمی‌دهد. او تمام فیلم را از سقف آویزان است و در انتها نیز نمی‌تواند هیچ تاثیری بر پو بگذارد.

در واقع این فیلم می‌توانست بدون کریستوفر رابین و شخصیت‌های آشنا ساخته شود و بنظر تنها دلیل استفاده از آن‌ها سواستفاده از شهرت آن‌ها است.

علاوه بر تمام موارد گفته شده فیلم پر از باگ و تناقض نیز می‌باشد. خرس پو که می‌تواند با لگد جمجمه انسان را خرد کند، موفق نیست تا شیشه ماشین را بشکند. همانطور که گفته شد همه چیز کودکانه و خنده‌دار است.

اما از همه موارد مهم‌تر بحث ترس است. مخاطب در یک فیلم ترسناک حتی یک ثانیه نیز احساس دلهره، استرس و نگرانی ندارد و فیلم حتی در یک پلان موفق به ساخت تعلیق نمی‌شود تا در تمامی موارد ناتوان باشد.

فیلم Winnie the Pooh فاجعه‌ای تمام عیار و در نوع خود بی‌سابقه در تاریخ سینمای ترسناک و ژانر وحشت است که فیلمنامه‌ای کودکانه و دکوپاژهایی ابتدایی دارد و بدون شک شعور مخاطب را به سخره می‌گیرد و تمام المان‌های موجود برای قطع کردن فیلم در نیم ساعت ابتدایی را داراست.