نقد و بررسی فیلم Creed III | موفقیت یا شکست ؟

آیا فیلم Creed III بدون حضور سیلوستر استالونه توانسته تا از مجموعه راکی فاصله گرفته و فرنچایز مستقل خود را پایه‌گذاری نماید؟

در سینمای امروز، به استثناء ساخت فیلم‌های ابرقهرمانی، بزرگترین و سودمندترین دارایی یک کمپانی فیلم‌سازی، ریبوت مجدد آثاری قدیمی و محبوبشان به طریق مختلف می‌باشد که با کمترین ریسک ممکن، می‌تواند سود و بازخوردهای مثبتی را برای آن‌ها به همراه داشته باشد. موضوعی که نتیجه‌ای ۵۰ ۵۰ داشته و گاهی با موفقیت همراه شده و گاهی سبب افت محبوبیت اثر اصلی و قدیمی نیز گشته است.

با این حال در این بین شاهد آثار به مراتب شجاعانه‌تری هستیم که هم به عنوان یک دنباله و هم به عنوان یک ریبوت مجدد عمل کرده و نه تنها مخاطبین قدیمی یک فرنچایز را با خود همراه می‌کند، بلکه نظر مثبت بینندگان نسل جدید را هم به دست می‌آورد. مثال ساده این مسئله را می‌توان در فیلم Scream (جیغ) سال ۲۰۲۲ میلادی مشاهده کرد که حتی یک واژه جدید نیز در این فیلم حول محور چنین عملی تحت عنوان Requel خلق شده است.

از دیگر مثال‌های این مسئله می‌توان به فیلم‌های Ghostbusters: Afterlife (شکارچیان روح: افترلایف) و The Matrix Resurrections (رستاخیزهای ماتریکس) اشاره کرد که یکی موفقیت‌آمیز و دیگری فاجعه‌بار ظاهر شدند. در این بین اما شاهد یک اثر دیگر نیز بودیم که Creed (کرید) نام داشت و در سال ۲۰۱۵ موفقیتی بزرگ را به ارمغان آورد.

این پروژه سینمایی که توسط رایان کوگلر ساخته شده بود، در حالی که داستان زندگی راکی با هنرنمایی سیلوستر استالونه را ادامه می‌داد اما قهرمان جدیدی را به مخاطب معرفی کرد که فرزند یکی از شخصیت‌های مهم و محبوب فرنچایز راکی بوده است؛ آدونیس کرید که حال قصد دارد تا پا جای پای پدرش گذاشته و میراث جدیدی را از خود بر جای بگذارد.

Creed سال ۲۰۱۵ با وجود تمامی زیبایی‌ها و جذابیت‌هایش اما باز هم المان‌های مجموعه راکی را در خود جای داده بود و مخاطبین همچنان به چشم اثری در دنیای راکی به آن نگاه می‌کردند. این مسئله در قبال دنباله آن نیز با شدتی بیشتر صدق می‌کند؛ جایی که آدونیس کرید مجبور می‌شود تا با فرزند کسی مبارزه کند که عامل کشته شدن پدرش بوده است.

فیلم Creed II با وجود این که فرزندان بوکسورهایی افسانه‌ای از فرنچایز راکی را در مقابل یکدیگر قرار می‌دهد اما به هیچ عنوان در حد و اندازه فیلم نخست ظاهر نشده و با نقدهای ضد و نقیضی مواجه می‌شود. در حالی که مجموعه تازه آغاز شده Creed دچار افت کمی شده اما همچنان دی‌ان‌ای آن به مجموعه راکی گره خورده است.

در نهایت می‌رسیم به آخرین فیلم از این مجموعه تحت عنوان Creed III که از همان آغاز با یک اتفاق بزرگ همراه شده است. سیلوستر استالونه به دلیل عدم تطابق ایده‌ها و نظرات، از این دنباله کناره‌گیری می‌کند تا طرفداران راکی و این فرنچایز جدید را بیش از پیش نگران نماید. با وجود این که امیدواریم تا یک روزی دلیل جدایی استالونه را متوجه شویم اما جدایی مربی آدونیس بزرگترین چالش ممکن را برای مایکل بی. جوردن مهیا می‌کند؛ هنرمندی که در کنار ایفای نفش شخصیت اصلی، برای نخستین‌بار کارگردانی دنباله‌ای از آن را نیز در بر عهده داشته است.

فیلم Creed III در زمانی آغاز می‌شود که آدونیس به شهرتی در حد و اندازه پدرش دست یافته و پس از آخرین مبارزه با یکی از حریفاش که در فیلم نخست نیز حضور داشته است، در نظر دارد تا زمان بیشتری را با خانواده‌اش سپری نماید. از یک سو همسر وی با هنرنمایی تسا تامپسون حال به یک تهیه‌کننده موسیقی بدل گشته و دخترشان نیز به کودکی زیبا و دوست‌داشتنی تبدیل شده است.

به مانند کلیشه آثار ورزشی، دوران کناره‌گیری آدونیس با یک اتفاق مهم بسیار زودتر از آن‌چه که مخاطبین انتظار داشتند، به پایان می‌رسد. زمانی که دوست قدیمی آدونیس، دام اندرسون با هنرنمایی جاناتان میجرز پس از تحمل حبسی ۲۰ ساله، آزاد شده و انتظار دارد تا دوست قدیمی‌اش که حال به عنوان یک ستاره دنیای ورزش شناخته می‌شود، راه و رسم تبدیل شدن به یک بوکسور را به وی بیاموزد.

به سبب اتفاقی که در گذشته بین این ۲ دوست به وقوع پیوسته است، آدونیس در آغاز احساس گناه کرده و از روی ترحم راضی می‌شود تا به خواسته دام جواب مثبت دهد. همانند وقایعی که در سومین فیلم از مجموعه راکی شاهد بودیم، دام تنها برای چنین خواسته‌ای به سراغ آدونیس نیامده و او نیات بسیار مهمتر و چالش‌برانگیزتری در ذهن دارد. دام برای انتقام وارد زندگی آدونیس شده و اساساً آمده که زندگی دوست قدیمی خود را به آشوب بکشد.

برای نخستین‌بار در مجموعه Creed شاهد روایت داستانی هستیم که هیچ ربطی به فرنچایز راکی نداشته و در اوج این مسئله، شخصیت دام اندرسون با هنرنمایی تماشایی ستاره رو به رشد سینمای هالیوود، جاناتان میجرز قرار دارد. از سوی دیگر نیز با بر عهده گرفتن سکان هدایت این فیلم توسط مایکل بی. جردن، او فرصت پیدا کرده تا این مجموعه را به مانند یک خمیر بازی، همانطوری که در نظر دارد شکل داده و دیگر به مجموعه راکی وابستگی نداشته باشد.

اصلی‌ترین نکته حائز اهمیت درباره این دنباله، صحنه‌های مبارزات آن و سبک فیلم‌برداری آن می‌باشد که گویی از دل دنیای انیمه و مجموعه Dragon Ball (دراگون بال) تحقق یافته است. در دنباله‌روی سکانس‌های صحنه آهسته استادانه زک اسنایدر، شاهد رد و بدل ضربات مشت به تماشایی‌ترین حالت ممکن در این ژانر هستیم.

این سکانس‌ها سبب شده تا نه تنها تنش جذاب و هیجان‌انگیزی را بین آدونیس و دام شاهد باشیم، بلکه رویارویی آن‌ها بار عاطفی نیز پیدا کرده و گویی تمام ناکامی‌ها، غم‌ها و عقده‌های زندگی آن‌ها به واسطه مشت‌های هولناکشان بر بدن دیگری خالی می‌شود. چه طرفدار ژانر ورزشی و بوکس باشید و چه نباشید، نمی‌توانید منکر کیفیت بالای این صحنه‌ها شوید که این مجموعه را به مسیر کاملاً جدیدی منتهی کرده است.

مسیری که دام در آن قدم می‌گذارد، به لطف هنرنمایی تحسین‌برانگیز جاناتان میجرز، تا حدودی می‌تواند یادآور راه و رسمی باشد که آدونیس نیز در فیلم نخست می‌توانست در پیش بگیرد. تصور کنید که همسر آپولو با هنرنمایی فیلیسیا رشاد، این کودک را به خانه خود راه نداده و حجم عظیمی از مهر و محبت و ثروت خانوادگی را در اختیارش قرار نمی‌داد. این موضوع سبب شده تا شاهد شخصیت‌هایی باشیم که زندگی ۲ روی کاملاً متفاوت را در قبال آن‌ها در پیش گرفته و حال پس از تحمل تمامی خوبی‌ها و بدی‌ها، آن‌ها را رودرروی یکدیگر قرار داده است.

در نهایت باید گفت که فیلم Creed III با وجود تمام کم و کاستی‌ها اما از اثر قبلی فرسنگ‌ها بهتر و جذاب‌تر درآمده و بابت چنین موفقیتی آن هم در زمانی که سیلوستر استالونه از پروژه کناره‌گیری کرده است، باید به مایکل بی. جردن تبریک گفت. سومین فیلم از مجموعه کرید سرانجام موفق می‌شود تا از زیر سایه فرنچایز راکی خارج شده و راه مستقل خود را در پیش بگیرد.

همانگونه که زندگی آدونیس کرید بدون مبارزه پیش نخواهد رفت، مایکل بی. جردن تایید کرده که برای هنرنمایی و کارگردانی قسمت چهارم از این مجموعه حضور پیدا خواهد کرد. مجموعه‌ای که پس از اکران ۳ فیلم در نهایت هویت مستقل خود را پیدا کرده و زمینه‌ساز دنیای مجزای خودش شده است.

منبع: theringer