رتبه‌بندی نسخه‌های مدرن فرنچایز Need for Speed

فرنچایز Need for Speed یکی از محبوب‌ترین عناوین سبک ریسینگ محسوب می‌شود. در این مقاله به رتبه‌بندی بازی‌های مختلف این مجموعه خواهیم پرداخت.

مجموعه Need for Speed همواره یکی از پیشگامان سبک ریسینگ بوده و توانسته تا توجه طرفداران بسیاری را به سوی خود جلب کند. این فرنچایز که برای بار نخست توسط بازی 3DO در سال ۱۹۹۴ به صنعت گیمینگ معرفی شد، دوران پر فراز و نشیبی را در طی این سال‌ها سپری نموده است. پس از عرضه‌ی نسخه نخست و استقبال قابل قبول از سوی بازیکنان، فرنچایز Need for Speed دنباله‌های بسیاری را به خود دیده است. قسمت جالب توجه ماجرا اینجاست که محبوبیت این مجموعه صرفا به مدیوم گیمینگ منحصر نشده و در سال ۲۰۱۴ فیلمی به همین نام با بازی آرون پال (Aaron Paul) روی پرده سینماها رفت. در شرایط فعلی، با وجود این‌که برخی دیگر از عناوین سبک ریسینگ از قبیل Midnight Club و Project Gotham Racing به پایان راه خود رسیده‌اند، محبوبیت بالای مجموعه Need for Speed باعث شده تا کماکان نسخه‌های مختلفی برای آن عرضه شود.

حالا سوالی که مطرح می‌شود این بوده که چه عاملی باعث بقای این مجموعه، با وجود پستی و بلندی‌های بسیاری که در مسیر آن وجود داشته شده است؟ احتمالا پاسخ این سوال به این حقیقت برمی‌گردد که Need for Speed بر خلاف برخی از عناوین هم‌سبک خود، موفق شده تا به نحوی خود را با عصری که در آن عرضه شده سازگار کند. با وجود این‌که Need for Speed با یک فرمول جذاب شروع شد و در ابتدای مسیر خود دارای سنگ بنایی قوی و مستحکم بود، این مجموعه موفق شده تا به نیازهای بازیکنان در طی سال‌های مختلف پاسخ گفته و آن‌ها را راضی نگه دارد. از سوی دیگر، Need for Speed مسابقاتی در سطح عناوین بلاک‌باستری را برای بازیکنان به ارمغان آورده و در عین حال توانسته تا در سبد خرید کسانی که به شبیه‌سازهای رانندگی علاقه دارند نیز جا باز کند.

شاید به همین دلیل است که فرمول این مجموعه به طور دائم در حال تکامل بوده و بدین ترتیب موفق شده تا گروه‌های مختلفی از بازیکنان را به سوی خود جذب کند. اگر بخواهیم راجع به عناوین مدرن Need For Speed صحبت کرده و آن‌ها را از نسخه‌های کلاسیک این فرنچایز جدا کنیم، باید به بازی‌هایی بپردازیم که پس از سال ۲۰۱۰ عرضه شدند. پس از سال ۲۰۱۰، مجموعه Need for Speed تغییرات بسیاری را به خود دیده و دائماً در حال آزمون و خطا نمودن استایل‌های مختلف بوده است.
به هر ترتیب، سوال اساسی‌ای که این مقاله قصد دارد به آن پاسخ بدهد این است که از عناوین آرکید و کلاسیک Need for Speed گرفته تا آن‌هایی که سعی داشته‌اند تا تعقیب و گریز خیابانی را به شکلی واقع‌گرایانه به نمایش درآورند، کدام‌یک در نهایت لیاقت این را دارد تا بهترین نسخه از این فرنچایز محبوب خطاب شود؟ برای یافتن پاسخ این سوال با ما همراه باشید‌.

۱۰. Need for Speed: No Limits

تنها نسخه‌ی مربوط به گوشی‌های موبایل که توانست به لیست ما راه پیدا کند Need for Speed: No Limits نام دارد. این بازی در سال ۲۰۱۵ برای گوشی‌های اندروید و IOS عرضه شد و توانست تا حدی توجه بازیکنان را به سوی خود جلب کند. در عین حال، باید بدانید که No Limits، تنها نسخه‌ی کاملا اورجینال فرنچایز NFS بوده و از سوی دیگر، دومین نسخه‌ی رایگان آن‌ نیز محسوب می‌شود.
نکته اساسی راجع به NFS: No Limits این است که این بازی موفق می‌شود تا از نگاه بصری با توجه به پلتفرمی که برای آن تولید شده، تجربه‌ای نسبتا قابل قبول را برای بازیکنان رقم بزند. از سوی دیگر، لیست ماشین‌های موجود در این بازی نیز از گوناگونی مناسبی برخوردار بوده و می‌تواند رضایت بازیکنان را حاصل نماید. با این وجود، No Limits هرگز یک بازی عاری از ایراد محسوب نشده و بسیاری از مشکلاتی را که معمولا در سایر عناوین سبک ریسینگ که برای پلتفرم‌ موبایل عرضه شده‌اند می‌بینیم، در خود جای داده و برای رفع آن‌ها هیچ اقدامی نکرده است. در NFS: No Limits، بازیکن در شرایطی قرار می‌گیرد که برای آپگرید اتوموبیل خود می‌بایست به صورت آنلاین اقدام به خریداری قطعات مختلف کند.

سیستم پرداخت درون برنامه‌ای مورد استفاده در این بازی، آسیب زیادی به آن وارد کرده و در زمان عرضه نیز با انتقادات بسیاری‌ مواجه شد. گویا سازندگان No Limits قصد داشته‌اند تا رایگان بودن بازی را از این طریق جبران نمایند. شما برای پیشرفت در این بازی و دسترسی به امکانات مختلف‌ موجود در آن باید هزینه زیادی پرداخت کنید. در عین حال، مدت زمان هر رقابت به طور آزاردهنده‌ای کوتاه است‌. از سوی دیگر، سیستم کنترل بازی بسیار ساده و پیش‌ پا‌ افتاده بوده و حتی با توجه به استانداردهای پایین پلتفرم موبایل نیز نمی‌تواند رضایت بازیکنان را کسب کند. این‌که No Limits با وجود بهره بردن از برخی نکات مثبت، در پایان سعی می‌کند تا به هر طریق ممکن از بازیکنان اخاذی نماید، یک نکته‌ی ناامید‌کننده محسوب می‌شود. Need For Speed: No Limits یکی از عناوین فراموش شده این فرنچایز محسوب شده و در فهرست ما نیز موفق نمی‌شود تا رتبه‌ای بهتر از مقام دهم را کسب کند.

۹. Need for Speed: Payback

این بازی موفق می‌شود تا نکات مثبت نسخه قبلی را یک بار دیگر اعمال کرده و آن‌ها را ارتقا دهد. با این وجود، Need for Speed: Payback یک ایراد بزرگ داشته که صدمه زیادی به آن وارد نموده است.
طوری که می‌دانید، نسخه قبلی یعنی NFS 2015 از سرورهای آنلاین ضعیف، سیستم کنترل نامناسب و عدم تنوع کافی رنج می‌بُرد. Payback ضمن درک وجود این نواقص، آن‌ها را برطرف می‌کند. شما در این بازی قادر هستید تا به صورت آفلاین به رقابت بپردازید. داشتن یک جهان آزاد و متنوع و بهبود فیزیک اتوموبیل‌های مختلف، از دیگر نکات مثبت NFS: Payback محسوب می‌شوند. از سوی دیگر، برخلاف شب‌های بارانی خلیج ونتورا (Ventura Bay)، در Payback شاهد خلق یک لاس وگاس دیدنی که Fortune Valley نام‌گذاری شده هستیم.

کمپین یک‌نفره بازی نیز در قیاس با نسخه عرضه شده در سال ۲۰۱۵، حرف‌های بیشتری برای گفتن دارد. وجود شخصیت‌های مختلفی که برای شرکت در رقابت‌های غیر قانونی در تلاشند، یکی از جذابیت‌های اصلی Payback محسوب می‌شود. این بازی بخش زیادی از مشکلات نسخه قبلی را برطرف نموده اما سیستم پرداخت درون برنامه‌ای، ضربه‌ای جبران‌ناپذیر را به آن وارد کرده است. در جریان شخصی‌سازی اتومبیل‌تان، شما به کررات در موقعیتی قرار خواهید گرفت که برای تهیه قطعات مد نظرتان، بازی شما را مجبور به هزینه کردن می‌کند. از سوی دیگر، سیستم انتخاب تصادفی بازی باعث شده تا تقریبا هیچ‌وقت نتوانید به قطعه مد نظر خود دست پیدا کنید‌؛ موضوعی که می‌تواند یک تجربه رنج‌آور را برای شما رقم بزند. اینجاست که سیستم پرداخت درون برنامه‌ای، بازیکنان را در موقعیتی قرار می‌دهد تا مجبور شوند برای شخصی‌سازی اتومبیل خود هزینه‌ای گزاف را پرداخت نمایند. شخصی‌سازی، یکی از مهم‌ترین بخش‌های کلیه عناوین ریسینگ بوده و به بازیکنان اجازه می‌دهد تا اتومبیل رویایی خود را خلق کنند. آسیب زدن به این بخش، یک اشتباه بزرگ و جبران‌نشدنی بوده و سبب شد تا Payback در زمان عرضه با انتقادات بسیاری از سوی منتقدین و بازیکنان مواجه شود.

۸. Need for Speed: The Run

این بازی، آخرین‌ نسخه فرنچایز Need for Speed محسوب می‌شود که توسط EA Black Box توسعه داده شد. استودیوی مطرحی که ساخت برخی از محبوب‌ترین‌ نسخه‌های فرنچایز NFS از قبیل Underground، Most Wanted و Carbon را در کارنامه دارد. در Need for Speed: The Run که روی خلق یک تجربه یک‌نفره تمرکز دارد، پروتاگونیست بازی به شرکت در مسابقات مختلفی در سرتاسر امریکا می‌پردازد. در عین حال، باید بدانید که The Run یک تجربه هیجان‌انگیز و سینمایی را برای بازیکنان به ارمغان‌ می‌آورد. از نقطه نظر گیم‌پلی، در این نسخه شاهد دیزاین مناسب پیست‌ها و مسیرهای مختلف هستیم و سیستم کنترل اتومبیل‌ها نیز قابل قبول ظاهر می‌شود.

از سوی دیگر، لحظات سینمایی بازی برای کسانی که تجربه‌ی اول خود را با یکی از نسخه‌های NFS سپری می‌کنند، می‌تواند جذاب و سرگرم‌کننده باشد. با این وجود، احتمالا بزرگ‌ترین‌ مشکل بازی این است که پس از به اتمام رساندن کمپین، خود را در موقعیتی می‌بینید که عملا هیچ نکته‌ی جذاب دیگری برای‌تان در بازی باقی نمانده و دیگر دلیلی برای ادامه آن نمی‌توانید پیدا کنید. بخش زیادی از کمپین The Run، به صورت خطی اتفاق افتاده و این موضوع باعث می‌شود تا ارزش تکرار این بازی به طور قابل ملاحظه‌ای کاهش پیدا کند. البته باید خاطر نشان کرد که Need for Speed: The Run هرگز یک بازی بد محسوب نمی‌شود؛ با این‌حال، کمپین کوتاه آن سبب می‌شود تا این بازی در پایان نتواند یک تجربه تمام و کمال، در حد سایر نسخه‌های ساخته شده توسط EA Black Box را برای بازیکنان رقم بزند.

۷. Need for Speed: Rivals

روی کاغذ و پس از انتشار این بازی، چنین‌ تصور می‌شد که Rivals می‌تواند به جانشینی شایسته برای Need for Speed: Hot Pursuit تبدیل شود. از تعقیب و گریزهای نفس‌گیر بین‌ ماشین‌های پلیس و رانندگان غیرقانونی گرفته تا بخش Pursuit Tech جذاب، چنین به نظر می‌رسید که اولین اثر تولید شده توسط Ghost Games می‌تواند به یک‌ بازی بزرگ تبدیل شود.
بهترین‌ بخش Rivals این بود که به شما اجازه می‌داد تا همچون Hot Pursuit، در قالب دو پروتاگونیست (پلیس و‌ مسابقه‌دهنده غیر قانونی) به تجربه بازی بپردازید. در صورتی که به انجام‌ مسابقات غیر قانونی روی آورده و در حین رقابت دستگیر شوید، همه‌ی آن‌چه که با زحمت زیاد حاصل نموده‌اید را از دست خواهید داد. پس دیده می‌شود که مانند Hot Pursuit، سیستم ریسک و پاداش در این بازی نیز اهمیت بالایی دارد. علاوه بر این، در صورتی که در قالب پلیس به تجربه بازی بپردازید، وظیفه دارید تا اتومبیل‌های رانندگان غیرقانونی را سرنگون کرده و بدین‌ ترتیب جلوی برگزاری مسابقات را بگیرید. Rivals از نکات مثبت‌ موجود در Hot Pursuit استفاده کرده و با معرفی یک نیروی پلیس سخت‌گیر، سعی می‌کند تا تجربه‌ای‌ نفس‌گیر را برای بازیکنان رقم‌ بزند.

با این وجود، این بازی در زمان عرضه از مشکلات تکنیکی متعددی رنج‌ می‌بُرد و استودیوی گوست گیمز موفق نشد تا از موتور فراسبایت ۳ (Froabite 3) به‌گونه مناسب استفاده کند. نتیجه این اتفاق، وجود یک سیستم کنترل ضعیف و ناکارآمد، در قیاس با نسخه‌های قبلی این فرنچایز محبوب بوده است. این در حالیست که Need for Speed: Rivals از بسیاری از Assetهای Hot Pursuit و Run استفاده نموده و این‌ موضوع باعث شد تا گیمرها در زمان‌ عرضه بازی آن را clone نسخه‌های قبل قلمداد نمایند. داشتن سرورهای آنلاین نامناسب، یکی دیگر از انتقاداتی بود که به Need for Speed: Rivals در زمان عرضه وارد شد.

۶. Need for Speed (2015)

این‌ اثر یک‌ ریبوت کامل برای فرنچایز Need for Speed محسوب شده و سعی داشت تا گیم‌پلی بازی را یک بار دیگر مانند سری Underground، با محوریت تونر (Tuner) خلق نماید. در Need for Speed 2015 شما در ۵ کمپین‌ کوچک به رقابت‌های خیابانی می‌پردازید. این ۵ کمپین‌ با نام‌های Speed، Crew ،Style، Build و Outlaw نام‌گذاری شده و هرکدام‌ دارای‌ مراحل‌ مختص به خود هستند. به لطف موتور فراسبایت، این بازی از نظر بصری حتی با درنظر گرفتن‌ معیارات کنونی، حرف‌های بسیاری برای گفتن دارد و طراحی مسیرها و اتوموبیل‌ها، با نهایت دقت صورت‌ گرفته است. از سوی دیگر، NFS 2015 گزینه‌های شخصی‌سازی بسیاری را در اختیار بازیکنان قرار داده و به آن‌ها اجازه‌ می‌دهد تا با توجه به سلیقه خود، اوتومبیل‌شان را ارتقا دهند. با این‌که نظرات ضد و نقیضی راجع به کات‌سین‌های بازی وجود داشته اما نمی‌توان این‌ حقیقت را کتمان‌ کرد که این‌ بخش از بازی نیز در نهایت سرگرم‌کننده ظاهر‌ می‌شود. استفاده از شخصیت‌های حقیقی و نمادینی از قبیل مگنوس واکر (Magnus Walker) و کن بلاک (Ken Block)؟ یکی دیگر از‌ المان‌هایی بود که از NFS 2015 یک بازی ارزشمند ساخته بود.

با وجود همه‌ی این موارد مثبت، NFS 2015 دارای برخی ایرادات بزرگ بود که به آن اجازه نمی‌داد تا از حداکثر توان خود استفاده کند. برای مثال، سرورهای نامناسب بازی باعث شده بود تا بازیکنان در زمان‌ عرضه نتوانند به راحتی با یکدیگر به رقابت بپردازند. از سوی دیگر، هوش مصنوعی ضعیف‌ نیروهای پلیس سبب شده بود تا تحت تعقیب قرار گرفتن‌ توسط‌ آن‌ها عملا هیچ‌ چالشی را برای شما خلق نکند‌. در‌ نهایت، فیزیک نامناسب و سیستم کنترل ناخوشایند این ریبوت از دیگر‌ مواردی بودند که به کیفیت آن‌ ضربه وارد کردند.

۵. Need for Speed: Unbound

پی از گذشت ۳ سال، فرنچایز NFS با عرضه Unbound بازگشته است. در این بازی، استودیوی محبوب کرایتریون گیمز یک بار دیگر پس از گذشت یک دهه زمام امور را بدست گرفته و سعی می‌کند تا مجموعه Need for Speed را به دوران اوج خود بازگرداند. با توجه به این‌که پیش از عرضه Unbound بازیکنان انتظارات بسیار بالایی از این‌ عنوان داشتند، آیا در نهایت این‌ اثر موفق می‌شود تا نمره قبولی را کسب کند؟ خوشبختانه پاسخ این سوال بله بوده و Unbound یک بازگشت موفق برای کرایتریون‌ گیمز محسوب می‌شود.
یکی‌ از نکات جالب مورد استفاده در این بازی، آرت استایل منحصر به فرد آن است؛ به طوری که دودی که از اگزوز اتوموبیل‌های مختلف خارج‌ می‌شود با افکت‌هایی به نمایش درمی‌آید که یادآور انیمه‌های ژاپنی‌ هستند. از سوی دیگر، بال‌های اتومبیل‌ها نیز در زمان‌ پریدن از چنین افکت‌هایی بهره می‌برند. سیستم‌ کنترل بسیار خوب Unbound، یکی دیگر از نقاط قوت آن‌ محسوب شده و باعث می‌شود تا تفاوت اتوموبیل‌های مختلف را به خوبی احساس کنید. وجود چرخه ۲۴ ساعته‌ی شب و روز و استفاده از سیستم خطر و پاداش، از جمله دیگر المان‌های موجود در Need for Speed: Unbound محسوب می‌شوند. علاوه بر این، باید بدانید که هرچقدر در طول روز در رقابت‌های بیشتری شرکت کنید، میزان Heat شما افزایش یافته و این موضوع احتمال دستگیری‌تان در طول شب را بالا می‌برد.

با این‌حال، هوش مصنوعی پایین بازی به خصوص در درجه سختی پایین به آن لطمه وارد کرده است. معدود بودن تعداد ریستارت‌ها، یکی دیگر از مشکلات Need for Speed: Unbound از نظر طراحی محسوب می‌شود. علاوه بر این‌ موارد، بزرگ‌ترین ایرادی که به این بازی وارد می‌شود، این است که پس از ۳ سال غیبت و تغییر تیم‌ سازنده در طی این مدت، Unbound هرگز‌ موفق نمی‌شود تا از استانداردهای فرنچایز NFS عبور کند. در واقع این بازی شباهت‌های بسیار زیادی به نسخه‌های پیشین دارد و این‌ موضوع یکی از نقدهای عمده‌ایست که می‌توان به آن وارد کرد. به هر ترتیب، نمی‌توان این‌ حقیقت را کتمان کرد که Unbound در نهایت یک بازی سرگرم‌کننده بوده و قادر است تا نیازهای شما از یک ریسینگ‌ باکیفیت را تا‌ عرضه نسخه بعدی فرنچایز NFS برطرف نماید‌.

۴. Shift 2: Unleashed

فرنچایز Need for Speed همواره تلاش داشته تا سبک‌های مختلف ریسینگ را امتحان کرده و بازیکنان‌ را از این طریق غافل‌گیر نماید. ژانر Simcade که توسط Gran Turismo معرفی شد، یکی دیگر‌ از سبک‌هایی است که NFS با عرضه Shift 2 سعی کرد تا به سراغش برود. البته از ژانر Simcade برای نخستین‌بار در Pro Street، محصول سال ۲۰۰۷ استفاده شد؛ با این‌حال، این سری Shift بود که توانست این‌ سبک را به شهرت و محبوبیت برساند. Shift 2 مسیر نسخه قبلی از این‌ سری را ادامه داده و سعی داشت تا یک تجربه ریسینگ واقع‌گرایانه را برای بازیکنان‌ به ارمغان بیاورد. استفاده از Helmet Camera (دوربینی که درون کلاه ایمنی قرار‌ می‌گیرد)، یکی از المان‌هایی بود که منجر به خلق یک‌ تجربه درگیرکننده از نقطه‌نظر Immersion برای بازیکنان‌ شد. از این المان بعداً در بازی ریسینگ ساخته شده توسط استودیوی سلایتلی مد (Sligthtly Mad)، یعنی فرنچایز Project Cars نیز استفاده شد. یکی دیگر از نقاط قوت این بازی به خلق واقع‌گرایانه‌ی حس سرعت مربوط می‌شود؛ به طوری که در هنگام رانندگی، شما دائماً چنین تصور می‌کنید که یک اشتباه کوچک می‌تواند عواقب جبران‌ناپذیری برای‌تان داشته باشد.

در طرف مقابل، سیستم کنترل ضعیف بازی، احتمالا بزرگ‌ترین‌ نقطه ضعف آن‌ محسوب می‌شود. Shift 2 برخلاف Forza Motorsport و Gran Turismo، نمی‌تواند یک سیستم‌ کنترل واقع‌گرایانه را برای بازیکنان‌ به ارمغان‌ بیاورد و از این‌ نظر، به راحتی رقابت را به رقبای خود واگذار می‌نماید. در واقع این بازی با وجود این‌که موفق می‌شود تا هم‌چون مسابقات ریسینگ واقعی، احساس دلهره را به وجودتان تزریق کند اما در عین‌ حال نمی‌تواند تلفیقی از شبیه‌سازی رانندگی و آرکید را به گونه مناسب پیاده کند. با همه این‌ اوصاف Shift 2: Unleashed، نشان داد که فرنچایز NFS قادر است تا ژانرهای مختلف ریسینگ را امتحان‌ کرده و در همه‌ی آن‌ها حرف‌هایی برای گفتن داشته باشد.

۳. Need for Speed: Most Wanted (2012)

دومین‌ نسخه از فرنچایز Need for Speed که توسط کرایتریون توسعه داده شد، ریبوتی به نام Most Wanted بود که در سال ۲۰۱۲ عرضه گردید. با توجه به این‌که این عنوان در واقع بازسازی یکی از محبوب‌ترین نسخه‌های فرنچایز Need for Speed محسوب می‌شود، انتظارات از این اثر در زمان عرضه بسیار بالا بود.
آن‌چه که در همین ابتدا باید بدانید این است که Most Wanted 2012، هیچ شباهتی به Most Wanted 2005 ندارد. با این وجود، در لایه زیرین‌ این نام مشهور و محبوب، یک بازی ریسینگ بسیار خوب قرار دارد. در واقع Most Wanted 2012، تلفیقی از NFS و Burnout: Paradise محسوب شده و المان‌هایی از قبیل جمع‌آوری آیتم‌های مختلف و دوربین سینمایی در هنگام تصادفات، در آن مورد استفاده قرار گرفته‌اند. از سوی دیگر، این بازی دارای یک سیستم کنترل قابل قبول بوده و در عین زمان به لطف گزینه EasyDrive، عده بیشتری می‌توانند به تجربه آن بپردازند.

یکی دیگر از ویژگی‌های مثبت بازی، به جهان‌باز بودن آن مربوط می‌شود. Fairhaven از طراحی شایسته‌ای برخوردار بوده و مسیرهای فرعی متعدد به پیچیدگی آن افزوده‌اند. کرایتریون با خلق یک‌ نقشه شهری مناسب باعث شده تا یک گیم‌پلی درگیرکننده را در این بازی مشاهده کنید. از سوی دیگر، Most Wanted 2012 از نظر بصری نیز حرف‌های بسیاری برای گفتن داشت و حتی پس از گذشت بیش از یک دهه، یک ریسینگ چشم‌گیر، از نظر گرافیگی محسوب می‌شود. از سوی دیگر، طراحی صوتی بسیار خوب بازی یکی دیگر از نقاط قوت آن است.
باید متذکر شد که استفاده بیش از حد از دوربین‌هایی که صحنه‌های تصادف را شکار می‌کنند، احتمالا یکی از نقاط ضعف اصلی Most Wanted 2012 محسوب می‌شود. ایرادی که باعث می‌شود تا از حس ایمرسیو (Immersive) بازی کاسته شود. از سوی دیگر، برخورد با ماشین‌ها و موانع در سرعت‌های پایین باعث می‌شود تا اتومبیل شما به راحتی واژگون شود. سیستم شخصی سازی ناکارآمد بازی و دست‌یابی آسان به اتومبیل‌های سریع‌السیر، برخی دیگر از نقط ضعف Need for Speed: Most Wanted 2012 را تشکیل می‌دهند.

۲. Need for Speed: Heat

این اثر، اوج قدرت بازی‌سازی و استعداد گوست گیمز (Ghost Games) را نشان داده و در واقع یک خداحافظی باشکوه با فرنچایز Need for Speed را برای این استودیو رقم‌ می‌زند. گوست گیمز با عرضه این بازی توانست یکی از بهترین و در عین حال سرگرم‌کننده‌ترین‌ نسخه‌های مجموعه Need for Speed را برای بازیکنان رقم بزند‌. گیم‌پلی Heat شامل دو المان عمده و مهم می‌شود‌. در طول روز، شرکت در مسابقات قانونی به شما کمک می‌کند تا پول کافی به‌دست بیاورید‌. این در حالیست که مسابقات شبانه و تعقیب و گریزهای نفس‌گیر با پلیس، موجب می‌شوند تا به شهرت شما افزوده شود. هرچقدر که بر میزان شهرت شما افزوده شده و مقدار سرمایه پولی‌تان افزایش پبدا کند، توانایی شما برای شخصی‌سازی اتومبیل‌تان بالا می‌رود.

علاوه بر این موارد، آن‌چه که باعث می‌شود تا گیم‌پلی Heat بسیار سرگرم‌کننده جلوه کند، سیستم خطر و پاداش به کار رفته در آن محسوب می‌شود. NFS: Heat یکی از چالش‌برانگیزترین نیروهای پلیس فرنچایز را در خود جای داده است. ماشین‌های پلیس، به خصوص زمانی که میزان جرم شما افزایش پیدا می‌کند، به صورت سرسختانه به تعقیب شما پرداخته و لحظات نفس‌گیری را برای‌تان رقم‌ می‌زنند. پیش‌تر گفته شد که با افزایش میزان شهرت و پول می‌توانید اتومبیل خود را ارتقا بدهید. بازی زمانی جالب می‌شود که بدانید دستگیری توسط پلیس، موجب می‌شود تا همه آن‌چه که به سختی کسب کرده‌اید، از دست‌تان خارج شده است‌.

در پایان باید بدانید که Heat نقاط قوت دیگر نسخه‌های ساخته شده توسط گوست گیمز را ارتقا داده و در عین حال تلاش نموده تا از مشکلات آن‌ها اجتناب نماید. Heat، هیجان موجود در Rivals را برای شما به ارمغان آورده و از مشکلات تکنیکی آن پرهیز می‌کند. عدم استفاده از سیستم میکروترنزکشن و تمرکز روی داستان باعث شده تا Need for Speed: Heat یکی از برترین نسخه‌های این فرنچایز محبوب محسوب شود.

۱. Need for Speed: Hot Pursuit (2010)

این بازی در واقع ریبوت نسخه‌ای به همین‌نام که در سال ۱۹۹۸ عرضه شد، محسوب می‌شود. Need for Speed: Hot Pursuit، اولین نسخه این فرنچایز محسوب می‌شود که توسط استودیوی مشهوری به نام کرایتریون (Criterion) خلق شده است؛ استودیویی که تجربه توسعه Burnout را نیز در کارنامه دارد. ارزش کار کرایتریون زمانی مشخص می‌شود که بدانید این استودیو پس از سال‌ها موفق شد تا NFS را به ریشه‌های آن بازگرداند. با این حال، احتمالا مهم‌ترین نکته‌ای که باعث شده تا Hot Pursuit یک بازی تحسین‌برانگیز محسوب شود، سادگی آن است. با این‌که دیگر عناوین ریسینگ عرضه شده در آن سال‌ها روی المان‌هایی از قبیل سیستم شخصی‌سازی، واقع‌گرایی و ایجاد یک جهان آزاد و وسیع تاکید داشتند، کرایتریون سعی کرد تا یک عنوان آرکید سرراست و در عین حال کامل را خلق کرده و حس لذت حاصل از یک رانندگی سراسر هیجان را به وجود بازیکنان تزریق نماید.

در این بازی، بازیکنان می‌توانند در نقش افرادی قرار بگیرند که دیوانه‌ی تجربه مسابقات غیرقانونی در سطح شهر هستند. از سوی دیگر، آن‌ها قادرند تا در قالب پلیس به تجربه بازی پرداخته و با گجت‌ها و امکانات مختلف، جلوی این قبیل مسابقات خطرناک و مجرمانه را بگیرند. شما در Seacrest County با مسیرهای رانندگی بسیار جذابی مواجه می‌شوید؛ مسیرهایی که هریک، راه‌های فرعی بسیاری را در دل خود جای داده‌اند. از سوی دیگر، هرکدام از مسابقات می‌توانند یک تجربه منحصر به فرد را برای بازیکنان ایجاد کرده و به لطف المان‌های مختلف، با مسابقات قبل از خود تفاوت‌های قابل ملاحظه‌ای داشته باشند. در پایان، باید خاطر نشان کرد که Hot Pursuit با معرفی سیستم اوتولوگ (Autolog)، که اجازه می‌دهد تا به صورت آنلاین با دوستان‌تان به تجربه بازی بپردازید، توانست تا گیمرهای بسیاری را به سوی خود جذب کند. این خصوصیت باعث می‌شود تا بازیکنان بتوانند با دوستان خود به رقابت پرداخته و در عین حال امتیازات خود را نیز با هم مقایسه نمایند. روی هم رفته، NFS: Hot Pursuit نه تنها یکی از برترین نسخه‌های فرنچایز Need for Speed بوده، بلکه در عین حال، یکی از برترین ریسینگ‌های تاریخ محسوب می‌شود. در چنین شرایطی، جای تعجب ندارد که در سال ۲۰۲۰ یک ریمستر برای این بازی محبوب منتشر شد.

شما راجع به این فهرست چه فکر می‌کنید؟ بهترین‌ نسخه مدرن فرنچایز Need for Speed از نظر شما کدام است؟ نظرات خود را با ما در میان بگذارید.