نقدها و نمرات فیلم The Good Nurse

علی محمدپناه

۱۵:۰۲ ۱۴۰۱/۰۷/۲۸

فیلم The Good Nurse با بازی جسیکا چستین در نقش اصلی توانست نمرات نسبتا خوبی از منتقدان دریافت کند.

جسیکا چستین (Jessica Chastain) و ادی ردمین (Eddie Redmayne) در فیلم پرستار خوب (The Good Nurse) نقش‌های اصلی را بازی می‌کنند. سکان کارگردانی فیلم نیز در دستان توبیاس لیندهولم (Tobias Lindholm) قرار دارد.

در وب سایت راتن تومیتوز تاکنون ۳۵ نقد برای فیلم «پرستار خوب» منتشر شده که امتیاز ۷۷ درصد را برای آن به همراه داشته است. در وب سایت متاکریتیک نیز امتیاز ۶۴ از صد دیده می‌شود که بر اساس ۱۸ نقد است. در ادامه نظر برخی از منتقدان برتر جهان در مورد این فیلم قرار دارد.

نظر منتقدان درباره فیلم The Good Nurse

راتن تومیتوز | ۳۵ نقد – امتیاز ۷۷ درصد
متاکریتیک | ۱۸ نقد – امتیاز ۶۴ درصد

«۹۰/۱۰۰ Screen Daily | منتقد: وندی آیدی»

فیلم «پرستار خوب» با نقش‌آفرینی‌های فوق‌العاده‌ای همراه شده و جسیکا چستین و ادی ردمین هر دو درخشیده‌اند. این فیلم همانند آثار قبلی توبیاس لیندهولم دارای بافت و پیچیدگی است.

«۸۰/۱۰۰ IGN | منتقد: رایان لستون»

فیلم «پرستار خوب» بیننده‌ها را به درون تاریکی‌های سیستم‌های سلامت و درمان فاسد می‌برد و مکانی را نشان می‌دهد که باعث رشد یک قاتل سریالی شده است.

«۸۰/۱۰۰ Variety | منتقد: تومریس لافلی»

حس فداکارانه شخصیت اصلی داستان و اینکه او باور دارد در زیر هر چیز شرور غیر قابل توضیحی، خیری نهفته است، چیزی است که از همه بیشتر در ذهن بیننده‌های فیلم «پرستار خوب» باقی می‌ماند.

«۸۰/۱۰۰ The Hollywood Reporter | منتقد: جان دیفور»

فیلم «پرستار خوب» بر اساس جنایتی واقعی ساخته شده و همین نیز باعث شده تا حس دلهره‌آوری به هنگام تماشای این اثر در بیننده ایجاد شود.

«۶۷/۱۰۰ IndieWire | منتقد: کیت اربلند»

کارگردان دانمارکی فیلم «پرستار خوب» از همان صحنه ابتدایی اثر توانسته حسی از اضطراب و دلواپسی را ایجاد کند که تا پایان فیلم احساس می‌شود.

«۶۰/۱۰۰ The Guardian | منتقد: بنجامین لی»

فیلم «پرستار خوب» اثر بدی نیست اما فیلم بسیار برجسته‌ای نیز به شمار نمی‌رود و تنها سعی دارد داستان شخصی بسیار بد را روایت کند.

«۵۸/۱۰۰ The Playlist | منتقد: چارلز برامسکو»

هر دو بازیگر اصلی فیلم «پرستار خوب» به جای نقش‌آفرینی پیچیده، تنها به نقش‌آفرینی‌های بسیار زیاد بسنده کرده‌اند و زمانی که داستان پیچیده می‌شود، کاراکترهای اصلی آن ویژگی چند بعدی خود را از دست می‌دهند.

«۵۰/۱۰۰ RogerEbert | منتقد: برایان تالریکو»