نقد و بررسی بازی Fallout 76: The Pitt

The Pitt، بستۀالحاقی جدید بازی Fallout 76، سرانجام عرضه شد؛ آیا سازندگان از پتانسیل بالای دنیای بازی استفاده کرده‌اند؟ آیا The Pitt ارزش تجربه را دارد؟

بدون شک، یکی از ناامید‌کننده‌ترین بازی‌های ساخته شده توسط بتسدا (Bethesda)، عنوان Fallout 76 بود که در سال ۲۰۱۸ عرضه شد و بزرگترین ایراد آن، ارائه‌ی جهانی خشک و بی‌روح و صد البته خالی از سکنه بود که حس انزوا در آن، حسابی گیمر را عصبی می‌کرد.

خوشبختانه بتسدا خیلی زود متوجه اشکالات بازی شد و سعی کرد تا امکانات و ویژگی‌های جدید و تعدادی محتوای اضافه را در قالب آپدیت‌های بزرگ به نسخۀ ۷۶ اضافه کند و The Pitt، جدید‌ترین محتوای عرضه شده برای بازی است.

سرزمین مردگان

برای تجربه‌ی این بسته‌ الحاقی، باید کوله‌پشتی خودتان را بردارید و عازم سفری به منطقه‌ی Whitespring Resort شوید که در آپدیت جدید، دستخوش یک سری تغییرات بزرگ شده است. در این منطقه، یک ساختمان وجود دارد و وقتی وارد آن می‌شوید شاهد گروهی به نام Responders خواهید بود.

آن‌ها، تیمی تشکیل داده‌اند تا به افرادی که خانه و سرپناه ندارند، مواد غذایی و جای خواب بدهند. عده‌ای از این مردم، در منطقه‌ای به نام The Pitt زندگی می‌کنند و خانه خود را دقیقا روی محلی که بمب‌‌ هسته‌ای به ‌آن برخورد کرده است، بنا کرده‌اند و حال با یک سری مشکلات مختلف، دست و پنجه نرم می‌کنند.

علاوه بر حمله‌ی موجودات خطرناک و رادیواکتیوی، یک سری از افراد مزدور نیز، باعث ایجاد هرج و مرج شده‌اند و برای دیگر افراد دردسر ایجاد می‌کنند. در The Pitt شما وظیفه دارید تا به وسیله‌ی نوعی هواپیما به منطقه‌‌ی The Pitt که خارج از نقشه‌ی اصلی بازی است سفر کرده و به افرادی که در این مکان سکونت دارند، کمک‌ رسانی کنید و برطرف‌کنندۀ مشکلاتشان باشید.

اطلاعات بسیار زیادی در مورد این بخش و همچنین تاریخچه و اتفاقاتی که برای آن رخ داده است، از طریق NPCها، نوشته‌های موجود در ترمینال‌ها و دست نوشته‌ها موجود انتقال می‌یابد؛ اگر کنجکاو باشید، خواهید توانست تا به خوبی در این رابطه اطلاعات کسب کنید.

برخلاف تبلیغات سازندگان مبنی بر وجود یک داستان و روایت بسیار جذاب در The Pitt، باید گفت که قصه‌ی بازی با این که درگیرکننده است و حوصله‌سربر نیست، اما فراتر از یک داستان‌گویی متوسط در سطح یک اثر MMORPG نمی‌رود. با آن که نباید انتظار یک داستان فوق العاده را از The Pitt داشت، اما کماکان تجربه‌ی قابل قبولی را به ارمغان می‌آورد و بازیکنانی که به دنبال تجربه‌ای جدید در Fallout 76 هستند را راضی نگه دارد.

بزرگترین اشکالی که در نسخه‌های ابتدایی ۷۶ دیده می‌شد، نبود NPC و دنیای خالی از سکنه‌ای بود که ذوق کنجکاوی گیمر را اندکی کور می‌کرد. سازندگان کم‌کم NPCهای مختلفی را به بازی افزودند و این عمل در The Pitt، به اوج خودش رسیده است.

در طی تجربه‌ی The Pitt، با شخصیت‌هایی آشنا می‌شوید که اگرچه به ماندگاری کاراکتر‌های نسخه‌ی چهارم این سری نیستند، اما محیط بازی را به شدت پویا کرده‌اند و دیگر خبری از آن فضای بی‌روح بازی نیست؛ حتی می‌توان از انسان‌ها عکس گرفت، با آن‌ها صحبت کرد و در ماموریت‌های جانبی‌ ارائه شده توسط‌شان، مشارکت داشت.

هر یک از NPCها، اطلاعات جالبی در اختیار دارند که هنگام گفت‌وگو با آن‌ها دستگیرتان می‌شود و می‌توان به صحبت‌ها و درد و دل‌هایشان گوش‌ داد. اگرچه طراحی چهره‌ی این کاراکتر‌ها کمی کهنه است و موتور گرافیکی Creation Engine، دیگر جوابگوی انتظارات گیمر‌های امروزی نیست، اما صداگذاری شخصیت‌ها بسیار خوب بوده و صحبت با آن‌ها، به هیچ عنوان خسته‌کننده نمی‌شود.

برای سفر به The Pitt و انجام ماموریت‌های آن، شما نیاز دارید تا سوخت مورد نظر هواپیما را تامین کنید و این کار، تنها با انجام ماموریت‌های روزانه و فرعی ارائه شده توسط اعضای Responders، امکان‎پذیر خواهد بود. این ماموریت‌ها شامل آشپزی برای پناهندگان، جمع ‌آوری منابع مختلف چون سنگ، آهن و پارچه، عکس برداری از مناطق مختلف، جمع آوری دارو و موارد مشابه دیگری می‌شوند.

با این که آن‌ها در ابتدا جالب هستند و برای مثال، جمع آوری مواد غذایی برای آشپز و به هم زدن سوپ، حرکت‌ جالبی به شمار می‌رود و عکس برداری‌ها نیز، شما را مجبور به سفر به مناطق مختلف بازی می‌کنند، اما تمامی این موارد پس از مدتی، تکراری شده و دیگر جذابیت قبل خود را حفظ نمی‌کنند.

منطقی است که ورود به بستۀ‌الحاقی The Pitt، نیازمند طی کردن یک سری مراحل باشد و این موضوع علاوه بر توجیه داستانی، بسیار خلاقانه است، اما بهتر بود که مراحل فرعی اندکی جذاب‌تر طراحی می‌شدند تا پلیر‌ها رغبت بیشتری برای به پایان رساندن آن‌ها داشته باشند.

برای آن که بتوانید به راحتی وارد The Pitt شوید و ضعفی در برابر دشمنان از خود نشان ندهید، پیشنهاد می‌کنم تا حداقل سطح کاراکتر خود را به عددی بین ۴۰ تا ۵۰ برسانید؛ البته اگر دوست دارید که از همان ابتدای کار وارد مراحل این بسته‌ی الحاقی شوید، بهترین راه ایجاد یک گروه کاوشگر است.

تعداد پلیر‌های بازی بسیار زیاد بوده و اکثر آن‌ها برای کمک به شما آماده هستند و می‌توانید با کمک یکدیگر، مراحل The Pitt را بگذرانید و برای اکتشاف محیط‌های این منطقه، گروه تشکیل دهید (این مسئله حتی در سطح‌هایی پایین‌تر نیز صدق می‌کند و برخلاف برخی از بازی‌ها، پلیرها با افراد جدیدتر نیز ارتباط خوبی برقرار می‌کنند). متاسفانه یکی از بزرگترین اشکالات بازی به عنوان یک تجربه‌ی آنلاین و مبنی بر کار گروهی، نبود امکانات درست و حسابی جهت برقراری ارتباط بین اعضای تیم و دوستان است.

درست است که می‌توانید به کمک قابلیت چت صوتی، با دیگر پلیر‌ها صحبت کنید، اما بسیاری از آن‌ها تمایلی به انجام این کار ندارند و بهتر بود تا قابلیت ارسال پیام متنی برای دیگر بازیکنان نیز وجود داشته باشد. متاسفانه با وجود آن که شاهد بهبود‌هایی در رابطه با بخش PVE (پلیر در برابر هوش‌مصنوعی) بوده‌ایم، بخش PVP (پلیر در مقابل پلیر) بازی کماکان دچار ایراداتی است و عملا هیچ یک از بازیکنان رغبتی برای ایجاد مبارزات با دیگر پلیر‌ها ندارند.

اگر اخبار نسخه‌ی ابتدایی ۷۶ را دنبال کرده و یا با بازی آشنا باشید، حتما می‌دانید که برای ایجاد یک مبارزه‌ی PVP با دیگر بازیکنان، باید به سطح ۵ برسید. مبارزۀ یک به یک اینگونه آغاز می‌شود که ابتدا باید به سمت پلیر دیگر تیراندازی کنید و در صورتی که او به تیراندازی شما پاسخ دهد، مبارزه شروع می‌شود و در غیر این صورت، امکان رساندن صدمه به یکدیگر وجود نخواهد داشت.

این سیستم کماکان حفظ شده است و به هیچ عنوان منطقی نیست. بهتر بود تا سازندگان فکری به حالش بکنند، چرا که هیچ‌کس تمایل ندارد تا در طی ماجراجویی خود، با دیگر پلیرها وارد مبارزه شود و ریسک از دست دادن برخی از آیتم‌هایش را به جان بخرد.

سلاح‌ها، دشمنان و آیتم‌های جدیدی به بازی اضافه شده است که طراحی و تنوع بسیار خوبی دارند و این موضوع، به ویژه در منطقه‌ی The Pitt، خودش را نشان می‌دهد. The Pitt، از نظر ظاهری، طراحی فوق العاده‌ای دارد و رنگ و بوی مواد رادیواکتیوی، جای جای آن را پر کرده است.

از همان لحظه ورود به The Pitt، غرق در طراحی جذاب آن می‌شوید و بازی ما را به یاد نسخه‌ی سوم می‌اندازد. اگر به یاد داشته باشید، The Pitt قبلا هم در نسخه‌ی سوم، به عنوان یک Add-on Pack وجود داشت و این‌بار، به همراه دوستان خود، وارد این محیط تاریک شده‌ایم.

این منطقه از نظر طراحی ظاهری تا حدی از محیط‌های قدیمی کیفیت بهتری دارد، اما از نظر فنی شامل یک سری اشکالات قابل چشم‌پوشی می‌شود که خیلی اذیتتان نمی‌کند؛ برای مثال، هنگامی که می‌خواهید با دیگر NPC ها وارد گفت‌وگو شوید، ممکن است منوی انتخاب دیالوگ کمی دیر نشان داده شود و گاهی، یک سری اشکالات کوچک فنی رخ می‌دهند.

The Pitt زیباست، ماموریت‌های جذابی هم دارد؛ اما متاسفانه پتانسیل این مکان بسیار بیشتر از چیزی است که سازندگان برای بازی در نظر گرفته‌اند. The Pitt، بیشتر محلی برای تجربه‌ی یک سری مرحله‌ی خطی محسوب می‌شود و امکان گشت و گذار در آن کمی محدود است.

The Pitt سرشار از خطرات گوناگونی است که جان شما را تهدید می‌کنند، اما محیط‌هایش بسیار خالی بوده و از نظر محتوا، حرف زیادی برای گفتن ندارند. عموماً، شما در حال انجام ماموریت‌هایی هستید که از طرف سرپرستان مردم مستقر در این مکان به شما محول می‌شوند و این محدودیت، کمی ذوق را کور می‌کند.

در هر صورت، The Pitt یکی از آن محتوا‌هایی به حساب می‌آید که از همان ابتدا باید حضورش را در ۷۶ می‌دیدیم. اضافه شدن شخصیت‌های غیرقابل بازی مرموز، مراحل و محتوای سرگرم کننده، ایونت‌های جذاب، ارائه‌ی یک محیط جالب برای اکتشاف (هرچند ناقص)، ایجاد انگیزه جهت انجام کار گروهی و تجربه‌ی بازی به صورت PVE، همگی انتظاراتی هستند که از بازی اصلی Fallout 76 داشتیم.

این بازی بر اساس کد ارسالی ناشر و روی PC تجربه و بررسی شده است