نقد و بررسی بازی Chorus؛ من و گذشته‌ام

Chorus عنوانی است در ژانر جنگ فضایی که در سوم دسامبر ۲۰۲۱ برای کنسول‌ها و پلتفرم رایانه‌های شخصی منتشر شد. این عنوان توسط استودیوی Fishlabs ساخته شده و ناشر آن Deep Silver است.

گذشته هم بخشی از من است

بازی با مقدمه جذابی به استقبال پلیر می‌رود. مقدمه‌ای که توصیف کوچکی از جهان خشن و خون‌آلود این عنوان را ارائه می‌دهد. داستان در همین مقدمه به خوبی به معرفی شخصیت اصلی بازی و سرگذشت او می‌پردازد. در مراحل ابتدایی، بازی روایت بسیار گنگی دارد و دیالوگ‌های شخصیت‌ها این سردرگمی را بیشتر می‌کند. با ورود شخصیت دوم به بازی داستان جان دوباره‌ای می‌گیرد و به سمت هدف اصلی خود حرکت می‌کند، اما روایت نه چندان جالب موجب می‌شود تا حدودی پتانسیل داستان از بین برود. تا اواسط بازی روایت کند و سردرگم باعث می‌شود تا هدف اصلی از ذهن پلیر پاک شود. داستان این بازی ویدیویی از موضوع بسیار جالبی برخوردار است و هماهنگی بسیار خوبی با جهان این عنوان دارد. تقریبا باید مدت زمان زیادی از این اثر سپری شود تا روایت بخش اصلی بازی شروع شود، اما دیگر داستان جذابیت اولیه خود را ندارد.

دو شخصیت اصلی این بازی نقطه‌ی عطف داستان به شمار می‌روند. Nara شخصیتی است که به جبران گذشته خود می‌رود، گذشته‌ای که از تاریکی پر شده است. صحبت کردن شخصیت Nara با خودش به شکل جالبی به تصویر کشیده شده است و ناخودآگاه پلیر را به یاد عنوان Hellblade می‌اندازد. Forsaker جذاب‌ترین شخصیت این بازی است که در این عنوان به نوعی نقش دستیار Nara را بازی می‌کند و حضور او جذابیت بسیار زیادی را وارد داستان می‌کند. تقابل دو شخصیت Nara و Forsaker به شکل زیبایی به تصویر کشیده شده و این دو شخصیت را به مکمل یکدیگر تبدیل کرده است. یکی از دلایل ناتوان بودن بازی در روایت داستان، جذاب نبودن شخصیت‌های فرعی آن است. می‌توان گفت که تمامی شخصیت‌های فرعی بازی بسیار خشک و فاقد جذابیت هستند و شاید حتی در طول بازی پلیر اسم هیچکدام از آن‌ها را به خاطر نسپارد. Great Prophet دقیقا از همان المان‌هایی تشکیل شده است که شخصیت منفی این بازی احتیاج دارد. فردی مقتدر و تشنه قدرت که کل جهان این بازی را درگیر خود کرده است، اما حضور Great Prophet فقط به بخش انتهایی بازی خلاصه می‌شود. شاید در ابتدا طراحی جهان بازی جذاب به نظر نیاید، اما پس از گذشت مدتی این عنوان از جهان وسیع خود رونمایی می‌کند. هرچند که این عنوان از چند سیاره مختلف تشکیل شده است، اما برخی از این سیاره‌ها بسیار بی‌روح و خالی هستند. در بخش انتهایی، داستان بسیار سریع به پایان می‌رسد و بازی با عجله فراوان تصویر نصفه و نیمه‌ای از تکامل دو شخصیت Forsaker و Nara به تصویر می‌کشد.

شلیک به تاریکی

گیم‌پلی Chorus سبک بسیار خاصی دارد و اگر توانایی ارتباط برقرار کردن با گیم‌پلی این عنوان را ندارید به هیچ عنوان نمی‌توانید از تجربه این بازی لذت ببرید. گیم‌پلی این عنوان هسته اصلی بازی به حساب می‌آید. در بخش‌های ابتدایی، گیم‌پلی Chorus کمی گیج کننده به نظر می‌رسد، اما با پشت سر گذاشتن چند مرحله کم‌کم جذابیت آن نمایان می‌شود. دوربین بزرگ‌ترین مشکل گیم‌پلی این بازی است. در مبارزات، مخصوصا در فضای کوچک دوربین باعث می‌شود تا پلیر دچار سردرگمی شود و حتی متوجه وارونه بودن سفینه خود نشود. نبودن قابلیت Free Look تاثیر زیادی را در بخش مبارزات گذاشته است. یکی از مهم‌ترین مکانیزم‌های گیم‌پلی نحوه کنترل سفینه است، دوربین جهت و دکمه حرکت کردن میزان سرعت شما را تعیین می‌کنند. شاید پس از گذشت مدتی، دشوار بودن کنترل کردن سفینه کم‌رنگ‌تر شود، اما در تعقیب و گریز‌ها این سختی دوباره آشکار می‌شود.

یکی از بهترین نکات Chorus وجود قابلیت Sub-Light Drive است. این قابلیت به پلیر اجازه می‌دهد که برای مسافت‌های طولانی با سرعت بسیار بیشتری حرکت کند و به نوعی اجازه نمی‌دهد تا سفر در جهان این بازی خسته کننده شود. جاخالی دادن یکی از مهم‌ترین نکات در مبارزات خواهد بود که Chorus به بهترین شکل از این قابلیت استفاده کرده و جاخالی دادن را برای پلیر لذت بخش کرده است. دریفت جذاب‌ترین ویژگی این بازی به شمار می‌آید؛ تقریبا در تمامی نقاط بازی از این ویژگی باید استفاده کرد و Chorus به خوبی از پتانسیل این قابلیت استفاده کرده است. در همان بخش‌های ابتدایی هر سه سلاح سفینه در اختیار پلیر قرار می‌گیرد و تنوع خوبی را در اختیار پلیر قرار می‌دهد، اما نکته عجیب این است که بازی نمی‌تواند بالانس خوبی برای نحوه استفاده از آن‌ها بوجود آورد. برخی از دشمنان در بازی فقط توسط سلاح Laser آسیب می‌بینند، اما این نکته درمورد بقیه سلاح‌ها صدق نمی‌کند. اهمیت اسلحه Gatling تقریبا از اواسط بازی برای پلیر از بین می‌رود و استفاده از آن بسیار محدود می‌شود. اسلحه Missle Launcher از پتانسیل خوبی برخوردار است، اما استفاده از آن فقط به دشمنان با HP بالا ختم می‌شود.

Rites بخشی است که رفته رفته به قابلیت مورد علاقه پلیر تبدیل می‌شود. هرچه به پایان بازی نزدیک‌‎تر شویم، این ویژگی کامل‌تر می‌شود و فاصله زمانی مناسبی بین بدست آوردن هر Rite جدید بوجود می‌آید. همچنین نحوه کارکرد هرکدام از این Riteها بسیار متنوع و جالب است. با گشتن در محیط یا گرفتن پاداش در هر مرحله بازی، توانایی ارتقا دادن بخش دفاعی به پلیر داده می‌شود که آزادی عمل بسیار خوبی هم برای این ارتقا‌ها بوجود آورده است. قسمت خرید که در نقاط خاصی از نقشه در دسترس است جذابیت چندانی ندارد و حتی منوی آن آشفته به نظر می‌رسد. تنوع دشمنان بازی در بهترین سطح ممکن قرار دارد و هرکدام از دشمنان بازی به شکل خاصی حمله می‌کنند و برای حمله به هرکدام باید از استراتژی خاصی پیروی کنید. هوش مصنوعی دشمنان یکی از بهترین نکات Chorus است زیرا هوش مصنوعی دشمنان دقیقا همان مقدار است که باید باشد، نه خیلی زیاد و نه خیلی کم است. Chorus از مینی باس‌ فایت‌های جذابی تشکیل شده است، اما تعداد آن‌ها بالا نیست. تقریبا بیشتر مینی باس فایت‌های این عنوان در نیمه پایانی بازی قرار دارند. وجود فقط دو باس فایت اصلی در بازی کمی عجیب به نظر می‌رسد؛ یکی از باس فایت‌ها در وسط و دیگر بخش انتهایی بازی وجود دارند. نه تنها تعداد باس فایت در این بازی کم است بلکه هردو باس فایت بازی شباهت بسیار زیادی به یکدیگر دارند. درواقع باس فایت دوم نسخه پیشرفته‌ی باس فایت اول است.

به دنبال خاطرات

در بخش‌های ابتدایی، مراحل بازی کمی تکراری و خسته کننده هستند و نکته جالب درمورد بازی Chorus این است که مراحل آن از روند سینوسی پیروی می‌کنند، چند مرحله‌ی جذاب و چند مرحله خسته کننده و این روند تا پایان بازی ادامه دارد. یکی از عجیب‌ترین نکات این بازی وجود قابلیت تصمیم گیری است. این قابلیت در کل گیم‌پلی فقط و فقط در دو بخش کوتاه وجود دارد که حتی اگر در این دو بخش وجود نداشت هیچ مشکلی به وجود نمی‌آمد. تعداد ماموریت‌های فرعی بسیار زیاد است، اما تعداد اندکی از آن‌ها جذابیت بالایی دارند. برخی از این مراحل فرعی طراحی بسیار زیبایی دارند، اما بیشتر این مراحل به مقدار بسیار زیادی خسته کننده و تکراری هستند. گرافیک این عنوان بسیار زیبا است و این موضوع در خلق جهان به یاد ماندنی Chorus نقش به سزایی داشته است. گرافیک و انیمیشن انفجار‌ها و سفینه‌ها از کیفیت قابل قبولی برخوردار هستند. هرچند گرافیک و انیمیشن شخصیت Nara می‌توانست در سطح بهتری قرار گیرد. طراحی شکل دشمنان در این بازی بسیار زیبا است، این طراحی به شکلی انجام شده است که بتوانیم با نگاه کردن به آن‌ها سلاح و نحوه حمله‌ی این دشمنان را حدس بزنیم.

Chorus عنوانی است که از داستان جذابی برخوردار است، اما روایت ضعیف آن توانایی داستان را از آن گرفته است. این بازی بیشتر گیم‌پلی محور است و اگر علاقه‌مند به سبک خاص این نوع گیم‌پلی نباشید به هیچ عنوان نمی‌توانید از این بازی لذت ببرید؛ اما اگر علاقه‌مند به بازی‌هایی با گیم‌پلی متفاوت و خاص هستید، ژانر علمی تخیلی Chorus می‌تواند تجربه‌ی جدید و لذت بخشی را برای شما رقم بزند.