نقد و بررسی Fatal Frame: Maiden of the Black Water؛ ترس، عکس، ترس!

امروز قصد داریم در مورد بازی Fatal Frame: Maiden of the Black و کیفیت آن برای شما صحبت کنیم تا ببینیم آیا این نسخه موفق شده است تا در حد نام این فرنچایز ترسناک محبوب عمل کند یا خیر؟

سری Fatal Frame فرنچایزی بود که با ایده‌ای جذاب و ترسناک موفق شد تا در نسل ششم و بر روی کنسول پلی‌استیشن ۲ گیمرها را تا سرحد مرگ بترساند و همیشه جزو برترین فرنچایزهای سبک وحشت در دنیا محسوب می‌شود. جدیدترین بازی این سری عنوان Fatal Frame: Maiden of the Black Water است که در ژانر Survival horror قرار دارد و اخیرا توسط Koei Tecmo برای پلتفرم‌های نسل هشتم و نهم منتشر شده است. البته این بازی نخستین بار در سال ۲۰۱۴ برای Wii U عرضه شده بود و این بازی جدید در واقع یک ریمستر است. به تازگی نسخه‌ی منتقدین این بازی را از Koei Tecmo دریافت کردم و موفق شدم این عنوان را بر روی کنسول پلی‌استیشن ۵ تجربه کنم.

بازی Fatal Frame: Maiden of the Black Water داستان خیلی جذاب و مرموزی را مثل همیشه دنبال می‌کند و بدون شک برای هر کسی که این بازی و به طور کلی این سری را تجربه می‌کند، دنبال کردن داستان یکی از اصلی‌ترین دلایل و المان‌ها برای ادامه دادن بازی محسوب می‌شود. این بازی در واقع روند داستانی ۳ شخصیت اصلی را دنبال می‌کند که شامل دو شخصیت مونث و یک مرد هستند. یکی از این شخصیت‌های اصلی در ابتدای بازی درون یک محیط آب گرفته بیدار می‌شود و اطلاعی از این که کجاست ندارد. او خیلی زود می‌فهمد که اوضاع خیلی بدتر از این است که فقط نداند کجاست! چرا که ناگهان کلی روح ترسناک شروع می‌کنند در اطراف او از آب بیرون می‌آیند. او به هر شکلی که شده از آنجا خارج می‌شود و خودش را در زیرزمین یک ساختمان مخوف و ترسناک می‌بیند که باید از آن جا فرار کند و بفهمد که قضیه از چه قرار است. اما خب موضوع خیلی پیچیده‌تر از این حرف‌هاست و کلی اتفاقات داستانی و وقایع غیر منتظره و هیجان‌انگیز در سر راه شخصیت‌های اصلی قرار دارند و باید بازی را از زوایای داستانی مختلف پیش ببرید تا نهایتا پرده از راز این داستان مخوف بردارید.

بازی از داستان خوبی بهره‌مند است که هرچند که کمی کلیشه‌ای آغاز می‌شود ولی بعد راه خود را پیدا می‌کند و باعث می‌شود شما هر لحظه برای فهمیدن ادامه‌ی داستان تشنه‌تر شوید. در حقیقت یعد از گذشت مدتی از بازی، در می‌یابید که داستان این عنوان به هیچ وجه شبیه بازی‌های دیگری که تجربه کرده‌اید نیست و روند منحصر به فرد خود را دارد. از سویی دیگر، بازی از شخصیت‌پردازی ضعیفی برخوردار است و شخصیت‌ها بسیار سطحی و نچسب طراحی شده و نمی‌توان با آن‌ها ارتباط برقرار کرد و همین طور شخصیت‌های دیگر بازی نیز هیچ کدام جذاب و گیرا نیستند (البته اصلا فکر نکنید منظورم از نظر ظاهری است ها! چون از نظر ظاهری دقیقا برعکس است!). اگر بازی از شخصیت‌پردازی قدرتمندی برخوردار بود، در کنار این داستان زیبا می‌توانست بسیار موفق‌تر عمل کند و بازخوردهای بهتری دریافت کند. در حقیقت این فقط داستان زیبای بازی و روایت جذاب آن است که باعث می‌شود شما با علاقه به ادامه‌ی آن بپردازید و مشتاق به پایان رساندن بازی باشید.  

البته به هیچ وجه نمی‌شود گفت داستان و روایت بازی در حد برترین‌های این ژانر و یا خیلی فوق‌العاده است، ولی خب آن‌قدر خوب و جذاب هست که به عنوان یک عامل پیش برنده برای ادامه دادن بازی قلمداد شود. در واقع اگر بخواهم دلیل اصلی این جذابیت را برایتان بگویم، باید به “حس مرموز بودن” داستان بازی اشاره کنم که باعث می‌شود شما به پی بردن به وقایع داستانی بازی علاقه‌مند شوید و داستان را به یک گوشه‌ی ذهنتان پرت نکنید. اگر شخصیت‌های بازی هم خوب پرداخت شده بودند، قطعا این جذابیت و کیفیت چندبرابر هم می‌شد، ولی خب این‌طور نشده و گاهی رفتار شخصیت‌ها و حتی دیالوگ‌های آن‌ها روی مغزتان راه می‌رود؛ البته خب اگر انصاف داشته باشیم در خیلی از بازی‌های ژاپنی این‌طور است و حتی گاهی رفتار و دیالوگ‌های شخصیت‌ها در فاینال فانتزی هم روی مخ می‌رود!

صداگذاری و موسیقی به ویژه در عناوین ژانر وحشت، نقش خیلی مهمی در منتقل کردن اتمسفر و فضای مخوف بازی به مخاطب ایفا می‌کنند و خوشبختانه عناوین سری فیتال فریم همیشه از این نظر کیفیت خوبی داشته‌اند. از صداگذاری عالی محیط‌ها گرفته تا صداگذاری مرموز شخصیت‌ها، قطعات موسیقی مناسب با فضای بازی و همین‌طور صداهای واقعا مخوف روح‌ها که لرزه بر تن مخاطب می‌اندازند، همه و همه در راستای بیشتر فرو بردن شما در دل جو مخوف بازی Fatal Frame: Maiden of the Black Water، نقششان را به خوبی ایفا می‌کنند. حتی خیلی از مواقع در محیط‌های بازی برای ایجاد حس شدید تعلیق، هیچ‌گونه موسیقی خاصی شنیده نمی‌شود و حتی با یک صدای کوچک ممکن است از جا بپرید که این برای یک بازی ترسناک واقعا عالی است. در مورد کیفیت صداگذاری بازی باید کلمه‌ی عالی را به کار برد. صداها در بازی آن‌قدر بی نقص هستند که به معنای واقعی شما را تحت تاثیر قرار می‌دهند. هم‌چنین صداهای محیطی بازی نیز همگی بسیار با دقت و با کیفیت ضبط شده و در بازی شنیده می‌شوند. سعی کنید تا برای تجربه‌ی کامل بازی و بهره بردن ار حداکثر کیفیت صداگذاری، آن را با هدفون تجربه کنید. بر عکس شخصیت‌پردازی ضعیف شخصیت‌ها، صداگذاری آن‌ها به خوبی انجام شده و صداها با چهره‌ها هماهنگ است و هماهنگی زمانی نیز در صحبت کردن شخصیت‌ها با حرکات لب و دهان آن‌ها وجود دارد، اما برخی انیمیشن‌های ضعیف صورت هنگام حرف زدن شخصیت‌ها باعث می‌شود تا گاهی حرف زدن آن‌ها غیر طبیعی و مصنوعی به نظر برسد که البته این موضوع به بخش گرافیکی بازی باز می‌گردد که اثرش را در این بخش نیز گذاشته است. صداپیشگان شخصیت‌های بازی به خوبی از پس وظیفه‌ی خود بر آمده‌اند اما شخصیت‌ها به قدری ضعیف و نچسب هستند که حتی این صداگذاری خوب هم نتوانسته است آن‌ها را در نظر گیمر دلپذیرتر جلوه دهد. موسیقی و ساندترک بازی بسیار باکیفیت است و انگار که این قطعات موسیقی دقیقا ار دل دنیای بازی بیرون آمده‌اند. قطعات موسیقی بازی کاملا احساس ناامنی و وحشت را به شما منتقل می‌کنند و دلهره را به معنای واقعی کلمه به جان شما می‌اندازند. سازندگان موسیقی به حق شایسته‌ی تحسین و احترام هستند و اثر بسیار قابل قبول و زیبایی را از خود به جای گذاشته‌اند و مشخص است که کاملا فضا، اتمسفر و حال و هوای بازی را درک کرده‌اند. در مجموع باید گفت صداگذاری و موسیقی بازی از بخش‌هایی محسوب می‌شوند که در القای حس ترس به مخاطب، کمک شایانی کرده‌اند.

بازی Fatal Frame: Maiden of the Black Water از نظر گرافیکی قابل قبول عمل کرده و با این که در واقع یک ریمستر از بازی سال ۲۰۱۴ برای وی یو است، ولی تجربه‌ی آن مخصوصا بر روی کنسول‌های نسل نهم با ۶۰ فریم و قابلیت HDR و ثبات فنی بسیار بالا، مخاطب را از نظر بصری راضی نگه می‌دارد و سطح جزئیاتی که در گرافیک بازی و طراحی محیط‌ها و به طور کلی بخش بصری بازی به کار رفته است، کاملا برای عنوانی در سبک وحشت که در ۹۰ درصد مواقع در محیط‌های بسیار تاریک جریان دارد، قابل قبول است. مخصوصا باید به نورپردازی معرکه‌ی بازی اشاره کنم که در عناوین سبک وحشت که مدام در تاریکی جریان دارند، ارزشش چند برابر بیشتر است و بازی Fatal Frame: Maiden of the Black Water از این نظر واقعا عالی عمل کرده و نورپردازی محیط‌ها، تاثیرگذاری و القای اتمسفر بازی به مخاطب را بسیار بیشتر می‌کنند.

درست است که گرافیک بازی به صورت کلی مقداری قدیمی به نظر می‌رسد که خب برای یک بازی ۷ سال قبل طبیعی هم هست، ولی باید گفت در مجموع، بخش بصری این بازی در کنار نورپردازی فوق العاده‌اش، یکی از نقاط قوت بازی محسوب می‌شوند و کار سازندگان در فضاسازی و طراحی‌های محیط‌های مخوف واقعا قابل تحسین است. محیط‌ها به قدری عالی و پر استرس طراحی شده‌اند که نیازی نیست که کسی در آن‌جا باشد تا بترسید. خود محیط‌ها آن قدر وهم‌انگیز هستند که باعث وحشت و ایجاد حس ناامنی در شما می‌شوند. گویی که در و دیوار و پنجره‌ها به شما می‌گویند هر لحظه اتفاقی در راه است و شما را راه فراری نیست. تنوع محیط‌ها در بازی کاملا مناسب است و هر کدام از دیگری وهم‌انگیزتر هستند. حتی در روشنی هم احساس امنیت ندارید. این به هنر سازندگان باز می‌گردد که این گونه با وسواس بر طراحی محیط‌ها و تنوع آن‌ها نظارت داشته‌اند.

به طور کلی و جدا از بازی Fatal Frame: Maiden of the Black Water، یادم هست که عناوین قدیمی فیتال فریم هم همیشه از نظر محیط‌ها و طراحی مخوف آن‌ها بسیار عالی عمل می‌کردند و محیط‌هایی مانند زیرزمین‌های آب گرفته‌ی خانه‌‌های ترسناک ژاپنی یا جنگل‌های مخوف، همیشه در این سری وجود داشته‌اند تا شما را حسابی بترسانند و میخکوب کنند. خوشبختانه Fatal Frame: Maiden of the Black Water هم در این زمینه، به سنت همیشگی سری وفادار بوده است و از نظر طراحی مخوف محیط‌ها و ایجاد حس ترس و استرس در مخاطب، یک بازی وحشت بقای کاملا موفق است.

بازی‌های سری فیتال فریم همواره گیم‌پلی جذابی (و البته بسیار خاص و بی‌مشابه) داشته‌اند که استرس را در بالاترین سطح به شما منتقل می‌کنند و خوب یادم است که با این که من و برادرم در کودکی حسابی از این سری می‌ترسیدیم، ولی به قدری هیجانش برایمان جذاب بود که با پلی‌استیشن ۲ نیمه‌شب‌ها این سری را تجربه می‌کردیم تا حسابی بترسیم! بازیFatal Frame: Maiden of the Black Water هم از قاعده‌ی کلی و همیشگی این سری مستثنی نیست و اساس گیم‌پلی آن، وحشت‌زده کردن و دادن استرس به شما در شرایطی است که می‌دانید بسیار ضعیف و آسیب‌پذیر هستید. همان‌طور که قبلا هم در مورد این سری خدمت شما عرض کرده‌ام، همواره وقتی معصومیت در مقابل تهدید و خطر و ترس قرار می‌گیرد بیشتر از حالت عادی ما را می‌ترساند. تم داستانی دخترهایی بی‌دفاع در یک کوهستان روح ‌زده و مخوف که پر است از نیروهای ماوراء‌الطبیعه و روح‌های سرگردان، به نوعی نشان‌ دهنده‌ی مظهر معصومیت است که توسط نیروهایی خارج از کنترل تهدید می‌شود. تنها دفاع این شخصیت‌ها در برابر ارواح، فلش دوربینی است که تنها در فواصل نزدیک موثر واقع می‌شود و صحنه‌های هولناکی را خلق می‌کند.

کسانی که با این سری و عناوین قبلی آن آشنایی دارند خوب می‌دانند که در بازی‌های فیتال فریم هیچ وقت یک نظامی خبره و ماهر که با انواع سلاح‌ها موجودات ترسناک را از بین می‌برد، نیستید، بلکه در نقش شخصیت‌هایی عادی هستید که تنها دفاعشان دوربین عکاسی است و تنها راه مقابله با روح‌های مخوف، از طریق لنز این دوربین جادویی و عکس گرفتن از آن‌هاست.Fatal Frame: Maiden of the Black Water مثل تمام عناوین قبلی این سری از زاویه‌ی دوربین سوم‌شخص دنبال می‌شود و همان‌طور که در بخش مربوط به داستان اشاره کردم، شما با ۳ شخصیت اصلی مختلف که شامل ۲ شخصیت اصلی مونث و یک شخصیت اصلی مذکر هستند، مراحل و مناطق مختلفی مثل خانه‌های ویران شده و محیط‌های جنگلی مخوف را جستجو می‌کنید. وجود ۳ شخصیت اصلی در بازی که داستان را از زاویه‌ی دید هر کدام از آن‌ها به جلو می‌برید، نقش پررنگ و خوبی در متنوع‌تر کردن بازی ایفا کرده است و انتخاب خوبی از سوی سازندگان در راستای بخشیدن حس و حالی جدیدتر به بازی بوده است.

البته شخصیت‌های مونث این سری و به طور کلی این سازنده، همیشه از نظر ظاهری اغراق دارند و نمی‌شود عکس یا ویدئوی خاصی از آن‌ها برای شما قرار دهیم. جالب است که سری Nights of Azure که اخیرا هر دو بازی‌اش را تمام کردم و “فکر می‌کنم” سازنده‌اش با این سری مشترک باشد، فقط و فقط شخصیت‌های اصلی مونث دارد که تازه چندین برابر اغراقشان از فیتال فریم بیشتر است و همگی در انتهای زیبایی و بی‌نقصی هستند و بازی هم این را مدام به شما نشان می‌دهد! بگذریم. برگردیم به فیتال فریم.

شما می‌توانید با شکست روح‌ها یا انجام دادن یک سری حملات خاص، قطعاتی از گذشته‌ی روح‌ها را به دست بیاورید و یا با پیدا کردن آیتم‌هایی خاص در محیط، اطلاعاتی در مورد افراد گمشده کسب کنید که وقتی کامل شوند شما را به سمت محل آن شخص گمشده هدایت می‌کنند. اگر بخواهیم به یک نکته‌ی منفی در گیم‌پلی این بازی اشاره کنیم می‌شود به روند کند آن اشاره کرد که با این که یکی از خصوصیات این سری است ولی می‌تواند باعث شود خیلی از گیمرها که به عناوین سریع و اکشن با ریتم هیجانی علاقه دارند، از لیست مخاطبین این بازی خارج شوند. هم‌چنین جا دارد به این موضوع اشاره کنم که گیم‌پلی بازی در همین ساختار و چهارچوبی که قرار دارد هم می‌توانست مقداری متنوع‌تر و جذاب‌تر باشد و المان‌ها و مکانیک‌های بیشتری را برای شما ارائه‌ دهد. البته این فرنچایز هرگز هم از همان ابتدا نمی‌خواسته که یک بازی عامه‌پسند باشد و بک سری کاملا یونیک و خاص برای عاشقان وحشت است. در این نسخه نسبت به بازی سال ۲۰۱۴ اضافات جدیدی هم وجود دارند که شامل لباس‌هایی بسیار زیبا و متنوع و برخی موارد دیگر هستند.

به طور کلی و بعد از بررسی بخش‌های مختلف بازی باید بگویم Fatal Frame: Maiden of the Black Water عنوانی است که یک پیشنهاد عالی برای علاقه‌مندان به عناوین سبک وحشت و وحشت بقا به شمار می‌رود و کاملا شایستگی یدک کشیدن نام این سری محبوب که خیلی از ما از زمان پلی‌استیشن ۲ با آن خاطره داریم را دارد و با این که یک ریمستر از بازی سال ۲۰۱۴ به حساب می‌آید، ولی هنوز هم در سال ۲۰۲۱ یک بازی بسیار ارزشمند وحشت بقاست که کیفیتش از بسیاری از عناوین جدید این سبک بیشتر است. درست است که Fatal Frame: Maiden of the Black Water عنوانی مناسب همه نیست، همان‌طور که عناوین قبلی این فرنچایز هم نبودند، ولی برای عاشقان وحشت و استرس و داستان‌های مرموز و ارواح، جزو عناوینی است که باید قطعا تجربه کنند.

Fatal Frame: Maiden of the Black Water برای گیمرهای قدیمی که با رزیدنت ایول و سایلنت هیل و فیتال فریم بزرگ شده‌اند، یک دنیا نوستالژی و لذت همراه خود دارد. به هیچ وجه نمی‌گویم Fatal Frame: Maiden of the Black Water یک بازی بدون نقص و کامل است، زیرا کمبودهایی گاها بزرگ هم دارد، ولی این کمبودها در مقایسه با نقاط قوت بازی و لذتی که به شما منتقل می‌کنند و ترس نابی که تجربه خواهید کرد، به حساب نمی‌آیند. اگر می‌خواهید که مجددا یاد و خاطره‌ای از سری عناوین کلاسیک فیتال فریم برای شما زنده شود و یک بازی وحشت بقای با کیفیت را تجربه نمایید، بدون شک باید به سراغ Fatal Frame: Maiden of the Black Water بروید. حتی اگر در زمان عرضه نیز آن را بازی کرده‌اید، مطمئن باشید که اکنون و پس از گذشت چند سال، تجربه‌ی مجدد آن برای شما خالی از لطف نخواهد بود و دوباره طعم لذت ترس و استرس را خواهید چشید. البته اگر بازی اصلی را تجربه کرده‌اید، منتظر تغییرات خیلی عظیم و مواردی که شگفت‌زده‌تان کند نباشید.