نقد و بررسی Sniper Ghost Warrior: Contracts 2؛ گلوله سایه ها

بیش از دو دهه از زمانی که استودیو بازی‌سازی Rare، استفاده از اسنایپر را به لطف عرضه GoldenEye 007 به یک سطح دیگر وارد کرد و مدت‌ها پیش از آن که نامی از Sniper Ghost Warrior Contracts 2 بشنویم، می‌گذرد. از آن زمان تا کنون بازی‌های اکشن فارغ از ژانر اغلب این سلاح دوست‌داشتنی را به شکل‌های گوناگونی در اختیار کاربرانشان قرار داده‌اند. شاید بتوان Sniper Elite را اولین مجموعه‌ای دانست کاملاً روی ارائه یک شبیه‌ساز تمام عیار از این طیف تمرکز کرد یا حداقل در جلب توجه عموم بازی‌بازان موفق بود. اما این به معنای عدم وجود تلاش‌های دیگر نیست.

از شلیک‌های دقیق مامور ۴۷ در سری Hitman تا ماموریت‌های نفس‌گیر مجموعه Modern Warfare تحت نام Call of Duty، همه و همه بارها ما را پشت دوربین اسلحه‌ای قرار داده‌اند که فاصله مرگ و زندگی دشمنان را اندازه‌گیری می‌کند. فاصله‌ای که گاه نمایش X-Ray مجموعه Sniper Elite ترسیم‌گیر آن است و گاه صحنه آهسته‌های Sniper Ghost Warrior ما را به عمق آن می‌برد.

مجموعه دوم اگرچه دیرتر از رقیب خود پا به میدان گذاشت اما به تدریج توانست از زیر سایه رقیب خود خارج شده و حداقل از لحاظ جلب توجه هم‌سطح آن قرار گیرد. مدتی پیش استودیو CI Games، توسعه‌دهنده این مجموعه باری دیگر دست به کار شد و ورودی جدید آن موسوم به Sniper Ghost Warrior: Contracts 2 را روانه بازار کرد تا طرفداران این سبک باری دیگر چشمان خود را تنگ کرده و با توجهی دو چندان به سمت پلتفرمشان گام بردارند.

در ادامه به بررسی این بازی خواهیم پرداخت تا ببینیم آیا بهترین گزینه موجود برای بازی‌بازان و علاقه‌مندان این ژانر دست‌پخت جدید Ci Games است یا آن‌ها باید نگاهی دوباره به Sniper Elite 4 داشته باشند.

ثروت طبیعی یا نفرین ابدی؟

زمانی که صحبت از قاتلان بالقوه صنعت بازی‌های ویدیویی می‌شود، نام‌های بزرگ و ماندگاری به چشم می‌خورند ولی وقتی به قراردادهای دقیق و فوق‌العاده حساس می‌رسیم، مامور ۴۷ تبدیل به یکی از معدود گزینه‌های ما می‌شود. این مامور خون‌سرد، جذاب و حرفه‌ای در اکثر نسخه‌های Hitman نشان می‌دهد که علاقه چندانی به احساسات افراطی ندارد و برای رسیدن به هدف و انجام مفاد قراردادش، در فشردن ماشه و پیگیری هر روش دیگری که منجر به قتل اهدافش می‌شود، درنگ نخواهد کرد.

نسخه اول Sniper Ghost Warrior: Contracts فرمت مشابهی را ارائه کرد که شما را حداقل از حیث ریشه‌های روایت و دلیل قتل‌ها به یاد Hitman می‌انداخت. اکنون در نسخه دوم این روند با شدتی بیشتر پیگری می‌شود تا یکی از عناصر موفقیت مجموعه مذکور به بطن این سری نیز بیش از پیش راه پیدا کند.

«ریون» به عنوان یک تک تیرانداز مزدور استخدام می‌شود که به منطقه‌ای خیالی به نام «کوامار» در خاور میانه سفر کرده و اهدافی که به او گفته می‌شود را به قتل برساند. این منطقه به طرز عجیبی در نگاه اول شبیه ایران به نظر می‌رسد اما به هر حال باید پذیرفت که بسیاری از مولفه‌های خاور میانه شباهت‌های زیادی به یکدیگر دارند. نتیجه‌گیری در این مورد به عهده خود کاربر است و به هیچ عنوان در بررسی ما تاثیرگذار نیست.

سازمان سری که ریون را استخدام کرده است علاقه‌ای به فاش کردن هویت و دست اندر کارانش ندارد اما به کاربر توضیح داده می‌شود که باری دیگر نفت، عنصر بدبختی و خوشبختی خاور میانه همه قضایا را رقم زده است و گویا در این دنیای خیالی هم مصیبت‌های آن تمامی ندارند.

سازمان مذکور پیش‌بینی می‌کند که اگر دخالتی در این منطقه صورت نگیرد و حاکمانش به همین روند ادامه دهند، به زودی یک جنگ تمام عیار کلید خواهد خورد که منابع نفتی و قیمت جهانی نفت را تحت تاثیر قرار خواهد داد و به این ترتیب مشکلاتی را برای این سازمان و کسانی که پشت آن قرار دارند، ایجاد خواهد کرد.

ریون به عنوان شخصیت اصلی این بازی در مواجهه با قسمت‌های مهم روایت سکوت نمی‌کند اما عدم سکوت او به معنای شخصیت‌پردازی قابل توجهش نیست. کارگزار او طی صحبت‌های این دو، موارد قابل توجهی را گوشزد می‌کند که درون بازی چندان با آن‌ها مواجه نمی‌شویم و این‌طور به نظر می‌رسد که سازندگان تنها به یک هدف جهت کشت و کشتار انسان‌های بی‌گناهی که سر راه ریون قرار می‌گیرند، نیاز داشته‌اند.

«تو در مسیر من و هدفم قرار گرفته‌ای پس مهم نیست که چه کسی هستی، چه می‌کنی، چه عقیده‌ای داری و چه واکنشی نشان خواهی داد؛ تو را می‌کشم، چرا که در غیر این صورت تو مرا خواهی کشت!» این پاراگراف هرگز درون بازی ذکر نمی‌شود اما تنها تفکری است که به نظر می‌رسد ریون به آن اعتقاد دارد و یا سازندگان برای ارائه شبیه‌ساز خود و منطقی جلوه دادنش نیاز داشته‌اند.

این داستان بسیار عادی و کلیشه‌ای مسلماً نمی‌تواند در میان بهترین روایت‌های سال‌های اخیر قرار بگیرد اما این بحث مطرح است که تا چه حد به آن نیاز داریم؟ در حقیقت چه تعدادی از بازی‌های شوتری که طی سال‌های اخیر منتشر شده‌اند، داستان مناسبی ارائه داده‌اند و یا حتی ما شاهد انتشار چند عدد بازی با محوریت اسنایپر بوده‌ایم؟

بنابراین همین جاست که اگر از طرفداران افراطی بازی‌های داستان‌محور نباشید و البته به همه عناصر یک بازی اهمیت دهید، مزایای Sniper Ghost Warrior: Contracts 2 برایتان آشکار می‌شود و در مقابل این عقیده قرار می‌گیرید که یک بازی برای سرگرم کردن کاربرانش باید داستان داشته باشد.

روایت بازی هرگز قانع کننده نخواهد بود اما مراحل نجات افراد مختلف، یافتن گذرواژه‌های مورد نیاز، خارج کردن برخی شخصیت‌ها و … در کنار گیم‌پلی بازی به اندازه‌ای سرگرم کننده ظاهر می‌شوند که شما خود را در قالب یک تک تیرانداز واقعی و در وهله بعد، یک سرباز کارکشته تصور کنید که تنها به دنبال انجام اهداف قراردادش است.

باید باری دیگر تاکید کنیم که همه این موارد در جذاب نشان دادن ریون تاثیرگذارند اما هرگز نمی‌توان او را با شخصیت‌های ماندگار این صنعت و یا حتی محدودتر، مجموعه‌های مخفی‌کاری مطرح مقایسه کرد. شما باید درک کنید که شخصیت اصلی این بازی بیش از هر کس خودتان هستید و اگر به سلاح‌های تک تیراندازی علاقه دارید، می‌توانید موقعیت‌های به یادماندنی‌ای را رقم بزنید.

تک تیرانداز، شبح و مبارز

اگر قرار بر این باشد که شما نامی منحصر به فرد برای بازی خود انتخاب کنید که کاملاً گویای اهداف‌تان در ساخت این اثر باشد، چه چیزی را انتخاب خواهید کرد؟ سازندگان این مجموعه با انتخاب نام Sniper Ghost Warrior دقیقاً سه بخش عمده‌ای را بازتاب داده‌اند که از سال ۲۰۰۸ تاکنون همواره درون سری حضور داشته‌اند و عوامل اصلی محبوبیت و سرگرمی کنندگی آن نیز بوده‌اند.

همان‌طور که از نام بازی و توالی قرار گرفتن واژه «Sniper» مشخص است، شما یک تک تیرانداز حرفه‌ای هستید و هسته گیم‌پلی نیز بر این اساس استوار است. اهداف نزدیک و دور به مراتب درون بازی در شرایط و سناریوهای مختلف قرار می‌گیرند و هیچ لذتی در بازی نمی‌تواند فراتر از هدشات کردن دشمنان ظاهر شود.

اما از سوی دیگر ژانرهای مخفی‌کاری و اکشن نیز به عنوان یک پای ثابت مجموعه عرصه را خالی نمی‌کنند و در گیم‌پلی حضور دارند تا شما هر طور که می‌خواهید عمل کنید و طعم واقعی آزادی عمل را از همان دقایق اول بچشید. گاه اسنایپرتان را بردارید و اهدافی را نشانه بگیرید که هیچ‌کس فکرش را هم نمی‌کند، گاه از میان سایه‌ها حرکت کنید و به پشت دشمنان بخزید و گاه قید اصول کاریتان را بزنید و یک خشاب را در ۱۵ ثانیه خالی کنید یا انفجاری مهیب را ترتیب دهید.

هیچ‌کس مانع شما نخواهد شد و حتی برخی به شما کمک هم خواهند کرد! همچون مجموعه‌های مخفی‌کاری بزرگ این صنعت مانند Metal Gear Solid و Splinter Cell که هر دشمن می‌تواند در عین خطر جانی، اطلاعات مهمی را نیز حمل کند، دشمنان این اثر نیز حاضرند شما را از سایه‌ها بیرون کشیده و کلماتی ارزشمند را بازگو کنند. تنها نیاز است که شما روی سرشان یک اسلحه بگذارید و دیگر هیچ!

تمام روش‌های مذکوری که جهت پیشبرد بازی ذکر شد در برخی عناوین شوتر دیگر و یا در بدترین حالت، در بعضی از مراحل آن‌ها مشاهده می‌شوند. برخی از این عناوین در انجام رسالتشان موفق نیستند و در نتیجه یک روش تعبیه شده در بازی، سرگرم کننده‌تر از سایر روش‌ها ظاهر می‌شود. اما در Sniper Ghost Warrior: Contracts 2 تمام حالت‌های نام برده شده بارها توسط استودیو سازنده، بررسی و تجربه شده‌اند، چرا که می‌توان نتایج آن را درون بازی مشاهده کرد.

اگرچه سناریوهای ممکن در کشتن دشمنان با روش‌های گوناگون یا دقیق‌تر، آزادی عمل در حد و اندازه‌های مجموعه Hitman و مخصوصاً نسخه سوم ریبوت آن نیست، اما بازگو کردن همین موضوع که چه حین اسنایپ، مخفی‌کاری و یا رویه اکشن می‌توانید چندین سناریوی مختلف را برای قتل برنامه‌ریزی کنید، ارزش کار Ci Games بیش از پیش نمود می‌دهد.

آزادی عمل یاد شده برای پایان رساندن مراحل انگیزه مناسبی برای تجربه بازی با وجود ضعف‌های داستانی آن است ولی با این وجود، متاسفانه گیم‌پلی تبدیل به بی‌نقص‌ترین بخش بازی نمی‌شود. همان‌طور که ذکر کردیم، شما می‌توانید از روش اکشن نیز به مصاف دشمنان بروید. در این روش به لطف واکنش قابل توجه دشمنان، به خوبی متوجه می‌شوید که چرا در این بازی یا باید یک استراتژی حساب شده همراه با تجهیزات مناسب را در چنته داشته باشید و یا باید از دو روش دیگر استفاده کنید.

مسلماً این واکنش توجه دشمنان شما را به فکر فرو می‌برد و بعضاً به شدت پشیمانتان می‌کند که چرا مخفی‌کاری را انتخاب نکردید و بنابراین ثابت می‌کند که هوش مصنوعی برای چنین شرایطی پاسخگوست. اما از طرف دیگر در بخش مخفی‌کاری بعضاً با واکنش‌هایی مواجه می‌شوید که از اولین روزهای شکل‌گیری ژانر مخفی‌کاری تاکنون پیوسته بازیکنان را آزرده‌اند.

گاهی دشمنان در شرایطی که نباید، به سادگی شما را می‌بینند و گاهی اوقات به طرزی کور می‌شوند که معجزه هم نمی‌تواند آن‌ها را شفا دهد. بنابراین دوباره در این قسمت به کشمکش ذهنی پیشین باز می‌گردید اما این‌بار با خود می‌گویید: چرا مخفی‌کاری را انتخاب کردم؟ به غیر از این مشکل که به دفعات و مخصوصاً درجه‌های سختی پایین‌تر تجربه شما را تحت تاثیر قرار می‌دهد، می‌توان گیم‌پلی را سرگرم کننده و جذاب توصیف کرد.

به فاصله یک نبض

فرض کنید با اسنایپر یک هدف را در حدود ۱۰۰۰ متر فاصله تحت نظر گرفته‌اید. چند دقیقه است که با سکوت از میان دشمنان راه خود را به این نقطه باز کرده‌اید تا به تیررسی که مدنظرتان بوده است، دست یابید. حال در این فاصله اگر با یک Draw Distance اندک مواجه شوید، حتی هدشات کردن دو هدف به صورت همزمان هم نمی‌تواند رضایت شما را جلب کند.

جزئیات پایین و نورپردازی ضعیف نیز سهمی یکسان در چنین شرایطی دارند. جزئیات پایین سلاح نیز هر بار که تغیر جهت بدهید یا ریلود کنید، توی ذوقتان می‌زند. این‌جاست که یک افتضاح اساسی رخ می‌دهد و کاربر قید تجربه بازی را می‌زند. خوشبختانه Sniper Ghost Warrior: Contracts 2 به سادگی تک تک این نگرانی‌ها را رفع می‌کند.

بخش فنی این بازی شما را ناامید نخواهد کرد اما نواقصی جزئی را در قسمت‌های پرتکرار، شامل می‌شود. بروز باگ‌ها نسبت به نسخه پیشین بهینه شده و تا حد زیادی از بین رفته‌اند. تمام باگ‌های اندکی که رخ می‌دهند نیز تجربه بازی را مختل نمی‌کنند. شاید بتوان مشکل اصلی گرافیک را ضعف در افکت‌های تاثیرگذار بازی قلمداد کرد. اگر آزادی عمل را دوست دارید، احتمالاً شلیک به بشکه‌های منفجر شونده از اولین اولویت‌های شما باشد.

بمب‌گذاری مسیر دشمنان نیز یکی دیگر از کلیشه‌های دوست‌داشتنی این بازی است. زمانی که انفجار رخ می‌دهد، تمام انتظار شما از دریافت حسی که منتظرش بودید، نقش برآب می‌شود. برای اثری که نورپردازی مناسبی را در بطنش جای داده است، افکت‌های ضعیف انفجار ابداً مناسب نیست و کاربر به آسانی می‌تواند مشکلات آن را متوجه شود. این مشکلات در شب بازتاب بیشتری دارد و شاید شما پس از مدتی ترجیح بدهید که به همان هدشات‌های سنتی بپردازید.

در این‌جا مشکل دیگری نیز نمود پیدا می‌کند که اهمیت چندانی ندارد ولی بی‌شک کامل نیست. اصابت گلوله به اعضای بدن افراد گاه جلوه‌های اغراق شده‌ای دارد. برخورد یک گلوله از چند صد متر آن طرف‌تر و متلاشی شدن سر از جمله مواردی است که به ندرت در دنیای واقعی رخ می‌دهد اما در Sniper Ghost Warrior: Contracts 2 می‌توان نمونه‌های آن را بارها و بارها مشاهده کرد.

همه مواردی که گفته شد تاثیر به‌سزایی در گیم‌پلی ندارند و گیم‌پلی به واسطه جلوه‌های هنری به قدری مناسب پرداخته شده است که شما در شرایط نفس‌گیر بازی و به‌ویژه درجه‌های سختی بالا کاملاً غرق در آن می‌شوید.

در هر منطقه‌ای که قرار می‌گیرید، به سرعت ضمیر ناخودآگاه شما مسیرها و روش‌های محتمل انجام یک عمل را بررسی می‌کنند و اگرچه این عنوان برترین جلوه‌های بصری را ارائه نمی‌دهد که تاکنون دیده‌ایم، اما این حس را ایجاد می‌کند که شما یک تک تیراندازی زبده هستید که در هر فاصله‌ای می‌توانید هدف خود را به کام مرگ بکشانید.

بروز چنین احساساتی در بازی‌باز افزون بر بخش‌های فنی، به لطف طراحی‌های هنری نسبتاً خوب بازی نیز رقم می‌خورند. در این نسخه اغلب محیط‌ها خشک و نسبت به نسخه پیشین، مناطق گرم‌تری هستند اما تنوع هنوز هم در پس‌زمینه بازی جریان دارد.

مناطق سرسبز قربانی تغییر ناحیه بازی نشده‌اند و باز هم می‌توان بارقه‌های نور بسیار زیبایی را مشاهده کرد که از میان درختان در محیط ساطع می‌شوند و گاهی نیز دید شما را مختل می‌کنند. محیط‌های کوهستانی نیز به قوت‌شان باقی هستند و چه از دور و چه از نزدیک، تمام قسمت‌هایی که ذکر شد، با خصیصه‌هایی که مد نظر سازندگان بوده‌اند، سازگار هستند.

افزون بر محیط‌های باز وسیع و عظیم که بازی‌باز کاملاً در انجام روش مورد نظرش، آزادی عمل دارد و از این لحاظ علاوه بر جلوه‌های بصری، در عمل هم خوب کار شده‌اند، محیط‌های داخلی و بسته هم به خوبی در جای جای بازی قرار گرفته‌اند. فضای داخلی این محیط‌ها به مانند آن چه تاکنون گفتیم، بیهوده نیستند و هر گوشه‌ای از آن‌ها عرصه‌ای برای پیاده‌سازی فنون کاربران است.

به هر نحو باید پذیرفت که دشمنان بازی بسیار شبیه یکدیگر هستند و چهره آن‌ها نیز تفاوت چندانی با یکدیگر ندارد. پس از مدتی مواجهه با این شرایط و دشمنان تکراری و عدم وجود چالش‌های خاص در درجه‌های سختی پایین و عادی، احساس می‌کنید که بازی دستاوردی ندارد و شما اسیر چرخه‌ای پوچ شده‌اید. انجام ماموریت‌های فرعی مانند نجات برخی اهداف خاص نیز کمکی به این قضیه نمی‌کند و باید خوش‌حال باشیم که میانگین مدت زمان داستان بازی دقیقاً به اندازه‌ای است که این چرخه ضربه‌های بسیار بزرگی به گیم‌پلی وارد نمی‌سازد.

زمانی که سه سبک مختلف یعنی تک تیرانداز، مخفی‌کاری و اکشن درون یک بازی به موازات یکدیگر قرار می‌گیرند و سرگرم کننده نیز ظاهر می‌شوند، تنوع و تمایز کارکرد و ظاهر تجهیزات می‌توانند در جلب رضایت دقیق‌ترین کاربران نیز مناسب عمل کنند.

صحنه‌های آهسته که در نسخه‌های پیشین به نمادی از این مجموعه تبدیل شده بودند، در این نسخه هم حضور دارند و همان حالت سینمایی را بازتاب می‌دهند. اگرچه وجود این قابلیت چندان سخت نیست اما حالت سینمایی که به اثر تزریق می‌شود، می‌تواند مشکلات فنی را کم ارزش جلوه دهد.

شخصی‌سازی به عنوان یک جزء بصری دیگر، معمولاً در چنین جایگاهی می‌تواند حق مطلب را ادا کند و یک مزیت بزرگ برای توجه به چنین بخش‌هایی شود. بازی مورد بحث تجهیزات بسیاری را در اختیار شما قرار می‌دهد. با وجود آن که قسمتی از این تجهیزات هرگز مورد استفاده قرار نخواهند گرفت (حتی اگر با وسواس و برنامه‌ریزی به انتخابشان بپردازید) اما شخصی‌سازی‌های موجود در این قسمت رضایت‌بخش عمل می‌کنند.

تمام اسنایپرها تجهیزات اضافی دریافت می‌کنند و همچنین می‌توان دوربین آن‌ها را نیز تعویض و براساس فاصله اهداف انتخاب کرد. تنوع و جزئیات این طیف از شخصی‌سازی‌ها مناسب است و به غیر از موارد تزئینی، مابقی گزینه‌های موجود در بازی نیز تاثیرگذارند.

در بخش رابط کاربری، نقشه هنوز هم مانند نسخه پیش ضد و نقیض است و چندان به شرایط شما و اطلاعاتی که دارید کمکی نمی‌کند. با این وجود این موضوع هرگز تبدیل به یک معظل نمی‌شود و حتی با تنظیم بازی روی درجه‌های سختی بالا که بارها به آن اشاره کردیم، برخی از چنین قابلیت‌هایی به کلی محو می‌شوند تا شما شبیه‌سازی دقیق‌تری را تجربه کنید.

بخش موسیقی و صداگذاری در نگاه اول کاملاً پیش پاافتاده و به عبارت دقیق‌تر، عادی است. موسیقی‌ها شما را مسخ نخواهند کرد و صدای شلیک مناسب گلوله‌ها و تجهیزات موجود، بارها در عناوین دیگر به چشم خورده‌اند. صدای انفجار نیز برخلاف جلوه‌های بصری آن، تماماً به نمونه واقعی شبیه است.

اما صداگذاری این بخش را ارتقا می‌بخشد و باعث می‌شود که حداقل هر بار دقایقی به آن فکر کنید. شما در موقعیت‌های بسیاری شاهد گفت‌وگوی نگهبانان خواهید بود و با گروگان گرفتن آن‌ها می‌توانید به اطلاعات مفیدی دست پیدا کنید. حس قطع کردن این گفت‌وگو و قتل با چاقویتان به خوبی این گفت‌وگوها را تحت تاثیر قرار می‌دهد و باری دیگر نشان می‌دهد که ریون شخصیت خون سرد و البته خطرناکی است.

جمع‌بندی

بازی Sniper Ghost Warrior: Contracts 2 دقیقاً همانند عنوانش، اثری لذت‌بخش با آزادی عمل در هر سه شیوه تک تیراندازی، مخفی‌کاری و اکشن است که هر کدام را به بهترین شیوه ممکن در اختیار کاربر قرار می‌دهد. لذت شلیک‌های دقیق از فواصل طولانی و صحنه‌های آهسته‌ای که کاربر را به انتظار تماشای دست‌پختش می‌گذارد، وصف‌ناپذیر و به راستی بسیار دشوار است که آن را به کسی پیشنهاد نکرد.

با این حال بازی جدید مجموعه مذکور به غیر از یک پایان غیرمنتظره و پیچش ناگهانی، چیز به خصوصی را حین زمانی که شما مشغول شلیک به سر دشمنان هستید، روایت نمی‌کند. همچنین هوش مصنوعی اثر در کنار مشکلات فنی دیگر و عدم وجود چالش در درجه‌های سختی پایین که به‌خصوص پس از طی ساعت‌های اولیه خود را نمایان می‌کند، مواردی نیستند که تعداد زیادی از کاربران را خوش‌حال کنند.

جلوه‌های بصری چشم‌نواز و صداگذاری به عنوان دو جزء دیگر از آخرین برگ برنده‌های این بازی است که می‌تواند شما را به تجربه‌اش وادار کند. بنابراین اگر می‌توانید فقدان یک داستان و شخصیت‌پردازی درگیرکننده و نواقص کلیشه‌ای هوش مصنوعی را تحمل کنید، Sniper Ghost Warrior: Contracts 2 می‌تواند یک تجربه شبیه‌سازی فوق‌العاده لذت‌بخش از تک تیراندازی را در اختیار شما قرار دهد.

نکات مثبت:

• آزادی عمل در انجام مراحل
• حس ناب تک تیراندازی
• گرافیک هنری چشم‌نواز
• شخصی‌سازی گسترده و گاهاً تاثیرگذار
• بخش صداگذاری رضایت‌بخش

نکات منفی:

• داستان و شخصیت‌پردازی سطحی
• مشکلات فنی و باگ‌ها
• هوش مصنوعی ضد و نقیض
• طراحی تکراری دشمنان و چهره‌های آن‌ها
• بازی در درجه‌های سختی پایین چالشی ایجاد نمی‌کند و پس از مدتی تکراری می‌شود.

امتیاز گیمفا