سینما فارس: نقد فیلم The Theory of Everything | بیوگرافی خوش ساخت

مدیوم سینما به طور تاریخی در ژانر “بیوگرافی” ریشه داشته است. از سیر فیلم سازی ِ برادران لومیر و جورج ملیس در دوره پیشا مدرن سینما گرفته تا فیلم‌های فاخر دوره مدرنیسم همچون “اسپارتاکوس” و حتی فیلم‌های پست‌مدرنی مانند “گرگِ وال‌ استریت“، همگی این ریشه تاریخی در مدیوم “سینما” را عیان می‌سازند. با این همه امروزه “سینما” مدام در یک جریان پیش‌رونده -و چه بسا مخرب- از داستان و روایت‌های کمیکی، فانتزی و ابرقهرمانی درجا می‌زند و رفته رفته از آن بداعت‌های بیوگرافیک -که غالبا مسائل انسانی و روابط حاکم بر آن‌ها را با رویکردی‌معناگرا و جریان‌ساز به تصویر می‌کشید- فاصله می‌گیرد.
از سویی دیگر سوء برداشتی نسبتا رایج پیرامون فیلم ِ ژانر “بیوگرافی” شکل گرفته؛ این که فیلم‌های “بیوگرافی” به ناگزیر محدود و متکی بر گستره‌ای از ویژگی‌ها و نقش‌مایه‌های آشنا، قابل تشخیص و تکراری می‌باشند. بدیهی‌ست که یک چنین مدعایی از یک برداشت سطحی و نادرست نسبت به مقوله “اقتباس” نشات می‌گیرد، اما این تصور که یک فیلم “بیوگرافی”، به طور حتم روایتی بی‌پیرایه، غیر معیار و یا فاقد هرگونه اصالت و ارزش ِ بررسی ِ انتقادی‌ را داراست، تصور از دم رد و باطلی است. در همین راستا فیلم The theory of everything (نظریه همه چیز) با اتکای بر عناصر و مولفه‌های روایی بیوگرافیک در مدیوم سینما در عین این‌که سیر تکراری و تجاری ِ سینمای ِ عصر کنونی را بر هم می‌زند، تا حدود قابل قبولی سوء‌ برداشت‌های متداول از ژانر “بیوگرافی” را هم رفع می‌کند‌.

ادامه مطلب