اگر از من بپرسند بهترین عناوینی که در طول زندگی، در صنعت گیم تجربه کرده‌ام را نام ببرم، حقیقتا اکثر آنها مربوط به آثار دو_سه سال اخیر در نسل هشتم خواهند بود (در صدر همه، Red Dead Redemption 2 و God Of War 2018 و The Last of Us Part 2).
ولی نکته‌ای که وجود دارد این است که نسل هشتم، هرچقدر هم بازی زیبا و شاهکار را شامل شود، ابدا در حد و اندازه‌های نسل ۶ و ۷ انقلابی ظاهر نشد.
نسل ۶ توانست گرافیک پیکسلی نسل ۵ را در سطح بسیار خوبی بالا آورد و ما در آن دوره، شاهد عرضه‌ی شاهکارهای بی‌بدیل و تاریخ‌سازی همچون GTA San Andreas و یا Max Payne و Metal Gear solid 2 و … بودیم.
برای انقلابی بودن نسل ۷ هم بهترین مثال عناوین شرکت Rockstar Games هستند که الان شما اگر Max Payne 3 و GTA IV را با عناوین قبلی و نسل ششمی آنها مقایسه کنید، متوجه پیشرفت فوق‌العاده چشمگیر آنها از نظر گرافیکی و سطح واقع‌گرایی خواهید شد.
و اما در مقاله‌ی امروز، ما به سراغ بازی‌های شاهکاری از نسل ۶ و ۷ رفته‌ایم که نمونه‌ی آنها را در هیچ کجای نسل هشتم پیدا نمی‌کنیم …
عناوینی که به هر دلیلی سازنده‌ی آنها دیگر موفق به عرضه‌ی نسخه‌ی جدیدی از سری نشده و ما چندین سال است چشم انتظار معرفی نسخه جدیدی از آنها هستیم و حالا هم که دیگر نسل هشتم به پایان رسیده و هفت سال از این انتظار گذشته است.
لازم به ذکر می‌باشد که این لیست می‌تواند عناوینی که صرفا از یک پورت و یا ریمسترد ساده بهره برده‌اند را نیز شامل شود و ما با عناوینی کار داریم که ورژن اصلی آنها مربوط به نسل هشت نیست. همچنین شایان ذکر است که رتبه بندی این لیست ترتیب خاصی ندارد …
۱۰ – Dead Space 2
بین عناوین سه‌گانه‌ی Dead Space، من نسخه‌ی دوم را بعد از دوتا نسخه‌ی دیگه تجربه کردم و انصافا تجربه‌ی بسیار بهتر و به یادماندنی‌تری نسبت به آن دوتای دیگر برایم رقم زد.
سازنده: Visceral Games
ناشر: Electronic Arts
ژانر: Science Fiction / Survival Horror
سال انتشار: ۲۰۱۱
نمره‌ی متا: ۸۷
اولین عنوانی که دوست دارم راجع بهش صحبت کنم، چیزی نیست جز بازی شاهکار Dead Space 2.
بازیای که به خاطر سیاست‌های عجیب و غریب EA در چند سال اخیر، دیگر خبری از آن نبوده و نیست و استودیوی سازنده‌ی آن هم با بی‌سلیقگی تمام، مدتهاست که تعطیل شده …
به نظرم شاخص‌ترین ویژگی Dead Space از منظر گیمپلی، این بود که در بازی هیچ نقطه‌ی امنی وجود نداشت!! یعنی دشمنان بازی و اون نکرومورف‌های لعنتی به معنای واقعی کلمه از زمین و زمان روی سر شما خراب می‌شدند!
اتفاقا یکی از ویژگیهای اصلی بازی برای ترساندن بازی‌باز نیز همین بود که وقتی نگاه وی به جلو بود و داشت به سمت روبه‌رو شلیک میکرد، آرام یک نکرومورف از پشت راهی بنده خدا میکرد تا زهره ترک شود …!!! این ویژگی دوست‌داشتنی را واقعا هیچ کجای دیگر مشاهده نکردم که به این بی‌نقصی کار شود و بتواند هر بار من را بترساند …
آخ آخ آخ … مگه طراحی زره از این خفن‌تر هم داریم؟!! کاشکی بشه این زره‌های جذاب را یک روزی با جزئیات بصری نسل نهمی هم ببینیم …
همان‌طور که می‌دانید سبک این بازی اکشن_بقا بوده و در درجات سختی بالا، بازی به‌شکل ناجوانمردانه‌ای مهمات و گلوله‌ی بسیار اندکی در اختیار شما قرار میداد که این مسئله خودش به تنهایی استرس و اضطراب شما را در حین بازی چندین برابر میکرد.
اگر بخواهم از نظر تم و فضا و تا حد کمی هم گیمپلی، یک بازی در نسل هشتم که به Dead Space شباهت دارد نام ببرم، به نظرم بازی Doom 2016 عنوان مناسبی باشد …
اولا اینکه هردوتا بازی در فضا و جایی غیر از سیاره‌ی زمین جریان دارند و دوم اینکه در هر دو بازی، در یک جا ثابت ایستادن همانا و Game Over شدن و مُردن همان!!! که البته این مورد یکی از ویژگیهای اصلی و کلیدی هردو بازی محسوب می‌شود.
مورد سوم شباهت این دو بازی ضربه آخرهایی هست که هر دو بازی دارند. یعنی وقتی دشمن دیگر جانش به لب رسیده و دارد نفس‌های آخرش را می‌کشد، یک حالت stunای پیدا می‌کند که در این مواقع ما می‌توانیم با دست خالی جانَش را به جان آفرین تسلیم نماییم!! (البته حقیقت امر این است که ما نمی‌توانیم … دووم اسلیر و آیزاکِ عزیز می‌توانند!!!) برای هر دشمنِ بخت برگشته در این بازیها هم، یک انیمیشن خاص برای این ضربه آخرها وجود داشت که واقعا هیچ وقت از دیدنشان سیر نمی‌شوم …!
اگر تاکنون موفق به تجربه‌ی سه نسخه‌ی بی‌نظیر این فرنچایز نشده‌اید و به یکی از کنسول‌‌های شرکت مایکروسافت دسترسی دارید، وجود آنها در سرویس ea پلی و گیم پس، بهترین فرصت برای شماست … هرگز تجربه‌ی فوق‌العاده‌ی نسخه‌ی دوم این بازی را از دست ندهید که واقعا حیف است …
۹- The Darkness 2
یکی از بهترین تجربه‌های زندگیم … واقعا این بازی شاهکار، آندرریتد محسوب میشه …
چراکه همه چیز دارد … همه چیز!
سازنده: Digital Extremes
ناشر: ۲K Games
ژانر: First-Person Shooter
سال انتشار= ۲۰۱۲
نمره‌ی متا= ۷۹
عنوان The Darkness 2 از آن دست عناوینی محسوب می‌شود که در همه‌ی بخش‌های خودش عالی عمل کرده … هم یک گیمپلی فوق‌العاده جذاب و لذت‌بخش را شامل می‌شود، هم صداگذاری و مخصوصا صداگذاری شخصیت‌های اصلی آن -که بعدا بیشتر به آن خواهم پرداخت- بی‌نظیر بوده و هم گرافیک و استایل هنری زیبایی را شامل می‌شود … داستان هم که دیگر نکته‌ی قوت اصلی این بازی و نسخه‌ی اول آن می‌باشد.
سیستم تیراندازی و گان‌پلی بازی بسیار لذت‌بخش بود و شما قادر بودید تا از ترکیب دوتایی تفنگ‌های دستی نیز بهره‌مند شوید که در نوبه‌ی خود بسیار جذاب بود.
بازی از یک سری المانهای فوق‌العاده‌ی نقش آفرینی هم بهره می‌برد ... اول اینکه یک درخت مهارت فوق‌العاده کاربردی در پنج شاخه‌ی مختلف وجود داشت که ارزش تکرار بازی را برای باز کردن کامل این شاخه‌ها بالا می‌برد …
دوم اینکه در خانه و سیف هاوس چند طبقه‌ی بازی، میشد با همه‌ی کاراکترها صحبت کرد و دیالوگ‌هایی را از زبان آنها شنید …
و البته بازی دوتا پایان مختلف را هم شامل میشد (هرچند که اساسا بازی بر مبنای یک سری کتاب کمیک نوشته شده).
جکی استکادو ابهتی بوده که دست و پا درآورده!!!! حقیقتا اولش میخواستم عکس دومی که از این بازی قرار می‌دهم را به عکسی از کنده‌کاری‌های زیبای کلت‌های جکی اختصاص بدم … ولی واقعا دلم نیامد از این پوستر زیبا در مقاله‌ام استفاده نکنم …
راجع صداگذاری شخصیت‌های بازی، همین حد که صداگذار شخصیت اصلی بازی یعنی “جکی استکادو”، توسط آقای “برایان بلوم” عزیز انجام گرفته که ایشون صداگذار مامور “ویلیام بلازکوویچ” در سری ریبوت ولفنشتاین و صداگذار “نیک رایاس” پروتاگونیست بخش داستانی بازی Call Of Duty Infinity Warfare هم بوده … واقعا فوق‌العاده است این بشر!
صداگذار “وینی” دوست “جکی” هم همون صداگذار دوست داشتنی “ویتو” پروتاگونیست بازی مافیا دو هست …
گرافیک بازی یک حالت سل شید مانندی داشت و همین خودش یک حال و هوای جالب به بازی بخشیده بود، هرچند که این مسئله به مذاق بعضی از طرفداران خوش نیامد …
طراحی چهره‌ی شخصیت‌ها با وجود اینکه کمی حالت رنگ و رو رفته‌ای داشت، ولی باز به نسبت زمان انتشارش رضایت‌بخش بود و بازی از این نظر هم خوب عمل کرده بود.
در اکثر مراحل یک شخصیت به اسم Monkey ما را همراهی میکرد و برای ما مهمات جمع میکرد و یا در شکست دشمنان به ما کمک میکرد و البته در چند بخش کوتاه نیز ما کنترل وی را به دست می‌گرفتیم.
در نسلی هستیم که بازی‌های شوتر اول شخص عموما دیگر حتی همان بخش داستانی ۷_۸ ساعته را هم شامل نمی‌شوند … یادش بخیر در همین نزدیکی‌ها، بازی‌های شوتری داشتیم که کاراکترش عاشق بود، به ما عاشق بودن و عاشق شدن را یاد میداد و با غم و اندوه و خاطرات او دلمان آتش می‌گرفت … آری ما با آن نسل‌ها و با همچون بازیهایی بزرگ شدیم … ما را ببخشید اگر فورتنایت و یا بتلفید جدید بدون بخش داستانی، به مذاقمان خوش نمی‌آیند … داستان برای ما حکم کالبد و روح و قالب اصلی یک عنوان را دارد … اگر نباشد واقعا دیگر چیز زیادی برایمان باقی نمی‌ماند …
۸ – Call of Juarez: Gunslinger
یک تجربه‌ی فوق العاده لذت‌بخش و به یاد ماندنی …
سازنده: Techland
ناشر: Ubisoft
ژانر: Western-Themed First-Person Shooter
سال انتشار: ۲۰۱۲
نمره‌ی متا: ۷۲
اگر بخواهم ژانری که در دنیای گیم بیشترین کم‌توجهی به آن وارد شده است را نام ببرم، بدون شک آن ژانر وسترن خواهد بود، چرا که ما در دنیای گیم، اساسا دو فرنچایز در این ژانر داشته‌ایم که یکی از آنها یعنی Call Of Juarez دیگر سال‌هاست نسخه‌ی جدیدی از آن عرضه نشده و سازندگانش به سراغ ساخت عناوین زامبی محور رفته‌اند، و دیگری هم فرنچایز Red Dead Dedemption می‌باشد که در هر نسل نهایتا شاهد عرضه شدن یک نسخه از آن خواهیم بود (البته عناوین نسبتا مستقلی مثل بازی زیبایِ Gun هم در این ژانر عرضه شده‌اند که شمارِ آنها به تعداد انگشتان دست هم نمی‌رسد و عموما هم در نسل‌های ششم و هفتم بوده‌اند).
شخصا سیستم دوئل این بازی را بیشتر از این مکانسیم در بازی Red Dead Redemption دوست داشتم … البته نظر شخصی است!
می‌شود راجع گیم پلی این بازی یک مقاله‌ی کامل نوشت!
سیستم Bullet Time بازی، واقعا واقعا بی‌نقص کار شده بود و استفاده‌ی از آن واقعا کارآمد و لذت‌بخش بود …
تنوع سلاح‌های بازی نسبتا خوب بود (به هر حال بازی وسترن است و ما توقع سلاح‌های بوردرلندز را از آن نمی‌توانیم داشته باشیم!) و وقتی تمام پرک‌های یک سلاح را باز می‌کردید، یک اسکین طلایی فوق خفن برای آن سلاح باز میشد که جذابیت بازی و تیراندازی با آن را دو چندان میکرد (به خاطر باز کردن همین اسکین‌ها برای همه‌ی سلاح‌ها، بارها و بارها بازی را به اتمام رساندم و واقعا یادش بخیر … کاشکی این بازی در نسل هشتم ریمسترد شده بود!)
امکان استفاده‌ی دوتایی از هفت‌تیرها هم در بازی وجود داشت که البته نقطه‌ی قوتِ خاصی محسوب نمی‌شود چرا که این مورد مشخصه‌ی اصلی ژانر وسترن است (و در واقع نبودش نقطه‌ی ضعف خواهد بود و عجیب است).
داستان بازی از زبان خود کاراکتر اصلی که یک زمانی Bounty Hunter معروفی بوده روایت میشد … گرچه داستان بازی اندکی کلیشه‌ای بود (که البته این هم از شاخصه‌های اکثر عناوین ژانر وسترن محسوب می‌شود)، ولی به دلیل شیوه‌ی روایتِ جالبی که داشت و بیان طنزگونه‌ی آن، کاملا رضایت‌بخش بود …
امیدوارم در نسل نهم، استودیوی تک لند مجددا به ساخت نسخه‌ی جدیدی از این فرنچایز زیبا روی آورد … هرچند که به نظرم این نسخه هنوز هم کاملا ارزش تجربه کردن را دارا می‌باشد …
۷ – Bioshock Infinite
شاهکاری که نه در صنعت سینما همتا و همانندی برایش پیدا می‌شود و نه در جهان پیرامون کتاب و رمان و نه حتی در دنیای گیم …!
سازنده: کن لوین (به افتخار استاد حرفی از شرکت سازنده به میان نمی‌آورم)
ناشر: ۲K Games
ژانر: First-Person Shooter
سال انتشار: ۲۰۱۳
نمره‌ی متا: ۹۴
اول از همه بگویم، بین اینکه نسخه‌ی اول بایوشاک را قرار دهم یا نسخه‌ی Infinite را، بسیار مردد بودم … و خلاصه باید عرض کنم که نسخه‌ی اول هم کاملا شایستگی قرارگیری در این لیست را در جایگاه عنوانی که همتایی برایش در نسل هشتم عرضه نشد، داشت …
همین که ما دیگر در نسل هشتم نسخه‌ی جدیدی از این فرنچایز شاهکار و بی‌همتا نداشتیم، به تنهایی نشان می‌دهد که از نظر سطح کیفی و میزان خلاقیت، نسل هشتم چقدر پایین‌تر از نسل فوق‌العاده‌ی هفتم است! در یک نسل وجود ۳ تا بایوشاک!!! و در نسل دیگر صرفا زمزمه‌هایی ناامید کننده از نسخه‌ی بعدی و ترس خراب شدن خاطراتمان!
کمتر عنوانی مثل بایوشاک پیدا می‌شود که در تک‌تک زمینه‌ها، فرا شاهکار عمل کرده باشد (البته می‌دانم این کلمه هم بیانگر عمق زیبایی این بازی نخواهد بود …)
من می‌توانم ساعت‌ها به این عکس خیره شوم و خسته نشده و همچنان لذت ببرم!
در زمینه‌ی صداگذاری همین بس که آقای تروی بیکر افسانه‌ای در نقش کاراکتر اصلی بازی قرار گرفته بود و البته تروی بیکر عزیز در آن سال‌ها ترکانده بود و در اکثر عناوین موفق ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴ اثری از او پیدا میشد … ما هم که از شنیدن صدای ایشان هیچ وقت خسته نخواهیم شد …
در زمینه‌ی طراحی هنری، باید گفت که هر لحظه از بازی، به مثابه‌ی یک اثر هنری، زیبا و چشم‌نواز بود و شما هیچ وقت از به تماشا نشستن مناطق آن، دلزده نخواهید شد …
داستان بازی پر است از پیچش‌ها و پلات توئیست‌های مختلف که وقتی اواخر بازی با آخرین‌های آنها مواجه می‌شوید، می‌فهمید که چرا کن لوین خاص‌ترین و منحصر به فردترین آدم در دنیای گیم است … این نابغه‌ی تکرار نشدنی …
حالا هم چشم امیدمان به نسخه‌ی بعدی این فرنچایز دوخته شده تا ببینیم بار دیگر شاهد داستان و فضاسازی شاهکاری در حد و اندازه‌ی عناوین این سری خواهیم بود یا خیر?
۶ – Left for Dead
هنوز روز اولی که این پوستر را بر روی جلد یک بازی در ویترین یک فروشگاه پخش بازی‌های ویدیویی دیدم از یادم نرفته! باورم نمی‌شود ۱۴ سال گذشته باشد! پیر شدیم ولی بزرگ نه …!!
سازنده و ناشر: Valve Corporation
ژانر: Cooperative First-Person Shooter Survival Horror
سال انتشار: ۲۰۰۷
نمره‌ی متا: ۸۹ (جالبه متای هردو نسخه‌ی اول و دوم دقیقا همین عدد هست)
مگر می‌شود لیستی از عناوین فراموش شده‌ی نسل هفتم نوشته شود، و در آن از عناوین شرکت ولو نامی به میان نیاید؟!
حقیقتا خیلی دلم می‌خواست که بازی پورتال ۲ را هم در این مقاله جای دهم چرا که کاملا شایستگی قرارگیری در این لیست را داشت، چرا که بهترین و خلاقانه‌ترین بازی پازل و شوتر اول شخصِ ساخته شده در دنیای گیم است، ولی به دلیل محدودیت در تعداد مجبور شدم به یک عنوان از شرکت ولو بسنده کنم … هرچند که همه‌ی عناوین این شرکت یک جورایی می‌توانستند در این لیست جای گیرند!
بازی Left for Dead در دسته‌ی عناوین شوتر اول شخص زامبی محور قرار می‌گیرد که بهترین نحوه‌ی تجربه‌ی آن، تجربه به روش کوآپ است و واقعا هنوز که هنوز است، هم عنوان اول و هم دوم، ارزش تجربه کردن دارند (البته احتمالا تا قبل از آمدن بازی مورد انتظار Back 4 Blood). خوشبختانه سرورهای این دو بازی نیز همچنان قابل دسترس می‌باشند …
پوستر نسخه‌ی دوم
بهترین ویژگی این فرنچایز (البته اگر بشود اسمش را فرنچایز گذاشت چرا که دو نسخه بیشتر ندارد!) گان پلی فوق العاده جذاب و لذت‌بخش آن، در کنار تنوع بی‌نظیر در دشمنان و زامبی‌های مختلف آن است.
واقعا هنوز که هنوز است گریه‌ها و جیغ زدن‌های آن زن ترسناک (که شبیه جادوگرِ توی بازی اوت لست دو بود) از یادم نرفته!! بنده به شخصه سه ماه از یک تابستان، تماما وقتم را به نسخه‌ی دوم این بازی اختصاص دادم و واقعا بعد از گذشت چندین سال همچنان جزو بهترین خاطرات زندگی‌ام باقی مانده و واقعا هوس کرده‌ام دوباره به سراغش بروم تا دلی از عزا در بیاورم!
تنوع محیط‌های بازی شگفت‌انگیز بود و دقیقا بازی در جاهایی جریان داشت که کاملا مناسب با تم و محیط زامبی زده‌ی بازی بودند. از فروشگاه و مال و استادیوم گرفته تا آپارتمان‌ها و کوچه‌ها و خیابان‌هایی متروکه و خالی از سکنه …
خوشبختانه در نسل نهم شاهد بازی Back 4 Blood خواهیم بود که امید دارم بتواند جای خالی این بازی را برایمان پر کند …
۵ – Rayman Legends
دنیای رنگارنگ و فوق‌العاده چشم نواز ری من …
سازنده: Ubisoft Montpellie
ناشر: Ubisoft
ژانر: Platform
سال انتشار: ۲۰۱۳
نمره‌ی متا: ۹۰
درست است که در سال‌های اخیر، یوبی سافت دو عنوان از سری Rayman را برای گوشی‌های هوشمند عرضه کرده است و آن دو هم بازی‌های فوق العاده خوش ساختی هستند، ولی نهایتا بیشتر حکم یک عنوان فرعی را برای این سری بی‌نظیر و خاص و جذاب داشته باشند … حتی برخی از ساندترک‌های موجود در دو نسخه‌ی موبایلی، عین آن چیزی است که قبلا در عنوان Rayman Legend شنیده بودیم … البته ایرادی به این قضیه وارد نیست و بازی‌های موبایل قطعا بودجه‌ی ساخت کمتری را به خودشان اختصاص می‌دهند و با محدودیت‌هایی مواجه هستند …
واقعا برخی تصمیم‌های کمپانی یوبی سافت، هرچند که یکی از کمپانی‌های محبوب من است، عجیب‌اند! ری من لجند در دهه‌ی اخیر، یکی از بهترین و بالاترین نمرات را در بین کل عناوین متنوع این کمپانی شامل می‌شود، ولی میبینیم که بر روی این بازی سرمایه گذاری بیشتر و توجه مضاعف‌تری که صورت نمی‌گیرد هیچ، حدود ۸ سال است که نسخه‌ی جدیدی از آن را هم در کنسول‌ها و رایانه‌های شخصی مشاهده نکرده‌ایم!
فرنچایزی که نسخه‌ی آخر آن متایش ۹۰ شده و کلی هم فروش داشته، چرا باید رها شود؟!
شخصیت‌هایی بامزه و دوست داشتنی
به شخصه دو سه ماه است که دوباره این عنوان را شروع کرده‌ام و واقعا هنوز که هنوز است، بعد از گذشت ۷ سال همچنان برایم جذابیت و تازگی دارد …
مراحل آخر هر فصل/بخش این بازی، که یک تم کاملا موزیکال داشتند، به معنای کلمه بی‌نظیر و بی‌همتا هستند …
خدا می‌داند چند بار آن مرحله‌ی فوق‌العاده‌ی Castle Rock را به اتمام رسانده‌ام … به چند نفر از دوستان و آشنایان نشانش داده‌ام و آنها هم کلی کیف کرده‌اند (اگر احیانا یادتان نمی‌آید که این کدام مرحله است؛ Castle Rock آخرین مرحله‌ی فصل اول بازی بود که حالتی تماما موزیکال داشت و در آن بر روی سقف یک قلعه می‌دویدیم و …).
یوبی سافت فرنچایزها و آی‌پی‌های متعدد و بزرگی را در اختیار خود دارد و بعضی از آنها را هم در طی این سال‌ها خوب جلو برده و حفظ کرده (مثل سری بی‌نظیر فارکرای) … ولی قطعا در حق فرنچایز ری من، کم لطفی بزرگی روا داشته …
۴ – Splinter Cell Black List
از تک تک مراحل این بازی بی‌نهایت لذت بردم
سازنده: Ubisoft Toronto
ناشر: Ubisoft
ژانر: Action-Adventure Stealth
سال انتشار: ۲۰۱۳
نمره‌ی متا: ۸۳
مگر می‌شود بحث کم لطفی و یوبی سافت و … پیش بیاید و نامی از این فرنچایز فراموش شده به میان آورده نشود؟!
عنوانی که با هر نسخه‌ی خود، استانداردهای ژانر Stealth و مخفی‌کاری را چندین سطح ارتقا داد و در کنار متال گیر و هیتمن، پدران این ژانر فوق العاده و دوست داشتنی بود …
من در ابتدای امسال دوباره به سراغ نسخه‌ی اول این بازی که در سال ۲۰۰۲ منتشر شده رفتم و واقعا باورم نمی‌شود این بازی چیزی در حدود ۲۰ سال پیش منتشر شده!! هرچند یک سری موارد در روایتش خنده‌دار بودند (مثل وجود جعبه‌ی سیاه -همونی که تو هواپیماها هست- در سردخانه برای انسان!!!)، ولی در حالت کلی، برای عنوانی در آن سال‌ها از همه نظر بی‌نظیر بوده و خوشبختانه بازخورد‌های شایسته‌ای هم از سوی منتقدین و گیمرها دریافت کرده بود …
بازی یکی از بهترین جلوه‌های بصری سال انتشار خود را داشت …
امروز بحث راجع نسخه‌ی آخر این سری زیبا است که البته به نسبت عناوین قبل‌تر از خودش تفاوت‌هایی را به خودش دیده بود و در راستای طبع برخی از گیمر‌های جدیدا تازه وارد شده به این صنعت در آن زمان، رنگ و بوی اکشن‌تری به خود گرفته بود … البته این تغییرات از نسخه‌ی Conviction شروع شدند و در این نسخه به اوج خود رسیدند …
هرچند برخی از این تغییرات به مذاق طرفداران قدیمی این عنوان خوش نیامد، ولی همچنان نتیجه‌ی نهایی لذت‌بخش و دوست‌داشتنی بود و نمره‌های خوبی را هم از سوی منتقدین دریافت نمود.
من شخضا بازی را هم چندین بار به صورت تماما اکشن پیش برده‌ام و هم چندین بار تماما Stealth و مخفی‌کارانه … هرچند که با هر دو شیوه حسابی کیف کردم و لذت بردم، ولی خب باید اذعان داشت که لذت و ارزش واقعی این بازی وقتی نمایان می‌شود که آن را بدون سروصدای اضافی و با سکوت و صبر و حوصله و مثل یک قاتل حرفه‌ای و مخفی‌کارانه به پایان برسانید …
بازی مراحل فرعی متعددی را هم شامل میشد که آنها هم واقعا بی‌نظیر و فوق‌العاده بودن …
سری واچ داگز از بعضی جهات شاید یک دنباله‌ی معنوی برای این بازی محسوب شود چرا که هر دو المان‌هایی مخفی کارانه و شوتر سوم شخص دارند، ولی واقعا از نظر سطح کیفی اسپلینتر سل چندین لول بالاتر بوده و جای خالی‌اش این روزها حسابی در صنعت گیم حس می‌شود …
۳ – Castlevania: Lords Of Shadow 2
گابریل بلمونت، شخصی که یکی از غمگین‌ترین سرگذشت‌ها را در دنیای گیم به خودش اختصاص داده …
سازنده: Mercury Steam
ناشر: Konami Digital Entertainment
ژانر: Action-Adventure
سال انتشار: ۲۰۱۴
نمره‌ی متا: !!!!
شاید باورتان نشود ولی بنده بعد از این که این بازی را در مقاله‌ی خودم قرار دادم و شروع به نوشتن بخش مربوط به آن کردم، تازه از نمره‌ی متای آن اطلاع یافتم … و واقعا واقعا باورم نمی‌شود! بازی نسبت به نسخه‌ی پیشین خود کلی پیشرفت داشت و از منظر جلوه‌های بصری نیز یکی از بهترین‌های زمان خود محسوب میشد … همه‌ی این‌ها به کنار … مبارزات بازی واقعا لذت‌بخش و جذاب بودند … باورم نمی‌شود چطور متای بازی از ۸۲ عنوان سال ۲۰۱۰ به ۵۸ در نسخه‌ی دوم در سال ۲۰۱۴ رسیده است!
واقعا برایم عجیب است …
بگذریم! بنده در آن سال‌ها پی سی پلیر بودم و حقیقتا همیشه به جبران نبود گاد او وار برای پی سی، بازی‌های هک اند اسلش مختلفی را تهیه و تجربه میکردم … واقعا گل سرسبد آنها برایم همین سری بازی فوق‌العاده‌ی Castlevania بود که البته پیشینه‌ی آن به سال‌ها قبل از پیدایش گاد او وار برمی‌گردد و در کنار فرنچایز پرنس او پرشیا، جزو قدیمی‌ترین عناوین صنعت گیم در این ژانر محسوب می‌شود …
زره زیبای بازی که در نسخه‌ی دوم با کمی تغییر و البته بهتر شدن جلوه‌ی بصری شاهدش بودیم …
داستان بازی دوم ادامهای است بر داستان نسخه‌ی اول … هرچند روایت کلی بازی اندکی کلیشه‌ای است، ولی بیایید روراست باشیم! کلیشه‌ای بودن داستان، مسئله‌ای است که امروزه گریبان‌گیر اکثر داستان‌ها و مضامین را، چه در صنعت سینما و چه در ویدیو گیم، گرفته است …
گابریل بلمونت کسی است که برای نجات همسرش ماری، به جنگ با تاریکی می‌رود و در این راه خودش نیز آلوده و گرفتار به تاریکی می‌شود …
از نظر گیم پلی، همان‌طور که ذکر کردم بازی شباهت‌های زیادی به فرنچایز گاد او وار و مخصوصا نسخه‌ی Ascension آن دارد … البته خب قطعا در سطح کیفی بسیار پایین‌تری نسبت به آن … ولی با این حال واقعا این نمره برای این بازی خیلی عجیب و باورنکردنی است …
جالب است بدانید که یک انیمه‌ی سریالی نیز براساس این شخصیت دوست‌داشتنی در شبکه‌ی نتفلیکس ساخته شده که دیدنش برای طرفداران این بازی خالی از لطف نیست (تازه مثل اینکه قرار است برای همین انیمه هم یک اسپین_آف ساخته شود که جالب توجه است!).
فارغ از نمره‌ی متا، دو نسخه‌ی آخر این عنوان یکی از بهترین تجربه‌های گیمینگ من در نسل هفتم بودند و به نظرم کاملا شایستگی قرار گیری در این لیست را داشتند.
۲ – Prince of Persia: The Two Thrones
در نسل نهم ریمسترد شدی که شدی، نشدی میرم همان نسخه‌ی نسل ششمی‌ات را برای بار هزارم می‌گیرم و بازی میکنم و کلی هم کیف میکنم!
سازنده: Ubisoft Montreal
ناشر: Ubisoft Montrear
ژانر: Action-Adventure
سال انتشار: ۲۰۰۵
نمره‌ی متا: ۸۵
همان‌طور که چند سطر پیش ذکر کردم، فرنچایز پرنس او پرشیا جزو قدیمی‌ترین عناوین و فرنچایزها در صنعت گیم محسوب می‌شود و فقط منتهی به پنج عنوان که شهرت بیشتری دارند به نسبت نمی‌شود و نسخه‌های ابتدایی آن چند عنوان دو بعدی با گرافیکی نسبتا کارتونی بودند … ولی خب در این مقاله به آنها کاری نداریم.
نسخه‌ی سوم یک سال پس از عنوان دوم عرضه شد و واقعا پیشرفت‌های فوق‌العاده چشمگیری را نسبت به آن شامل میشد … خیلی بیشتر از یک سال تفاوت سال انتشار …
مهم‌ترین تفاوت آن هم افزوده شدن المانهای مخفی کاری به نسخه‌ی سوم بود و واقعا چقدر این مکانیسم بی‌نظیر و کارآمد و بی‌نقص طراحی شده بود … یوبی سافت هم که بعد از اسپلینتر سل در چینش استادانه‌ی محیط برای پیشروی به سبک مخفی‌کاری، کاملا ماهر شده بود!
در این نسخه، وقتی که هنوز مبارزه اصلی با دشمنان شروع نشده بود و آنها از حضور شما باخبر نشده بودند، می‌توانستید آرام به پشت سر آنها بروید و با خنجر شاهزاده و یک حرکت آهسته‌ی خفن، دشمن را از پای در بیاورید … جالب است بدانید که هرچقد دشمن قوی‌تر میشد، تعداد ضربات مورد نیاز برای کشتن وی در این حالت مخفی‌کاری نیز بیشتر و بیشتر میشد و همین مسئله باعث میشد مخفی کاری در بازی آسانی بیش از حدی به‌وجود نیاورد … موردی که در اکثر عناوین امروزی رعایت نمی‌شود …
بازی همانند نسخه‌های پیشین خودش معماهای متعددی را شامل میشد که بین اطرافیان و دوستان من، معروف‌ترین آنها معمایی بود که در آن می‌بایست مجسمه‌ی بزرگی را در یک تالار جابه‌جا کنید، این معما در آن سال‌ها، برایمان خیلی چالش برانگیز بود -هرچند که چند سال پیش که دوباره به سراغ بازی رفتم، دیدم واقعا هم چیز سختی نبوده و به قول معروف الکی گندش کرده بودیم! ولی خب هنوز روزی که آن قسمت را برای اولین بار رد کردم از یادم نرفته است … شما آن را به خاطر دارید؟ در کامنت‌ها برایم بنویسید-
زنجیری که شاهزاده به دست داشت، یکی از بهترین و خوش‌دست‌ترین سلاح‌ها در بین کل عناوین هک اند اسلش و اکشن محسوب می‌شود …
داستان بازی دقیقا بعد از نسخه‌ی دوم شروع میشد و همان روایت بی‌نظیر سفر در زمان و تغییر در گذشته و … بود که نمونه‌اش را خیلی کم در صنعت گیم شاهد بوده‌ایم … هرچند که بازی پیچش‌های داستانی متعددی را هم شامل میشد که از حوصله‌ی این مطلب خارج است …
کات‌سین‌ها و میان‌‌پرده‌های بازی از کیفیت بصری فوق‌العاده‌ای برخوردار بودند و واقعا هربار از تماشایشان کلی لذت می‌بردم …
به نسبت نسخه‌های قبل، یک نوع دشمن جدید را شاهد بودیم که آن هم دشمنانی بودند که از تیروکمان استفاده می‌کردند که چالش بیشتری را برای بازیکن به همراه داشتند …
بازی همانند دیگر عناوین این سری، بخش‌های مختلفی مثل اکشن و مبارزات تن به تن به همراه پارکور و بخش‌های سکوبازی و پلتفرمر را شامل میشد … مکانسیم منحصر به فرد این سری یعنی راه رفتن از روی دیوار هم که جزو جدانشدنی این سری است، به بهترین شکل وجود داشت …
در طول بازی، یک سری کوزه‌ها و یا صندوقچه‌های خاص وجود داشتند که اگر آنها را پیدا و می‌شکستید، یک تکنیک جدید به شما آموزش می‌دادند که انیمیشن این کمبوها و تکنیک‌ها خیلی خیلی جذاب و زیبا بود …
امیدوارم ریمیک نسخه‌ی اول این سه‌گانه‌ی شاهکار با موفقیت همراه باشد تا ما باری دیگر، شاهد این پرنسس دوست داشتنی در دنیای بازی‌های رایانه‌ای باشیم ..
۱ – Max Payne 2
شاهکاری تکرار نشدنی …
داستانی فراموش نکردنی …
سازنده: Remedy Entertainment,Rockstar Vienna
ناشر: Rockstar Games
ژانر: Third-Person Shooter
سال انتشار: ۲۰۰۳
نمره‌ی متا: ۸۶
اگر سطح زبان انگلیسی خوبی دارید، بروید و دیالوگ‌های مکس پین ۲ی منتشر شده در سال ۲۰۰۲ را، با فیلم‌های هالیوودی دو سه سال اخیر مقایسه کنید … به شما قول می‌دهم از نظر کیفیت و زیبایی و طرز بیان و ابراز آنها، از نود درصد فیلم‌هایی که گفتم برتر و والاتر و دلنشین‌تر باشند … و این است قدرت راک استار و رمدی و بازی‌سازی نابغه به نام سم لیک.
داستان بازی دقیقا ادامهای است برای نسخه‌ی دوم … هرچند که چهره‌ی چندتا از مهم‌ترین کاراکترها از جمله خود مونا و مکس در نسخه‌ی دوم تغییر پیدا کرد که شخصا خیلی از این تصمیم سازندگان خرسند هستم … بازی همان تم غمگین و دارک نسخه‌ی اول را دارا می‌باشد و البته به دلیل پیشرفت گرافیکی عظیم خود، در ابراز آن خیلی بهتر هم عمل می‌کند …
همانند نسخه‌ی اول، کات سین‌ها به شکل صفحاتی از یک کتاب کمیک روایت می‌شوند که همین نکته باعث می‌شود که کات‌سین‌های این بازی هرگز قدیمی نشده و تازگی و طراوت خود را حفظ کنند … به هر حال در آن زمان، جای دادن چندتا عکس کمیک‌گونه‌ی گرافیکی در بازی خیلی آسان‌تر بوده از انیمیشن و …
خانم مونا خانم
مکانیسم اصلی بازی، همان امضای خاص و منحصر به فرد این سری، یعنی قابلیت Bullet Time و اون پرش‌های جذاب و سیستم شوتینگ فوق‌العاده‌ی بازی است …
همانند نسخه‌ی اول و برخلاف نسخه‌ی سوم، مکس در این عنوان محدودیتی در تعداد اسلحه‌ی قابل حمل ندارد و انواع و اقسام مسلسل‌ها و شاتگان‌ها و … را به همراه خود دارد.
بازی ۳ بخش اصلی دارد که اسلحه‌ی محوری در اکثر قسمت‌های بخش اول همان کلت کمری مکس و شات گان است و برای بقیه‌ی انواع سلاح‌ها مهمات کافی وجود ندارد که بتوانید به کرآت از آنها استفاده کنید. با این هوشمندی سازنده‌ها، بازیکن مجاب به استفاده از کلت و شات گان در بخش اول شده تا به این ترتیب در دو بخش بعدی و اضافه شدن بیشتر مقدار مهمات برای سلاح‌های تهاجمی مثل AK47 در آنها، تنوع بیشتری برای بازی‌باز به وجود آید … نه اینکه بازیکن از اول تا آخر بازی را با یک نوع سلاح پیش ببرد …
دقیقا همین مکانیسم را در بازی Control و در زمینه‌ی قدرت‌های مختلف داده شده به بازیکن شاهد بودیم که بازهم از تکراری شدن بازی تا حد خوبی جلوگیری میکرد …
در رابطه با صداگذاری بازی، تابستان گذشته که خیلی دلتنگ این بازی شده بودم و دوباره به سراغ آن رفتم، زمان زیادی را در منوی اول بازی می‌ماندم تا آهنگ فوق‌العاده‌اش را گوش دهم و دلم بگیرد با غمی که در این سال‌ها در کنار مکس پین احساس کرده‌ام و حالا بعد از بیست سال گویی جزوی از پوست و استخوان خودم شده و جای زخم آن تا ابد بر تن من ماندگار خواهد بود … البته زخم و غمی که خودش از هر مرهمی در این دنیا برای من خواستنی‌تر و دوست‌داشتنی‌تر است … زخمی که نشانی است از عشق و علاقه‌ای که ما به دنیای بازی‌های رایانه‌ای و شخصیت‌های آن داریم …
دوستان عزیز ممنون که تا اینجای مقاله بنده را همراهی کردید. قطعا عناوین دیگری نیز وجود دارند که شایسته حضور در این لیست هستند ولی خب به هر حال تعداد محدودیت دارد. انشاالله اگر عمری باقی بود شماره دوم و سومی نیز از این مقاله تقدیم حضورتان خواهم کرد.
نظرات
یادم‌میاد با یکی از رفیقام لفت فور دد ۲ زدیم.
لامصب مگه من ولش میکردم؟؟؟
مکس پین فقط شماره ۲ هیچوقت اون روزی که خریدمش رو یادم نمیره.
۷ سالم بود که با پدرم رفتیم کلوب فیلم و بازی اونجا کاور بازی مکس پین ۲ توجه منو جلب کرد.
وقتی سی دی رو گذاشتم تو دستگاه شب تا صبح فقط مکس پین ۲ میزدم.
آقای کرامت فر یک جای مقاله شما ایراد داره.
شما میگید یک انیمه سریالی نتفلیکس بر اساس کارکتر گابریل بلمونت ساخته شده.
ولی شخصیت اصلی انیمه نتفلیکس کسلوانیا ترور بلمونت هستش نه گابریل.
سلام دوست عزیز
خیلی ممنون از کامنت خوبتون
آره واقعا منم خودم خیلی عاشق و شیفته‌ی پوستر نسخه‌ی یک و دوی مکس پین بودم …
راجع انیمه هم من از شما معذرت می‌خوام … متاسفانه خودم هنوز فرصت نکردم این انیمه رو مشاهده کنم و برای همین این اشتباه رخ داد
مرسی از توجهتون
آقای کرامت فر یک بازی بود به اسم second sight محصول codemasters.
این بازی واقعا شاهکار بود.
یعنی گیم پلی بازی فوق العاده بی نظیر بود.
این بازی هم ازش متاسفانه دنباله ای ساخته نشد.
جا دارد در غیاب این بازی در لیست بهش اشاره کنم.
خیلی ممنون بابت نظرتون دوست عزیز
متأسفانه من موفق به تجربه‌ی این بازی نشدم و توی لیستم صرفا بازیهایی که چندین بار کامل بازیشون کرده بودم رو آورم … ولی با توجه به نظر شما مطمئنم بازی خوبی بوده … انشاالله اگر عمری باقی بود، بازیش میکنم و قسمت شد توی مقالات بعدی قرار می‌گیره
مرسی از نظرتون
اخ اخ تازگیا دوباره تمومش کردم ولی اون حس قبلی رو بهم نداد متاسفانه
اسپویل second sight
عاشق اون مرحله بودم ک میرفت تیمارستان همکارش رو نجات بده بعد دیوونه شده بود دختره خیلی خفن بود بنظرم شخصیت اصلی MANHUNT 2 رو اگ بازی کرده باشی از رو این بازی اسکی رفتن (اونم ی عینکی روانی بود )
تو لیست بعدی میتونید اینا رو هم بزارید :
Fable
Project gotham rising
Blur
Red factian
Saints Raw
Crysis
بسیار عالی دوست عزیزم
خیلی ممنون از پیشنهاد خوبتون
گنگ این لیست خیلی بالاست
نظر لطفتونه دوست عزیزم
خیلی خوشحالم که از لیست خوشتون اومده
??? Bully : Why U Bully Me
من هنوزم منتظر نسخه دوم بولی هستم 🙂
یادش بخیر جی تی ای مدرسه ای 🙁
بولی توی لیستم بوده و اگه سری دوم و سومی نوشته بشه، قطعا داخلش خواهد بود
مرسی از توجهتون دوست عزیز
به به اقا محمد گل ضمن عرض تبریک که یک نویسنده عاشق ویدیو گیم به تیم نویسندگی گیمفا اضافه شده باید بگم بسیار مطلب جالبی نوشتی و چقدر باهات موافقم چون تو چند سال گذشته تعدادی از برترین بازی های عمرمون رو تجربه کردیم ولی انگار مزه نسل های قبلی از ذهنمون بیرون نمیره ، تو این لیستی که نوشتی از نظر من بیش از همه فقدان شاهزاده ایرانی خیلی احساس میشد و البته اسپلینتر سل هم همینطور کلا یوبی سافت نباید گذشته خودشو فراموش کنه ای پی ها خفنی داره که دارن خاک میخورن ، الان واقعا حضور ذهن ندارم بازی دیگه ایی به خاطر بیارم اما مدتهاست فرنچایز بروکن سورد ازش خبری نیست و احتمالا دیگه خبری هم نشه چند وقت پیش بود که سالگرد این فرنچایز بود و با خبر شدم مغز متفکر شاهکار اولین بروکن سورد یه کافه شاپ باز کرده تو شهر خودشون و سالگرد بازی رو با دوستان دور همی جشن گرفته و عکساشو گذاشته اینستا ( خب اینم روشی هست برای ادامه زندگی 😀 ) کلا دلم میخواد نسل ۹ یه انقلاب بزرگ بشه تو ژانر ادونچر که باز هم گیمرا برا این بازی ها ناب هزینه کنن بازی های مثل سری دراکولا که در پلی ۱ و ۲ دلربا بودن و کلی بازی دیگه البته واقعا شانس کمی میبینم ، سری فاتال فریم و انیموشا و دینو کریسیس و سایلنت هیل و سیفون فیلتر و پارازیت ایو و کلی ای پی ها و فرنچایز های دیگه که واقعا جاشون خالیه و ما گیمرا مشتاق دیدار مجدد باهاشون …. ممنون محمد عزیز بابت مقاله جذابش :rose:
.
.
من نسل ۵ هم به تیتر اضافه کردم تو عناوینی که گفتم :دی
خیلی ممنون محسن عزیز بابت نظر محبت آمیزت
خیلی لطف داری به من محسن جان و کامنتت خیلی خیلی برام با ارزشه :rose:
بله متاسفانه ما چیزی که تو نسل پنجم زیاد داریم بازی زیبا و فراموش شدس …
مرسی از عناوین زیبایی که در کامنتت نام بردی و یک جوری مکمل مقاله‌ی من که عناوین نسل پنجی رو شامل نمی‌شد، بود …
مرسی محسن جان
مخلصم محمد جان
لیست خیلی ناقصه. بهتره نگارنده به افتخارات بازی هایی مثل jet set radio , okami , متروید (که هنوز نسخه جدید نداشته) ، viewtiful joe , تویستد متال , burnout و سایر بازیهایی که تو ایران زیاد شناخته شده نیستن، هم اشاره میکرد تا مخاطبین جدید مرتب با ۱ سری عناوین تکراری مواجه نشه.
سلام دوست عزیز
به هر حال تعداد محدودیت داره و همون جور که در انتهای مقاله اشاره کردم این لیست هم شماره‌ی آخر خودش نیست …
به هر حال مرسی از نظر خوبتون دوست عزیز
در رابطه با اوکامی هم کاملا با شما موافقم و یکی از هنری‌ترین بازی‌های صنعته گیمه
خیلی مقاله توپی بود مرسی آقای کرامت فر
مرسی حمید جان خیلی ممنونم از لطفت
خیلی ممنونم که وقت ارزشمندت رو گذاشتی و مطالعه کردی
هر چی به عکس اون Dead Space نگاه میکنم دلم میخواد میتونستم EA رو اتیش بزنم. لعنت بهت EA . لعنت. لعنت بهت که همچین استعداد و خلاقیت هایی رو نابود کردی. بازی Dead Space 1 ته خلاقیت بود. از مپش هلف بار و گان ها و…. همه چیش بی نظیر بود. هعی زندگی….
دقیقا همینه دوست عزیز
واقعا مس افکت بی نظیر بود از همه نظر … مخصوصا از حیث لول دیزاین خودش و طراحی محیط و …
واقعا امیدوارم شایعه‌های اخیر که میگن قراره این سری ریبوت بشه در نسل نهم، به حقیقت بپیونده … واقعا جای مس افکت خالیه
البته آقای کرامت فر منظورشون همون dead space هست :yes:
خسته نباشید میگم به نویسنده ولی چند نکته
۱-dead space نسخه pc کمترین نقد و پایین ترین متا داره معمولا نسخه ای معیار قرار داده میشه که بیشترین نقد شده باشه که متا xbox با ۸۳ نقد روی ۹۰
۲-
(شاهکاری که نه در صنعت سینما همتا و همانندی برایش پیدا می‌شود و نه در جهان پیرامون کتاب و رمان و نه حتی در دنیای گیم)
این جمله بدون شک بدترین جمله ای بود که تو زندگیم شنیدم
دقیقا منظور شما چیه از چه منظری نمیشه نمونش پیدا کرد و اصلا مگه میشه دنیا بی نظیر کتاب و فیلم و گیم با هم مقایسه کرد؟؟؟؟!!!!
اگه منظورتون فقط داستانه که واقعا از سطح اطلاعات نویسنده ناامید میشم چون میشه ده ها فیلم و کتاب نام برد که یک سر و گردان از بایوشاک بالاترن(خود لوین جرئت نداره خودشو با برگمان و کیشلوفسکی و لینچ و سارتر و کامو مقایسه کنه!!!!!
سلام دوست عزیز
مرسی از وقتی که گذاشتید بابت خوندن مقاله‌ی من
در رابطه با مورد اول، من باید ذکر کنم که سعید کردم متای میانگین بازیها رو در لیست قرار بدم …
مورد دوم هم اینکه خیر فقط از نظر داستانی منظورم نبوده و نظر شخصی خودم براساس تجربه‌ی کلی‌ام از بازی بوده … در ضمن اینکه گفتم همتایی براش پیدا نمیشه، از نظر کیفی نبود بلکه از نظر محتوایی بود … حالا چون اسپیول میشه نمی‌تونم کامل بنویسم …
ولی تا همین جا بگم، از نظر کیفیت خب قطعا سریالی مثل بریکینگ بد یا رمانی مثل قیام سرخ، کیفیتشون بیشتر این بازی نباشه، هم اندازشون هست حداقل …
ولی همان طور که گفتم از نظر نوع محتوا بود …
خطر اسپیول: ……
بین داستان‌ها و مدیوم‌هایی که کانسپت جهان‌های موازی رو مد نظر خودشون قرار دادن، به جرئت میگم برای بایو شاک اینفینیت همتا و همانندی هیچ جا پیدا نمیشه …
من نمیخوام با هیچ کدوم مخالفت و یا موافقت کنم صرفا برای کسانی که علاقه به داستان های علمی تخیلی و دنیاهای موازی دارن ۲ سریال شاهکار معرفی کنم : یکی سریال فرینج که از فصل ۲ به بعد تبدیل به شاهکار بی نظیر میشه و حتی تا آخرین ثانیه این سریال ۵ فصلی این روند شاهکار ادامه داره و همچنین بهترین سریال عمرم باتل استار گالاکتیکا که داستانی ارائه میده که مخاطب انگشت به دهان میمونه یعنی این همه خلاقیت در داستان تفکر بر انگیز رو براش نمونه ایی ندارم این سریال هم از فصل ۲ به بعد خیلی روند نابی پیدا میکنه
:yes: :rose: :rose:
دوست عزیز نویسنده گفتن در جهان های کتاب ، فیلم و حتی همین گیم ، همانند(دقت کنین به معنی کلمه) مثل و مانندی نداره …. یعنی مثلش پیدا نمیشه ، تعریف غلو آمیزی نیست و تعریف بدی نیست، همینطور که میدونیم ، مثل و مانند بایوشاک واقعا وجود نداره ، اگر ایشون میگفتن رقیبی نداره یا برتره یا یکی از برترین ها و بهترین هاست ، آره در اون صورت ایراد شما صحیح بود.
امیر حسن عزیز دقیقا هم منظور بنده همین بود …
یعنی خواستم بگم یک اثری که مجوعه‌ای باشه از گیمپلی لذت‌بخش و طراحی هنری شاهکار و داستان بی‌نظیر و غیرکلیشه‌ای، واقعا واقعا به جز بایوشاک نیست که همه‌ی این موراد رو باهم داشته باشه
این دلیل بر این نیست که ما داستانه بهتر بایوشاک نداریم
یا گیم پلی بهتره بایوشاک نداریم
و …
مرسی از توجه شما
اسم و فامیلم رو نوشتم
امیر حسن پور
من معذرت می‌خوام امیر جان
سریع خوندم اشتباه شد
به بزرگی خودتون ببخشید
خیلی بده بازی های خیلی خوبی بودن که کنسل شدن یا ادامه اش را نساختن مثل cry: PT فقط شماره ۲ :-((
دقیقا دوست عزیزم
واقعا عنوان پی تی حیف شد
می‌تونست یک تجربه‌ی بی نقص و به یاد ماندنی‌ای رو برای بازیکنان به همراه بیاره
به همون زمان اندک خودش به قدری عظیم بود که بازیهایی مثل layers of fear، در روند ساخت اونو الگوی خودشون قرار داده بودند …
به امید حق علیه باطل ادامه دد اسپیس و بایو شاک رو تو این نسل میبینیم حتما
سلام
دد اسپیس اتفاقا دیروز دو تا از اینسایدر‌ها مطرح کردن که احتمالا قراره توسط یکی از استودیو های تازه تاسیس ea ریبوت بشه. امیدوارم درست باشه
واقعا امیدوارم دوست عزیز
دد اسپیس با گرافیک نسل نهمی واقعا یک چیز رویایی میشه …
آخ آخ یعنی لعنت بهت یوبیسافت ، مگه میشه کسی اینقدر آیپی خفن داشته باشه اما کلا فراموششون کنه ؟ (آره پول همه کار میکنه)
rayman legend یه بازی فوق العاده که همه چیزش از جمله موسیقی و طنز و طراحی دشمن و بخصوص طراحی مراحل به زیبایی دیده میشه . درباره مراحل موزیکال هم دیگه نگم براتون ….
دقیقا سینای عزیز
یوبی سافت از نظر تنوع آی پی بزرگ‌ترین نباشه، قطعا یکی از بزرگ‌ترین حاضر در صنعته گیمه … حیف که از پتانسیل کامل این آی پی های خفنش نهایت استفاده رو نمی‌بره
مراحل موزیکال ری من هم واقعا جزو خاص‌ترین و بهترین مراحل ساخته شده در بین کل بازی‌های پلتفرمر هستن سینا جان
مرسی بابت نظر خوبت
Alice.ninja gaiden.beyond good and evil فقط چندتا هستن که الان یادمه و داستانشون ناقص مونده و با اینکه خبر از انتشار نسخه بعدیشون ضد و نقیضه ولی بنظرم حتما لیاقت حضور در لیست داره(اگه mega man 11 عرضه نشده بود قطعا میگفتم توی لیست باشه،این یکی آخرین داستان از نسخه ها اصلیش مال ۲۰۰۴ یا ۲۰۰۵ بود…نظرشخصی prince of persia 2008 ادامش دوست داشتم ببینم حیف )
سلام دوست عزیز
در رابطه با بازیهایی که گفتن، کاملا کاملا شایستگی حضور در لیست رو دارند
مرسی بابت نظر خوبتون
بیاند در دست ساخته:-|
از ۲۰۰۸ همینطوری دارن می‌سازن:-|:-|
سلطان صنعت گیم راکستار اصلا اسم این کمپانی میاد تموم میشه همه چی خلاص برین باو تموم شد اقای کرامت فر یدونه ای فقط خودت مقاله بنویس رو دستت نیست حرف حق میگی درود به شرفت
😀
مرسی دوست عزیزم لطف دارین
بنده درس پس میدم خدمت بقیه‌ی بچه‌های گیمفا
و اینکه واقعا چندتا از بهترین و خاص‌ترین خاطرات کل زندگیم، نه فقط در عرصه‌ی گیم بلکه کل زندگیم، ماحصل بازی‌های ساخته شده توسط راک استار گیمز هستند …
مرسی دوست عزیز بابت محبتتون و ممنونم که با شما هم سلیقه هستم
خسته نباشید اقای کرامت فر بابت این مقاله عالی بود و اینکه بسیار خوشحالم که شما هم پیوستین به جمع نویسنده های گیمفایی 😀 :rose:
با تمام موارد این لیست موافقم خیلی دوست دارم این نسل دوباره دد اسپیس جدید رو بازی کنم ولی به قول کاربر دنریس تارگرین لعنت بهت ea :pissedoff: بعدی هم مکس پین که دیگه فکر نکنم دوباره یه بازی جدید این فرنچایز شاهکار ببینیم 🙁
هی خدا این یوبی هم چسبیده به این اساسینز کرید و بازی های دیگه که داره خراب میکنه نمیگم والهالا بده اصلا اینطور نیست و از نظر من فوق العاده هستش اما باید یه دستی بکشه روی سه تا بازی که خیلی محبوبن و واقعا شاهکارن خیلی دوست دارم یه ادامه ای ازشون ساخته بشه یعنی اسپلینتر سل و ریمن و پرنس اف پرشیا اما واقعا اسپلینتر سل شاهکاریه در سبک مخفی کاری و اون شخصیت سم فیشر که عشقه و پرنس اف پرشیا که من نمیدونم داره چیکار میکنه این یوبی چون میخواستم تو نمایشش از پرنس اف پرشیا ریمستر یه چیزی ببینم انچنان کاری هم نکرده بودن طبق چیزی که دیدم ولی از اخرشم هیچی 😐 بعدی هم که ریمن هست به هرکی بازی نکرده پیشنهاد میکنم ریمن لنجدز رو بازی کنه این بازی عالیه از موسیقی های عالی که داره بگیر تا هیجانی که یه وقت هایی پیدا میکنه مخصوصا اینکه اگه یه روز پیش بیاد با دوستم میریم دو نفره بازی میکنیم لذت میبریم 😀
مهیار عزیز مرسی بابت کامنت قشنگت
بابت تبریکی هم که گفتی خیلی ممنونم
و چقدر کامنتت قشنگ بو و دقیقا حرفای دلمو زدی
آره واقعا والهالا و اودیسه بازی‌های خیلی خوبی هستن ولی خب واقعا اون حال و هوای سابق رو ندارن …
اسپلینتر سل هم بازیای بوده که همیشه متای بالا گرفته از بس بازی پتانسیل داری هست … عجیبه که به کلی ولش کرده …
این حرف برای ری من هم کاملا صادقه
د کل ممنونم از شما دوست عزیز
آقای کرامت فر چه کردی با دل من دیگه آواتارم خودش گویای همه چیز در مورد دد اسپیش نوشتی خوبم نوشتی اصن خرابم کردی این EA لامصب فقط بلده فرنچایز خراب کنه همین یه نید فور اسپید درست و درمون نتونسته هنوز بسازه واسمون دد اسپیس واقعا شاهکاری بود در سبک وحشت و بقا که من خودم به شخصه لنگشو ندیدم دقیقا موافقم هیچ جای امنی نداشت بازی مگه جایی که میشد لباس عوض کرد و ترسناک ترین نسخه هم که قسمت اول بود به نظرم سفینه ایشمورا اما از نظر جذاب بودن گیمپلی و لباس های مختلف خب نسخه ۲ و ۳ بهتر بودن تازه آخر قسمت سوم هم مبهم تموم شد و میشد روی نسخه ۴ کار کرد چون وقتی آیزاک تو فضا معلق اون دختره اسمش یادم نیست اسم آیزاک رو صدا میزنه و بازی تموم میشه امیدوارم قسمت ۴ رو تو نسل نهم ببینیم دارکنس که معرکه بود مخصوصا با اون کله های مار مانند وقتی برای اولین بار بازی رو بازی کردم کف کرده بودم چه داستانی چه گرافیک و گیمپلی خوبی داشت اتفاقا من با نسخه دوم هم اول شروع کردم این بازی رو کال آف خوارز هم همینطور نسخه گانزلینگر رو وقتی نصب کردم جا خوردم که چرا گرافیک شبیه بوردرلندز و کارتونی مانند ولی هرچی جلو رفتم به خاطر گان پلی خوبش خوشم اومد و همین طور نحوه روایت داستان که دوئل های خوبی داشت لفت فور دد رو خدا بگم چیکار کن والو رو درسته تو حضرت والو و کاراش شکی نیست ولی واقعا اگه قسمت سوم بعضی از بازی هاشو بسازه این صنعت رو یه تکونی بده هنوزم لفت فور دد که میبینم یاد جلیقه قرمز زویی تو قسمت اول میفتم در مورد یوبی سافت نگم که جیگر همرو خون کرده تو این چند سال با خزعبلاتی که ساخته
اون از سری اساسینز کرید که گند زده بهش و همچون گذشته بازم میگم بهترین های این سری ۳ گانه اتزیو تموم شد رفت پرنس هم که واقعا حقیر و بیچاره شد دست یوبی درسته نسخه ۲۰۰۸ که اصلا پرنس نبود ولی باحال بود یا نسخه ۲۰۱۰ هم ادامه نسخه دوم بود ولی هیچ موقع حس و حال نسخه سوم رو تداعی نکرد و فرنچایزی به این محبوبی رو به خواب طولانی برده تا الان ریمن هم همینطور بازی با اون همه پتانسیل و جذابیت نساختنش حالا چرا چون سرطان صنعت گیمز با ساخت بازی به اسم فورت شت گند زد به صنعت گیم و اون ۴ تا ذوق هنری رو هم برد سمت پول پرستی حتی یوبی هم داره بازی بتل رویال میده بیرون چه خبره آخه خلاصه ریمنم به فراموشی سپرده شده اسپیلنتر که حیف حیف رقیبش هیتمن هر جور بود خودش رو حفظ این یوبی نساخت واقعا دلم میخواد شرکت یوبی سافت با موشکی چیزی نابود کنم سری کسلوانیا وقتی نسخه های جدید رو بازی کردم به شدت حس و حال بازی های گاد آف وار و دویل می کرای رو داشت برام و بازم شرکت مضخرف کونامی اون از سری متال گیر اینم از کسلوانیا بخدا سونی باید این آی پی هارو بخره یه دستی به سر و گوششون بکشه تا شاهکار دوباره خلق بشه و در آخر مکس پین امیدوارم خدا به دل راکستار بندازه تا در کنار جی تی ای حداقل روی یکی دوتا آی پی دیگه هم کار کنن واقعا بعد از مکس پین ۳ خیلی جاش خالی بوده همینطور بولی یا سری میدنایت کلاب در هر حال ممنون آقای کرامت فر با همه بازی های این لیست اول که خاطره داشتم و خاطراتمو زنده کردی منتظر قسمت دوم هستم ممنون
سلام فرشاد عزیز
کلی با کامنتت حال کردم و نشون میده چقد توی دنیای گیم با همدیگه هم‌سلیقه و هم نظر هستیم که باعث افتخار منه دوسته عزیزم
آره خداروشکر بین سه فرنچایز شاهکار اسپلینتر سل و هیتمن و متال گیر، هنوز یکی شون باقی مونده و ادامه داشته … ولی فکرشو کن الان ما در کنار هیتمن، نسخه‌های جدید متال گیر و اسپیلنتر سل رو هم داشتیم تو نسل هشت … چقد نسل خفن‌تری میشد واقعا
و راجع پول پرست شدن بازی‌سازها هم خیلی خیلی باهات موافقم
واقعا بازی‌های سطح پایین داستانی که از اول تا آخرش باید بی فکر فقط دشمن بکشی، سطح و ارزش دنیای گیم رو میارن پایین … به شخصه بازیهایی مثل بیاند توو سولز و لایف ایز استرینج رو خیلی خیلی بیشتر اون‌ها می‌پسندم و دوست دارم فرشاد جان
راجع بولی و میدنایت کلاب هم کاملا درست می‌فرمایی و کاملا کاملا شایستگی قرارگیری در لیست رو دارند …
منم با سبک گیمی شما حال کردم فکر کنم شما هم مثل من اولد گیمر باشی منو سعید آقا بابایی هم خیلی هم نظر هستیم تو گیم البته به غیر از اساسینز کرید که سعید نسخه های جدید رو خیلی خوشش اومده من امسال بیست و دومین سال گیمریمو تجربه میکنم شکر خدا و به خودم گفتم تا دمه گور به بازی ادامه میدم من یه گیمر واقعیم البته بگم نه هر گیمی ها بازی هایی مثل وارزون – اپکس – فورت شت ( خونه سازی تو شوتر یعنی چی آخه ) سمی تر از فورتشت ندیدم معلوم نیست گیم یا کنسرت یا محل تبلیغات بگذریم دل پری دارم و خلاصه کل بازی های بتل رویال من خودم دوتا ۲ بازی میکنم و با بازی های مولتی مخالف نیستم ولی بتل رویال و بازی هایی شبیه به این به خاطر ساده بودن ساختن و پول سازیشون صنعت گیم رو دارن به قهقرا میبرن بخدا یه زمانی ما بازی هایی مثل زلدا – شدو آف کلوسوس – ایکو – دکستر – یا حتی تو پلی وان نورهود خمیری و کلی بازی هنری و قشنگ داشتیم که مثلا اگه داستانشون ضعیف بود گیمپلی خوبی داشتند یا اگه گیمپلی بد بود داستان خوبشون جوابگوی باقی قسمتا بود اما الان چی اسکین فلان شخصیت به فلان بازی اضافه شد یا حتی اکتی که تو پول پرستی تکه میاد کلا بلک اوپس ۴ رو آنلاین میکنه بخدا دلم لک زده برای مدال افتخار های جنگ جهانی دوم یا کالاف دیوتی های ناب و خسته جنگ جهانی یا یه نید فور اسپید خوب مثل آندرگراند ۲ یا موست وانتد ۲۰۰۵ چیزی که در شن و مقام خودشون باشه خداروشکر و هزار بار شکر سونی و نینتندو هنوز به سمت پول پرستی نرفتن و بازی های داستان محور تولید میکنن وگرنه دیگه گیمری فایده نداشت
دقیقا با حرفات موافقم فرشاد عزیز
این بازیهایی که پرن از خرید درون برنامه‌ای و فلان و بهمان، برای صنعت گیم مثل سم هستن که روز به روز ارزش و سطح کیفی دنیای گیم رو پایین میارن و ناشرهایی پول پرست پدید …
البته تقصیر گیمرها هم هست فرشاد جان … واقعا کاشکی از این برنامه‌هایی مثل فروش اسکین و غیره حمایت نمی‌کردن تا سازنده‌ها مجبور شدن دوتا محتوای ارزشمند بسازن و ارائه بدن …
بازم ممنونم ازت فرشاد جان بابت نظرات خوب و عالی‌ای که دادی و وقتی که گذاشتی
چرا از هر بازی نسخه اخرشون رو نذاشتید؟!
به نظرم الدر اسکرول هم میتونه تو لیست باشه :yes:
سلام دوست عزیز
سعی کردم نسخه‌ی بهتر یک فرنچایز رو قرار بدم
ولی خب حرف و نظر شما هم درسته کاملا
الدر اسکرول هم کاملا شایستگی قرارگیری در این لیست رو داره و توی لیست اولیه‌ام که حدودا سی عنوان رو شامل میشد هستش
سلام
خدا قوت به جناب کرامت‌فر
قلم اولتون مبارک باشد!
جای یک مدال درست‌وحسابی، یک جنگ‌های صلیبی خوش‌ساخت، یه ارباب حلقه‌ها، یک فال‌اوت خفن‌تر یا اسکایریم بزرگ‌تر!
سلام آرین عزیز
خیلی خیلی ممنونم از لطفتون
البته تکنیکالی قلم دوم هست 😀 و این دومین مقالمه که توی سایت منتشر شده
راجع مدال افتخار هم صد در صد موافقم و قطعا توی لیست‌های بعدی خواهد بود
و البته الدر اسکرولز که ما نسخه‌ی افلاین مخصوص نسلی هشتی ازش نداشتیم
مرسی از کامنت خوبتون دوست عزیز
سلام
قربان شما!
بنظرم لیست رو ویرایش کنید و بجای نام بازی
از اسم سری استفاده کنید
بعد میتونید زیرش از بهترین بازی سری طبق متا هم نام ببرید مثلا
شپرد عزیز همون جور که در تیتر هم اومده، این مقاله راجعه بازی‌های برتر هست و نه سریهای برتر …
درسته در مقاله‌ی امروز فقط از فرنچایزها بازی داشتیم ولی بخش دوم و سوم بازی‌های تکی رو هم شامل میشه
آخه دد اسپیس دو دنباله داره
مکس پین دو داره
افت فور دد داره
پرینس هم بعد از تو ترونز دو نسخه دیگه ازش منتشر شده:-|
شپرد نوشتیم که تو نسل هشتم …
دنباله‌هایی که گفتی توی نسل هفتم بودن
البته حرفتو هم کاملا رد نمی‌کنم دوست عزیز
صرفا به خاطر کیفیت بالاتر عناوین دومی بوده که اونا رو انتخاب کردیم
ممنون بابت توجهتون
ول کنید این حرفارو
تو این چند روز اخیر دوبار اسم گانسلینگر اومد و من هی یاد این بازی افسانه ای میفتم
خیلی بازی خوبی بود!
از طنز زیباش بگیر تا همین دوئل ها که به درستی بهش اشاره کردی ( چندین بار تو بازی پیشرفت میکردیم بعد یهو زرت میزد تو ذوقمون:-D ، برمیگشتیم اول مرحله )
دوئل ها هم که خیلی جذاب بود
هماهنگ کردن دست راست و چپ برای هدف گیری و پیدا کردن جای درست تفنگ واقعا سخت و جذاب بود ، اون بخش دوئلی رو هم که گذاشتن واقعا درست بود ، من خودم بیشتر از خود بازی دوئل کردم:-D:-D
.
پرینس هم که هنوز که هنوزه برای من و خیلیای دیگه بهترین فرنچایز پلتفورمره
نمیدونم یوبیسافت چطوری اون موقع همچین بازی ای ساخته که هنوز لول دیزاین و فیزیکش در بهترین حالت ممکنه!
دقیقا درسته دوست عزیزم
واقعا پرنس او پرشیا بازی بی‌نظیری بوده
الان همین اساسینز کرید هم یه جورایی ماحصل همین پرنس او پرشیا محسوب میشه دیگه این همه طرفدار داره و …
راجع دوئل هم دقیقا باهات موافقم 😉
مرسی از کامنتات دوست خوبم
بنظرم یوبیسافت باید Splinter Cell رو احیا کنه.و EA هم بازی Mercenaries رو .درسته بازی شاخی نبود ولی ویژگیهای منحصر بفردی داشت.
بله دقیقا دوست عزیز
بازی‌های بی‌نقص نبودن ولی برای طرفداران هک اند اسلش کاملا ارزش تجربه کردن داشتند
لذت بخش ترین قسمت های max Payne 2 برای من، یکی اون قسمتی که باید از کابوس مکس فرار میکردیم( اولین بار وقتی بچه بودم بودم دیدم اون جا رو، وقتی که مکس دو تا میشد خیلی خوشم می اومد ( بازی های قدیمی رو به جز این یکی بیش تر وقتی بابام بازی میکرد دیدم
واکثرشونو خودم بازی نکردم
Resident 3,4,5. هیچ کدومو بازی نکردم فقط نگاه کردم 😀
gta iv,البته خودم ۳ بار تمومش کردم
gta san Andreas شش بار تموم! 😀
و….))
دومین قسمت مورد علاقم از مکس پین ۲، هر وقت کنترل مونا رو به ما میداد 🙂 خیلی منعطف بود و همیشه موقع صحنه آهسته، حرکت ژیمناستیک میرفت خیلی باحال بود.
Rayman legend هم بی نظیر. هنوز سیدی ps3 شو دارم. 🙂 به قول شما، قسمت موزیکال بازی خیلی خوشایند بود و همیشه آدمو به وجد می آورد.
Gunslinger هم دوست داشتنی
Bioshock infinite هم شاهکاری بی مانند،که حال و هوایی که داشت تو هیچ بازی دیگه‌ای ندیدم.
ولی متاسفانه بازی های دیگه این لیست رو بازی نکردم :cyclops: ولی در عالی بودنشون
شکی نیست.
خیلی ممنون از آقای کرامت فر که زحمت این مقاله زیبا و خواندنی رو برامون کشیدن :beer: 🙂
خیلی ممنون دوست عزیز بابت این کامنت قشنگتون و ممونم بابت لطفی که به بنده داشتین
متشکرم بابت اینکه وقت ارزشمندتون رو صرف خوندن مقاله‌ی من کردید
آقای کرامت فر ببخشید یک سوال داشتم:
.
.
اسپویل مکس پین ۲
.
.
فکر کنم موافق باشید که صحنه مرگ مونا و زانو زدن مکس پیش بدن نیمه جانش یکی از زیبا ترین صحنه هاست.ولی یک جایی خوندم اگر بازی رو با آخرین درجه سختی برید، مونا زنده میمونه! میخواستم بدونم آیا شما این صحنه رو دیدین؟
.
.
.
و باز هم تشکر میکنم ازتون
اسپیول:
دوست عزیز بله این صحنه رو دیدم ولی با توجه به چیزی که توی مکس پین سه دیدم، پایان کنون و یا همون پایان اصلی، همینیه که داخلش مونا می‌میره دوست عزیز …
پایان مکس پین دو کلا یک ابهام خاصی هم داره و میشه به اشکال مختلفی تفسیرش کرد …
بله درسته موافقم باهاتون :yes:
قربان شما دوست عزیزم
مقاله خیلی عالی و بجا بود و انتخاب ها هم حرف نداشتن. :yes: :rose:
دستت درد نکنه محمد جان بابت این مقاله و توضیحات زیبا.
هرچند یادآوری این عناوین داغ دلم رو تازه کرد. 😥 :brokenheart:
لامصب اکثرشون هم عناوینی هستن که مشابهشون تو بازار یا نیست یا کمه.
مگه اصلا داریم بازی مثل the darkness?! با اون فضای غمگین و تاریک با گیم پلی عجیب که مخلوطی از سلاخی و شوتر بود!
مگه داریم مثل prince of Persia با اون معماری “تقریبا” ایرانی و گیم پلی جادویی؟!
مگه سم فیشر اصلا رقیب هم داره با اون عینک بی نظیر!؟
از بایوشاک و دد اسپیس و باقی شاهکار های لیست هم که هرچی بگم کمه.
امیدوارم تو نسل ۹ به استراحت این عناوین پایان داده بشه و با گرافیک و قابلیت های چشمگیر این نسل بترکونن.
نوید جان دست شما درد نکنه بابت این که لطف کردین و مقاله‌ی من رو خوندید
باعث افتخار منه که خوشتون اومده
خودم هم واقعا با یاد بازی‌های این لیست دلم می‌گیره … وقتی به این فکر میکنم که اگه مثلا ما تو نسل هشت، اسپلینتر سل و یا مکس پین و یا بایوشاک جدید داشتیم، الان چقد نسل هشت پربار‌تر و خفن‌تر بود
نوید عزیز در رابطه با همتا نداشتن بعضی عناوین این لیست، واقعا ممنونم از توجهتون چون‌که اصلا در ابتدا عنوان مقاله همین بود
واقعا دارکنس دو، بازی شوتر اول شخصی با داستان عاشقانه همتایی نداره
اسپلینتر سل با اون عینک دید در شبش همتایی نداره
دد اسپیس یک عنوان اکشن بقای اسکای فای، همتایی نداره و …
مرسی ازت نوید جان بابت این کامنت عالی
کاشکی میتونستم پینش کنم 😀
دمت گرمه محمد جان. :heart:
فقَط خواستم راجع به اون تیکه که در مورد castlevania 2 گفتی تا الآن نمیدونستی متای بازی انقدر پایین تر از کیفیتش هست بگم که اتفاقا منم اولین بار که کلمه ی متا از نزدیک به گوشم خورد سر همین بازی بود. رفته بودم برای خرید گیم که به یکی از مشتریا اینو پیشنهاد کردم بخره چون خودم بازی کرده بودم و لذت برده بودم. ولی یدفعه دیدم اون مشتری در مقابلم جبهه گرفت که کجاش بازی خوبیه! مگه از نقدها و متای پایین بازی خبر نداری!
بعد ازش پرسیدم خب والا من که بازی کردم و کلی هم لذت بردم، حالا تو بگو مشکل بازی چیه؟
که یدفعه شروع کرد یسری ایراد بتی اسرائیلی بگیره. 😀 گفت نمیدونم یجوری بود! اینکه همش بین چند جهان، مخصوصاً زمان حال که تکنولوژی هست و گذشته و جهان جادوییش تله پورت میشدیم اعصابم رو خورد میکرد! 😐 😐
خواستم بگم محمد جان شاید اگه من و تو هم اونزمان میدونستیم متای بازی چیه تو تجربه مون تأثیر منفی میذاشت ولی تجربه ی مشابهی که داشتیم نشون میده که نه بازی واقعا خوب بوده.
کاش نویسنده های سایت هم بدون دونستن متا، بازیها رو تجربه و نقد میکردن تا شاهد خالص ترین نقدها باشیم
نوید جان دقیقا با حرفت موافقم
وقتی بدونی متای یک بازی کمه و مثلا از نظر منتقدین بازی موفق نبوده، ناخودآگاه روی تجربت تاثیر منفی می‌ذاره … اینو کاملا کاملا قبول نوید جان
ولی یه نکته‌ای بگم
گاهی وقته متای بازی کمه، خیلی کم، و تو اولش با میلی بازی رو شروع می‌کنی … بعد که چند ساعت می گذره و کیفیت واقعی اثر رو می‌بینی، اگه اثر اندرریتد باشه، اون موقع احتمال داره واقعا فارغ از اینکه متای بازی چی هست، جذبش بشی و عاشقش بشی …
حقیقتا من برای می اسفکت اندرومدا و دیزگان همچین حسی داشتم … واقعا حق این دو تا بازی متای ۷۱ نیست …
مرسی بازم نوید عزیز بابت نظرات قشنگت
از وقتی پرینس بازی کردم هیچ پلتفورمر سه بعدی ای چشمم رو نمیگیره
نه توم ریدر نه آنچارتد واقعا برام در حد سری افسانه pop نیستن ( جز نسخه ی منفور پنج )
حالا آنچارتد و توم ریدر “تا حدودی” به هم نزدیک هستن و میشه با هم مقایسشون کرد. ولی prince of Persia واقعا خیلی متفاوت از اینا بود و بخاطر وجود جادوها و یسری مهارت های فوق بشری از لحاظ پلتفرمر چالش برانگیز تر بود.
بهرحال pop واقعا بازی خاص و پشم ریزونی بود که امیدوارم دوباره شاهد نسخه‌های جدیدش باشیم.
شپرد جان جالبه که انچارتد برای بخش‌های پلتفرمینگش از پرنس او پرشیا الهام گرفته و ریبوته توم ریدر هم از انچارتد …
همین قضیه به تنهایی نشون میده که چقدر این سری پرنس او پرشیا تاریخ ساز و شاهکار هست
جا داره یادی کنیم از بازی Legacy of kane soul reaver که به خصوص نسخه اولش با این که اون زمان گرافیک ملاک نبود واسه تجربه یک بازی ولی گرافیک شاهکار به علاوه داستان گیرا و گیم پلی لذت بخش همراه با پازل های فراوان داشت واقعا گل سر سبد عناوین کریستال داینامیک بود حیف رها شده این بازی امیدوارم توی نسل ۹ دیداری مجدد با razel داشته باشیم
خیلی ممنونم دوست عزیز بابت کامنت خوبتون و نظری که دادین
امیدوارم نسخه‌ی جدید این بازی محبوبتون هم منتشر بشه
ممنون که وقت گذاشتید
وااااای عجب مقاله ای
حوصله کامنت گذاشتن نداشتم اما دلم نیومد نظر ندم
خیلی از خاطراتم زنده شد
Prince of persia 3: واقعا شاهکار بود. در رابطه با اون معنای مجسمه
معماهای این بازی اون زمان خیلی چالش برانگیز بودن (حداقل برای من) اما در کمال ناباوری این معما رو خیلی خیلی سریع و راحت رد کردم و اصلا جا خورده بودم
Max payne 2: شاهکار خالص بود
اون زمان خیلی انگلیسی بلد نبودم البته الآنم اونقدرا شاخ نیستم توی زبان ولی حداقلش متوجه خیلی از دیالوگ‌ها میشم (بیشتر به زیرنویس وابستم و لیسنینگ خوبی ندارم)
خلاصه اینکه خیلی چیزی از داستان نمی‌فهمیدم اما با گیم پلی زندگی میکردم( نا گفته نمونه که داستان هم یه جورایی جز گیم پلی محسوب میشه)
سلام دوست عزیزم
باعث افتخار بنده هست که مقاله‌ام رو خوندید و ازش رضایت داشتید
راجع مکس پین، باید بگم که منم اون زمان اصلا زبان بلد نبودم … ولی جالبه مکس پین در عین حال که داستانش خیلی خیلی پیچده است و کلی ریزه کاری‌ها داره، شمای کلیش رو میشد راحت متوجه شد مخصوصا تو نسخه‌ی یک و سه …
تو نسخه‌ی اول مثلا اینکه روز اول زن و بچه‌ی شخص به قتل می‌رسه و بعدش میخواد بره انتقام بگیره … اینو میشد بدون دانستن زبان هم فهمید… ولی ریزه کاری‌ها شو نه
ایشالا اگه عمری باقی بود یک روز داستان این سری زیبا رو توی گیمفا می‌نویسم
مرسی از کامنت قشنگتون دوست عزیز و روحیه‌ای که دادید
به نظرم بعضی بازیها ادامه پیدا میکنن خراب میشن و بهتره همون شاهکار زندانی شده تو تاریخ بمونن مثل Dead Space که نسخه سوم خراب کرد یا مکس پین که اصلا نسخه سومش معلوم نبود کالافه یا مکس پین مثل سری رزدینت اویل که حرف اولو تو ژانر ترسناک میزدن الان سایز ۱۲۰ شده تبلیغاتش (ولی خوب چیزیه ) مثل اساسینز که باید از اورجین اسمشو اساسینز نمیزاشت و به عنوان یک آی پی جدید پیرو اساسینز معرفی میکرد خیلی موفقتر عمل میکرد و خیلیهای دیگه
سلام دوست عزیز
متأسفانه دقیقا همینه که سریهای بازی بعضا نسخه به نسخه ضعیف‌تر میشن … منم خودم همون جور که تو مقاله گفتم، نسخه‌ی دوم دد اسپیس رو بیشتر دوست دارم و حتی مکس پین هم نسخه‌ی دومش رو گذاشتم و نه سوم
ولی نکته‌ای که وجود داره دوست عزیز اینه که ما فرنچایزهای ادامه‌داری هم داریم که نسخه‌ی جدیدشون هم همچنان عالی عمل کردن، مثل گاد او وار، جی تی ای، هیتمن، دووم، ولفنشتاین، انچارتد، گیرز او وار و هیلو، فارکرای و …
واسه همین نمیشه لزوما پیش بینی کرد که ادامه دار کردن یک سری لزوما با افت اون همراهه
برا همین گفتم بعضی بازیها.چون پتانسیل ادامه رو ندارن مثلا مکس پین داستانش تموم شده بود لزومی به ادامه نداشت.یا رزدینت اویل و اساسینز اگه با یک اسم دیگه به عنوان آی پی جدید معرفی میشدن خیلی موفقتر بودن چون ما با ذهنیت سریهای قبل بازیشون نمیکردیم مثلا از زامبی کشی بریم سمت جادوگرها و گرگینه ها .ذهنیت ما از رزدینت اویل زامبیه پس تغییر اینطوری تو ذوقی خوردنه باید اسمش عوض میشد.
اگه اسمشونو عوض کنن که کسی نمیخره اسمش رو میزارن همون بمونه به هوای بازیای قبلی بیای پولتو دور بریزی
من به شدت منتظر نسخه دوم bully و the punisher هستم
یادش بخیر این دوتا واقعا جزو خاطره ا‌نگیزترین بازی‌هان
واقعا امیدوارم نسخه‌ی جدیدی ازشون ببینیم
خسته نباشیدآقای کرامت فر لذت بردیم از خوندنش
خیلی ممنونم دوست عزیز باعث افتخار بنده هست
خیلی ممنون که وقت ارزشمندتون رو گذاشتید
مقاله جذاب بود خسته نباشید مخصوصا با قسمت پرنس خیلی حال کردم و دلم گرفت خاطرات بچگی برام مرور شد این بازی خدا پلتفرمر و هک اند اسلش بود بخدا خیلی ناب بود باس فایت های همین نسخه سوم رو در نظر بگیرید یا معماهای بازی و یا کاتسین های سینماتیک ..
در طول بازی مدام حالت شیطانی پرنس بیشتر می شد آدم احساس خفنی پیدا می کرد یجور احساس قدرت خلاصه یادش بخییر ;در مقاله جای سایلنت هیل خالیه یا OBESCURE
سلام دوست عزیز
خیلی ممنونم بابت کامنت خوبتون و خوشحالم که رضایت داشتید
نظرتون هم بسیار قشنگ بود و بله واقعا کات سین‌های سینماتیک پرنس سه هیچ وقت از یادم نمیرن واقعا … مخصوصا اونجاها که اولین بار به تاریکی آلوده شد و چون اسپیوله دقیقا نمیگم کجاش …
واقعا باس‌هاش هم بی‌نظیر بودن … و الان با کامنت شما راستش کلی هایپ شدم که دوباره برم بازیش کنم 😀
و اینکه قطعا سایلنت هیل هم شایستگی حضور در این لیست رو داره
بدون شک
کسلوانیا نسخه اولش یه شاهکار بود نسخه ی دوم معمولی و کاملا مشخصه چرا اینقد سقوط کرد متاش. اول اینکه بازی دوم از اون حالت کلاسیک هک اند اسلش یعنی دوربین ثابت در اومد. دوم اینکه یه کوچولو المان های اپن ورد به بازی اضافه شد که اصن جالب نبود برا این سری. سوم اینکه برخلاف بازی اول که یه فضاسازی گوتیک طور و استثنایی داشت ، نسخه ی دوم از لحاظ فضاسازی خیلی بد بود. مخصوصا جاهایی که تو شهر مدرن لندن بازی جریان داشت. به خیچ وجه حس ک حال کسلوانیا نداشت بازی دوم و دلایل شکستشم همین بود که خب به خاطر همون شکست تجاری و البته انتقاد گیمرا ، کونامی بیخیال این سری شد.
سلام دوست عزیزم
جدا از بحث سلیقه، قبول دارم که نسخه‌ی اول از نظر کلی خیلی بهتر بود … ولی واقعا نسخه‌ی دوم هم دیگه در حد متای ۵۸ نبود!
۵۸ یعنی یه بازیه بی داستانه بی گرافیک با یه گیم پلی آشغال! مثل بازی hatred!
دیگه کمه کمه باید متاش ۶۵ میشد!
ادامه دو بازی prototype و sleeping dogs رو کاش میتونستن بسازن اما حیف شرکت های هر دو بازی ورشکست شدند. چه چیزی میشدن با گرافیک های امروزی
سلام دوست عزیز
بله دقیقا این دو عنوان که شما فرمودین مدنظر خودمم هستم و خواهند بود
ممنون از کامنتتون
واقعا باریکلا
به حق ترین مقاله ای که در تمام تاریخ تو گیمفا خوندم همین مطلب بود
انتخاب ها همه دوست داشتنی و خاطره انگیز
سلام دوست عزیزم
نظر لطفتونه
خیلی خوشحالم که خوشتون اومده و باعث افتخار بنده هست
خیلی ممنون که وقت ارزشمندتون رو صرف کردین