۱۰ دروغ بزرگ که باعث میشوند ۱۰ بازی جذاب را از دست بدهید؛ لطفا گول نخورید! – بخش دهم
۱۰ دروغ بزرگ
دنیای بازیها متاسفانه پر است از دروغ و حرفهای مضحک که حتی منتقدین هم دیگر زیاد میگویند چه برسد به کاربران. حرفها و نظرات افراد افراطی که خدا نکند با یک چیزی مشکل داشته باشند و دشمن شوند، چون دیگر تا ابد ذهن تکبعدیشان نمیتواند غیر از آن را قبول کند. همهی ما بارها از این قبیل حرفها و دروغها شنیدهایم که در مجامع بازی یک کلاغ و چهل کلاغ شدهاند، هر کسی هم میرسد یک چیزی میگذارد رویش و میدهد دست بعدی تا نهایتا یک دروغ بزرگ درست شود که ذرهای هم با واقعیت همخوانی ندارد و خیلی وقتها باعث میشود بسیاری از بازیبازان سراغ برخی بازیهای عالی و جذاب نروند. امروز دقیقا دست گذاشتهام روی ۱۰ تا از این دروغهای بزرگ که در مورد ۱۰ بازی جذاب و باکیفیت، یک کلاغ و چهل کلاغ شدهاند و آنقدر دهان به دهان چرخیدهاند که باعث شدهاند از فلان بازی جذاب یک هیولا خلق شود که کلا غیر قابل بازی است و خیلیها به همین خاطر سراغش نرفتهاند. البته خب این مقاله نظر بنده است و شاید برخی از شما با این لیست موافق نباشید و یا شاید فکر کنید برخی از اینها دروغ نیستند. بدون شک نظر هر کسی محترم است، ولی این مقالهی من و نظر بنده است که منت گذاشته و مطالعه میفرمایید. پس اگر تا اینجا با من همراه بودهاید و یا از ۹ قسمت قبلی این سری مقالات لذت بردهاید، شما را دعوت میکنم به مطالعهی ادامهی مطلب قسمت دهم “۱۰ دروغ بزرگ که باعث میشوند ۱۰ بازی جذاب را از دست بدهید.”
۱۰ – بازی F.E.A.R ۳ یک بازی خیلی ضعیف بود
بیتردید یکی از آن قبیل فرنچایزهای خیلی جذابی که کار خود را فوقالعاده شروع میکنند ولی کمکم افت کرده و تقریبا از یاد میروند، سری بازیهای F. E. A. R هستند که نام جالبی هم دارند و ترس را به صورت خلاصهی کلمات، در نام خود تداعی میکنند. زیرا در واقع نام F. E. A. R به معنای First Encounter Assault Recon است که سازندگان به زیبایی با مخفف آن، نام «ترس» را روی بازی قرار دادهاند. این سری زیبا که در ژانر شوتر اولشخص و وحشت قرار داشت در سال ۲۰۰۵ کار خود را با نسخهی اول آغاز کرد و با عرضهی یک بازی معرکه، همگان را به خلق یکی از ماندگارترین و موفقترین فرنچایزهای این سبک امیدوار کرد. غافل از آن که قرار است همین نسخهی اول با متای بینظیر ۸۹ بهترین بازی سری باشد. نیویورک تایمز در مورد بازی نخست سری نوشت «به همان هیجان و استرسزایی Half-Life» که واقعا این جمله افتخاری تاریخی برای این بازی قلمداد میشد که نامش را کنار شاهکار Half-Life آورده بودند. در ادامه، این سری روندی نزولی را طی کرد و نسخهی دوم یعنی F. E. A. R. ۲: Project Origin با متای ۷۹ به موفقیت بازی اول نبود و نسخهی سوم یعنی F. E. A. R. ۳ نیز که در این بخش از لیست صحبت از آن است، به موفقیت بازی دوم نرسید. البته هر ۳ بازی عناوین جذاب و خوبی هستند ولی خب در مقایسهی آنها با یکدیگر، مشخص است که روندی کاملا نزولی را طی نموده و افت کردهاند. داستان کلی سری حول محور یک وجود فراطبیعی که به شکل یک دختربچه (که بعدا مشخص میشود نام او آلما است و داستان تلخ و شومی داشته) ظاهر میشد، میچرخید. یک گروه ویژه هم با همان نام بازی یعنی F. E. A. R مسئول تحقیق کردن در مورد این موضوع و به دست آوردن پاسخ بودند. در بازی نخست، شما در نقش یک عضو این گروه یعنی Point Man که پروتاگونیست بازی بود قرار میگرفتید که گاها رفلکسهای عصبی و فراطبیعی از خودش نشان میداد و حضور موجودات ماورایی را حس میکرد.
۹ – بازی Quantum Theory ارزش یک بار بازی کردن هم نداشت
یعنی عمرا اگر بیشتر از چند نفر انگشتشمار حتی نام این Quantum Theory شنیده باشند. این بازی در واقع دقیقا از نظر گیمپلی شبیه Gears of War بود و چون آن فرنچایز شدیدا در بورس بود، به Quantum Theory اتهام کپی کردن زدند و نمرات خیلی خیلی افتضاحی به آن دادند، دقیقا چیزی مثل قضیهٔ God of War و اتهام کپی کردن که به Dante’s Inferno زدند. بازی Quantum Theory عنوانیست در ژانر شوتر سومشخص که توسط استودیو Team Tachyon ساخته شد و در سال ۲۰۱۰ توسط Koei Tecmo برای پلتفرمهای پلیاستیشن ۳ و ایکسباکس ۳۶۰ منتشر گردید. داستان بازی حول محور دو شخصیت به نامهای Syd و Filena قرار داشت که باید از یک برج عظیم و مخوف به نام «living tower» بالا میرفتند و دشمنان را از بین میبردند. بیشتر داستان بازی در این برج دنبال میشد و در ابتدا شما میدیدید که شخصیت Syd همراه با زنی به نام Nyx در حال فرار از یک برج است که در حال فروپاشی است. همینطور که جلو میروید و با دشمنان میجنگید، ناگهان میبینید که Nyx میافتد و در حال مرگ است. Syd میگوید که چون Nyx در واقع جزوی از برج است، با فروپاشی برج او هم از بین خواهد رفت. در نهایت Syd او را رها میکند و به وی میگوید «خوب بمیری». سپس داستان چند سال به جلو میرود و میبینید که Syd و برخی سربازان دیگر در حال نبرد در خیابان هستند تا راهشان را به برج زنده باز کنند. ماموریت آنها رفتن به برج و از بین بردن برج همراه با یک مادهٔ سیاه به نام «the erosion» است که زندگی بشر و بازماندههای این دنیای پساآخرالزمانی را تهدید میکند. در ادامه کلی اتفاقات دیگر رقم میخورد و بسیاری از موارد برای شما روشن میشود.
۸ – Slender: The Eight Pages در حد یک بازی ترسناک کامل نبود
دلیل نمیشود که چون یک بازی کوتاه است و مکانیسم سادهای دارد یک تجربهٔ کامل را به شما ارائه ندهد و اتفاقا عنوانی که در این بخش لیست ما قرار گرفته است نشان داد که میتواند با همین مکانیسم ساده و کوتاه، چند برابر بازیهای بزرگ وحشت، شما را بترساند. چند سال قبل شاهد بودیم که یک نام به سرعت بین تمامی مراجع و محافل گیمینگ رواج یافت و هر کجا که صحبت از یک عنوان خیلی ترسناک و مرگبار بود، قطعا نامی از Slender یا مردی به نام Slender Man نیز به چشم میخورد. این نام در ابتدا با یک بازی با نام Slender: The Eight Pages بر سر زبانها افتاد و اینترنت و فضای مجازی به سرعت پر شدند از ویدئوهای مختلف و ترسناک بازی کردن Slender که در عین سادگی و کوتاه بودن، ترس و استرس فوقالعادهای را همراه خود دارد. در واقع برای مدتی همه جا پر شد از ویدئوهای مخوف این بازی. همانطور که قبلا نیز اشاره کردهام “مخصوصا اگر در این حین یک دوست نامرد هم داشتید که شما را اضافه بر اینها در لحظهی دیدن Slender man میترساند دیگر ممکن بود واقعا سکته کنید!”
شما در بازی باید به دنبال ۸ قطعه یادداشت گمشده میگشتید و تنها یک چراغ قوه در اختیار داشتید. باید تمام مکانهای مختلف را میگشتید و در همین حین Slenderman نیز به دنبال شما بود و باید مراقب میبودید که یک لحظه هم در صورت او نگاه نکنید و با او روبهرو نشوید زیرا که این مساوی با مرگ بود. سازندگان Slender: The Eight Pages با خلق ترکیبی زیبا و ساده از «استرس بصری» به همراه المانهای وحشت موفق شدند تا بازی باکیفیتی در این سبک عرضه کرده و خیلی زود طرفداران زیادی را به سمت بازی خود جذب نمایند. Slender: The Eight Pages خیلی سریع و در عین شگفتی همگان، تبدیل به یکی از ترسناکترین بازیهای دنیا شد و انواع و اقسام ویدئوهای بازی کردن با ترس و سکته زدن بازیبازان هنگام بازی کردن آن منتشر میشد و خیلی زود نام آن در تمام دنیا پیچید. دلیل اصلی این موضوع هم شخصیت منفی اصلی یا آنتاگونیست بازی بود (که البته تنها شخصیت حاضر در کل بازی غیر از شما بود!) که مردی سیاهپوش با چهرهای ترسناک و دست و پاهای بسیار دراز بود و Slender man نام داشت. شخصیتی که ضربهی خاصی به شما وارد نمیکرد ولی دیدن آن برابر با مرگ بود! وقتی که با افکتهای تصویر میفهمید Slender Man به سرعت در حال نزدیک شدن به شماست، واقعا احساس میکنید که قلبتان میخواهد از استرس از درون سینه بیرون بیاید. اگر عاشق ترسیدن هستید در حق خودتان لطفی مرتکب شوید و این بازی را در محیطی بدون نور و با هدفون انجام دهید تا آن وقت متوجه شوید که آیا Slender: The Eight Pages بازی کاملی هست یا نه!
۷ – بازی Obscure یک بازی بیارزش بود
نام ObsCure را خیلیها اصلا نشنیدهاند و جدا از بازیبازان جدید، تعداد خیلی زیادی از بازیبازان حتی قدیمیتر نیز هیچ آشنایی با آن ندارند، چه برسد که آن را تجربه کرده باشند. اما هر شخصی که عناوین این فرنچایز به نام ObsCure را بازی کرده است از آن به عنوان یک وحشت-بقای خاص و جذاب یاد میکند. داستان بازی از این قرار است که با رخ دادن اتفاقات عجیب و غریب در مدرسهی Leafmore High، چند دانشآموز نوجوان به دنبال یافتن دوست گم شدهی خود به آنجا میروند و ناگهان خود را در شب، اسیر و گیرافتاده در مدرسه مییابند و حالا باید به دل وقایع عجیب و غریب رخ داده بروند و ترس و استرس مرگباری را تجربه نمایند. شما در بازی کنترل این ۵ دانشآموز را بر عهده دارید و باید در بخشهای مختلف مدرسه بگردید و با انواع و اقسام فرمهای مختلف دانشآموزان آلوده شده نیز مبارزه کنید. سپس این دانشآموزان متوجه میشوند که دشمنان به نور حساس هستند و با تابش مستقیم نور خورشید از بین میروند. چراغ قوهها نیز مقداری تاثیر بر این دشمنان دارند و آنها را ضعیفتر میکنند و هالهی سیاهی که دور آنها را فرا گرفته است از بین میبرند. در روند بازی، دانشآموزان در مییابند که توطئهای برای تزریق به دانشآموزان و تبدیل آنها به هیولاهایی جهشیافته در کار بوده است. سپس متوجه میشوند که اینها در اصل نتیجهی آزمایشاتی بر روی هاگهای یک گیاه کمیاب بوده است که این توانایی را دارد که عمر جاویدان به انسانها بدهد و در مییابند که پرستار Elisabeth و مدیر مدرسه به نام Herbert بیشتر از ۱۰۰ سال سن دارند، در حالی که تقریبا ۶۰ ساله به نظر میرسند. دانشآموزهایی که در بازی کنترل آنها را به دست میگیرید همگی دارای شخصیتهای کاملا متفاوتی هستند و جدا از داستان اصلی و کلی بازی، شاهد روابط درام، عاطفی، خانوادگی، عصبی و حتی عشقی شخصیتهای مختلف بازی نسبت به یکدیگر نیز هستیم که در یک فضای وحشت بقا بسیار جالب و خاص به نظر میرسند.
۶ – بازیهای Yakuza عناوین چندان باکیفیتی نیستند
در این بخش لیست برخلاف تمام مقالات قبلی این سری، صحبت از یک عدد بازی خاص نیست بلکه از یک فرنچایز صحبت میکنیم به نام یاکوزا. وقتی یک فرنچایز سالهاست که فعال است و دهها بازی مختلف از آن عرضه شده است، یعنی که کاملا از نظر اقتصادی موفق عمل کرده و طرفداران زیادی دارد، ولی برخی اصرار دارند که بگویند چون ما از این سری خوشمان نمیآید پس فرنچایز ضعیفی است و ارزش تجربه کردن ندارد. سری عناوین یاکوزا که در ژاپن با نام Ryū ga Gotoku (به معنای «مانند اژدها») شناخته میشوند، از آن دست عناوینی هستند که به ما نشان میدهند مردم ژاپن و سلیقهی گیمی آنها و بازار آنها و صنعت بازیسازی آنها کاملا با دیگر نقاط دنیا فرق دارد. صنعت گیم ژاپن برای خودش قوانینی دارد و بازیبازانش علایقی منحصر به فرد دارند و بازیهایی در آنجا کلی فروش میکنند که در دنیا حتی اسمشان را هم بلد نیستند بخوانند! البته حالا دیگر یاکوزا در این حد نیست که اسمش را نتوانند بخوانند و نامش را نشناسند، زیرا چند نسخهی غربی نیز دارد که البته همگی با دو ۳ سال تاخیر بعد از عرضهی نسخه ژاپنی در دنیا منتشر شدهاند و به این دلیل نسبت به خیلی از بازیهای ژاپنی شناختهشدهتر هستند.
۵ – بازی Condemned: Criminal Origins عنوانی بیکیفیت بود
تعداد بازیهایی که در نسلهای ششم و هفتم از زیر دستم در رفتهاند واقعا محدود و انگشتشمار هستند (البته در سبکهای مورد علاقهام)، ولی یکی از همین بازیهای محدود Condemned: Criminal Origins است که همیشه نامش در ذهنم مانده است و دوست داشته و دارم که بتوانم آن را تجربه کنم ولی تاکنون موفق به این کار نشدهام چون نسخهی پلیاستیشن برای این بازی وجود ندارد (البته نسخهی دومش برای پلیاستیشن ۳ هم موجود است). Condemned: Criminal Origins با خلق یک محیط پر از استرس و وحشت و جنون و ارائهی ترکیبی کمنقص از المانهای عناوین اکشن اولشخص به همراه وحشت و تلاش برای بقا، موفق شد تا بازخوردهای مناسبی را دریافت کند و این عنوان نهایتا از مجموع نقدها و نمرات خود، امتیاز متای ۷۸/۱۰۰ را کسب نمود که امتیازی خوب است، ولی برخی کسانی که بازی را تجربه کردهاند اعتقاد دارند که میشد امتیازی بیشتر از این هم به بازی تعلق داد. گیم پلی این عنوان، بیشتر بر اساس مبارزات نزدیک و حل کردن پازلهای مختلف مثل به دست آوردن اثر انگشت و جستوجو برای یافتن مدارک است. در واقع با این که در بازی سلاح گرم هم وجود دارد ولی Condemned: Criminal Origins یک شوتر اولشخص traditional نیست و بیشتر بر مبارزه با سلاح نزدیک تمرکز دارد. سلاحهای گرم در بازی برخلاف خیلی از شوترهای اول شخص، بسیار بسیار مرگبار هستند و اغلب مواقع، افراد تنها با یک شلیک کشته میشوند. سلاحهای گرم در بازی را یا باید پیدا کنید و یا از دشمنان بگیرید. وقتی که تیر این سلاحها تمام شود میتوانید از آنها به عنوان سلاح سرد استفاده نمایید. جالب است که دشمنانی که سلاح گرم دارند نیز یک مقدار مشخص از مهمات دارند که هر چقدر مبارزهتان با آنها بیشتر طول بکشد، تیر بیشتری از سلاحشان مصرف میشود و بعد از مردنشان تیر کمتری برای شما باقی میماند و به این ترتیب در بازی تشویق میشوید که دشمنانی که سلاح گرم دارند را خیلی زود و قبل از بقیه بکشید.
وقایع داستانی بازی به این شکل رقم میخورد که در ابتدای کار، شما کنترل پروتاگونیست بازی به نام Ethan Thomas که یک افسر SCU است را برعهده میگیرید و برای بررسی یک صحنهی قتل به یک ساختمان رها شده میروید که اطرافش پر است از مجرمین و روانیها. صحنهی جنایت مربوط به یک زن جوان است که آثار و زخمهای خفگی مشهودی دارد. اتان و همکارانش در صحنهی جرم اعتقاد دارند که این قتل، کار Match Maker است که یک قاتل سریالی میباشد که اتان در تعقیب اوست. بعد از جمعآوری مدارک، اتان و همکارانش بوی سیگار را متوجه میشوند و احتمال میدهند که این سیگار متعلق به مظنونشان است که هنوز در ساختمان است. آنها تصمیم میگیرند که جدا شوند و هر کدام به دنبال مظنون بروند و به این ترتیب ادامهی وقایع بازی رقم میخورد. اگر هنوز هم در نسل هفتم مشغول بازی بوده و علاقهمند به سبک وحشت-بقا نیز هستید، بد نیست تا سری به Condemned: Criminal Origins بزنید.
۴ – بازی I am Alive چون زیاد مشهور نبود پس عنوان خوبی نبوده است
یوبیسافت بیچاره شاهکار هم میسازد عدهای دروغگو بازی نکرده آن را میکوبند، چه برسد به بازی کوچکش که اتفاقا آنها هم بینظیر هستند. در این بخش صحبت از یک بازی کوچک کمتر شناخته شده ولی بسیار جذاب است. بازی I am Alive عنوانیست در ژانر بقا که توسط استودیو Ubisoft Shanghai ساخته شد و در سال ۲۰۱۲ توسط Ubisoft برای پلتفرمهای پلیاستیشن ۳ و ایکسباکس ۳۶۰ و رایانههای شخصی منتشر گردید. البته این بازی در ابتدا توسط استودیو Darkworks از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۸ در دست توسعه بود، ولی نهایتا Ubisoft Shanghai آن را در دست گرفت و این عنوان را تکمیل کرد. این بازی در یک فضای پساآخرالزمانی اتفاق میافتد و تمرکز آن رویارویی با ناامنیها و خطرات دائمی دنیایی پوسیده و خطرناک است و البته نمایش تاریکترین تمایلات بشریت به سمت وحشیگری و مادیگرایی. داستان این بازی یک سال پس از آن رخ میدهد که آمریکا یک فاجعهٔ عظیم را که به نام «واقعه» معروف است پشت سر گذاشته است که شامل زمینلرزههایی است که بیشتر شهرها را ویران کرده است. به دلیل صدمات پس از آن، بسیاری از مردم مجبور میشوند بدون منابع لازم و مورد نیاز زندگی کنند. دولت سعی میکند به شهروندان کمک کند، اما تلاش آنها بیفایده است. لوازم و منابع بسیار کم میشود و این باعث میشود شهروندان، آشفته و خشن و بیرحم شوند. یک مرد بازماندهٔ گمنام برای نجات همسرش جولی و دخترش مری به خانهٔ قدیمی خود در شهر خیالی هاونتون سفر میکند. هنگامی که او به آپارتمان خود میرسد، متوجه میشود که آنها برای رفتن به محلی امن، خانه را ترک کردهاند و او در همین حال نواری ویدئویی از عذرخواهی برای عدم حضور در کنار آنها ضبط میکند و میگوید برای پیدا کردن آنها همهٔ تلاش خود را خواهد کرد. هنگام رفتن، قهرمان داستان دختر کوچکی را میبیند که او را با دخترش اشتباه میگیرد و دخترک را از شر سه مرد متخاصم نجات میدهد. از اینجا به بعد کلی وقایع و اتفاقات داستانی رقم میخورد که واقعا جذابیت خوبی دارند و شما را علاقهمند به ادامهٔ داستان نگه میدارند.
شما شخصیت اصلی را از زاویهٔ دوربین سومشخص کنترل میکنید، ولی دوربین هنگام هدفگیری و شلیک به حالت اولشخص میرود. در برخوردها با بازماندگان متخاصم، بازیباز میتواند از تاکتیکهای مختلفی برای زنده ماندن استفاده کند که از آن جمله میتوان به مخفیکاری برای غافلگیر کردن دشمنان با یک حملهٔ سریع کشنده، انجام قتلهای مخفیانه با کمان و یا حتی استفاده از بلوف و ترساندن دشمنان با سلاحی که حتی ممکن است خالی باشد، اشاره کرد که یک المان جذاب و جدید بود. I am Alive با وجود خلق یک تجربهٔ کاملا یونیک و عالی، به خاطر این که توسط یوبیسافت ساخته شده بود موفق نشد تا بازخوردهایی شایستهٔ کیفیت بالایش را دریافت کند و این عنوان نهایتا از مجموع نقدها و نمرات خود، در بهترین حالت امتیاز متای ۶۶ و ۶۹ و ۷۵ را کسب نمود که واقعا باید بگویم حقش این امتیازات نبود و ارزش بازی بیشتر از این حرفها بود. مخصوصا وقتی از کسانی که این عنوان را تجربه کردهاند در موردش سوال کنید، اکثرا کیفیت بالای بازی و تجربهٔ جذابشان از آن را گواهی میدهند. خلاصهٔ کلام این که بازی I am Alive اصلا عنوان کمارزش و بیکیفیتی نیست و اتفاقا تجربهٔ آن هنوز هم خالی از لطف نیست، چون زیاد مشابهی ندارد.
۳ – بازی Dragon Age 2 یک بازی ضعیف بود
بله خب عنوان دوم Dragon Age از اکثر جنبهها ضعیفتر از بازی نخست بود و برای برخی بسیار ناامیدکننده بود، آن هم از سوی یک نقشآفرینی ساز کاربلد، ولی خب برخی مثل همیشه پا را فراتر گذاشتند و درگیر جوگرفتگی شدند (که آدم رو برق بگیره ولی جو نگیره) و دیگر میگفتند نسخهی دوم یک آشغال است و حقش صفر است و از این حرفها!! والا من که بازی کردم و دیدم اتفاقا بازی خیلی خوبی هم هست، با این که در حد نسخهی شاهکار اول نبود. بگذارید تا با توضیحاتی در مورد این فرنچایز آغاز کنیم. Dragon Age یک فرنچایز نقشآفرینی بینظیر است با پیشینهای قدرتمند و سازندگانی که متخصص ساخت RPG هستند. هر چقدر که از زیبایی و جذابیت این سری بگوییم باز هم کم است و تا وقتی آن را تجربه نکرده باشد نمیتوانید حرف بنده را درک کنید و با تجربهی آن، خود خواهید فهمید که نقاط ضعف کوچک عناوین این سری اصلا برای شما مهم نیستند و در برابر عظمت و زیبایی این دنیای پهناور حتی به حساب نیز نمیآیند. آزادی عمل فوقالعاده، تصمیمات مهم و حیاتی، مبارزات جذاب و تاکتیکی، شخصیسازی کامل حتی برای تمام شخصیتهای همراه شخصیت اصلی، دنیای بزرگ و زیبا با تنوع محیطی عالی، مبارزه با اژدهایان عظیم و پرابهت، انواع و اقسام دشمنان مختلف و… همه و همه از نکاتی هستند که در سری Dragon Age وجود دارند و آن را تبدیل به یکی از به یادماندنیترین ۳ گانههای تاریخ بازیهای رایانهای کردهاند. نسخهی اول Dragon Age یک عنوان فوقالعاده بود که نام این سری را به عنوان یکی از قدرتمندترین فرنچایزهای این ژانر مطرح کرد و در ادامه با انتشار بستههای الحاقی عالی برای آن، موفق شد تا بیشتر از قبل نیز بین بازیبازان محبوب گردد.
به همین دلایل بود که انتظارات از نسخهی دوم این سری بسیار بالا رفت و همه انتظار یک عنوان بینقص و شاهکار با متای بالای ۹۰ را داشتند که همین به ضرر نسخهی دوم شد. بازی Dragon Age 2 عنوانیست در ژانر نقشآفرینی که توسط استودیو بایوور ساخته شد و در سال ۲۰۱۱ توسط الکترونیک آرتز برای پلتفرمهای پلیاستیشن ۳ و ایکسباکس ۳۶۰ و رایانههای شخصی منتشر گردید. Dragon Age 2 با این که مثل بازی اول که متای ۹۲ را دارد یک شاهکار نقشآفرینی نبود، ولی باز هم توانست تا بازخوردهای بسیار مناسبی را دریافت کند و این عنوان نهایتا از مجموع نقدها و نمرات خود، امتیاز متای عالی ۸۲/۱۰۰ را کسب نمود که بیانگر یک بازی فوقالعاده باکیفیت است. حتما میدانید که نسخهی سوم این سری یعنی Dragon Age: Inquisition نه تنها توانست خاطرهی نه چندان خوب نسخهی دوم را پاک کند، بلکه ما را به یاد نسخهی اول قدرتمند این سری نیز انداخت و توانست تا در سال ۲۰۱۴ جایزهی برترین بازی آن سال را کسب کند که واقعا نیز به حق بود. نسخهی جدید این سری فوقالعاده نیر در دست ساخت است و امیدواریم که باز هم شاهد یک شاهکار دیگر باشیم. به هر حال باید بگویم که اگر نسخهی دوم را فقط به این خاطر بازی نکردهاید که فکر کردهاید یک بازی آشغال و بیارزش است بدانید که سخت در اشتباهید و این بازی همین الان هم از خیلی نقشآفرینیها بهتر است.
۲ – بازی Remember Me یک بازی معمولی بود
یکی از آن بازیهایی که واقعا جایش در این سری مقالات است و حتی باید در قسمتهای خیلی قبلتر به آن اشاره میکردم، زیرا واقعا در حقش ظلم و کملطفی شده است. Remember Me عنوانی بود که هر چند در بخشهایی مشکلاتی داشت ولی کفهی ترازو به سمت نکات مثبت آن خیلی سنگینتر بود. بازی Remember Me عنوانیست در ژانر سایبرپانک اکشن ماجرایی که توسط استودیو Dontnod Entertainment ساخته شد و در سال ۲۰۱۳ توسط کپکام برای پلتفرمهای پلیاستیشن ۳، ایکسباکس ۳۶۰ و رایانههای شخصی منتشر گردید. شخصیت اصلی بازی که دختری به نام نیلین است، یک شکارچی حافظه است که برای یک گروه مقاومت زیرزمینی به نام Errorists کار میکند و البته در ابتدای بازی، خود این شکارچی حافظه، شکار شده است و تقریبا تمامی خاطرات و حافظهی او توسط یک سازمان عظیم و قدرتمند به نام Memorize پاک شده است. تضاد محیطها و محلههای نابود شده و ویران شهر با مناطقی که ساختمانهای براق و بسیار زیبایی دارند کاملا مشهود است و به زیبایی بصری بازی افزوده است. طراحی ساختمانهای شهر بسیار با کیفیت انجام شده است و اغلب از طراحی اشکال بر پایهی گوشههای تیز و زاویهدار استفاده شده است که به نوعی با اتمسفر شهر و وضعیت مردم آن نیز همخوانی دارد. همچنین طراحی شهر در برخی قسمتهای داخلی و بیرونی، شباهتهای بسیار کمی به محیط شهر شیشهای Mirror’s Edge نیز دارد که این هم نشانهی دیگری بر زیبایی بازی است، زیرا بازی یاد شده یکی از خاصترین و زیباترین طراحیهای گرافیکی و شهرهای موجود در دنیای بازیها را در اختیار دارد.
گشت و گذار با نیلین در این دنیای زیبا واقعا لذتبخش است و شاید آن انتظاری که از دزدیدن و تغییر خاطرات در بازی داشتیم کاملا بر آورده نشد ولی این دلیل بر زیبا نبودن بازی نیست و اتفاقا بازی علاوه بر زیبایی بخش بصری، در بقیهی قسمتها نیز عنوان با کیفیتی است. Remember Me با وجود این که واقعا یک بازی خاص و جذاب و لذتبخش از همه نظر بود، موفق نشد تا بازخوردهای خیلی مناسبی که در حد کیفیتش بود را دریافت کند و این عنوان نهایتا از مجموع نقدها و نمرات خود، امتیاز متای ۷۲/۱۰۰ را کسب نمود که واقعا باید بگویم حق بازی خیلی بیشتر از این امتیاز بود. متای ۷۲ به خودی خود امتیاز بدی نیست ولی وقتی روی عنوانی مثل Remember Me قرار میگیرد آدم واقعا ناراحت میشود، زیرا همین امتیاز باعث شد تا شاید برای همیشه این فرنچایز خاموش شود. به شخصه این بازی را با دید نه چندان مثبتی آغاز کردم. به هر حال امتیازات بازی چندان رضایتبخش نبود و صحبتهای زیاد خوبی در مورد بازی نمیشنیدم. بازی را شروع کردم و هر چه جلوتر میرفتم شدیدا سعی میکردم که از بازی بدم بیاید و آن را رها کنم اما واقعا اینگونه نشد. نه تنها اینطور نشد بلکه هر چه بیشتر جلو رفتم علاقهام به بازی بیشتر و بیشتر نیز شد و علامت تعجب بزرگی برایم شکل گرفت که چرا از این بازی تا این حد بد گفتهاند؟ آیا جدیدا هر بازی که کپکام در آن دخیل باشد را به انتقام خراب کردن رزیدنت اویل میکوبند یا این که چون سازندهی بازی شناخته شده و مشهور نیست این بازی را هم به سرنوشت Lords of the Fallen دچار کردند؟ شاید منتظر بودند تا در بازی دوم این سازنده یعنی Life Is Strange، آنها را جدی بگیرند. به هر حال یک چیز را میدانستم و آن این بود که Remember Me بازی جذابی است که قطعا حقش بیشتر از این امتیازت عجیبش بود.
۱ – بازی Metro Exodus در حد ۲ نسخهی قبلی مترو نیست
در Metro Exodus هم مجددا در نقش آرتیوم قرار میگرفتیم و با ماجراجویی دیگری از وی همراه میشدیم، البته نه یک ماجراجویی شیرین و خیلی زیبا در طبیعت، بلکه یک ماجراجویی مرگبار و پر از هیولاهای جهش یافته. بازی تغییرات تقریبا زیادی به خود دیده و حتی تا حدی شبیه عناوین جهان آزاد شده بود، ولی تمام این تغییرات به خوبی در ریشهی این سری اعمال شده بودند و بازی کاملا یک متروی اصیل بود. در گیمپلی این نسخه شاهد نکات جدیدی نیز بودیم که عمق و تنوع خوبی به بازی بخشیدهاند. به عنوان مثال استفادهی شخصیت اصلی بازی از یک Crossbow که در فعالیتهای مخفیکاری بازی کاربردهای زیادی داشت و برای اولین بار بود که در این سری شاهد وجود چنین سلاحی بودیم. Metro: Exodus جزو عناوینی است که اگر سبک وحشت را دوست دارید باید حتما تجربه کنید و گول حرفهایی مثل این که این نسخه در حد بازیهای قبل نیست را نخورید.
پر بحثترینها
- بازیگر شخصیت اصلی Intergalactic نیل دراکمن را خدای بازیهای ویدیویی میداند و از همکاری با او هیجانزده است
- رکورد دیسلایک تریلر Concord توسط Intergalactic در یوتیوب شکسته شد
- رئیس ناتی داگ: تست بازیگری Intergalactic به اندازه انتخاب بازیگر نقش الی شگفتانگیز بود
- بازیهای انحصاری کنسولی بیشتری از پلی استیشن برای Xbox عرضه خواهند شد
- مدیرعامل ناتی داگ: Intergalactic دیوانهوارترین ماجراجویی ما است
- ظاهراً تریلر معرفی Intergalactic: The Heretic Prophet به تاریخ عرضه آن اشاره دارد
- دیجیتال فاندری تریلر Intergalactic را از نظر بصری شگفتانگیز توصیف میکند
- سازنده بازی Black Myth: Wukong بابت برنده نشدن در مراسم The Game Awards 2024 گریه کرد
- گپفا ۲۶؛ مورد انتظارترین بازیهای شما در سال ۲۰۲۵
- مدیرعامل مایکروسافت: طرفدار Xbox بودن یعنی تجربه بازیهای آن روی تمامی دستگاهها
نظرات
یادش بخیر FEAR 1
و از اون مهم تر I am Alive که واقعا عالی بود.
اگر بازی نکردین ، الان هم دیر نشده.
در مورد بازی های یوبی سافت کلا منتقدین بصورت پیش فرض ۱۵-۲۰ امتیاز بخاطر اسم یوبی سافت کم میکنن. بعد تازه به بازی نگاه می کنن.
دوباره آقای بابایی و مقاله ای بی نقص.۴ شماره اول واقعا درسته آخه من موندم مترو ۳ بی نظیر بود از داستان و گی پلی تا جهان سندباکس.
اسپم:آقای آقا بابایی یکی از دوستام یه بازی بهم معرفی کرد برای اندروید ولی من گفتم به درد نمیخوره تا اینکه دیروز گرفتمش.واقعا بنظرم یک سولز لایک عالیه و سازنده هاش با استعدادن اگه شما نقدش کنین خیلی خوب میشه.اسمش هست grimvalor واقعا گیم پلی خوبی داره
سلام خدمت اقای اقابابایی عزیز خیلی ممنون برای مقاله واقعا عالیه.
من بازیه i am alive رو خیلی سال پیش بازیش کردم و به شخصه خیلی ازش لذت بردم شاید در بعضی قسمت ها بزنه تو ذوق مخصوصا در حال حاظر ولی بازیه خیلی خوبی بود.
بازی slender که یه بازیه بشدت ترسناک هستش (کلا این سری همیشه جز ترسناک ترین ها بوده و هستش) پیشنهاد میکنم اگه علاقه به بازیه ترسناک دارید حتما حتما حتما اینو بازی کنید (کلی مقاله در مورد این شخصیت خوندم اخرش نفهمیدم راسته یا دروغ :laugh: کسی چیزی میدونه؟)
و در مورد مترو بگم یکی از برترین سه گانه های تاریخ هستش به نظر سری مترو از همه لحاظ واقعا شاهکار حساب میشن یه بازیه اخرالزمانی که محیط اخر الزمانی رو به بهترین شکل ممکن نشون میدن یه محیط یخ زده سرد بی روح و بسیار تاریک با اتمسفری سنگین با داستان بسیار زیبا که توی هر سه نسخه قشنگ ادامه پیدا میکنه و توی قسمت سوم به بهترین شکل ممکن به پایان میرسه با اتفاقاتی هیجان انگیز و غم انگیز موسیقی متن شگفت انگیز گیم پلی جذاب و خیلی چیز های دیگه خلاصه بهتون قول میدم هیچوقت از بازی کردنش پشیمون که نمیشید هیچ بار ها هم بازیش میکنید چون خودم اینطور شدم به نظر metro exodus اصلا نسبت به دوتای قبلی ضعیف نبود و از همه لحاظ بازم عالی عملکرد (فقط تنها مشکل صامت بودن شخصیت اصلی بود این یه مشکلی اساسی بود مخصوصا توی صحنه های احساسی بازی) ولی از نظر گیم پلی عالی بود داستان هم همینطور ولی تا حدودی از محیط های اخرالزمانی خوفناک دو نسخه قبلی فاصله گرفته بود (البته بی دلیل نبود چون داستان سفر شخصیت های بازی رو به دیگر نقاط دنیا دنبال میکرد) البته تو اواخر بازی دوباره برمیگشت به همون مناطق خوفناک دو قسمت قبلی و اینم بگم این قسمت داستان سری رو به بهترین شکل ممکن به پایان میرسونه و یاد اوری کنم بازی ممکنه برای هرکدوم از شماها یه پایان داشته باشه.
سلام و درود خدمت حمید عزیز. مثل همیشه دیدن نظر شما باعث خوشحالی و دلگرمیه حمید جان. خوشحالم برای افراد با شخصیت و فهمیده ای مثل شما می نویسم. بسیار از نظر زیبایی که مثل همیشه نوشتید ممنونم.
شرمنده ولی یکم توضیحات تو شماره بندیتون تکراری شده!
موافقم
بهتر نیست از این به بعد فقط اسم بازی رو بزنین رو تیتر هر بخش ؟
ایشالله برای ده تا قسمت بعدی 😀
شما که تمسخر بلد هستید بهتر نیست ابتدا و قبل از تمسخر فقط یک نگاه بسیار کوچک به متن بکنید که اصلا چنین توضیحاتی برای بازی ها وجود نداره در زیر اسم بازی و فقط اسم و کاور بازیه!!! واقعا که.
اقای اقابابایی عزیز اینا یه مشت کابر هستن که هیچ احترامی برای کارن نویسنده قاعل نیستن بهتره اصلا جوابشون رو ندید.
شرط میبندم حتی دو خط از مقاله رو نخوندن هنوز
حمید این ( یه مشت کاربر) جزو خوبای سایتن اگر هم نبودن باز احترامشون واجبه.
اگه اشتباه نکنم منظورشون توضیح هر تیتر بود مثلا
۵- بازی x بازی ضعیفی است.
ببخشید شرمنده یکم تند رفتم :blush: :rose: بازم ببخشید
دوست عزیز لطف کنید یک نگاه، فقط یک نگاه ابتدا به مقاله بکنید که ببینید اصلا توضیحاتی وجود نداره و اسم و کاور بازیه!!!
نه فکر کنم منظور اوژان اینه که دیگه اینهارو ننویسید
مثلا بازی دراگون ایج ۲ (بازی ضعیفی هست)
یا بازی ریمیمبر می (بازی معمولی هست)
همون اسم بازی باشه کافیه و یا از عبارات دیگری استفاده بشه تا از تکرار جلو گیری بشه
بازم از شما ممنونم :rose:
کی مسخره کرد؟
توهم توطئه داری دوست عزیز؟
یا دلت از یه جای دیگه پره؟
“کی مسخره کرد؟ ”
Commander shepard
خود نویسنده اومده اونجا گله گذاری، اونوقت داری از توهم حرف میزنی؟ 😐
من جواب دادم
متاسفانه تایید نشد
قصدم اصلا مسخره کردن نبود
صرفا تایید حرف اوژان بود با چاشنی شوخی خیلی لوس
اگه آقای آقابابایی ناراحت شدن من عذر میخوام واقعا
دمت گرم. منم ته دلم امید داشتم که قصد بدی نداشتی و از دل آقا سعید در میاری. :yes: :rose:
درود فراوان و چند باره بر شما دوست عزیزم نوید گل.
درود بر شما Commander shepard عزیز. در نظراتق بلی هم عرض کردم یک اختلاف نظر اصلا باعث نمیشه که ارزش شما که این همه لطف می کنید و وقت عزیزتون رو میذارید در مقالات و نظر می نویسید کمرنگ بشه. هیچ نیازی به عذرخواهی نیست اصلا. شما از مخاطبین خیلی فهمیده و عزیز ما هستید. گاهی اختلاف نظر شاید باشه ولی دشمن که نمیشیم. شما مثل دوست و خانواده ی من هستید. امیدوارم همیشه شاهد حضورتون و نظراتتون در سایت و مقالاتم باشم. خیلی ممنون از شعور و فهمیده بودن شما.
رود مجدد بر شما سجاد جان. خیلی ممنون از توضیح شما سجاد عزیز. Ozhan عزیز و فرمانده شپرد هم از مخاطبین عالی ما هستن و یک اختلاف نظر اصلا باعث نمیشه که من ارزش این که وقت عزیزشون رو میذارن برای مطالعه ی مطالب و نظر گذاشتن فراموش کنم. بسیار از هردوشون ممنون هستم که توجه دارن به سایت و مقالات سجاد جان.
درود مجدد نوید جان. واقعا مثل همیشه من رو شرمنده ی خودت کردی و میدونم که این قدر لطف شما اصلا قابل جبران نیست. خیلی خیلی از محبت شما و ارزشس که قائل میشی برای مطالبم ممنونم. همونظور که فرمودی نوید جان وقتی اسم مقاله “دروغ ها” هست باید حتما اون دروغ رو بگم که چی هست در مورد هر بازی. وگرنه اسم بازی رو بنویسم که میشه مثلا اندرریتد ترین بازی ها. باید اشاره کنم که از چه دروغی حرف میزنم و این دروغ ها در مورد خیلی بازی ها متفاوت هستن. واقعا ممنونم ازت نوید عزیز و گل بابت توضیحات عالی.
و این مقاله همچنان ادامه دارد…
آدم دلش میخواد اون جمله ی گزارشگر معروف رو به سعید آقابابایی بگه : خسته نباشی دلاور، خدا قوت پهلوان!
تو این بازیها واقعا دلم برای obscure میسوزه. مخلوط ژانر ترسناک و حضور یسری تینیجر خیلی باحاله. کلی فیلم با این سبک و سیاق ساخته شده ولی تو دنیای گیم خیلی کم شاهد همچین پدیده ای هستیم. امیدوارم ناتی داگ یا یه شرکتی با همین کیفیت بیاد و اون حال و هوای فیلم های تینیجری و مدرسه ای رو به دنیای گیم بیاره.
درود بر نوید عزیز و گل. سلامت باشی نوید جان. تا این نظرات شما هست و این حمایت و دلگرمی رو میبینم که خستگی معنا نداره. افتخار میکنم که وقت عزیزتون رو میذارید برای خوندن مقاله. واقعا متشکرم ازت نوید عزیز.
اسم dragon age 2 اومد داغ دلم تازه شد.
لامصب کاراکتراش خیلی خوب بودن(به جز بعضیاش).
آخرم نفهمیدم مشکل ملت باهاش چی بود.
با سلام خدمت استاد اقا بابایی و تشکر بابت قسمت جدید
دراگون ایج ۲رو میشه دو جور حساب کرد اگه به عنوان دنباله دراگون ایج اورجین حساب کرد بله بازی ضعیفه ولی اگه به عنوان بازی جداگونه حساب کنیم یه بازی عالیه مخصوصا توی داستان و شخصیت پردازی
درباره مترو هم هر کی گفته مترو ۳بازی بدیه فقط بهش یه چیز میگم اگه مترو بازی بدی بود چرا پس با اینکه فقط یه تیم کوچک اوکراینی اونو تو وسط اختلافات سیاسی و در بد ترین شرایط ساخته بودن در خیلی چیز ها از بازی فار کرای ۵که همون سال اومده بود بهتر بود با اینکه تیم و بودجه بیشتری برای فار کرای ۵ بود ؟
مجید حق نگو
چشم گرافیک هیلو اینفینت سال ۲۰۲۱ از کیل زون شادو فال سال ۲۰۱۴بیشتره
سلام خدمت شما مجید جان. خیلی ممنون که لطف کردید و نظر گذاشتی مثل همیشه. باعث افتخار منه که رضایت داشتی از مقاله. بسیار از نظر زیبات ممنونم.
فک کنم تا همه ی بازیارو اینجا جا ندین ول کن نیستین
ولی لیست باحالیه همینجوری ادامش بدین
ببخشید شما نخونید مطلب رو نظر شخصی نویسنده هستش و گفته که ممکنه اصلا به نظر شما این درست نباشه یه جورایی منظورش اینه شاید اصلا جاشون تو لیست نباشه ولی به نظر نویسنده در حقشون کم لطفی شده.
بعد این عناوین رو قرار داده و یه سری توضیح مختصر راجبشون داده تا هیچکس هیچ شکی در موردشون نداشته باشه همین.
نه منم نگفتم که شما میگید مقاله بدیه فقط در مورد مقاله یه توضیح کوچیکی دادم همین.
وقتی عنوان تیتر در مورد دروغ گویی هست دیگه نظر شخصی محسوب نمیشه و فکت حساب میشه .
خیر هرگز فکت نیست. من اصلا چطور میتونم فکت صادر کنم. من یک رای و نظر دارم که می نویسم. اینها دروغ هایی از نظز بنده هستن. هر کسی بنویسه یه دروغ هایی رو از نظر خودش می نویسه در مقاله.
درود مجدد حمید جان. خیلی ممنون از توضیح خوب شما.
درود بر شما. خیلی ممنون که لطف کردید و نظر گذاشتید. والا تا جایی که بازی هایی یادم بیاد که حس میکنم در حقشون مقداری اجحاف شده ادامه میدیم. تشکر از همراهیتون.
اگه مقاله ی بعدی ای درکار باشه homefront the revolution به نظرم گزینه ی خوبیه. البته باز شما بهتر میدونین ولی من که بعد بازی کردنش خیلی جا خوردم. با اون نمره ی متا و تعریفایی که شنیدم انتظار یه فاجعه رو داشتم نه یه بازی در اون حد. اگه بعضی مشکلات فنیشو در نظر نگیریم (که تو نقدا خیلی اغراق شده بود. من که کلا یه چن تا باگ که خیلیم مهم نبودنو تو بازی دیدم و اینکه بعد رفتن به gunsmith یا سیو شدن بازی یه چن ثانیه ای گیر میکرد) تجربه ی خوبی میتونه باشه. داستان در سطح قابل قبولی بود. گیم پلی هم خوب بود مخصوصا اینکه میشد یه سلاح رو به سه روش مختلف استفاده کرد خیلی خوب کرده بود گیم پلیو. از استدیوی سازندش خبری نیس؟ قرار نیس نسخه ی جدیدش بیاد؟ به نظرم اگه مشکلات موقع ساخت بازی پیش نیاد میتونن یه بازی خوبی بسازن. همین homefront the revolution هم پتانسیل اینو داشت که بازی خوبی بشه ولی مشکلات حین ساخت بازی خیلی بهش ضربه زد.
هرکس در مورد فرنچایز مترو بد گفت، آدرس بدید جنازشو پست میکنم 😀
ممنون از آقای آقابابایی گل، این سری مقاله واقعا نیاز بود تا تفکرات منفی از دور بعضی بازیا ورداشته شه و دم شما گرم که این کار رو کردید :heart: :rose:
وای وای یادش بخیر ببین چه بازیای عالی توی لیستن
Remember me بازی خیلی خوبی بود واقعا
Obscure یک شاهکار واقعی بود که نسخه دومش هم اومد بی نظیر بود تو زمان خودش هیچ بازی مانندش نبود الانشم مانندش نداریم پیچیده و معما گونه و ترسناک عالی عالی
I am alive هم خوب بود
Fear 3 بازی خیلی خوبی بود تو سبک خودش یادش بخیر دو نفره بازیش میکردیم
انصافا هیچی نسل هفت و شیش نمیشه مخصوصا نسل هفت هر نوع بازی وجود داشت بازی های داستانی زیاد و پر تنوع و محتوا از هر سبکی کلی بازی بود
دوست عزیز اصلا با نظرتون موافق نیستیم که میگید اگه سونی و کپ کام نبود نسل نسل ۸ مفت نمیارزید.
کاملا اشبتاه میکنید.
هم راک استار هم یوبیسافت.cdpr.فرام سافتور.کپ کام.ea.بتسدا و خیلی شرکت های دیگه عالی عمل کردند شاید یه عده ضعیف تر ولی در کل یه نسل عالی بود.
از نظر تعدادی بازی ها و شاهکار بودنشون نگم که واقعا عالی بود همه هم خبر دارن ازش.
اینا جز معدود دلیل هایی هستن که باعث میشن نسل ۸ رو یه نسل واقعا عالی در نظر بگیریم.
منظور من از لحاظ تنوع و تعداد آیپی هاس و شاهکارهایی که تاثیرگذار بودن و کمپانی هایی که تو نسل هفت کلی آیپی جدید خلق کردن و سه گانه های شاهکار، کجای ea خوب بود؟مزخرف و منفور ترین کمپانی نسله،یوبیسافت رو خودم دوست دارم و تمام بازیاش رو بازی میکنم اما مثل نسل هفت نبود سی دی پراجکت رو قبول دارم فرام سافتور هم تو کامنتم بهش اشاره کردم بلاد بورن که انحصاری سونیه و هک اند اسلش که بهش اشاره شده در کل اگر همین چند عدد کمپانی و بازی مخصوصا سونی نبود نسل بدرد نمیخورد بازی های تاثیر گذار و شاهکار کمتر بودن سه گانه ای در کار نبود ریسک و آیپی جدید خبری نبود جز سونی هیچکی ریسک نکرد راکستار که یدونه بازی ردد دو داد که همه پسند هم نیست حاضر نشد با اون ثروتش یدونه bully 2 بسازه شما یه سر بزنید به نسل هفت و شیش ببینید چه آیپی هایی خلق شد و سه گانه هایی عرضه شد بایوشاک مس افکت بتمن آرخام و کلی بازی دیگه این نسل برای سونی و کپکام و فرام سافتور خوب بود بیشتر در کنارش بازی های دیگه ای اومدن که سرگرم بشیم نسل هشت بحث ها فقط روی گرافیک بود داستان و گیمپلی نقشش کمرنگ شد و نابود شدن نسل بعد هم بحث گرافیک و فریم و ری تریسینگ اینجور مزخرفاته کلا فاتحه گیمینگ خونده شده همین سونی و چهارتا کمپانی مثل کپکام نباشن دیگه هیچی
موافقم ، البته دارم از تاریخی میگم که cd اختراع شد و نسل ۵ ، ۶ ، ۷ انقدر عنوان جدید و بازی شاهکار زیاد بود که یه سری رو وقت نمیکردی بازی کنی البته نسل ۸ خوب بود من بهترین بازی عمرم رو در همین نسل انجام دادم ولی واقعا کسایی که نسل های گذشته یه گیمر حرفه ایی بودن میدونن چه شاهکاره و فرنچایز هایی خلق شد امیدوارم نگرش استودیو ها و شرکت ها در نسل ۹ عوض شه و دوباره شاهد اون روزای تکرار نشدنی بشیم روزایی که یکی داشت اویل میزد یکی تومب رایدر یکی گاد اف وار یکی دویل می کرای یا دینو کریسیس یکی مس افکت وووووووو اصلا نمیدونستم کدومو بازی کنی اول ، متاسفانه در نسل ۸ شاهد ادامه خیلی از عناوین که نبودیم هیچ شاهد ادامه نه چندان جالبی بودیم از بازی ها و بسیاری از استودیو ها رو به افول رفتن که این بزرگترین زخم نسل ۸ برای من گیمر هست البته بازم میگم نسل کم عناوین شاهکار و عالی نداریم اما خب نسل های گذشته تر واقعا طلایی بود ….
حقیقتا الان که شفاف سازی کرده تا حدودی باهات موفق هستم مخصوصا در مورد گرافیک و ری تریسینگ اینا کاری کردن که خیلی از افراد حتی توانایی مالی رو برای خرید سیستم نداشته باشن.
دوست عزیز مثل اینکه غیر از بازیهای سونی و کپ کام چیز دیگه ایی رو بازی نکردی !!
من کنسول های نسل پنج و شیش و هفت رو هنوز دارم و با اینکه کنسول نسل هشت رو دارم
ولی همش در حال بازی کردن بازی های نسل شیش و هفت هستم و اینقدری تنوع و سبک و آیپی ها زیاده که کلی سرگرم میشی و غرق در دنیای هنر و داستان و گیمپلی هاشون میشی
Alice Madness Returns
Lollipop Chainsaw
Shadows of the Damned
No More Heroes: Heroes’ Paradise
catherine
WET
Saints Row The Third
The Darkness 1 2
max payne 1 2
Silent Hill HD Collection
X-Men Origins Wolverine
Mirror’s Edge
Evil Dead: Hail to the King
eternal darkness انحصاری گیم کیوب بود یک شاهکار
mass effect
dead space
bioshock
و… صدها بازی دیگه که اسم ببرم طول میکشه خیلی بازی هایی رو نام بردم بیشتر که کمتر معروف بودن ولی عالی بودن و تجربه بی نظیری بود چندین ترابایت بازی دارم و خیلی برام ارزشمند هستند
اگر گیم رو دنبال میکنم تنها دلیلش همین وجود سونی و کپکام و دو سه تا کمپانی دیگس وگرنه صنعت گیم دیگه رو به نابودیه اگر نینتندو و سونی نباشند بازی های شاهکار که داستان و گیمپلی میمیرن
واقعا این اسمها و آیپیهایی که گفتی بینهایت ارزشمندن
مصخوصا مکس بین و دارکنس
که فراموش نشدنیترین بازیهای زندگیم هستن
امیدارم نسخهی جدیدشون رو ببینم واقعا
مرسی از کامنت خوبت و ببخشید دیر دیدم
درود بر شما. یک دنیا سپاس از نظرات زیباتون. بسیار لذت بردم از خوندن هر دو نظرتون.
fear 3 واقعا بازی قشنگی بود
i am alive هم یکی از بهترین هوش مصنوعی دشمنارو داشت واقعا بازی جالبی بود
تایید لطفا
آخ آخ
Obscure و condemned فوقالعاده بودن…
اتفاقا بازی metro exodus واقعا نسبت به دو نسخه قبل مخصوصا last light بازی ضعیف تری بود هم از بعد داستانی و شخصیت پردازی و هم از جهت فضا سازی که دیگه خبری نبود از اون محیط های تاریک و ترسناک که حتی بدون حضور هیچ دشمنی لرزه به تن گیمر مینداخت و همین عدم وجود ترس از محیط و دشمنا هیجان و استرس مبارزات کم کرده بود البته بعضی از قسمتای نسخه ۳ همون حس قدیم داشت ولی به طور کلی بازی خوبی بود ولی نسبت به دو نسخه قبل پسرفت حساب میشه
من مترو رو بازی میکردم و دوست داشتم نه بخاطر گیم پلی و داستان. بلکه بخاطر اتمسفر نابش. دوست داشتنی ترین لحظات مترو بره من وقتی بود که به جوامع پراکنده میرسیدم. بچه هایی رو میدیدم که هیچ تصوری از زندگی قبل از این موضوع ندارن و توی تعفن مترو شادن و دارن بازی میکنن. آرتیوم بالای تختش عکس درخت سبز میزنه تا بتونه عقده های زندگی خوب رو سرکوب کنه. تو اون اوضاع داغون مردم ناامید نشدن و کسب و کار راه انداختن یکی با فروش وسیله و یکی با تن فروشی. اینا بود که منو عاشق مترو میکرد. حالا شماره جدید مترو چیشده؟ من پیشرفت رو تو اپن ورلد کردن و اضافه کردن المان rpg نمیبینم. ممکنه کسی که مترو رو به عنوان یه کالاف زیرزمین بازی میکرده از نسخه جدیدش نهایت لذت رو ببره اما متروی جدید با اینکه بازی بسیار باکیفیتیه من نمیتونم با نسخه های قبلی مقایسش کنم.
چرا نمیتونی درواقع خب من هر وقت که مترو بازی میکردم میگفتم پیش خودم جاهای دیگه مردمی مونده به جز مسکو شاید بازی دیگه اون حس ترس و خفگی رو نداشته باشه ولی به شدت اتمسفر خوبی داره
من خودمم گفتم. بازی خیلی با کیفیته و منظورمم این نبود که کلا اتمسفر نداره. بحث اینه که اتمسفرش مترویی نیست.( بازی مترو منظورمه). مشخصا درام اتمسفر کم شده و ازونور به طراحی محیط مثلا بیابونش دقت شده که اصلا حس نمیده. باید بازی کنید تا متوجه حرفم بشید چیزی نیست که بشه تو بخش کامنت توضیح داد. بخوام کلی بگم آخرالزمان بازی واقعی نیست
خب دلیلش معلومه دوست عزیز داستان بازی از این قراره که افرادی که تو مترو زندگی میکنن سفری رو اغاز میکنن که ببینن دنیای بیرون جایی برای زندگی هست یا خیر (البته نه همشون) و توی این سفر و توی فصل های مختلف به انواع و اقسام محیط ها هم سر میزنن از بیابانی تا برگشتی دوباره به شهر مخوف dead city.پس طبیعی هستش که نسب به دو نسخه قبلی متفاوت تر باشه.
بسیار لیست جالبی بود تا جای ممکن ادامه بدید دستتون درد نکنه.
جالبه من بازی کوانتوم تئوری رو اتفاقی روی ۳۶۰ تجربه کردم جالب بود و اینکه در نظر دارم بازی i am alive رو هم تجربه کنم.
Obscure خیلی قشنگ بود هنوزم سی دیش رو دارم
با i am alive و remember me به شدت موافقم
من دوم یا سوم ابتدایی بودم که obscure رو گرفتم، نمیدونم چه فکری باخودم میکردم، لامصب سکوت بازی هم ترسناک بود،
لیست بسیار خوبی بود، به امید اینکه گیمرای فاز منفی کمی هدایت بشن و کمتر سر بازیای خوب حرف در بیارن
درود بر شما M2cian. یک دنیا سپاس از لطف و حمایت شما. باعث افتخار من هست که رضایت داشتید از لیست.
محسن جان مترو ۳دو تا پایان داره شاید پایان بد بازی رو دیدی ؟
احتمال داره، اره وسطای بازی یه خرابکاری کردم دیگه حالشو نداشتم از دوباره برم 😀 شاید همون باعث شد پایانش اونطوری بشه ولی در مورد اینکه ۲ پایان داشته باشه اطلاع دقیقی ندارم
نمیخوام اسپویل کنم ولی پایان بازی بر اساس تصمیمات کوچیکی که توی بازی میگیری متغیر هستش مثلا اگه تصمیم بگیری شخص مقابل رو بکشی یا فقط اون رو بیهوش کنی.
البته فقط همینا نیستن.
:yes: :yes: 🙂
اگه تو بازی ادم زیاد بکشی و ماموریت های فرعی بازی رو نری پایان بد میشه
خطر اسپویل
تو پایان بد ارتیوم زخمی میشه و میمیره ولی تو پایان خوب دوستای ارتیوم بهش خون میدم و زنده میمونه
ممنون، من کشتم یه نفرو اتفاقا فهمیدم خراب کردم ولی گفتم بزار ببینیم چی میشه خیلی حالم گرفته شد اخرش اونطوری شد ولی اینکه تصمیمات تاثیر بزارن و اخرش زنده بمونه عالیه ، من عاشق سری مترو هستم سری مترو و استالکر یه اتمسفر خاص و بی نظیر دارن و اون لهجه روسی که واقعا پلی دادنشون برام همیشه جذابه
ممنون از شما جناب آقابابایی خسته نباشید میگم خدمتون. لذت بردم از خوندن مقالتون
درود بر امیر عزیز و گل. یک دنیا سپاس از لطف و محبت شما امیرجان. سلامت باشید انشالله. واقعا از این حمایت و محبت شما متشکرم.
سلام و عرض خسته نباشید خدمت اقای بابایی عزیر مثل همیشه مقالتون فوق العاده بود در مورد سری FEAR بنده فقط نسخه اول این سری رو بازی کردم و نهایت لذت رو هم بردم و باهاش حال کردم سری یاکوزا رو هم همیشه دوست داشتم تجربه کنم و اگه فرصتش شد حتما تجربش میکنم در مورد سری METRO هم بنده دو نسخه اول این سری رو تجربه کردم که فوق العاده بودند در کل متأسفانه صنعت گیم رو جوی مسمومی فرا گرفته و خوب وجود چنینن مقالاتی میتونه گیمرها رو اگاه کنه در کل بازم ازتون تشگر میکنم امیدوارم با قدرت به کارتون ادامه بدید
هر کی میگه بازی metro exodus یک بازی بی ارزشه یک نوب س.گ به تمام معنا هست
درود بر آرمین عزیز و گل. خیلی ممنون که وقت عزیزتون رو اختصاص دادید به خوندن مقاله. افتخار میکنم که برای مخاطب فهمیده ای مثل شما مطلب می نویسم. خوشحالم از نظرتون مقاله مفیدی بوده.
به به واقعا مقالهی زیبایی بود سعید جان
به شخصه با بازی f.e.a.r 3 خیلی خاطره دارم و یادمه اون زمانی که نصبش کردم، واقعا عاشقش شدم و تا آخرش رفتم و خیلی لذت بردم. واقعا گانپلی خوبی داشت و از کاتسینهای جذابی هم برخوردار بود.
بازی بعدی این لیست که دوست دارم راجعش حرف بزنم remember me هست که بنظرم جزو بهترین اکشنهای زمان خودش محسوب میشه. اولا گرافیکش بازیش و طراحی محیط سایبرپانکیش که واقعا عالی بود. دوما هرچند تنوع دشمنهاش کم بود، ولی مبارزات لذت بخشی رو شامل میشد. متاسفانه هیچ وقت نتونستم این بازی رو تا آخر برم و همیشه وسطاش سیوام پاک شده یا… . حتما دوباره میرم سراغش.
سلام و درود خدمت شما محمد جان. بسیار خوشحال شدم مثل همیشه از دیدن و خوندن نظر زیبات محمد عزیز. باعث افتخار من هست که رضایت داشتی از مقاله. خیلی ممنون که وقت عزیزت رو اختصاص دادی به خوندن مقاله.
و البته عنوان Odin Sphere Leifthrasir که واقعا بازسازی فوق العاده ای از یه عنوان PS2 به PS4 بود
خیلی ممنون از شما جناب آقابابایی مقاله ی بسیار جالبی بود :rose:
درود بر شما امیر جان. یک دنیا سپاس از لطف و محبت شما. خیلی خوشحالم که رضایت داشتید. واقعا از این حمایت و محبت شما متشکرم.
این لیست بیشتر شبیه اندریتد ترین بازی ها بود
دمتون گرم
با سلام و خسته نباشید به آقای آقابابایی
در مورد بازی Quantum Theory همان روز های اول عرضه بازی رو تهیه کردم و بدون هیچ انتظاری ازش وارد بازی شدم و وقتی بازی رو شروع کردم و یکم رفتم جلو خیلی باهاش حال کردم و سیستم کاور گیریش رو دست داشتم و گیم پلی و گان پلی خوبی داشت و لذت بخش بود و اینکه منتقد جماعت همیشه دنبال دلیله که فقط بکوبه و بهانه تراشی بکنه
در مورد بازی I am alive هم بگم که واقعا بازی نابی بود و هر کسی که بازی رو انجام داده درکش کرده و کاش یوبی سافت همچین بازی هایی رو تو اولویت بندیش قرار بده تا دوباره مزه همچین بازی های ناب و خاص رو بچشیم
و بازی Remember me که عالی بود و مبارزاتش خوب کار شده بود و حیف که به همچین بازی هایی کمتر بها میدن واقعا الان جای همچین بازی هایی کمه ارزش اونا رو نمیدونن و این منتقد های لعنتی چنان بلایی به سر بازیها میارن که سازنده ها هم از ترس همچین اتفاق های ریسک ساخت همچین بازی هایی رو نمیکنن و خلاقیتی که دارن رو به گور میبرن و فقط بازی های رو میسازن که فروششون رو تضمین کنه و هر سال کال اف و فیفا و پی اس و امثال اینها که کپی سال قبل و قبل تراش هست که با عوض کردن شماره اون عنوان رو دوباره و دوباره عرضه میکنن و این ظلم رو هم به نبوغ خودشون میکنن و هم به همه ی بازی بازان
سلام خدمت شما سجاد جان. سلامت باشید انشالله. یک دنیا سپاس از لطف و محبت و نظر زیباتون. بسیار لذت بردم از خوندن نظرتون.
گذری کنیم از گذشته
نسل های ۵,۶,۷ برای گیمرهای ایرانی نسل فراموش نشودنی بود چرا
قیمت بازیها و کنسولها قیمت واقعی خودشون بودن و بالا نبود (یک دلار مساوی با ۶۰۰ یا ۷۰۰ تومنی که نسل ۵ کمتر هم بود ) من حقیقتا اون زمان گیمر نبودم سنی نداشتم و حقیقتا زیاد خبری از گیم نداشتم و از اواخر نسل ۷ بود که حسابی با گیم و گیمر جماعت اشنا شدم و همش هم به لطف دو بازیه call of duty modern warfare 2 و gta san andreas این دو شاهکار هیچوقت هیچوقت فراموش نمیشن و از اون موقع تا حالا پیاپی اخبار و بازی هارو دنبال میکنم و خسته که نشدم هیچ تشنه تر هم شدم.
تا قبل بالارفتن قیمیت دلار بازم خوب بود ولی الان دیگه واویلا شده. اصلا خرید بازی هم مشکل شده چه برسه به ارتقای سیستم و از نسلی به نسلی دیگر کوچ کردن.
برادر کوچ کردن از نسلی به نسل دیگر که هیچ الان متاسفانه متاسفانه بعضی از مردم حتی توانایی خرید کنسولای نسل ششم رو هم ندارن
این وضعیتا قابل تحمل نیست اینکه نتونی کنسول مورد علاقه ت رو بخری واقعا چیز عجیبیه تو دنیا واقعا ۵۰۰ دلار چقد ارزش داره که تو ایران برابر ۵ ۶ سال کار یه کارگره البته پس انداز یه کارگر
واقعا چه روزای خوشی بود بازی کرکی ۲۰۰۰ تومنی با یه سیستم بروز واقعا روزای خوشی بود تکرار نمیشه ولی باز امیدواریم که بشه 😥
😥 کاملا باهات موافقم 😥
از همون قسمت اول این مطلبو میخوندم و میدونین جالب چیه ؟ اینه که همه چیزایی که راجب بازی میگن درسته یعنی بازی هایی که تواین لیست هستن اکثرا ضعیفن و کیفیت مناسبی ندارن و خودم به شخصه خیلی از این بازی هارو نصفه نیمه ول کردم
میشه بفرمایی و که بگی چرا
dragon age 2
metro exodus
remember me
f.e.a.r 3
چرا “ضعیفن و ارزش بازی ندارن” ؟؟؟؟؟؟!!!!!!!
تازه از بازیهایی که در مقالههای قبلی ازشون نام برده شده چیزی نگفتم./
و اینکه اکثر بازیهای این ده مقاله، اونهایی بوده که نمرشون چیزی در حدود ۷۵ هست و ما میگیم اینا حقشون بیشتر ۷۵ بوده. حالا حتی اگه همون ۷۵ رو هم در نظر بگیریم براشون، و نمرهی متا رو ملاک قرار بدیم، بازم اون بازی نمیشه ضعیف و بدون کیفیت که شما گفتی. تازه میشه یک بازی متوسط!!!!
ضعیف یعنی زیر ۶۵!!
مطمئنم بازیهای این مقاله رو بازی نکردی وگرنه ابدا همچین چیزی نمیگفتی
توی کامنتا هم اگه ببینی اکثر بچهها با بازیهای این لیست کلی خاطرهی خوب دارن
من کاری به اکثر دوستان ندارم نطر همه برام قابل احترامه. در مورد اینکه گفتی مطمنی این بازی هارو بازی نکردم باید بگم که اشتباه کردی و من بازی کردم. باید این نکته رو اصلاح کنم که من منطورم همه بازی های لیست نبودن ولی خب بیشترشون هستن مثله rage 2. Shadow of tomb rider. Remember me و خیلی دیگه از بازی ها. اینم بگم که بله مترو بازی خوبیه و خودم دوستش دارم ولی Dragon age 2 نسبت به نسخه اول پسرفت کرد و از خیلی جهات مشکل داشت. Fear 3 هم از نطر داستانی خوب نبود. البته اینا نظر منه و اینکه تمام بازی های این لیست ضعیف تر از حد انتطار بودن و مشکلاتی داشتن که تا حدودی به تجربه بازی آسیب میزد. در آخر باید بگم که اگه قرار باشه به همه بازی ها برچسب خوب بودن بزنن ارزش بازی های واقعا خوب پایین میاد
در رابطه با حرف آخرتون دوست عزیز
برچسب خوب زدن یک بحثه
یک بازی رو الکی زمین زدن و ازش بد گفتن یک بحث دیگه
اصل این مقاله در ارتباط با دستهی دومه
شما میگی که دراگون ایج دو توی نسخهی دوم افت کرده
خب آقا سعید هم همینو توی مقاله گفتن که
فقط یک چیزی رو بهش اضافه کردن و اون هم اینه که بله هرچند که بازی نسبت به نسخهی قبل و بعد خودش ضعیفتر عمل کرده، ولی بازم قطعا ارزش بازی کردن و تجربه کردن رو داره و یک نقشآفرینی خوب محسوب میشه
به نظرم این حرف و نکته کاملا همسو با هدف این سری مقاله بوده
چون خیلیها شاید چون شنیدن نسخهی دوم از بقیهی سری ضعیفتره دیگه سراغش نرفتن
یا مثلا راجع فیر سه که شما میگید از نظر داستانی خوب نبوده
خب حالا چون که به نظر شما داستان خوبی نداشته، پس دیگه ارزش بازی کردن و تجربه رو نداره؟!!
فیر سه مکانیسم اصلی اول قرار بوده ترس باشه بعدم اکشن و شوتر و گلن پلی جذاب. صدا گذاری هم که خب برای هردو اصل مهمه.
به نظرم حتی اگه به قول شما داستانش خیلی قوی نبوده باشه، بازم انقدر ویژگی مثبت داره که بتونیم اونو یک بازی خوب و ارزشمند، و حالا البته نه قوی و بدون نقص، به حساب بیاریم. غیر از اینه؟!
واقعا کیف میکنم از خوندن نظراتت و طرز فکرت محمد جان. واقعا احسنت و احسنت به شما. برخی دوستان فکر کردن بازی هایی که در این لیست اومدن گفته شده شاهکارن یا برترین تاریخن!!! خیر دوستان. اینها بازی هایی هستن که حقشون اون میزان کوبیده شدن نبوده و مثلا یک بازی معمولی رو به خوب بودن و.لی مثل یک اشغال باهاشون رفتار شده. لطفا لااقل بخونید مقداری از مطلب رو.
درود مجدد محمد عزیز و گل. خیلی ممنون از توضیح زیبات.
درود بر شما. خیلی ممنون از نظرتون. نکته ی بسیار مهم برام اینه که لطف کردید و وقت ارزشمندتون رو گذاشتید و از قسمت اول مطالعه فرمودید. نظرتون بسیار بسیار عزیز و محترمه برام. مطمئن باشید خود شما هم چنین مطالبی رو بنویسید برخی موافق و برخی مخالف هستن. مهم این که لطف کردید و وقتتون رو با مقالات من سپری کردید و از این بابت واقعا ازتون متشکرم. ببخشید اگر که مخالف نظرتون بوده این مقالات.
واقعا به مترو اگزوداس کم لطفی شد و جزو بازیهایی بود که کاملا جهان باز شدنش در خدمت اثر بود نه یه المان بیخود برای محتوای تکراری! جهان بزرگتر و اتمسفریک روی سطح زمین اما با همون حال و هوای آخر الزمانیه نسخه های قبلی، با گرافیک، گیمپلی و سیستم کرفت و ارتقای جذاب و خلاقانه
بازی انقد نکات مثبت داشت که نکات منفیش مثل هوش مصنوعی پایین دشمنا خیلی به چشم نمیومد
از این لیست با i am alive ، remember me و fear3 هم موافقم و جزو عناوینی بودن که با وجود مشکلات اما کاملا سرگرم کننده بودن و از تجربشون پشیمون نمیشدید
یه سوال دوستان داستان نسخه های مختلف سری F.E.A.R بهم ارتباطی دارن یا نه؟
بله. اگر قصد بازی دارید پیشنهاد میدم نسخه های شماره دار رو بترتیب بازی کنید یا داستان رو از جایی بخونید
خسته نباشید اقای اقا بابایی . ممنون که ماها رو با بازیهای کمتر شناخته شده و دارای ارزش بازی اشنا میکنید . یک انتقاد کوچک دارم امیدوارم دلخور نشید . شما همه جا گفتید امتیاز متا اصلا ارزشی نداره و به متا توجه نکنید و هیچ معیاری برای خوب بودن یا بد بودن یک بازی نیستش . اما بازیهایی که مورد علاقه شماست و خوب هم هستن رو روی امتیاز متاشون تاکید میکنید که امتیاز بالا گرفته . خوب اگه متای پایین مهم نیست پس متای بالا هم مهم نیست دیگه . پس چرا روش تاکید میکنید ؟چون اصولا متا از نظر شما مهم نیست .
متوجه منظور شما هستم . ولی ایشون بعنوان نمونه تا حالا یکدونه بازی بد به ما معرفی نکرده !! حتی رد دد ۲ رو هم که بعد از یکساعت دیگه ادامه ندادن و از نظرشون بازیه خوبی نبوده رو در یکی از پستهاشون جزو بهترین بازیها اوردن !!
دوست من، ی بازی بخش هایی داره برای سنجیده شدن مثل داستان و گرافیک و گیم پلی و .. اینها معیارهایی دارن برای خوب یا بد بودن. بنده به عنوان یک منتقد در سنجش این بازی ها سلیقه ی خودم رو کنار میذارم و به کیفیت این بازی ها توجه میکنم. فرق بنده با شما اینه. من مثل شما نیستم از یک بازی بدم بیاد بگم اشغاله بلکه به کیفیتش نگاه میکنم و کاری به سلیقه م ندارم. این هم که توضیح براتون میدم به خاطر احترامیه کخه قائلم برای شما به عنوان مخاطب وگرنه اصلا دلیلی نداره چیز به این واضحی رو بگم. لابد انتظار دارید رد دد ۲رو بیام در بازی های اشغال تاریخ بذارم؟ اره؟ نه ممنونم شما در مقاله تون بکنید این کارو.
درود بر محمد عزیز و گل که این قدر عالی و خوب و دقیق توضیح دادی. واقعا ازت ممنونم که این قدر اشراف داری به همه ی موارد و مطالب. ایشون فکر میکنن من چون از بازی فلان خوشم نیومده باید بیام بکگم اشغاله!!! خیر بنده حق ندارم اینطور باشم.
در مورد تعریفی که از امتیاز متا کردید که هر بازی با متای بالا حتما بازیه خوبیه پس اگه اینطور باشه واژه اورریتد رو کلا باید از فرهنگ لغات گیم حذف کنیم .
بله دوست عزیز استثنا که قطعا وجود داره ولی در کل شما چند بازی دارای متای بالای ۹۰ میشناسی که بازیهای فوق العادهای نیستن؟!!
مطمئنم تعدادشون نهایتا به تعداد انگشتهای دستم نمیرسه
از متای بالا هم ایشون منظورشون متای بالای ۹۰ بود که مثلا بازی د لست او آس برای بار دوم بهش دست یافته بود
محمد جان حرف شما کاملا صحیحه.
سلام و درود خدمت شما. یک دنیا سپاس از لطف و محبتتون. باعث افتخار من هست که بتونم اشنا کنم برخی مخاطبینمون رو با بازی های کمتر شناخته شده. خیلی ممنونم که ارزش قائل میشید برای مطالب. واقعا از این حمایت و محبت شما متشکرم.
در مورد مطلبی که فرمودید عرض کنم خدمتتون که کلا فکر کنم این رو بیشتز از ۳۰-۴۰ بار تا حالا در مقالات و نظرات نوشتم که نظرم نسبت به متا اینه که “عنوانی با متای بالا حتما بازی خوبیه ولی ععنوانی بازی متای پایین لزوما بازی بدی نیست”. بنابراین شاهکارهایی با متای بالا قطعا برام ارزشمند هستن و برای همین بهش اشاره مکنم.
بسیار بسیار عالی و صحیح گفتی محمد جان. خوشحالم که کاملا اشنایی داری با نظرم. این باعث افتخار منه.
واقعا لذت میبرم یه سری عناوین رو میبینم که اصلا فکر نمیکردم کسی تاحالا شنیده باشه!! یادش بخیر کوانتوم تیوری که میخواست رقیب گیرز باشه مثلا :rotfl:
بگم از هوش مصنوعی fear 3 :chic: هیییی یادش بخیر
درود بر شما. خیلی ممنون از نظرتون. خوشحالم که از اوردن اسم این بازی های ناشناخته در مقاله رضایت دارید.
کاملا با این لیست موافقم، خیلی از عناوین رو ما حتی یک نسخه هم بازی نکردیم ولی فکر میکنیم ضعیف هستن مثل یاکوزا. از مقاله لذت بردیم، خسته نباشی جناب اقابابایی.
درود بر شما محمد علی جان. دیدن نظرت باعث خوشحالیه مثل تمام این چند سال. افتخار میکنم که برای مخاطب فهمیده ای مثل شما مطلب می نویسم. واقعا از این حمایت و محبت شما متشکرم.
سلام به سعید عزیز و گل
از میونِ بازیهای بالا Remember Me و metro exodus رو بازی کردم.مترو واقعا عالیه به همهی کسانی که ۲ نسخه اول رو بازی کردن حتما پیشنهاد میکنم و همینطور I am alive واقعا نظرم رو جلب کرد تا برم و تجربش کنم.
ممنون سعید جان خستهنباشی :heart: :rose: :rose: .
سلام و درود خدمت دوست خوبم ایمان عزیز. یک دنیا سپاس از لطف و محبتت. سلامت باشی انشالله ایمان جان. باعث افتخار من هست که رضایت داشتی از مقاله.واقعا از این حمایت و محبتت متشکرم.
:heart: :heart: .
آقا سعید یکی رو هم باید برای خودتون مینوشتین: red dead redemption 2 یک شاهکار نیست 😉
درود بر شما. یعنی شما تا به حال انصافا حتی فقط و فقط یک بار دیدین جایی که من بگم “رد دد ۲ یک شاهکار نیست یا از برترین های تاریخ نیست؟”. لطفا منصف باشید. قشنگ نیست این حرفتون.
سلام و عرض ادب خدمت محسن جان عزیز و گل. خیلی خیلی از لطف و محبت شما ممنونم محسن جان. واقعا خوندن نظرات شما باعث رفع خستگی آدم می شه و خیلی افتخار میکنم که برای شما می نویسم. واقعا هر نویسنده ای باید افتخار کنه به مخاطبی مثل شما. واقعا نگاهت به دنیای بازی ها رو دوست دارم محسن جان. خوشحالم که شخصی مثل شما مطالب من رو دنبال می کنه. واقعا ممنونم ازت محسن جان.
قربونت اقا سعید عزیز :heart: :rose:
سلام و درود خدمت شما. خیلی خیلی ازتون ممنون که لطف کردید و وقت گذاشتید برای مطالعه ی مقاله ی بنده. فارغ از این که موافق یا مخالف لیست یا برخی شماره ها باشید واقعا از شما ممنونم چون وقت ارزشمندتون رو گذاشتید برای مطالعه ی مقاله و گذاشتن نظر. قطعا خب نمیشه با یک مقاله تمام مخاطبین رو راضی کرد چون هر کسی نظری داره و نوع نگاه خودش رو داره. تمام نظراتتون برای من خیلی عزیز و محترمه. حتما این رو می دونید که کلا هر کسی که این مقالات ۱۰ برتر رو بنویسهع برخی باهاش موافقن و برخی موافق. این طبیعیه. مهم اینه که لطف کردید و مطالعه فرمودید و نظر گذاشتید.
سلام و درود خدمت شما. یک دنیا سپاس از لطف شما که نظر گذاشتید و مطالعه فرمودید مقاله رو. باعث افتخار من هست
درود مجدد خدمت شما. سلامت باشید انشالله. خیلی ممنون از لطفتون. خیلی ممنون از معرفی این عنوان. حتما بررسی میکنمب رای قسمت های بعدی.
سلام خدمت شما علی جان. یک دنیا سپاس از لطف و محبتتون. سلامت باشید انشالله. باعث افتخار من هست که رضایت داشتید از مقاله. خیلی ممنون که وقت عزیزتون رو اختصاص دادید به خوندن مقاله. عناوینی که اشاره فرمودید قطعا میتونن حاضر باشن در مقاله ی بعدی.
ممنون آقا سعید لطف دارین :rose:
راستی من بعد از خوندن مقالات شما اول این هفته بازی دارک سولز ۱ رو تموم کردم
و امروز هم بازی fallout 3
و تقریبا نزدیک یه ۱۰۰ ساعت تموم کردن دارک سولز به همراه تمامی باس فایت ها و دی ال سی ها طول کشید و بدون راهنما های شما ممکن نبود
از شما یه دنیا سپاس گذارم :heart:
و انشاالله فردا هم استارت دارک سولز ۲ را خواهم زد
😀 😀
سلام و درود خدمت شما. خیلی متشکرم از لطف و محبت شما. سلامت باشید انشالله.
دقیقا درست می فرمایید و جاست کاز برای مخاطب خودش عالیه و کاملا سرگرم کننده. باید در مقالات بیاد حتما. مرسی از اشاره تون.
قربان شما، لطف میکنید.