[سینماگیمفا]: بهای تلخ آزادی | نقد و بررسی فیلم OutlawKing

فیلم پادشاه یاغی، یکی از بهترین‌، ساختارمندترین و شُکوهمندترین فیلم‌های درام حماسی ـ تاریخی چند سال اخیر است. پادشاه یاغی، از آن دست فیلم‌های خوش‌ساخت، دراماتیک و هُنرمندانه‌ای است که از همان ابتدا و سکانس آغازین، با پرداخت بی‌شیله‌وپیله‌ی روایت و شخصیت‌پردازی مُتناسب و هدفمند کاراکترها، به‌خوبی موتور نه‌چندان قُدرتمند، مُستهلک‌شده و زواردررفته‌ی خود را با صدای گوش‌خراش و کرکننده‌ای روشن می‌کند و در ادامه‌ی داستان، مفهوم‌پردازی بُغرنج روایت چنان اُوج می‌گیرد که سایه‌ی مالیخولیایی خون، مرگ و نیستی بر تک‌تک ثانیه‌ها و لحظات فیلم سایه می‌اندازد و باوجود تیره‌وتار بودن شالوده‌ی روایتی آن، خوشبختانه با اثر چندان خفه‌کننده و افسرده‌واری روبه‌رو نیستیم که ذهن‌ها را از ژرفای درون، بی‌رحمانه بخراشد و ماهیّت داستان نیز هیچ‌گاه به سمت‌وسوی تراژدی مورمورکننده‌ای پیش نمی‌رود و نقش عُنصر و مؤلفه‌ی شوریدگی مُزمن عاطفه و انگیختگی مُتلاطم هیجان فیلم به‌مراتب خیلی بیشتر از مُحتوای تراژیک آن است و همین موضوع سبب می‌گردد که صحنه‌های نبرد و پیکار فیلم ـ به‌خصوص نبرد خونین پایانی ـ چنان تماشاگر را ازخودبی‌خود، مُلتهب و شورید‌وار سازد که بُهت‌زده، سردرگم و درعین‌حال ناآرام و بی‌قرار، برای لحظه‌ای نتواند پلک بزند و از صفحه‌ی نمایشگر چشم بردارد و به گمانم صحنه‌های نبرد فیلم پادشاه یاغی ـ به‌خصوص نبرد حماسی لودون هیل ـ یکی از جذّاب‌ترین، واقع‌گرایانه‌ترین و درعین‌حال برجسته‌ترین صحنه‌های جنگی است که در تاریخ جلوه‌های ویژه‌ی سینمای هالیوود، ساخته‌وپرداخته شده است و این رویداد شگفت‌انگیز، نه‌تنها افسونگر روان بلکه به‌غایت مبهوت‌کننده و اعجاب‌انگیز نیز است.

بهای تلخ آزادی | نقد و بررسی فیلم OutlawKing