لیگ جهانی نینجاها! | نقد و بررسی بازی NARUTO TO BORUTO: Shinobi Striker

مطمئناً نام Naruto برای تمامی دوستداران انیمه و مانگا شناخته شده است. اولین نسخه مانگا این سری در سال ۱۹۹۷ منتشر شد و بعد از آن و در طول سالیان مختلف و انتشار قسمت‌های بعدی مانگا و استقبال از آن، کم‌کم اقتباس‌های انیمه‌ای نیز از آن شروع شد که بی‌شک معروف‌ترین این اقتباس‌ها نیز سری معروف Naruto Shippuden است. با توجه به پتانسیل بالای این سری، تا به حال بازی‌های مختلف زیادی از این سری ساخته شده است که در ادامه به بررسی آخرین نسخه منتشر شده یعنی NARUTO TO BORUTO: Shinobi Striker می‌پردازیم.

توجه: می‌توانید نقد نسخه‌های Ultimate Ninja Storm 4 و Ultimate Ninja Storm Revolution را به قلم بنده که پیش‌تر منتشر شده بود، با کلیک روی نام این دو عنوان مطالعه کنید.

از آن جایی که صحبت از تاریخچه کلی سری ناروتو، نیاز به یک مقاله مجزا دارد، در ابتدا تنها به معرفی مختصر چند بازی معروف این سری می‌پردازیم و بعد به سراغ نقد و بررسی این نسخه می‌رویم. در میان بازی‌های پرشمار این سری که برای پلتفرم‌های مختلف، از کنسول‌های دستی نینتندو و سونی گرفته تا کنسول‌های خانگی نسل فعلی و PC منتشر شده‌اند، مجموعه Ultimate Ninja Storms نسبت به بقیه شناخته شده تر هستند. اولین نسخه از سری Ultimate Ninja Storms در سال ۲۰۰۸ توسط CyberConnect2 و با نام Naruto: Ultimate Ninja Storms منتشر شد. این سری از نظر داستانی تقریباً داستان سری انیمه‌ای Naruto Shippuden را در قالب بازی دنبال می‌کند و نسخه اول نیز تقریباً تا حدود اپیزود ۱۳۵ را شامل می‌شود. این بازی از طرف منتقدان نمرات نسبتاً خوبی را دریافت کرد و در مجموع عملکردی قابل قبول –و نه عالی- در زمینه فروش داشت. نسخه دوم این سری با نام Naruto Shippuden: Ultimate Ninja Storms 2 در سال ۲۰۱۰ و توسط همان سازنده نسخه قبلی منتشر شد. این نسخه بقیه داستان را از نسخه قبلی پیگیری می‌کرد. این نسخه نمراتی مشابه نسخه قبلی دریافت کرد و فروش آن نیز تقریباً در همان حد و اندازه نسخه قبلی بود. نسخه بعدی سری با نام Naruto Shippuden: Ultimate Ninja Storms 3 در بهار سال ۲۰۱۳ منتشر شد و در پاییز همان سال، نسخه Full Burst این عنوان نیز منتشر شد که این نسخه نیز نمرات خوبی را از منتقدان کسب کرده و از نظر فروش نیز، قابل قبول عمل کرد. نسخه چهارم این سری نیز با نام Naruto Shippuden: Ultimate Ninja Storms 4 در زمستان سال ۲۰۱۶ منتشر شده و در نهایت در این نسخه داستان اصلی سری به پایان رسید. در DLC عرضه شده برای این عنوان نیز بخشی از داستان مجموعه Boruto به تصویر کشیده شد. این مجموعه که هنوز هم پخش آن ادامه دارد، داستان فرزند ناروتو، یعنی بوروتو و فرزندان دیگر دوستان ناروتو را دنبال می‌کند. به جز این چهار نسخه، دو عنوان فرعی نیز از این سری Ultimate Ninja Storms با نام‌های Generations و Revolution به ترتیب در سال‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۴ عرضه شده‌اند که Generations عملکرد مشابهی با نسخه‌های قبلی داشته ولی Revolution با نبود بخش داستانی قابل قبول و تغییر کلی سبک بازی، نمرات خیلی خوبی را کسب نکرد.

حال که تاریخچه بخشی از بازی‌های این سری را بررسی کردیم، به سراغ NARUTO TO BORUTO: Shinobi Striker می‌رویم. اول از همه باید گفت که اگر برای داستانی باکیفیت همانند نسخه‌های شماره دار سری Ultimate Ninja Storms می‌خواهید این بازی را تهیه کنید، بهتر است کلاً این عنوان را فراموش کنید. این نسخه تقریباً چیزی به نام خط داستانی ندارد و کاملاً بر مبنای مسابقات آنلاین طراحی شده است. بازی یکسری مأموریت تک‌نفره و گسسته و بی‌ربط دارد که از نظر داستانی بازی، از طریق دستگاه‌های واقعیت مجازی دنیای ناروتو برای شرکت‌کنندگان به تصویر کشیده شده تا مهارت خود را بالا ببرند ولی از نظر کلی، این مأموریت‌ها داستان مرتبطی نداشته و داستان هر مأموریت نیز در حد یکی دو خط است که مثلاً به روستای Konohagakure حمله شده و باید از آن دفاع کنید. کل داستان اکثر مأموریت‌ها به جز چند مورد معدود، در همین حد است که صرفاً هدف مأموریت را توجیه می‌کنند. طبیعتاً با چنین داستانی کلاً نباید انتظار معرفی شخصیت‌ها و شخصیت‌پردازی را داشته باشید و بازی کاملاً با این ذهنیت ساخته شده که افرادی که آن را تهیه می‌کنند، از قبل با داستان و شخصیت‌های این سری به طور کامل آشنا هستند و هیچ نوع معرفی نسبت به آن‌ها صورت نمی‌گیرد. به هر حال این‌که سازندگان بخواهند نسخه‌ای کاملاً مبتنی بر رقابت‌های آنلاین و بدون داستان منتشر کنند و منتظر پیشروی داستان‌های جدید انیمه و مانگا باشند تا نسخه بعدی داستانی را بسازند، خود نکته منفی محسوب نمی‌شود ولی این‌که در این نسخه یکسری مأموریت تک‌نفره قرار داده شده که در اصل حکم داستان بازی را دارند در حالی که پیوستگی داستانی ملموسی میان آن‌ها احساس نشده و هر مأموریت نیز داستانی بسیار سطحی دارد، بی‌شک نکته منفی برای طرفداران نسخه‌های قبلی بازی محسوب می‌شود. در کل اگر به امید داستان باکیفیتی نظیر سری Ultimate Ninja Storms می‌خواهید سراغ این عنوان بیاید، به طور کامل دور این بازی را خط بکشید.

برای انجام ماموریت های بازی باید به Kakashi مراجعه کنید

اما بخش آنلاین بازی مهم‌ترین بخش این بازی است. در ابتدای شروع بازی شما ظاهر شخصیت خود را تعیین می‌کنید. سیستم شخصی‌سازی شخصیت بازی ممکن است در ابتدا خیلی کامل به نظر نیاید ولی در طول بازی، آیتم‌های بسیار زیادی برای شخصیت خود به دست می‌آورید که می‌توانید ظاهر او را مطابق میل خود تغییر دهید. البته باید توجه کنید که آیتم‌های ظاهری نظیر لباس و مواردی نظیر عینک‌ها و ماسک‌ها، صرفاً جنبه تزئینی نداشته و هر کدام در بخش خاصی قدرت شخصیت شما را بالا برده و از این رو شاید مجبور باشید برای دستیابی به قدرت بالاتر، قید لباس مدنظر خود در بازی را بزنید.

بعد از ساخت شخصیت، مانند سایر بازی‌های آنلاین وارد لابی می‌شوید. لابی از ۵ بخش تشکیل شده است. بخش اول که اداره آن بر عهده Kakashi Hataki است، بخش VR Mission ها است که در اصل همان بخش مأموریت‌هایی است که در بند قبلی به آن اشاره کردیم. این بخش را می‌توان به صورت تک‌نفره یا چندنفره همکاری انجام داد. انجام بازی به صورت چندنفره همکاری بسیار ساده‌تر بوده و حضور چهار نفر در بازی باعث سادگی بسیار زیاد این مراحل می‌شود بنابراین انجام این مراحل به صورت تک‌نفره می‌تواند چالش بسیار بیش‌تری را برای شما ایجاد کند. به هر حال انجام این بخش برای به دست آوردن یکسری آیتم‌ها و آزاد شدن شخصیت‌های مختلف، باید این مأموریت‌ها را انجام دهید. این مأموریت‌ها ربطی به انجام بخش رقابتی آنلاین بازی ندارند و با انجام آن‌ها، به تدریج سایر شخصیت‌های معروف سری ناروتو وارد لابی شده و به شما مأموریت‌های جدیدی می‌دهند. بخش دیگر لابی، قسمت‌های فروشگاه و تغییر آیتم‌ها هستند. فروشگاه توسط شخصیت Tenten و بخش تغییر آیتم و ظاهر توسط Sakura اداره می‌شوند. در بخش فروشگاه شما می‌توانید آیتم‌های جدیدی نظیر سلاح یا لباس جدید خریده و یا از طریق Scroll هایی که در طول مأموریت‌ها به دست می‌آورید، آیتم‌های جدید به دست آورید. البته متأسفانه تنوع آیتم‌ها در اوایل بازی خیلی کم است ولی بعد از مدت نسبتاً زیادی بازی کردن و رسیدن به سطح جدید، آیتم‌های بیش‌تری به فروشگاه اضافه می‌شود. در بخش ظاهر هم شما می‌توانید آیتم‌هایی که می‌خواهید شخصیتتان در مبارزه با خود حمل کند به همراه لباس و جوتسو (ضربات ویژه) مورد استفاده را تعیین کنید.

چهارمین بخش بازی، قسمتی به نام کتابخانه است که توسط Sasuke اداره می‌شود. در این قسمت شما می‌توانید یک مربی –از میان شخصیت‌های معروف سری- برای خود انتخاب کنید که در حین انجام مأموریت‌های بخش VR شما را همراهی کرده و با انجام این مأموریت‌ها یا مسابقات، سطح آشنایی شما با آن شخصیت در بازی بیش‌تر شده و با افزایش سطح، می‌توانید لباس‌ها و جوتسوهای ویژه آن شخصیت را به دست بیاورید و در مبارزات بعدی از آن‌ها استفاده کنید.

بخش ورود به مسابقه، در دفتر کار ناروتو قرار دارد

اما پنجمین بخش که مهم‌ترین بخش است، قسمت ورود به مسابقات آنلاین بازی است. مسئول اصلی این بخش در اصل خود ناروتو است ولی برای ورود به آن با یکی دیگر از شخصیت‌های این سری به نام Shikimaru صحبت می‌کنید و سپس وارد بخش مسابقات می‌شوید. در این بخش دو انتخاب پیش روی شما قرار دارد، انجام بازی به صورت Quick Match یا انجام مسابقات اصلی بازی که Ninja World League نام دارد. در حالت Quick Match بعد از مسابقه هر چند شما امتیازهای مربوط به ارتقا درجه را کسب می‌کنید ولی تأثیری در رنکینگ کلی شما ندارد؛ اما از طرف دیگر با انجام مسابقات اصلی که Ninja World League هستند و تا نزدیک ۲۰ روز دیگر ادامه دارند، بسته به میزان امتیازات کسب شده و پیروزی یا شکست در بازی، رنکینگ شما در جدول بازی تغییر می‌کند. بسته به رنکینگ کلی شما که در کدام سطح باشید، در انتهای مسابقات آیتم‌هایی به شخصیت شما داده می‌شود.

در مجموع ۴ مود مختلف برای انجام بازی وجود دارد. Battle Mode، Flag Mode، Zone Mode و Barrier Mode وجود دارد. در هنگام شروع بازی امکان انتخاب میان این حالت‌ها برای شما وجود ندارد و هر کدام از این مودها به صورت روزانه توسط سازندگان انتخاب می‌شوند و برای همین بعد از چند ساعت بازی در یک روز، به دلیل عدم امکان حضور در حالت‌های دیگر، بازی خسته‌کننده می‌شود. این مودها همان طور که از اسمشان نیز مشخص است، تقریباً همان مودهای آشنای بخش چندنفره سایر بازی‌ها هستند. حالت Battle در اصل معادل همان Team Deathmatch است که باید در طی زمانی مشخص، هر تیم تعداد معینی از بازیکنان تیم حریف را از پا در بیاورد. در صورتی که تا انتهای زمان این تعداد به حد نصاب نرسد، تیمی که کمتر کشته داده باشد، برنده خواهد بود که البته در تمامی بازی‌هایی که من انجام دادم، قبل از پایان زمان یکی از تیم‌ها برنده می‌شد. حالت Flag نیز همان طور که معلوم است، معادل بخش Capture the Flag در سایر بازی‌هاست. در این مود بازیکنان باید پرچم تیم حریف را به زمین خودی بیاورند تا امتیاز بگیرند. هر تیمی که سه بار این کار را انجام دهد، پیروز میدان خواهد بود. از طرف دیگر اگر تا پایان مدت زمان بازی هیچ تیمی موفق به این کار نشود، تیمی که بیش‌تر پرچم جمع کرده برنده خواهد بود و در صورت برابر بودن، وقت اضافه داده می‌شود. در مورد Zone، سه ناحیه در نقشه بازی قرار می‌گیرد که هر تیم سعی در تصرف این ناحیه‌ها دارد. هنگامی که تعداد ناحیه‌های شما بیش‌تر از دشمن بشود، نوار امتیاز شما شروع به پر شدن می‌کند که با پر شدن کامل آن، تیم شما برنده می‌شود و اگر تا انتها هیچ کدام از دو تیم نوار خود را تا انتها پر نکنند، تیمی که بخش بیشتری از نوار خود را پر کرده باشد، برنده خواهد بود. اما متفاوت‌ترین مود بازی، حالت Barrier است. در این حالت یکی از شخصیت‌های بزرگ، غول‌پیکر و قویِ فرنچایز در میدان به عنوان باس قرار گرفته و دور او را حفاظی احاطه می‌کند. یکی از دو تیم بازی به عنوان مهاجم و دیگری به عنوان مدافع این شخصیت قرار می‌گیرند. تیم مهاجم باید با قرار گرفتن روی یکسری آیتم‌ها، حفاظ دور این موجود را غیرفعال کرده و بعد از غیرفعال شدن، به او حمله کنند. تیم محافظ هم نباید اجازه این کار را به تیم مهاجم بدهد و در صورت غیرفعال شدن حفاظ آن را دوباره فعال کنند. تیم مهاجم در صورت نابودی کامل باس پیروز می‌شود و تیم مدافع در صورتی که زمان به پایان رسیده و باس هنوز زنده باشد برنده خواهد بود. ضمن این‌که هنگامی که حفاظ باس از بین می‌رود، خود باس نیز با حملاتی بسیار قوی و ویرانگر به نیروهای مهاجم حمله می‌کند و کار را برای آنان سخت می‌کند.

امکانات خوبی برای شخصی سازی شخصیت وجود دارد

در مجموع مودهای بازی به عنوان شروع، تنوع قابل قبولی دارند و احتمالاً در طول زمان شاهد اضافه شدن مودهای جدیدی نیز به بازی خواهیم بود. اما چیزی که آزاردهنده است، روند انتخاب مودهاست که مثلاً در چند روز متوالی صرفاً بخش Battle بازی در قسمت Ninja World League در دسترس بوده و بخش‌های دیگر در این قسمت قابل انجام نبودند که طبیعتاً باعث تکراری شدن بازی می‌شود. به نظر می‌رسد اگر سازندگان می‌خواهند به همین شیوه فقط امکان دسترسی به یک مود را به بازیکنان بدهند، باید حداقل مدت زمان این موضوع را کاهش داده و مثلاً هر ۶ ساعت مود را تغییر دهند تا لااقل در یک روز، امکان انجام هر چهار مود وجود داشته باشند یا حداقل، هر روز این مود تغییر بکند و برای چند روز متوالی این وضعیت ثابت باقی نماند. با وضعیت کنونی، بعد از انجام یک مود در یک روز و خسته کننده شدن آن، احتمال این‌که بازیکن در آن روز دیگر به هیچ وجه به بازی سر نزند بسیار بالاست حال آنکه مثلاً مود Battle بیش از چهار روز تنها مود قابل بازی در بخش Ninja World League بوده است.

اما باید ببینیم خود گیم پلی بازی به چه شکل است. مبارزات بخش آنلاین و اصلی بازی تمام به صورت ۴ علیه ۴ برگزار می‌شود. بدین صورت که هر مسابقه به هشت نفر برای شروع نیاز دارد و بازی، خود افراد را در این دو گروه توزیع کرده و بازی شروع می‌شود؛ اما قبل از شروع بازی شما می‌توانید از میان ۴ حالت مختلفی که در بخش مربوط به Sakura امکان تغییر آن را دارید و خودتان سلاح‌ها و سایر ملحقاتشان را مشخص کرده‌اید، یکی را برگزیده و وارد بازی شوید. به جز این ۴ حالت که در اصل مربوط به شخصیت طراحی شده توسط خود شما می‌شود، امکان استفاده از شخصیت‌های معروف سری که مراحل VR مربوط به آن‌ها را گذرانده‌اید نیز وجود دارد. در صورتی که یکی از ۴ حالت طراحی شده توسط خودتان را انتخاب کنید، در حین مبارزه و بعد از هر بار شکست خوردن شخصیت، امکان تعویض شخصیت وجود دارد ولی اگر از شخصیت‌های آماده سری استفاده کنید، این امکان وجود نداشته و باید تا انتهای رقابت با همان شخصیت ادامه بدهید. بعد از این موارد، بازی رسماً شروع می‌شود.

انجام ماموریت دفاع از دروازه به صورت تک نفره نسبتا سخت طراحی شده و به نوعی بیش تر بازیکنان آن را به صورت چندنفره انجام می دهند

پایه و اساس سیستم مبارزات بازی، ابتدا ضربات با مشت و سلاح به شخصیت‌های رقیب است اما نکته هیجان‌انگیزتر ماجرا، توانایی‌های ویژه شخصیت‌ها یعنی نینجوتسوهای (Ninjutsu) مخصوص هر شخصیت است. هر کاراکتر، می‌تواند بسته به کلاس خود که یکی از چهار حالت Attacker، Ranger، Defense و Healer باشد، از میان جوتسوهای متناسب، دو تا را انتخاب کرده و در حین مبارزه از آن‌ها استفاده کند. این جوتسوها اساسی‌ترین عناصر مبارزات بوده و جذابیت اصلی بازی به نحوه استفاده از آن‌ها بستگی دارد. این جوتسوها برای شخصیت طراحی شده توسط خودتان قابل انتخاب هستند ولی شخصیت‌های خود سری، جوتسوهای مخصوص خود را دارند که قابل تغییر نیست. علاوه بر دو حرکت انتخابی که در حین بازی به سرعت و طی مدت زمانی حدود ۱۰ تا ۲۰ ثانیه‌ای، تجدید شده و دوباره قابل استفاده هستند، نوع دیگری به نام نینجوتسوی مخفی نیز وجود دارد که نوعی حرکت قوی بوده که یا نیروهای شخصیت شما یا هم‌تیمی‌ها را به شدت تقویت می‌کند و یا ضربه‌ای به شدت ویرانگر به دشمنان وارد می‌کند. برای اجرای این نینجوتسوی مخفی باید نوار مشخصی که در اثر ضربه زدن و ضربه خوردن پر می‌شود، کامل شده تا امکان اجرای آن وجود داشته باشد. برای کسب جوتسوهای جدید هم باید در بخش کتابخانه، مربی خود را عوض کرده و یکسری مراحل را با آن مربی طی کنید تا جوتسوهای او را کسب کنید. در کنار همه این‌ها، یکسری طومار (Scroll) نیز به طور تصادفی در مرحله ایجاد می‌شوند که هر بازیکنی که زودتر آن را به دست بیاورد، یک جوتسوی بسیار نیرومند (Ultimate Jutsu) اجرا می‌کند. این جوتسو می‌تواند باعث تقویت نیروی بسیار بالای گروه خودی شده و یا یکی از شخصیت‌های غول‌پیکر سری را احضار کند تا برای مدتی، به نفع تیم شما به نیروهای حریف حمله کند.

راه رفتن روی دیوار، باعث شده که بازی سرعت بیشتری داشته باشد و باید حواستان به همه قسمت های محیط باشد

با همه این موارد، اما ضعف‌هایی نیز در سیستم مبارزات وجود دارد. در بسیاری از مسابقات انجام شده، تقریباً تاکتیک و استراتژی استفاده از این موارد معنای خاصی ندارد و صرفاً با دکمه زنی‌های بی‌هدف به سمت دشمنان می‌توان آن‌ها را از پا در آورد و گاهی نیز خیلی راحت از پا در می‌آیید. به علاوه تعدادی از جوتسوهای مخفی هستند که عملاً می‌توانند با یک ضربه دشمن را از پا در بیاورند و البته تقریباً امکان جاخالی دادن از آن‌ها نیز وجود ندارد. از طرف دیگر در اصل با توجه به وجود چهار کلاس در بازی، قرار بوده که بازی تیمی نقش مهمی در گیم پلی این عنوان داشته باشد اما متأسفانه بسیاری از بازیکنانی که به طور تصادفی در مبارزات همراه شما قرار می‌گیرند، به بازی تیمی اعتقادی نداشته و اکثر بازیکنان ترجیح می‌دهند صرفاً امتیاز خود را بالاتر ببرند. این درحالی است که اگر گروهی واقعاً با همکاری هم بازی کنند، معمولاً خیلی راحت تیم حریف را از پا در می‌آورند. مثلاً کلاس Healer عموماً به دلیل توانایی‌های کم تهاجمی مورد انتخاب قرار نمی‌گیرد در حالی که با حضور این کلاس در تیم، امکان درمان شخصیت‌ها بعد از آسیب دیدن وجود دارد و از همین رو اعضای تیم می‌توانند مدت زمان بیش‌تری دوام آورده و تقریباً حضور دو Healer در یک تیم، آن گروه را شکست ناپذیر می‌کند! با این وجود از آن جایی که می‌توان بدون توجه به همکاری تیمی نیز حتی در صورت باخت امتیاز خوبی کسب کرد و از طرفی عموم جوتسوهای هیجان‌انگیزتر نظیر Planetary Devestation که با یک ضربه دشمنان را نابود می‌کند در کلاس‌های تهاجمی بازی وجود دارند، خیلی از بازیکنان اصلاً رغبتی برای همکاری و استفاده از کلاسی نظیر Healer را نداشته و گیم پلی بازی نیز طوری طراحی شده که خیلی بازیکنان را مجبور به همکاری نمی‌کند و طبیعتاً به خاطر همین مسائل گیم پلی بازی از حالت متعادل خارج می‌شود.

خوشبختانه سیستم بالا رفتن از دیوار که مانور زیادی هم در تریلرهای بازی روی آن داده شده، نسبتاً خوب پیاده سازی شده است. در بازی تقریباً از هر دیوار عمودی می‌توان بالا رفته و روی آن به مبارزه و استفاده از جوتسوهای مختلف پرداخت. این موضوع باعث ایجاد تنوع بالایی در حرکات مختلف شده و باید حواستان به روی دیوارها هم باشد تا دشمنان از آن جا شما را غافلگیر نکنند.

بسیاری از شخصیت های معروف سری در بخش ماموریت ها حضور دارند ولی داستان هر کدام از این بخش ها بسیار سطحی است

از طرف دیگر سیستم Matchmaking بازی نیز چندان جالب عمل نمی‌کند. بسیاری از اوقات بازیکنان لول ۱۰ با بازیکنان لول ۶۰ با هم در یک گروه قرار گرفته و از این لحاظ تعادل بازی بر هم می‌خورد. هر چند بسیاری از اوقات نیز بازیکنان لول ۱۰ به دلیل دست کم گرفته شدن، بهتر از بازیکنان لول بالا عمل می‌کنند اما به هر حال این توجیهی برای این موضوع که بازی سیستم Matchmaking مناسبی ندارد نمی‌شود.

تنوع محیط‌های بازی نیز متأسفانه در وضعیت فعلی خیلی خوب نیست و ۵ استیج مبارزه برای بازی وجود دارد که هر چند در ابتدا به دلیل اندازه نه چندان کم جذابیت خود را حفظ می‌کنند اما کم‌کم این استیج ها تکراری می‌شوند. از طرف دیگر، تعداد شخصیت‌های بازی نیز نسبت به نسخه‌های قبلی که تعداد بسیار بالای بیش از ۸۰ شخصیت وجود داشت، در این نسخه به حدود ۳۰ شخصیت رسیده ولی البته در عوض امکان ساخت کاراکتر دلخواه خودتان وجود دارد ولی به هر حال، نمی‌توان منکر کاهش تعداد شخصیت‌ها شد.

اما یکی از اساسی‌ترین مشکلات این بازی، لگ و تأخیر (Latency) در بازی آنلاین است. در ابتدا تصور من این بود که شاید این موضوع ناشی از اینترنت ایران بوده و به همین دلیل تأخیر در بازی وجود دارد؛ اما با سر زدن به فروم‌های مختلف، متوجه می‌شوید حتی کاربران اروپایی و قسمت‌های دیگر آسیا نیز با مشکلات تأخیر و لگ در بازی مواجه بودند. گاهی اوقات شما از روی یک سکو به سمت خاصی می‌پرید و بعد به دلیل تأخیر، بازی پرش شما را به طور کامل پردازش نکرده و ناگهان به درون دره سقوط کرده و کشته می‌شوید. چنین مشکلاتی به خصوص با اینترنت ایران در سطح بیش‌تری وجود دارد اما حتی کاربرانی با اینترنت‌های بسیار بهتر از ما نیز از این مشکلات در امان نیستند. ظاهراً یکی از دلایل مهم این مشکل می‌تواند این باشد که بازی سرور اختصاصی (Dedicated Server) ندارد و همین باعث شده مخصوصاً زمانی که کاربرانی از چند کشور مختلف در مقابل هم قرار می‌گیرند، بیش‌تر با تأخیر رو به رو شوند؛ بنابراین، به طور قطعی می‌گویم که حتی اگر طرفدار سرسخت ناروتو هستید، اگر اینترنت خوبی ندارید، به هیچ وجه سراغ این بازی نروید زیرا حتی با اینترنت‌های خوب نیز بازی با مشکلاتی در زمینه لگ و Latency رو به رو است و طبیعتاً برای اینترنت‌های ضعیف‌تر، این مشکلات به شدت بیش‌تر می‌شوند.

با همه آنچه که گفتیم، در این نسخه گیم پلی متفاوت با نسخه‌های پیشین را شاهد هستیم. بازی فعلی پتانسیل بالایی از نظر گیم پلی دارد ولی ایراداتی وجود دارد که باید سازندگان در طی آپدیت‌ها، به تدریج آن‌ها را برطرف کنند. از طرفی مشکلاتی که در زمینه تأخیر و لگ در بازی وجود دارند به شدت مخصوصاً برای کاربرانی که اینترنت ضعیف‌تری دارند، مشکل ایجاد کرده است. ایده آل این است که سازندگان سرور اختصاصی برای بازی در نظر بگیرند ولی در غیر این صورت هم باید سازندگان سعی کنند این مشکلات را برطرف کنند.

یکی از باس های ماموریت های تک نفره بازی

در زمینه گرافیک هنری، بدون شک بازی با توجه به شباهت خود به انیمه‌ها، عملکرد بسیار خوبی ارائه داده و به خوبی حس و حالی شبیه به انیمه‌های سری را منتقل می‌کند. در زمینه گرافیک فنی نیز عملکرد بازی قابل قبول بوده و بخش‌های مختلف محیط و شخصیت‌ها با توجه به زاویه دید معمولی بازی کیفیت خوب و قابل قبولی دارند. البته تغییراتی هم در شکل کلی گرافیک بازی نظیر انیمیشن‌های حرکتی نسبت به نسخه‌های قبلی به وجود آمده که تا حدی به روان‌تر شدن بازی کمک کرده است و خوشبختانه مشکلی برای بازی بوجود نیاورده است. از نظر پرفورمنس نیز بازی مشکل خاصی ندارد و روی یک سیستم قوی به خوبی بدون هیچ گونه افت فریم خاصی اجرا می‌شود. ضمن این‌که به طور کلی نیز حداقل سیستم مورد نیاز و حتی سیستم پیشنهادی بازی خیلی سیستم قوی و بالایی نیستند و حتی با سیستم‌های ضعیف نیز می‌توان بازی را در حد قابل قبولی اجرا کرد. با همه این‌ها، در یکی از آپدیت‌های حدود ۱۰۰ مگابایتی بازی، ناگهان برای خیلی از کاربران PC مشکلاتی در بعضی بخش‌های بازی از نظر پرفورمنس بوجود آمد که طبق بعضی شواهد و افزایش حجم بیش از دو برابری فایل اجرایی بازی ظاهراً مربوط به قفل Denuvo می‌شده –هر چند اساساً قرار دادن این قفل روی بازی‌ای که کاملاً مبتنی بر بخش آنلاین است، تقریباً بی‌معنی است- و البته سازندگان به سرعت با آپدیت بعدی حجم فایل را به حالت قبلی برگردانده و مشکل را برطرف کردند.

در زمینه موسیقی نیز سازندگان عملکرد قابل قبولی دارند و موسیقی‌های بازی نیز تقریباً تم مشابه نسخه‌های قبلی دارند. هر چند تنوع موسیقی بازی خیلی زیاد نیست ولی در کل با توجه به هیجان بخش آنلاین و تمرکزی که روی مبارزات وجود دارد، موسیقی به طور کلی خیلی به چشم نمی‌آید و دلیلی برای سخت گیری در این زمینه وجود ندارد. صداگذاری بازی نیز وضعیت قابل قبولی دارد و انفجارها و حرکات ویژه شخصیت‌ها، هر کدام صداهای مخصوص خود را داشته و کیفیت خوبی دارند. برای صحبت‌های شخصیت‌ها نیز –که البته خیلی کم هستند- به هر دو زبان ژاپنی و انگلیسی صداگذاری با صداگذاران اصلی انیمه انجام شده و البته با توجه به سبک بازی که نیاز به صداگذاری زیادی نیز ندارد، عملکرد سازندگان قابل قبول است.

نتیجه‌گیری نهایی:

در مجموع باید گفت که NARUTO TO BORUTO: Shiobi Striker عنوان خوبی است که پتانسیل‌های بیش‌تری دارد و می‌توان امیدوار بود که در طی آپدیت‌ها، به تدریج وضعیت بازی بهتر شود. بازی ایده خوبی در زمینه گیم پلی دارد و این ایده‌ها باعث جذابیت این بخش نیز شده‌اند ولی با این وجود بعضی ایده‌ها نظیر بازی تیمی به دلیل جذاب‌تر بودن کلاس‌های تهاجمی نسبت به کلاس‌هایی نظیر Healer در حال حاضر وضعیت خیلی خوبی ندارند و بسیاری از بازیکنان رغبتی به آن نشان نمی‌دهند اما البته تیم‌هایی که به این زمینه توجه بیش‌تری دارند، عموماً بیش‌تر پیروز می‌شوند. مشکلاتی که در زمینه لگ و Latency نیز در بخش آنلاین وجود دارند نیز باعث می‌شوند که بازی نتواند به یک عنوان عالی تبدیل شود. ولی با این حال می‌توان امیدوار بود که وضعیت بازی در طول زمان بهتر شده اما از آن جایی که عموماً این گونه عناوین با عرضه نسخه‌های بعدی فراموش می‌شوند، بهتر است سازندگان هر چه زودتر به فکر افتاده و قبل از فراموش شدن بازی، این مشکلات را برطرف کنند.