اوهام شادی | نقد و بررسی بازی We Happy Few
ویکتور هوگو در کتاب مردی که می‌خندد به وضوح زندگی فردی را به تصویر می‌کشد که در کودکی توسط خریداران بچه لبخندی دائمی و کریه روی صورتش نقش می‌بندد و تا آخر عمر با اوست. شخصیت اصلی داستان در ظاهر همیشه می‌خندد و مردم را هم می‌خنداند اما از اینکه درون او چه می‌گذرد کسی خبر ندارد. از میان کتاب‌هایی با چنین موضوعاتی بهترین گزینه همین کتاب مردی که می‌خندد، اثر ویکتور هوگوست. در سینما نیز شخصیت جوکر را داریم که به لحاظ ظاهری مشابه شخصیت اصلی داستان مذکور است. کتاب عقاید یک دلقک اثر هاینریش بل نیز زندگی دلقکی را به تصویر می‌کشد که به بیماری مالیخولیایی دچار بوده و به رغم افسردگی فراوانش از استعداد بالایی برخوردار است. احتیاجی به یک مقدمه طولانی و چند خطی نیست برای بیان اینکه عنوان We Happy Few که هنوز عمر انتشارش به یک هفته نمی‌رسد تمی مانند داستان و شخصیت‌های نام برده شده دارد. We Happy Few که یکی دیگر از بازیهای مستقل سال ۲۰۱۸ است و از دور به نظر می‌رسد که از BioShock الهام گرفته باشد این روزها با بازخوردهای ضد و نقیضی رو به رو شده که کاربر را برای تجربه آن کمی به تردید وا می‌دارد. عنوان We Happy Few اولین بازی مستقل سال نیست که از زیر تیغ منتقدان سالم بیرون نیامده و فکر نمی‌کنم آخرین هم باشد. حالا که تا اینجا راجع به We Happy Few می‌دانید صبر کنید! خنده، شادی و یک دنیای جذاب و رنگارنگ به نظر چیزهایی هستند که انتظار شما را در We Happy Few می‌کشند، اما آن‌ها تا چه حد واقعی هستند؟ سوال اینجاست که آیا دنیای رنگارنگ We Happy Few واقعا اینقدر زیبا و دلرباست؟ خیر! آیا شادی مردم واقعی است؟ در پاسخ به این سوال می‌مانیم! برداشت‌ها متفاوت بوده ولی در کل باز هم درصد افرادی که به پاسخ منفی رای می‌دهند بیشتر است. در همین راستا کتاب کوری اثر ژوزه ساراماگو را بخوانید تا با تعریف دقیق و واقعی کوری آشنا شوید، هر چند که در این زمینه همان اثر ویکتور هوگو نیز که در ابتدا معرفی شد گزینه جذابیست. دئا – از دیگر شخصیت‌های کتاب مردی که می‌خندد – نابیناست اما حقایق را می‌بیند و در We Happy Few چشمان مردم سالم هستند اما هیچ چیز را نمی‌بینند…
با نقد و بررسی عنوان We Happy Few در گیمفا همراه باشید.
ماسک‌هایی از جنس خنده
اتفاقات بازی در شهر Wellington Wells رخ می‌دهند و تاریخ آن نیز به پیروزی نازی‌ها در جنگ جهانی دوم مربوط می‌شود. سوای از واقعیت، در بازی، آلمان پیروز جنگ جهانی دوم بوده و انگلستان به زانو درآمده است. کار شما به عنوان بازیکن از جایی آغاز می‌شود که در دفتر کار خود هستید و خاطرات را مرور کنید. خاطراتی که مربوط می‌شوند به برادرتان و اتفاقاتی که قبلا برای او رخ داده است. زیاد طول نمی‌کشد تا متوجه شوید داستان بازی دقیقا از چه قرار است و شخصیت اصلی بازی که Arthur E. Hastings نام دارد پی چه چیزیست. ۱۰ دقیقه ابتدایی بازی برایتان کافیست تا متوجه شوید کودکان توسط آلمانی‌ها به آلمان بدون دلیل خاصی فرستاده می‌شوند. آرتور که رویای فرار از ولینگتون ولز را در سر می‌پروراند تنها به یک چیز فکر می‌کند، رسیدن به برادر کوچکترش. دولت مردم ولینگتون ولز را مجبور به مصرف داروهایی تحت عنوان Joy می‌کند; داروهایی که به مصرف‌کننده حس شادی و لذت را القا می‌کنند. احساسی که مثل هر ماده مخدر دیگری گذراست و باید پس از مدت مشخصی، دوباره مصرف شوند. دنیای We Happy Few با و بدون Joy زمین تا آسمان متفاوت است. علاوه بر این دارو، مردم و نگهبانان بازی از ماسک‌های خنده استفاده می‌کنند که مشخصه بازی نیز به شمار می‌رود. خنده و شادی‌هایی که البته توهمی بیش نیستند. در همان ابتدای بازی شما باید به افرادی بپیوندید که با چاقو به جان عروسکی افتاده و شکلات‌های داخل آن را می‌خورند، همین‌جاست که تاثیر Joy می‌پرد و شما با صحنه‌ای مواجه می‌شوید که ترجیح می‌دهم خودتان آن را ببینید. به مرور و پیشروی در بازی، داستان آن دستتان می‌آید و متوجه می‌شوید آرتور کیست، چرا به دنبال برادرش است و اصلا چه بلایی سر برادر کوچکترش آمده است. نویسنده بازی آقای Alex Epstein است که قبلا جوایزی را به خاطر آثاری مثل Bon Cop, Bad Cop برده است. بازی از داستانی یک‌پارچه بهره می‌برد و اتفاقا همین داستان بزرگ‌ترین نقطه قوت بازی هم به شمار می‌رود. تنها قسمت بی‌عیب و نقص بازی مربوط به داستان آن می‌شود که با وجود پیچیدگی‌های نسبی‌اش، کماکان یک‌پارچگی خود را حفظ کرده و از مسیر اصلی خود منحرف نمی‌شود. تم بازی الهام گرفته شده از BioShock بزرگ است و از لحاظ داستانی نیست بی‌شباهت به این بازی نیست. البته پیچیدگی‌ها و مفاهیم داستانی We Happy Few را اصلا نباید با بازی ذکر شده مقایسه کرد. شما در We Happy Few با افراد مختلفی تعامل خواهید داشت. از افراد آگاه گرفته تا ماسک‌دارها ( در ادامه توضیحات بیشتری را در این زمینه خواهید خواند ) و همین‌طور پلیس‌ها و شخصیت‌های خاصی که می‌خواهند به شما کمک کنند، با این وجود بازی از داشتن یک آنتاگونیست مشخص محروم است.
در طول بازی با آرتور و خاطراتش همراه خواهید بود که اندک اطلاعاتی را راجع به گذشته این دو به شما خواهد داد اما قرار نیست صفر تا صد بازی را بدانید. این اجازه به شما داده نخواهد شد و باید سعی کنید از کم‌ترین اطلاعاتی که به دست می‌آورید بیشترین استفاده را ببرید و این در صورتی میسر می‌شود که بخواهید روی داستان و کات‌سین‌های بازی تمرکز کنید. از دیالوگ‌هایی که بین شخصیت‌ها رد و بدل می‌شوند غافل نشوید، گاها اطلاعاتی را به شما خواهند داد که بعدا با کنار هم گذاشتن آن‌ها می‌توانید نتیجه‌ای کلی از داستان بازی داشته باشید. این که آرتور قبل از تمام این اتفاقات چه کسی بوده است و یا دیگر شخصیت‌های بازی چه گذشته‌ای دارند چیزی نیست که بازی به وضوح به تصویر بکشد پس سعی کنید داستان بازی را موشکافانه دنبال کنید تا به سرنخ‌های لازم برسید. برای رسیدن به این مقصود همچنین می‌توانید روزنامه‌های پراکنده در سطح شهر را مطالعه کنید، به درک بهتر دنیای بازی کمک شایانی خواهند کرد. لازم به ذکر است که بازی سه شخصیت با سه داستان متفاوت دارد و داستانی که توضیح دادیم مربوط به شخصیت اول در ACT 1 می‌شد، اما در بقیه موارد توضیحات کلی بوده و در مورد داستان دو کاراکتر دیگر هم صدق می‌کند.
از گذشته کاراکترهای بازی اطلاعات چندان دقیقی در دست نیست و باید از لابه لای صحبت‌هایشان اطلاعاتی بدست آورد.
در شهری که همه می‌لنگند…
همان‌طور که می‌دانید We Happy Few یک بازی اول شخص است. به طور کلی تم بازی با تم بایوشاک تفاوت چندانی ندارد و چه بسا همین قضیه انتظارات را از We Happy Few به طرز غیرقابل قبولی بالا ببرد. قبل از هرچیز فراموش نکنید که We Happy Few یک بازی مستقل است و بیشتر روی داستان آن کار شده که خروجی آن نیز راضی‌کننده به نظر می‌رسد. مبارزات در بازی اهمیت زیادی دارند و در بسیاری از مراحل شما مجبور هستید که دست به خشونت بزنید و نگهبانان را بکشید. مبارزات بازی همگی از نوع melee بوده و برای زنده ماندن در دنیای بازی باید بلد جنگیدن را بلد باشید. در همین راستا احتیاجات مادی‌ای نیز خواهید داشت که توانایی‌های شما را به حداکثر می‌رسانند پس بهتر است آن‌ها را نیز جدی بگیرید. چارلی چاپلین می‌گوید در شهری که همه می‌لنگند به کسی که راست راه می‌رود می‌خندند. در We Happy Few به صورت پیش فرض همه می‌خندند اما اگر خود را هم‌رنگ دیگران نکنید باید تقاص پس بدهید. سلاح‌ها و توانایی‌هایتان نیز نمی‌توانند به شما کمکی بکنند و در نهایت یک بازنده خواهید بود. منوی شخصیت شما بسیار وسیع است و شامل موارد زیادی خواهد بود. در ابتدا کمی گیج‌کننده به نظر می‌رسد ولی بدان عادت خواهید کرد. شما در این منو می‌توانید کارهای زیادی را انجام دهید که صد در صد مربوط به شخصیت تحت کنترل شماست. طولی نمی‌کشد که جدی گرفتن این منو را یاد بگیرید. مراحل بازی خسته‌کننده نیستند و این یکی از نقاط قوت بازی است. یکی از دلایلی که ارزش تکرار بازی را بالا می‌برد نیز همین است، شما شاید در بازی با مشکلات زیادی رو به رو باشید ولی ضعف در طراحی مراحل جزو چنین مشکلاتی نیست. بدیهی است که با توجه به سبک بازی بیشتر ترجیح می‌دهید مراحل اصلی را به پایان برسانید و بفهمید پایان بازی چیست و چه اتفاقاتی برای شخصیت‌های اصلی رخ خواهند داد، اولین پایان پیش روی شما پایان آرتور است که باید آن را پشت سر بگذارید. همچنین شما برای رسیدن به برخی اهداف متوسل به سیستم مخفی‌کاری بازی خواهید شد که مشکلات زیادی را تحمل می‌کند. یکی از ارکان مهم بازی سیستم Crafting آن است که به شما اجازه می‌دهد آیتم‌هایی از پیش تعیین شده برای خود بسازید. این آیتم‌ها هر کدام کاربردهای خاص خود را دارند با این حال بعضی از آن‌ها حالتی عمومی داشته و همیشه می‌توانند مورد استفاده قرار بگیرند. مردم بازی همه مثل هم نیستند و در محیط‌های مختلف باید ظاهر مختلفی داشته و هنجارهای همان منطقه را رعایت کنید که به همان جمله معروف چارلی چاپلین ختم می‌شود. یاد گرفتن این رفتارها کار ساده‌ایست و بدون اینکه خودتان متوجه شوید، خود را با محیط همفکر خواهید کرد.
توضیحات جامع‌تر بازی را با بررسی سیستم مبارزات آن شروع میکنیم. اشاره شد که در این بازی مبارزات به صورت Melee هستند، یعنی با مشت و چوب و قابلمه و اشیاء امثالهم. ما با یک بازی شوتر اول شخص طرف نیستیم و خبری هم تفنگ و خون و تانک و نارنجک در بازی نخواهد بود. سیستم مبارزات متاسفانه بیش از حد ساده بوده و به فشردن تنها چند دکمه ختم می‌شود. با توجه به اینکه نقد و بررسی بازی روی PC انجام شده، شما برای دفاع از خود باید کلیک راست را نگه دارید و برای ضربه زدن کلیک چپ را فشار دهید. جا خالی دادن و زرنگ بازی درآوردن را از ذهنتان بیرون کنید. برای دشمنانی که دفاعشان شکسته نمی‌شود نیز می‌توانید دکمه R را بفشارید تا آرتور یا هر شخصیت دیگری دشمن را هل داده و فرصت زدن تنها یک ضربه نصیبتان شود. به غیر از این، مبارزات بازی هیچ چیز دیگری را شامل نمی‌شوند. با توجه به اول شخص بودن بازی و همین‌طور موضوع آن، انتظارات هم چندان بالا نیستند اما خب بازی می‌توانست با ارائه مبارزاتی پیچیده‌تراز چیزی که هست هم بهتر شود. هیجان چیزی است که We Happy Few از فقدان آن رنج می‌برد و مبارزات کارشده‌تر می‌توانستند این چاشنی را به بازی اضافه کنند. قبلا هم گفتیم که تمرکز سازندگان روی چیز دیگری بوده ولی فراموش کردن بقیه جزئیات یک بازی شاید بازخوردهای مثبتی نداشته باشد. We Happy Few نیز در حال حاضر یک بازی محبوب نیست و اگرچه مشکلات بزرگ‌تری دارد که باید مورد بررسی قرار بگیرند اما وجود یک سیستم فایتینگ بهتر می‌توانست به بازی جذبه بیشتری ببخشد. کماکان این یک ایراد بزرگ برای We Happy Few محسوب نمی‌شود، ضربه‌ای نیست که بتواند بازی را زمین بزند اما رعایت آن می‌توانست بازی را بالا بکشد. در طول مبارزات خود آیتم‌های مختلفی را خواهید داشت که هرچه در بازی جلوتر بروید، سلاح‌های سردتان هم بهتر خواهند شد. بازی را با دستان خالی شروع می‌کنید و بعدا کارتان را با یک چوب ادامه می‌دهید و کار به جایی می‌رسد که در یک تونل قطار مجبور به استفاده از بیل می‌شوید. به همین ترتیب سلاح‌های شما بهتر می‌شوند و صد البته دشمنان نیز با تجهیزات بیشتری آماده رویارویی با شما خواهند بود. هر سلاحی که برمی‌دارید عمری دارد و وقتی به پایان برسد خواهد شکست. این اتفاق برای دشمنان شما نیز می‌افتد. برای سهولت کار می‌توانید چیزهایی مثل شیشه، بطری و یا دارت هم به سمت دشمنان پرتاب کنید، البته این اشیا اغلب تاثیری روی سلامتی دشمن ندارند و شما را به موفقیت در مبارزه نزدیک نمی‌کنند. این‌گونه آیتم‌ها بیشتر در مواردی کاربرد دارند که بخواهید بدون دیده شدن به راه خود ادامه دهید. دفاع کردن در بازی بسیار کارامد خواهد بود و ضربات دشمنان را نه تنها دفع می‌کند همچنین باعث خرابی تدریجی سلاح دشمن می‌شوند. در مبارزات همه‌چیز برابر بوده و تمام چیزهایی که گفتیم حالت دوطرفه دارند. با دستان خالی شاید بتوانید به دشمنان مشت بزنید اما نمی‌توانید در مقابل افرادی که سلاح به دست به سمتتان حمله‌ور می‌شوند دفاع کنید. همیشه باید مراقب نوار استقامت یا Stamina خود باشید که در بخش‌های بعد توضیحات بیشتری را در این باره خواهیم داد. شخصیت اول بازی یک سری نیازهای مادی نیز دارد که به وقتش این ویژگی را نیز زیر ذره‌بین قرار خواهیم داد.
سیستم مبارزات بازی خیلی ساده طراحی شده و تنها به فشردن چند دکمه محدود می‌شود.
یک محیط وسیع و نقشه‌ای تمام‌نشدنی چیزی نیست که We Happy Few از آن بهره ببرد ولی از تیپ آدم‌های گوناگونی در بازی استفاده شده است. به طور کلی زمانی که در شهر هستید اگر می‌خواهید زنده بمانید یک قانون دارید که زیرپا گذاشتن آن قانون تحت هیچ شرایطی قابل بخشش نیست، Joy فراموش نشود! از همان ابتدا که وارد شهر می‌شوید بازی به شما علنا اعلام می‌کند که مرتب مصرف نکردن Joy یک تخلف محسوب شده و نگهبانان شما را مورد نوازش قرار خواهند داد! تا همینجا کار دشوار است و جایی مصرف Joy برایتان واقعا اجباری می‌شود که متوجه شوید حتی دیگر شهروندان نیز روی این قضیه حساس هستند و عدم مصرف کپسول‌های شادی آن‌ها را هم عصبانی می‌کند. خلاصه اینکه اگر کپسول خود را فراموش کنید هیچ راه فراری ندارید. این تنها قانون شهر نیست، شما اجازه پریدن ندارید، نباید بدوید و نمی‌توانید در حالت Crouch باشید در این صورت نیز مورد غضب NPCهای دیگر قرار می‌گیرید. زمانی که در شهر هستید باید کاملا خود را با هنجارهای آنجا تطابق دهید تا دچار مشکل نشوید. ایستگاه‌هایی که در آن‌ها می‌توانید کپسول لذت پیدا کنید خیلی دور از هم قرار نگرفته‌اند و شما را دچار مشکل نمی‌کنند. نکته جالب این است که وقتی اثر Joy از بین برود دیگر همه چیز را رنگارنگ نمی‌بینید بلکه شهر شکل واقعی خودش را به شما نشان داده که در مقایسه با آن شهر رنگارنگ قبلی ظاهری زننده دارد. در شهر می‌توانید بنشینید و روزنامه بخوانید، کاری که در هر نقطه دیگر نیز قادر به انجامش خواهید بود. مردم شهر در اثر مصرف Joy توهم زده و همه چیز را زیبا می‌بینند درست مثل خود شما! بنابراین هر دیالوگی که بین NPCها و بازیکن رد و بدل می‌شود خارج از احساس رضایت و سرخوشی نیست. نتیجه مصرف نکردن کپسول‌های شادی و یا زیرپا گذاشتن دیگر قوانین شهر نتیجه‌ای جز حمله مردم عصبانی پشت نقاب‌های خندان نخواهد داشت. از ویژگی‌های جالب بازی که Bribe نام دارد هم بگوییم بد نیست. در لغت، bribe به معنای رشوه دادن است اما در We Happy Few کاری که شما می‌کنید دقیقا رشوه دادن نیست! بازی به شما اجازه می‌دهد که بطری مشروب خود را به نگهبانان ببخشید، نتیجه این عمل این است که نگهبان مست شده و برای مدتی برایتان دردسر ایجاد نخواهد کرد. همچنین سلاحش را به زمین می‌اندازد و این برای افراد فرصت‌طلب موقعیت خوبی فراهم می‌کند تا به سلاح‌های خود، سلاحی جدید بیفزایند. جالب اینجاست که مردم چه از شما راضی باشند و چه قصد جانتان را داشته باشند با ماسک‌هایی خندان به شما نزدیک خواهند شد. از طرفی دیگر در همان ابتدای بازی وارد منطقه‌ای می‌شوید که باید کت و شلوار مندرس و پاره به تن داشته باشید تا مردم رفتاری دوستانه را با شما پیش بگیرند. مناطق ممنوعه‌ای هم در بازی خواهید دید که کلا برایتان دردسرساز خواهند بود.
شخصیت اصلی بازی یک سری نیازهای مادی دارد که رسیدگی به آن‌ها ضروری نیست اما کارتان را راحت‌تر می‌کند. شخصیت تحت کنترل شما احتیاج به خواب و غذا دارد و اگر به خوبی این احتیاجات برطرف شوند شما شخصیتی سرحال‌تر و نیرومندتر را کنترل خواهید کرد. غذا در محیط بازی به وفور یافت می‌شود و شما هم می‌توانید غذای خود را از بین غذاهای بدست آمده انتخاب کنید. علاوه بر انرژی‌های مختلفی که غذاهای مختلف به شخصیت بازی می‌دهند باید دقت کنید که برخی غذاها سبب ایجاد مسمومیت در آرتور یا شخصیت‌های دیگر خواهند شد. همچنین خواب برای آرتور لازم است و دقت کنید که به ازای هر ساعت خواب سلامتی شما نیز به اندازه معینی افزایش پیدا می‌کند. تخت خواب‌های بازی شما را فرا می‌خوانند! مهم‌تر از این احتیاجات، سیستم پیشرفت بازی است که طبق معمول شاخه شاخه می‌شود منتهی شاخه‌های ان خیلی گسترده نیستند. شما مهارت‌های خود را در دو زمینه Stealth ( مخفی کاری ) و Combat ( مبارزات ) می‌توانید ارتقا دهید. سیستم ارتقا بازی نه گستردگی خاصی دارد و نه شما را به چالش خواهد کشید، گزینه‌های زیادی را روی میز نخواهید داشت پس خیلی راحت می‌توانید انتخاب کنید. درخت مهارت بازی ایرادات زیادی دارد. اولین نکته این است که شما در این درخت مهارت هیچ مهارت “جدیدی” کسب نمیکنید و صرفا باید توانایی‌های فعلی خود را ارتقا دهید. Upgradeهایی که در این بخش صورت می‌گیرند بدون هیچ شکی از اهمیت بالایی در طول بازی برخوردار هستند. در همین منو کمی بگردید Inventory خود را هم پیدا می‌کنید، جایی که کمی بیش از اندازه شلوغ است ولی خب… قابل تحمل است. شما در این بخش غذاها، اسلحه‌ها، لباس‌ها، گجت‌ها و به طور کلی چیزهایی مثل موارد نام برده شده را پیدا خواهید کرد. سیستم ساخت و ساز ( Crafting ) بازی نیز مشکلات خودش را دارد. محدودیت‌هایی نسبتا بی‌مورد در این بخش اعمال شده که البته اگر بازیکن خیلی سختگیری نباشید اصلا متوجه این مشکل هم نخواهید شد.
سیستم مخفی‌کاری بازی به معنای واقعی کلمه آزاردهنده است و متاسفانه این موضوع می‌تواند یکی از مزیت‌های بازی یعنی طراحی مراحل را نیز بپوشاند! مراحل به خودی خود از تنوع کافی برخوردار هستند. از گشت و گذار گرفته تا مبارزات و تلاش برای پیدا کردن آیتم‌های خاص. در بسیاری از مراحل شما باید به صورت مخفیانه وارد مناطق ممنوعه شوید تا چیزی را پیدا کنید یا خلاصه دست به کار خاصی بزنید، راه حل عاقلانه مخفی ماندن در منطقه و رسیدن به هدف نهاییست. به طور کلی اگر می‌خواهید مخفی بمانید باید به حالت نشسته ( Crouch ) از میان چمن‌ها عبور کنید منتهی با توجه به دوربین بازی که زاویه اول شخص دارد، گاهی اوقات تشخیص اینکه شما دقیقا کجای چمن‌ها هستید دشوار می‌شود! درحالی که می‌خواهید خود را پیدا کنید یکی از نگهبانان شما را می‌بیند و همه چیز تمام است! در حقیقت دیده شدن توسط نگهبانان خیلی ساده‌تر از آن‌چیزی رخ می‌دهد که انتظارش را دارید. We Happy Few تاکید خاصی روی Stealth دارد ولی مشخص است که به اندازه کافی روی المان‌های این زیرسبک کار نشده است. البته We Happy Few یک بازی Stealth نیست ولی وقتی شما یک بازی دارید که مخفی‌کاری در آن تا این حد حائز اهمیت است، شاید بهتر باشد کمی بیشتر روی این سبک تحقیق کنید! به هر حال این مشکل تا پایان بازی همراه شماست و دست‌کم چند باری گریبانتان را می‌گیرد. بر اثر تجربه، خودتان حل این مشکل را یاد می‌گیرید هرچند که ضعف بازی در این زمینه بدیهی است. این درحالیست که طراحی مراحل شما را راضی نگه خواهند داشت. ابدا قرار نیست همیشه مبارزه کنید یا همیشه سعی کنید مخفی بمانید. همه چیز را در طول مراحل اصلی بازی تجربه خواهید کرد، مراحل فرعی اما به جذابیت مراحل اصلی نخواهند بود.
سیستم Crafting بازی با وجود مشکلاتی که دارد هنوز هم کمک شایانی به شما در پیشروی در بازی خواهد کرد. اگرچه برخی آیتم‌ها چندان به کارتان نخواهند آمد اما بعضی دیگر آیتم‌هایی فوق العاده حیاتی برای ادامه بازی هستند.
دنیای رنگارنگ، پشت ماسک‌های دروغین خنده
این روزها یکی از انتقاداتی که به سوی سازندگان We Happy Few روانه می‌شود، مشکلات فنی بازیست. توجه داشته باشید که این نقد و بررسی بر اساس نسخه PC نوشته شده و در مورد پلتفرم‌های دیگر در این زمینه مطمئن نیستم اما روی رایانه‌های شخصی، مشکلات فنی بازی این قدرت را ندارند که روی جذابیت آن تاثیر منفی بگذارند. وجود باگ و مشکلات فنی را منکر نمی‌شوم، فقط می‌گویم در این زمینه کمی اجحاف صورت گرفته است و می‌توان مهربانانه‌تر با این قضیه برخورد است. گرافیک فنی بازی اصلا در حد و اندازه‌های گرافیک هنری آن نیست. کیفیت تکسچرها اصلا قابل قبول نبوده، مشخص است سازندگان خیلی روی طراحی بافت‌ها دقت به خرج نداده‌اند. رنگ پردازی و نورپردازی محیط اما بازیکن را متحیر خواهد ساخت. کافیست کمی به ترکیب رنگ‌ها در بازی دقت کنید تا خودتان همه‌چیز را متوجه شوید. در این میان از ایراداتی که می‌توان به بازی گرفت عدم تنوع چهره است، در عنوانی با چنین طراحی‌های هنری متاسفانه صورت‌های زیادی را نمی‌بینیم و اغلب افراد قیافه‌هایی شبیه به هم را دارند. کپسول‌های Joy شما را وادار به زیبا دیدن محیط می‌کنند و واقعا هم محیطی که می‌بینید زیباست. دل کندن از چنین قرص‌هایی حتی برای کسی که از بیرون شخصیت را کنترل می‌کند کار آسانی نیست. چمن‌ها و گل‌ها و سبزه‌ها نماهای زیبای بازی هستند که به لحاظ هنری شاید بالاتر از سطح انتظارات ظاهر شده باشند. مورد آخر هم خیلی کوتاه و خلاصه موسیقی و صداگذاری بازی را نقد می‌کند. بازی‌هایی از قبیل We Happy Few محکوم به استفاده از موسیقی در طول گیم پلی خود هستند. We Happy Few این قرارداد را زیرپا گذاشته و به ندرت پیش می‌آید که در حال گشت و گذار در محیط موسیقی گوش‌نوازی برایتان نواخته شود. چنین بازی‌هایی را با موسیقی‌های شنیدنی‌شان می‌شناسیم که We Happy Few یک استثناست، یک استثنای بد! در این میان صداگذاری شخصیت‌ها خصوصا آرتور مرهمی برای این بخش است.
احساسات مرده پشت نقاب‌های خنده
کتمان کردن این حقیقت که عنوان We Happy Few مشکلات نسبتا پرشماری دارد چیزی را عوض نمی‌کند. We Happy Few به بهترین شکل ممکن از تم خود استفاده می‌کند تا فلسفه واقعی بازی را به بازیکن برساند. همان‌طور که گوئین پلین لبخندی مصنوعی بر چهره دارد، همان‌طور که جوکر شرایط مشابه را تجربه می‌کند مردم شهر ولینگتون ولز هم ماسک‌هایی از شادی بر چهره دارند با این تفاوت که گوئین پلین از شرایطش راضی نیست ولی مردم ولینگتون ولز از مصرف کپسول‌های Joy، از شادی‌های غیرواقعی استقبال می‌کنند. داستان بازی به اندازه Bioshock فلسفی نیست اما مفاهیم خاص خودش را دارد و در رساندن آن‌ها به مخاطب هم تقریبا موفق ظاهر شده است. تمرکز بیش از اندازه سازندگان روی داستان، به قربانی شدن دیگر بخش‌ها خصوصا گیم پلی بازی ختم می‌شود با این حال به شخصه فکر میکنم بازخوردهای کاربران از روی تندروی بوده و غیرمنصفانه هستند. We Happy Few در بطن خود چیزهای زیادی دارد که یک بازیکن را می‌توانند به خود جذب کنند. عنوان We Happy Few از تمام پتانسیل خود برای موفقیت استفاده نکرده وگرنه باید با عنوانی به مراتب کم ایرادتر مواجه می‌شدیم. در نهایت اینکه می‌خواهید نیمه خالی لیوان را در نظر بگیرید یا نیمه پر آن‌را، میل با خودتان است ولی توصیه اکید ما اینست که We Happy Few را برای یک بار هم شده امتحان کنید.
مطالب مرتبط سایت
تبلیغات
پر بحث‌ترین‌ها
- مدیرعامل پلی استیشن: Uncharted برای همیشه صنعت گیمینگ را دگرگون کرد
- چرا GTA IV بهترین ساخته راکستار است؟
- مروری بر عملکرد محتوایی ایکس باکس و پلی استیشن در سال ۲۰۲۴
- گزارش: Intergalactic: The Heretic Prophet شامل عناصر وحشت خواهد بود
- برخی توسعهدهندگان معتقدند که دنبال کردن گرافیک پیشرفته در بازیهای AAA دیگر امکانپذیر نیست
- تعجب تهیهکننده Gears of War نسبت به رویکرد Assassin’s Creed حول روایت در ژاپن
- دیجیتال فاندری ۳ بازی برتر سال ۲۰۲۴ از نظر گرافیک بصری را مشخص کرد
- ۱۰ بازی برتر سال ۲۰۲۴ به انتخاب آرمین مُکاری، نویسنده
- استراتژی ریسکی Xbox که ۱۰ سال آینده آن را تعریف خواهد کرد
- ۱۰ بازی برتر سال ۲۰۲۴ از دید تیم تحریریه گیمفا
-
تاریخ انتشار:
2018-08-10
۱۳۹۷/۰۵/۱۹ - ژانر: Action , Horror , Roguelike , Survival
- سازنده: Compulsion Games
- ناشر: Compulsion Games
- امتیاز گیمفا: 7.5
تبلیغات
پربازدید
+ ادامه
نقدها و نمرات فصل دوم سریال Squid Game 
نقد سریال گردن زنی | یک قدم بعد از فاجعه 
بازیگر فیلم Baby Driver در سن ۱۶ سالگی درگذشت 
۱۵ شخصیت زن برتر انیمه Demon Slayer 
پیشنمایش جدیدی از فیلم The Monkey منتشر شد 
نقد فیلم هفتاد سی | شکست بهرام افشاری 
تاریخ اکران بازسازی فیلم Anaconda مشخص شد 
بهترین فیلمهای دیزنی شبیه به انیمیشن Moana 
نسخه باکیفیتتر تریلر رونمایی GTA 6 روی وبسایت Bilibili کشف شد 
جدیدترین روش دریافت سی پی رایگان کالاف
- نسخه باکیفیتتر تریلر رونمایی GTA 6 روی وبسایت Bilibili کشف شد
- جدیدترین روش دریافت سی پی رایگان کالاف
مروری بر عملکرد محتوایی ایکس باکس و پلی استیشن در سال ۲۰۲۴ 
چرا GTA IV بهترین ساخته راکستار است؟ 
برخی توسعهدهندگان معتقدند که دنبال کردن گرافیک پیشرفته در بازیهای AAA دیگر امکانپذیر نیست 
پلی استیشن میخواهد بازیهای قدیمی خود را احیا کند 
تریلری از همکاری Squid Game و Call of Duty Black Ops 6 منتشر شد + تاریخ انتشار 
مدیرعامل پلی استیشن: Uncharted برای همیشه صنعت گیمینگ را دگرگون کرد 
تعجب تهیهکننده Gears of War نسبت به رویکرد Assassin’s Creed حول روایت در ژاپن 
کارگردان Astro Bot: فکر نمیکردیم جایزه بهترین بازی سال را ببریم
- نقدها و نمرات فصل دوم سریال Squid Game
- نقد سریال گردن زنی | یک قدم بعد از فاجعه
- بازیگر فیلم Baby Driver در سن ۱۶ سالگی درگذشت
- ۱۵ شخصیت زن برتر انیمه Demon Slayer
- پیشنمایش جدیدی از فیلم The Monkey منتشر شد
- نقد فیلم هفتاد سی | شکست بهرام افشاری
- تاریخ اکران بازسازی فیلم Anaconda مشخص شد
- بهترین فیلمهای دیزنی شبیه به انیمیشن Moana
- جدیدترین روش دریافت سی پی رایگان کالاف
الیویا هاسی در گذشت
نظرات
نقد و بررسی خیلی خوبی بود بسیار ممنونم ، به نظر این بازی خیلی سعی کرده که در حد عناوینی مثل BioShock باشه اما سازندگان روی داستان افراط کردند و افراط در هر چیزی بد هست ، در کل فکر نمی کنم اتمسفر بازی در حد عناوینی چون Bioshock یا Silent Hill باشه اما خب اتمسفر بدی نداره و در حد یک بازی مستقل ، تجربه ی خوبی هست اما متاسفانه تو ایران قیمت بازی ها به شدت بالاست و با عناوینی که داره منتشر میشه ، نمیشه این بازی رو تهیه و بازی کرد مگر اینکه کسی از این بازی خوشش اومده باشه که کاملا سلیقه ای هست !!!
نمیشه خریدش لامصب ۲۰۰۰ روبله
با کمال احترام ولی بازی مستقل قیمتش نباید ۶۰ دلار باشه
سازندگان با وقاحت تمام زیر تمام قول هاشون زدند تمامی عصبانیت بازیکنان به همین دلیل است
داشتم بازی میکردم برایی اولین بار تو مرحله سه مردم بازی اومد تو منو دیگه کانتینیو نداشت 😥 😥 😥 😥 😥
ققط new game داشت
با تشکر از نقد زیبا خوبتون :rose:
اسپم(شرمنده اگر اینجا مینویسم )
sir sonic جوابت رو توی پست پر فروش ترین بازی های ماه جولای در مورد برترین استودیو های تاریخ دادم اما ندیدی.اینجا مینویسم
ار نظر جوایز و متا و .. که ناتی داگ اول هست.اما خب سیدی پراجکت اولین بازی بزرگش رو زد که انقدر جایزه گرفت(withcer 3)پس هر دوی اینها می تونن توی لیست باشن.بعد این دو شرکت راکستار خیلی جوایز و متا و…داره.(تعدادش از سی دی پراجکت بیشتره اما ویچر ۳ جوایزش با اختلاف از تمامی بازی های راکستار بیشتره.پس در کل میتونیم هر سه شرکت رو در کنار هم میتونن برترین های تاریخ باشن (که حالا هر کس با سلیقه ای که داره )هر کدوم از این ها رو نسبت به دیگری بیشتر دوست داشته باشه.نینتندو رو اصلا قبول ندارم حالا شاید من اشتباه میکنم ولی به نظر من بازیاش الکی نمره میگیرن :no: البته شایدم به خاطر تجربه خاص روی کنسول سویچ باشه چون دستت میگیریش چون من روی pc بازیش کردم و اصلا لذت نبردم :no: بتسدا و بیلزارد هم افتخاراتشون از این سه شرکت کمتر هست . راکستار هم تعداد جوایزش از ناتی داگ کمتر هست اما واقعا شرکت بزرگی هست و برترین بازی های تاریخ رو میزنه اما اینکه با اختلاف نسبت به شرکت ها جایزه و نمره و نظر طرفدار ها و…اشتباه میکنی چون بیشتر از ناتی داگ نیست 😉 بهت پیشنهاد میکنم بری در مورد تعداد جوایز شرکت ها بیشتر تحقیق کنی 😉 بعدشم تعداد جوایز شرکتایی مثل بتسدا و بیلزارد و …، به گرد پای این سه استودیو نمیرسن
برتریه یه شرکت فقط به تعداد جوایز نیست. بزرگی نینتندو به انقلاب هاییه که در این صنعت انجام داده که اینقدر زیادند، من حتی نمیتونم لیستشون کنم.
حرفت درسته اما ما اینجا داریم در مورد جوایز مقایسه میکنیم 😉
در مورد جوایزم حرف بزنی باز ویچر اوله
ویچر ۳ درسته جوایزش از بازی های راکستار خیلی بیشتر و از بازی tlou یکم بیشتر هست(اما tlou جوایز منتقداش بیشتر از ویچر ۳ هست )اما ما داریم شرکت ها رو مقایسه میکنیم و از نظر جوایز و متا و user score و …این سه شرکت از همه بهترن 😉
آگه نظر شخصی بخواید تحمیل کنید از نظر منم باید ناتی داگ و سی دی پراجکت رد لنگ بندازن جلو راک استار سری gta به خاطر یه سری از موضوعات که بازگو کرده بود جایزه نگرفت مثل خشونت و مواد مخدر برخورد با زنان و… و اگه بخواید از لحاظ جایزه مقایسه کنید اورواچ در مقابل آنچارتد جایزه بهترین بازی سال رو برد یعنی اورواچ بهتره؟!! برام هم مهم نیست این کامنت چندتا منفی بگیره چون جو سایت بیشتر سونی فنن و بهشون برمیخوره ولی باید بگم بهتون با عنوانی که مولتی پلتفرم هست حسودی نکنید چون خودتون هم میتونید بازیش کنید
اینم بگم کامنت قبل اسپم بود و ربطی به پست نداشت راجع به بازی we happy few باید بگم عنوانی که دلم نمیاد اصلا ۵۰۰ و خورده ای پولش بدم و رو PC میزنم فکر نکنم سیستم بالایی بخواد
۱٫
۹۹
The Legend of Zelda: Ocarina of Time (N64) User: 9.1 Nov 23, 1998
۲٫
۹۸
Tony Hawk’s Pro Skater 2 (PS) User: 7.4 Sep 20, 2000
۳٫
۹۸
Grand Theft Auto IV (PS3) User: 7.5 Apr 29, 2008
۴٫
۹۸
SoulCalibur (DC) User: 8.7 Sep 8, 1999
۵٫
۹۸
Grand Theft Auto IV (X360) User: 7.9 Apr 29, 2008
۶٫
۹۷
Super Mario Galaxy (WII) User: 9.0 Nov 12, 2007
۷٫
۹۷
Super Mario Galaxy 2 (WII) User: 9.1 May 23, 2010
۸٫
۹۷
Grand Theft Auto V (XONE) User: 7.8 Nov 18, 2014
۹٫
۹۷
Grand Theft Auto V (PS3) User: 8.3 Sep 17, 2013
۱۰٫
۹۷
Grand Theft Auto V (X360) User: 8.3 Sep 17, 2013
۱۱٫
۹۷
Tony Hawk’s Pro Skater 2 (DC) User: 6.2 Nov 6, 2000
۱۲٫
۹۷
The Legend of Zelda: Breath of the Wild (Switch) User: 8.5 Mar 3, 2017
۱۳٫
۹۷
Tony Hawk’s Pro Skater 3 (PS2) User: 7.5 Oct 28, 2001
۱۴٫
۹۷
Perfect Dark (N64) User: 8.9 May 22, 2000
۱۵٫
۹۷
Grand Theft Auto V (PS4) User: 8.3 Nov 18, 2014
۱۶٫
۹۷
Metroid Prime (GC) User: 9.2 Nov 17, 2002
۱۷٫
۹۷
Grand Theft Auto III (PS2) User: 8.5 Oct 22, 2001
۱۸٫
۹۷
Super Mario Odyssey (Switch) User: 8.9 Oct 27, 2017
۱۹٫
۹۷
Halo: Combat Evolved (XBOX) User: 8.6 Nov 14, 2001
۲۰٫
۹۷
NFL 2K1 (DC) User: 6.5 Sep 7, 2000
۲۱٫
۹۶
Half-Life 2 (PC) User: 9.1 Nov 16, 2004
۲۲٫
۹۶
Grand Theft Auto V (PC) User: 7.7 Apr 14, 2015
۲۳٫
۹۶
The Legend of Zelda: Breath of the Wild (WIIU) User: 8.2 Mar 3, 2017
۲۴٫
۹۶
BioShock (X360) User: 8.9 Aug 21, 2007
۲۵٫
۹۶
GoldenEye 007 (N64) User: 9.1 Aug 25, 1997
۲۶٫
۹۶
Uncharted 2: Among Thieves (PS3) User: 8.9 Oct 13, 2009
۲۷٫
۹۶
Resident Evil 4 (GC) User: 9.4 Jan 11, 2005
۲۸٫
۹۶
The Orange Box (X360) User: 8.9 Oct 10, 2007
۲۹٫
۹۶
The Orange Box (PC) User: 9.2 Oct 10, 2007
۳۰٫
۹۶
Batman: Arkham City (PS3) User: 8.7 Oct 18, 2011
۳۱٫
۹۶
Tekken 3 (PS) User: 9.1 Apr 29, 1998
۳۲٫
۹۶
Mass Effect 2 (X360) User: 8.9 Jan 26, 2010
۳۳٫
۹۶
The Legend of Zelda: Twilight Princess (GC) User: 8.9 Dec 11, 2006
۳۴٫
۹۶
The Elder Scrolls V: Skyrim (X360) User: 8.5 Nov 11, 2011
۳۵٫
۹۶
Half-Life (PC) User: 9.0 Nov 19, 1998
۳۶٫
۹۶
Resident Evil 4 (PS2) User: 8.9 Oct 25, 2005
۳۷٫
۹۶
The Legend of Zelda: The Wind Waker (GC) User: 8.9 Mar 24, 2003
۳۸٫
۹۶
Gran Turismo (PS) User: 8.6 Apr 30, 1998
۳۹٫
۹۶
BioShock (PC) User: 8.5 Aug 21, 2007
۴۰٫
۹۶
Metal Gear Solid 2: Sons of Liberty (PS2) User: 8.8 Nov 12, 2001
۴۱٫
۹۶
Grand Theft Auto Double Pack (XBOX) User: 7.9 Oct 31, 2003
۴۲٫
۹۵
Baldur’s Gate II: Shadows of Amn (PC) User: 9.2 Sep 24, 2000
۴۳٫
۹۵
Grand Theft Auto: San Andreas (PS2) User: 9.0 Oct 26, 2004
۴۴٫
۹۵
Grand Theft Auto: Vice City (PS2) User: 8.8 Oct 27, 2002
۴۵٫
۹۵
LittleBigPlanet (PS3) User: 6.8 Oct 27, 2008
۴۶٫
۹۵
The Legend of Zelda Collector’s Edition (GC) User: 9.0 Nov 17, 2003
۴۷٫
۹۵
Red Dead Redemption (PS3) User: 8.9 May 18, 2010
۴۸٫
۹۵
Gran Turismo 3: A-Spec (PS2) User: 8.4 Jul 9, 2001
۴۹٫
۹۵
Halo 2 (XBOX) User: 8.2 Nov 9, 2004
۵۰٫
۹۵
The Legend of Zelda: A Link to the Past (GBA) User: 8.9 Dec 3, 2002
۵۱٫
۹۵
The Legend of Zelda: Majora’s Mask (N64) User: 9.1 Oct 25, 2000
۵۲٫
۹۵
The Last of Us (PS3) User: 9.2 Jun 14, 2013
۵۳٫
۹۵
The Legend of Zelda: Twilight Princess (WII) User: 9.0 Nov 19, 2006
۵۴٫
۹۵
Madden NFL 2003 (PS2) User: 7.4 Aug 12, 2002
۵۵٫
۹۵
Tony Hawk’s Pro Skater 2 (GBA) User: 7.0 May 30, 2001
۵۶٫
۹۵
The Last of Us Remastered (PS4) User: 9.1 Jul 29, 2014
۵۷٫
۹۵
Portal 2 (PC) User: 9.0 Apr 18, 2011
۵۸٫
۹۵
Red Dead Redemption (X360) User: 9.0 May 18, 2010
۵۹٫
۹۵
Portal 2 (X360) User: 8.7 Apr 19, 2011
۶۰٫
۹۵
Metal Gear Solid V: The Phantom Pain (XONE) User: 7.4 Sep 1, 2015
۶۱٫
۹۵
Portal 2 (PS3) User: 8.5 Apr 19, 2011
۶۲٫
۹۴
World of Goo (WII) User: 8.7 Oct 13, 2008
۶۳٫
۹۴
BioShock Infinite (PS3) User: 8.5 Mar 26, 2013
۶۴٫
۹۴
Final Fantasy IX (PS) User: 8.9 Nov 13, 2000
۶۵٫
۹۴
Call of Duty: Modern Warfare 2 (PS3) User: 6.4 Nov 10, 2009
۶۶٫
۹۴
Tony Hawk’s Pro Skater 4 (PS2) User: 8.4 Oct 23, 2002
۶۷٫
۹۴
Devil May Cry (PS2) User: 8.6 Oct 16, 2001
۶۸٫
۹۴
Call of Duty 4: Modern Warfare (PS3) User: 8.4 Nov 5, 2007
۶۹٫
۹۴
Madden NFL 2002 (PS2) User: 7.4 Aug 19, 2001
۷۰٫
۹۴
God of War (PS4) User: 9.2 Apr 20, 2018
۷۱٫
۹۴
Batman: Arkham City (X360) User: 8.7 Oct 18, 2011
۷۲٫
۹۴
The Elder Scrolls V: Skyrim (PC) User: 8.2 Nov 10, 2011
۷۳٫
۹۴
Mass Effect 2 (PC) User: 8.8 Jan 26, 2010
۷۴٫
۹۴
The Legend of Zelda: Ocarina of Time 3D (3DS) User: 8.9 Jun 19, 2011
۷۵٫
۹۴
Chrono Cross (PS) User: 8.2 Aug 15, 2000
۷۶٫
۹۴
BioShock (PS3) User: 8.7 Oct 21, 2008
۷۷٫
۹۴
Mass Effect 2 (PS3) User: 8.5 Jan 17, 2011
۷۸٫
۹۴
Grand Theft Auto: Vice City (PC) User: 8.8 May 12, 2003
۷۹٫
۹۴
Madden NFL 2004 (PS2) User: 8.4 Aug 12, 2003
۸۰٫
۹۴
Gears of War (X360) User: 8.3 Nov 7, 2006
۸۱٫
۹۴
The Elder Scrolls IV: Oblivion (X360) User: 8.7 Mar 20, 2006
۸۲٫
۹۴
Sid Meier’s Civilization II (PC) User: 8.9 Feb 29, 1996
۸۳٫
۹۴
Quake (PC) User: 8.8 Jun 22, 1996
۸۴٫
۹۴
Call of Duty 4: Modern Warfare (X360) User: 8.5 Nov 5, 2007
۸۵٫
۹۴
BioShock Infinite (PC) User: 8.6 Mar 25, 2013
۸۶٫
۹۴
Halo 3 (X360) User: 7.9 Sep 25, 2007
۸۷٫
۹۴
Ninja Gaiden Black (XBOX) User: 8.7 Sep 20, 2005
۸۸٫
۹۴
The Elder Scrolls IV: Oblivion (PC) User: 8.1 Mar 20, 2006
۸۹٫
۹۴
Street Fighter IV (PS3) User: 7.3 Feb 17, 2009
۹۰٫
۹۴
Celeste (XONE) User: 6.3 Jan 26, 2018
۹۱٫
۹۴
Super Mario Advance 4: Super Mario Bros. 3 (GBA) User: 8.9 Oct 21, 2003
۹۲٫
۹۴
Jet Grind Radio (DC) User: 8.0 Oct 30, 2000
۹۳٫
۹۴
Metal Gear Solid (PS) User: 9.2 Oct 21, 1998
۹۴٫
۹۴
Grim Fandango (PC) User: 9.1 Oct 14, 1998
۹۵٫
۹۴
Tom Clancy’s Splinter Cell Chaos Theory (XBOX) User: 8.9 Mar 28, 2005
۹۶٫
۹۴
Burnout 3: Takedown (XBOX) User: 7.4 Sep 7, 2004
۹۷٫
۹۴
Diablo (PC) User: 8.7 Dec 31, 1996
۹۸٫
۹۴
Metal Gear Solid 3: Subsistence (PS2) User: 8.9 Mar 14, 2006
۹۹٫
۹۴
Call of Duty: Modern Warfare 2 (X360) User: 6.4 Nov 10, 2009
۱۰۰٫
۹۴
Metal Gear Solid 4: Guns of the Patriots (PS3) User: 8.8 Jun 12, 2008
این قصه ها چیه ؟ در طول چند سال اخیر بیشمار سایت بی خاصیت مثل قارچ سبز شدن حالا شما ۱۰۰۰ جایزه بگیر
اصلا ناتی داگ چه چیزی به صنعت گیم اضافه کرده ؟
tlou که از نظر شما بهترین بازی خودش از بازی های دیگه ICO و RE4 و enslaved odyssey to the west و خیلی بازی های دیگه فیلم های True Grit ، ۲۸ Days Later و فیلم و کتاب The Road و The Walking Dead از نگیم کپی الهام گرفته و ایده اصلی هم از مستند planet earth گرفته شده
اولا که منتقدا الان مثل قبل نمره نمیدن و سختگیری زیادی میکنن مخصوصا روی بازی های انحصاری سونی.(طرف به گاد ۷ میده یا به انچارتد ۴ 😐 )بعد ناتی داگ چی به صنعت گیم اضافه کرده 😐 البته من زیاد از شما کامنت دیدم که زد ناتی داگ حرف زدید 😉 اما بزارید اینجوری بگم از نظر شما فقط بازی های قدیمی چیزی به صنعت گیم اضافه کردن 😐 tlou درسته از بازی های زیادی الهام گرفت اما ابر شاهکاری ساخت که تعداد محدودی توانایی کنارش وایستادن دارن و هم متاش بالا شد و هم جوایز زیادی گرفت که پر افتخار ترین بازی تاریخ شد(بعدش ویچر ۳ با اختلاف کم ازش جلو زد )ولی خوب شما هیتر ناتی داگ هستید پس هر چی بگم قبول نمیکنید 😉
طبق منطق شما که با گذر زمان منتقد ها سخت گیر تر شدن چرا gta v که ۳ ماه بعد عرضه شده متای ۹۷ گرفته چرا Super Mario Odyssey و The Legend of Zelda: Breath of the Wild که ۴ سال بعد عرضه شده ۹۷ گرفتن چون منتقدا با نینتدو مهربان :rotfl:
چرا متای SHADOW OF THE COLOSSUS با نسخه اصلی برابر چرا کمتر نشده
راکستار با gta III IV V سه بار دنیای گیم متحول کرد سبک جدیدی به وجود اورد با هر بازی کلی مکانیزم جدید وارد صنعت گیم می کنه
نینتدو خالق کل صنعت گیم
اینکه ناتی داگ مواد اولیه رو از بقیه میگره با ادویه خودش یه خورشت خوش مزه درست میکنه هر کس خورده دوست داشته دلیل نمیشه بهترین استودیو دنیاست
من هیتر شما ۲ دلیل بیار ناتی داگ بر راکستار ونینتدو وBethesda و بزرگان دیگه صنعت گیم برتری داره
اتفاقا همین که از دست آورد دیگران استفاده کنی و یه چیز عالی تحویل بدی خودش هنره الزاما نباید خالق چیزی باشی تا اثرت شاهکار باشه
کار تمام محقق های دنیا هم همینه ارتقا کار محقق قبل خودشون
صنعت گیم هم مبناش پیشرفته
ناتی داگ میاد از فرمول های قبلی یه شاهکار تحویل میده همینم باعث شده دوتا بیگ وینر داشته باشه بین بازیاش و یه گوتی
دقیقا همین کارو اپل میکرد (زمان استیو جابز) چیز هایی که از قبل بودنو به بهترین شکل به مخاطبش تحویل میداد
قبل آیفون صفحه نمایش لمسی بود
آیفون چیزیو اختراع نکرد ولی انقلاب راه انداخت
ناتی داگم مثل اپله شاید چیزیو کامل ابداع نکنه ولی به بهترین شکل تحویل میده
و مهمم همینه : نتیجه نهایی
که ناتی داگ تو این ۲۰ سال اثبات کرده هیچوقت بازی بد نمیسازه
هیچوقت
حالا میتونی به هیتر بودن ادامه بدی D:
mikasa
اون کسایی که کامنت cv رو لایک کردن ماکروفن هستن شک نکنید گیمری که طعم بازیهای ناتی رو چشیده باشه اگر این استدیو شاهکار ساز رو تایید نکنه ردِش هم نمیکنه،… mikasa اهمیت نده، اصلا ناتی داگ یه استدیو درجه ۳ هست شما اشتباه میکنی 😉 برخلاف میل ما یکی از نوابغ دنیای گیم که اتفاقا اسرائیلی هم هست در راس این استدیو مشغول به فعالیت هست این هم دلیلش.!!!!!
اولا مقایسه شرکتی به عظمت اپل با ناتی داگ مضحک
هیچ کس نمی تونه تو خونش ایفون تولید کنه یا رقیب ios بسازه
اما هر کسی می تونه تو خونش بازی بسازه Toby Fox به تنهای بازی می سازه به اسم Undertale که متای ۹۲ میگیره IGN 10 و GAMESPOT 9
دوما تو مقالات وکتاب های علمی اسم ادیسون و نیوتون و ابو علی سینا سقراط هست یا محققان امروزی ؟
سوما استودیو مثل ناتی داگ با این همه استعداد و بودجه و حمایت بی نهایت سونی ریسک نکنه و خلاقیت به خرج نده کی قراره این کار بکنه ؟
سلطان بزرگ Shinji Mikami در ۵ سال با خلق
Resident Evil
Dino Crisis
Onimusha: Warlords
Devil May Cry
صنعت گیم متحول کرد
با Resident Evil 4 عصر جدیدی در صنعت گیم رقم زد تمام موفقیت امروز ناتی داگ مدیون کپی ها و الهام های که از RE4 گرفته
بعد با کلی مشکلات و نبود بودجه و ناشر درست حسابی به راهش ادامه داد
Killer7
God Hand
Vanquish
Shadows of the Damned
The Evil Within
بعد ملت می خوان کارگردان نام ببرن از نیل دراکمن یاد می کنن که تا به حال یه اثر مستقل نساخته :rotfl:
اگه ناتی داگ این ۱۲ سالی که صرف فرمول های قبلی کرد صرف خلاقیت و بازی های جدید می کرد الان صنعت گیم سالها جلوتر بود
اولا کسی از دراکمن حرف نزد بحثو منحرف نکن
تو یا چشمت مشکل داره تو کامنت من دراکمن میبینی یا از دراکمن عقده داری
فکر کنم مورد دوم باشهD:
ثانیا کسی از شینجی میکامی حرف زد؟ یا زیر سوال بردش؟ اینم اگه تو کامنت من میبینی یا کوری یا عقده مقایسه با میکامی داری
بحث سر استودیو هست
جنابعالی میگی ناتی داگ نوآوری نداشته
منم با قاطعیت میگم صلا مهم نیست نواوری نداشته
وظیفه ی استودیوی بازیسازی یک چیزه
یک چیز: بازی خوب ساختن
و ناتی داگ هیچ بازی بدی نساخته
و این یعنی به عنوان گیمر باید جلوش سر خم کنی D: چه بخوای چه نخوای حقیقت محضه
تو دوزار اگه مقاله میخوندی و به علوم آشنا بودی (که نیستی) میدونستی
کار هر محقق مبنای کار محقق دیگست
برای همینه پایان هر مقاله یه بخش پیشنهادات برای موضوعات مربوطه میذارن که محققا برن در راستای اون موضوع تحقیق کنن و بحث رو جلو ببرن
اگه علمت فقط همون یافته های ابن سینا بود و پیشرفت بر مبنای کاری اون وجود نداشت اصلا ایا اینقدر پیشرفت میکردیم؟
ابداع مهمه ولی استفاده ی درست از اون هم مهمه
که ناتی داگ به بهترین شکل پیادش میکنه
از مثال منم هیچی معلومه نفهمیدی
من مثال اپلو صرفا اوردم که بگم فقط نواوری نیست که مهمه
پیاده سازیش هم خیلی مهمه
ناتی داگ متخصص بخش دومه
خیلی از بزرگان سینما هم همینن
تو پیاده سازی موفقن مثل اینگمار برگمان
یا هزاران مثال دیگه ازین دست هست
(اتفاقا فیلمو هم میشه تو خونه درست کرد اگه منظورت اینه بازیسازی راحته )
حیف وقتمو با یه هیتر دیگه تلف کردم
مهم نیست قانع بشی یا نه چون نظر یه نفر اصلا اهمیتی نداره
مهم فقط و فقط یک چیزه
یک حقیقت محض : ناتی داگ شاهکار میسازه
ناتی داگ یکی از بهترین استودیو هاست
اولا مشکل بزرگ این که ما ایرانی های ادم های ۰ یکی هستیم اگه کسی مخالف خودمون پیدا کنیم سعی در نابود کردن می کنیم
XX—LASTOFWITCHER—XX چندین پست سعی میکنه بگه ناتی داگ برترین استودیو دنیاست برتر از راکستار بتزدا و نینتدو و سایر بزرگان
برای این ادعا دلیل بیاره
شما تا کامنت من دیدی فک کردی به استودیو که دوست داری توهین شده سریع اومدی که دفاع کنی
شکی نیست که ناتی داگ شاهکار می سازه اما این تغییری در کپی کار بودنش نمی کنه
اگه فیزیک دانی امروز نظریه نسبیت انیشتین اصلاح کنه همه تحسینش می کنن اما هیچ کس اون در جایگاه بزرگتر انیشتین قرار نمیده
اما در دنیای گیم برعکس نابغه مثل میکامی که با هر بازی صنعت گیم تغییر داده هنوز هم می تونه صنعت گیم تغییر بده خانه نشین ناشری حاضر نیست ازش حمایت کنه بعد بعد کپی کار ها هر روز بزرگتر می شن
دوما سینما یه مدیوم محدود حداکثر در ۲ یا ۳ ساعت باید تمام چیز های که می خوای به مخاطب عرضه کنی
اما گیم نامحدود
تو یه بازی ۱۰ ساعته میشه دو هزار دیالوگ قرار داد
یه بازی انلاین ۱۰۰۰ ساعت بازی کرد بدون داستان
کسی ناتی داگ مجبور نکرده از اثار دیگران استفاده کنه ولی چون ساده ترین راه و منجر به جوایز و تحسین کشته مرده های بسیاری میشه این کار میکنه
وگرنه بروس استرلی بزرگ می خواست ناتی داگ تغییر بده و عنوان کاملا جدید خلق کنه اما دراکمن با اصرار بر tlou اجازه نداد
قبلش امی هینینگ می خواست این کار بکنه اما نخواستن
سوما شما اومدی به من گیر دادی بعد می فرمای
حیف وقتمو با یه هیتر دیگه تلف کردم :rotfl:
——————————————————————————————–
۲B
شخصی میشه به عنوان نابغه یاد کرد که در بین گروه برترین باشه
در مورد RE4 دروبین شانه ایده کی بود ؟ایده اصلی بازی از کی بود ؟طراح گیم پلی کی بود؟ چه کسی شجاعت این داشت تا سری محبوب زیر و رو کنه ؟ جواب همه ای این ها میکامی بزرگ پس میکامی نابغه است
اما دراکمن معمولی ترین فرد بین نوابغ ناتی داگ اون نابغه های که انیمیشن های خارق العاده رو خلق کرد اون جزییات و مدل سازی های بی نظیر طراحان گیم پلی برنامه نویس های که گرافیک فک برانداز خلق
دراکمن چی کار میکنه از تمام تلاش های این عزیزان برای مطرح کردن وستاره شدن خودش استفاده می کنه
ناتی داگ بدون دراکمن به مشکل می خوره ؟ نه
اما دراکمن بدون ناتی داگ چیه ؟
کپ کام بعد از میکامی نابود شد اما ناتی داگ بدون دراکمن موفق تر هم خواهد شد
تو وظیفه ی استودیوی بازیسازی رو با کارگاه پتنت سازی فکر کنم اشتباه گرفتی D:
همونطور که گفتم وظیفه ی اولیه ی یک استودیو اینه : بازی خوب ساختن
و ناتی داگم خوب بازی میسازه هیچوقت بازی بد بیرون نداده
دوتا بیگ وینر داشته یه گوتی
دومین بازی پر افتخار تاریخو ساخته
پس جزو بهترین استودیو هاست
حالا تو هی بیا حرف نواوری بزن
به نو آوری باشه همین کرک داون داره نواوری بزرگی ایجاد میکنه ولی ایا بازی شاهکاری خواهد بود؟ مسلما نهD:
و‌بلعکس ناتی داگ اومد کرش تیم ریسینگ رو با الهام از ماریو کارت ساخت
و یه شاهکار تحویل داد بدون نواوری خاصی در گیم پلی ولی با ارائه یک گیم پلی بی نقص
حرف میکامی و دراکمنم در جواب با من نزن اصلا به بحث هیچ ربطی نداره
من دارم در مورد استودیو حرف میزنم نه فرد خاص
ناتی داگ از ۱۹۸۴تو کار بوده خیلی قبل اینکه حتی نیل دراکمن راه رفتن یاد بگیره
اینکه شما از استودیو مثل ناتی داگ بقول خودت
دوتا بیگ وینر داشته یه گوتی
دومین بازی پر افتخار تاریخو ساخته
پس جزو بهترین استودیو هاست
صرفا انتظار داری یه بازی خوب بسازه پس استودیو های کوچکتر که نه پول دارن نه تکنولوژی متای ۶۰ هم بگیرن باید به خودشون افتخار کنن :smirk:
وقتی میگی بهترین استودیو دنیا یعنی استودیو های که برای سایر بازی ساز ها الگو هستن
وقتی الگو خودش از دیگران استفاده میکنه کسانی که قراره از این استودیو پیروی کنن چه سرنوشتی دارن ?:-) کپی در کپی در کپی
اگه ناتی داگ که جز بهترین هاست ریسک نکنه و خلاقیت به خرج نده کی قراره این کار بکنه ؟
توضیحات بیشتری هست بعدا میگم :reallyangry:
یک خط بزرگ کشیدم بعد اسم ۲B نوشتم باز هم شما فکر میکنی با شما بودم ?:-)
من انتظارم از یکی از بهترین استودیو های دنیا بازی خوب ساختنه
همین ناتی داگ تونست الگوی یکی از بهترین بازی های نسل یعنی گاد آف وار باشه به گفته ی خود کارگردانش
پس تاثیر داشته
این اینکه کوری بارلاگ این حرف زده مجبور بوده چون گیمر های تازه فکر می کنن هر بازی که کاراکتر همراه داره از tlou الگو گرفته :rotfl:
شما Prince of Persia (2008) بازی کردی ؟
برو تو یوتیوب گیم پلی ببین تا منبع الهام پیدا کنی
حتی انیمیشن بالا رفتن از سکو های GOW جدید کپی Prince of Persia (2008)
کوری بارلاگ مجبور بوده بگه؟
یعنی داری میگی دروغ میگه دیگه
رسما مشخص شد هیتری وقتمو باهات تلف کردم
همه دنیا چرند میگن همه دروغ میگن تو راست میگی D:
اینم لیست نوآوری های ناتی داگ
برو این لینکی که گذاشتمو کامل بخون
کمتر چرند بباف
https://www.google.com/url?sa=t&source=web&rct=j&url=http://www.wow247.co.uk/2016/05/20/naughty-dog-uncharted-last-of-us-crash-bandicoot-the-legacy-of-a-game-changing-developer/&ved=2ahUKEwiOx8DakPLcAhWHl-AKHVakC30QFjABegQIBxAB&usg=AOvVaw30FhTbMdK8RFVphYfCeFr1&cshid=1534441754938
بله که مجبور بود اگه نمی گفت افرادی مثل شما می ریختن سرش که چون کریتوس ریش داره از tlou گرفتی :laugh: آترئوس کودک از الی الهام گرفتین :laugh: چون این دو تا در نبرد با هم شرکت می کنن از tlou الهام گرفتین :laugh: سایت ها مثل ign هم مقاله می زدن شباهت های tlou و gow 2018 :laugh: کوری مجبور شد خودش تایید کنه تا حاشیه ایجاد نشه
و گرنه چه نظر گیم پلی طراحی مرحله سبک بازی سبک روایت شخصیت پردازی این دو بازی دو دنیای مختلف ان و هیچ شباهتی ندارن
حالا چون کریتوس و آترئوس پدر و پسر هستن تو گیم پلی کات سین با صحبت میکنن همکاری دارن میشه الهام از tlou ?:-)
پس enslaved odyssey to the west یه الهام از tlou با این سال ۲۰۰۹ و ۴ سال قبل از tlou عرضه شده :rotfl:
اون لینک هم اخرش بود :laugh: الخصوص تعداد نواوری های tlou :rotfl:
cv
گرامی ،اپل رو مصداقی گفت ، کامنتش رو یبار با دقت بیشتر بخون ، اپل رو با رقبای خودش مقایسه کرد درست هم میگه بنظرم ، “بودجه زیاد” هم بهانه ای بیش نیست خیلی از بازیها بودن با بودجه زیاد هم شکست خوردن، من جزو از اون دسته گیمرهایی هستم که با تلو اونطور دیگران صفا کردن حال نکردم منتها منکر کیفیت بالای آثار ناتی هم نمیشم شما هم دست از تخریب کردن بردار که اگر راکستار هم فرست پارتی سونی بود مطمئن باش کلی هیتر پیدا میکرد!!!!!!!!!، هوش مصنوعی ضعیف همراه و تنوع کم npc ها تکرار یکسری مکانیکها در بازی مربوطه از دلایل ام هست.
@cv
بازیسازی کار گروهی هست من منکر توانایی های میکامی نیستم، همین که یه شخصی همچون کوجیما بعد از جدایی از کونامی کل اعضای تیمش رو هم با خودش میبره و استخدام میکنه فکر میکنم اهمیت زیاد این موضوع رو اثبات میکنه… میکامی اون زمانی که اویل۴ رو کارگردانی کرد تیم فوقالعاد قویی همراش بود، بدون تیم کاربلد و خلاق حتی کلیف بی ،سم لیک و…هم راه بجایی نمی برن .. موضوعی که سوپر دولوپر ها رو از باقی متمایز میکنه وجود کادری هماهنگ با انگیزه، خلاق و مجرب هست.
اقا جوابش رو ندید بزارید با ماریوش حال کنه 😉 هیتر اینجا هیتر انجا هیتر همه جا :laugh:حالا که خودت فن و بوی در اوردی بزار منم یه چیز بهت بگم.ناتی داگ پر افتخار ترین بازی تاریخ رو از دید منتقدا داد بیرون پس اظهار نظر نکن هیتر 😀
داداش باهات حال میکنم
last of us
:rose: :rose:
گفتم که هیتری و نمیشه کاریش کرد 😉
Mikasa
کامنتت عالی بود :yes:
جایزه راه خوبی برای مقایسه شرکت ها نیست مثلا اسکایریم برای Goty با LA noir و dark souls1 و portal2 و بتمن آرکام سیتی رقابت کرد ولی ویچر با بلادبورن و فالوت۴ و متال۵(دو مورد آخر در مجموعه خودشون ضعیف ترین بودن)
در کل این که خیلی شرکت ها قابل مقایسه نیستن برای مثال نمیدونم جدا چه‌طور یه نفر میتونه بگه ناتی داگ بهتر از بلیزارده یا CRP بهتر از بتسداست.
من علی‌رغم این که از ویچر خیلی لذت بردم ولی رسما تو اسکایریم زندگی کردم
یا warcraft یا WoW یا diablo یا starcraft
کسی نمیتونه بگه ناتی داگ بهتر از بلیزارده
و بلعکس
چون دوتاشون تو سبکی که میسازن مرتبا شاهکار تحویل میدن و سبکاشونم متفاوته
سبکا یکی باشه میشه مقایسه ای داشت بازم
من خودم فرام سافتور رو به همه شرکتا ترجیح میدم
جایزه هم هیچی نبردهD:
حرفتون کاملا درسته :yes:
با تشکر از آقای اریا مقدم
حالا دوست داشتم این بازیرو یک شرکت بزرگی مثل EA یا Ubi بیرون میداد اونوقت حتما متای بالااری می گرفت متاسفانه منتقدا اخلاق عجیبی پیدا کردن انگار که عناوین مستقل آشغالی هستند که باید با کم کردن نمرات؛ صنعت رو از دستشون نجات بدن
بی راه نمیگی اما این بازی واقعا حوصله سربره.یه دنیای پوچ مسخره
نمره ۷٫۵ زیادیشه
من دیروز بازی کردم ,تو تریلرها بازی خوب به نظر میومد
ولی باید بگم انگار یه تیم دو نفره با الهام از بایوشک اینفینیتی بازیو توسعه دادن
گیم پلی خیلی سطحی,گرافیگ معمولی و مراحل خیلی تکراری
خلاصه بگم اصلا به سمتش نرید
تشکر از محمد عزیز :yes: :yes:
اگر به چند تا پست پایین تر مراجعه کنیم میبینیم که یک استودیو مستقل دیگه تعطیل شد که قطعا خبر بدی برای گیمرها هست
حالا وقتی میایم و میبینیم کمپالشن گیمز عنوانی ساخته که اگر فروش خوبی نکنه به سرنوشت تعطیلی دچار میشه پس خیلی هم بد نمیشه اگر ناشران بزرگ مثل مایکرو یا سونی بیان و این استودیو ها رو بخرن بله قطعا کمپالشن گیمز هیچ وقت قرار نیست بشه پلی گروند گیمز اما خریدش بهتر از تعطیل شدنش هست حداقل امیدواریم عنوان بعدیشون موفق تر ظاهر بشه تا اینکه بدون ناشر کلا تعطیل بشن
…………………
بازی رو فعلا امتحان نکردم و فعلا فرصتی برای تجربش نیست اما قطعا عنوان خوبی برای تعطیلات هست
اگه الان با ۲۰ کارمند تعطیل بشه خیلی بهتر از این که بعدا با ۱۰۰ تا کارمند و کلی افسوس
استودیو که میدونه بازیش از نظر فنی و گیم پلی مشکل داره ادعا های فراتر از توانش تبلیغ میکنه به خاطر جو گیری حاصل شبیه بودن به بایوشاک قیمت بازی رو از ۳۰ به ۶۰ افزایش میده بازی رو حجم ۱۰ گیگ عرضه میکنه بعد روز اول ۷٫۵ گیگ ابدیت میده لایق حمایت نیست
اینکه قیمت بازی افزایش پیدا کرده به نظر من باید رفت از ناشر علت رو پرسید
در هر صورت بازیشون عنوان بدی نیست توی نقد بالا هم ذکر شده و یک درصد فکر کن این استودیو اگر ناشری برای بازی بعدش نباشه به تعطیلی کشیده میشه شاید اگر بودجه خوبی بهشون بدن عنوان بهتری بسازن در هر صورت بقا بهتر از نابودی هست
ناشر وقتی تعیین کننده است در ابتدا حضور داشته باشه و سر مایه گذاری کرده باشه در حالی این بازی تا ۶ ماه پیش ناشر نداشت
ناشر نسخه xbox مایکروسافت پس نتیجه می گیریم مایکروسافت مقصر 😀
:rotfl: :rotfl: عاشقه نتیجه گیریتم :yes: :yes:
ناشر بازی هم gearbox هست
تو گوگل بزن
we happy few Publisher
رو هر سه نسخه PS4 و Xbox و PC نوشته gearbox publishing جالب یه نفر کامنت و اطلاعات نادرست میده لایک هم میگیره
تم بازی فوق العادست و سعی شده درش دیستوپیایی خلق بشه که با باقی عناوین این چنینی یک تفاوت کوچک داره، دیستوپیایی که در بازی خلق شده این جهانی است، مردم در این بازی خود خواستار بودن در این توهم افسار گسیخته هستند رفرنس های بازی هم فوق العاده هستش دنیایی که درش خلق شده دنیای کوری ساراماگو هستش وقتی همگان کور هستند اون یک نفر که از بینایی برخوردار هستش رو نمی تونند تحمل کنند و سعی دارن شبیه خودشون بکنند و بیناییش رو ازش بگیرن
استارت بازی هم کاملا از رمان ۱۹۸۴ اورول الهام گرفته شده، دقیقاَ به مانند رمان شما به عنوان یک سانسورچی وارد فضای بازی می شوید و وظیفه سانسور اخبار رو برعهده دارید، جو بازی هم برگرفته از فیلم They live هستش با یک تفاوت کوچک که در فیلم they live با قرار دادن اون عینک واقعیت در برابر چشمان بیننده پدیدار میشه و با یک فعل صورت می پذیره اما در این بازی با یک انفعال هست که قدمی پیش به سوی واقعیت برداشته میشه و اون هم با نپذیرفتن قرص های شادی و نخوردنش هست، هنوز زیاد توی بازی پیش نرفتم ولی حرف های زیادی برای گفتن داره و رفرنس هایی که در بازی گنجانده شده هم جذابیتش رو چند چندان می کنه برای کسی مثل من فقط باید با گیمپلی بازی یک مقدار کنار اومد که انقدر این بازی جذابیت داره که میشه نا دیده گرفتش، این بازی یک اثر فلسفی هست چیزی که هنر باید باشه، چیزی که به تفکر وا می داره مخاطب رو و دیستوپیایی این جهانی و ملموس رو در برابر مخاطبش قرار می ده یکی از بهترین بازی هایی هست که در طول دوران گیمریم بهش برخوردم به واقع یک اثر هنری
بیشتر ازهرچیز شبیه (brave new world) و (equilibrium) هست تو بقیه مردم خودشون نمیخوان زیر بار وهم برن ولی اینجا مثل دنیای قشنگ نو مردم خودشون دنبال این توهم هستند و در مورد کپسول هم خب دقیقا مثل توازن هست با این فرق که اونجا به جای شادی کلا احساسات رو خاموش میکنه(توازن نشانگر این هم هست که اکشن زیادی، یه داستان خوب رو به فنا میده)
این دومین بازی که میبینم قیمتش از ۳۰ به ۶۰ دلار افزایش پیدا میکنه ?:-) احتمالا تصمیم با خودشون نبوده نظر شخصی 😐
نمیدونم چرا ولی یه حسی بهم میگه
میخاد یه چیزه خاصو به مخاطب القا کنه
چیزی شبیه زندگیه روز مره الان ما ادما
که هیچ چیزی دیگه ارضامون نمیکنه
اط نظر من هم همینطوره :yes: یک جامعه ی عادی و کثیف رو به تصویر میکشونه احتمالا مثل bioshock و حتی inside :inlove: :inlove: tnx
نقد خوبی بود محمد جان افرین
در مورد بازی ام بگم که زمان معرفیش توی E3 خیلی هایپ شدم براش ولی خب با این قیمت بعیده موفقیت اونچنانی کسب کنه با نمایش هام فرق داره مثل این که! به هر حال تجربش میکنم
خیلی روان و مفید و خلاصه نوشته شده بود :yes:
خیلی منتظر این نقد بودم 😀
ممنون دمتون گرم :yes: :yes: :yes:
سپاس بررسی خوبی بود
الان من نمیددنم اینا چرا نصف کامنت هارو اختصاص دادن به ناتی داگ جون ولی از نظر من به بازی کم دادید بازیش محیط و اتمسفرش خیلی شبیه به bioshock شده مخصاصا نسخه ی اول bioshock ولی بازیش عالیه و شاید تنها مشکلی که داشت از نظر من کیفیت پایین تکستچر ها بود و من به این بازی نمره ۸/۵ یا نهایتا ۹ رو میدادم :blush: مرسی از آقای آریامقدم :inlove: راستی عکس پروفایل آقای آریامقدم یکی از بهترین AC هاست :inlove: tnx
قربان شما 🙂