سفر به انتهای ماجراجویی و هیجان | نقد و بررسی عنوان Uncharted 2: Among Thieves

برخی اعتقاد دارند که ساختن یک دنباله از یک اثر موفق خیلی سخت است و برای آنکه بتواند به موفقیت برسد، نیاز دارد تا ریسک کند و به دنبال تجربه ای جدید باشد و اگر چیزی غیر از این باشد همان نتیجه ای را کسب می کند که بازی های درجه دو و سه بدست آورده اند. از طرفی عده ای اعتقاد دارند که اینگونه بازی ها باید به دنبال همان تجربه ای باشند که نسخه ی قبلی بدست آورده است و تنها در عمق و میزان تاثیر گذاری باید پیشرفت داشته باشد و این اتفاقی بود که در رابطه با Gears of War 2 افتاد. اما مسئله Uncharted 2 پیچیده تر از این حرفاست…! این بازی بین دو گروه نامبرده شده گیر افتاده است… از طرفی همان سبک و سیاق نسخه ی قبل را پیش می گیرد (چون بر اساس آن پایه گذاری شده است) و از طرفی به بازی، قابلیت ها و عمق تازه ای داده شده است که امتحان آن را برای تک تک طرفداران بازی های اکشن ماجراجویی واجب می کند. اما اینکه دقیقا مشخص کنیم که این بازی به کدام دسته و گروه تعلق دارد اصلا کار درستی نیست. Uncharted 2 بازی ای است که می تواند در تمامی دسته ها و سطح ها از بالا تا پایین طبقه بندی شود. این موضوع به این عامل بستگی دارد که از چه جنبه و زاویه ای به بازی نگاه می‌کنید.

____________________________________________________________

Box Art

سازنده: Naughty Dog
ناشر: SCEA
کارگردان و نویسنده: Amy Hennig
سبک: اکشن-ماجراجویی سوم شخص
تاریخ انتشار: ۱۳ اکتبر ۲۰۰۹
پلتفرم: انحصاری PS3

داستان: همیشه پای یک گنج در میان است!

دو سال بعد از ماجراهای هیجان انگیز نیتن و کشف راز شهر باستانی و افسانه ای الدورادو (El Dorade)، دوست سرسخت ما بازگشته تا بار دیگر ما را مهمان ماجراهای هیجان انگیز و بدیع کند. دوست و همکار قدیمی نیتن، فلین (Flynn) با پیشنهاد کاری جدید به سراغ او می آید. کاری بنظر ساده، دزدیدن شیئی قدیمی از موزه ای در استانبول. علی رغم اعتراض های اولیه، نیتن بلاخره راضی می شود که با فلین و زنی به نام Chloe Frazer همکاری کند، به خصوص که ظاهرا قبلا هم سری به این موزه زده است! نقشه آماده است، برنامه ریزی انجام شده، هدف تیم کاملا واضح است. چه چیزی ممکن است خراب شود؟ مسلما زمانی که بازی شروع می شود و در اولین صحنه نیتن زخمی و نیمه جان را معلق در بین زمین و آسمان می بینیم، اطمینان پیدا می کنیم که شدیدا از پرسیدن این سوال پشیمان است!

همانند بازی قبلی، نویسندگان سعی داشته اند در عین خلق تجربه ای هیجان انگیز، ریشه های داستان را در واقعیت ها و اسرار تاریخی جستجو کنند. «مارکو پولو» سیاح مشهور ایتالیایی، پس از ۲۰ سال زندگی در دربار «قوبیلای خان» خان مغول، با ۱۴ کشتی و ۴۰۰ خدمه به سمت خانه اش یعنی ونیز حرکت می کند. اما وقتی مارکو به ساحل جنوبی ایران می رسد، تنها یک کشتی و ۱۸ خدمه همراه دارد. سرنوشت ۱۳ کشتی معروف در لابلای برگه های کتاب تاریخ گم می شود و گنج نهفته در آن ها، رویای ممنوعه هر شکارچی گنج است، از جمله «نیتن دریک»! آن شی باستانی در موزه استانبول را به خاطر دارید؟ کلید کشف راز ۱۳ کشتی گمشده، در آن چراغ روغنی قدیمی نهفته است.

نیتن، فلین و کلویی آماده برای سرقت از موزه

داستان خوب شروع می شود، عالی شاخ و برگ می گیرد و زیبا تمام می شود. البته خیلی هم پیچیده نیست اما چند سورپرایزی در راه برای ما تدارک دیده است. بنابراین داستان برای همه قابل دسترسی بوده و در عین حال به حد کافی مفرح و جالب است. شوخی ها و تکیه کلام های بامزه نیتن و سایر شخصیت ها، به همراه سایر عناصر سمعی و بصری، شخصیت ها را زنده و قابل باور کرده است. داستان بازی بسیار عالی کارگردانی شده است. طرز قرار گرفتن دوربین در شات های Cut Scene هماهنگ بودن محیط با اتفاقات بازی، طرز عکس العمل کاراکترها که با شخصیت شان تضاد ندارد، صحنه های انفجار، اکشن، رومانتیک و خیانتکارانه همگی درست کارگردانی شده اند و حوادث به طرز منطقی پشت سر هم قرار گرفته اند. با اینکه در سکانس های ابتدایی ضرب آهنگ حوادث کمی کند بنظر می رسد، اما پس از پیموده شدن ۲۰-۳۰ درصد ابتدایی داستان و با وارد شدن الینا به بازی، حوادث اتفاقی یکی پس از دیگری رخ می دهند و کاملا به بازی شور و نشاط می بخشند. طرز روایت داستان که با سه فلش بک همراه است عالی کار شده و هدف اصلی آن بیشتر آشنا کردن بازیبازها با شخصیت های داستان است. اینکه هر کاراکتر در یک زمان بسته به شرایط چه عکس العملی از خود نشان می دهد و اینکه کاراکترهای فرعی چه تاثیری بر روی شخصیت نیتن در شرایط مختلف می گذارند کاملا در بازی نمایان است. به طور کلی داستان بازی بسیار خوب کار شده و داشتن یک گیم پلی سطح بالا به هر چه بهتر شدن داستان نیز کمک می کند.

زیباترین نورپردازی در کل بازی مربوط به قسمت پیدا کردن خدمه ی مارکو پولو است

گیم پلی: معجونی از همه چیز

اگر در حین درگیری مسلحانه، هنگامی که پشت یک کاور پناه گرفته اید یک نارنجک درست بالای سرتان بیفتد و از آن طرف هم سه دشمن با سپرهای ضد گلوله منتظرتان باشند و یک دشمن دیگر با مشت و لگد به طرف شما بیاید اول کدام را برای برداشتن از سر راه خود انتخاب می کنید؟َ

گیم پلی Uncharted 2 شبیه هیچکدام از دیگر بازی های عرضه شده نیست، چرا؟ چون بیشتر از هر چیز بر سرعت عمل شما و طرز جواب دادنتان به اتفاقات پیش آمده بستگی دارد. هنگامی که دو دموی اول بازی را پشت سر می گذارید و در جو دزدیدن شی قیمتی از موزه استانبول قرار می گیرید، می دانید که گیم پلی این بازی چیزی فراتر از کاور گرفتن و شلیک کردن نسخه اول است. باید قبول کرد که گیم پلی Uncharted 1 هیچ گونه نوآوری نداشت و تنها با الهام گرفتن از بازی های Tomb Raider، Gears of War گیم پلی آن ساخته شده بود اما مهارت Naughty Dog را باید در این نکته یافت که با وجود تکراری بودن اکثر حرکات نیتن در بازی، این فضا را در گیم پلی بازی به کمک داستان و کاراکترهای جانبی فراهم آورده بود تا بازیباز با وجود تکراری دیدن تمامی نکات بازی، از آن زده نشود و حتی با بازی ارتباط برقرار کند و چون گیم پلی بازی با گرافیک ستودنی همراه بود، طی کردن مراحل جنگلی و حل کردن پازل ها برای بازیباز جذاب تر از حد معمول بنظر می رسید و اینگونه بود که Uncharted 1 به یکی از بازی های ماجراجویی خوب PS3 تبدیل شد.

اما جادویی که Naughty Dog این وسط برای نسخه دوم انجام داده است چیزی در حد جادوی Epic با بازی Gears of War 2 است که با وجود بازیافت اکثر محتویات گیم پلی نسخه اول، گیم پلی نسخه دوم را کاملا جدید و تازه جلوه می دهد و از این حیث شما با اینکه با تمامی حرکات نیتن از قبل آشنا هستید، اما گیم پلی بازی برای شما در نخستین امتحان بازی، جدید بنظر می رسد و همین نکته شما را تا انتهای بازی پای PS3 نگه میدارد. برای همین است که در تمام مراحل بازی هنگامی که غرق در پشت سر گذاشتن جنگ های گروه به گروه می شوید و یا پازل های بازی را حل می کنید، زمان را از دست می دهید و مدام به نزدیک شدن به گنج بزرگی که مارکو پولوی مشهور را به سوی خود جذب کرده بود، فکر و تلاش می کنید.

خود را برای حل کردن پازل و معماهای نه چندان زیاد اما جالب بازی آماده کنید

اگر با بازی اول آشنا باشید می دانید که Uncharted یک بازی ماجراجویی است که هسته اصلی آن را بازی های Tomb Riader و Gears of War تشکیل می دهد. این یعنی اینکه شما در بیشتر حرکات نیتن حرکاتی را که Lara Croft و Marcus Fenix انجام می دادند می بینید مانند: آویزان شدن از یک لبه و حرکت کردن در لبه ی پرتگاه و پریدن از یک پلتفرم بر دیگری تا استفاده از یک طناب و حرکت کردن روی دیوار و خود را پرتاب کردن بر روی یک پلتفرم (مختص Lara Croft) و کاور گرفتن و تیراندازی کردن (مختص Marcus Fenix)، همگی حرکاتی هستند که در بازی های مشابه وجود داشته اند و کارگردان بازی نیز این نکته را گوشزد می کند که هسته این بازی از روی این بازی های مشهور شکل گرفته است اما از لحاظ عمق بسیار فراتر است. زیرا هر کدام از مراحل بازی را هر گونه که بخواهید می توانید طی کنید؛ البته حداقل آنطور که بازی این جمله را برای شما می گوید! مراحل بازی به دو قسمت تقسیم شده اند: یک قسمت پازل و پلتفرمینگ و دیگری اکشن. تفاوت دو قسمت در این است که پازل های بازی بسیار کاهش پیدا کرده اند، پلتفرمینگ در همان حد و اندازه باقی مانده است و اکشن بازی همانند یک ابر بزرگ اکثر قسمت های بازی را تحت پوشش خود قرار داده است.

اکشن، اکشن و باز هم اکشن!

قسمت پازل بازی که خود از پلتفرمینگ و حل پازل های ساده تشکیل شده است، به مقدار زیادی در بازی کاهش یافته و برخلاف نسخه اول که در هر پنج دقیقه یک پازل را برای باز شدن یکی از درها باید حل می کردید و یا راه عبوری مسیر را تشخیص می دادید در این نسخه بیشتر از اینکه به دنبال یافتن جواب اینگونه سوال ها باشید، بر روی اکشن بازی تمرکز می کنید. پازل های بازی اکثرا شامل پیدا کردن یک قطعه و فشار دادن آن برای باز شدن راه خروجی و یا در پیچیده ترین موارد، انداختن چهار آبجکت بر روی دکمه های مشخص است که آن هم به کمک دفترچه راهنمای پازل های بازی که به صورت مجانی در اختیار نیتن قرار داده گرفته است، قابل رد کردن هستند. در کنار پازل،  پلتفرمینگ نقش عمده ای در بازی ایفا می کند که آن هم شامل همان حرکاتی است که نیتن در نسخه اول اجرا می کرد. این حرکات شامل پریدن از یک پلتفرم بر روی دیگری، پیدا کردن راه عبور از بین راه های پلتفرم موجود بدون استفاده از نقشه (چون در بازی وجود ندارد، البته چون تنها یک راه عبور برای طی شدن در تمام بازی وجود دارد، گم شدن در یک منطقه غیر ممکن است) که آن هم خود به واسطه نگاه کردن به در و دیوار مناطق بازی به ذهن انسان خطور می کند و اجرای حرکات اکشن و پلتفرمینگ به صورت همزمان هستند، است.

بخش های پلتفرمینگ بازی هنوز هم جذاب، زیبا و سینمایی هستند

این کاهش عمق ماجراجویی بازی بیشتر به دلیل بالا بردن تجربه ی سینماتیک بازی بوده است که بازیباز را زیاد معطل یافتن جواب معماها نکند و بازی به صورت روان تجربه شود که البته از قسمت ماجراجویی بازی بسیار کاسته شده است. البته برای بالا بردن ارزش تکرار بازی همانند قسمت اول، جواهراتی در گوشه و کنار محیط های بازی گنجانده شده اند که با پیدا کردن آن ها میتوانید مقادیر زیادی پول جمع آوری کرده و از منوی اصلی بازی آیتم های ارزشمندی را خریداری نموده و در قسمت Multiplayer و داستان بازی استفاده نمایید. اما در کل بغیر از این دو-سه مورد، کل بار گیم پلی بر دوش قسمت اکشن بازی است که به جرات می توان گفت اولین بازی روی PS3 است که توانسته آن جو تنش زا و پر زد و خورد بازی های برتر XBOX360 همانند Gears of War 2 را نه تنها پیاده کند، بلکه از آن با سرعت پیشی بگیرد.

به جرات می توان گفت با ورود به یک محیط که دشمنان در آن قرار دارند، استرس واقع بر جو محیط که همراه با موسیقی اوج می گیرد شما را بر لبه ی صندلی نگه می دارد (اگرم که روی زمین نشسته و بازی می کنید که هیچ!) و در تصمیم گیری های شما اثر گذار است و همین باعث می شود که به جای طی کردن مسیرهای گیم پلی به ساده ترین شیوه های ممکن، خود را درگیر کارهای غیر معمول و ماجراجویانه کرده، مدام از یک کاور به سمت دیگری هجوم برده، دشمنان را با پرتاب نارنجک غافلگیر کرده، با لو رفتن حضور شما در محیط و شروع تیراندازی کاور خود را عوض کرده و پس از تمام کردن جان یک نفر که وارد نبرد تن به تن با شما شده بود، به سراغ دیگران بروید. این بالا بودن هیجان بازی نه تنها باعث می شود که مسیر گیم پلی اکشن در ۱۲ ساعت بازی یکنواخت نشود، بلکه به شما فرصت کشف راه های جدید برای از سر راه برداشتن دشمنان را می دهد و چون این قسمت خود متشکل از سه بخش است، هیچگاه برای شما تکراری نخواهد شد.

قسمت اکشن بازی مخلوطی از مخفی کاری، مبارزه ها تن به تن در کنار تیراندازی متکی بر کاورگیری است. منتها با این تفاوت که نیتن با استفاده از کاورگیری می تواند دشمنان خود را با روش ها و حرکات مخفی کاری به پشت جعبه ها یا دیوارها بکشاند و آن ها را بیهوش نماید و از این رو وارد جنگ مستقیم نشود. مزیت این حرکت در این است که در مناطقی که تراکم دشمنان بالاست، آرام از میان برداشتن آن ها دیگران را متوجه حضور و فعالیت شما نمی سازد. البته تمام دشمنان یک منطقه را نمی توان به این صورت از بین برد، اما از میان برداشتن نیز شانس شما برای زنده ماندن در آن منطقه و سریع تر طی کردن مرحله، بالاتر خواهد برد. از این رو شما باید هوش و حواس خود را جمع کرده و در هنگامی که دیگران پشتشان به شما است از کاور خود خارج شده و به سراغ دیگری بروید و در این هنگام متوجه می شوید که تغییر کاور کاملا فرق کرده است. به جای استفاده از حرکات عجیب و غریب برای بیرون آمدن از کاور، نیتن با انیمیشن های نرم و فوق العاده روان از کاور خود خارج می شود، در هنگام تغییر کاور با تکل، شیرجه و کلی حرکات دیگر تغییر مکان می دهد، می تواند اجسامی همانند نیمکت و یا میزها را برای کاورگیری به صورت دمر در بیاورد و همچنین تعامل او و دیگر کاراکترهای محیط خیلی راحت تر و روان تر انجام می گیرد. حتی برای تیراندازی در کاور، یک نشانه گیر تفنگ اضافه شده است که می توانید محل تیرهای شلیک شده را در این حالت تنظیم نمایید و یا کپسول های پروپان را پرتاب و سپس با نیش R1! آن را منفجر نمایید.

در Uncharted 2، مخفی کاری اهمیت بیشتری پیدا کرده است. روح این بنده ی خدا هم قرین رحمت باشد!

تمام قابلیت های اضافه شده به این دلیل است که بر خلاف جنگل نسخه اول، تمامی محیط های بازی در این نسخه کاملا Interactive (تعاملی) هستند و این به شما این اجازه را می دهد تا با تغییر محیط و جزئیاتش، خود را با شرایط هماهنگ سازید و استراتژی جدیدی برای حرکت پیش گیرید. برای مثال در مرحله ای به نام Borneo که هلیکوپتر دشمن به سمت ساختمان موشک شلیک می کند و شما در آن واحد با ۵ نفر می جنگید، کاورهای شما مرتب عوض می شوند و از این رو به جای ایستادن در یک جا، باید حرکت کنید و به جای استفاده از تیر و تفنگ، وارد جنگ تن به تن شوید. علاوه بر تفنگ های فوق العاده بازی که از هفت تیر و مگنوم گرفته تا مسلسل های قدرتمندی همچون AK-47 و همچنین Grenade Launcher و RPG و یکی دو نوع اسنایپ را شامل می شود و نیتن توانایی حمل سه سلاح به طور همزمان را دارد (که تعداد نارنجک های قابل حمل به سه عدد افزایش پیدا کرده است و همچنین طریقه پرتاب آن ها دیگر از SIXAXIS کنترلر استفاده نمی کند و تنها با دکمه ی L2 کار می کند)، شما و دشمنان قابلیت استفاده از قدرت بدنی خود بر علیه یکدیگر را نیز دارید. این حرکات نیز از بازی اول قرض گرفته شده است و با اینکه شما نمی توانید حرکاتی که دلتان خواست را به اجرا در آورید، اما در این بازی قابلیت کاربرد و کارکرد آن بسیار بیشتر شده است. به طوری که اگر با آن جفت و جور شوید در مواقع اضطراری می توانید به راحتی با آن دشمنان را بکشید.

مبارزه ی تن به تن نیتن و تکنیک های او در این بازی حرف ندارد، به شما قول می دهم که لحظه ی زدن آپرکات ها ذوق مرگ خواهید شد!

دشمنان بازی در دو دسته تقسیم بندی می شوند: یکی آنهایی که به طور مستقیم وارد درگیری می شوند و دیگری آنهایی که از همدستان خود حمایت می کنند و اگر شما در تیرس آن ها باشید به سمت شما تیراندازی می کنند. هرچند که هر دو از یک نوع هوش مصنوعی بهره می برند. دسته اول عمدتا شامل سربازهای معمولی و تعدادی سرباز شاتگان به دست هستند که شما را به یاد سربازهای شاتگان به دست بازی Black  می اندازند که تنها با ضربات هدشات راضی به جان دادن می شدند. سربازهای گروه اول تقریبا به یک شکل و اندازه هستند و سیستم هوش آن ها بر این حالت بنا نهاده شده است که در دسته های پنج تایی وارد جنگ شوند و مرتب کاور بگیرند و از پشت کاور تیراندازی کنند. دسته دوم شامل دشمنانی دارای سپر ضد گلوله و Turrent  و همچنین اسنایپرها و یک نوع سربازهای غول پیکر است که هر کدام قلق مخصوص به خود را برای کشته شدن دارند. اما در هر حال سربازها بیشتر برای تنوع دادن به گیم پلی بازی در آن قرار داده شده اند و کار خارق العاده ای برای کشتن شما انجام نمی دهند و حتی در درجه سختی Hard درجه آسیب پذیری شما بالاتر می رود و هوش منصنوعی تغییری نمی کند. البته چیزی که شما را آزار می دهد، بی استفاده بودن دیگر کاراکترهای همراه شما در طول بازی است.آن ها تنها برای پلتفرمینگ طراحی شده اند تا به شما کمک کنند و در قسمت اکشن بازی با وجود درگیر شدن با دشمن، نه آن ها را می کشند و نه حواس آن ها را پرت می کنند و نتیجه این می شود که تمامی تیرها به سوی شما روانه می شود و تمامی نارنجک ها نیز به سوی شما پرتاب می شوند و دیگر کاراکترها خوشحال و خندان در نقشه می گردند و به ریش شما که باید همه را بکشید می خندند. البته شما انتظار چندانی هم از آن ها ندارید، زیرا در اکثر مواقع آن ها گوش به فرمان شما و پشت سر شما حرکت می کنند.

دشمنان معمولا به صورت گروهی به شما حمله می کنند ولی یکی یکی راضی به جان دادن می شوند.

در حقیقت معجزه ی Uncharted 2 آن است که سه سبک کاملا متمایز را به بهترین نحو با یکدیگر مخلوط کرده و یکجا تحویل شما می دهد: از یک طرف اکشن بنا شده بر سیستم کاورگیری که قابل رقابت با Gears of War است، از طرف دیگر مبارزه های تن به تن ( دست به یقه شدن!) و از بعد سوم هم یک بازی ماجراجویی با محیط های فوق العاده برای گشتن و پیدا کردن جواهرات و سر در آوردن از داستان مارکو پولو و خوبی بازی این است که در آن واحد هر سه این کارها را انجام می دهید و همانند قسمت اول بازی قسمت بندی نشده است و همه چیز را یکجا تحویل می گیرید. کاری که Uncharted 2 انجام داده است با اینکه جدید نیست، اما بهترین است و به جرات می توان گفت که Naughty Dog با تراش دادن ایده های ناب و فوق العاده و صیقل دادن آن ها به بهترین روش ممکن، آن ها را بهتر از نسخه اصلی شان در آورده است. چیزی که در تمامی قسمت های بازی حتی Multiplayer صادق است.

Multiplayer: اعتیاد آور (لازم به ذکر است که این بخش در Uncharted: The Nathan Drake Collection وجود ندارد).

بخش مولتی بازی Uncharted 2 در حقیقت همان Call of Duty منتها با شکل و شمایلی متفاوت و بدون محدودیت و در غالب سوم شخص است و از لحاظ تعداد ماد و قابلیت ها، برتر از آن است و شما را بیشتر معتاد خود می کند. Multiplayer در این بازی به دو دسته ی Co-op و Competitive  تقسیم بندی شده است. در حالت Co-op شما می توانید با دو نفر دیگر اقدام به پیمودن مراحل Co-op که خود به سه دسته تقسیم بندی شده است را بکنید. مراحل Co-op معمولی با اینکه در همان محیط های مراحل داستانی اتفاق می افتند، اما هیچ ربطی به این مراحل ندارند. در این حالت شما و دو نفر دیگر اقدام به کشتن دشمنان بازی و از سر راه برداشتن پلتفرمینگ و پازل های بازی می کنید. حالت Gold Rush در واقع تلاشی از سوی افراد شرکت کننده است تا جواهراتی را که در سراسر نقشه پراکنده شده اند، به دست بیاورند و از آن سو با دشمنان رقابت تنگاتنگی داشته باشند که در هر Round زیادتر و سخت تر می شود. حالت Survival هم در این بازی تنها به ۱۰ مرحله محدود شده است. بازیبازان در ازای تمام کردن هر کدام از این حالت ها امتیاز کسب می کنند که این امتیاز از طرفی برای قسمت Content محسوب می شود که در آن قسمت علاوه بر خریداری لباس های مختلف برای کاراکتر دلخواه خود، می توان اسلحه خرید، لباس دشمنان مختلف را خریداری نموده و از همه مهم تر دموهای گوناگون از مراحل ساخت بازی را تماشا کرد.

Multiplayer بازی در همان محیط های مراحل داستانی اتفاق می افتد

اما قسمت اصلی Multiplayer، حالت های Competitive  آن است که ۱۰ نفر در دو گروه پنج نفره در پنج حالت با هم رقابت می کنند: Chain، Plunder، Deathmatch، Reaction و Elimination. حالت اول در واقع Team Deathmatch است و تفاوتی با این حالت در سایر بازی ها ندارد. حالت Plunder در واقع Capture the Flag است، ولی بجای قرار دادن پرچم در یک نقطه نقشه، تیم ها باید خود را خیلی سریع به یک مجسمه برسانند و قبل از اینکه دست تیم مقابل به آن برسد، مجسمه را به منطقه ی خود منتقل کنند. اشکال کار در این است که این مجسمه کاملا از طلا ساخته شده است و وزن زیادی دارد و به همین دلیل سرعت حرکت شخص در دست گیرنده بسیار پایین می آید و از این نظر تیم مقابل این امتیاز را بدست می آورد که این فرد را هر چه سریع تر به قتل رسانده و مجسمه را به منطقه ی خود برسانند. از طرفی شخص دارنده مجسمه، هم می تواند آن را به نفر دیگری بدهد و هم می تواند آن را زمین گذاشته و به دفاع از آن مشغول شود. اما مهمترین نکته همکاری تیمی است و تا جایی که دیده شد تیم های آمریکایی از تاکتیک دو – یک – دو بهره می بردند. یعنی اینکه دو نفر راه جلو را از دشمنان پاک کرده، نفر وسط مجسمه را حمل می کرد و دو نفر باقیمانده از پشت، این فرد را پوشش می دادند.

Run And Gun در Multiplayer بسیار کاربرد دارد…

گیم پلی حالت Multiplayer بسیار شبیه حالت داستانی است و شما می توانید از نردبان ها و طناب ها بالا بروید و یا اینکه قلاب بگیرید و به دیگر بازیبازان اجازه بدهید تا از دیگر مسیرها حرکت کنند. بعد از امتحان کردن تمامی این حالت ها تنها نکته منفی Multiplayer یکی Connection ابتدایی بازی و دیگری غیب شدن کاراکترهای بعضی بازیبازها در طول بازی بنا بر کیفیت Connection  آن ها بود که البته این مشکل بازی نیست ولی از آنجا که چندین و چند بار مشاهده شده بود که بعضی ها غیب شده و سپس دو نفر از تیم مقابل به صورت کاملا اتفاقی مردند، کیفیت Multiplayer را تا حدی پایین می آورند. اما با تمام این حرف ها Multiplayer بازی Uncharted 2 بسیار اعتیاد آور و پر تنش طراحی شده بود و دست کمی از دیگر بهترین ها در این زمینه نداشت.

گرافیک: مگه میشه؟! مگه داریم؟!

گرافیک Uncharted 2 لذتی است برای چشم ها، مثالی است برای برنامه نویس ها و سمبلی است برای گرافیست ها. با نگاه کردن به دموی اول بازی فشارتان افت می کند. از صحنه ای که نیتن به هوش می آید و خود را در قطاری بین زمین و هوا میابد تا صحنه ی انفجار شهری در تبت به نام  Shambhala، شما فقط نگاه می کنید و عاجزانه سعی دارید تا احساسات خود را بوسیله باز کردن دهان مبارکتان و به زبان آوردن کلمه ای بروز دهید. غافل از اینکه بازی شما را لحظه به لحظه سورپرایز می کند و شما فقط می توانید تصاویر به نمایش در آمده را نگاه کنید. زیرا مغزتان توانایی پردازش چیزی را که می بیند، ندارد.

در Uncharted 2 افکت برف و یخ جای افکت آب را گرفته است…

قبل از عرضه Uncharted 2 همگان بر این عقیده بودند که Killzone 2 بهترین بازی کنسول های نسل هفتم از نظر گرافیک بود. بعد از آمدن Uncharted 2 این نظریه به این طریق در آمد که Killzone 2 بهترین گرافیک بازی های اول شخص کنسولی و Uncharted 2 بهترین گرافیک بازی های سوم شخص کنسولی (نسل هفتم) هستند. حقیقتا با نگاه کردن به دموهای این بازی و حتی تجربه گیم پلی آن، شما مجذوب قدرت PS3 و کار خارق العاده Naughty Dog می شوید. برنامه نویسان این شرکت، تمام موتور گرافیکی Uncharted را عوض کرده اند و تکنولوژی فیزیک Havoc و همچنین برای اولین بار در تاریخ بازی های PS3 تکنیک SSAO (تکنیک سایه زنی هر پیکسل مستقل از مکان و عمقی که دارد) را به آن افزوده اند و با تمام کارهای انجام شده، آن ها توانستند برای دومین بار (بعد از Killzone 2) از حداکثر قدرت گرافیکی PS3 بهره ببرند. نتیجه این امر این است که گرافیک محیط، دقت و شفافیت آن بهترین چیزی است که تا به حال نه تنها بر روی کنسول بلکه بر روی PC نیز در زمره بازی های سوم شخص تولید شده است. هنگامی که به فضای اطراف تبت یا نپال نگاه می کنید، گویا تصویر واقعی آن مکان ها بر روی صفحه تلویزیون نقش بسته است.

یکی از زیباترین مراحل بازی که مخلوطی از برف و آتش است

برای رسیدن به چنین کیفیت و دقت تصویری، برنامه نویسان کاری خلاف آنچه در ۱ Uncharted انجام گرفته بود، انجام دادند. در Drake`s Fortune اکثر کارها بر روی پردازنده اصلی Cell یعنی PPE بود که به دلیل قوی نبودن، کیفیت تصاویر جنگل نسخه ی اول در همان حدی که اکنون میبینیم، توقف کرده بود؛ بافت های تخته سنگ ها و مکان هایی که خزه سطح خارجی تخته سنگ ها را پوشانده بود چندان خوب کار نشده بود و حتی کیفیت صورت کاراکترها با اینکه خوب بود اما جای تعریف زیادی نداشت و یک مشکل که البته به موتور بازی مربوط نبود، زاویه دوربین در هنگام هدف گیری با سلاح بود که خیلی از گوشه نشان می داد و احساس خوبی ناشی از تسلط انسان بر ماجرا به دست نمی آمد. همه ی اینها به این خاطر بود که از SPE ها کار چندانی کشیده نمی شد و به دلیل ناشناخته بودن سخت افزار و بلد نبودن کار کردن با PS3 تنها از ۳۰ درصد قدرت این کنسول استفاده می شد. کار کردن Naughty Dog با PS3 در بازی اول درست همانند این بود که جراحان مغز برای یکی از عمل های خود از اره برقی معمولی استفاده کنند.

باری دیگر شاهد محیط های جنگلی اینبار با گرافیک و نورپردازی بهتر هستیم.

اما برنامه نویسان Naughty Dog به سرپرستی Paul Engstad بعد از اتمام ساخت Drake`s Fortune، به مدت ۶ماه تمام مشغول تحقیق و مطالعه بر روی Cell (قدرتی که به شخصیت قهرمان اجازه می دهد هر ژست و قیافه و احساس و حرکتی را در یک لحظه داشته باشد. از پریدن و نفس کشیدن گرفته تا حالات صورت و حرکات دست) و قدرت و توانایی های آن بودند و پس از آن تصمیم گرفته شد که از همان موتور نسخه اول استفاده شود، اما تمامی قسمت هایش تعویض و یا بهبود یابند. نتیجه این کار، قرار گیری بیشتر پردازش ها بر دوش SPE های Cell است. در Uncharted 2 برای نمایش هر کاراکتر از ۸۰ هزار پلیگان استفاده می شود و در هرفریم با احتساب پلیگان های محیط، بیش از ۱٫۲ میلیون پلیگان به نمایش در می آیند. هر کاراکتر تمامی حرکات هایی که انجام می دهد وابسته به حرکاتی است که از قبل توسط Motion Capture ضبط شده اند و سپس انیماتورها آن ها را کاملا با همدیگر هماهنگ کرده اند و هر کاراکتر با استفاده از موتور گرافیکی می تواند بین ۲۰ تا ۳۰ انیمیشن را در هر ثانیه پذیرا باشد و با آبجکت های محیط نیز تعامل داشته باشد. خود آبجکت ها که در بازی به ۵۰۰ آبجکت در هر فریم محدود شده اند ( با احتساب فیزیک هر یک از آن ها، تعامل با محیط و حرکات کاراکترها) تماما در بازی به صورت Interactive به کمک موتور فیزیک Havoc طراحی شده اند و اگر دقت کرده باشید، هم به حرکات باد و هم به حرکات شما و تیرهای شلیک شده واکنش نشان می دهند.

به جای برخورد گلوله ها به دیوار دقت کنید؛ تمامی محیط Interactive است.

استفاده از تکنیک Blur که در بازی به سه دسته تقسیم بندی شده است، در تک تک صحنه های بازی و درگیری ها در کنار نورپردازی HDR، افکت های دود، آتش، مه، برف و بوران در بازی فوق العاده طراحی شده اند. اما جدا از این ها، خود محیط و نقشه های بازی که برخلاف نسخه اول که همگی در یک مکان و منطقه اتفاق می افتاد، کاملا با حرکات شما Interactive است و اگر شما مراحل برفی بازی را به یاد داشته باشید، جای پای افراد بر روی برف در کنار برفی شدن پاچه شلوار نیتن و آب شدن همان برف در اثر گرم بودن محیط و حرکات پای نیتن همگی از بهتر بودن این بازی نسبت به نسخه ی اول آن حکایت دارند. در کنار این ها  تنوع محیطی بالایی را از استانبول تا مناطق کوهستانی تبت، در بازی تجربه خواهید کرد که به حس ماجراجویی بازی به شدت کمک می کند. استفاده از مجسمه و فیگورهای زمان قرون وسطی در کنار طرز پدیدار شدن شهر Shambhala و از همه مهمتر اولین شات از این شهر رویایی انسان را کاملا مجذوب خود می کند. به واقع طراحی هنری بازی بی نظیر است و با گرافیک فوق العاده و رنگ آمیزی بدیعی که جلوه های تصویری را به رخ بازیباز می کشد، جای تردیدی باقی نمی گذارد که حداقل Uncharted 2 عنوان بهترین گرافیک سال ۲۰۰۹ را از آن خود کند.

ترسناک است، نه؟!

صداگذاری و موزیک: زنده و قابل باور

در گرماگرم نبرد هنگامی با یک دشمن دست به یقه! می شوید و هنگامی که نیتن آپرکات های چپ و راست را تحویل دشمن می دهد، شما احساس مشت خوردن به صورت را کاملا حس می کنید. در Uncharted 2 صداپیشگان شخصیت ها، برای اجرای صحنه ها در Motion Capture هم استفاده شده و حتی صدابرداری نیز سر صحنه انجام شده و کارگردان هنری، درست مانند یک فیلم سینمایی، هنرپیشگان را در اجرا راهنمایی کرده است. اینکار چاشنی واقع گرایی زیادی به شخصیت ها بخشیده و آن ها را خیلی باورپذیر کرده است. لازم به ذکر است که صداپیشگان شخصیت های اصلی بازی (نولان نورث، امی رز و…) در قسمت اول، در این قسمت نیز از صدای زیبا و دلنشین خود نهایت استفاده را کرده اند تا نتیجه کار آن چیزی شود که بازیبازها از بخش صداگذاری بازی انتظار دارند.

بخشی از Motion Capture بازی

تعدادی شخصیت جدید که می توان گفت مهمترین آن ها زنی به نام Chloe Frazer است نیز به این قسمت از بازی اضافه شده اند. Chloe به نوعی دل قهرمان قصه ی ما را برده است! اما نیتن بیچاره در این بین در یک مثلث عشقی (الینا رو یادتون نره!) گرفتار می شود و اینگونه می شود که روابط رومانتیکی نیز شکل می گیرد و نقش بسزایی در داستان سرایی بازی ایفا می کند. افکت های صوتی در بازی آنقدر به القا شدن جو بازی کمک می کنند که شما خود را در محیط احساس می کنید و خود را بجای کاراکترها فرض می کنید. این ایجاد حس در بازی کمک می کند تا به صداها بیشتر توجه داشته باشید و مسیر رفت و آمد تیرها و یا نزدیک شدن دشمنان را تشخیص دهید و در هنگام درگیر شدن چون هیجان زیر پوستی در شما نفوذ می کند، خیلی بیشتر از آنچه که باید، دچار جو گرفتگی می شوید و به همین خاطر خیلی بهتر بازی می کنید.

Chloe Frazer

در کنار صداگذاری فوق العاده، موسیقی که توسط ارکستر ۶۲ نفره به اجرا در آمده است، شما را در تمامی صحنه های بازی، از غمناک ترین شات ها تا هیجان انگیز ترین آن ها، همراهی می کند. خوبی موسیقی این است که متناسب با جو بازی تغییر می کند و مدام تغییر چهره می دهد تا با وضعیت بازی هماهنگی داشته باشد و همین امر به شما کمک می کند تا بدون نگاه کردن به صفحه، از آخرین وضعیت دریک و دشمنان آگاهی داشته باشید. اگر سیستم ۵٫۱ دارید صدای بازی را زیاد کنید تا سوت باد و یا صدای شکستن گردن دشمنان را در پرده ی گوش خود احساس کنید. در این صورت نصف تجربه Uncharted 2 را از دست داده اید! (طبق روال همیشه، دو عدد از بهترین قطعات موسیقی بازی به نام های Marco Polo و Among Thieves برای شما قرار داده شده است امیدوارم که لذت ببرید).

سخن پایانی:

Uncharted 2 : Among Thieves شاید معرفی کننده ایده های جدیدی در دنیای بازی های کامپیوتری نباشد، اما به واقع بازی ای است که تمامی قسمت های آن از بهترین بازی های Original بهتر کار شده است.  Naughty Dog تنها به بهبود کیفیت بازی هایش اندیشیده است و Uncharted 2 بارزترین نمونه برای امر کیفیت در مقابل کمیت است. Uncharted 2 و PS3 همانند یک زوج جدا نشدنی هستند که هر یک به دیگری کمک کرده تا قدرت واقعی خود را نشان بدهد. Uncharted 2 بازی ای نیست که تنها یک راه را در پیش گرفته باشد و آن را به کمال رسانده باشد، بلکه با مخلوط کردن همه چیز و بالا بردن درجه ی کیفیت، محصولی را به شما تحویل می دهد که از هر نظر بهترین است. بیراهه نیست که اکثر سایت های معتبر این بازی را به عنوان یکی از بهترین بازی های سال ۲۰۰۹ انتخاب کرده اند و حتی آنرا به عنوان بهترین بازی سال برگزیده اند. این بازی ارزش تک تک آفرین ها، تحسین ها و جوایزش را دارد. این بازی کلید شما برای ورود به دنیای ماجراجویی و هیجان است.

Uncharted 2: Among Thieves