شمشیر عدالت | نقد و بررسی Blues and Bullets

مدتی است که عناوین چند قسمتی توانسته اند طرفداران فراوانی بدست آورند. شاید مهم ترین قدم در این راه را Telltale برداشته باشد، اما نمی توان نقش وارثان را نادیده گرفت. استفاده از این روش مزایا و معایبی نیز دارد. اگر مشکلی وجود داشته و ویژگی های بازی به مذاق بازیبازان خوش نمیاد، به راحتی می توان در قسمت های بعدی آن را رفع یا تغییر داد. معمولا عناوین چند قسمتی بیشتر بر روی داستان تمرکز دارند، و در این روش بهتر می توان داستان را بسط داد. اما فاصله زیاد بین عرضه اپیزودها و افت تدریجی، از عوامل بداقبالی این دسته بازی ها هستند. به مانند سریال ها، اولین قسمت در بازی های اپیزودیک بسیار اهمیت دارد. اگر اپیزود اول بتواند شما را جذب کند، بدون شک تا انتها آن را ادامه می دهید، حتی ممکن است تمامی اپیزودها را پیش خرید کنید.

Blues and Bullets Episode 1

نام عنوان: Blues and Bullets Episode 1

سازنده و ناشر: A Crowd of Monsters

سبک: اکشن – ماجراجویی

پلتفرم: Windows و Xbox One

تاریخ انتشار: ۲۳ جولای ۲۰۱۵ (۱ مرداد ۱۳۹۴)

A Crowd of Monsters پس از ساخت Sugar Kid و Funk Of Titans قصد دارد با Blues and Bullets داستانی تاریخی اما در تضاد با واقعیت را روایت کند. اگر با دنیای مافیا آشنا و به آن علاقه مند باشید، بدون شک Al Capon و Elliot Ness را می شناسید. آل کاپون در راس قدرت مافیا و نس مرد قانونی که با تشکیل گروه Untochables پیروزی های فراوانی را برای عدالت به ارمغان آورد. داستان بازی ارتباطی با این مبارزات قانونی و اجتماعی ندارد. تنها نام شخصیت های مشابه بوده، و حتی شهر شیکاگو نیز به Santa Esperanza تغییر نام داده شده است. داستان از جایی آغاز می شود که نس پس از آخرین پرونده اش خود را بازنشسته کرده و در رستورانی کوچک مشغول به کار است. با ورود فردی ناشناس، باری دیگر خاطرات او زنده می شوند. این اتفاق روحیه عدالت طلبی در نس زنده کرده و باعث می شود شمشیر عدالت که در کنج مه گرفته ذهنش آویزان شده را باری دیگر بدست گیرد. اما اینبار دشمن دیرینه از او درخواست کمک می کند تا نوه ربوده شده اش را پیدا کند. در موازات این داستان، ما با پرونده دزدیده شدن کودکان توسط گروهی ناشناخته رو به رو هستیم که مطمئنا ارتباطی با دزدیده شدن نوه کاپون دارد. چه کسی پشت این قضایا است؟ هدف و مقصودش چیست؟ با انجام بازی به تمام این سوالات پاسخ خواهید داد. حقیقتا تصمیم سازندگان برای استفاده از نام ها و شخصیت های حقیقی را درک نمی کنم زیرا به واسطه سریال ها و فیلم های متعدد قریب به اتفاق ما از داستان حقیقی باخبر هستیم و مشاهده آن ها در وضعیتی متفاوت قدری دشوار است. یکی دیگر از تغییرات داستانی، بازسازی و تبدیل شدن Hindenburg در قالب یک هتل لوکس در ابرها می باشد.

الیوت نس پروتاگونیست بازی

اولین ویژگی که در بدو ورود شما به بازی عملکردی مانند آهنربا دارد، سبک نوآر، رنگ بندی و طراحی هنری است. بازی از سه رنگ سیاه، سفید، قرمز و ترکیب آن ها تشکیل شده است. شخصا از این رویکرد بسیار لذت بردم زیرا به اعتقاد من تنها این سه رنگ هستند که ذات هرچیزی را نمایان می کنند. تنها برهم زننده این توازن رنگ ها، آتش است که گویی ذات خود را جداگانه یافته و طبق قانون پیش نمی رود. به راحتی می توان غم، اندوه و ناامیدی این دنیا را درک کنید. پلیسی که به وظیفه خود عمل نمی کند، سارقی که از سر ناچاری به این کار روی آورده اند، همه و همه جامعه ای بیمار را نشان می دهند. حتی آسمان از این شهر دل خوشی ندارد و به حال آن می گرید. اشک هایی آرام بر صفحه نمایش رو به رو ما به پایین می لغزند. شباهت این عنوان و فیلم Sin City انکار ناپذیر بوده و می توان گفت که با فیلمی تعاملی رو به رو هستیم. یکی از زیباترین لحظه های بازی، صحنه ای است که تفکرات نس را در قالب کلمات بزرگ و کوچک مشاهده می کنیم. در مسیری با انتهایی نامعلوم این کلمات ظاهر شده و گاهی نقش کاور را ایفا می کنند. کلمات نشان دهنده آشوب درونی و ذهنی نس هستند. موسیقی Damián Sánchez و صدای Izä با دوره و زمان بازی هماهنگی کامل داشته و بسیار زیباست. معدود جلوه های صوتی نیز در سطح قابل قبولی قرار دارند. اندک شخصیت های بازی با صداگذاری زیبایی جان گرفته اند و بدون شک شاخص ترین آن ها ایفای نقش نس توسط Doug Cockle، صداپیشه Geralt of Rivia می باشد.

آتش برهم زننده قانون

مهم ترین هدف شما در بازی حل پرونده و سپردن مجرم به دست قانون است. مسلما در این راه باید صحنه های جرم را نیز بررسی کنید. انتظار نداشته باشید که عنوانی مشابه L.A Noire که اساس آن پرونده های حقیقی و شبیه سازی حقیقی روند حل یک پرونده است، رو به رو شوید. در اولین قدم باید به بررسی صحنه جرم بپردازید. حتی کوچکترین چیزها را نباید از قلم بیاندازید. نگران نباشید زیرا بازی با علامت چشم مکان ها و چیزهایی که لازم است بررسی شوند را مشخص کرده. پس از بررسی محل، لازم است که نحوه وقوع حادثه را براساس مدارک بازسازی کنید. این بخش از روشی مانند تخته کارآگاهان بهره می برد به این صورت که با موارد مرتبط را به هم متصل کرده و نتیجه گیری می کنید. از این بابت نیز نگران نباشید زیرا با آزمون و خطا به نتیجه صحیح دست پیدا می کنید. تعدادی صحنه تیراندازی نیز در بازی گنجانده شده که فاصله زیادی با یک عنوان شوتر دارند و اگر ذره ای با هدف گیری آشنا باشید بدون هیچ دشواری آن ها را پشت سر می گذارید. کاور گیری بر عهده شما نبوده اما می توانید با شلیک به اجسام انفجار بوجود آورید. با این وجود به دلیل پس زمینه مافیایی، سازنده بازی می توانست از این فرصت بهتر استفاده کند. امیدواریم که در قسمت های بعدی تیراندازی های بیشتر و حتی تعقیب و گریز با ماشین مشاهده کنیم.

تیراندازی به سادگی آب خوردن

انتخاب های فراوانی در اختیار شما قرار داده شده و کم پیش می آید پروتاگونیست به صورت خودکار کلامی بر زبان بیاورد. تصمیمات بیشتر بار احساسی بازی را به دوش کشیده و بر تعامل شما با دیگر شخصیت ها تاثیر دارد. زمانی که تصمیمی می گیرید که در روند بازی تاثیر دارد بازی این نکته را به شما گوشزد می کند. علیرغم جدی و تلخ بودن داستان و طراحی بصری اما بازی با طنز غریبه نیست. در برخی مکالمات و تصمیمات می توانید از کنایه استفاده کنید. قطعا تنها با مشاهده قسمت اول نمی توان در مورد نقاط قوت و ضعف داستان و شخصیت پردازی اظهار نظر کرد، اما مورد را می توان با اطمینان گفت و آن شخصیت پردازی قوی پروتاگونیست بازی است. البته با گزینه هایی که در اختیار شما قرار گرفته شما نیز نقشی در این شخصیت پردازی دارید. همچنین نمی توان شخصیت پردازی آل کاپون که زمانی تنها به فکر قدرت و پول بیشتر بود اما اکنون به فردی سرخورده از اجتماع تبدیل شده که حاضر از تمام ثروت و قدرتش برای پس گرفتن نوه اش بگذرد را نادیده گرفت. از مشکلات بازی می توان به افت فریم اشاره کرد. البته این مورد به حدی نیست که مانع از ادامه بازی شود. ریتم بازی از قاعده و قانون خاصی پیروی نکرده و بر روی غالفگیر کردن بازیباز اصرار دارد. برخلاف The Walking Dead که در اکثر موافق تنها یک تماشاچی هستید Blues and Bullets اجازه نمی دهد که لحظه ای آسوده باشید. تک صحنه QTE نیز عاری از مشکلات نیست. محدوده زمانی برای واکنش در مقایسه با عناوین مشابه قدری کوتاه بوده و تنها لحظه ای افت فریم کافی است که با بدترین نتیجه ممکن رو به رو شوید. البته به این دلیل که کلیدها تغییر نمی کنند، این مورد نیز چالش برانگیز نیست. همچنین این صحنه کمی از واقع گرایی به دور است زیرا شخصیت همراه هیچ کمکی به شما نکرده و در همان حالت نشسته باقی می ماند. تعدادی از محیط های بازی لازم نبود که در قالب گیم پلی قرار گیرند. در صورت استفاده از کات سین به جای گیم پلی مطمئنا نتیجه بهتری بدست می آمد. برای مثال در مقطعی باید در امتداد راهرویی نسبتا طولانی حرکت کنید. برخلاف محیط های AC: Unity که هرگوشه آن شگفتی در انتظار است، این دسته از محیط های اضافه بازی عاری از هرگونه جذابیت هستند.

جنگل انسان ها

جمع بندی…

قسمت اول Blues and Bullets بدون شک خالی از مشکلات نیست اما مطمئنا برای طرفداران سبک نوآر و ماجراجویی جذاب خواهد بود و یقینا شما را به تجربه قسمت های بعد ترغیب خواهد کرد. صادقانه بگویم در اولین تجربه کمتر از چند دقیقه بازی را انجام دادم و حتی صحنه اول را نیز به اتمام نرساندم. بار دوم نیز به همین منوال گذشت. اما پس از صحنه دوم بازی بود که تا پایان را بدون وقفه طی کردم. اگر در اولین نظر بازی شما را جذب نکرد، از ادامه ناامید نشوید.