نقد و بررسی بازی Unknown 9: Awakening

در این نوشته قصد داریم به ساخته جدید استودیوی Reflector Entertainment یعنی Unknown 9: Awakening بپردازیم. با گیمفا همراه باشید.

در دنیای هنر و سرگرمی، مهم‌ترین هدف ایجاد تجربه‌ای است که هم برای سازنده و هم برای مخاطب معنا و ارزش داشته باشد. وقتی اثری با صرف زمان، تلاش و دقت فراوان همراه می‌شود، نتیجه آن نه تنها یک محصول کامل‌ و باکیفیت‌ خواهد بود، بلکه نشان از آن دارد که سازنده برای مخاطبا حترام قائل بوده است. آثاری که به درستی و با برنامه‌ریزی ساخته شده‌اند، معمولاً می‌توانند تأثیر عمیقی بر مخاطب بگذارند؛ آن‌ها داستان‌هایی دارند که مخاطب را درگیر می‌کند، شخصیت‌هایی که به یاد می‌مانند و جزئیاتی که در هر بازبینی، جلوه تازه‌ای پیدا می‌کنند. تجربه‌ای که از چنین آثاری حاصل خواهد شد، معمولا رضایت‌بخش‌تر است. در مقابل، عناوینی که با عجله و بدون توجه به کیفیت نهایی عرضه می‌شوند، ممکن است در نگاه اول جذاب به نظر برسند اما با گذشت زمان، نقص‌های آن‌ها آشکار می‌گردد. نبود عمق در داستان‌پردازی، طراحی ضعیف یا مشکلات فنی همه از نتایج تولید بی‌دقت هستند. این‌گونه آثار اغلب پس از مدت کوتاهی فراموش می‌شوند و تأثیری که باید در ذهن مخاطب به جا بگذارند را از دست می‌دهند. این مقدمه‌ برای همین یک جمله بود: Unknown 9: Awakening اثری ناقص است.

داستان بازی حول محور هارونا، دختری که دارای قدرت‌های فراطبیعی است، می‌چرخد. او تلاش می‌کند تا با کمک قدرت‌هایش، حقایق نهفته در دنیای پیرامون خود را کشف کند و به دنبال درک بهتر ماهیت خود و جهان اطرافش است. داستان بازی، هارونا را درگیر ماجراهای پیچیده‌ میان گروه‌های جنگی و البته مخفیِ «جامعه‌ی سال‌های کبیسه» و «برتری‌خواهان» قرار می‌دهد. این دو گروه در حال جنگ بر سر کنترل دانش و نیروهای مخفی هستند و هر کدام اهداف متفاوتی برای روشنگری بشریت دارند. داستان بازی به طور کلی یک کلیشه مرسوم برای خلق اثری ماجراجویی است. وقتی که یک نویسنده به کلیشه داستان خود آگاه باشد، حداقل مسئولید دارد روایت یا شخصیت‌های جذابی خلق کند که آن کلیشه را به درستی نقل کنند. بازیگرِ شخصیت اصلی بازی، یعنی هارونا، به حدی نقش خود را بد ایفا می‌کند که عملا بود و نبودش تاثیری بروز درون‌مایه‌های احساسی داستان ندارد. ما شاهد یک زن در لباسی با طراحی هندی هستیم که از نقطه A به نقطه B حرکت می‌کند و به صراحت بگویم که در طول بازی یک جسم را دنبال می‌کنیم که هیچ روحی ندارد. میمیک صورت تمامی شخصیت‌های بازی عملا کلمه «بی‌روح» را معنا می‌کنند! هیچ شخصیتی در بازی وجود ندارد که بتوانیم با او ارتباط بگیریم. وقتی که شخصیت اصلی بازی تا این حد اسف بار است، دیگر خودتان تا آخر حدس بزنید باید با چه کاراکترهایی آشنا شویم.

• در یکی از صحنه‌های غم انگیز بازی، تا حد انفجار خندیدم.
• میان پرده‌های بازی فاجعه هستند.

بازی به طور واضح از دو عنوان Tomb Raider و Uncharted الهام گرفته است اما بر خلاف آن‌ها، روایت و سناریو‌های ضعیف بازی عملا با پیشروی زخم بیشتری بر پیکره بازی وارد می‌کنند. شاید آنچه در ذهن سازندگان نقش بسته بسیار زیبا باشد اما در عمل با اثری روبه‌رو هستیم که در آن هیچ اشتیاق یا علاقه‌ای از سوی سازندگان برای خلق یک اثر حداقل متوسط دیده نمی‌شود.

سیستم مبارزات در بازی Unknown 9: Awakening بیشتر بر پایه توانایی‌های خاص شخصیت اصلی، هارونا، طراحی شده که قادر است از بُعدی به نام «فولد» برای دستکاری واقعیت و مقابله با دشمنان استفاده کند. این توانایی‌ها شامل ترکیبی از مبارزات نزدیک و دور می‌شود و هارونا با استفاده از مهارت‌های منحصربه‌فرد خود، مانند کشیدن (Pull) برای نزدیک کردن دشمنان و هل دادن (Push) برای دور کردن آنها، می‌تواند کنترل خوبی بر مبارزات داشته باشد. استفاده از قابلیت‌های هارونا تنها برای یک یا دو ساعت جذاب است و در ادامه بسیار یکنواخت و کم عمق می‌شود؛ هرچند سیستم مبارزات تن به تن (Combat System)، حتی زودتر خسته‌کننده خواهد شد و حرفی برای گفتن ندارد.

دوربین بازی تمرکز شدیدی بر شخصیت اصلی دارد و اگر در یک درگیری حضور داشته باشید، باید حتما و حتما از قابلیت Lock-on استفاده کنید، چرا که در غیر این صورت به دلیل حس خشکی که دوربین القاء می‌کند، دشمنان را نمی‌توان به راحتی دنبال کرد. به عبارتی، دوربین بازی آزادی عمل را محدود می‌کند و حس خوبی هم انتقال نمی‌دهد. از سوی دیگر، هوش مصنوعی به هیچ عنوان حرفی برای گفتن ندارد و دشمنان به معنای واقعی کلمه احمق هستند. دشمن در یک مسافت شاید ۱ متری صدای انفجار را شنیده اما هیچ واکنشی از خود نشان نمی‌دهد یا اینکه چند دشمن به صورت گروهی دور هم جمع شده و بدون هیچ برنامه‌ای به شما حمله می‌کنند؛ مهم نیست یک کپسول در حال انفجار باشد یا زمین را شعله‌ور کرده باشید، دشمنان بازی با آغوش باز پذیرای دام شما هستند.

• در بسیاری از مواقع چینش دشمنان و قابلیت‌های هیرونا، این پیام را می‌رساند که خیلی نباید به بخش مخفی کاری امید داشت.
• درخت مهارت، بسیار کم جزئیات است.

درخت مهارت‌های بازی به بازیکنان اجازه می‌دهد تا توانایی‌های هارونا را در سه شاخه مختلف ارتقا دهند: مخفی‌کاری، مبارزه و توانایی‌های آمبریک. این ارتقاها می‌توانند قدرت‌های خاص هارونا ارتقاء یا تاثیرگذاری ضربات را بهبود ببخشند. بازی در هیچکدام از این سه بخش نتوانسته عملکردی موفق داشته باشد. هوش مصنوعی، بخش مخفی کاری بازی را عملا از کار انداخته، سیستم مبارزات بسیار بد و قابلیت‌های هیرونا نیز بعد از مدتی یکنواخت خواهند شد.

بخش بصری بازی از عملکرد نسبتا خوبی برخوردار است؛ البته در محیط های شهری وضعیت بهتری پیدا می‌کند. نورپردازی بازی به طور کلی خروجی مطلوبی دارد اما گاهی اوقات با رنگ های بازی تداخل پیدا کرده و شمایلی خاکستری به آن می‌دهد. باگ‌ها و مشکلات فنی نیز بخشی از این تجربه خواهند بود؛ بنابراین، انتظار یک اثر پولیش شده را نداشته باشید.

این بازی روی PS5 و بر اساس کد ارسالی ناشر (Reflector Entertainment) تجربه و بررسی شده است