Shovel Knight؛ یک بازی ساده اما جذاب
Shovel Knight: Treasure Trove اثری زیبا و البته چالش برانگیز است که تا لحظات آخر بازیکن را مجذوب خودش می کند.
به خوبی واضح است که ترجیحات و تمایلات مخاطبین نسبت به گذشته تغییر کرده است. در نسلهای ابتدایی، با توجه به محدودیت سختافزار و نوپا بودن این صنعت، تنها انتظار بر یک گیمپلی و طراحی مراحل متفاوت بود و برخلاف آثار امروزی، جلوههای ویژه پر زرق و برقی وجود نداشت که نکات منفی را زیر سایه خود پنهان کند. آنچه که امروزه بیش از هر چیزی به گوش میرسد، گلایه برخی بازیکنان به یکنواختی آثار ساختهشده است. هرچند این گلایه درست به نظر میرسد، اما این شعاری به مانند هزاران شعاری است که به سرعت توسط همان توده نقض میشود. این دسته تنها خلاقیت را در عناوینی با هزینه هنگفت، استدیو های پر آوازه و کارگردانی نامی میبینند و اگر عکس این باور باشد، به عقیده دوستان با اثری پیشپا افتاده روبهرو هستیم. با توجه به این نکات، باید Shovel Knight را یک مثال نقض دانست. این بازی توسط استودیو مستقل Yacht Club Games به مدت ۱.۵ سال توسعه یافت. این استودیو در سال ۲۰۱۳ توسط اعضای سابق WayForward Technologies که تجربه کاری بالایی داشتند، تأسیس شد. Yacht Club Games به دلیل عدم حمایت مالی، قصد داشت از طریق کیکاستارتر (Kick Starter) بودجهای برای ساخت بازی تامین کند. در نهایت، با حمایتی غیرمنتظره، این استودیو توانست مبلغی بالغ بر ۳۰۰,۰۰۰ دلار بدست آورد که بیش از هدف اولیه ۷۵,۰۰۰ دلاری بود.
ساخته استودیو Yacht Club Games بالاخره در سال ۲۰۱۴ با انتشار بر روی کامپیوترهای شخصی و کنسول های نینتندو (Nintendo)، پلی استیشن (PlayStation) و ایکس باکس (Xbox) توجه بسیاری از منتقدین را به خود جلب کرد. Shovel Knight جوایز متعددی از جمله جایزه بهترین بازی مستقل را دریافت کرد.
یک ادای احترام
Shovel Knight عنوانی در سبک پلتفرمر با طراحی پیکسلی ۱۶ تا ۸ بیتی است. البته باید خاطر نشان کرد زمانی که بحث ۱۶ یا ۸ بیت به میان میآید، به معنای محدود بودن پردازندههایی مانند NES (Nintendo Entertainment System) یا کنسول ۱۶ بیتی SNES (Super Nintendo Entertainment System) نیست، چرا که در آن زمان دادههای کمتری پردازش و صداگذاریها بسیار ساده صورت میگرفت. محدودیتهای ۱۶ و ۸ بیتی در گذشته به معنای تعداد رنگهای کمتر، گرافیک ساده و صداهای محدودتر بود. با این حال، استفاده از طراحی پیکسلی در Shovel Knight بیشتر به منظور بازسازی آن حس قدیمی است تا محدودیتهای سختافزاری گذشته. هدف سازندگان ایجاد یک حس نوستالژیک است. این ویژگی نشان از بالغ بودن سازندگان دارد تا مخاطب گذشته را به خاطرات پیوند و مخاطب امروزی را به تجربهای جدید تشویق کنند.
داستان بازی بسیار ساده است، همانگونه که بازیهای کلاسیک بودند. شما در نقش شوالیهای به ایفای نقش میپردازید که به جای یک شمشیر از یک بیل برای نابودی دشمنان استفاده میکند. شوالیه ما که Shovel Knight نام دارد، در گذشته به همراه معشوقه خود Shield Knight، در سرزمینهای مختلف به جستجوی گنجینههای افسانهای میگشتند تا اینکه در یکی از ماجراجوییهای خود با برجی جادویی و خطرناک مواجه میشوند. در Tower of Fate به دلیل حضور جادوهای شیطانی، Shield Knight ناپدید و Shovel Knight نقش بر زمین میشود. در ادامه، Shovel Knight با وجود از دست دادن عشق خود، به مزرعهداری و زندگی آرام باز میگردد. زندگی به همین منوال برای شوالیه پیش میرود تا اینکه گروهی از شوالیههای شرور (Order of No Quarter) به رهبری جادوگری ظالم و قدرتمند به نام Enchantress، قصد دارند تا جهان بازی را تصرف کنند. Shovel Knight که خطر پیش آمده را حس کرده، به همراه بیل کشاورزی خود رهسپار یک ماجراجویی جدید میشود. Shovel Knight با تلفیق عناصر جادو و ماجراجویی، داستانی جذاب ارائه میدهد.
زنده باد خلاقیت
Shovel Knight به مانند یک منشور عمل میکند. در نگاه اول بازی بسیار ساده بنظر میرسد اما تنها کافیست دقایق ابتدایی بازی را طی کنید تا به یکباره تمامی کارتهای خود را روی میز بگذارد. یکی از نقاط برجسته بازی طراحی متفاوت مراحل است تا تجربهای منحصر به فرد برای بازیکنان فراهم سازد. برای مثال در قلمرو Specter Knight، محیط مخوف و تاریک قلعه با موانعی همچون ارواح و تلههای مخفی ترکیب شده که مهارت بازیکن را به چالش میکشد. هرچند Shovel Knight خود را یک ادای احترام به آثار گذشته میداند اما مواردی چون ذخیرهسازی خودکار، سیستم ارتقا شخصیت و مراحل فرعی وجود دارد. بازیکن با جمع آوری طلا و آیتمهای مختلف که در گوشه و کنار مراحل مخفی شدهاند میتواند ویژگیهای کارکتر خود را تقویت کنید. جای تعجب ندارد اگر بعد از پایان بازی به دنبال اسم هیداتاکا میازکی (Hidetaka Miyazaki) در بین سازندگان باشید، چرا که قطعا بارها طعم تلخ مرگ را مزه خواهید کرد. هرچقدر در بازی پیشروی کنید، موانع محیطی، دشمنان و غول (Boss Fight) های دشوارتری پیش روی شما خواهد بود. کار زمانی سختتر میشود که پس از مرگ، مقداری از ایتم خود را از دست میدهید و اگر شانس با شما یار باشد، ایتم از دست رفته در مکانی قابل دسترس باشد که این مورد در برخی مواقع به دلیل باگ های بسیار کم یاب در موقعیتی قرار می گیرند که دست یابی به آن ها تقریبا غیر ممکن است! یکی از نقاط ضعف بازی که شخصا از آن دلخور شدم، طراحی یکنواخت Npc (Non-Player Character) های بازی است. فرقی ندارد که Npc دشمن یا غیر دشمن باشد، باتوجه به طراحی پیکسلی، برخلاف عناوین سه بعدی طراحان دشواری خاصی برای تنوع Npc نداشته و این امکان وجود داشت تا شاهد گوناگونی بیشتری باشیم. از طرفی سیستم تعامل با کارکترها بسیار ساده کار شده. به گونهای که حتی دیالوگهای نسبتا طنز بازی نمیتواند این مورد را جبران کند. با این حال ذکر این موارد در برابر دریایی از تنوع بسیار کم توجه است.
نوای گذشته
بازی با استفاده از موسیقی چیپتون (Chiptune)، که الهام گرفته از صداهای نوستالژیک بازیهای ویدئویی کلاسیک است، تجربهای منحصر به فرد و جذاب برای بازیکنان فراهم میکند. موسیقی این بازی توسط آهنگسازان با استعدادی چون جیک کافمن (Jake Kaufman) و مانامی ماتسوما (Manami Matsumae) که آهنگسازی برای بازیهای مِگا مَن (Mega Man) را نیز در کارنامه دارند، ساخته شده است. موسیقی در Shovel Knight نقش بسیار مهمی در تقویت تجربه بازی ایفا میکند. هر مرحله از بازی دارای قطعه موسیقی منحصر به فردی است که با جو و چالشهای آن مرحله هماهنگ است. یکی از ویژگیهای جالب Shovel Knight این است که در برخی از بخشهای بازی، بازیکنان میتوانند با جمعآوری و ارائه نوتهای بدست آمده، موسیقی محیط را تغییر دهند. البته جای یک گلایه دیگر در این باب وجود دارد! ای کاش انتخاب موسیقی تنها محدود به یک محدوده خاص نبود و این امکان وجود داشت که در طول مراحل بازی حق انتخاب برای بازیکن وجود داشته و موسیقی مورد علاقه خود را انتخاب کند.
در پایان این مطلب باید اذعان داشت که Shovel Knight با طراحی پیکسلی و موسیقی چیپتون، تجسمی از دوران طلایی بازیهای ویدئویی کلاسیک را ارائه میدهد. طراحی مراحل بازی، با محیطها و موانع منحصر به فرد، بازیکنان را به چالش میکشد و هر مرحله تجربهای تازه را ارائه میدهد. سیستم ارتقاء شخصیت و مراحل فرعی نیز به عمق گیمپلی افزوده و بازیکنان را ترغیب میکند تا به کاوش بیشتر بپردازند. اگر به دنبال یک تجربه جدید هستید، Sovel Knight پذیرای شما خواهد بود.
پر بحثترینها
- بازیگر شخصیت اصلی Intergalactic نیل دراکمن را خدای بازیهای ویدیویی میداند و از همکاری با او هیجانزده است
- رکورد دیسلایک تریلر Concord توسط Intergalactic در یوتیوب شکسته شد
- رئیس ناتی داگ: تست بازیگری Intergalactic به اندازه انتخاب بازیگر نقش الی شگفتانگیز بود
- بازیهای انحصاری کنسولی بیشتری از پلی استیشن برای Xbox عرضه خواهند شد
- مدیرعامل ناتی داگ: Intergalactic دیوانهوارترین ماجراجویی ما است
- ظاهراً تریلر معرفی Intergalactic: The Heretic Prophet به تاریخ عرضه آن اشاره دارد
- دیجیتال فاندری تریلر Intergalactic را از نظر بصری شگفتانگیز توصیف میکند
- سازنده بازی Black Myth: Wukong بابت برنده نشدن در مراسم The Game Awards 2024 گریه کرد
- گپفا ۲۶؛ مورد انتظارترین بازیهای شما در سال ۲۰۲۵
- مدیرعامل مایکروسافت: طرفدار Xbox بودن یعنی تجربه بازیهای آن روی تمامی دستگاهها
نظرات
یک بازی ساده !!!
شفاف سازی کنم که منظور نویسنده عزیز از کلمه ساده اصلا آسون نیست D:
خدا رو شکر باز بازی های ایندی خلاقیتشون رو حفظ کردند و میشه باهاشون سرگرم شد لذت برد ازشون
بازی خیلی خوبیه برای کسایی که بازی های پلتفرمر و دو بعدی (مثل من) دوست دارن
منتها هرچی بره جلوتر سختتر و سختتر میشه
و اره دیگه براش اماده باشید
در بن بست خلاقیت دنیای گیم فقط ایندی گیم ها راه گشا هستند
واقعا حق گفتی اگر بازیای ایندی نبودن صد در صد صنعت گیمینگ به گند کشیده میشد
یک بازی خیلی خیلی جذاب !
با آرت و موسیقی زیبا
اگه خواستین اینو بازی کنین حتما نسخه پلی استیشنش رو بازی کنین کریتوس به عنوان یکی از باس هاش حضور داره(نسخه پی اس ۳،۴ و ویتا.نسخه پی اس ۳ رو میشه شبیه سازی کرد راحت)
توی دی ال سیشم کریتوس بود
همه چیش با خلاقیتهای این استودیو جوابه ولی برام عجیبه چطوری با این ارت همچین گرافیکه فوقالعاده ای ساختن
مپ خداس
البته عکس اول مقاله برای shovel knight Dig هست و عکس دوم مقاله برای بازی اصلی اه
بله دوست عزیز حق با شماست. بنده در ابتدا قصد داشتم در مورد کل مجموعه صحبت کنم اما بنابر دلایلی امکانش نبود. مطلب رو به عنوان معرفی این مجموعه در نظر بگیرید.
بله
ممنون بابت مقاله خوبتون🙏❤
بازی شاهکاریه
البته من که کاپ هد رو ازش بیشتر دوست دارم
چنان چه پدرم دراومد تمومش کنم😂
جاااانم😍😍
آقای رهنورد خیلی خیلی ممنون از اینکه ب درخواستم عمل کردید. واقعا ممنونم ازتون🙏🙏
این بازی عشق منه، یکی از بهترین ایندی ها و در کل بازیایی ک تجربه کردم ک جدا از کیفیت بسیار بالاش، خیلی هم حس نوستالژیک داره.
موسیقی های بازی فوقالعادن، حتما موسیقی هاشو گوش بدید مخصوصا ترک اول بازی یعنی” Strike the Earth”
این بازی خیلی هم تاثیر گذار بوده چون تا قبل از این بازی سازندها زیاد از گرافیک رترو استفاده نمیکردن ولی بعد از موفقیت این بازی بقیه هم شروع کردن ب استفاده از گرافیک رترو و یجورایی حکم Braid رو برا بقیه ایندی ها داره.
حتما تجربش کنید اصا پشیمون نمیشید، DLC هاشم فوقالعادن و اونارم تجربه کنید. نسخه ریمسترشم چند وقت پیش معرفی شد ولی فعلا تاریخ انتشار ندادن.
در آخر بازم خیلی تشکر میکنم از آقای رهنورد عزیز بخاطر این مقاله و عمل ب درخواستم🙏🙏
در وهله اول از شما بخاطر معرفی چنین عنوان زیبایی متشکرم. امیدوارم دوستان با خوندن این مطلب به تجربه بازی ترغیب بشن. نیازی به تشکر نیست چرا که هدف عوامل سایت جدای از هرچیزی احترام به مخاطبین هست. ما شنوای حرف شما عزیزان هستیم.
زنده باشید ان شالله، دمتون گرم واقعا برام ارزشمنده🙏🙏
همیشه دلم میخواست این بازیو رو یه پی اس ویتا پلی بدم 😁
خداوکیلی اگه اشباع بشه بازار از این بازی ها ی مستقل زیاد از حد بشه اصلا خوب نیست الان تو استیم نگاه کنید پر شده از این بازیا یا بین پنج تا پانزده دلار قیمت دارن یه نوع رایگان هم هست که هشتاد درصدشون از این بازیهای رایگانش دوربین ایزومتریک و میخان با بازی رنگها و گیم پلی تکراری خودشون نشون بدن خیلی هاشون هم تقلید هدیس دو میخان باشن نسخه های بتاشون کاملا مشخص هست .اصلا منظورم به این بازی نیست بده خیلی هم خوب خلاقانه هست و من لذت میبرم ازش بشخصه ولی خواهشن قبل ناراحتی از کامنتم فکر کنید اگر اشباع در بازی های مستقل بوجود بیاد و همه یه بازی بزرگ موفق این سبک کنن الگو و نه اینکه ایده خودشون رو باهاش ترکیب کنن عینا همونو پیاده کنن ایا دیگه میتونیم به خلاقیت کارای مستقل دلخوش کنیم ؟وقتی طرف طعم فروش خوب و پول زیر دندونش بره مستقل هم هستن اکثرا بودجه های محدود اگر موفق بشن بارشون بستن فکر کنید سازنده بازی استراتژیک منور اف لورد انقدر فروش کرده تازه نسخه دسترسی زود هنگامش سه میلیون نسخه پانزده دلاری و بعد بیاد با یه ناشر خوب شریک بشه یا نشه همین فرمول موفق رو بدون اصافه کردن خلاقیت ادامه بده چون طعم پول رو چشیده هیچ جوره فروش پایین رلضیش نمیکنه از این جهت هم نگاه کنیم فقط خواهشن یه سر به استیم بزنید و ببینید انجین های انریل پنج و یونیتی چون رایگان یه خوبی هایی داره که اونایی که ایده خوب دارن بخاطر مشکلات مالی خاک نمیخوره پیاده میکنن از اونور همه زارت زورت همون کارای قدیم رو کپی پیست میکنن فرقشون با ناشرها بزرگ دیگه چیه؟باید از تمام جهات نگاه کرد نظر من تعادل هست هم به بازی های بررگ نیاز داریم (خودمونیم همه کارایAAA دوست داریم )هم بازی مستقل در این مقیاس و خلاقانه البته
صنعت گیمای ایندی همیشه همین بوده که بخش زیایش سعی کنند یه سری ایده جواب داده رو استفاده کنند. به صرف ایندی بودن کسی خلاق نیست بین اونا افراد خلاق وجود داره و خب موفق میشه قرار نیست کار همشون بگیره. پس خب اگه کسی میخواد کپی بسازه، بسازه دنبال اینه که شاید شانسش بگه بازیش بگیره ازش پول دربیاره و اشکالیم نداره راستش اینا افراد عادیند مجبورند ولی خب لزوما این روش جوابم اکثر وقتا نمیده و خلاقیته نیازه تا ملت ترغیب بشن بازی کنند و اگه نداشته باشن خب صرفا درصد موفقیت پایین تره همین سوپرجاینت که الان بزرگترین استدیو ایندیه چندسال بازی ساختن و خلاقیت به خرج دادند که کارشون گرفت هرچند بازی اولشون نسبتا هم معروف شد ولی خب نه تو این لول پس عملا اونچنان بازارش اشباع نمیشه چون کلا نحوه کارش فرق داره تو یه خیابون اگه چندتا لباس فروشی عین هم بزنند اونوقت میگیم اشباع شده استدیوهای ایندی کلا یه مدل دیگند بیشتر شبیه دست فروشاند و دست فروشی موفق تره که زرنگتر باشه بهترین جا بشیه و بهترین محصولو بفروشه بقیه صرفا زیادن اونی که باید بارشو بسته اگه کسی میخواد موفق بشه خلاقیت به خرج میده زرنگ میشه خودشو میکشه بالا چون کلا همیشه همینطور بوده گیمای ایندی زمانی که سلست اومد انقدر کلون ازش ساختن ولی خب تهش که چی؟ هیچ اتفاقی نیوفتاد همینجوری ساختن که اکثر اون بازیاهم زیاد کسی بازیشون نکرد تا دوباره یه سری استدیو خلاق بیاند یه چیزی رو کنند موفق بشن کلا منظورم اینه که نحو کارش متفاوته به صرف ساختن معنیش این نیست که پول درمیاری باید چیز متفاوت و شانس و استمرار داشته باشی چون تبلیغاتی وجود نداره پس عملا به اون معنی اشباع شدنیم وجود نداره
اونجای مقاله که اشاره میشه برخی بازی های AAA رو استاندارد میبینن و آثار اینچنینی رو پیش پا افتاده، باید بگم من مثال نقض این موضوع هستم… به نظرم در چند سال اخیر حداقل بازی های ایندی نشون دادن خیلی لول آپ شدن و فوق العاده عمل کردن… بازی های ایندی رو وقتی تجربه میکنم یجورایی از همشون اون حس خالصانه و با عشق کار کردن رو میگیرم…و واقعا سطح کیفی بازی های مستقل خیلی خیلی بالا رفته
اینو میبینم یادJump King میفتم کسایی که بازیش کردن میدونن چقدر میتونه سلامت اعصاب روان ادمو نابود کنه
من عاشق این مدل بازیها هستم الان دارم shantae رو بازی میکنم بعدش میرم سراغ shovel knight
یکی از بهترین بازی های که هر پلیر باید تجربش کنه البته که آسون نیست