کسی نسخه فرعی دارک سولز که برای موبایل عرضه شد را به یاد دارد؟

در این مقاله قصد داریم به بازی اسپین‌آف سری دارک سولز (Dark Souls) نگاهی بیندازیم که (خوشبختانه) وجود آن توسط بسیاری فراموش شده!

در اوایل سپتامبر ۲۰۱۵ و در حالی که کمتر از سه ماه از رونمایی دارک سولز ۳ در مراسم E3 آن سال می‌گذشت، شعبه ایالات متحده باندای نامکو (Bandai Namco [ناشر سری دارک سولز])، نام تجاری اسلشی سولز (Slashy Souls) را ثبت کرد که وب‌سایت مربوط به اختراعات و نام‌های تجاری ثبت‌شده ایالات متحده، آن را به عنوان یک بازی ویدیویی طبقه‌بندی کرده بود. بعد از پخش شدن این خبر، گمانه‌زنی درباره اینکه اسلشی سولز قرار است چه چیزی باشد، شروع شد؛ وجود کلمه Souls در انتهای عنوان بازی و ارتباط آن به باندای نامکو، باعث شد که بسیاری، اسلشی سولز را به دارک سولز مرتبط بدانند؛ آیا بازی یک جور اسپین‌آف از سری دارک سولز خواهد بود؟

در ۲۷ فوریه ۲۰۱۶، کمتر از یک ماه مانده تا انتشار دارک سولز ۳، وب‌سایت Polygon و در یک پوشش اختصاصی، اولین تصاویر از اسلشی سولز را به اشتراک گذاشت و فردای آن روز و با چیزی که فقط می‌توان آن را به عنوان یکی از سنگین‌ترین تریلرها در تاریخ بازی‌های ویدیویی توصیف کرد، از بازی اسلشی سولز به‌صورت رسمی رونمایی شد:

اگر این تریلر شما را برای تجربه اسلشی سولز هیجان‌زده نکرد، نمی‌دانم چه‌ چیزی می‌تواند شما را برای یک بازی ویدیویی هیجان‌زده کند!

اسلشی سولز چیست؟

اسلشی سولز یک بازی دوبعدی در سبک Endless Runner و با گرافیک ۱۶ بیتی است که در تاریخ ۲۸ فوریه ۲۰۱۶ (هم‌زمان با انتشار تریلری که مشاهده کردید) به‌صورت رایگان، برای IOS و Android منتشر شد. بازی‌های Endless Runner از آن دست عناوینی هستند که در آن‌ها، شخصیت بازی به‌صورت خودکار و بی‌وقفه در حال دویدن است و بازیکن باید با کنترل محدودی که بر روی شخصیت دارد، از موانع جان سالم به در ببرد و برای بیشترین زمان ممکن به دویدن ادامه دهد؛ عناوینی همچون Subway Surfers و Temple Run، مثال‌هایی از بازی‌های سبک Endless Runner هستند. در پوشش اختصاصی Polygon از بازی، باندای نامکو اعلام کرد که اسلشی سولز مستقیما ارتباطی به سری دارک سولز ندارد و توسط استودیو فرام‌سافتور (FromSoftware) ساخته نشده.

اسلشی سولز با همکاری میان باندای نامکو و فروشگاه‌های گیم‌استاپ (GameStop [با GameSpot که یک وب‌سایت در حوزه بازی‌های ویدیویی است اشتباه نشود]) منتشر شد که جلوتر، بیشتر درباره این مورد صحبت خواهیم کرد؛ سوالی که بیش از هر چیز اهمیت دارد، این است که بازی چه‌طور است؟

روزی روزگاری؛ نقد و بررسی Slashy Souls

بازی خوب نیست (لطفا تعجب کنید). همان‌طور که گفته شد، اسلشی سولز یک بازی دوبعدی در سبک Endless Runner است‌. شخصیت بازی از سمت چپ به راست صفحه می‌دود و یک جور مِه سیاه‌رنگ (که اگر داستان دارک سولز را در نظر بگیریم، احتمالا Abyss است) همواره او را تعقیب می‌کند. شما با پیشروی کردن، کشتن دشمنان و جمع‌آوری سکه، امتیاز کسب می‌کنید و هدف بازی، زنده ماندنِ هر چه طولانی‌تر و جمع‌آوری بیشترین امتیاز ممکن است. در محیط موانع مختلفی همچون قارچ‌های سمی، زمین‌های تیغ-تیغی، تله‌های متحرک و … وجود دارد که شما باید با کارهایی همچون غلت زدن و یا پرش به‌موقع، از برخورد به آن‌ها اجتناب کنید. برای کنار آمدن با دشمنان نیز باید با آن‌ها مبارزه کنید و برای این کار به چند سلاح‌ و جادو‌ی مختلف، و حرکاتی همچون دفاع و حمله دسترسی دارید.

هر کدام از دشمنان بازی فقط یک حمله دارند و یکی از اولین چیزهایی که سریعا متوجه آن خواهید شد، این است که حمله بسیاری از دشمنان کاملا یکهویی انجام می‌شود و انیمیشن‌ این حملات تقریبا هیچگونه فریمی برای Startup ندارد! یک دشمن می‌تواند در حال زُل زدن به شما باشد و تنها در چند فریم بعدتر و بدون وجود هیچگونه فرصتی برای واکنش نشان دادن توسط بازیکن، حمله او به شما برخورد کرده! این انیمیشن‌های عجیب صرفا به حملات دشمنان خلاصه نمی‌شود؛ گاهی اوقات حمله شما به یک دشمن اصابت می‌کند اما او آسیبی دریافت نمی‌کند، گاهی یک دشمن حمله می‌کند و در حین انجام این کار، حملات شما بر روی او بی‌تاثیر واقع می‌شود، جوری که انگار دشمن دارد در آن واحد حمله و دفاع می‌کند و موارد دیگری از این قبیل؛ اما به‌خاطر انیمیشن‌های عجیب و نبود بازخورد مناسب از سوی دشمنان، در این‌جور مواقع نمی‌توان فهمید که چنین اتفاقاتی بخشی از تجربه طبیعی بازی هستند، یا اینکه یک‌جور مشکل فنی رخ داده که باعث شده آسیبی که حمله شما باید به دشمن وارد کند، توسط بازی رجیستر نشود.

هیت‌باکس‌ (Hitbox) حملات بازیکن خراب است و اصلا دقیق نیست! به‌هنگام انجام حمله، سلاح شما می‌تواند کاملا به دشمن برسد و حتی از آن رد شود، اما به آن برخورد نکند! این مورد باعث می‌شود که برای ضربه زدن به دشمنان، مجبور شوید به آن‌ها بسیار بیشتر از چیزی که بر اساس ظاهر سلاح‌ انتظار دارید، نزدیک باشید؛ شاید اگر هیت‌باکس ضربات بازیکن دقیق بود و با ظاهر حملات مطابقت داشت، این نیاز برای نزدیک بودنِ بیش از حد، چندان بد نمی‌بود؛ اما ترکیب این مورد با نکته‌ای که درباره حملات کاملا یکهویی و بدون نشانه دشمنان گفته شد، باعث می‌شود که نزدیک شدن به آن‌ها کار عاقلانه‌ای نباشد و در نتیجه، بهترین راه برای کنار آمدن با دشمنان، ایستادن در فاصله‌ای امن از آن‌ها و اسپم کردن بی‌وقفه حمله باشد، تا زمانی که خود دشمن با نزدیک شدن به شما، به سلاح‌تان برخورد کند!

در بازی سه سلاح (شمشیر، شمشیر آتشین و تبر) وجود دارد که می‌توانید آن‌ها را به‌هنگام پیشروی، در محیط پیدا کنید. انیمیشن‌ حمله این سلاح‌ها یکسان است و فقط یکی از آن‌ها (تبر) کمی کندتر از دیگران است. هنوز که هنوز است، من مطمئن نیستم که قدرت این سلاح‌ها با هم فرقی دارند یا خیر! از نظر منطقی، شمشیر آتشین و تبر باید قوی‌تر از شمشیر معمولی باشند، اما به‌خاطر نبود بازخورد متفاوت از دشمنان به‌هنگام ضربه زدن با هر سلاح و یا راه بصری برای نشان دادن میزان آسیب وارده توسط حملات بازیکن، به‌نظر می‌رسد که همه سلاح‌ها قدرت برابر دارند. حس استفاده از همه سلاح‌ها نیز کاملا یکسان است و این‌طور نیست که به‌هنگام تغییر سلاح، چگونگی جنگیدن با دشمنان و یا رویکرد شما نسبت به مبارزات تغییری کند؛ با این وجود، من تبر را پیشنهاد می‌دهم! هیت‌باکس این سلاح به شکل قابل‌توجهی از دیگران دقیق‌تر است (یا شاید بهتر باشد بگویم کمتر خراب است) و بیشتر با ظاهر حملات سلاح مطابقت دارد.

در کنار سلاح، به‌هنگام پیشروی در محیط می‌توانید جادو و آیتم‌های مختلف نیز پیدا کنید. آیتم‌ها برای ترمیم سلامتی شما هستند و بلافاصله بعد از جمع‌آوری، به‌صورت خودکار مصرف می‌شوند. در بازی سه جادو مختلف وجود دارد؛ یکی سلامتی را ترمیم می‌کند، یکی با ایجاد سپری جادویی شما را موقتا در برابر حملات دشمنان آسیب‌ناپذیر می‌کند و دیگری یک گلوله آتش است که به دشمنان آسیب می‌زند. جادوها به‌هنگام دریافت ذخیره می‌شوند و می‌توانید در زمان دلخواه از آن‌ها استفاده کنید، و استفاده موثر از جادوها، از معدود چیزهای مفرح در مبارزات بازی است! کشتن چند دشمن ردیف شده با یک گلوله آتشین و یا نگه داشتن سپر جادویی و فعال کردن آن به‌هنگام رسیدن به یک باس، می‌تواند لذت‌بخش باشد.

تصمیم‌گیری در لحظه و ماهیت ریسکی انجام چنین کاری، یکی از مواردی است که دریافت آیتم‌های مختلف در بازی‌های Endless Runner را جذاب می‌کند. در اسلشی سولز، تصمیم‌گیری برای دریافت یک آیتم نه‌تنها لحظه‌ای نیست، بلکه زمان مورد نیاز برای انجام این کار آن‌قدر زیاد است که حتی اگر یک آیتم را رد کردید نیز، می‌توانید به عقب بپرید (تا زمانی که آن آیتم کاملا از کادر صفحه خارج نشده) و بدون ریسک چندانی آن را دریافت کنید!

در بازی سه باس وجود دارد: Smough، Nito و بنا به دلیلی، گرازِ زره‌پوش از نسخه اول دارک سولز! درست مثل دشمنان، همه باس‌ها نیز فقط یک حمله دارند. حین نبرد با باس‌ها، تنها زمانی است که استفاده از دفاع کاربرد دارد و دفع کردن حمله آن‌ها، می‌تواند لذت‌بخش باشد؛ اما بجز این مورد، جنگیدن با باس‌ها چندان مفرح نیست و رفتار غیرقابل پیش‌بینی آن‌ها، به تجربه این مبارزات آسیب می‌زند؛ برای مثال، گاهی ممکن است که بعد از انجام حمله، باس یک ثانیه کاملا ثابت بماند، گاهی هم ممکن است بی‌وقفه، سه بار پشت سر هم یک حمله را تکرار کند! این غیرقابل‌ پیش‌بینی بودن و زمان محدودی که به‌ واسطه مِه سیاهی که شما را تعقیب می‌کند، در اختیار دارید، باعث می‌شود که نتوانید برای زدن باس‌ها چندان روی برنامه فکر کنید و در اکثر مواقع، اسپم کرده بی‌وقفه حمله و اعمال بیشترین آسیب در کمترین زمان ممکن، بهترین راه برای کنار آمدن با آن‌ها است.

یکی از مشکلات کنترل که زیاد پیش می‌آید، پریدن به سمت عقب، در حالی است که شما به سمت جلو پریده‌اید و به‌ویژه در چنین بازی، این مورد واقعا روی اعصاب است؛ چه چیزی مفرح‌تر از اینکه بخواهید از مِهی که شما را تعقیب می‌کند فاصله بگیرید و به‌جای غلت زدن به سمت جلو و دور شدن از آن، به داخل مِه بروید و کشته شوید! یا اینکه بخواهید با چند پرش از بین تله‌هایی که با فاصله روی زمین قرار دارند رد شود و با پریدن به سمت عقب، بروید به داخل تله‌ای که قبل‌تر آن را رد کرده‌ بودید!

بازی همچنین دارای باگ‌های مختلف است و مواردی همچون متوقف شدن بازی بعد از شکست خوردن و نیاز به بستن کامل برنامه، گیر کردن به بخش‌های مختلف محیط و قطع شدن ناگهانی موسیقی، تنها برخی از ایراداتی بود که در طول مدت‌زمان نه‌چندان طولانی تجربه این بازی مشاهده شدند. یکی از مشکلات فنی بازی که واقعا عجیب است و آن‌قدر زیاد رخ می‌دهد که بعد از مدتی، ندیدن آن از دیدنش عجیب‌تر می‌شود، رَد کردن (Skip) فریم‌هاست. رَد کرد فریم معمولا زمانی رخ می‌دهد که یک بازی دچار افت فریم بسیار شدید می‌شود، اما در اسلشی سولز خبری از افت فریم نیست و بازی همین‌طوری و بدون دلیل خاصی فریم رد می‌کند! دیدن چنین چیزی همواره اسفناک است.

گیم‌پلی اسلشی سولز بسیار خشک و بدقلق است و سرگرم‌کننده نیست! مشکلاتی که گفته شد، باعث می‌شوند که پیشروی در بازی کمتر به توانایی شما و بیشتر به شانس و اینکه بازی کدام روی خود را نشان خواهد داد، وابسته باشد. به‌هنگام بازی کردن، شما همواره می‌دانید که اگر بنا به دلیلی یک دشمن تصمیم گرفت کاملا یکهویی حمله انجام دهد، یک باس چند بار پشت سر هم یه ضربه را تکرار کند و یا شخصیت شما به جای جلو، به عقب بپرد، شما نمی‌‌توانسته‌اید کار خاصی انجام دهید؛ به همین خاطر، با شکست در این بازی هیچگاه حس نمی‌کنید که اگر فلان اشتباه کوچک را مرتکب نمی‌شدید الان زنده بودید و یا سعی کنید از دلیل شکست‌تان درس بگیرید و بهتر شوید؛ شکست در اسلشی سولز همواره حسی در مایه‌های «دیگه نمی‌شد کاریش کرد» و یا گاها «چه مزخرفی!» را دارد. نکته‌ای که شاید باورش سخت باشد، این است که من با اطمینان نسبی می‌توانم بگویم که برخی از این موارد از قصد توسط سازندگان در بازی وجود دارند! در دوران انتشار اسلشی سولز، سری دارک سولز برای بسیاری از بازیکنان، صرفا به‌عنوانِ «سری بازی‌های سخت و هاردکور» شناخته می‌شد. حقیقت تلخ که بسیاری همچنان متوجه آن نشده‌اند، این است که اگرچه سری دارک سولز هیچ‌جوره جزو بازی‌های آسان محسوب نمی‌شود، اما در طول زمان و با دیدن واکنش اغراق‌شده بسیاری از بازیکنان به این عناوین، این «سخت و هاردکور بودن» به بخشی از بازاریابی سری دارک سولز تبدیل شد! فکر کنید، عنوان پورت PC نسخه اول دارک سولز Prepare to Die Edition بود، در دارک سولز ۲ و تقریبا در همه تریلرها به مردن اشاره می‌شد، بخشی از منطقه هاب فقط به نشان دادن تعداد کشته شدن بازیکنان در سر تا سر جهان اختصاص داده شده بود، در روزهای بعد از عرضه بازی، سازندگان با اشتیاق تعداد دفعات کشته شدن بازیکنان را اعلام می‌کردند و … این استراتژی جواب داد و بدون شک، این چالش باورنکردنی که بسیاری به دارک سولز نسبت می‌دادند، یکی از موارد اصلی بود که به موفقیت تجاری سری کمک کرد و باعث شد بسیاری از بازیکنان بخواهند این سری را تجربه کنند و ببیند این همه صحبت درباره سختی برای چیست؛ اما اگر هنوز جزو افرادی هستید که باور دارید این عناوین سخت‌ترین تجربه‌های ممکن در بازی‌های ویدیویی هستند و تنها دلیل محبوبیت سری دارک سولز، سخت بودن آن است، وقت آن فرا رسیده که به‌جای پذیرفتن چشم‌بسته یک باور عمومی و استراتژی تبلیغاتی که ۱۰ سال پیش حول این عناوین شکل گرفته بود، از مغز خود استفاده کنید و نظر خود را حول این عناوین شکل دهید! هنوز که هنوز است، افرادی پیدا می‌شوند که با افتخار درباره تمام کردن دارک سولز و یا پلات کردن این عناوین و مواردی از این قبیل حرف می‌زنند و دیدن چنین نظراتی همواره خجالت‌آور بوده و هست؛ چونکه اگر در طول عمر خود میزان نه‌چندان زیادی بازی در سبک‌های مختلف را تجربه کرده باشید، می‌دانید که ۹۰٪ بازی‌ها بر روی آخرین درجه سختی، از سری دارک سولز سخت‌تر هستند.

حالا این موارد چه ربطی به اسلشی سولز دارد؟ خب، همان‌طور که گفته شد و با در نظر داشتن باور عمومی و استراتژی تبلیغاتی که سری دارک سولز در زمان انتشار اسلشی سولز داشت، من تعجب نمی‌کنم اگر مواردی همچون حملات کاملا یکهویی و بدون نشانه از دشمنان، تعریف سازندگان از چالش و روش آن‌ها برای تزریق سختی به بازی بوده باشد. البته، در بازی‌های واقعی دارک سولز نیز، بخش‌هایی وجود دارد که می‌توان آن‌ها را به عنوان سختی غیرعادلانه یا به اصطلاح Cheap توصیف کرد؛ ممکن است هیت‌باکس حملات یک دشمن اصلا دقیق نباشد، تعداد دشمنان موجود در یک منطقه بیش از حد زیاد باشد و … اما این موارد به‌صورت پراکنده و گاه‌ ناگاه در سری دارک سولز وجود دارند و نشان‌دهنده تجربه کلی این عناوین و رویکرد آن‌ها در به چالش کشیدن بازیکن نیستند.

ظاهر اسلشی سولز، ترکیب عجیبی از سه نسخه دارک سولز است؛ برای مثال، باس‌هایی همچون Nito و Smough از نسخه اول دارک سولز هستند، شخصیت بازی می‌تواند ست‌ لباس Faraam و یا کلاه‌خود Archdrake را بپوشد که مربوط به دارک سولز ۲ هستند، یکی از مناظر پس‌زمینه بازی مربوط به دارک سولز ۳ است و … برخی از پس‌زمینه‌ها و مواردی همچون تله‌ها و دشمنان پرنده نیز کاملا جدید هستند. دیدن برخی از طراحی‌های آشنای سری با گرافیک ۱۶ بیتی جالب است و گاها و در مواردی همچون دیدن Lothric Castle از دور، می‌تواند زیبا باشد!

اما هر چیزی که مربوط به سری دارک سولز نیست، نه‌ تنها جالب نیست و بسیار فراموش‌شدنی‌ است، بلکه تفاوت میان ظاهر چنین چیزهایی با سایرین، کاملا به‌چشم می‌آید و باعث شلختگی و عدم یکپارچگی بصری بازی می‌شود.

اسلشی سولز دارای گرافیک و موسیقی ۱۶ بیتی است، اما بنا به دلیلی، سازندگان تصمیم‌ گرفته‌اند که بدون کاهش نرخ‌ بیت، از بسیاری از افکت‌های صوتی (Sound Effect) سری دارک سولز در بازی استفاده کنند و به‌همین خاطر، شنیدن افکت‌های صوتی مختلف در این بازی همواره عجیب است. همچنین، به‌هنگام کشتن هر دشمن، افکت صوتی انجام موفقِ پَری (Parry) از نسخه اول و سوم دارک سولز پخش می‌شود؛ شنیدن این افکت صوتی در دارک سولز همیشه لذت‌بخش بوده، ولی به من اعتماد کنید، تنها چند دقیقه بازی کردن اسلشی سولز و شنیدن دوباره و دوباره این صدا، کافی است تا شما را از آن متنفر کند!

اسلشی سولز یک بازی بسیار ضعیف است؛ با این وجود، تجربه این عنوان کاملا هم بیهوده نیست و شاید این بازی بتواند شما را به مدت چند دقیقه سرگرم کند! نه به‌خاطر گیم‌پلی مفرح، بلکه در طول این مدت و در حالی که در تلاش برای سر در آوردن از این هستید که چه اتفاقی دارد در بازی می‌افتد، احتمالا این عنوان بتواند توجه‌ شما را برای مدتی به خود جلب کند؛ تا قبل از اینکه بفهمید بازی صرفا بد است و آن را کنار بگذارید!

همچنین، در اینجا جا دارد به موسیقی‌های بازی اشاره کنم که اگر صادقانه بگویم، من آن‌ها را دوست دارم! در حقیقت، تنها دلیلی که باعث شد من به سراغ این بازی بازگردم و این مقاله را بنویسم، این بود که موسیقی گیم‌پلی این بازی هر از چند گاهی، به‌صورت ناگهانی در ذهنم پدیدار می‌شود و برای بازی که چند سال قبل و تنها به مدت چند دقیقه آن را تجربه کرده بودم، چنین چیزی واقعا عجیب است! در اسلشی سولز چهار موسیقی‌ ۱۶ بیتی وجود دارد و اگر وجود یک موتیفِ (Motif) کوتاه از موسیقی تریلر رونمایی دارک سولز ۳ که در ابتدای یکی از آهنگ‌های اسلشی سولز وجود دارد را نادیده بگیریم، موسیقی‌های بازی کاملا اوریجینال هستند. جذابیت و یا به اصطلاح Charm آهنگ‌های اسلشی سولز، در سادگی آن‌‌ها است و موسیقی‌های این عنوان، من را یاد موسیقی بازی‌های فلش (Flash) قدیمی می‌اندازد! اشتباه نشود، موسیقی‌های بازی در آن حد خوب نیست که بخواهید به‌خاطر آن‌ها بازی را تجربه کنید، صرفا یک لنگه کفش که در بیابانِ بی آب و علفی به نام اسلشی سولز، ارزش غنیمت شمردن دارد. البته، بازی حتی در این زمینه نیز عاری از ایراد نیست و قطع شدن ناگهانی موسیقی و تغییر کردن آهنگ پس‌زمینه به موسیقیِ باس، بدون اینکه باسی پدیدار شده باشد، از مشکلاتی است که می‌تواند رخ دهد؛ همچنین، این موسیقی‌ها بسیار کوتاه‌ هستند و تنها چند دقیقه بازی کردن نیز، کافی است تا آن‌ها چندین بار از اول تکرار شوند؛ اما خب، اگر تصمیم گرفته‌اید که این بازی را بیش از چند دقیقه بازی کنید، من می‌گویم که مشکل از خودِ شما است و وقت آن رسیده که سلیقه خود را زیر سوال ببرید!

چرا این بازی وجود دارد؟

همان‌طور که در اوایل مقاله گفته شد، اسلشی سولز با همکاری میان باندای نامکو و فروشگاه‌های گیم‌استاپ ساخته شد؛ سوالی که مطرح می‌شود، این که چرا؟ بازی کاملا رایگان است و هیچ خبری از پرداخت‌های درون برنامه‌ای در آن نیست، دلیل ساخته شدن این بازی چه چیزی می‌تواند باشد؟

اسلشی سولز صرفا یک تبلیغ برای دارک سولز ۳ است و هدف از انتشار آن، جلب کردن توجه بازار عظیم مخاطبین دارای گوشی‌های هوشمند، به سمت دارک سولز ۳ بود. چنین چیزی و به‌ویژه برای سری‌ همچون دارک سولز چندان منطقی نیست، ولی خب، می‌توان تا حدودی آن را درک کرد؛ چیزی که نمی‌توان درک کرد، این است که گیم‌استاپ آن وسط چه می‌گوید؟! باندای نامکو ناشر سری دارک سولز است و دخیل بودن آن در ساخت چنین بازی منطقی است، ولی یک فروشگاه بازی چه ربطی به دارک سولز دارد؟! برخی از منابع وجود دارند که پرداخت کُل بودجه ساخت بازی را به گیم‌استاپ نسبت داده‌اند! نه اینکه بازی بودجه عظیمی داشته باشد، اما در هر حال، چرا؟!

دلیل نقش داشتن گیم‌استاپ در ساخت بازی، این است که اسلشی سولز نه‌تنها یک تبلیغ برای دارک سولز ۳ است، بلکه یک تبلیغ برای گیم‌استاپ نیز محسوب می‌شود و بخش‌های مختلف بازی پر شده از تبلیغ این فروشگاه!

در کنار این مورد، صرفا قرار گرفتن نام گیم‌استاپ در کنار فرنچایز خوش‌نامی مثل دارک سولز نیز، می‌توانسته برای این برند کفایت کند.

سوالی که مطرح می‌شود، این است که آیا چنین چیزی جواب داد؟ آیا تاکنون کسی را دیده‌اید که به‌خاطر اسلشی سولز مجاب به تجربه دارک سولز ۳ شده باشد؟ یا کسی که به‌خاطر تجربه اسلشی سولز برای گیم‌استاپ احترام قائل شود؟

من هیچگاه علاقه‌ای به سری دارک سولز نداشتم، اما وقتی دیدم یک نسخه از سری برای موبایل عرضه شده که کاملا رایگان است، گفتم «چرا که نه؟» و تصمیم گرفتم به بازی یک شانس بدهم. از همان ثانیه اول، اسلشی سولز من را مسحور خود کرد! مبارزات بسیار عمیق و استراتژیک بود، کنترل بازی دقیق بود و چفت و بست داشت، دنیای بازی به چنان شکلی من را در خود غرق کرد که من می‌خواستم داستان پشت تمامی مناطق، دشمنان و باس‌ها را بدانم! فردای آن روز و بعد از تجربه اسلشی سولز، تصمیم گرفتم که نسخه اول دارک سولز را شروع کنم و از آن‌ زمان تاکنون، من هر سه نسخه‌ سری را چندین بار تمام کرده‌ام و دارک سولز به فرنچایز موردعلاقه من تبدیل شده! ممنون از اسلشی سولز که من را با سری بازی موردعلاقه‌ام آشنا کرد، و ممنون از گیم‌استاپ که به بازی ویدیویی تحسین‌شده اسلشی سولز بودجه اختصاص داد!

– چنین چیزی توسط هیچکس در طول تاریخ گفته نشده

سخن پایانی

با گذر زمان، وجود اسلشی سولز از اذهان عموم پاک شده و من به‌ یاد نمی‌آورم آخرین باری که نام این بازی را شنیدم کِی بود. اگرچه این عنوان بد است، اما همیشه جای بدتر شدن بیشتر نیز وجود دارد؛ شاید اسلشی سولز به‌جای یک بازی رایگانِ بد، می‌توانست یک بازی پولی بد باشد که از ارتباط با دارک سولز بیشترین سوء استفاده ممکن را می‌کند و پُر شده از پرداخت‌های درون برنامه‌ای! چیزی که می‌تواند به‌جای صرفا فراموش شدن، تا ابد لکه ننگی بر نام فرنچایز باشد.

بعد از تکمیل تقریبی این مقاله، خواستم از سر کنجکاوی ببینم که بازی در متاکریتیک چه‌جور عملکردی داشته و از نظر دیگران چه‌طور بوده. بعد از جستجوی نام بازی و کلیک روی آن، کاملا خشکم زد و بعد از چند ثانیه سردرگمی کامل، با تعجب از خود پرسیدم «چرا بازی چندتا نمره ۱۰ داره؟!» تا اینکه به یاد آوردم «آها آره راستی… نمرات تو متاکریتیک از ۱۰۰ هستن…»‌

با وجود تمام این موارد، من همچنان پای حرفم هستم و می‌گویم که این بازی می‌تواند به مدت چند دقیقه (به دلایلی که هدف سازندگان نبوده) شما را سرگرم کند. بازی اکنون از فروشگاه‌های Google Play و App Store حذف شده، اما اگر بر روی گوشی‌های Android هستید، می‌توانید فایل بازی که کمتر از ۵۰ مگابایت است را با کمی جستجو در سطح اینترنت پیدا و دانلود کنید.