معرفی سریال Ted | خرس بیمزه
مجموعه تلویزیونی Ted تازهترین ساخته ست مکفارلن به شمار میرود که پیش درآمدی بر فیلمهای مارک والبرگ محسوب میشود.
ست مکفارلن یکی از کمدی سازهای مشهور آمریکایی به شمار میرود که در سالهای ۲۰۱۲ و ۲۰۱۵ دست به ساخت فیلمهای Ted با نقش آفرینی مارک والبرگ زده است. کمدیهای بزرگسالانهای که به طرزی دیوانهوار با بهرهگیری از تمسخر عالم و آدم موفق شدند تا خنده را بر لبان مخاطبین خود آورده و با استقبال خوبی از سوی بینندگانشان مواجه شوند.
حال با گذشت مدت زمانی بالغ بر حدود ۱۰ سال شاهد بازگشت خرس تد کوچک ولی بد دهن و خرابکار سینما هستیم. با این تفاوت که این بار با سریالی تلویزیون مواجه هستیم که پیش درآمدی بر فیلمهای نام برده شده محسوب میشوند که حول محور دوران نوجوانی جان بنت جریان داشته است.
حال در معرفی سریال این هفته به سراغ Ted رفته تا نگاهی به آن داشته باشیم و ببینیم که پس از گذشت این همه سال توانسته تا خندهدار و جذاب از آب در بیاید یا که با اثری کلیشهای و خستهکننده طرف هستیم.
- نام سریال: Ted
- نام سریال به فارسی: تد
- ژانر: کمدی
- سال پخش: ۲۰۲۴
- سازنده: ست مکفارلن
- بازیگران: مکس برکهولدر، آلانا اوباک و اسکات گریمز
داستان روایت شده در دنیای Ted حول محور پسر کوچکی به نام جان بنت جریان دارد که در یکی از شبها آرزو کرده که خرس دوست داشتنیاش زنده شده تا تبدیل به بهترین دوستی که میتواند داشته باشد، گشته و بتوانند روزهای هیجانانگیزی را در کنار یکدیگر سپری نمایند؛ آرزویی غیرممکن که به طرز عجیبی ممکن شده و شاهد زنده شدن خرس عروسکی با صداپیشگی خود شخص ست مکفارلن هستیم.
در حالی که فیلمهای سالهای ۲۰۱۲ و ۲۰۱۵ به دوران بزرگسالی جان بنت و مشکلاتش میپرداخت اما پیش درآمد تلویزیونی به سراغ دوران نوجوانی این شخصیت رفته که به طبع خبری از مارک والبرگ نخواهد بود؛ کسی که حضور و رابطهاش با تد، قطعاً یکی از مهمترین دلایل جذابیت فیلمهای ساخته شده ست مکفارلن محسوب میشد و نبود وی به خودی خودی جذابیت این سریال را کاهش داده است.
مجموعه تلویزیونی Ted در دهه ۱۹۹۰ میلادی جریان دارد، در حالی که جان بنت روزهای خود را در مدرسه سپری میکند، خرس وی یعنی تد در خانه مانده و ساعات تنهایی خود را با تماشای برنامههای تلویزیونی و سرک کشیدن در اتاق باقی اعضای خانواده سپری میکند. روتین کسلکنندهای که وی را مجاب میکند تا به کارهای عجیب و غریب و بعضاً خرابکارانه دست بزند.
در یکی از روزها از روی بیحوصلگی پس از زیر و رو کردن اتاق والدین جان بنت، یک سلاح پیدا کرده و به طرز دیوانهواری شروع به بازی با آن کرده که غفلت وی سبب میشود تا خانه آنها خسارت دیده که این مسئله بهانهای میشود تا سریال رسماً کار خود را آغاز نماید؛ جای که صبر و تحمل والدین جان به سر آمده و تد را همراه با پسرشان به مدرسه فرستاده تا بلکه کمی اخلاق و شعور وی بهبود پیدا نماید.
با این حال همانطور که میتوانید پیش بینی کنید، تد رابطه خوبی با قوانین سفت و سخت مدرسه نداشته و از همان روز نخست تمام تلاش خود را به کار میگیرد تا توسط مدیر مدرسه اخراج شود. بدین همین منظور نیز دست به کارهای خطرناک و دیوانهواری میزند که در عین شگفتی، نه تنها مدیر مدرسه را مجاب به اخراج وی نخواهد کرد، بلکه دردسرهای بسیاری را برای جان و باقی اعضای خانوادهاش نیز رقم میزند. دردسرهای گاهاً پرسر و صدایی که حتی اعضای این خانواده را نیز به جان یکدیگر میاندازد.
مهمترین مسئلهای که محبوبیت سری فیلمهای Ted را به همراه داشت، بهرهگیری از مفهومی به نام “کمدی پر و پیمون بزرگسالانه” بود که اساساً هر کسی و هر چیزی را مورد تمسخر توسط تد قرار میداد که منجر به خلق سکانسهای به معنای واقعی کلمه خندهداری شده بود. رویکردی که با توجه به حساسیت جامعه امروز دست و پای ست مکفارلن را تمام و کمال بسته و شوخیهای او به شکلی واضح رنگ و بوی مصنوعی به خود گرفته که در ترکیب با چنگ انداختن به ترندهای روز نتیجه ناامید کنندهای در پی داشته است.
به عنوان مثال سریال Ted به شکلی مصنوعی سعی دارد تا با چنگ انداختن به موضوع نژاد پرستی، لحظات کمدی مفرحی را ایجاد نماید؛ با این حال چنین لحظاتی به حدی کلیشهای، محتاطانه و احمقانه جلوه کرده که نه تنها نتیجه خندهداری در پی نداشته، بلکه چه بسا میتواند احساسی مشمئز کننده را نیز در مخاطب ایجاد نماید. مسئلهای که قسمت به قسمت افزایش پیدا کرده و عملاً در برخی از سکانسها به حدی ناامید کننده ظاهر شده که گویی در حال تماشای کپی دست چندم و آماتورگونه یک فیلمساز مبتدی از ساختههای جذاب سینمایی Ted هستیم.
در پایان باید گفت که مجموعه تلویزیونی Ted در مقایسه با فیلمها هیچ حرفی برای گفتن نداشته و شاید که در هر یک از ۷ قسمت خود به شکلی دست و پا شکسته بتواند مخاطبین بزرگسال خود را کمی بخنداند. با توجه به فروش قابل قبول فیلمهای پیشین، عجیب است که چرا ست مکفارلن درصدد تکمیل ۳ گانه خود با حضور مارک والبرگ نبوده و در ازایش به ساخت این اثر تلویزیونی روی آورده که تحت هیچ شرایطی نمیتواند طرفداران قدیمی خود را راضی نگه دارد.
منبع: گیمفا
پر بحثترینها
- رسمی: Death Stranding Director’s Cut برای ایکس باکس عرضه شد
- گپفا ۲۴؛ امتیاز شما به نیمۀ اول نسل نهم پلی استیشن
- ادعای مدیر سابق Sweet Baby: استودیوها سراغ ما میآیند تا داستان بازیهایشان را بهبود دهیم
- مشخصات کامل سختافزار پلی استیشن ۵ پرو فاش شد
- مدیرعامل پلی استیشن: طرفداران باید انتظارات خود را کاهش دهند، PS5 Pro یک کنسول نسل بعدی نیست
- پلی استیشن ۵ پرو با قیمت نجومی وارد ایران شد
- دیجیتال فاندری: پلی استیشن ۵ پرو نمیتواند برخی بازیها را با نرخ فریم ۶۰ اجرا کند
- آیپی Death Stranding دیگر متعلق به سونی نیست
- سازنده سابق راکستار: مردم سالها از واقعگرایی GTA 6 صحبت خواهند کرد
- تماشا کنید: گیمپلی چندین بازی روی پلی استیشن ۵ پرو
نظرات
واقعا حال کردم از دیدنش 👍
سث مک فارلن کارش حرف نداره
فقط امیدوارم اگه فصل های بعدی هم در کاره فقط دیگه دوران نوجوانی جان نباشه و دوباره برن دوران بزرگسالی و مارک والبرگ رو برگردونن دیدن تد کنار مارک والبرگ صفای دیگه ای داشت
سریال خوبیه🙂
واقعا حتی یه لحظه هم خنده روی لبم نیاورد .چی بود این
🟢 سریالش در حد دو قسمت فیلمش نبود، اما با اینحال به عنوان اسپین آف غیر مستقیم به گذشتهی TED جالب و دیدنی بودش…
امیدوارم قسمت سوم فیلمشو بسازند😍
فیلم اول کلا یه چیز دیگه بود
سریال خانوادگی خوبیه؛ پر از مفاهیم معنویه
“خرس بی مزه” بهترین توصیفیه که میشه برای نه فقط این سریال، بلکه این فرنچایز به کار گرفت. یادم هست زمانی که فیلم های سینمایی عرضه میشدن و به واسطه دوران دبیرستان و نوجوانی خیلی تعریف فیلم رو میشنیدم و حقیقتا نه که بگم ناامیدی تمام عیار ولی اصلا ماندگار نبود و شاید فقط فیلم اول چندتا از جوک ها و شوخی هاش میتونست خنده بگیره. فیلم دوم که ابرفاجعه بود و به زور تونستم تا آخر تماشاش کنم.
استفاده از کمدی و جوک های بزرگسالانه یک شمشیر دولبه اس؛ به همون اندازه که استفاده مناسب ازش میتونه منجر به خلق آثار شاهکار و ماندگاری مثل بورات و آشنایی با مادر بشه به همون میزان هم امکان داره افسار حد و اندازه از کنترل خارج بشه و ناخودآگاه تمام ضعف های اثر رو به پای این موضوع بنویسن و به نوعی بخوان کیفیت پایین و عدم اعتماد به نفس پایین نسبت به اثر رو به این موضوع ربط بدن.
دوستان یه فکت جالب:
بازیگر نقش جان تو این سریال در اصل ۲۶ سالشه
و همسن منه
دقیقا هم سن من: هر دومون اول نوامبر ۱۹۹۷
خیلی بچس آخه چطور ممکنه؟
اب حیات
به نظر من این سریال مثل لایو اکشن سریال فمیلی گای میمونه!
طرفداران مکفارلن از این اثرش هم استقبال میکنند.
اول مرسی که انقد دیر سراغش رفتید
دوم بی مزه گفتنتون هم بامزه بود!
این مگه عمو یادگار نیست؟!!!
خرس بی مزه خودتی
اتفاقا خیلی سریال خوبی
ولی صحنه های خنده دار داره
حتما تماشا کنید
بنظرم یه خورده فکر کن قبل این که عنوان مجموعه رو بزنی خرس بی مزه